เธอขยะแขยงอาต้อมเหมือนคางคกที่หลงลื่นหล่นลงไปในซิงค์ล้างจานสแตนเลสข้างสนามหญ้า จะให้ไปจับช่วยมันขึ้นมาน่ะเหรอแค่คิดเธอก็สยองแล้ว ตอนแรกแอ้ฟกะว่าจะทำลืมๆปล่อยไว้แบบนั้นรอวันที่มันจะแห้งตายไปเองแต่ภาพคางคกที่น่ารังเกียจก็กลับเวียนวกวนอยู่ในใจตลอดวันจนเธอรำคาญ สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะเปิดน้ำใส่ลงไปพอน้ำเต็มอ่างเดินมาดูอีกทีมันก็หายตัวไปแล้ว แอ้ฟไม่ได้รู้สึกอิ่มเอมในผลบุญเธอแค่ดีใจที่ไม่ต้องมองเห็นมันมากกว่า แต่มันก็ทำให้แอ้ฟค้นพบตัวเองว่าผิวหนังขุขระตะปุ่มตะป่ำมีพิษสุดแสนน่ารังเกียจของเจ้าคางคกที่นอนหมดแรงกลับทำให้เธอเสียวและตื่นเต้นในอารมณ์ได้มิใช่น้อยตอนที่ต้องเอื้อมมือลงไปใกล้ๆเพื่อปิดจุกยางอุดช่องน้ำทิ้ง
เมื่อกวางน้อยเปลี่ยนเป็นเสือสาว เมื่อผู้ถูกล่าเลือดเข้าตาทางรอดทางเดียวคือต้องปรับเปลี่ยนวิถีตัวเองให้เข้มแข็งจนกลายเป็นผู้ล่า(ขอยืมจากคำจาก reply ซะเลย55) อาต้อมบอกเองว่าเขาจะเปลี่ยนเธอจากเด็กน้อยให้เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว วันรุ่งขึ้นหลังจากคืนที่เขาทำอุบาทกับเธอแอ้ฟตัดสินใจลองขอให้เขาต่อน้ำต่อไฟฟ้าเข้าบ้านให้อีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ได้ขอให้เขาทำเปล่าๆ แอ้ฟมีข้อเสนอแลกเปลี่ยนที่รู้ว่าถ้าอาต้อมได้ยินแล้วจะไม่สามารถปฏิเสธคำขอเธอได้ เธอจะขอแลกเปลี่ยนกับการยอมให้เขาเอาเธอในชุดนักเรียน เพียงแค่วันเดียวเมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน เครื่องปรับอากาศใหม่ เครื่องทำน้ำอุ่น โทรทัศน์ ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ไมโครเวฟ ของพื้นฐานเหล่านี้เธอไม่เคยขอด้วยซ้ำแต่อาต้อมก็จัดหามาติดตั้งให้เธอจนครบเครื่อง แอ้ฟยืนเปิดปิดสวิทช์เล่นมองดูหลอดไฟเพดานสว่างดับสลับไปมาอยู่นาน กว่าสามปีแล้วที่บ้านของพ่อต้องอยู่ในความมืดมิด เจ้าคางคกตัวนั้นคงจะต้องกลับมาให้เธอเห็นหน้าอีกเร็วๆนี้แน่
"อาต้อมอยากไปโรงเรียนกับแอ้ฟไหม" คำชวนจากเธอทำให้เขาประหลาดใจในตอนเช้าของวันหนึ่ง
"ปะ.. ไปสิ อาอยากไป เดี๋ยวอาไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ"
อาต้อมอาบน้ำอย่างรวดเร็วนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาเห็นหลานสาวสวยนั่งรออยู่บนเตียงในห้องนอนเขา
"อาต้อมจะใส่ชุดไหน" เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า เขางุนงงไม่ทันได้ตอบ
"แอ้ฟเลือกให้นะ" แอ้ฟเลือกเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ออกมาวางไว้บนเตียง
"กางเกงในอยู่ไหนอาต้อม"
"ลิ้นชักล่างจ้ะ"
แอ้ฟหยิบแป้งฝุ่นจากโต้ะเครื่องแป้งของอาณีดึงผ้าเช็ดตัวของเขาออกเทแป้งใส่มือแล้วเริ่มทาไปบนร่างเปลือยของเขาจนทั่วทั้งหน้าหลัง อาต้อมยืนนิ่งอย่างงๆ เธอหยิบกางเกงชั้นในของเขาแล้วย่อตัวลงนั่งยองบอกให้เขายกขาทีละข้างแล้วใส่กางเกงในให้ แอ้ฟกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดสุดท้ายเอาเสื้อใส่ในกางเกงแล้วคาดเข็มขัด อาต้อมประหลาดใจไม่รู้ว่าแอ้ฟจะทำไปทำไมแต่ก็เพลินในอารมณ์ดีเหมือนกัน เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กที่แม่แต่งตัวให้ตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน
"ไปได้แล้วเดี๋ยวสาย" เธอบอก
แอ้ฟและอาต้อมต้องเดินออกมาจากบ้านไกลพอสมควรเพราะแอ้ฟยืนยันว่าจะไปรถเมล์และในช่วงเวลาเช้าๆแบบนี้มอเตอร์ไซค์รับจ้างก็ไม่มีคันไหนว่างๆผ่านมาเลย ทั้งสองคนยืนรอที่ป้ายรถหน้าปากซอย รถเมล์ที่ผ่านมาคนแน่นทุกคันอาต้อมชวนขึ้นรถแท็กซี่แต่เธอก็ยังยืนยันจะใช้รถเมล์เป็นพาหนะในการเดินทาง อาต้อมไม่ได้ขึ้นรถเมล์แบบนี้มานานมากแล้วเขาไม่รู้ว่าแอ้ฟการอะไรทั้งๆที่เงินค่าแท็กซี่เขาก็จ่ายได้แต่กลับต้องขึ้นมายืนเบียดเสียดกับคนอื่นๆมากมายร้อนก็ร้อนแต่ก็ยังดีที่มีนักเรียนสาวๆนักศึกษาสวยๆให้เขาได้พักสายตาบ้าง
"แอ้ฟนั่งรถสายนี้มาโรงเรียนทุกวันเลยเหรอลูก วันหลังให้อามาส่งดีกว่าเกือบเป็นลมแล้วนะเนี่ย" เขาถามเธอตอนลงมายืนที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน
แอ้ฟไม่ตอบโต้เดินนำหน้าอาต้อมเข้ารั้วโรงเรียน ก่อนได้เวลาเขาแถวเธอพาอาต้อมไปพบครูที่ปรึกษาประจำชั้น แนะนำกับคุณครูว่าอาต้อมคือผู้ปกครองของเธอจะมาขออนุญาตเรียนแค่ครึ่งวันเช้าเพราะมีธุระในช่วงบ่าย
"เดี๋ยวแอ้ฟเข้าห้องเรียนก่อนอาต้อมนั่งรอตรงนี้นะ" เธอพาเขาไปนั่งรอที่ศาลาริมสนามบาส
หลังจากแปดโมงเช้านักเรียนเข้าห้องเรียนกันหมดบรรยากาศในโรงเรียนก็เงียบสงบอาจมีเพียงเสียงจากห้องเรียนแว่วมาบ้าง จากพอจะมีลมพัดเบาๆในช่วงสายกลายเป็นลมร้อนๆเมื่อเวลาผ่านไปใกล้สิบเอ็ดโมง อาต้อมรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่ไหลอยู่ภายใต้เสื้อผ้าที่แอ้ฟเลือกให้ ความกระวนกระวายเบื่อที่จะรอเริ่มก่อตัวมากขึ้น ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงสัญญาณเปลี่ยนคาบเรียนดังขึ้นอาต้อมก็จะยกนาฬิขึ้นมาดูเวลา จนสัญญาณยาวถึงเวลาพักช่วงกลางวันจากสนามบาสที่ว่างเปล่าก็ค่อยๆมีนักเรียนเดินผ่านจากสองสามคนกลายเป็นกลุ่มใหญ่ๆเดินกันขวักไขว่
เด็กสาวน่ารักวัยใกล้เคียงกับแอ้ฟในชุดนักเรียนชั้นมัธยมปลายเดินไปเดินมาละลานตาไปหมด อาต้อมมองคนโน้นคนนี้จนหน้าส่ายคล้ายพัดลม แอ้ฟเดินถือกระเป๋านักเรียนมากับกลุ่มเพื่อนแก้งค์นางฟ้าของเธอทุกคนยกมือไหว้เมื่อเห็นเขา อาต้อมเพิ่งเคยเจอกับเพื่อนๆของแอ้ฟเป็นครั้งแรกนึกในใจว่าเพื่อนๆของแอ้ฟรูปร่างหน้าตาน่ารักเหมือนพวกดาราวัยรุ่นที่เขาเห็นในโทรทัศน์ อาต้อมอดไม่ได้ที่จะแอบมองนมมองก้นสำรวจเรือนร่างและความขาวเนียนของสาวแรกรุ่นวัยกระเตาะที่โผล่พ้นออกมาจากชุดนักเรียน ยิ่งลุ้นระทึกว่าข้อเสนอที่จะได้เอาหลานแอ้ฟคนสวยในชุดนักเรียนจะมาถึงในวันไหน
"กลับบ้านเลยไหมลูก" อาต้อมถามระหว่างที่เดินมาตามถนนยาวเลียบสระบัวทางเข้าออกโรงเรียน
"เดี๋ยวสิอา แอ้ฟอยากไปเดินเที่ยวซื้อของก่อน"
"อาต้อมถือกระเป๋าให้แอ้ฟหน่อยสิ" เธอบอกเขาด้วยสำเนียงออดอ้อนเมื่อเดินพ้นจากรั้วโรงเรียนเริ่มแผนการแก้แค้นที่วางเอาไว้
แอ้ฟพาอาต้อมเดินเข้าห้างสรรพสินค้าหรูที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน เธอจับมือเขาหรือไม่ก็ควงแขนเดินเลือกดูเสื้อผ้าอะไรไปเรื่อยๆอาต้อมก็ถือกระเป๋านักเรียนเดินตามอย่างว่าง่าย เขาไม่เคยมีโมเมนท์แบบนี้กับใครเลยแม้แต่กับภาวิณีภรรยาของเขาเองเพราะตอนที่ได้เจอกับเธอต่างคนก็สามสิบกว่าเข้าไปแล้วแค่มองตาก็เก็บเสื้อผ้าย้ายมาอยู่ด้วยกันไม่ต้องจีบให้เสียเวลาทำงานวันหยุดก็แค่นอนดูทีวีอยู่ในห้องเช่าเล็กๆเท่านั้น
"แอ้ฟอยากได้ชุดไหนลูก เดี๋ยวอาซื้อให้"
"ไม่เอาอ่ะ แอ้ฟดูเฉยๆ"
"ไปตรงโน้นดีกว่า" เธอชี้ไปทางแผนกชุดชั้นในจูงมืออาต้อมให้เดินไปพร้อมกัน
"รุ่นนี้เป็นสีใหม่ลายใหม่นะคะ" พนักงานสาวประจำแผนกชุดชั้นในเดินมาแนะนำสินค้าหลังจากยืนรอแอ้ฟเลือกอยู่นาน
"ขออนุญาตินะคะ คุณลูกค้าหุ่นดีจังเลยค่ะ น่ารักด้วย" พนักงานขายคนนั้นมองที่หน้าอกของเธอแล้วเลือกหยิบขนาดที่เหมาะสมให้พร้อมกางเกงในแบบเข้าชุดกัน
"ลองได้นะคะ ห้องลองอยู่ทางนี้ค่ะ"
แอ้ฟเดินตามพนักงานขายไปยืนที่หน้าห้องลองชุดกวักมือเรียกอาต้อมให้เดินตาม เขาเดินฝ่าดงชุดชั้นในตามเธอไปที่หน้าห้องลองชุด
"คุณพ่อเหรอคะ แหมพาคุณลูกมาซื้อชุดชั้นในน่ารักจัง" อาต้อมยิ้มๆพนักงานขายคนนั้นขอตัวเดินไปแนะนำสินค้ากับลูกค้าคนอื่น แอ้ฟใช้เวลาในห้องลองสักพักเปิดประตูห้องลองชุดออกมาปล่อยชายเสื้อนักเรียนออกนอกกระโปรง
"อาต้อม แอฟฝากหน่อย"
เธอยื่นผ้าเนื้อนิ่มๆให้อาต้อมรับ เขามองดูเห็นเป็นเสื้อซับในยกทรงและกางเกงในน่าจะเป็นชุดที่แอ้ฟใส่ออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้า เธอเอาชุดที่พนักงานขายเลือกให้ไปคืนเลือกดูชุดอื่นถือเอาไว้อีกสามสี่ชุดแล้วเดินกลับมาที่ห้องลอง พนักงานสาวคนเดิมเดินตามมามองดูของในมืออาต้อมแล้วก็รู้สึกว่าพ่อลูกคู่นี้แปลกๆ แอ้ฟเข้าไปลองชุดอีกครั้งคราวนี้ใช้เวลานานกว่าเดิม
"อาต้อมชอบสีอะไร แอ้ฟเลือกไม่ถูก" เธอแง้มประตูห้องลองโผล่แค่หน้าออกมา
"อาไม่รู้หรอก เอาทั้งหมดเลยสิอาซื้อให้" อาต้อมพูดเสียงสั่นเริ่มเครียดแบบแปลกๆ
เขาเดาว่าหลังประตูห้องลองที่เธอแง้มออกมาตอนนี้เธอคงเปลือยเปล่าอยู่ ตื่นเต้นจนลืมสังเกตุตัวเองว่าเขามีโรคเก่าประจำตัวที่หายไปนานและมันกำลังกำเริบกลับขึ้นทีละน้อย แอ้ฟยื่นมือออกมาขอชุดชั้นในตัวเก่าที่ใส่มาตั้งแต่เมื่อเช้า อาต้อมยื่นให้แต่แอ้ฟหยิบไปแค่เสื้อยกทรงตัวเดียวกลับเข้าไปในห้องลองชุด อาต้อมยืนตัวแข็งสั่นเกร็ง
"นี่อาต้อมจะถือไว้แบบนี้จริงๆเหรอ" เธอเก็บชายเสื้อนักเรียนใส่ในกระโปรงเรียบร้อยกลับออกมามองเสื้อซับในและกางเกงในที่อาต้อมถืออยู่ในมือ
"ลูกแอ้ฟไม่ใส่กางเกงในเหรอ" เขาถามเธอย้ำให้แน่ใจเพื่อยืนยันสิ่งที่เขาคาดเดาเอาเอง
"อื้ม.. " แอ้ฟเพยิดหน้ารับ เธอหันซ้ายหันขวาแกล้งปัดกระโปรงสะบัดเปิดขึ้นให้อาต้อมเห็นเนินเนื้อขนสีดำขลับยืนยันว่าไม่ได้ใส่อะไรข้างในจริงๆ
พนักงานขายยื่นถุงสินค้าและใบเสร็จรับเงินให้กล่าวขอบคุณ แอ้ฟเดินนำหน้าไปดูอย่างอื่นต่อแต่อาต้อมกลับไม่เดินตามจนเธอสงสัยต้องกลับมาที่เขายืนนิ่งอยู่
"อาต้อมเป็นอะไรรึเปล่า" แอ้ฟถาม
"อาเดินไม่ไหว" เขายืนนิ่งตัวสั่นเกร็งเหมือนคนกำลังจะชัก
"ไปเถอะอาต้อมหาอะไรกินกันดีกว่า" เธอจูงมือเขาคล้ายคู่รักต่างวัย
ชายวัยกลางคนตัวงอสั่นเกร็งเหมือนคนปวดท้องหากแต่ว่ามือของเขาไม่ได้กุมท้องแต่กลับกุมไปที่เป้ากางเกง อาต้อมกุมกดท่อนเนื้อของตัวเองเอาไว้แน่นหลับตาปี๋ เขาจำรู้สึกนี้ได้โรคเก่าที่กำลังกำเริบจะระมัดระวังตัวตอนนี้ก็สายไปเสียแล้วทุกอย่างมันกำลังเอ่อท้วมท้นขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่สามารถควบคุม "อ่า…คคค" อาต้อมครางดังๆเหมือนคนปวดเสียดเป็นแผลในกระเพาะ น้ำอุ่นๆข้นกระฉูดออกมาเต็มกางเกงใน แอฟมองดูอาต้อมทรุดลงไปคุกเข่านั่งตัวงอเป็นกุ้งอย่างสุดแสนประหลาดใจ ..โรคเก่ากำเริบ
"สงสัยจะอาการหนัก" แอฟพูดเบาๆกับตัวเองตอนยืนรออาต้อมที่หน้าห้องน้ำชาย ยังไม่ทันที่เธอจะแก้แค้นอะไรเขาด้วยซ้ำ
"ซื้อกางเกงในใหม่ไหมคะอา" แอ้ฟถามสบตากับเขา ถึงอาต้อมจะเคยอายขนาดนี้มาก่อนแต่ก็ไม่ใช่ต่อหน้าสาวน้อยสวยสะเด็ดอย่างแอ้ฟ เขารู้เลยว่าอำนาจที่เขาวางไว้เหนือเธอมันมลายสลายไปหมดสิ้นแล้ว
แอ้ฟไม่ได้พึงพอใจในอะไรทั้งนั้นในตัวของอาต้อม แม้กระทั่งเงินที่เขาเอามาให้เธอครั้งละเป็นหมื่นเขาก็บอกอยู่แล้วว่ามันเป็นเงินของเธอ สิ่งเดียวที่เธอชอบในความสัมพันธ์เพี้ยนๆครั้งนี้ก็แค่เหมือนเธอกำลังเล่นถามตอบอยู่กับคนปัญญาอ่อน ยิ่งเธอแสดงท่าทางหวาดกลัวเขาเขาก็ยิ่งใช้อำนาจ แต่ถ้าเธอเปลี่ยนเป็นป้อนอาหารรสเลิศเขาก็จะเรียนรู้ว่าจะต้องทำตัวดีๆถึงจะได้กินอีก เพียงแต่ว่าสิ่งที่เธอป้อนให้เขาตอนนี้มันไม่ใช่อาหารแต่มันคือยาเสพติดและเธอก็รู้ว่าเขาติดมันอย่างถอนตัวไม่ได้และสิ่งที่เขาจะต้องจ่ายก็คือพฤติกรรมประหลาดๆที่เธอค้นแคะเล่นสนุกเหมือนกับที่เขาสนุกตอนบังคับให้เธอแก้ผ้าออกไปเล่นโยนรับและเก็บลูกบอลที่นอกรั้วบ้านนั่น คิดๆไปอาต้อมก็คล้ายฟิล เขาก้าวมาเพื่อเปิดเผยโลกบ้าๆบอๆให้เธอรู้จัก
เจ้าคางคกตัวนั้นกระโดดช้าๆมาให้แอ้ฟเห็นหน้าอีกครั้ง ถึงเธอจะไม่ได้ดีใจขนาดที่จะจับมันขึ้นมาลูบไล้เล่นแต่เธอก็รู้สึกดีที่มันยังไม่ตาย ไม่รู้ว่าเธอยืนมองเจ้าคางคกน่าเกลียดอยู่นานเท่าไหร่ทั้งๆที่มันไม่ได้น่ามองและเธอก็ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าจะอยากมองมันทำไม บางทีอาจเพราะสีสันลวดลายบนผิวหนังปูดโปนที่ลงตัวอย่างพอเหมาะพอดีจนมีอำนาจสั่งให้ใจเธอเกิดความรู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมาได้ ถ้าพระเจ้าอนุญาตให้มีมันเกิดขึ้นมาบนโลกบูดเบี้ยวใบนี้ได้ก็ไม่แน่อาจมีใครสักคนที่มองเห็นความสวยงามของมันเหมือนกัน แต่คนคนนั้นคงไม่ใช่เธอแน่ๆ
…………………………………………………………………
"อีต้น แกก็พูดน่าเกลียด นุ่นกับแนนมันจะมีผัวคนเดียวกันทำไม" เพชรยังงงไม่หาย เธอตกข่าวเพื่อนเป็นประจำ
"อ้าว.. ข่าวกรองนะคร้าบ" ต้นยังไม่หยุดอำเพื่อน
"อีนุ่นอีแนนมันก็เอ็กซ์นะเว้ย ไม่ถึงขนาดต้องแย่งกันหรอกมั้ง" บีเหมือนจะปกป้องเพื่อนแต่กลายเป็นช่วยต้นต่อความยาวสาวความยืด
"ก็พ่อกูหาให้อ่ะ เค้าถามกูว่าใครจะเอา" นุ่นถลำตัวติดกับดักของต้นแบบเต็มๆ
"มึงเลยตอบพ่อมึงว่าหนูเอาค่ะพร้อมกันเลยสินะ" ต้นกำลังสนุก นุ่นกับแนนส่งสายตาค้อนปะหลับปะเหลือก
"แล้วมึงรู้ได้ไงวะว่าอีนุ่นอีแนนมันเอ็กซ์" เพชรถามบี
"ก็กูเคยไปหาอีนุ่นที่คณะมัน เห็นมันนั่งเปิดหวออยู่กลางใต้ถุนคณะมันเลย ตอนปีสองรึเปล่าวะที่กูกลับมากรุงเทพอ่ะ" บีหันไปถามนุ่น
"กูยังถามมึงเลยว่ามึงเลิกใส่กางเกงซับในตั้งแต่เมื่อไหร่" บีเล่าให้เพื่อนฟัง ย้อนความหลังถึงตอนมัธยมที่ต้องใส่กางเกงซับในกันทุกคนเพราะชอบแกล้งเปิดกระโปรงกันเป็นประจำใครเผลอเป็นโดน
"ก็แนนมันบอกกูว่าโตแล้วไม่ต้องใส่หรอก" นุ่นซัดทอดคู่แฝด
"ฟายย.. ก็กูใส่กระโปรงยาวกูเลยไม่ใส่ มึงใส่กระโปรงซะสั้นจู๋เลยเสือกเชื่อกูเอง" แนนเพิ่งเปิดเผยความลับให้นุ่นรู้ว่าโดนหลอกพร้อมผลักจานปลาคืนให้
"อีแนน กูก็ใส่กระโปรงยาวเหมือนมึงกูยังใส่ซับในเลย" ต้นแกล้งแย้งเพื่อนสาวมหาวิทยาลัยเดียวกัน
"พอตอนขึ้นปีสองที่พี่เค้ายอมใส่กระโปรงสั้นกูก็ไม่ได้ใส่ซับในนะเว้ย" เพชรฟังเพื่อนเถียงกันไปมาจนงงอยากออกความเห็นขึ้นมาบ้าง
"แสดงว่ามึงก็ชอบโชว์ที่โรงอาหารเหมือนอีต้นสิเพชร" บีหันมาถามพาดพิงต้น
"อ้าวอีนี่" ต้นรู้ตัวว่าโดนเข้าไปบ้าง
"แล้วมึงใส่กางเกงในรึเปล่าวะเพชร" นุ่นแกล้งเอาคืนกับเพื่อนที่มึนงงที่สุดในแก้งค์นางฟ้า
"ใส่สิอีบ้า ใครจะไม่ใส่วะ" เพชรงงไปกันใหญ่
"ก็กูไงไม่ใส่" ต้นอวด
"อ้าว.. ไหนมึงบอกว่ามึงใส่ซับในไง" แนนหันมาถามต้น
"ก็กูใส่แต่ซับในไง มันลื่นๆเย็นๆพริ้วๆเพลินดีว่ะ" ต้นทำหน้าทะลึ่ง
แอ้ฟฟังเพื่อนๆอำกันแล้วยิ้มตาม อิจฉาชีวิตของเพื่อนชั่งมีความสุขสนุกกันดีจัง
.........................................................
ติดตามผลงานตอนเก่าได้ที่นี้นะ..ประสบการณ์ของ ต้น by onelove หรือ apinyaporn..
ใจบางๆ 1 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 5 จบ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 3 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 4 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 1 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 2 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
นุ่นกับแนน แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ 3 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ จบค่ะ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ 1 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ 2 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ครั้งแรกของต้น 1 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ครั้งแรกของต้น 2 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
รางวัลของคนชั่งฝัน แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เด็กผู้ชายน่าสงสาร แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เพชรกับจักรยานของเจ้านาย แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้น ชวนเพื่อนๆมาเที่ยวที่ห้องค่ะ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้น ตอนเรียนมัธยมค่ะ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้นสอนพิเศษค่ะ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้นไปเกาะเสม็ด แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้นเป็นนางแบบค่ะ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้นพาเพื่อนๆไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ 3 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้นพาเพื่อนๆไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ 1 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้นพาเพื่อนๆไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ 2 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้น ตอน โชว์เล็กๆงานสปอร์ตเดย์ที่ทำงานค่ะ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต้น ตอน เริ่มต้นหื่น 55 แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น