เรื่องลึก สัมผัสลับ - เรื่องที่ 1 บ้านร้าง

พูดคุยกับนักเขียน

      งง กันละสิครับว่าทำไมผมมาเขียนเรื่องใหม่ ต้องขอบอกก่อนว่า เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องยาวนะครับ จะเป็นเรื่องสั้นจบในตอน เป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ สยองปนสยิว ดังนั้นจบตอนนี้แล้วตอนที่ 2 จะออกมาเมื่อไหร่ ไม่มีกำหนดนะครับ รอผมคิดได้ก่อนละกัน สำหรับใครที่เป็นแฟน โชคชะตา กามารมณ์ ก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วย และผมขอประกาศตรงนี้เลยว่า

     เรื่องลึก สัมผัสลับ นั้นเป็นเรื่องที่อยู่ในจักรวาลเดียวกับโชคชะตา กามารมณ์ครับ วันนี้นำเสนอเป็นตอนแรก ผมจึงแอบใส่เซอวิสไว้ท้ายเรื่อง ถ้าใครเป็นแฟนของโชคชะตา กามารมณ์ก็อย่าลืมเลื่อนไปอ่านกันนะครับ ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจทุกๆคนด้วย ผมไม่ได้ปิดกั้นอะไร แต่ก็อยากให้ทุกคนคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจนะครับ ทุกๆคอมเม้นมีค่าสำหรับผมเสมอ ไว้เจอกันใหม่ในโชคชะตา กามารมณ์ หรือไม่ก็ตอนที่ 2 สำหรับวันนี้ลาละครับ :D

Edit เกิดปัญหานิดนึงนะครับ อยู่ดีๆ บทความทั้งบทความ อะไรที่ผมเว้นวรรคไว้ มันหายหมดเลย จะพยายามแก้ให้นะครับ หรือผมจะโดนพลังลี้ลับเล่นงานเข้าให้แล้ว

-----------------------------------------------------------------------

ณ กลางดึกคืนหนึ่งท้องฟ้ามืดสนิทไม่มีแม้แต่แสงจันทร์ทุกอย่างเงียบสงัดราวกับสรรพสัตว์ทุกชนิดตกอยู่ในภวังค์จนทำให้นักเรียนมัธยมปลายกลุ่มหนึ่งที่ตั้งใจมาลองของรู้สึกใจคอไม่ดีไปตามๆกัน

พวกเขามากันทั้งหมด6 คนเป็นชาย3 และหญิงอีก3 โดยฝ่ายชายกับฝ่ายหญิงต่างก็เป็นแฟนกันจนสามารถแบ่งออกได้3 คู่วันนี้พวกเขาตั้งใจจะมาทดสอบความกล้ากันในบ้านร้างแห่งหนึ่งแถวชานเมืองแค่เพียงก้าวแรกที่มาสัมผัสบรรยากาศก็ชวนขนหัวลุกแล้ว

“ทำไมมันเงียบผิดปกติวะ”เด็กหนุ่มผิวคล้ำตัวเตี้ยคนนี้มีชื่อว่ากันต์ผู้หญิงที่ยืนข้างๆกันต์เป็นสาวหมวยผิวขาวชื่อว่าเมย์แต่เพื่อนชอบเรียกว่าหมวยทั้งคู่อยู่ชั้นเดียวกันและเป็นแฟนกัน

“มึงก็ขยันทักจังวะ”เด็กหนุ่มอีกคนทักขึ้นมาเขามีชื่อว่าท็อปเป็นเด็กที่รูปร่างสูงเป็นคนที่พูดมากพอๆกับกันต์แต่เพราะบรรยากาศที่วังเวงทำให้ท็อปสงบปากสงบคำมากขึ้นส่วนสาวผิวคล้ำที่ยืนอยู่ข้างท็อปเธอชื่อว่าแพรวสาวแพรวเป็นคนห้าวๆเน้นลุยชอบท่องเที่ยวเหมือนกับท็อปทั้งคู่จึงเข้าขากันเป็นอย่างดี

“จะให้กูเงียบแบบไอ้เคิลรึไงไม่ได้เว้ยมันผิดคาแรกเตอร์” กันต์พูดกระทบเพื่อนอีกคนที่ยืนนิ่งๆเงียบอยู่หนุ่มคนนี้มีชื่อว่าไมเคิลแต่เพื่อนเรียกว่าไอ้เคิลชื่อเหมือนฝรั่งแต่หน้าตาของไมเคิลเรียกว่าไทยจ๋าเลยก็ว่าได้ส่วนข้างๆไมเคิลเธอชื่อว่าพิมพ์สาวสวยดีกรีหัวหน้าห้องเรียบร้อยหน้าตาน่ารักสไตล์ญี่ปุ่นปากนิดจมูกหน่อยเห็นอย่างงี้แต่เรื่องความใจกล้าต้องบอกพิมพ์เพราะตอนนี้มีเธอคนเดียวที่ดูจะไม่กลัวอะไรเลย

“แล้วไมมึงถึงเลือกมาที่นี้วะไอ้กันต์”ไมเคิลถามอย่างงงๆพร้อมมองทะลุรั้วไปในตัวบ้านมองจากภายนอกบ้านหลังนี้ไม่เหมือนกับบ้านร้างซักเท่าไหร่เหมือนบ้านที่เจ้าของไปต่างประเทศแล้วไม่ได้ดูแลจนหญ้าขึ้นรกมากกว่าเพราะตัวบ้านยังมีองค์ประกอบครบถ้วนไม่ว่าจะเป็นประตูหน้าต่างหลังคา

“เรื่องนี้ต้องให้คุณท็อปพูดเลยครับกระผมไม่ใช่คนทำการบ้าน”กันต์โบ๊ยกันดื้อๆ

“คืองี้เว้ยบ้านกูอยู่แถวนี้มึงก็รู้กันแล้ววันที่เกิดเรื่องที่นี้อะกูกับพ่อกูก็มาดูตำรวจเขาตรวจสอบพื้นที่ด้วยเว้ย”

“ไทยมุงว่างั้น”ไมเคิลดักคอ

“ให้เกียรติกูหน่อยโปรดเรียกกูว่าเหล่าประชาชนผู้เฝ้าสังเกตุการณ์”

“เหยดเข้”เพื่อนๆยอมกันเลยทีเดียว

“แล้วทีนี้เว้ยกูก็ได้ยินพวกชาวบ้านคุยกันว่าเกิดเหตุฆ่ากันตายสามศพในคืนเดียว”ทุกคนกลืนน้ำลายพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“มันมีเรื่องอยู่ว่าเจ้าของบ้านหลังนี้เป็นชายโสดแต่เจ้าชู้มาก”

“เหมือนพี่แฟนมึงอะนะ”กันต์แซวกระทบพี่ชายของแพรว

“เดี้ยๆ”แพรวชี้หน้าขู่กันต์ยิ้มแล้วยกมือไหว้

“วันนี้กูจะเล่าจบไหม”

“เชิญครับเชิญผมไม่กวนละ”

“ก็เจ้าของบ้านเขาแอบพาเมียคนอื่นมากกอยู่ที่บ้านแล้วพอสามีเขารู้เข้าก็ตามมาถึงที่นี้พี่แกพังประตูบ้านบุกขึ้นไปถึงห้องนอนชั้นสองเลยเว้ยแล้วสามีคนนั้นก็ควักปืนออกมายิงเมียตัวเองกับเจ้าของบ้านตายห่าคาเตียง”ทุกคนเงียบ

“แล้วศพที่สามอะ”ไมเคิลถาม

“พี่คนนั้นเขาก็เอาปืนกอกปากตัวเองแล้ว...ยิง!!!” ทุกคนสะดุ้งท็อปที่แกล้งทำเสียงดังยืนหัวเราะอยู่คนเดียว

“สาธุกูขอให้มึงเจอดีไอ้สัดมาแกล้งกันได้”กันต์ถึงกับหงุดหงิด

“เอาหน่ากูล้อเล่นอย่าน้อยใจดิวะมาๆเข้าเรื่องดีกว่ากันต์ไหนเล่ากติกาให้เพื่อนเคิลและสาวๆฟังสิ”

“คืนนี้พวกเราทั้งหกจะมาล้าท้าผีกันนะฮะ”

“พูดได้ดีมากคุณเจนญาณทิพย์”ท็อปแซวคืน

“โดยที่พวกเรานะคะจะแบ่งออกเป็นสามคู่คู่ใครคู่มันไม่ต้องสลับกันนะคะ”กันต์สวมบทเป็นคุณเจน

“ถ้ากูอยากคู่กับหมวยนี้ผิดไหมวะ”ไมเคิลแซวเบาๆ

“เดี๋ยวมึงโดนพิมพ์ตบ”กันต์ตอบโต้สาวพิมพ์ยืนหัวเราะอยู่

“กูอธิบายต่อนะเออแล้วเราจะเข้ากันไปทีละคู่เว้ยโดยมีข้อแม้ว่าให้ถือไฟฉายไปคู่ละกระบอกและต้องเดินครบทุกห้องถึงออกมาได้นะ”ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ

“ถ้าทุกคนโอเคมาเริ่มกันดีกว่าใครจะประเดิมคู่แรก”

“กูเองมา”ท็อปจูงแพรวเดินหน้าออกมา

“นี้สิคนจริงตัวจริง”กันต์สรรเสิญ

“แล้วมึงไม่จุดธูปขอขมาก่อนหรอวะ”ไมเคิลทัก

“จุดไมวะจุดก็ไม่เจอดิคนจริงต้องไม่จุดเว้ย”

ท็อปเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีอยู่แล้วจึงไม่ได้แคร์อะไรพูดจบท็อปกับแพรวก็ปีนประตูรั้วเข้าไปในตัวบ้านโดยคนอื่นๆยืนรออยู่ด้านนอกไม่นานนักท็อปกับแพรวก็หายลับสายตาไปจากที่เงียบๆอยู่ดีๆก็มีลมพัดมาเสียงต้นไม้ลู่ดังวู่วววู่ววราวกับคนทักทายเป็นระยะกันต์กับไมเคิลมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย

“กูขนลุกแล้วหวะฮ่าๆ”

กันต์หัวเราะกลบความกลัวส่วนไมเคิลมองเข้าไปในตัวบ้านเด็กหนุ่มได้แต่ภาวนาให้เพื่อนของตนปลอดภัยทีเถิดในขณะที่ทั้งสี่ยืนรอคู่ของท็อปเพลินๆจู่ๆก็มีเสียงหมาเห่าดังขึ้นกันต์และไมเคิลต่างสะดุ้งแต่พอมองรอบตัวก็ไม่พบต้นเสียงอาจจะเป็นเพราะหมาเห่ามาจากที่อื่นแล้วเสียงมันลอยมา

ผ่านไปซักพักท็อปกับแพรวก็เดินออกมาด้วยหน้าตาปกติกันต์รีบเข้าไปถามก่อนเลย

“เป็นไงมั่งวะ”

“ในตัวบ้านแม่มหลอนดีนะแต่ไม่เจอเหี้ยไรเลยหว่ะเงียบสนิท”

“ตามึงละกันต์” ท็อปส่งไม้ต่อทันที

“เฮ้ยแล้วไมไม่เป็นไอ้เคิลวะ”กันต์แย้ง

“ประชาธิปไตยเว้ยสองเสียงชนะหนึ่งเสียง”ไมเคิลรีบพูดดัก

“เออกูก็ได้ปะเตง”

กันต์ทำตัวเป็นฐานให้เมย์เหยียบปีนรั้วก่อนแล้วกันต์ก็ตามขึ้นไปทั้งสองเดินอย่างช้าๆเข้าไปในตัวบ้านเห็นได้ชัดว่าเมย์กับกันต์กลัวผีมากกว่าใครในกลุ่มพอกันต์ลับสายตาไปท็อปก็หันมาดูแพรวแฟนของตนก็พบว่าแพรวนั่งทรุดอยู่กับพื้นโดยมีพิมพ์ดูอาการอยู่

“เตงเป็นไร”

“เตงเค้าห..เห็น..” แพรวพูดไม่ทันจบเธอก็เอามือปิดหน้าเธออยากเล่าแต่ไม่อยากนึกถึงสิ่งนั้นเลย

“แพรวใจเย็นๆนะไม่มีอะไรแล้วแพรวไม่ต้องเข้าไปในบ้านนั้นแล้วไม่ต้องกล้วนะค่อยๆเล่า”ไมเคิลแสดงความเป็นผู้นำออกมาได้ดีและถูกเวลามากนี้ก็เป็นอีกสิ่งที่พิมพ์ชอบในตัวของไมเคิล

“ตอนที่เราเข้าไปในห้องนอนชั้นสองอะ”แพรวพยายามพูด

“เค้าเห็น……”

กรี้ดดดดดดดดดด

เสียงกรีดร้องดังลั่นมาจากในบ้านไมเคิลกับท็อปหันไปทางเดียวกันส่วนแพรวที่กลัวอยู่ก็ยิ่งสะดุ้งสุดตัวแพรวตัวสั่นไปหมดพิมพ์ต้องรีบกอดเพื่อปลอบขวัญไม่นานกันต์กับเมย์ก็วิ่งสี่คูณร้อยตาตื่นออกมาขาเข้าเมย์ต้องให้กันต์เป็นฐานแต่ขาออกเมย์ปีนรั้วได้เองอย่างมหัศจรรย์สงสัยจะเกิดจากแรงกลัวกันต์ปีนตามออกมาอย่างทุลักทุเลทั้งคู่ออกจากบ้านได้อย่างปลอดภัยเมย์ยืนนิ่งเงียบ

“กันต์เมื่อกี้หมวยกรี้ดหรอวะ”กันต์พยักหน้ารับเขายังหอบอยู่

“แล้วกรี้ดทำไมวะ”ท็อปถาม

“กูไม่รู้ถามหมวยดู”ท็อปกับไมเคิลหันมามองหน้าหมวยสาวน้อยก้มหน้าแล้วพูด

“ตอนเดินในห้องรับแขกชั้นล่างอ่านพวกคำที่เขียนบนผนังกันอยู่มันจะมีช่วงนึงทีกันต์ส่องไฟฉายไปที่บันไดขึ้นชั้นสองเราเห็น…..”เมย์เงยหน้ารวบรวมความกล้าแล้วพูด

“เราเห็นขาผู้ชาย”เมย์พูดเบาๆแต่ทุกคนยืนเงียบอย่างกับถูกตะคอกส่วนแพรวยิ่งตัวสั่นเทิ้มยิ่งขึ้นท็อปเห็นอาการแพรวไม่ดีจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

“ท่าไม่ดีแล้วหวะตามพี่ของแพรวมารับดีกว่า”

“เออดีตอนแรกเห็นพี่เขาบอกจะมาลองด้วยแล้วนี้หายจ๋อมเลย” กันต์สนับสนุนท็อปหันหลังไปคุยโทรศัพท์กับพี่ชายของแพรวส่วนกันต์ที่นั่งหอบอยู่เริ่มดีขึ้นเขามองมาที่ไมเคิลกับพิมพ์แล้วพูด

“เหลือกันสองคนแล้วจะเอาไง”ไมเคิลกับพิมพ์มองตากันทั้งคู่รู้ใจกัน

“เป็นไงเป็นกันพวกมึงเข้าได้ทำไมกูจะเข้าไม่ได้”ไมเคิลตัดสินใจแน่วแน่

“เฮ้ยๆเดี๋ยวๆพวกมึงจะเข้าจริงหรอ”ท็อปเอาโทรศัพท์แนบอกแล้วหันมาพูด

“เออไม่เป็นไรเชื่อกู”

ท็อปลังเลเล็กน้อยก่อนพยักหน้าตบไหล่ไมเคิลสองทีแล้วตัวเองก็หันกลับไปคุยโทรศัพท์ต่อไมเคิลหันไปมองพิมพ์คนสวยสาวน้อยพยักหน้าไมเคิลโค้งตัวทำเป็นฐานให้พิมพ์เหยียบขึ้นไปเหมือนที่กันต์ทำพิมพ์ขึ้นไปบนรั้วได้ก็ข้ามลงไปอีกฝั่งไมเคิลปีนตามอย่างคล่องแคล่ว ตอนนี้ทั้งสองก็อยู่ภายในบริเวณบ้านแล้วพิมพ์สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่กดดันกว่าข้างนอกหลายร้อยเท่าจนเธอเกาะแขนไมเคิลโดยไม่รู้ตัวด้านหนุ่มไมเคิลยังกล้าหาฐส่องไฟฉายไปรอบๆตัวก่อนจะหันมายิ้มให้กันต์ที่มองอยู่

ไมเคิลเริ่มเดินพร้อมใช้ไฟฉายส่องพื้นถึงแม้กันต์กับท็อปจะเข้ามาลุยจนต้นไม้ที่ขวางอยู่ล้มเกือบหมดแล้วแต่ไมเคิลยังรอบคอบค่อยๆเดินค่อยๆส่องไปลมที่พัดอยู่อย่างต่อเนื่องอยู่ดีๆก็เงียบสนิทต้นไม้ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อยไมเคิลที่กำลังเดินอยู่นั้นอยู่ดีๆก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างจากชั้นสองของบ้าน ไมเคิลรีบสาดไฟฉายขึ้นไปที่ชั้นสองแต่ก็ไม่พบอะไรผิดปกติมีเพียงหน้าต่างฝุ่นจับที่ปิดสนิทอยู่ไมเคิลส่ายหัวแล้วถอนหายใจสงสัยจะคิดมากไปไมเคิลเริ่มเดินต่อแต่พิมพ์รั้งแขนเอาไว้แล้วพูด

“เมื่อกี้เป็นไรหรอ”

“ไม่มีไรหรอกเราคิดมากเองอะ”

เหมือนพิมพ์จะรู้สึกเหมือนกันแต่เธอไม่อยากพูดในเวลาเช่นนี้พิมพ์สาวสวยหัวหน้าห้องยังสิ้นลายเกาะแขนไมเคิลแจเลยทีเดียวไมเคิลกับพิมพ์เดินต่อเสียงกรอบแกรบดังเป็นระยะเนื่องจากทั้งสองกำลังเหยียบบนกิ่งไม้แห้งจนในที่สุดก็มาถึงหน้าประตูบ้าน

ประตูหน้าบ้านหลังนี้ถือว่าหรูและใหญ่เกินความจำเป็นเพราะเจ้าของบ้านใช้ประตูไม้บานใหญ่ถึงสองบานมาทำเป็นประตูทางเข้าสงสัยจะเป็นคนชอบอวดบ้านหรือไม่ก็ใช้บ้านที่หรูหลอกล่อสาวไมเคิลคิด ประตูทั้งสองบานปิดแนบกันสนิทจนไมเคิลกับพิมพ์มองตากันถ้าจำไม่ผิดกันต์กับเมย์วิ่งออกมาเป็นคู่สุดท้ายไม่น่าจะใจดีหันมาปิดประตูให้อย่างนี้นะไมเคิลกลืนน้ำลายก่อนจะบิดกลอนแล้วดึงเปิดประตู

พอประตูอ้าออกไมเคิลรู้สึกได้ถึงลมเบาๆตีออกมากระทบหน้าพิมพ์ก็รู้สึกเช่นกันขนเธอลุกไปทั้งตัวไมเคิลใช้ไฟฉายส่องไปรอบๆห้องพอจะเดาได้จากขนาดของห้องว่าที่นี้ในอดีตน่าจะเป็นห้องรับแขก ถึงแม้โซฟาจะไม่อยู่แล้วแต่ชั้นวางทีวียังอยู่ตามผนังมีพวกมือบอนเอาสเปรย์มาฉีดเป็นคำพูดต่างๆนาๆไมเคิลก้บพิมพ์เดินเข้าไปในตัวบ้านทุกอย่างเงียบสนิทจนบางครั้งไมเคิลยังรู้สึกว่าเงียบเกินไปไฟฉายส่องไปทางไหนก็เห็นแต่ฝุ่นลอยละล่องพิมพ์ถึงกับสำลักฝุ่นจนจามออกมา

ไมเคิลเดินจูงมือพิมพ์ไปที่ห้องเล็กๆห้องหนึ่งที่ติดอยู่กับห้องรับแขกประตูมันเปิดแง้มไว้อยู่แล้วไมเคิลจึงใช้มือข้างนึงผลักประตูส่วนอีกมือที่ถือไฟฉายก็ส่องไปในห้องพวกเขาก็พบว่าห้องนี้คือห้องน้ำ

ในห้องน้ำขนาดเล็กมีทั้งฝักบัวโถส้วมและอ่างล่างหน้ากระจุกกันอยู่ไมเคิลส่องไฟฉายไปรอบๆห้องขณะนั้นเองพิมพ์ก็สะดุ้งมุดหน้าซุกแขนไมเคิล

“เป็นไรป่าวพิมพ์” ทั้งสองเพิ่งคบกันไม่นานจึงเรียกเพียงชื่อกันเท่านั้น

“กระจก...กระจก”

พิมพ์พูดเสียงสั่นไมเคิลเอาไฟฉายส่องที่กระจกก็ไม่พบอะไรมีเพียงคราบสกปรกที่เกาะบนกระจกเท่านั้นตอนนี้ความมาดมั่นในฐานะหัวหน้าห้องของพิมพ์หายไปหมดแล้วเหลือเพียงสาวน้อยที่อ่อนแอรอการปกป้องจากไมเคิลเพียงเท่านั้น

“กระจกทำไมหรอไม่เห็นมีอะไรเลย”ไมเคิลยังพยายามมองอยู่ส่วนพิมพ์ค่อยๆเงยหน้ามามองแต่เธอก็ไม่พบอะไรเช่นกัน

“สงสัยจะตาฝาดช่างเถอะ”พิมพ์ตั้งสติแล้วไปต่อ

ไมเคิลเดินออกมาที่ห้องรับแขกเขาจะสาดไฟฉายไปตรงบันไดขึ้นชั้นสองแต่ดันนึกถึงเรื่องที่เมย์เล่าทำให้ไมเคิลตั้งสติอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยๆยกไฟฉายสาดไปที่บันไดพิมพ์หลับตากอดแขนไมเคิลแน่นจนฝ่ายชายสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มจากอกของพิมพ์

ไม่มีอะไรไมเคิลถอนหายใจด้วยความโล่งอกเขาไม่อยากเจอแบบสิ่งที่เมย์เจอเลยไมเคิลหันมาส่งสายตาถามพิมพ์ว่าจะเอายังไงต่อสาวน้อยเงยหน้ามามองแล้วพยักหน้าเธอยังสู้ไหวไมเคิลยิ้มก่อนที่จะตัดสินใจว่าพวกเขาจะขึ้นไปชั้นสอง นี้เป็นการขึ้นบันไดที่ยากกว่าบันไดดอยสุเทพซะอีกไมเคิลเกาะราวก้าวทีละขาอย่างช้าๆเพราะเสียงบันไดดังเอี้ยดเอี้ยดเหมือนมันจะพังให้ได้ด้านพิมพ์ก็ก้มหน้าเดินอย่างเดียวในที่สุดไมเคิลกับพิมพ์ก็ขึ้นมาถึงชั้นที่สองชั้นที่เกิดเหตุฆาตรกรรมนั่นเอง

พอก้าวเท้าแรกมาสัมผัสชั้นที่สองเสียงหมาหอนก็ขึ้นอัตโนมัติอย่างกับไมเคิลไปเหยียบปุ่มเซ็นเซอร์เสียงหมาหอนระงมไปทั่วทิศพิมพ์ได้แต่กอดแขนไมเคิลแล้วท่องบทสวดมนต์พึมพำๆไปมาบนชั้นนี้มีเพียงหสองห้องเท่านั้นก็คือห้องนอนของเจ้าของบ้านและอีกห้องคือห้องน้ำ

ไมเคิลไม่สนใจอยู่แล้วห้องน้ำเขาจึงเดินพุ่งเป้าไปที่ห้องนอนจุดที่เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นพอมาถึงจุดนี้ความกดดันก็ถาโถมเข้าใส่ไมเคิลไม่น้อยจากที่ไม่กลัวมือไม้ที่ถือไฟฉายก็สั่นไปหมดมือของไมเคิลค่อยๆเอื้อมไปจับกลอนประตู

เคร้งงงงงงงงง

มีเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นจากชั้นหนึ่งพิมพ์กอดแขนไมเคิลแน่นอย่างไม่สนใจอะไรส่วนเด็กหนุ่มก็กลืนน้ำลายพร้อมหันไปด้านหลังแต่เขาก็ไม่พบอะไรไมเคิลตั้งสติเล็กน้อยแล้วเขาก็หันมาเปิดประตูห้องนอน

ไมเคิลใช้ไฟฉายส่องเข้าไปก็พบกับฟูกที่นอนวางไว้กลางห้องทั้งสองเดินเข้ามาในห้องนอนแบบช้าๆไมเคิลส่องไปทั่วห้องก็ไม่พบอะไรผิดปกติหรือต้องเรียกว่าเป็นห้องที่ดูปกติสุดในบ้านหลังนี้ไม่มีทั้งเศษขยะหรือรอยพ่นกำแพงมีเพียงฝุ่นเท่านั้นที่เกาะตามที่ต่างๆทั่วห้อง

“เคิลลองเงยหน้าสิ”

ไมเคิลเงยไปถึงกับตะลึงเขาขนลุกไปทั่วร่างกายกับรสนิยมอันแปลกประหลาดของอดีตเจ้าของบ้านเพราะบนเพดานเหนือเตียงนอนมีกระจกบานใหญ่ติดอยู่ดูแล้วไม่ต่างกับพวกห้องในโรงแรมม่านรูดไมเคิลจินตนาการถึงวิธีใช้ก็ยิ่งรู้สึกโมโหปนสะอิดสะเอียนเจ้าของบ้านผู้ที่ชอบมีอะไรกับเมียคนอื่นแล้วเวลาที่มีอะไรกันเจ้าตัวคงรู้สึกภูมิใจที่อยู่เหนือชายอื่นด้วยวิธีแบบนี้

“เฮ้ย” เสียงใครบางคนดังมาจากชั้นล่าง ไมเคิลหันไปมองหน้าพิมพ์

“เราลงไปดูแปปนึงนะถือไฟฉายไว้”  ไมเคิลฝากไฟฉายไว้ที่พิมพ์แล้ว

“แล้วเคิลจะเห็นหรอ”

“เรามีนี่ไง”เคิลควักมือถือขึ้นมาแล้วกดเปิดไฟ

ไมเคิลเดินออกจากห้องนอนแล้วลงไปข้างล่างส่วนสาวพิมพ์ยืนสำรวจต่อ แปลกที่เธอกลับรู้สึกไม่กลัวเหมือนตอนแรกเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เวลาผ่านไปซักพัก ไมเคิลก็โผล่มาทางประตูห้องพิมพ์หันมาเห็นก็รู้สึกอุ่นใจ

“เป็นไงมั่งเจออะไรไหม”

ไมเคิลยิ้มแล้วส่ายหัวพิมพ์จึงชวนออกจากห้อง แต่ไมเคิลรั้งมือพิมพ์ไว้แล้วดึงเข้ามากอดสาวน้อยรู้สึกสับสนเพราะไมเคิล ปกติจะเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกันแบบรุนแรงอย่างงี้มาตอนนี้เขากลับดูดุร้ายและลึกลับ ไมเคิลยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆพิมพ์ไม่ทันหลบปากของทั้งสองก็ประกบกัน ไอร้อนส่งผ่านให้กันและกันจนพิมพ์เริ่มอ่อนระทวย ไฟฉายหลุดจากมือของเธอตกลงไปบนพื้น

ไมเคิลดันพิมพ์ให้ยืนติดกำแพงแล้วจู่โจมแบบโหมกระหน่ำพิมพ์ได้เพียงแค่ยืนหลับตาและอ้าปากรับการจูบของไมเคิล ลิ้นของฝ่ายชายพุ่งเข้าไปโรมรันพันตูมือข้างนึงของไมเคิลก็บีบคลึงหน้าอกขนาดพอเหมาะของพิมพ์อย่างไม่ปราณีมืออีกข้างก็ถูไถร่องสวาทจากนอกกางเกงขาสั้นอย่างชำนาญ พิมพ์กับไมเคิลเคยแอบมีอะไรกันแต่เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ฝีมือของไมเคิลจะดูชำนาญขนาดนี้

พิมพ์มีอารมณ์จนทนไม่ไหวเธอต้องรุกกลับบ้างมืออันบอบบางของพิมพ์ลูบไล้ไอ้จ้อนน้อยของไมเคิลผ่านกางเกงยีนส์ไมเคิลถอนปากออกมาแล้วไล่จูบแก้ม ไล่ลงมาต้นคอ มือของไมเคิลเลิกเสื้อยืดของพิมพ์ขึ้นอย่างรวดเร็วตามด้วยบราด้านในถูกถลกขึ้นในชั่วพริบตา และปากก็ตามลงมาประกบโดยทันทีหน้าอกขนาดพอดีมือของพิมพ์ถูกไมเคิลเลียและดูดกระหน่ำอย่างต่อเนื่องรอยแดงขึ้นเป็นจ้ำๆ ไม่รู้ไมเคิลไปตายอดตายอยากมาจากไหน

“เคิล ไม่กลัวใครมาเห็นหรอ”

“ไม่กลัว”

ไมเคิลพูดจบก็เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นทะลุกางเกงในเข้าไปจนถึงจุดลับของสาวน้อยความรุนแรงและแม่นยำให้เต็มสิบคะแนนเลยสำหรับไมเคิลสาวพิมพ์ทนไม่ไหวถกกางเกงตัวเองลงให้แฟนหนุ่มล้วงควักได้ง่ายขึ้น ไมเคิลไม่พูดพร่ำทำเพลงแหย่สองนิ้วเข้าไปจู่โจมทันทีพิมพ์สะดุ้งสุดตัว ไม่มีการปราณีใดๆทั้งสิ้นไมเคิลใช้นิ้วกลางกับนิ้วนางแหย่เข้าไปแล้วใช้มืออีกข้างมานวดจุดสยิวของพิมพ์อย่างชำนาญส่วนปากก็ยังดูดเลียเต้านมของสาวน้อยอย่างต่อเนื่อง

“ซี้ดดดดด เคิลล อื้มมมมมม”

พิมพ์เคลิบเคลิ้มเป็นที่สุดเธอไม่เคยคิดเลยว่า หนุ่มเรียบร้อยอย่างไมเคิลจะแอบแฝงลีลาเด็ดไว้เยี่ยงนี้ไมเคิลถอนมือที่นวดคลึงคริตอลิสมาปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกอย่างว่องไวพิมพ์ไม่ทันตั้งตัว ไมเคิลถอนนิ้วออกแล้วเอาไมเคิลน้อยมาจ่ออยู่ที่ปากช่องสวาทแล้วสาวน้อยยืนอ้าขารับ ไมเคิลค่อยๆบรรจงสอดเข้าไป พิมพ์รู้ว่าไมเคิลไม่ได้ใส่ถุงแต่จังหวะนี้ห้ามไม่อยู่แล้ว

ทั้งสองไม่ได้มีอะไรกันบ่อยๆทำให้ร่องสวาทของพิมพ์แน่นมาก จนไมเคิลต้องพยายามดันและกระเด้าจนในที่สุดมันก็เข้าที่เข้าทาง ไมเคิลจูบพิมพ์อีกครั้ง ส่วนเอวก็เริ่มทำงานมือทั้งสองข้างขยำหน้าอกอย่างรุนแรง ทุกสัดส่วนของพิมพ์ถูกเล้าโลมในเวลาเดียวกันสาวน้อยไม่เคยสัมผัสรสชาติอย่างนี้มาก่อนในชีวิต เธอเสียวซะจนถอนปากออกมาครวญคราง
“ซี้ดดด เคิล อู้ยยยย พิมพ์เสียววซี้ดดดด”

ดูเหมือนท่ายืนจะไม่ถนัดนักไมเคิลถอนเคิลน้อยออกแล้วลากพิมพ์มาที่เตียง ด้วยความที่เสียวจนลืมไปแล้วว่าเตียงนี้มันมีประวัติอะไรมาก่อนไมเคิลนอนหงายลง พิมพ์รู้งานขึ้นมานั่งคุกเข่าคร่อมท่อนล่างของไมเคิล เธอจับไมเคิลน้อยจ่อที่ร่องสวาทแล้วค่อยๆนั่งยองลงไปไมเคิลไม่รอช้าแทงสวนขึ้นมา เจ้าโลกน้อยของไมเคิลฟรุบหายเข้าไปทั้งดุ้น

พิมพ์เริ่มโยก ไมเคิลก็แทงสวนทั้งคู่เล่นจังหวะได้เข้าคู่กันมาก พิมพ์ที่กำลังบดขยี้อย่างเพลิดเพลินอยู่นั้นเธอเหลือบตาขึ้นไปมองกระจกด้านบน สาวน้อยก็สะดุ้งจนเธอเซล้มลงมาภาพที่เธอเห็นในกระจก เป็นภาพของเธอเองที่กำลังขย่มใครบางคนอยู่ที่ไม่ใช่ไมเคิลเธอหันมามองหน้าไมเคิลอีกทีแล้วมองกระจกด้านบนอีกครั้ง คราวนี้กลับเป็นไมเคิลตามปกติหรือเมื่อกี้เธอตาฝาดเพราะแสงสว่างไม่พอ

“มาต่อให้จบสิ”

ไมเคิลพูดพลางจับพิมพ์นอนหงายลงบนเตียงแล้วตัวเองก็แทรกกลางเข้ามาสอดไมเคิลน้อยเข้าไปอย่างรวดเร็ว ไมเคิลไม่รอช้าเริ่มการแทงอีกครั้งคราวนี้ไมเคิลไม่รีรอเขาเร่งจังหวะตั้งแต่ต้น พิมพ์เสียวซ่านไปทั้งตัวเธอกอดรัดคอไมเคิลเอาไว้แน่น ฝ่ายชายก็ตั้งหน้าตั้งตาซอย ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ

“ซี้ดดด สุดยอดด เคิล โอ้ยยยยย”

ไมเคิลลุกขึ้นนั่งยองแล้วจับบั้นเอวของพิมพ์แล้วซอยรัวสาวน้อยแอ่นรับด้วยความเต็มใจ เธอเสียวซะจนแทบทนไม่ไหวหน้าอกหน้าใจของเธอก็โยกไปตามจังหวะส่ายเอวของไมเคิล ฝ่ายชายหมั่นเขี้ยวเอื้อมมือมาขยี้นมของพิมพ์อย่างกับให้เละคามือไมเคิลเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นไปอีก พิมพ์หลับตาหยี๋ครางออกมาอย่างมีความสุข

“โอ้ยยยย เคิลลลล เสียววววโอ้ยยยยยยยยยย เคิลลลล โอ้ยยยย”

ในที่สุดไมเคิลก็พ่นพิษรักออกมาเต็มร่างกายของพิมพ์สาวน้อยนอนหอบหนัก เธอถึงจุดสุดยอดก่อนไมเคิลเพียงเสี้ยววิ ในชีวิตเธอไม่เคยได้รับประสบการณ์รักที่รุนแรงแบบนี้มาก่อนเลยพิมพ์เหนื่อยหนักและเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

“พิมพ์ตื่นพิมพ์!เฮ้ยย กูเจอพิมพ์แล้ว!”

เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นสาวพิมพ์ค่อยๆลืมตามอง เธอก็พบกันต์นั่นเองสาวน้อยสะดุ้งขึ้นมาก็รีบคลำเสื้อผ้าตัวเอง ปรากฏว่า เธอใส่เสื้อผ้าตามปกติไม่นานหลังจากกันต์พูด คนอื่นๆก็ตามเข้ามาสาวพิมพ์มองรอบตัวก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในบ้านร้างแห่งเดิมแต่เธอไม่เห็นไมเคิลซะแล้ว

“กันต์ เคิลอะ”

“มันก็อยู่นั่นไง เคิล เฮ้ย พิมพ์เรียก”

ไมเคิลยืนอยู่ข้างท็อป เขาเดินมาประคองแฟนสาวของตนเองสาวพิมพ์มองหน้าไมเคิลอย่างงงๆ ทุกคนพาพิมพ์ออกจากบ้านร้างได้ในที่สุด พิมพ์ยังคงไม่มีแรงเธอปีนรั้วออกมาได้ก็สุดกำลังแล้ว เธอทนไม่ไหวตัดสินใจนั่งลงบนพื้นนั่นละโดยมีไมเคิลเข้ามาดูแลใกล้ๆ พิมพ์พยายามมองตาไมเคิล แต่ฝ่ายชายงงๆว่าแฟนตนทำไมมองตัวเองแปลกๆ ท็อปทำท่าโบกมือเรียกอะไรซักอย่าง ทุกคนหันไปก็พบรถCRVคันนึงขับผ่านมา และรถคันนั้นก็จอด คนขับลงมาเขาเป็นนักศึกษาหน้าตาใช้ได้เลยทีเดียว ทุกคนยกมือไหว้ รวมถึงพิมพ์ด้วย

“พี่พี นี้มาพอดีเวลาเลยนะ” ท็อปทักทาย

“มันแน่นอนอยู่แล้ว”

พี คือพี่ชายของแพรวนั่นเองนอกจากพีแล้วมีใครบางคนที่มากับพีด้วย เธอคนนี้เป็นผู้หญิงผิวขาวใส ตัวเล็กแต่มีหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวมากๆ จนกันต์กับท็อปยังมองกันตาค้างใบหน้าของเธอสวยราวกับนางฟ้า ผมยาวสลวย

“แฟนใหม่พี่หรอวะ อย่างแจ่มอะชื่อไรแนะนำหน่อยๆ” ท็อปแซวเลยทีเดียว

“ไม่ใช่แฟนๆเว้ย ก็อยากอยู่อะนะแต่เจ้าตัวเขาไม่ยอม” สาวสวยตีไหล่พีไปหนึ่งที

“ล้อเล่นๆ ทุกคนนี่เพื่อนพี่ที่มหาลัย ดรีม”

“ส่วนดรีม นั่นแพรวน้องสาวเราที่บอกแล้วก็ท็อป กันต์ ไมเคิล เมย์แล้วก็พิมพ์ เพื่อนน้องสาวเรา” เด็กๆยกมือไหว้ดรีมกันส่วนสาวสวยก็ยิ้มรับแล้วยกมือไหว้ตอบ

“แล้วพิมพ์เป็นอะไรวะนั่น นั่งนิ่งเชียว” พีสังเกตเห็น

“เอาไว้ค่อยถามเหอะพี่ ขึ้นรถก่อน”

                กันต์ขอร้องแล้วทุกคนก็พากันขึ้นรถ ถึงแม้รถ CRVจะใหญ่แต่การจะจุคน 8 คนมันก็แทบจะไม่ไหวพีกับดรีมนั่งอยู่เบาะหน้า พิมพ์ แพรว เมย์ นั่งอยู่เบาะหลังส่วนสามหน่อที่เหลือนั่งกระจุกกันด้านหลัง ในขณะขับรถแพรวที่เริ่มได้สติก็เริ่มพูดตอนที่เธอเข้าไปกับท็อป เธอรู้สึกถึงสายตาคนมองตลอดเวลาเธอกลัวมากจึงเกาะท็อปแน่นติด และที่ทำให้เธอกลัวที่สุดคือตอนที่เข้าไปในห้องนอนเธอเงยหน้าขึ้นไปมองบนเพดานที่มีกระจก เธอเห็นผู้ชายยืนข้างๆเธออยู่

                แต่เธอไม่กล้าบอกท็อปเพราะเธอก้มหน้าลงมาแล้วเงยขึ้นไปมองใหม่ ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว เธอจึงคิดเอาเองว่าตาฝาดแต่พอกลับมารวมกลุ่มกับเพื่อน เธอเหลือบไปมองที่ชั้นสองของบ้านเธอก็เห็นชายคนเดิมยืนอยู่  พูดจบแพรวก็ตัวสั่นอีกครั้งเธอไม่อยากนึกถึงภาพนั่นเลย
“แล้วเคิลไปไหนมาหรอ” จู่ๆพิมพ์ก็ถามขึ้นมา

“ก็หลังจากเราได้ยินเสียงจากด้านล่างใช่มะเราก็ลงไปดู ก็ไม่เห็นอะไร เราเลยขึ้นมาหาพิมพ์ แต่เราก็หาพิมพ์ไม่เจอแล้วเราตามหาพิมพ์ทั่วบ้านก็ไม่เจอ แปลกไหมละใจคอไม่ดีเลยออกไปตามพวกไอ้กันต์กลับมาช่วยหา แล้วก็มาเจอพิมพ์นอนอยู่บนเตียงนี่ละ”

พอฟังเรื่องทั้งหมดจบ สาวพิมพ์ก็นิ่งเงียบไป

………………………………………
      ใครหาผลงานเดิมวาล์ปไปตามหางาน ของ pekopon66 ได้นร๊า..
โชคชะตา กามารมณ์....

ตอนที่ 1 ความลับ -
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ตอนที่ 2 ความสับสน -
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ตอนที่ 3 ความรัก -
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ตอนที่ 4 ความเชื่อ -
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ตอนที่ 5 ความสงสัย -
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ตอนที่ 6 ความจริง -
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น