แก้วไม่รอดแน่

โดนเปิดแน่สาวแก้ว

ชั่วนิจนิรันดร   ตอนที่  8 BY Man M.16(Man M.16 และ wattana2015 คนเดียวกันนะครับ)

ชั่วนิจนิรันดร ตอนที่ 8 กรรมเก่าตามพรากคู่รักอดีตชาติ

ความเดิม

ขณะนั้นหนุ่มสามเณรเอกที่อยู่ที่นอนอยู่ในกุฏิวัดพญาวัด ก้อร้อนผ้าเหลืองเต็มทีเพราะคิดถึงแต่ใบหน้าสาวเจ้าอันสดสวยนั้นจนนอนไม่หลับ ได้แต่ผุดลุกผุดนั่งอยู่ไม่ติดที่ จนทนไม่ไหวจึงลุกขึ้นมาท่องคาถาทบทวนเวทมนตร์ที่ท่านครูบานั้น ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้  มนต์เมตตามหานิยม มนต์เสกสีผึ้งให้คนรักคนหลง มนต์สะเดาะกลอน มนต์กำบังกาย มนต์สะกดทัพ และมนต์เรียกหุ่นล่องหนที่สามารถใช้ไปทำสิ่งใดก็ได้ดั่งใจปรารถนา กว่าจะข่มตาหลับนอนได้ก็เกือบค่อนรุ่ง

รุ่งเช้าสามเณรเอกก็ตามครูบาแสนเมืองท่านมาบิณฑบาตตามปกติ  ในสายวันนั้นท่านได้รับกิจนิมนต์เข้าไปที่ในคุ้มของเจ้ายอดฟ้า  เณรเอกของเราที่ติดตามรับใช้อาจารย์ด้วยในการนี้ทราบว่าตนจะได้พบหน้าสาวแก้วสาวน้อยคนงามก็ดีใจและมีความสุขใจยิ่ง ใบหน้าสาวคนงามลอยมาอยู่กลางใจทำอย่างไรก็สลัดภาพน้องนางคนงามออกไปจากจิตใจไม่ได้...


ยามสายวันนั้นสามเณรเอก หรือพระเอก ( ทางเหนือนั้นเรียกสามเณร ว่า พระ , พระสงฆ์ ทางเหนือ-เรียกว่า ตุ๊เจ้า )ของเราก็ได้ติดสอยห้อยตามท่านครูบาเข้าไปในคุ้มใหญ่ของเจ้ายอดฟ้าที่สาวแก้วอาศัยอยู่ สาวแก้วนั้นยังตกใจ ช็อกกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนเมื่อคืนที่ผ่านมายังไม่หาย 
                                       
เมื่อทราบว่าสามเณรเอกหรือพระเอกจะตามท่านครูบาเจ้าท่านเข้ามาที่ในคุ้ม ก็เกิดความอายขึ้นมาไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่มที่ตัวหลงรักขึ้นมา สาวแก้วเลยหลบหน้าไม่กล้าออกมาพบชายหนุ่ม

พระเอกนั้นเมื่อเข้าในคุ้มเจ้ายอดฟ้าแล้วไม่พบสาวแก้วเพราะเธอจงใจหลบหน้าก็เศร้าทันตาเห็น หลวงปู่ครูบาท่านก็ทราบว่าเพราะเหตุใดลูกศิษย์คนสนิทนั้นจึงเศร้าหมอง ด้วยความที่ท่านเป็นพระ ระดับชั้นเกจิแล้วท่านจึงทราบในทุกๆเรื่องด้วยญาณล่วงรู้ถึงกรรมเก่าในอดีตชาติของลูกศิษย์ว่าได้ตามมาแสดงผลเข้าแล้ว 

  ด้วยความเป็นห่วงท่านก็เตือนอยู่เนืองๆว่า
" พระเอ๋ยความรักความผูกพันและทุกสิ่งนั้นมันไม่เที่ยงแท้ไม่จีรัง  มีเกิดขึ้น คงอยู่และจะดับไปตามกาลเวลา อย่าพยายามยึดติดให้เป็นห่วง "
  ท่านก็เตือนศิษย์รักได้เพียงเท่านี้ ที่เหลือก็เป็นตามอำนาจบุญและกรรมของเจ้าตัวเอง

พระเอกรับทราบถึงความเมตตาและความห่วงใยของท่านครูบาก็รับฟังคำเตือนนั้นด้วยความซึ้งใจที่ท่าน ให้ความกรุณาเขามากเหลือที่จะกล่าว จริงๆแล้วท่านเก็บเขามาชุบเลี้ยงตั้งแต่ยังเป็นเด็กแดงๆแต่อ้อนแต่ออก พ่อแม่ของนั้นท่านตายจากไป เพราะไฟสงครามระหว่างนครรัฐในยุคก่อนหน้าที่จะมาสงบในตอนนี้
                   
ท่านจึง เป็นทุกอย่างของเขาก็ว่าได้  ท่านเป็นทั้งพ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ญาติผู้ใหญ่ที่เด็กกำพร้า  ท่านเป็น-เหมือนโลกทั้งใบของเขา  เอกจึงต้องกตัญญูและรู้คุณท่านอย่างยิ่งยวดถ้าไม่ได้ท่านครูบาเขาคงตายไปทั้งยังแบเบาะแล้ว และความที่ไม่ต้องการให้ท่านผิดหวังในตัวตน ถึงเขาจะไขว้เขวเพราะอำนาจความรักความหลงบังตาไปบ้างชั่วขณะ เขาจึงต้องทำตัวให้สมกับท่านเมตตาตลอดไป ได้แต่พยายามทำใจให้ปล่อยวางไม่ยึดติดสิ่งใด 

     ดังพุทธโอวาทที่ใช้ในบทสวดบังสุกุลของพระท่านบทหนึ่งที่ว่า

๕ มหาสุทสฺสนชาตกํ                                                                ๕. มหาสุทัสสนชาดก ( ว่าด้วย สังขาร )
[๙๕]  อนิจฺจา วต สงฺขารา       แปลความได้ว่า    [๙๕] สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
          อุปฺปาทวยธมฺมิโน                                                            มีความเกิดขึ้น และเสื่อมไปเป็นธรรมดา
         อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ                                                            เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
         เตสํ วูปสโม สุโขติ ฯ                                                        ความที่สังขารเหล่านั้นสงบระงับเป็นสุข.
มหาสุทสฺสนชาตกํ ปญฺจมํ ๑ ฯ                                                            มหาสุทัสสนชาดกที่ ๕.



     ท่านครูบานั้นเมตตาสอนทางรอดทางสว่างแก่ศิษย์รักด้วยท่านมีเมตตาเป็นที่ตั้ง ทั้งยังสอนให้ลูกศิษย์ของท่าน นั้นมีความอ่อนน้อมถ่อมตนกับผู้อื่นพร้อมยกข้อคิดเตือนสติที่ว่า ( บทความนี้ผู้แต่ง-ได้หยิบยืมมาจากหน้าเว็บธรรมะเว็บหนึ่งได้เข้าไปอ่านนานมาแล้ว จำไม่ได้ว่าท่านใดว่ากล่าวไว้ ขออภัยตรงนี้นะครับ )

     ครูบาแสนเมืองท่านได้กล่าวเตือนสติศิษย์รักของท่าน   ไว้ว่า ......
" ต้นข้าวที่เจริญงอกงามดี  รวงข้าวสีทองเหลืองอร่าม เมล็ดข้าวอวบอิ่มอุดมสมบูรณ์มากเท่าไหร่ มันจะ ยิ่งโน้มรวงของมันลงใกล้พื้นดินมากเท่านั้น...ฉันใด คนที่มีดี ชีวิตงดงาม..ย่อมอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้อื่นมากฉันนั้น ส่วนต้นข้าวที่ไม่สมบูรณ์ ไร้เมล็ดที่งอกงามจะตั้งตรงชูรวงของมันต้านลมฉันใด  เปรียบเหมือนคนที่ไม่มีอะไรดี...มักสำคัญตัวผิด..ก็มักชูคอ เหย่อหยิ่ง ไร้ความนอบน้อมถ่อมตนต่อผู้อื่น....ฉันนั้น "

     อะฮ่า เรื่องเสียวกลายเป็นแวบเข้าไปหาทางพระซะงั้น อย่าพึ่งเคืองผู้แต่งนะครับที่นอกเรื่องนิดหน่อย  รึว่า ไม่ หน่อยหว่า พาดำน้ำออกไปไกลเลย คนละโลกก้อว่าได้ แต่ขอให้เข้าใจอยู่อย่างว่า ทุกอย่างนั้นเป็นไป ตามธรรมชาติมีที่มาที่ไปเสมอ เอาล่ะครับเข้าแนวเรื่องนิยายเสียวของเรากันต่อๆๆๆดีกว่า  อิอิ

     เพราะอย่างนั้นพระเอกของเราเลยได้แต่สงบใจเรื่องความรักไว้ และมองโลกในแง่ดีว่า ถ้าเขาและเธอนั้นได้ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันมาในชาติที่แล้วก่อนหน้าร่วมกันมาคงไม่พลาดที่จะได้เป็นเนื้อคู่กันเป็นแน่ คิดได้ดังนั้นก็คลายความทุกข์ในรักนั้นไปจากจิตใจในยามนั้น

เขานั้นต้องปรนนิบัติท่านหลวงปู่ครูบาแสนเมืองผู้มีพระคุณให้ถึงขนาดจนกว่าชีวิตจะหาไม่เพื่อทดแทนพระคุณอันล้นเหลือ ของท่านนั้น 

     ทางด้านสาวแก้วของเรานั้นเธอจะประสบชะตากรรมอันใดต่อไปหนอ  อา คงมีเพียงฟ้าเท่านั้นที่รู้ วันนี้เธอก็ยังกลัวที่นายน้อยของคุ้มจะเรียกตัวเธอไปอีก เพราะเธอยังหวั่นใจกับเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาไม่น้อยเจ้ายอดคำไม่อ่อนโยนเหมือนฐานะอันสูงส่งที่ตนเป็น     

ตรงกันข้ามกับป่าเถื่อนราวกับคนที่ไม่ได้รับการเลี้ยงดูที่ดีตาม ฐานะชาติตระกูลอันใดมาก่อน  สิ่งที่เจ้ายอดคำได้แสดงต่อเธอเมื่อคืนที่ผ่านมามันทำให้สาวน้อยที่ไม่เคยมือชายคนใดมาก่อนอย่างเธอผวา เธอนั้นอธิษฐานให้คุณพระคุณเจ้านั้นช่วยให้เธอพ้นวิบากกรรมอันนี้ไป แต่ทว่าเหมือนว่ากรรมแต่หนหลังนั้นเหมือนจะตามคัวเธอใกล้เข้ามาทุกที


    และแล้วยามค่ำคืนที่สาวแก้วไม่อยากให้มาถึงด้วยความหวั่นใจก็มาถึงจนได้  สาวน้อยของเราก็ถูกเรียกตัวตามคาด คราวนี้เจ้ายอดคำไม่พูดพล่ามทำเพลงใดๆอีกเรียกสาวน้อยไปนั่งที่บนเตียงเลย
 
บ่าวสาวคนสวยขัดใจนายน้อยไม่ได้อีกแล้ว  ได้แต่ทำตามที่นายน้อยของคุ้มสั่ง  เธอไม่สามารถขัดขืนใดๆได้อีก  คงได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมเสียแล้ว ฐานะของผู้หญิงรับใช้สมัยก่อนในดินแดนแถบล้านนานี้ เป็นได้แค่เครื่องบำเรออารมณ์ความใคร่ของผู้มีอำนาจเท่านั้น ไม่ต่างกับทาสในเรือนเบี้ยอันใด

บ่าวแก้วคนสวยจำใจต้องทำตามไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ ถ้าเจ้านายเหนือหัวของตนต้องการก็ต้องได้ เมื่อหมดทางเลี่ยงแล้ว เธอมานั่งบนเตียงไม้สักแกะสลักงามตามคำสั่งของเจ้ายอดคำ เขาก็เริ่มรุกต่อทันที รั้งร่างงามบอบบางของเธอเข้ามากอดโดยไม่มีปราศรัยใดๆทั้งสิ้น ก้มหน้าลงจูบไซ้ทั่วใบหน้างามด้วยความหื่นกระหาย 

      แก้วนั้นเจอสองเด้งทั้งอารมณ์หื่นดิบและกลิ่นสาโทที่เหม็นเปรี้ยวจนกลิ่นมาทางลมหายใจเจ้ายอดคำก็แทบจะสิ้นสติซะให้ได้ แต่ก็ทานไม่ได้นานนักก็จำต้องเปิดปากรับลิ้นนั้นจนได้ เมื่อสอดลิ้นเข้าไปในปากสาวหอมกรุ่นของแก้วคนสวยได้ก็เริ่มวาดลวดลายผู้ชำนาญเชิงกามากับสาวน้อยผู้อ่อนหัดในทันที   

ปลายลิ้นของเจ้ายอดคำไล่ลอดเลาะซุกไซ้  ควานหาลิ้นสาวน้อยในโพรงปากสาวที่หอมกรุ่นนั้น เมื่อเจอก็ไล่ควานพันลิ้นกระหวัดเกี่ยวลิ้นสาวน้อยดูดไปทั่วทั้งปากอย่างคนกระหายในกามราคะอันมืดมน จนแก้วนั้นต้องรับเรียวลิ้นนั้นจนตัวสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำ

     ควานลิ้นในปากจนสาวน้อยคนสวยเคลิ้มตามครางเสียงดัง อู้อี้ ในลำคอเพราะโดนปลุกอารมณ์เสียวอยู่ มืออันเจนจัดนั้นก็ไปบีบหน้าอกจนคัดแข็งไปทั้งเต้าเพราะอารมณ์สวาทกำลังโดนโหมเชื้อไฟอย่างแรง จนสาวน้อยด้อยประสบการณ์ถูกจุดติดจนได้  อา  เจ้ายอดคำนี้ช่างร้ายสมกับเป็นเพลย์บอยยุคโบราณจริงๆ เล้าโลมสาวคนไหนก็ไม่มีพ้นบ่วงสวาทของเขาไปได้ซักคน 


บีบเคล้นพอประมาณก็เริ่มปลดผ้าซิ่นผืนงามที่สาวน้อยใส่อยู่ให้หลุดออกไป พอผ้าผืนสุดท้ายหลุดไป มือนั้นก็จับหมับเข้าที่โคกอวบอูมด้านหน้าที่อูมเป็นหลังเต่าเล็กน้อย โคกงามประดับด้วยไรขนกำลังพอดีไม่รกเรื้อจัดเรียงตัวกันเป็นระเบียบเหมือนสวรรค์บรรจงปั้นแต่งให้สาวน้อยโสภานั้นช่างงามล้ำเหนือสตรีนางอื่นใดในผืนดินเมืองน่านนี้   

เห็นแก้วตัวสั่นน้ำนองเต็มร่องเจ้ายอดคำยิ่งล้วงควักหนักมือขึ้นเพื่อสาวน้อยนั้นแตะขอบสวรรค์ชั้นเจ็ดเป็นครั้งแรก 

   
    " อา....อาววววว....อูวววว.....อูย...นายน้อยเจ้า...แก้วววววว.....ไม่ไหวแล้ว....อาส์....ซูด..."
     
      อา ... สาวสวยน้ำแตกตาเยิ้มปรือปากบางรูปกระจับส่งเสียงเครือสั่นแทบไม่เป็นภาษาใด ฟังไม่ได้ศัพท์เพราะสาวน้อยสุขสมจนหูอื้อไปหมด  ความรู้สึกกระตุกไปทั้งตัวจนถึงก้านสมอง เหมือนพลัดตกจากที่สูง อ่อนแรงแทบหลับในทันใด


 ยังไงก็คอมเม้นต์รีพลายกันด้วยนะครับ  ตอนต่อไปที่ผู้เขียนแต่งไว้เสร็จแล้วจะได้มาลงต่ออารมณ์หื่นให้ในเร็วไว นะคร้าบบบบ  555+ 

.............................................

 

 

ขอบคุณครับ

เเล้วเเก้วจะติดใจ

สาวแก้วโดนอีกแล้ว

  เรื่องเวรเรื่องกรรม ไม่ต้องหลีกหนี หนีเวรหนีกรรมไม่พ้นหรอก