The witch ภาค 2 ตอนที่ 2 หมาป่าหนุ่ม

[jingjang]

         The witch ภาค 2 ตอนที่ 2 หมาป่าหนุ่ม

          เงาสีดำ เมื่อพัดผ่านไปทางใด ก็หลงเหลือแต่เศษขี้เถ้าของผีดิบที่กระจายฟุ่งไปในอากาศ แวร์วูฟที่ขึ้นชื่อเรื่องความกระหาย
สัญชาตญาณของสัตว์ป่า ความรวดเร็วและว่องไว ความทรหด และการกระหายในการฆ่า ยิ่งผ่านไปนานวันเข้า จากที่เคยใช้แต่สัญชาต
ญาณ ในการเข้าโจมตี ก็เริ่มสะกดความอยากในการฆ่า จนหล่อหลอมกับสติปัญญาของมนุษย์

บวกเข้ากับการประสบการณ์ในการสังหารที่สั่งสม มานานเป็นศตวรรษ แถมยังเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง คืนที่ทำให้แวร์วูฟเป็นอมตะ
แถมพละกำลังที่มากเป็นทวีคูณ ทำให้เหล่าแวมไพร์ ที่มากมายนับ ร้อยตนไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อได้เลย
 
     " อ๊ากกกก..ซ์...."  เสียงร้องจาก 1 ในแวมไพร์ร่างยักษ์ ที่ถูกจู่โจมเพียงครั้งเดียว คอหอยก็กระจุย จนไม่เหลือชิ้นดี
     " พวกเจ้าหลบไป " เสียงที่ทรงพลังอำนาจของนักรบในชุดเกราะมังกร ออกคำสั่ง ก่อนที่เหล่าผีดิบทั้งหลายจะลงนั่งคุกเข่าลงทันที
    " ไม่เจอกันนานนะ มิสเตอร์ วูลฟ์ นี่คือชื่อที่มนุษย์เรียกเจ้าในตอนนี้ใช่ไหม "

     เสียงอันทรงพลัง เหย่อหยิ่งกล่าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงถากถาง

     " หรือว่า.....จะให้ข้าเรียกชื่อเก่าของเจ้าดี ....มิสเตอร์...แวน เฮลซิ่ง นักล่าผีดูดเลือด สุนัขรับใช้ หรือสมญานามแปลก อีกหลายชื่อ
ที่ข้าก็แทบจำไม่ได้แล้ว " นักรบที่อยู่ในชุดเกราะมังกร พูดกลับมนุษย์หมาป่าสีดำตัวใหญ่
     " เจ้านี่ไม่เปลี่ยนไปเลย เคยเป็นทาสอย่างไร ตอนนี้ก็ยังเป็นไม่เปลี่ยน แต่ก่อนรับใช้ศาสนจักร  ตอนนี้ก็หันมารับใช้เมสัน " เจ้าชาย
ผีดิบพูดในขณะที่มือ ก็ค่อยๆชักดาบออกมา
     " คำพูดถากถางและที่หยิ่งยโสไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ วลาด ข้าก็อยากรู้ว่าฝีมือของเจ้ายังดีเหมือนปากอยู่หรือไม่ " พูดจบ วูลฟ์ก็
กระโจนใส่ วลาดทันที

    แต่นักรบคนนี้ได้ตั้งท่ารอคอยอยู่แล้วจึงรับกงเล็บด้วยดาบ ก่อนจะเบี่ยงวิถีกงเล็บไปด้านข้างพร้อมทั้งหมุนตัวตวัดดาบเข้าเฉือนลำตัว
ของหมาป่าร่างยักษ์ ฉัวะ!!! และกระโดดถอยหลังหลบกงเล็บที่เหวี่ยงผ่านหน้าไปอย่างฉิวเชียด แต่ก็ยังไวไม่ทัน เพราะบนใบหน้า
ของนักรบปรากฏรอยเล็บ 4 เล็บจางๆๆขึ้น วลาดรีบเอามือขึ้นมาปิดใบหน้า และกัดฟันด้วยความแค้น

     ก่อนที่แผลจะค่อยๆสมานกันจนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนแผลจากดาบที่อยู่บนร่างของหมาป่าหนุ่มก็ค่อยๆสมานตัวลงทันทีเช่นกัน

     " เป็นอะไร ฝีมือไม่เห็นแกร่งเหมือนปากเลยนะ เจ้าชาย " หมาป่าหนุ่มหันมาสบประมาทบ้าง

     วลาดมองดวงสายตาเคียดแค้น ก่อนจะกางมือไปข้างหน้า ส่งให้คางค้าวนับร้อยบินพุ่งออกจากมือของวลาดพุ่งเข้าใส่หมาป่าหนุ่ม
วูลฟ์เห็นดังนั้นจึงกระโดดหลบด้วยความไว ก่อนจะปามีดสั้นที่เก็บไว้เข้าใส่ วลาดเห็นดังนั้นจึงหุบแขนลงก่อให้เกิดกำแพงค้างคาวขึ้น
ป้องกันมีด แต่นั้นนับเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง

มือขนาดใหญ่ที่มีเล็บแหลมคมฝ่าทะลวง กำแพงค้างคาว เข้าคว้าหมับเขาที่คอของเจ้าชาย วลาด เมื่อกำแพงค้างคาวสลายไป มือสอง
ข้างของเจ้าชายพยามแกะกงเล็บของหมาป่าหนุ่มออกด้วยแรงทั้งหมด แต่เหมือนจะไม่เป็นผลเท่าไหร่ วลาดจึงกางปีกค้างคาวขนาด
ใหญ่กลางหลังแล้วพยายามกระพือปีกเพื่อบินขึ้น

พลางหิ้วหมาป่าสีดำร่างยักษ์ลอยตามขึ้นไปด้วย พร้อมพยามเหวี่ยงไปมากลางอากาศเพื่อให้หลุดจากกงเล็บของหมาป่าหนุ่ม สุดท้าย
เจ้าชายวลาดบินไปกระแทกเสาขนาดใหญ่จนร่างของทั้งคู่แยกออกจากกัน เจ้าชายเสียหลักแต่กับมาทรงตัวบินอยู่กลางอากาศได้
ส่วนหมาป่าหนุ่ม พยายามเกาะเสากระดูกไม่ให้ร่วงลงพื้นไป

     เจ้าชายเห็นดังนั้นจึงบินพุ่งเข้าใส่ วูลฟ์ด้วยความเร็วทันที พร้อมทั้งรวบตัวหมาป่าหนุ่มไว้และเหวี่ยงหมาป่าหนุ่มกระแทกพื้นอย่างแรง
จนทะลุลงมา 2 ชั้นจนฝุ่นตลบไปทั่ว เจ้าชายผีดิบบินตามลงมาจากรูที่หมาป่ากระแทกทะลุลง ลอยอยู่กลางอากาศพร้อมทั้งพยายามรวบ
รวมค้างคาวสีดำเล็กๆ เข้าเกาะกุมกันจนกลายสภาพเป็น หอกสีดำลอยอยู่กลางอากาศเบื้องหน้า  

ฝุ่นบนพื้นเริ่มจางลงเผยให้เห็นหมาป่าหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ ปัดฝุ่นตามร่างกายพลางมองขึ้นไปยังจุดที่เจ้าชายอยู่ ซึ่งเป็นนาทีที่เจ้าชาย
วลาด ส่งหอกสีดำไปข้างหน้าพุ่งเข้าหาหมาป่าหนุ่มทันที ก่อนที่จะทะลุร่างของหมาป่าหนุ่มลงไปปักลงพื้น ตรึงร่างหมาป่าไว้กับพื้น

    ซึ่งไม่ใช่แค่หอก 1 เล่ม แต่ยังมีหอกสีดำ อีก 4 เล่มตามมาเสียบตามแขนและขาของหมาป่าหนุ่มไว้

     " กรรรรร..รร...ร " เสียงเล็ดลอดดออกจากหมาป่าหนุ่มเพราะความเจ็บปวดถูกกลบแทนที่ด้วยเสียงคำราม ในลำคอ
     " ก็นึกว่าจะได้สนุกมากกว่านี้นะ มิสเตอร์วูลฟ์ แต่รู้สึกยังมีหนูอยู่ในปราสาทของข้าซึ่งกำลังรอข้าไปเก็บกวาดอยู่ เรามาจบหมาก
กระดานนี้กันเลยเถอะ " เจ้าชายวลาดพูดพลางมีค้างคาวไปหยิบอาวุธมีดเซเบอร์ทำจากเงินบริสุทธิ์ จากผนังมาให้เจ้าชาย

     " ก็ไม่นึกว่า เจ้าจะตายด้วยของประดับของข้าละนะ แต่ก็ช่วยไม่ได้ เผอิญข้าหาได้เท่านี้จริงๆ " เจ้าชายพูดขณะบินร่อนลงมายังพื้น
เบื้องหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะจรดปลายดาบเซเบอร์ไว้ที่อก ค่อยๆกดลงไปอย่างช้าๆ

     สวบบบบบบ  ดาบปักลึกเข้าไปกลางหัวใจ ของหมาป่าหนุ่ม ก่อนที่เลือดสีแดงจะกระฉูดออกมา

     " ว้า... เลือดของพวกชั้นต่ำ " เจ้าชายวลาดพูดพลางกระเถิบหนีเลือดที่พุ่งออกมาจากตัว วูลฟ์ ก่อนที่จะนำผ้าเช็ดหน้าสีขาว มาเช็ด
ที่มือและโยนทิ้งไปด้วยความรังเกียจ ลูกน้องผีดิบ มากมายเริ่มเดินตามเข้ามายังชั้นนี้ เพื่อดูผลสรุปจากการต่อสู้

     " พวกเจ้าช่วยกันเก็บทำความสะอาดให้เรียบร้อยนะ แล้วรีบกำจัดหนูอีก 2 ตัวซะ อย่าให้ต้องถึงมือของข้า " เจ้าชายวลาดสั่ง
ลูกน้องก่อนกลับหลังหัน เพื่อเดินออกไปจากห้อง
     " ไม่เคยมีใครสอนท่านเหรอ เจ้าชายว่าอย่าหันหลังให้ศัตรู " เสียงลอดมาจากข้างหลัง แต่ก่อนที่เจ้าชายจะหันหลังไปดูต้นเสียง หอกสีดำก็แทงทะลุท้องของเจ้าชายทันที

     " อ๊ากกกกก " เจ้าชายร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนเซล้มลงไปข้างหน้า พร้อมกับที่หอกทั้งหมดสลายเป็นค้างคาวตัวเล็ก ก่อนจะ
ร่วงลงมากลายเป็นผงขี้เถ้า  
    " ได้เวลาปิดบัญชีความแค้นของเราซะทีนะเจ้าชาย " วูลฟ์พูดขณะที่มืออีกข้างกำลังค่อยๆๆดึงดาบที่ปักอยู่กลางอกออก ก่อนที่จะ
เดินเข้าไปคว้าที่คอของเจ้าชายยกขึ้น
     " เป็นไปไม่ได้ อัครรค์ ข้าแทงเจ้าด้วยโละหะเงินแล้ว แค่กๆๆ ทะลุหัวใจด้วย เป็นไปได้ไง เจ้ารอดได้ยังไง " เจ้าชายพูดอย่างตกใจ
     " มัวแต่หลงระเริงในชัยชนะ จนมิรู้วันรู้คืนเลยเหรอ เจ้าชาย วันนี้พระจันทร์เต็มดวงนะ " วูลฟ์พูดขณะยกตัวเจ้าชาย ขึ้น

     ไม่รอช้า เจ้าชายวลาดส่งกำปั้นเข้าสู่ใบหน้าของหมาป่าหนุ่มหลายหมัดในขณะที่มืออีกข้างพยายามคลายกงเล็บที่คอตัวเองออก
ให้ได้ ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ไม่เป็นผล หมาป่าหนุ่มหน้าสะบัดเพราะแรงหมัด แต่ยังยืนนิ่งไม่มีการเซล้มหรือการเคลือนไหวใดๆ

     " เจ้าชาย นี่ตั้งในชกจริงๆแล้วใช่ไหมเนี้ย " หมาป่าหนุ่มหันมาคำรามใส่ก่อนจะเหวี่ยงร่างเจ้าชายที่ถูกบีบคอลงกระแทกพื้นทันที ตู้ม!!! ตู้ม!! ตู้ม! ก่อนจะยกกลับขึ้นมา คำรามใส่ พร้อมทั้งเหวี่ยงร่างเจ้าชายไปกระแทกเสา จนถล่มลงมา

     ก่อนจะวิ่งเข้าไปใช้กงเล็บ กระชากร่างเจ้าชายอีกหลายครั้ง จนร่างนักรบที่องอาจไม่เหลือเค้าของความยิ่งใหญ่ เหลือเพียงแค่ ชุด
เกราะที่ขาดหวิ่น และแผลสาหัสเต็มตัว ผีดิบที่อยู่บริเวณนั้นเห็นเจ้านายเพลี่ยงพล้ำ ก็กระโจนเข้าใส่หมาป่าหนุ่มทันที

แต่ก็เป็นได้แค่ว่าถ่วงเวลาเท่านั้น ร่างที่กระโจนเข้าไปสู่ความตายถูกฉีกกระชากออก แคว๊กกก ฉั๊ว ฉับบ.กลายเป็นเศษเนื้อเพียงเท่านั้น
ด้วยกงเล็บอันแหลมคม เวลาผ่านไปไม่นาน รอบกายของหมาป่าหนุ่ม หลงเหลือแต่ความเงียบ มีก็แต่เพียงซากของเศษเนื้อ และเลือด
สีแดง กระจายไปทุกทิศทุกทางรอบตัว พร้อมทั้งขี้เถ้า จากบรรดาผีดิบทั้งหมด

หมาป่าหนุ่มหันไปทางทิศที่เจ้าชายควรจะนอนบาดเจ็บอยู่ แต่บัดนี้เหลือแต่เศษซากกระดูกและหินจากเสาที่พังเสียหายเท่านั้น เพราะ
ปรากฏว่าร่างของเจ้าชายได้อันตรธานหายไปแล้ว หมาป่าหนุ่ม ได้แต่มองด้วยความเคียดแค้นและเสียดายที่ไม่สามารถปิดบัญชีความ
แค้นที่ยาวนานได้ ก่อนจะคำรามเสียงหอนออกมาดังๆ โบร่วว.วววว.ววว.วว..ว วู้ววว.วว..ว

     ชายหนุ่มเดินออกมาด้านหน้าปราสาทกระดูก ที่ตั้งตระหง่านอยู่ พร้อมกับหญิงสาวทั้ง 2 คน

     " เรียบร้อย แล้วใช่ไหม เนย,แจม " ชายหนุ่มในร่างมนุษย์ เปลือยท่อนบนหันไปถามหญิงสาวที่เดินตามมา พร้อมทั้งมนุษย์ ชาย-หญิง
กลุ่มใหญ่ที่ทยอยเดินออกมาจากปราสาท
     " เรียบร้อยแล้วค่ะบอส เนยปล่อยคนทั้งหมดที่ถูกจับขังไว้ออกมาหมดแล้วค่ะ "

    หญิงสาวตอบก่อนจะเดินเข้าไปเกาะที่แขนของชายหนุ่ม

    " ของแจมก็เรียบร้อยแล้วค่ะ.. แจมวางระเบิด ซี 4 ไว้ใต้ปราสาทหมดแล้ว พร้อมจะทำงานภายใน 10 – 9 – 8- 7- 6-5-4-3-2-1- "

  ตูมมม.มมม.มม.ม!!! ปราสาทหลังใหญ่พังทลายจากแรงระเบิดที่รุนแรงเป็นเปลวเพลิงสูงขึ้นไปในอากาศ เศษซากปลิวว่อนไปทั่ว

    " ภารกิจเสร็จสิ้น เราอพยพ คนไปไว้ในที่ปลอดภัย และไปเตรียมพร้อมสำหรับแผนขั้นต่อไปของ ไอนสไตล์น้อยของเราดีกว่า " วูลฟ์พูดกับหญิงสาวก่อนจะเดินไปตามทางที่พระอาทิตย์กำลังขึ้นจากขอบฟ้า
.....
..........
..............
          ในถ้ำกลางป่า ห่างจากปราสาทไปหลายสิบกิโลเมตร

     ร่างโซวัดโซเซ ของเจ้าชาย ที่อยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัสพยายามหนีเข้าไปในถ้ำเพื่อหลบแสงจากดวงอาทิตย์ ณ.เวลานี้ เจ้าชาย
บาดเจ็บหนักมาก มากซะขนาด แค่เปลวไฟจากเทียนก็ทำให้เจ็บปวดจนเกินพอ

     แต่อาการบาดเจ็บไม่ทำให้ดวงตาที่มีแต่ความแค้นดับลงได้

     " ข้าเคยเตือนท่านแล้ว ความยโสของตัวท่าน จะทำลายตัวของท่านเอง " เสียงหญิงสาววัยรุ่น พูดมาจากปากทางเข้าถ้ำ
     " ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า เจ้าแม่มด แค๊กๆๆ ความแค้นครั้งนี้ข้าจะต้องให้มันตอบแทนอย่างสาสม แฮกแฮก " เจ้าชายตอบไปยัง
ร่างเด็กหญิงที่อยู่เบื้องหน้า
     " ข้าก็หวังว่าท่านจะทำได้ดีกว่าคำพูดของท่านละนะ " เด็กหญิงพูดพลางเดินเข้าหาเจ้าชาย

     " หวังว่ายังไม่ลืมข้อตกลงระหว่างเรานะ เจ้าชาย " เด็กหญิงกล่าวตรงหน้าร่างอันบอบช้ำของเจ้าชายวลาด
     " ข้าไม่ลืมแน่ ไม่ต้องห่วง " เจ้าชายตอบกลับอย่างรำคาญ
     " ดี ดี..งั้นเด็กคนนี้คงช่วยรักษาบาดแผลให้ท่านได้บ้างละ ข้าหมดเรื่องที่จะคุยกับท่านแล้ว " เด็กหญิงพูดพลาง แกะกระดุมเสื้อ เผย
ให้เห็นคออันขาวเนียน พร้อมทั้งแหงน คอให้ด้านหน้าของเจ้าชายวลาด
...........
......
...
     ประเทศไทย สยามประเทศ แหล่งของคนปากว่าตาขยิบ

    หลังจากการประกาศเริ่มสงครามระหว่างความมืดและแสงอุบัติขึ้น ในหลายๆประเทศ ประเทศไทยกลับเป็นประเทศที่มีการเปลี่ยน
แปลงน้อยที่สุด สาเหตุอาจจะมาจากนายกรัฐมนตรีคนใหม่ของประเทศ ที่ก้าวขึ้นครองอำนาจเบ็ดเสร็จ ภายในคืนเดียว

     " พี่น้องประชาชนชาวไทยครับ กฎผมมีเพียงข้อเดียว ห้ามฆ่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่คิดจะกิน ที่เหลือก็ให้เป็นไปเหมือนเดิม " สิงหา
ประกาศหน้าทำเนียบ ในวันที่เขาเข้ายึดครองอำนาจเบ็ดเสร็จโดยแทบที่จะไม่มีการต่อต้านจากกลุ่มผู้มีอำนาจก่อนหน้านี้เลย
...
......
..........
          สระว่ายส่วนตัว บนตึกสูงระฟ้า ที่มองเห็นวิว ยามค่ำคืนของกรุงเทพได้เป็นอย่างดี

     " ว่าอย่างไรบ้างท่านสิงหา ของเดือนนี้ครบถูกต้องตามที่ท่านต้องการไหมครับ " ชายในชุดสูทนั่งอยู่ในสภาพเหงื่อชุ่ม ผิดกับอากาศ
ที่เย็นสบายบนยอดตึก
     " ถูกต้องครบถ้วนดีนะ.. ทำงานได้ดีมาก ยังงี้ค่อยหน้าร่วมมือด้วยหน่อย " ชายหนุ่มวางเอกสารลงบนโต๊ะ ข้างสระน้ำ ก่อนจะเงยหน้า
พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พลางพยักหน้าให้ลูกน้องสาวสวยเอาเอกสารไปเก็บ

    พร้อมทั้งรินเครื่องดื่มสีแดง ลงในแก้วไวน์ พลางยื่นให้ชายแก่ในชุดสูทตรงหน้า

    " มิเป็นไรครับ ท่านสิงหา.." ชายแก่รีบปฏิเสธ
    " 555 ไม่ต้องกลัว ก็แค่ไวน์แดงธรรมดาเอง " สิงหาขบขันกับการเล่นกับมนุษย์มาก
    " อ้อครับ ขอบคุณครับท่านสิงหา..เออ ถ้าไม่มีธุระอะไรจะใช้งานผมแล้ว ผมขอตัวเลยนะครับ "

     ชายแก่พูดอย่างกลัวเกรงชายหนุ่มตรงหน้า

     " อ้าว ไม่อยู่สนุกด้วยกันก่อนเหรอ " ชายหนุ่มพูดพลางมองไปยังสระน้ำ ที่อยู่ด้านหน้า ที่สาวๆมากหน้าหลายตากำลังเล่นสนุกกันอยู่
[align=center][/align]
     " เกรงว่า ผมไม่รบกวนท่านดีกว่าครับ ผมขอตัวก่อน " ชายแก่รีบพูด
     " งั้นก็ตามใจนะ " ชายหนุ่มพูด ก่อนจะลุกขึ้นถอดผ้าคลุมออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อสมส่วน ก่อนโดดลงไปเล่นน้ำกับสาวๆ

     สาวๆพากันกรี้ดกราดด ว่ายน้ำหนีการเล่นไล่จับของชายหนุ่ม

     " จะหนีไปไหนครับสาวๆ มาสนุกกันเถอะ " ชายหนุ่มพูดขณะที่จับมือของหญิงสาวได้คนหนึ่ง  
[align=center][/align]
     ก่อนจะดึงสาวสวยเข้าหาตัวเพื่อมาจูบอย่างดูดดื่ม ก่อนจะสวมกอดดำลงไปในน้ำ สักพักสิ่งที่ลอยขึ้นมาขึ้นชุดว่ายน้ำของหญิงสาวที่หลุดลอยขึ้นมาที่ละชิ้น ทีละชิ้น

     " อ๊าาา. " หญิงสาวโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำในขณะที่ชายหนุ่มยังดำอยู่ในน้ำ หญิงสาวลอยไปเกาะขอบสระ ด้วยตาปรือๆ พร้อมทั้งห่อปาก
ด้วยความสยิว สับกับเม้ม

     " อ๊าาา..า. " หญิงสาวเชิดหน้า ในขณะที่มือเริ่มเปะป่ายขอบสระ พร้อมกับการกระเพื่อมของน้ำ  

     " อู้ววว.ว.. ดีจังท่านสิงหา ตรงนั้นๆ อ๊อ อะ.อ้าาาา.. " หญิงสาวเกร็งสุดตัว ชายหนุ่มค่อยๆ โผล่ขึ้นบนผิวน้ำ หญิงสาวรีบโผ่เข้ากอด
และจูบอย่างดูดดื่ม ชายหนุ่มค่อยๆดันร่างของสาวงามเข้าชิดขอบสระอีกครั้ง ก่อนจะยกขาของหญิงสาวขึ้น

     พลางค่อยๆบรรจงสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าถูไถของสงวนของหญิงสาว

     " ผมเอาเข้าเลยนะ " ชายหนุ่มพูดกระซิบที่ข้างหู หญิงสาวพยักหน้าอย่างเอียงอาย หัวบานๆค่อยผลุบเข้าไปในร่องของหญิงสาวที่อยู่ในน้ำ ในขณะที่หญิงสาวเม้มปากกัดฟันด้วยความสยิวส่วนมือทั้ง 2 ข้างจิ๊กไปที่แผ่นหลังของชายหนุ่ม หญิงสาวเกร็งสุดตัว

    ในขณะที่ท่อนเอ็นของชายหนุ่มเข้าไปได้เพียงแค่ครึ่งลำ

     " อ๊า ของเธอมันรัดจนหัวของผมเริ่มเจ็บซะแล้วซิ " แต่ชายหนุ่มไม่ยอมแพ้ ค่อยๆดันเข้าไป ในขณะประกบปากเข้าจูบหญิงสาว
เพื่อปลุกอารมณ์ ลิ้นชอนไช้เข้าหากันในขณะที่ท่อนล่างของชายหนุ่มเริ่มขยับเอว เข้าออกช้าๆ
     " อุ๊บ อ๊าาา..." ผิวน้ำกระเพื่อมตามการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มหญิงสาว ในณะที่ทั้งคู่กำลัง ประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างเข้าด้าย
-เข้าเข็ม หญิงสาวๆ หลายๆคนในสระเริ่มประกบคู่กันแลกลิ้น บางคนก็ก้มดูดเลียร่องสวาทของกันและกัน เป็นคู่ๆๆ

     บางคู่ก็งับหัวนมขบจนเลือดไหล ซึมๆ ลงมากระตุ้นสัญชาติญาณผีดิบ

    " อ๊าา.." เสียงร้องของหญิงสาวที่กำลังประกบคู่กับสิงหา ที่กำลังเร่งซอยจนน้ำเกิดเป็นคลื่นลูกใหญ่ ตับ..ตับ ตับ ตับบบ..ตับ ตับ  

    " อู้วว.วว..ว..เยส  เยส.." หญิงสาวจิ๊กลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่ม จนเลือดไหลซึม ชายหนุ่มจึงตอบโต้ด้วยการงับไปที่ต้นคอขาว
ของหญิงสาว ก่อนดูดเลือดเบาๆ พร้อมทั้งเร่งกระแทกเอวไปด้วย ตับ ตับ ตับ ตับบบ
     " อ๊าาา.า.. " หญิงสาวแหงนนหน้า ด้วยความเสียว ชายหนุ่มจับหญิงสาวหันหลัง ก่อนจะประคองท่อนเอ็นเข้าไปในร่องสาวอีกครั้ง
ที่อ้ารับอย่างว่าง่าย พร้อมทั้งโยกตัวต่อ ตุ๊บ..ตุ๊บ...ตุ๊บ  

     นมของหญิงสาวโผล่พ้นน้ำพาดไปที่ขอบสระ ดึงดูดสายตาของสิงหาจนต้องนำมือมาบีบเค้นระบายความเสียว  

     " กรี้ดดด.ด..เร่งอีกค่ะ..ระ.เร่งอีก  อ๊ะ.อะ..อ๊าาา.." 2 หนุ่มสาวเร่งจังหวะ เร็วขึ้น เร็วขึ้นๆๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะเกร็งกระตุก ถึงจุดสุดยอดทั้งคู่
...........
......
...
     ตึกฝั่งตรงข้าม ห่างออกไปหลายร้อยเมตร บุคคลปริศนา รูปร่างอ้อนแอ่นในชุดหนังสีดำรัดรูปกำลังเล็งลำกล้องจากปืนไรเฟิ้ล มายัง
ผีดิบหนุ่มที่กำลังกอดหญิงสาว อยู่อยู่ในสระ

    " แก เจ้าผีดิบชั่ว " เสียงดังออกมาจากลำคอระหง ก่อนจะเหนี่ยวไก ปังงงง!!!! เสียงกระสุนลงอักขระมนต์ศักดิ์สิทธิ์ แหวกอากาศ เข้าสู่กลางหลังของหญิงสาวที่ถูกสิงหาพลิกตัวมาประกบปากจูบ ก่อนสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน

     บรรดาผีดิบที่เหลือต่างกระโจนหลบออกจากจุดนั้นทันที

     " ชิ " บุคคลปริศนารู้ตัวว่ายิงพลาดรีบออกจากจุดซุ่ม ก่อนพยายามเล็งหาตัวของผีดิบหนุ่ม จากลำกล้องที่ติดอยู่กับปืน

     " หายไปไหน.. มันหายไปไหน " หญิงสาวพยายามเล็งหา
     " กลิ่นหอมจัง " เสียงพูดของชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาว หญิงสาวรีบทิ้งปืนก่อนชักมีดที่เหน็บไว้ที่รองเท้า ก่อนกลับหลัง
แทงไปยังอากาศว่างเปล่า
    " ทำไมโหดจังครับ คุณผู้หญิง.." เสียงของชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูเบื้องหลังอีกครั้ง

     หญิงสาวตวัดมีดอีกรอบ แต่ก็พบแต่อากาศที่ว่างเปล่า เท่านั้น

     " อะไรทีทำให้สาวสวยอย่างคุณมาที่นี่ได้ครับ หมวดวิภา "
[align=center][/align]
     หญิงสาว ไม่ตอบแต่ถอดหมวกคลุมใบหน้าออกสะบัดผมสยายก่อนชักปืนพกที่เหน็บไว้ กระหน่ำยิงไปตามทิศทางที่ได้ยินเสียง ปัง
ปัง..ปัง

     " ทำอย่างนี้ไม่เป็นผลดีต่อทุกฝ่ายเลยนะ " สิงหาพูดขึ้น ด้านหลังของหญิงสาว
     " มันไม่มีอะไรดีตั้งแต่พวกแก ขึ้นมายึดครองโลกแล้วตั้งหาก " หญิงสาวพูดขณะที่ตวัดมีดในมือแทงเข้าด้านหลัง แต่ชายหนุ่มจับมือ
ข้างที่ถือมีดของหญิงสาว เบี่ยงออกแทนพร้อมทั้งยึดไว้

    ก่อนที่หญิงสาวจะเล็งปืนในมืออีกข้างขึ้น แต่ก็โดนชายหนุ่มรวบมือไว้ทั้งคู่ก่อนจะแนบหน้าเข้าไปใกล้จนเกือบจะสัมผัสโดนกัน
 
     " อะไรที่คุณว่าไม่ดีหรือครับ ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว คนแข็งแกร่งปกครองคนที่อ่อนแอกว่า ถึงแม้พวกเราจะไม่ใช่
ผู้ปกครอง สังคมของพวกคุณก็จะหาผู้แข็งแกร่งคนอื่นมาปกครองอยู่ดี มันเป็นธรรมดาของพวกมนุษย์อยู่แล้วนี่ครับ " ชายหนุ่มพูดพลาง
จ้องเข้าไปในตาของหญิงสาว ซึ่งพยายามดิ้นขัดขืน

     " แถมผมก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงระบบใดๆเลย แถมออกจะฟรีซะด้วยซ้ำ ผิด กับ อมนุษย์คนอื่นๆ ยังมีอะไรที่หน้าไม่พอใจอีกละครับ "

    สิงหาพูดพลางปลดอาวุธหญิงสาวก่อนจะปล่อยมืออันนุ่มนิ่มออก

     " แกฆ่าจอห์น.. " หญิงสาวพูดด้วยความแค้น
    " โอ โน...โน.. ผมแค่ปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริงของเขาตั้งหาก คุณอย่าเข้าใจผิดซิ " สิงหาตอบพลางส่ายหัว
    " บางทีเขาตายอาจจะดีกว่าก็ได้ กับการที่เขาเป็นอยู่ในขณะนี้ " วิภาตอบพลางร้องไห้
    " 555 เอาเถอะ คุณจะคิดอะไรมันก็เรื่องของคุณ แล้วก็เรื่องลอบสังหารผมอะครับ พอซะทีเถอะครับ นี่ถ้าไม่ได้รับคำสั่งโดยตรง
จากท่านผู้นั้น คุณได้ตายหรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นพวกเราตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณสังหารผมพลาดแล้ว " สิงหาตอบพลางหันหลังให้ก่อนจะเดิน
ไปที่ขอบตึก

    " ผมหวังว่าจะไม่ได้พบคุณอีกนะครับ "

     สิงหาตอบก่อนจะกระโดดลงไป ทิ้งให้หญิงสาวมองด้วยความแค้นอยู่คนเดียวบนดาดฟ้าตึก
...
........
...............
ปล. เที่ยวนี้ไม่ซ่อนละ ผมขอคอมเม้นจริงๆดีกว่า ว่าคิดอย่างไรกับเรื่องที่ผมแต่ง อยากรู้จริงๆครับ

...................................
. ... jingjang เอนเตอร์เทนเมนท์ ใครจะติดตามตอนเดิม ตามวาล์ปไปได้ เริ่มจากบนลงล่างนะ..
The witch ภาค 2

ตอนที่ 1 สงครามครั้งใหม่
The witch  ภาค 1
ตอนที่ 12 สาวกแห่งความมืด จบภาค
ตอนที่ 10 ความฝัน ตอนที่ 11 หญิงสาว
ตอนที่ 8 ปาร์ตี้ ตอนที่ 9 เหยื่อ..
ตอนที่ 6 อมตะ ตอนที่ 7 แผนการร้าย
ตอนที่ 4 ปัจจุบัน ตอนที่ 5 หมวดวิภา
ตอนที่ 2 วิญญาณ ตอนที่ 3 สงคราม
  ตอนที่ 1 .1 ตอนที่ 1 .2 จบตอนที่ 1
 บทนำ ตอนที่ 1 อดีต
  [/size]

[4ylnox]

ตัวละครมาแบบหลากหลายมาก แต่ไปด้วยกันได้ดีครับ

[ppherbalife]

อ่านได้เรื่อยๆไม่เบื่อ  จัดว่าน่าอ่านเรื่องนึงเลย