เรื่องราวน่าอับอายของอาต้อมในวันนั้นทำให้เขาเหมือนจะหายหน้าหายตาจากชีวิตของแอ้ฟไปเลย ยิ่งพออาณีกลับมาจากอเมริกาด้วยแล้วเธอกับเขายิ่งกลายเป็นต่างคนต่างอยู่ แต่เมื่อบ้านเก่าของเธอมีน้ำมีใฟฟ้าให้ใช้เหมือนเดิมอีกครั้งทั้งอาต้อมและแอ้ฟก็จึงไม่มีเรื่องอะไรจำเป็นจะต้องพบปะสนทนากันอีก แม้เงินที่อาต้อมเคยเอามาให้เธอใช้ครั้งละเป็นหมื่นๆจะห่างหายไปด้วยแต่แอ้ฟก็ไม่ใช่คนที่ใช้เงินอย่างมือเติบอะไรนักหนา ที่ยังเป็นข้อสงสัยติดค้างอยู่ระหว่างเธอและอาต้อมก็คือเรื่องเงินส่วนตัวและเงินประกันชีวิตของพ่อและแม่ที่ย่าให้อาต้อมดูแลให้จนถึงวันที่เธอบรรลุนิติภาวะ


จริงๆแล้วเรื่องเงินเกือบห้าล้านที่อาต้อมใช้เป็นตัวประกันในการข่มขู่รังแกเธอก็มีข้อดีอยู่เหมือนกันที่ทำให้แอ้ฟได้รู้จักจุดอ่อนของตัวเองได้ครบถ้วนชัดเจนมากขึ้น เธอเลือกศึกษาต่อในคณะที่เกี่ยวกับตัวบทกฏหมายประกอบกับด้วยความชื่นชอบในภาษาอังกฤษ แอ้ฟสมัครเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งที่เน้นใช้ภาษาอังกฤษในการเรียนจึงไม่ต้องเตรียมตัวรอสอบเอนทร้านซ์เหมือนกับเพื่อนๆคนอื่น


แอ้ฟเคยอยากย้ายไปอยู่กับต้นและเพชรเพราะพวกเธอมีชีวิตครอบครัวคล้ายๆกัน พ่อแม่และพี่สาวของต้นย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดเพชรนั้นตั้งแต่แม่เสียก็เข้ากับครอบครัวใหม่ของพ่อไม่ได้ส่วนตัวแอ้ฟเองเสียพ่อแม่และน้องชายไปกับอุบัติเหตุก็เหมือนกับต้องอยู่คนเดียวมาสามปีกว่าแล้ว ถึงแม้เธอจะเหงาสักเพียงใดแต่ก็ยังติดเรื่องบ้านและเรื่องเงินที่รั้งเธอไว้ให้ไปไหนไกลไม่ได้ แอ้ฟไม่ได้ห่วงเรื่องที่อาต้อมขู่เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าคนอย่างอาต้อมถ้าจะมีพิษก็คงเป็นพิษที่ทำได้แค่ระคายเคืองแสบๆคันๆแค่นั้น แต่เธอระแวงในตัวของอาณีมากกว่าเพราะยังไม่รู้ว่าพิษของอาณีนั้นเป็นพิษชนิดใด แอ้ฟคิดเองว่าเธอจะต้องเรียนรู้เรื่องกฎบัตรกฎหมายให้ลึกซึ้งเพื่อดูแลผลประโยชน์ของตัวเธอเอง


"ทำไมค่าเทอมมันแพงนักล่ะ" อาณีบอกเมื่อเธอบอกค่าใช่จ่าย
"แล้วเธอก็เรียนเก่งไม่ใช่เหรอจะเข้าเอกชนทำไมล่ะ"
"ถ้าอยากจะเรียนนิติก็เรียนพวกมหาลัยเปิดสิ อาเห็นเค้าก็เรียนกันออกเยอะแยะ"
"แอ้ฟอยากได้ภาษาอังกฤษด้วยค่ะอาณี"
"แพงขนาดนี้อาจ่ายให้ไม่ไหวหรอก แล้วมันก็ตั้งหลายปีนะแอ้ฟ ไม่ใช่แค่เทอมสองเทอม"
"แอ้ฟหมายถึงแอ้ฟจะขอใช้เงินในส่วนของแอ้ฟค่ะ" เธอไม่ได้คิดจะรบกวนเงินของเขาทั้งคู่อยู่แล้ว
"อ๋อจ้ะ อาลืมไปว่าหลานแอ้ฟมีตังค์เยอะแยะ ถ้าเรื่องเงินในส่วนของเธอละก็ต้องคุยกับอาต้อมโน่นแหละอาคงไม่มีสิทธิ์เกี่ยวข้องอะไรหรอกจ้ะ" อาณีน้ำเสียงเริ่มมีอารมณ์
"นี่ค่าน้ำค่าไฟบ้านโน้นน่ะเดือนนึงก็น่าจะเป็นพันนะ อาว่าถ้ามีเงินเยอะก็แยกมิเตอร์ต่างคนต่างจ่ายกันไปเลยดีกว่า"
"โถ.. แม่เศรษฐี แม่เศรษฐีนี" เแอ้ฟเดินออกมาก่อนที่เธอจะพูดจบ เสียงอาณีไล่หลังตามมา


อย่างน้อยเธอก็เบาใจที่ได้รู้ว่าเงินในส่วนของเธออาณีไม่สามารถแตะต้องได้ เธอต้องขอกับอาต้อม แอ้ฟมองกลับเข้าไปในบ้านเธอยังไม่อยากจะเดินกลับเข้าไปเจออาณีอีกตอนนี้ ดูในจดหมายของมหาวิทยาลัยก็ยังเหลือวันเวลาวันชำระเงินอีกหลายวันไม่ถึงกับต้องรีบร้อน ตอนหัวค่ำวันเดียวกันนั้นแอ้ฟได้ยินเสียงอาต้อมเรียกที่หน้าบ้านเล็กของเธอจึงเดินออกมาหา


"แอ้ฟจะเบิกค่าเทอมเหรอลูก เห็นอาณีบ่นๆ" อาต้อมพูดเสียงเบาดูจะขาดความมั่นใจไปเยอะเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
"ใช่ค่ะอาต้อม แอ้ฟขอเบิกเงินส่วนของแอ้ฟก่อนได้ไหม"
"เงินส่วนของแอ้ฟคุณย่าฝากไว้ที่ธนาคาร จะเบิกได้ก็ต่อเมื่อแอ้ฟอายุยี่สิบเอ็ดนั่นแหละ"
"เดี๋ยวเอาเงินของอาไปก่อน แต่แอ้ฟห้ามให้อาณีรู้เด็ดขาด จะต้องจ่ายเขาวันไหนก็บอกอา" อาต้อมพูดเสร็จทำท่าจะเดินกลับ
"อาต้อม.." เธอเรียกเขา
"แอ้ฟต้องจ่ายค่าเทอมสิ้นเดือนนี้"
"อืม.. เดี๋ยวอาไปเปิดบัญชีไว้ให้" อาต้อมดูเนือยๆลงไปมาก แอ้ฟคิดถึงเจ้าคางคกตัวใหญ่ที่หล่นลงไปหมดจะปีนแรงขึ้นจากซิงค์ล้างจาน
"อีกเรื่องนึง.. เรื่องที่ต่อไฟเข้าบ้านให้แอ้ฟ" เธอพูดเสียงเบาลงแต่ยังสบตาเขา
"ทำไมล่ะ"
"แอ้ฟยังไม่ได้ทำตามสัญญาเลย" อาต้อมได้ยินแอ้ฟพูดแล้วตาโตเลิกคิ้วสูงขึ้นมาทันที
"งั้นวันมะรืนนี้อาณีเขาจะไปงานแต่งหลานที่นคร อาเอาเงินค่าเทอมมาให้วันนั้นนะ" น้ำเสียงและแววตาของอาต้อมกลายเป็นคนละคน เขาวางแผนหลบเมียมาสอยหลานสาวคนสวยได้ภายในเสี้ยววินาที


"อาต้อม.. ป้องกันด้วยนะ แอ้ฟกลัวท้อง"
"ฮึ.. อ๋อ จ้ะๆ เดี๋ยวอาเตรียมเสื้อกันกระสุนมาด้วย"


อาต้อมกึ่งเดินกึ่งวิ่งเบิกบานปัญญาอ่อนข้ามสนามหญ้ากลับไปเหมือนกับที่เธอเปิดน้ำใส่อ่างจนเต็มให้เจ้าคางคกหมดแรงตัวนั้นลอยตัวหนีออกไปได้ อาต้อมไม่ใช่เจ้ากบที่ถ้าเธอจูบแล้วจะกลายร่างเป็นเจ้าชายรูปงาม เขาก็แค่คางคกน่าเกลียดที่วนเวียนอยู่ในสนามหญ้าหรือไม่ก็ตามรางน้ำทิ้งหลังบ้าน


ทุกครั้งที่แอ้ฟมองเห็นผิวหนังขุขระปูดโปนของมันก็เหมือนกับมันจะมีอำนาจสั่งใจอยู่เหนือเธอให้ขยะแขยงตามทั้งๆที่มันก็แค่อยู่นิ่งๆ แต่วินาทีแห่งความแสยะสยองนั้นแอ้ฟก็จะลืมความเศร้าลืมความเหงาที่คอยกัดกินหัวใจของเธอไปได้แม้จะเป็นเพียงชั่วครู่ชั่วยาม ในที่สุดแอ้ฟก็เข้าใจตัวเองว่าทำไมเธอถึงชอบจ้องมองเจ้าคางคกน่าเกลียดตัวนั้นครั้งละเป็นเวลานานๆ อย่างน้อยมันก็ไม่ทิ้งหนีเธอไปไหนไม่เหมือนกับพ่อแม่น้องชายและย่าที่ทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียวในบ้านแบบนี้


เช้าวันที่อาต้อมรอคอยมาถึง ระหว่างไปไปสนามบินอาต้อมกับภาวิณีทะเลาะกันไปตลอดทางเรื่องที่เขาไม่ยอมไปด้วยแม้จะซื้อตั๋วเครื่องบินเตรียมไว้แล้วด้วยเหตุผลที่สุดแสนจะคลาสิค


"ปีนี้ปีชง ชั้นไม่อยากนั่งเครื่องบิน" ขับรถพ้นจากประตูบ้านภาวิณีก็รู้ตัวว่าโดนเบี้ยวเพราะไม่เห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของเขา อาต้อมบอกเหตุผล
"บ้าแล้ว ชั้นว่าเธอบ้านะ แบบนี้ไปเช็คประสาทซะหน่อย" ภาวิณีโกรธจัด
"ถ้ารู้แบบนี้ขับรถไปก็ได้นี่!!"
"มันไกล ขับไปก็วันนึงแล้ว หลานเธอแต่งวันนี้ไม่ใช่เหรอ"
"น้องชายเธอเค้าก็มารับที่สนามบินนี่ ชั้นไปก็ไม่รู้จักญาติพี่น้องเธอดีซะอีกเธอจะได้สนุกๆไม่ต้องคอยมาดูชั้น" อาต้อมเถียงตาใส
"และอีกอย่างไอ้ยุทธมันจะมาหาชั้นด้วย"
"ไอ้ยุทธไหน" ภาวิณีขมวดคิ้วสงสัย
"ก็ไอ้ยุทธขับรถส่งของที่ตลาดลาวเพื่อนชั้นไง พอดีลูกมันมาฝึกคอบร้าโกลด์มันเลยพาลูกไปเยี่ยมบ้านแล้วก็เลยแวะมาหาชั้นเนี่ย"
"แหมพอดีจังเลยนะ จะแอบไปนวดนาบกันล่ะสิ" ภาวิณีโดนอาต้อมหลอกล่อให้หลุดประเด็นอย่างเนียนจนเธอไม่รู้ตัว


ส่งภาวิณีในตอนเช้าแล้วเขาขับรถกลับมาแวะที่ธนาคารใกล้ๆบ้านเพื่อเปิดบัญชีฝากเงินให้หลานสาวคนสวย นึกถึงเรื่องราวของเย็นนี้แล้วสยิวไปก่อนล่วงหน้าแต่ก็ยังไม่ลืมเหตุการณ์ที่เขาไปน้ำแตกในห้างสรรพสินค้าต่อหน้าเธอ โรคเก่าของเขาก็คือถ้าตื่นเต้นโดยเฉพาะในที่สาธารณะเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้ วันนั้นแอ้ฟพาเขาขึ้นไปเบียดเสียดกับสาวๆบนรถเมล์แถมยังพาไปเจอเพื่อนสวยๆในชุดนักเรียนอีก ตอนที่แอ้ฟเลือกซื้อชุดชั้นในเขาก็ลืมตัวมองผู้หญิงคนโน้นคนนี้เลือกซื้อแล้วก็จินตนาการไปเรื่อยพอแอ้พเปิดกระโปรงให้ดูก็ถึงจุดสุดยอดพอดี คิดแล้วก็อายแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีแต่ในที่สุดโอกาสได้เสียวก็เวียนกลับมาหาคนแก่อย่างเขาอีกครั้ง ระหว่างทางกลับบ้านอาต้อมไม่ลืมแวะร้านสะดวกซื้อซื้อถุงยางมาตามที่แอ้ฟบอก


อาต้อมถอยรถเข้าบ้านนึกแปลกใจที่ประตูบ้านหลังเล็กของแอ้ฟยังเปิดอยู่ทั้งๆที่ใกล้จะเที่ยงแล้วจึงเดินเข้าไปดู


"ไม่ไปโรงเรียนเหรอลูก" อาต้อมเห็นแอ้ฟนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่หน้าทีวีชั้นล่างของบ้าน
"หยุดอ่านหนังสือสอบปลายภาคอ่ะอาต้อม พรุ่งนี้แอ้ฟสอบวันสุดท้ายแล้ว" ความหวังที่จะเอาเธอในชุดนักเรียนคงต้องรอถึงวันพรุ่งนี้
"สอบเสร็จแล้วปิดเทอมเลยเหรอลูกแอ้ฟ" เขานั่งเอนหลังบนโซฟา
"ปิดเลย แต่อีกอาทิตย์เดียวแอ้ฟก็ต้องไปเรียนอินเทนซีฟ" เธอหันหน้าไปอ่านหนังสือต่อ
"อ่ะ.. นี่อาเปิดบัญชีไว้ให้" เขาส่งสมุดบัญชีธนาคารพร้อมบัตรเอทีเอ็มให้เธอ แอ้ฟรับมาดูเห็นตัวเลขเจ็ดหมื่นคงพอค่าใช้จ่ายของเทอมแรกได้
"แอ้ฟไม่ใช่ผู้หญิงหากินนะอาต้อมเบิกเงินได้แล้วแอ้ฟจะคืนเงินให้"
"อื้ม.. " เขาเพยิดหน้ารับ


เขานั่งมองแอ้ฟนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆเครื่องปรับอากาศส่งลมเย็นๆภายในห้องอากาศเย็นสบายต่างกับภายนอกที่อาต้อมเพิ่งกลับเข้ามาจนอาต้อมเผลอหลับไปบนโซฟาอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกตัวอีกทีเพราะได้ยินเสียงแอ้ฟลุกขึ้นยืนเก็บหนังสือดูนาฬิกาแขวนผนังห้องบอกเวลาล่วงเลยไปเกือบสามชั่วโมง


"โอย.. หลับยาวเลยอา" อาต้อมยันตัวขึ้นบิดขี้เกียจ
"กรนด้วย" แอ้ฟแกล้งเขา
"อื้ยยย.. แก่แล้วไม่มีอะไรดีเลยลูก" อาต้อมยังบิดขี้เกียจไม่หยุด
"แอ้ฟอ่านหนังสือพอแล้ว ออกไปเที่ยวกันดีกว่าอาต้อม" เธอชวนกระชากอารมณ์หนุ่มใหญ่วัยกลางคน
"อ้าว.. พรุ่งนี้สอบไม่ใช่เหรอ"
"สอบเอาแค่จบน่ะอา แอ้ฟมีที่เรียนแล้ว ไม่ซีเรียส" เธอจับสองมือเขาให้ลุกขึ้น
"ไปดูหนังกันดีกว่าอาต้อม"
"เดี๋ยวแอ้ฟอาบน้ำแต่งตัวก่อน" แอ้ฟวิ่งขึ้นไปชั้นบนทิ้งให้อาต้อมยืนงงอยู่พลางคิดในใจว่าเอาอีกแล้วหรือนี่


เสียงอาบน้ำจากชั้นบนหยุดไปสักครู่ หลานสาวคนสวยพันผ้าเช็ดตัวสีขาวลงมายืนที่ชานพักบันไดเรียกอาวัยกลางคนให้ขึ้นไปหาเธอ เขาเดินตามขึ้นไปเปิดประตูห้องนอนเห็นแอ้ฟกำลังยืนอยู่ที่หน้ากระจกยาว


"อาต้อมช่วยแอ้ฟเลือกหน่อยสิ" แอ้ฟยื่นถุงพลาสติกพิมพ์ชื่อห้างสรรพสินค้าดังภายในมีชุดชั้นในที่เขาซื้อให้ยังไม่ได้เอาออกมาตั้งแต่คราวที่แล้ว
"ยังไม่ได้ใช้อีกเหรอ" เขาก้มหน้าดูชุดชั้นในหลากสีสันในถุง
"อาต้อมอยากให้แอ้ฟใส่ชุดไหนอ่ะ"
"ชุดนี้ก็ได้" อาต้อมเลือกอยู่นาน หยิบชุดชั้นในสีชมพูอ่อนแบบเข้าชุดกันทั้งสองชิ้น


แอ้ฟรับชุดชั้นในที่อาต้อมเลือกให้ไปทาบกับตัวเองแล้วก็วางลงบนเตียง เธอยื่นกระป๋องแป้งฝุ่นให้อาต้อมชูสองแขนขึ้นเหนือหัวผ้าขนหนูที่พันไว้หลุดลงไปกองที่เท้า อาต้อมยิ้มตาหยีขอเอาคืนที่เธอเคยยั่วเขาไว้คราวที่แล้วบ้างเทแป้งฝุ่นใส่มือแล้วลูบลงไปที่เนื้อนมไซส์ผู้ใหญ่ของเธอก่อน เขาเคล้นคลึงนวดบีบสองเต้าขาวเนียนนุ่มมือจนอดใจไม่ไหวลงลิ้นเลียวนรอบฐานหัวนม เขาเม้มริมฝีปากเบาๆบนจุกสีแดงระเรื่อสลับกับดุนลิ้นเนิบๆแต่เน้นๆ


"ซี๊ดดด.. " แอ้ฟครางเสียวแอ่นหน้าอกรับลิ้นของเขาที่กำลังเลียระรัวอยู่บนหัวนมแข็งชูชันของเธอ
"ทาแป้งอาต้อม อย่าเพิ่งเลียสิ" อาต้อมเงยหน้าขึ้นมามีแป้งติดอยู่จนหน้าขาวแอ้ฟเห้นแล้วอดขำไม่ได้


เขาบรรจงลูบไล้แป้งฝุ่นไปตามแขนแผ่นหลังขาวเนียนเรื่อยลงมาถึงสะโพกผายอวบอัด


"ทาหีด้วยสิอาต้อม" แอ้ฟใส่คำหยาบลงไปเพราะรู้ว่าอาต้อมชอบ คำหยาบแบบที่เธอเองแทบไม่เคยใช้กับใครแม้กระทั่งเพื่อนสนิท


อาต้อมจัดท่าให้เธอนอนลงบนเตียงชันเข่าแบะสองขาออกเผยเนินเนื้อสามเหลี่ยมมีเส้นไหมสีดำขลับคลุมบางๆให้เขาเห็นชัดๆ สองกลีบเนื้ออวบอูมบวมแดงจนบดเบียดรอยแยกสีชมพูไว้แน่น แทนที่อาต้อมจะทางแป้งเขากลับก้มลงเกร็งลิ้นลากยาวจากล่างขึ้นบนแล้วละเลงลงบนสองกลีบได้กลิ่นสบู่จางๆปนกับกลิ่นสาบสาวจากร่องธารน้ำที่ไหลซึมรอรับอารมณ์ของเขาอยู่แล้ว


"อ่าห์ห์.. ซี้ดดด.. อาต้อม เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปไหนกันพอดี โอยย.. เสียว" แอ้ฟหลับตาครางไปตามอารมณ์เสียวสองมือไม่รู้จะดึงหรือกดหัวอาต้อมดี
"ตรงนั้นแหละ อืมม.. " อาต้อมหยุดตำแหน่งปลายลิ้นไว้ตรงจุดที่เธอบอกแล้วเกร็งกระดกระรัว แอ้ฟใช้สองนิ้วของตัวเองช่วยแหกจุดเสียวรับ
"ซี้ดดด..  อ่าห์ห์..  โอยย.. เสียว เดี๋ยวแอ้ฟเสร็จอ่ะอาต้อม"
"อ่าห์์ห์.. เสียวหี.. แอ้ฟเสียว.. จะเสร็จอ่ะ โอยยย.." เธอเลื่อนตัวหนีให้เนินเสียวพ้นจากลิ้นเทอร์โบที่กำลังละเลงระรัวอยู่ในร่องธารน้ำรัก
"อย่าเพิ่งรีบสิอาต้อม โอยยย.." แอ้ฟนอนรอจนไฟสวาทในอารมณ์ลดความร้อนแรงลง หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ
"แอ้ฟเลยต้องอาบน้ำใหม่เลย" เธอบ่น


"ไม่ต้องทาแป้งแล้วอาต้อม เดี๋ยวก็อยู่แต่ตรงนี้ไม่ต้องไปไหนกันพอดี" แอ้ฟเดินเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ อาต้อมทำท่าจะทาแป้งให้อีก
"อาต้อมลงไปรอข้างล่างดีกว่าเดี๋ยวแอ้ฟตามลงไป" อาต้อมเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย


แอ้ฟเดินลงมาอาต้อมเห็นเธอแล้วต้องอึ้งเพราะแอ้ฟใส่ชุดนักเรียนเหมือนปกติทุกอย่างในวันไปโรงเรียนขาดก็เพียงเข็มกลัดเครื่องหมายเท่านั้น เขาเดินเข้าไปกอดหอมแอ้ฟอย่างลืมตัวลเิกกระโปรงพลีทของเธอขึ้นสองมือลูบใล้บีบเนื้อสองแก้มก้นผ่านเนื้อผ้าเนียนนุ่มจนแอ้ฟต้องบอกว่าเดี๋ยวเสื้อยับ ทั้งสองคนขับรถออกไปถึงห้างสรรพสินค้าใกล้ๆบ้านเกือบหกโมงเย็นแอ้ฟชวนอาต้อมไปจองตั๋วหนังเลือกดูรอบเกือบๆสามทุ่ม หลังจากหาอะไรทานกันแล้วเธอชวนเขาไปนั่งรอเวลาหน้าทางเข้าโรงหนัง แอ้ฟหยิบช้อตโน้ตวิชาที่จะสอบในวันพรุ่งนี้ขึ้นมาท่องจำอีกสักรอบ


บรรยากาศในโรงหนังรอบสุดท้ายคนดูบางตาอาจเป็นเพราะหนังเรื่องนี้เข้าฉายมาหลายอาทิตย์จวนเจียนจะลาโรงเต็มที แถวที่แอ้ฟนั่งมีเพียงคู่ของเธอกับอาต้อมและก็อีกคู่อยู่ห่างออกไปพอสมควรนอกจากนั้นก็นั่งอยู่ด้านหลังของเธอแต่ก็ไม่กี่คน แอ้ฟเคยมาดูหนังกับเพื่อนๆเป็นประจำแต่ยังไม่เคยมาดูกันสองคนกับผู้ชายแบบนี้ อาต้อมจับมือของเธอขึ้นมาจูบถึงแม้ว่าจะออกมาจากบ้านกันนานหลายชั่วโมงแต่อารมณ์ของเขาที่ยังค้างคายังคุกรุ่นอยู่ภายใน


เขาโน้มตัวมาหอมแก้มของเธอแอ้ฟก็ยังนั่งนิ่งตาดูหนัง เขาเอื้อมมือมาสัมผัสหน้าอกเธอจากภายนอกเสื้อนักเรียนแอ้ฟดึงผ้าคลุมกันหนาวขึ้นมาบังไว้เหลือบตาไปมองอีกคู่ที่นั่งห่างๆแถวที่นั่งเดียวกัน เธอหันหน้ามาสบตาอาต้อมเขาประกบปากจูบเบาๆ ภายใต้ผ้าคลุมมือของอาต้อมค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของแอ้ฟเธอช่วยเขาดึงชายเสื้อนักเรียนของตัวเองออกจากกระโปรง อาต้อมบีบเคล้นเต้านมนิ้วของเขาเขี่ยคลึงหัวนมแข็งเป็นเม็ดผ่านเนื้อผ้าบางๆ เมื่ออาต้อมรู้ว่าแอ้ฟจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเขาก็ยกพนักเก้าอี้คั่นกลางระหว่างเขาและเธอขึ้นสอดแขนอ้อมกอดกระชับตัวเธอเอาไว้ ตอนนี้เนื้อนมสองเต้าของแอ้ฟอยู่ในสองมือของอาต้อม เขาบีบเคล้นสักพักก็ดึงยกทรงของเธอขึ้นใช้สองน้ิวบดคลึงหัวนมจนแอ้ฟเสียวซ่านต้องอดกลั้นเต็มที่ไม่ให้ตัวเองครางออกมา


อาต้อมบดคลึงหัวนมพ้อมกันทั้งสองข้างสัมผัสได้ว่ามันแข็งชูชันแอ้ฟคงเสียวเต็มที่ค่อยๆเลื่อนมือลงไปเลิกชายกระโปรงขึ้นถึงเอวลูบไล้ที่หว่างขา เธอยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาวางบนขาอาต้อมเพื่อให้นิ้วของเขามีพื้นที่ทำงานได้สะดวก อาต้อมใช้สามนิ้วบดคลึงจนได้รางวัลเป็นความเปียกแฉะที่ซึมล้นออกมานอกกางเกงใน เขาค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปสัมผัสกับร่องเนื้อนิ่มชุ่มชื้นแอ้ฟสะดุ้งเผลอครางอกมาเบาๆจนต้องเหลือบไปมองด้านข้างอีกครั้ง


อาต้อมสอดนิ้วกลางนำทางเข้าไปในช่องแคบสัมผัสได้ถึงความเปียกแฉะชุ่มชื้น อาต้อมมองภาพในจอรอจังหวะหนังค่อยๆชักนิ้วเข้าออกแอ้ฟเลื่อนตัวลงปิดปากตัวเองไว้แน่นยกสะโพกขึ้นลงรับกับจังหวะนิ้วเสียงเก้าอี้ดังเอี๊ยดอ๊าดแข่งกับเสียงกระหึ่มฉากไล่ยิงกันตามท้องเรื่อง


"ถอดออกนะ" เขากระซิบเสียวที่ข้างหูของเธอ แอ้ฟขยับดึงกางเกงในออกตามคำขออย่างเด็กว่านอนสอนง่าย


จากหนังแอ็คชั่นฮอลลีวู้ดกลายเป็นเรื่องดัชนีเทพสะท้านฟ้า จังหวะที่แสงสว่างจากจอแว้บมาทาบทาคนทั้งคู่ถ้าใครสังเกตุก็จะเห็นภาพเด็กสาวเชิดหน้าหลับตาปี๋นอนเอนตัวบนเก้าอี้ขาข้างหนึ่งวางพาดบนตักของอาต้อมผ้าคลุมกันหนาวร่วงหล่นไปอยู่ที่พื้น กระดุมเสื้อนักเรียนของเธอถูกปลดออกจนหมดยกทรงถูกดึงรั้งขึ้นไปปลดปล่อยสองเต้าขนาดเกินวัยเปลี่ยนสีสลับไปจากแสงของภาพในจอยักษ์ มือข้างหนึ่งของอาต้อมโอบหลังบดบี้หัวนมของแอ้ฟไว้อีกข้างก็สาละวนกับการสอดใส่ชักเข้าชักออก จังหวะนิ้วเนิบช้าหรือเร่งระรัวไปตามจังหวะของเนื้อเรื่องในหนังสะโพกผายของแอ้ฟกระดกขึ้นลงลำตัวสะดุ้งสั่นเกร็งกระตุกไปตามระดับความเสียว วันนี้อาต้อมมีน้ำอดน้ำทนเป็นพิเศษเพราะก่อนเข้าโรงหนังได้แอบไปสาวในห้องน้ำเอาน้ำออกไปรอบนึงแล้ว เขาไม่ยอมพลาดต้องอับอายซ้ำอีก


"กลับบ้านเถอะอาต้อม แอ้ฟไม่ดูแล้ว"


แอ้ฟกระซิบบอกอาต้อมเพราะกลัวความอดกลั้นของตัวเองจะถึงที่สิ้นสุด เธออยากจะครางปลดปล่อยออกมาดังๆมากกว่าที่จะอัดอั้นอยู่อย่างนี้ ครั้งแรกในชีวิตของการถูกล้วงในโรงหนังมันชั่งท้าทายและเสียวซ่านถ้าแก้ผ้าออกทั้งหมดได้เธอก็อยากจะขึ้นไปคร่อมขโยกบนเก้าอี้โรงหนังให้มันรู้แล้วรู้รอดไป  


ระหว่างทางกลับบ้านแอ้ฟและอาต้อมนั่งเงียบไม่พูดอะไรกันรถยังเยอะค่อยๆเคลื่อนตามกันแม้จะเกือบห้าทุ่มแล้วก็ตาม อาต้อมมองป้ายข้างทางบอกสถานที่ข้างทางว่าเป็นโรงแรม


"เข้านะ" เขาหันหน้ามาถามเห็นสายตาเธอก็กำลังมองสถานที่นั้นอยู่เหมือนกัน


แอ้ฟได้ยินก็เลื่อนตัวลงหยิบผ้าคลุมมาคลุมตัวไว้โผล่มาแค่ตา แอ้ฟเคยได้ยินคำว่าโรงแรมม่านรูดมาก่อนอยู่แล้วรู้แม้กระทั่งว่าเขาเข้าไปทำอะไรกันแต่บรรยากาสข้างในเป็นอย่างไรก็สุดแสนที่เธอจะรู้ได้ โรงแรมนี้เธอก็นั่งรถเมล์ผ่านทุกวันเคยมองเข้าไปด้วยซ้ำก็เห็นแค่ถนนที่วนโค้งลับหลังแนวต้นไม้ อาต้อมเลี้ยวรถเข้าประตูรั้วของโรงแรมค่อยๆขับช้าๆไปตามถนนเล็กๆเพราะเขาเองก็ไม่เคยเข้ามา พนักงานเดินมาโบกรถเข้าซองที่จอดรถแล้วรูดปิดม่านเมื่อเขาจอดเรียบร้อย อาต้อมเดินลงไปคุยกับพนักงานสักครู่แอ้ฟยังห่มผ้าคลุมรออยู่บนรถ


อาต้อมเดินมาเปิดประตูรถให้เธอลงพาเธอเดินเข้าไปในห้อง ไฟสีแดงสลัวย้อมเสื้อนักเรียนขาวสะอาดของแอ้ฟให้กลายเป็นสีแดงอ่อนๆ


............................................................................................................................


"อ้าว!! แกหยุดเล่าทำไมล่ะ" ต้นถามแอ้ฟตามองถนน
"ชั้นอายพวกแกว่ะ เค้าเข้าไปทำอะไรในม่านรูดกันล่ะ" เสียงแอ้ฟตอบมาจากเบาะโดยสารด้านหลัง
"เอ๊า!! อีนังแอ้ฟ เล่าซะกูแฉะเลยดันไม่เล่าต่อซะงั้น" ต้นเสียดาย จะจินตนาการต่อเองก็ไม่ได้เพราะไม่เคยเข้าโรงแรมม่านรูด
"ก็แอ้ฟมันอายนี่" เพชรปรามต้นแต่ก็นึกเสียดายเพราะกำลังฟังเพลินๆอยู่เหมือนกัน


"เฮ้ยชั้นลงรถไฟฟ้าก็ได้นะเว้ย"
"ไม่เป็นไรเว้ยเดี๋ยวชั้นไปส่งแกถึงบ้านเลย เผื่อจะเจออาต้อมแกด้วย" ต้นยังไม่เลิกเซ้าซี้เพื่อน
"ซอยอารีย์ใช่ป่ะไม่ไกลจากห้องชั้น"
"ต้นมันกำลังเห่อรถใหม่" เพชรแซวต้นเรื่องที่พ่อซื้อรถให้เพราะได้งานแรกไกลถึงที่ชลบุรี


"ต้นแกมีแฟนรึยังวะ" แอ้ฟถาม
"ยังว่ะ" ต้นมองกระจกข้างเปลี่ยนเลนส์ไปทางขวา
"อ้าว.. ก็ต้าร์ไง นี่มันถึงขนาดจะทิ้งชั้นไปสร้างรังรักกันใหม่ถึงชลบุรีกันเลยนะเว้ย" เพชรฟ้องแอ้ฟ
"อีเพชรนี่ที่เรื่องกูล่ะรู้ลึกรู้จริง" ต้นเหยียบเบรกติดสัญญาณไฟแยกอนุสาวรีย์ชัย


"อิจฉาไอ้บีมันเนอะ ตอนที่แฟนมันมารับเมื่อกี้เห็นเค้าดูแลมันดีเชียว" แอ้ฟพูดลอยๆ
"โหย.. เรื่องนังบีนี่มันเล่าให้ชั้นฟังเองเป็นฉากๆ ไม่ธรรมดาขอบอกเดี๋ยววันหลังจะเมาท์" ต้นออกรถตามจังหวะสัญญาณไฟเขียว
"ตอนนี้เอาเรื่องนังเพชรก่อน สั้นๆใกล้ถึงแล้ว เรื่องนังบีมันยาวไป"
"อ้าว.. ชั้นเกี่ยวอะไรด้วยวะเนี่ยแกมั่วแล้วอีต้น ชั้นเคยไปมีเรื่องอะไรกับใครที่ไหน"
"ระดับชั้นแล้วนังเพชร ก็พี่ปรียาพรผู้ประกาศข่าวคนสวยของแกไง อยู่ดีๆไม่ชอบริจะเป็นเบี้ยน"
"ถ้าเป็นจริงบอกชั้นก่อนนะเว้ยเดี๋ยวกลับถึงห้องคืนนี้จัดเลย55" ต้นยังแกล้งเพชรไม่เลิก
"อีต้น.. อีบ้า" เพชรเบือนหน้ามองออกนอกหน้าต่างพลางนึกในใจว่าต้นมันรู้ได้ยังไง
 
"แล้วแกมีแฟนรึยังวะแอ้ฟ" ต้นมองสบตาแอ้ฟผ่านกระจกหลัง
"ชั้นจะไปจ้างแต่งงานที่ออสเตรเลียว่ะ แต่ไม่ใช่แฟนนะ" แอ้ฟตอบหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาเตรียมเพราะใกล้ถึงบ้านเต็มที
"เฮ้ยจริงดิ ฝรั่งเหรอวะแอ้ฟ" เพชรไม่เคยได้ยินเรื่องจ้างแต่งงานมาก่อน
"คนไทยนี่แหละเพิ่งเจอกัน เขาอยู่ที่โน่นมานาน"


ต้นกับเพชรถามต่อด้วยความสนใจในการตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตของเพื่อนสาวแต่ก็ไม่ได้ความอะไรมากเพราะใกล้จะถึงที่หมายบ้านของแอ้ฟ


"เดี๋ยวเลี้ยวซ้าย แล้วก็ตรงไปเกือบสุดเลย ทางตันนะแกต้องวนออกทางเดิม" แอ้ฟบอกชี้ทาง
"อ้าว.. ไหนแกเล่าว่ามีสนามหญ้าตรงกลางแล้วมีสองบ้านไง" ต้นหยุดรถที่หน้าบ้านแอ้ฟแต่บรรยากาศบ้านไม่เหมือนกับที่แอ้ฟเล่า
"อาณีเค้าจับได้เรื่องชั้น เค้าเลยสร้างกำแพงกั้นตรงกลางเลย"
"ขอบใจนะเว้ยต้นอุตส่าห์มาส่ง เดี๋ยวได้ตั๋วรู้ว่าไปวันไหนแน่ๆแล้วจะโทรไปบอก"
"เออบอกด้วยนะ.. นัดกินข้าวกันก่อนไปอีกที ชั้นไปส่งนะเว้ยแอ้ฟ" เพชรและต้นย้ำเพราะอยากให้แอ้ฟรู้ว่าถึงไม่ได้เจอกันตั้งสี่ปีแต่เพชรก็ยังรักเพื่อนเหมือนเดิม


แอ้ฟยกมือโบกลาต้นกับเพชร เธอเดินทางไปออสเตรเลียสิ้นเดือนนั้นเองโดยไม่ได้โทรไปบอกต้นและเพชรอย่างที่สัญญาไว้ ทิ้งเรื่องของตัวเองให้เป็นที่ข้องใจสงสัยของเพื่อนสนิท วันหนึ่งข้างหน้าถ้ามีโอกาสก็คงได้เจอกันใหม่ บางทีแอ้ฟก็นึกอิจฉาฉากชีวิตสนุกสนานของเพื่อนๆ แต่ก็ไม่เป็นไร เส้นทางของเธอเธอก็มีหน้าที่จะต้องทำความเข้าใจยอมรับและเรียนรู้ที่จะเดินต่อไปให้ได้  

.........................................................
ติดตามผลงานตอนเก่าได้ที่นี้นะ..ประสบการณ์ของ ต้น by onelove หรือ apinyaporn..
ใจบางๆ  1   ใจบางๆ 2
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 5 จบ  
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 3 โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 4
โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 1 โลกทั้งใบให้บีคนเดียว 2
นุ่นกับแนน
ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ 3 ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ จบค่ะ
ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ 1 ไปญี่ปุ่นเพื่อจบความสัมพันธ์ 2
ครั้งแรกของต้น 1 ครั้งแรกของต้น 2
รางวัลของคนชั่งฝัน  
เด็กผู้ชายน่าสงสาร  
เพชรกับจักรยานของเจ้านาย  
ต้น ชวนเพื่อนๆมาเที่ยวที่ห้องค่ะ
ต้น ตอนเรียนมัธยมค่ะ
ต้นสอนพิเศษค่ะ
ต้นไปเกาะเสม็ด
ต้นเป็นนางแบบค่ะ
ต้นพาเพื่อนๆไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ 3
ต้นพาเพื่อนๆไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ 1 ต้นพาเพื่อนๆไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ 2
ต้น ตอน  โชว์เล็กๆงานสปอร์ตเดย์ที่ทำงานค่ะ ต้น ตอน  เริ่มต้นหื่น 55

 

จบเเล้ว น่าจะมีต่อนะ เหลืออีกหลายคนเลย

ขอบคุณมากครับ