ปาฏิหาริย์แห่งชีวิต ตอนที่ 2

                "ในหนึ่งชีวิตคุณได้มีโอกาสอีกครั้งคุณจะทำอะไร?"

                ใช่คำถามที่ผมถามไปคุณไปผมขอเดาว่าหลายคนคงได้คำตอบ ส่วนของผมเมื่อมันเป็นจริงผมก็ได้คำตอบของคำถามนี้เหมือนกัน

                หลังจากที่ผมได้คำตอบของสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้เป็นความฝันอันเกิดจากจินตนาการไปเองของผมแต่มันคืออดีตที่ผ่านไปแล้วของชีวิตผม

                คำถามต่อมาในใจผมผมจะทำอะไรดีล่ะ ?

                ผมมานั่งทบทวนใต้ต้นโพธิ์ต้นใหญ่กลางลานวัดที่ตอนนี้เงียบสงบยามเช้าเนื่องจากวันนี้เป็นวันจันทร์โรงเรียนผมปิดเทอมและผมได้ที่เรียนใหม่พร้อมทุนการศึกษาทำให้ผมเลยไม่ต้องมานั่งกังวลใจจะหาที่เรียนต่อเหมือนเด็กวัดคนอื่นๆที่ต้องไปทำงานเพื่อเลี้ยงปากท้อง

                ชีวิตที่แล้วของผมถ้ามานั่งคิดๆดูมันก็ออกจะบัดซบไม่มากก็น้อยเหมือนสูตรละครน้ำเน่าที่เมียเก่าผมเคยดูนั่นแหละ เป็นหนี้ เมียทิ้ง โดนไล่ออกอืม.......มานั่งๆคิดดูมันเกิดจากอะไรล่ะ

                ใช่ผมอ่อนแอผมมันจน ผมไม่ทันคน มองโลกแง่ดีเกินไปจะว่าไปก็เพราะหลวงพ่อเป็นคนอบรมผมมาตั้งแต่เด็กสินะทำให้ผมมองโลกในแง่ของที่เด็กวัยรุ่นสมัยนี้เรียกว่าพวก โลกสวย อืม........จะว่าท่านก็ไม่ได้หรอกผมว่าเพราะผมเป็นคนซื่อมากเกินด้วยแหละและที่สำคัญคนรอบตัวผมด้วยนั่นแหละที่เป็นต้นเหตุ

                ดีล่ะในเมื่อไม่รู้เทวดาหรือ ผีห่า ซาตานที่ไหนให้โอกาสผมในการใช้ชีวิตอีกครั้งผมจะใช้ชีวิตนี้ให้คุ้มผมจะแก้แค้น ผมจะเอาคืนกับคนที่เคยทำกับผมสารพัดให้ผมได้เห็นนรกเมื่อชาติก่อนสำนวนจีนที่เขาว่าแก้แค้น 10ปีก็ยังไม่สายนี่ข้ามมาอีกชาติผมก็ว่ามันยังไม่สายเหมือนกันต่อไปนี้ผมจะใช้ระบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ไม่ยอมเป็นไอ้คนขี้โรคอ่อนแอหงอให้คนอื่นเข้ากลั่นแกล้งอีกต่อไป คอยดู

                งั้นก่อนอื่นเราต้องมามองดูก่อนถ้าจะทำให้ได้ตามที่ตั้งใจไว้ผมยังขาดอะไรบ้างล่ะ ....

                เงินกำลัง อำนาจ ใช่สุดท้ายก็มาลงกับ 3 คำนี้โลกสมัยนี้ไม่ได้เอื้ออาทรเหมือนกับที่หลวงพ่อท่านสอนหรอกมันคือโลกที่เรียกว่าปลาใหญ่กินปลาเล็กนั่นแหละเพราะงั้นถ้าไม่อยากถูกกินก็ต้องเป็นปลาที่ใหญ่กว่าปลาที่จะกินจะได้ไม่ต้องโดนกินสินะ

                งั้นเรื่องแรกเรื่องเงินดีนะที่ชาติที่แล้วผมเป็นพนักงานการเงินของธนาคารเรื่องเกี่ยวกับเงินๆทองผมมักไม่ค่อยพลาดหรอกเห็นผมยังงี้ความจำผมดีอย่างน้อยผมก็เห็นช่องทางที่จะสร้างเงินให้รวดเร็วแล้ว

                หืม....คุณคงสงสัยสินะว่าทำไงไม่ยากอะไรหรอกครับในเมื่อความจำผมดีแบบนี้ทำไมผมจะจำอะไรที่ดีๆเกี่ยวกับตัวเลขไม่ได้

                ใช่ครับคำตอบคือ "หวย"คำสั้นๆง่ายๆที่ชาวบ้านทุกชนชั้นทุกระดับรู้จักกับมันเป็นอย่างดีเป็นทางรวยลัดที่ทุกคนฝันอยากจะได้ในชาติก่อนผมคนหนึ่งด้วยแหละที่บ้าพอจะเล่นเหมือนกัน

                ห๊า...อะไรนะครับเคยถูกไหม? คุยคิดว่าคนดวงกุดอย่างผมจะเคยถูกไหมล่ะ ไม่ต้องมามองผมเลยเดาว่าพวกคุณแต่ล่ะคนก็ไม่เคยถูกเหมือนกันนั่นแหละ ถ้ามาเทียบเป็น% แล้ว มันน้อยกว่า 0.000001 % อีกนะที่จะถูกแต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยก็เป็นความหวังของทุกคนเหมือนกันนั่นแหละรวมไปถึงผมด้วยคนหนึ่งแต่ขึ้นเชื่อว่า หวย นั่นไม่ใช่ใครจะถูกง่ายๆสักหน่อยนิคนอื่นอาจจะรอลุ้นให้ถูกแต่ผมกลับทำอะไรที่ตรงกันข้ามกับคนอื่นนิดหน่อย

                ผมศึกษาพวกมันลองเอาสถิติของมันย้อนหลัง20 ปีมาลองคำนวณความน่าจะเป็นเพื่อหาสูตรความน่าจะเป็นที่จะเกิดขึ้นในอนาคตไม่รู้ตอนนั้นคิดบ้าอะไร อาจจะฝันเฟื่องสติเฟื่องไปหน่อยเชื่อว่าจะทำได้สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว

                แต่.......อย่างน้อยมันก็เป็นประโยชน์กับผมในชาตินี้

                จะบังเอิญหรือผีห่าซาตานดลบันดาลให้เกิดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าจำไม่ผิด งวดหน้าตากล่ำสามล้อหน้าปากซอยจะถูกหวยรางวัลที่1 ซึ่งตอนนั้นพวกผมได้ลาภปากจากอานิสงค์ที่ตากล่ำมาทำบุญเนื่องจากถูกหวยด้วยนิใช่แล้วมันเป็นตอนก่อนผมจะย้ายไปอยู่กับเฮียโกเสียด้วย

                ถ้าผมจำไม่ผิดซึ่งผมมั่นใจด้วยแหละว่าจำไม่ผิด ตากล่ำเล่าว่าไปซื้อมาที่ไหนด้วยนะ

                อืม..........ตากล่ำไปซื้อหวยในตลาดก่อนหวยออก1 วันนี่ ให้ตายเถอะมันวันนี้นี่หว่า....

                ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปตลาดอย่างรวดเร็วแต่สุดท้ายก็มายืนหอบแฮ่กอยู่กลางทาง เห้ยยังไม่ถึงครึ่งทางเลยนะเห้ย เห้อจะทำไงได้ตอนนี้ผมเป็นแค่ไอ้เด็กขี้กางหัวโตตัวลีบอยู่เลยนี่เรียวแรงก็ไม่ค่อยจะมีอยู่ด้วย ผมจึงค่อยๆเดินไปตลาดเดินเร็วหน่อยเหนื่อยก็ผ่อนช้าลง

                ลืมบอกไปตลาดกับวัดค่อยข้างไกลกันอยู่พอสมควรแหละครับสักราวๆ 5 – 6 กิโลได้ ยิ่งกลางแดดเปรี้ยงๆแบบนี้บอกตรงๆเหนื่อยมากๆ

                พอถึงตลาดผมรีบตรงไปยังแพงขายหวยนับ10 ที่ตั้งอยู่ในบริเวณนั้น รีบหาเลขของตากล่ำที่แกมาโม้ให้ฟังตอนนั้น สาธุอย่าให้ตากล่ำซื้อไปแล้วเลย

                หาไปหามาร่วม30 นาทีในที่สุดผมก็เจอ โอโห มีเป็นปึกเลย ทั้งหมด 10 ใบ

                ใช่10 ใบ อย่างที่ตากล่ำแกเคยบอกนั่นแหละว่า น่าซื้อทั้งปึกเลยไม่น่าซื้อแค่ใบเดียวเลย

                ผมรีบควักเงินเก็บที่ผมมีจากการรับจ้างทำงานให้ชาวบ้านสารพัดที่เก็บมาทั้งชีวิตเสี่ยงดวง เอ๊ะถ้ารู้ล่วงหน้าคงเรียกเสี่ยงดวงไม่ได้สิ เอาเถอะ ผมซื้อมาแล้วตอนซื้อ แม่ค้ามองหน้าผมก็ยิ้มให้แบบแปลกๆ ไม่รู้จะดีใจที่ขายได้หรือยิ้มเยาะหาผมว่าบ้าจนแล้วไม่เจียม เหอๆผมคิดในใจเดียวก็รู้ว่าผมบ้าหรือเปล่า

                หลังจากผมซื้อหวยเสร็จผมก็เหลีอบไปเห็นตากล่ำเดินเข้ามาพอดีกำลังมามองดูแผงหวยเลย

                อืม..............โทษทีนะตากล่ำดวงของลุงมาอยู่ที่ผมแล้ว

                ถึงแม้เหมือนจะเอาเปรียบแกก็ตามเถอะแต่อย่างน้อยผมก็ช่วยแกนะเออ เพราะหลังจากนั้นอีก 3วันแกโดนคนแทงตายกลางวงเหล้าเพราะมีเรื่องเนื่องจากเมากลางวงแล้วก่อนมีปากมีเสียงแล้วสุดท้ายแกก็โดนแทงตายจนต้องมานอนในศาลารอเผาในวันที่ผมไปกับเฮียโก

                เห็นไหมอย่างน้อยผมก็ทำดีให้ผู้อื่นตอบแทนที่ชาติก่อนแกหลังถูกหวยแกพาเด็กวัดทุกคนไปเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมเป็นการทำบุญ

                เมื่อได้สิ่งที่ผมต้องการแล้วผมก็เดินออกจากตลาดแต่สุดท้ายก็ไม่พ้นจากตลาด ผมก็เจอใครคนหนึ่งนอนขอทานอยู่ที่ปากทางออกของตลาด

                "เฮียชง"หนุ่มใหญ่สถานะพ่อม่ายเพราะเมียแกเสียตอนคลอดลูกสาวของแกออกมาเดิมแกเคยประกอบอาชีพเป็นพ่อค้าขายยาสมุนไพรจากจีน แกเป็นคนดีไม่กี่คนที่ผมรู้จักที่บอกว่าแกเป็นคนดีเพราะมีไม่กี่คนหรอกที่ยอมจ้างเด็กวัดอย่างผมมาช่วยทำงาน ถึงผมจะไม่ค่อยมีแรงอย่างที่แกหวังแกก็ยังจ้างผมมาคอยจัดยาเข้าตู้ยาหรืองานอะไรก็ได้ที่ผมพอจะทำได้แถมไม่กดค่าแรงเหมือนคนอื่นๆด้วยซ้ำ อีกทั้งที่ผมประทับใจสุดก็ตรงที่เวลาผมไปทำงานแล้วแกเห็นผมเจ็บป่วยแกจะให้ยาสมุนไพรจีนมากินแบบฟรีๆอีกด้วยผมเคยถามแกว่าเอาของซื้อของขายมาให้แบบนี้จะดีหรือ แกหัวเราะและตอบผมกลับมา

                "ยาสมุนไพรเขามีไว้เพื่อรักษาโรคถ้ามีคนป่วยแล้วไม่ได้ใช้มันมันคงไม่ต่างจากใบไม้ใบหญ้าริมทางหรอกลื้อไม่ต้องคิดมากไปยาแค่ไม่กี่ชุดอั๊วเอากำไรจากคนอื่นแทนก็ได้ลื้อนะสุขภาพร่างกายอ่อนแอกินยาไปเถอะเดียวจะป่วยตายเอา หึหึหึ"

                ผมกราบขอบคุณเฮียแกเสมอๆขอให้สวรรค์คุ้มครองคนดีๆแบบนี้

                แต่.....คำอธิฐานของผมก็ไม่เป็นจริงสุดท้ายก็เกิดเรื่องกับแกจนได้

                ร้านแกเกิดไฟไหม้แถมยาสมุนไพรในร้านแกเป็นของแห้งนี่เป็นเชื้อไฟอย่างดีเลยทำให้เพลิงลุกไหม้อย่างรวดเร็วสุดท้ายร้านยาของแกก็วอดวายทั้งหลังทำให้แกเป็นหนี้เป็นสินเพราะยาที่แกสั่งมาใช้วิธีสั่งก่อนชำระทีหลังซึ่งแทนที่คู่ค้าจะเห็นใจผัดผ่อนการชำระไปก่อนกลับเร่งให้แกชำระหนี้ค่ายาที่แกค้างไว้จนในที่สุดแกต้องขายบ้านกับร้านไปเพื่อจะชดใช้ค่าเสียหายและค่ายาที่ยังค้างชำระอยู่แถมเหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมสัดจากเรื่องที่เกิดขึ้นส่งผลให้แกเครียดหนักจนสุดท้ายเส้นเลือดในสมองของแกแตกเป็นอัมพฤกษ์ครึ่งซีก ทำงานไม่ได้จนต้องออกมานั่งขอทานอยู่แบบนี้

                ผมเดินเข้าไปหาแกและหยิบเงินส่วนที่เหลืออยู่ทั้งหมดของผมซึ่งเป็นเงินไม่กี่ร้อยยื่นส่งให้แกไป

                เฮียชงเงียบหน้าจะมาขอบคุณในความเมตตาของผมแต่พอเขาเห็นว่าเป็นผมแกก็พูดกระท่อนกระแท่นไม่ได้ศัพท์จนสุดท้ายผมจับใจความได้ว่าแกไม่เอาเงินผมหรอกแกจำได้ว่าผมลำบากแค่ไหน เก็บเงินไว้ใช้เองดีกว่าอย่าเอามาให้แกเลยแกบอกว่าผมยังมีอนาคตรออยู่และจำเป็นต้องใช้เงินเพราะฉะนั้นเงินก้อนนี้ให้ผมเก็บเอาไว้เถอะ

                ผมได้ยินถึงกับน้ำตาร่วงถึงแม้แกจะตกต่ำลงมาเป็นสภาพนี้แกก็ยังมีศักดิ์ศรีของแกอยู่แกยังเป็นคนดีคนเดิมที่ผมเคยนับถือ แม้ตัวแกจะลำบากแต่แกก็ไม่เคยเบียดเบียนใครนี่สินะคนดีที่แท้จริง แต่ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งคนดีแบบนี้

                ในตอนนั้นผมตั้งปณิธานไว้หลังหวยงวดนี้ออกผมได้เงินมาผมจะช่วยรักษาแกคอยดู

                "ป๊า....มาทำอะไรตรงนี้"เสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นไม่ไกลจากผม

                "น้องหลิน"เด็กสาววัย 13 ปีเนื้อตัวผอมแห้ง หน้าตามอมแมมใส่เสื้อตัวหลวมโพรกสกปรกมีร่องรอยกระดำกระด่างจากรอยของถ่านไม้ที่เกิดจากการเผาต่างกับเมื่อก่อน น้องหลินเป็นเด็กน่ารักแก้มป่องอวบจำหม่ำวิ่งเล่นอยู่ในร้านยาของเฮียชงอยู่เสมอๆเป็นเด็กดีชอบแบ่งขนมมาให้ผมกินอยู่บ่อยๆด้วย

                "ป๊าหนูบอกแล้วไงค่ะหนูจะหาเลี้ยงป๊าเองป๊าไม่ต้องทำอะไรนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านเถอะนะ"น้องหลินรีบวิ่งมาพยุงพ่อของเธอขึ้นก่อนจะพยายามลากแกกลับบ้านเช่าที่อยู่ในสลัมที่อยู่ถัดออกไป

                "ป๊าไม่ยอมหรอกยังไงป๊าก็ไม่ยอมให้หนูเป็นภาระคนเดียวแน่ๆ"เฮียชงกล่าวเสียงกระท่อนกระแท่น

                "แต่......ป๊าไม่สบายนี่ตัวยังร้อนอยู่เลยเนี่ย"เด็กสาวมีสีหน้ากังวลหลังจากได้จับตัวพ่อของเธอก่อนจะหันซ้ายหันขวาจนมาเจอะกับผม

                "นีพี่ชาตินี่ ช่วยหนูหน่อยคะช่วยพาป๊ากลับบ้านกับหนูทีหนูพยุงคนเดียวไม่ไหว" เธอหันมาขอร้องด้วยดวงตาเว้าวอน

                แหม่ไม่ต้องมองแบบนั้นผมก็ช่วยอยู่แล้วล่ะน่า

                สุดท้ายผมก็พยุงเฮียชงกลับบ้าน2 คนกับน้องหลิน

                สภาพห้องเช่าของเฮียชงกับน้องหลินไม่ต่างอะไรกับรูหนูทั้งแคบทั้งสกปรกและเหม็นอับไม่ถูกสุขอนามัยซะเลยไม่ต้องคนป่วยหรอก คนปกติก็ป่วยได้แต่เธอให้เหตุผลว่าตอนนี้เธอกับพ่อมีเงินพอเช่าได้แค่นี้ก็ต้องทนอยู่กับไป

                "แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆ"เฮียชงไอออกมาเสียดังแถมต่อเนื่องอย่างน่ากลัวกลัวที่อวัยวะภายในของแกจะหลุดตามออกมาจากการไอของแกจริงๆนะ

                "น้องหลินพ่อเราเขาไม่สบายขนาดนี้มานานหรือยังครับ"ผมเห็นอาการของแกแล้วหันไปถามน้องหลินที่นั่งน้ำตาไหลอยู่ข้าง

                "พ่อป่วยยังงี้มาหลายวันแล้วค่ะจะเป็นเดือนแล้ว"

                "ห๊า....แล้วทำไมไม่รีบพาไปหาหมอล่ะ ปล่อยไว้อย่างงี้ได้ไง" ผมตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

                "จะไปได้ไงล่ะค่ะหลินกับพ่อไม่มีเงินจะไปหาหมอแล้ว จะไปหยิบยืมใครก็ไม่มีใครให้ตอนที่พวกเขาเดือดร้อน ป๊าช่วยพวกเขาไว้พอตอนที่พวกหนูลำบากกลับไม่เคยมีใครเหลียวแลเลย"หลินหันหน้ามาพูดไปพลางร้องไห้ไปพลางตัดพ้อกับความดีที่พ่อของเธอเคยทำไว้

                ใช่แล้วผมนึกขึ้นมาได้เมื่อชาติก่อนผมได้ข่าวตอนกลับมาเยียมหลวงพ่อหลังจากไปกับเฮียโกแล้วว่าเฮียชงแกป่วยตายและทิ้งน้องหลินไว้ก่อนถูกใครไม่รู้จับขายซ่องเป็นโสเภณีในเวลาต่อมา พอนึกถึงตรงนี้แล้วคอยดูนะผมจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้น

                "นี่เงินที่เหลืออยู่ทั้งหมดของพี่หลินรีบเอาเงินไปซื้อยามาให้พ่อก่อนเดียวพี่จะรีบหาวิธีช่วยเพ่อของหนูให้เอง"ผมควักเงินในกระเป๋าส่งเงินให้น้องหลินไปทั้งหมด

                น้องหลินตาโตก่อนพูดว่า"จะดีหรอค่ะเงินของพี่ชาติทั้งหมดนี้ ให้หลินหรอค่ะ หลินไม่กล้ารับหรอกค่ะเกรงใจ"เธอกล้าๆกลัวๆที่จะยื่นมือมารับเงินจากมือผม

                เห้อ....พ่อเป็นไงลูกเป็นงั้นจริงๆคนดีก็คือคนดีนั่นแหละ ผมคว้ามือเธอมาเมื่อก่อนมือเธอนุ่มมากแต่ตอนนี้มันกลับผอมแถมเริ่มมีรอยสากอันเกิดจากการทำงานหนักขึ้นมาผมมองแล้วเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะยัดเงินลงไปบนมือของเธอแล้วบอกว่า

                "หลินเอาไปเถอะเงินพี่หาใหม่ได้ รีบเอาเงินไปซื้อยาให้พ่อก่อนเถอะ ตอนนี้พ่อเราต้องการมันมากกว่าพี่ถือซะว่าช่วยพี่ตอบแทนบุญคุณของพ่อหลินเถอะนะ"

                เธอรับไว้แล้วกำเงินแน่ก่อนไหว้ขอบคุณผมก่อนจะออกปากฝากพ่อของเธอที่กำลังหลับอยู่ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเพื่อซื้อยา

                ผมมองน้องหลินที่วิ่งออกไปก่อนหันกลับมามองที่เฮียชงที่หลับอยู่ที่พื้นผมถอนหายใจกับชะตากรรมของคนที่ฟ้าเล่นตลก

                ชาติที่แล้วผมทำอะไรไม่ได้แต่ชาตินี้ผมจะเปลี่ยนมันให้ได้คอยดู

                                                                   น้องหลิน
                          

แหะๆ ขออภัยด้วยครับกว่าจะเข็นออกมาได้ กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ 4 ทุ่มแล้ว เลยดึกไปหน่อย ขอบคุณครับสำหรับทุกคำชม ตอนนี้อาจจะยังไม่มีเรื่องเสียวอยู่แต่ขอปูเรื่องก่อนนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่คอมเม้นมานะครับ ขอบคุณมากครับ

ปล. อัพรูปยังไงอ่ะครับ ภาพไม่ขึ้นเลย จนปัญญาจริงๆนะเนี่ย >.<                     ................................................................
      ตามผลงาน ของคุณ pylon ได้ที่นี่จ๊ะ.. ปาฏิหาริย์แห่งชีวิต ..

ตอนที่ 1

                                                                                                                                                                                                                  

ขอบคุณมากครับกับผลงานแจ่มๆ แต่เสียดายจังที่ตอนต่อไปหาอ่านไม่ได้

เรื่องนี้ เป็นแนวนิยายดราม่า ที่ไม่น่าจะเป็นเรื่องเสียวไปได้ จัดเป็นนิยายน้ำดี ที่ผู้แต่งท่านลืมไปแล้วหรือปล่าวครับ ผมว่า พล็อตเรื่องแนวนี้ น่าจะไปได้อีกหลายสิบหน้า กว่าที่จะเจอมุกตัน เพราะมันเป็นสูตรสำเร็จของการย้อนกลับมาแก้ไขข้อผิดพลาดของตัวเอก ถ้าไม่มีเซอร์ไพรส์รอบสอง คงจบลงได้อย่างแฮปปี้ ผมว่าเรื่องนี้ หลายคนรอคอยการแก้ลำชีวิตบัดซบของตัวเอกอย่างสนุกสนาน 

ปูเรื่องได้ดีชวนติดตามครับ

ชวนติดตามจะมีต่อไหมครับ