มมีดถูกยกขึ้นเหนือหัวของประธานนักเรียนสาว จิตมุ่งร้ายแฝงอยู่ในแววตา
ควา่มน่ากลัวที่ออกมาจากดวงตานั่น มันยิ่งกว่าตอนที่เกือบจะสังหารกะเทยภูด้วยอำมหิตเสียอีก
"ในเมื่อนายทรยศชั้น ชั้นก็จะจบนายลงซะ ด้วยคมมีดสีเงินนี้"
ใบหน้าของแจ็คถูกเปลื่ยนเป็นซีดขาวราวกระดาษ เมื่อรู้ว่าตัวเองไปแหย่คนสวยใจโหด ให้โกรธเข้าแบบจังๆเสียแล้ว
แววตาถูกจ้องมองไปที่มือมีดสาว ปากก็คร่ำครวญด้วยความกลัว
"ยะ อย่านะ ชั้น ชั้นแค่พูดไม่ทันคิด"
"สายไปแล้ว...จบไปซะ" สิ้นเสียงผู้ใช้มืดสาว ก็ตวัดคมอาวุธสีเงิน
แหวกอากาศมาเพื่อหมายเอาชีวิตเป้าหมาย
คมมีดนี้ควรแยกร่างเป้าหมายออกเป็นสองเสี่ยง
คมมีดนี้ควรนำพาศพคนตายที่สองในอาทิตย์นี้
ถ้าไม่ใช่เพราะร่างของเรนนี่ถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ พุ่งมาพัวพันร่างใว้ก่อน
โฉมงามจ้องมองร่างของคนที่เป็นเหมือนน้องสาวบุญธรรมด้วยท่าทีประหลาดใจ
ส่วนปากก็เอ่ยวาจาไม่หยุด
"ทำไมเธอต้องเข้ามาหยุดการโจมตีของชั้นใว้ด้วย บอกมาซิยัยเนตร"
"พี่สาวเรนนี่ ไม่เห็นเหรอคะ ว่ารอบๆมีคนอยู่เต็มไปหมด"
"กะอีแค่ผู้ชายห่วยๆ คนเดียว พี่สาวต้องเสี่ยงกับข้อหาพยายามฆ่าเลยเหรอคะ"
สาวเรนนี่ได้ฟังก็เกิดตาสว่างขึ้นมา หันไปตบหน้าแจ็คทันที
พลางพูดตอกใส่หน้าแรงๆ ว่า
"คนอย่างแกมันสมควรตายด้วยซ้ำ แต่อนาคตของชั้น มันมีค่าเกินกว่าจะมาเสี่ยง กับผู้ชายเจ้าชู้อย่างแก"
สิ้นเสียงสาวเรนนี่ ก็จูงมือเนตร เดินออกไปจากห้องในทันที
พร้อมทั้งร่างของชายผมแดง ที่ลุกขึ้นมาด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด
....................................................................................................................................................
"ขอบใจมากเลยนะยัยเนตร ที่ช่วยดึงสติพี่เอาใว้นะ" เรนนี่ดึงตัวเด็กรุ่นน้อง เข้ามากอดใว้ด้วยความรัก
ส่วนเนตรก็อทำการกอดก่ายประธานสาวรุ่นพี่กลับ ด้วยความรู้สึกที่เรียกว่ายิ่งกว่ายินดี
เรนนี่ใช้มือลูบผมของสาวร่างเล็กอย่างต่อเนื่อง พลางพูดว่า
"เดี๋็ยวพี่จะหาวิธีจัดการเรื่องยัยนัทต่อแล้วกัน"
......................................................................................................................................................................