กระบี่เดียวดายท่องยุทธจักร  by  Man M. 16



กระบี่เดียวดายท่องยุทธจักร ตอนที่่ 2

ความเดิม

"ตามล่าตัวมันให้ได้  ศิษย์ทรยศเอี๊ยงหมึ่งทีและนางมารน้อยยิ่มเสียวเตี๊ยะ  มันคงไปได้ไม่ไกลนักเพราะ                   
นางมารน้อยนั้นบาดเจ็บอยู่ไม่น้อยทีเดียว"

"ครับ อาจารย์"  เหล่าศิษย์ในสำนักที่ติดตามมา  4  คนรับคำอาจารย์และเร่งตามไล่ล่าทั้งสองคนต่อไป


    "เสี่ยวเตี๊ยะเจ้าดีขึ้นบ้างรึไม่  เลือดเจ้าหยุดไหลแล้ว  ข้าทำแผลให้เจ้าเสร็จแล้ว"

    "ขอบคุณค่ะพี่หมึ่งที  ข้ารู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ  ท่านเองก็พักผ่อนบ้างเถอะ  ท่านเองก็บาดเจ็บภายใน                             
ไม่ใช่น้อยเลย"

นางตอบเขา  พร้อมกับบอกให้เขาพักผ่อนเอาแรงเหมือนกันเพราะเขาก็ได้รับบาดเจ็บไม่ใช่น้อยเช่นกัน

    "เจ้านอนพักเอาแรงเถิด เดี๋ยวข้าจะไปหาฟืนมาสุมไฟ  เราจะได้อุ่นขึ้นบ้าง  หนาวแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบาย"

    "ค่ะพี่หมึ่งที  รีบกลับมานะคะ"

นางรับคำคนรัก  และหลับตาพักผ่อนด้วยนางหมดสิ้นเรี่ยวแรงจาก                       
อาการบาดเจ็บนั้น      เอี้ยงหมึ่งทีค่อยๆเดินออกไปจากกระท่อมฝ่าหิมะและลมหนาวออกไปหาฟืนแห้งกับ                 
อาหาร  เพราะวันนี้ทั้งวันยังไม่มีอาหารอันใดตกถึงท้องของเขาทั้งคู่แม้แต่น้อย

    ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะเมื่อคู่รักออกไปนั้นนางก็ได้หลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากอาการบาดเจ็บและเสีย-                         
เลือดมากนางหลับลึกเลยทีเดียว  เพราะไม่นึกว่าจะเหตุการณ์อันใดเกิดขึ้นกับตนมาก่อน  แต่ชะตาคนเรานั้น                       
ก็แปลกยามชะตาตกต่ำก็จะยิ่งมีสิ่งที่ทำให้แย่ขึ้นไปอีก  เช่นว่าชะตาของนางในตอนนี้  บุรุษหนึ่งก้าวเข้ามา                               
ยังกระท่อมที่นางหลับอยู่  มันผู้นี้ก้าวเดินอย่างเงียบเชียบแสดงให้เห็นถึงพลังยุทธอันอยู่ในระดับสูงทีเดียว                         
มันก้าวมาอยู่ข้างๆเตียงไม้ไผ่เก่าๆที่นางนอนหลับอยู่อย่างง่ายดาย  มันผู้นี้คือมารบุปผาหรือโจรคร่าสวาทชื่อ                         
ก้องเถียนป๋อกวง  อา...หรือว่าชะตาหีนางจะขาดเสียแล้ว

    เถียนป๋อกวงดูโฉมนางอย่างตะลึงลาน  นางช่างงามเหมือนเป็นเทพธิดาจริงๆ  มันยิ้มร่าช่างเป็นโอ                       
กาสที่หาได้ยากยิ่งแล้วที่มันจะได้เชยชมสาวที่สวยหยาดฟ้ามาดินเช่นนี้  มันหัวเราะด้วยเสียงอันดังออกมา                     
ด้วยอาการหื่นกาม  ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะได้ยินเสียงหัวเราะดังก็ตกใจผวาตื่น  แต่ช้าไปเสียแล้วเจ้ามารบุปผานั้นชิง                             
ลงมือจี้สกัดจุดไม่ให้นางเคลื่อนไหวโดยพลันไปเสียก่อน  นางนั้นทั้งตื่นทั้งตกใจกับสื่งที่เกิดขึ้น

    "ท่านเป็นใครทำไมทำกับข้าเยี่ยงนี้  ข้าไปทำสิ่งใดให้กับท่านมาก่อนรึ" 

นางถามด้วยความตกใจ
    เถียนป๋อกวงมองใบหน้างดงามที่ตื่นตกใจนั้นอย่างพอใจและหื่นกระหาย  หัวเราะด้วยเสียงดังก้อง

    "แม่นางคนงามเจ้าไม่ต้องกลัวข้าหรอก  ข้าแค่ชื่นชมในความงดงามของเจ้าเท่านั้น  ข้าเถืยนป๋อกวง                         
ชาวยุทธทั้งมวลเรียกข้าว่า มารบุปผา  เจ้าไม่ต้องกลัวอันใดหรอกข้านั้นจะทนุถนอมเจ้าเป็นอย่างดี ฮาๆ"

    ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะได้ยินนามบุรุษที่อยู่ข้างนางก็ตกใจแทบสิ้นสติ  แต่ก็ทำอันใดไม่ได้  ได้เพียงร้องขอ                       
ความเห็นใจทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางได้สิ่งนางหวังนั้นตอบแทนด้วยความกลัว  ถึงจะใจแข็งอย่างไรนางก็เป็นผู้หญิง                       
อยู่ดีย่อมต้องกลัวเรื่องนี้  เพราะสังคมจีนสมัยนั้นเรื่องพรรค์นี้เป็นเรื่องน่ารังเกียรติตามลัทธิขงจื้อ

    "อย่าทำอะไรข้าเลยท่านผู้กล้า  กรุณาเถอะปล่อยข้าไป" นางขอร้องด้วยความสิ้นหวัง

    "อย่ากลัวอันใดเลยแม่นางคนงาม  ข้ามิใช่ผู้กล้าอันใด  เป็นเพียงผู้ชำนาญและชมชอบการชื่นชม                               
มวลบุปผางามทั่วหล้าเท่านั้น"



    พูดเสร็จมือเถียนป๋อกวงก็ล้วงที่หน้าอกได้รูปงามของยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะทันที    นางนั้นรู้สึกทั้งขยะ                             
แขยงทั้งอายแต่ก็ทำอันใดไม่ได้  คิดถึงคนรักนางรู้สึกอดสูในชะตากรรมที่กำลังจะได้รับ  นางยอมกัดลิ้น                               
ตายเพื่อให้พ้นความอัปยศครั้งนี้  ขณะกำลังจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย  แต่มารบุปผานั้นกลับไวเท่าทันความคิด                             
ของหญิงงามพลันใช้พลังดรรชนีสกัดจุดนางเสียก่อนที่นางจะทันฆ่าตัวตายสมปรารถนา    นางนั้นคงได้                           
แต่น้ำตานองหน้ายอมรับชะตากรรมนี้เสียแล้ว

    "มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกแม่นาง  จะฆ่าตัวตายเรอะ ฮ่าๆ ฮา ข้านั้นมินิยมชมชอบเด็ดบุปผาที่ไร้
วิญญาณหรอกนะ  อีกชั่วยามเจ้าจะต้องสำนึกว่าถ้าตายแล้วเจ้าจะหาความสุขเยี่ยงนี้ไม่ได้อีก ฮา ฮา"

    ยิ่มเสี่ยวเตี๊ยะนางทั้งคับแค้นใจและอับอายจนถึงขีดสุดจนน้ำตานองน้าแต่ก็ขัดขวางเจ้าคนเลวที่                         
นางนั้นทั้งชิงชังและขยะแขยงนั้นไม่ได้อีกต่อไป  มันเริ่มคุกคามร่างงามของนางทีละส่วนๆแบบแมวหยอก                       
หนูเลยทีเดียว  มันเห็นท่าทางของนางแล้วก็หัวเราะชอบใจทีเดียว  นางนั้นเป็นถึงลูกสาวของประมุขพรรค                               
มารยังมิเคยได้รับความอับอายเยี่ยงนี้  เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างดี  ได้แต่ปล่อยให้มารบุปผานั้นลูบคลำเรือนร่าง                         
งามนั้นจนหนำใจของมัน  นางได้แต่ขนลุกเยือกและสะดุ้งไปตามมือที่มันบีบคลำร่างงามนั้น    นางนั้นไม่                         
อยากให้คนรักของนางกลับมาเห็นภาพของนางที่โดนชายอื่นเหยียดหยามถึงปานนี้  นางคิดได้เพียงเท่านั้น                         
แต่เหมือนว่าฟ้านั้นไม่เมตตานางเลยสิ่งที่นางไม่อยากให้เป็นก็เกิดขึ้นเสียจนได้
    เอี้ยงหมึ่งทีกลับมาเห็นภาพบาดตานั้นเสียจนได้  นางได้แต่ร่ำร้องครวญต่อสวรรค์ใยทำกับนางถึง                           
เพียงนี้  คนรักกลับมาเห็นภาพอันน่าอับอายของนาง   เอี้ยงหมึ่งทีตะลึงเล็กน้อยกลับภาพที่เห็นและระเบิด                     
อารมณ์โกรธถามออกไปด้วยเสียงดัง

    "ตัวบัดซบเจ้าเป็นใคร  มาทำอะไรกับคู่รักของข้า  ตายซะเถอะ"

แล้วเขาก็โถมตัวแทงกระบี่เข้าหามารบุปผาด้วยท่วงท่าเพลงกระบี่พิชิตมารของสำนักเซียนกระบี่                         
แต่มารบุปผานั้นไม่ใช่ระดับกระจอกที่จะเสียที กับมือกระบี่ชั้นปลายแถวของยุทธภพ  มันแค่เบี่ยงตัวหลบ                       
สภาวะกระบี่เล็กน้อยและส่งพลังดัชนีสุริยันต์ตอบโต้กลับมาก็สามารถตีกระบี่หลุดจากมือเอี้ยงหมึ่งทีได้แล้ว                       
ทั้งยังโจมตีสกัดจุดไม่ให้เอี้ยงหมึ่งทีนั้นเข้ามาขัดขวางมันได้อีกต่างหาก  และที่มันไว้ชีวิตชายหนุ่มจากการ                       
โจมตีในครั้งนี้เพราะมันอยากให้ชายหนุ่มนั้นเห็นภาพคู่รักที่มันกำลังจะลงมือย่ำยีต่อหน้าโดยที่เจ้าตัวนั้นขัด                         
ขวางอะไรมันไม่ได้  อา...ช่างเป็นความคิดอันชั่วช้านัก  แต่เป็นเรื่องที่มันนั้นโปรดปรานเป็นพิเศษทีเดียว

"ฮา ฮา ไอ้หนุ่มเจ้าต้องเป็นพยานในการเปิดบุปผางามของข้า ฮ่ะๆ"  มันเอ่ยขึ้น

เอี้ยงหมึ่งทีนั้นแสนจะเจ็บใจแทบกระอักเลือดทีเดียว  แต่โทษที่มันนั้นยังมีวรยุทธที่ไม่กล้าแข็งที่จะ                       
เป็นคู่ต่อสู้ของมารบุปผานี่ได้เลย

เรื่องราวจะดำเนินไปอย่างไร  โปรดติดตามได้ในตอนต่อไปนะครับ  ตอนหน้าสาวงามโดนย่ำยีต่อ                   
หน้าชายคนรักแน่นอน

ถ้าสนใจจะให้มีต่อไปเป็นซีรี่ย์ยาวก็คอมเม้นต์แนะนำกันด้วยนะครับ.

สงสารคู่รักคู่นี้เลยหนีเสือปะจระเข้

เพิ่งมาอ่านเจอ ชอบมากครับ แนวกำลังภายใน