เพลงรัก ชื่อสำหรับคนพิเศษเยี่ยงนายชัย



ขอบคุณสำหรับทุกรีพายในตอนที่แล้วซึ่งผมไม่ได้ซ่อนข้อความ รวดเร็วดีมากครับ
 
คนเขียน อ่านแล้ว เห็นแล้ว ชื่นใจครับ บอกตามตรง แต่ยังเห็นบางรีพายเบิ้ลมาสองสามครั้ง
 
ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะระบบของเวบมันรวนหรืออย่างไร ยังไงๆ ก็ระวังน้องแว่นด้วยนะครับ เดี๋ยวเธอจะหั่นออกจากเวบไปเสียก่อน
 
suckzeed.............
 
 
 
คืนนั้นผมกลับเข้ามานอนในห้องกับบีพร้อมเอามือก่ายหน้าผากด้วยความคิดในหัวมีแต่คำพูดทิ้งท้ายของเพลงที่เตือนให้ผมระวัง
เรื่องบี จะเสียท่านายแจ๊คและพรรคพวก ส่วนตัวเพลงนั้นเธอบอกเพียงแค่ว่าเธอเอาตัวรอดได้ไม่ต้องห่วง จากนั้นเพลงก็ขอตัว
กลับบ้านทั้งๆที่ดึกดื่นมากแล้ว แม้ผมเกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย แต่ก็ไม่อาจขัดความประสงค์ตั้งใจอันเด็ดเดี่ยวของเธอได้ ผมจึง
เดินลงไปส่งเพลงรักที่รถแท็กซี่รับจ้างที่จอดประจำอยู่หน้าคอนโด พร้อมกำชับให้โชเฟอร์พาเพลงไปส่งให้ปลอดภัย
 
รุ่งขึ้นบีดูเหมือนจะไม่สบายหนัก ตัวร้อนผ่าว ร่องรักระบมเพราะการฉีกปริ ผมจึงต้องพาเธอไปส่งโรงพยาบาลในขณะที่ไอ้คุณเอก
นอนหลับแบบไม่สนใจเรื่องราว คุณหมอจัดการเย็บร่องรักตกแต่งส่วนที่ปริฉีกให้บีจนเรียบร้อย เมื่อออกมาจากห้องผ่าตัด ก็มอง
หน้าผมอมยิ้ม แต่ดีที่ไม่ปริปากถามว่าบีไปโดนอะไรมา
 
หมอบอกให้บีนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนั้นสักคืนสองคืน เพราะเนื่องจากอาการไข้แล้ว คุณหมอยังตรวจพบว่าสมองเธอยัง
เบลอๆจนพูดจาเลอะเลือนโดยไม่ทราบสาเหตุ ส่วนไอ้คุณเอกมันก็หาได้ใส่ใจถามไถ่แม้แต่อย่างใด มันยังคงสนุกสนานกับปาร์ตี้
สวิงของมันกับพี่เกศ และอาจจะมีเพลงเข้าร่วมด้วยต่อไป โดยไม่เข้ามาวุ่นวายกับตัวผมตลอดทั้งวันเสาร์และอาทิตย์
 
รุ่งขึ้นเป็นวันจันทร์ผมต้องไปมหาวิทยาลัยแต่ไอ้คุณเอกมันยังไม่กลับมาคอนโดทั้งคืน ส่วนบียังคงนอนค้างอยุ่ที่โรงพยาบาลเป็น
คืนที่สอง ผมจึงไปเรียนตามลำพังอย่างเหงาๆ จนเรียนคาบสุดทายจบ ขณะที่ผมกำลังเดินออกมาจากมหาวิทยาลัยนั้น ก็ได้ยิน
เสียงร้องเรียกชื่อผมดังออกมาจากรถสปอร์ตเปิดหลังคาสีขาวคันหนึ่งที่แล่นสวนทางมา
 
"ชัย!...ชัยคะ"
 
เมื่อผมหันหน้าไปตามเสียงเรียกนั้น ก็เห็นหญิงสาวในชุดนักศึกษาสีขาวสะอาดตา เข็มตราที่หน้าอกนั้นหาใช่มหาวิทยาลัยเดียว
กันกับผม ใบหน้าสวยหวานซ่อนอยู่ในกรอบแว่นกันแดดยี่ห้อดัง แต่งเครื่องสำอางค์บางๆ ปล่อยผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้ม เสื้อ
นักศึกษาถูกกฎระเบียบไม่คับติ้วเน้นทรวงอกแต่อย่างใด ครั้งแรกผมจำเธอไม่ได้จริงๆว่าหญิงสาวผู้นี้ผมเคยรุ้จักมาก่อนหรือไม่
แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆรถสปอร์ตสีขาวคันนั้นที่หยุดจอดรอ และเธอถอแว่นกันแดออก ผมจึงจำได้ว่าเธอคือเพลงรักนั่นเอง
 
"ชัยขึ้นรถมาก่อน.."
 
เพลงรักเร่งให้ผมรีบขึ้นรถ เพราะรถคันหลังเริ่มบีบแตรขอทางเนื่องจากเพลงหยุดจอดรถในเขตห้ามจอด ผมไม่มีเวลาตัดสินใจ
นานนัก จึงรีบเปิดประตูแล้วขึ้นไปนั่ง เพลงรักก็รีบเคลื่อนรถออกจากจุดนั้นทันที
 
"เพลงมาได้ไงครับ.."
 
ผมร้องถามด้วยความแปลกใจ ในขณะที่เพลงรักเคลื่อนรถออกไปช้าๆภายในรั้วมหาวิทยาลัย ผ่านกลุ่มนักศึกษาชายหญิง ต่างก็
หันกลับมามองยังรถสปอร์ตเปิดประทุนสีขาวของเพลงรักกันเป็นแถว โดยเฉพาะสายตาของนักศึกษาชายที่ต่างจ้องมองความ
สวยของรถ และคนขับสาวสวยกันอย่างตะลึง และในบรรดาสายตาหลายๆคู่นั้น ก็มีสายตาของเพื่อนในคณะที่ผมรู้จักอยู่หลาย
สิบคุ่ด้วยเช่นกันที่มองอยู่ มีหวังพวกมันได้เม้าท์กันกระจายอีกครั้งเป็นแน่ ทั้งๆที่เรื่องของผมกับบีดาวคณะยังไม่ทันซาหายไป
จากการเม้าท์ของพวกมัน
 
"เพลงมาหาชัยสิคะ...คิดถึงมากเลยรุ้มั๊ย...อ่ะ...ทำไมชัยมองเพลงแบบนี้ล่ะ..."
 
เพลงรักบอกความรุ้สึกของเธอออกมาว่า ที่มาหาผมนั้นด้วยความคิดถึง ส่วนผมก็มองสาวสวยที่นั่งด้านข้างด้วยความรุ้สึกชื่นชม
อย่างจริงใจออกมาเช่นกัน เมื่อเพลงแต่งตัวในชุดนักศึกษาเช่นนี้ เธอทั้งสวยทั้งน่ารัก ถ้ามีใครมาบอกว่าเบื้องหลังภาพลักษณ์
สวยงามนี้ เคยมั่วเซ็กส์สวิงมาแล้ว ผมไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด
 
แต่เมื่อผมประจักษ์แก่สายตาตนเองจริงๆ จึงอดมองเธอด้วยความชื่นชมเสียไม่ได้จนเพลงต้องร้องถาม เมื่อผมบอกไปตามที่ใจ
คิด เพลงก็อมยิ้มหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย
 
"เพลงมาหาผมเพราะคิดถึงแค่นั้นหรือครับ...ถ้าแค่นี้ทำไมไม่โทรมาหาล่ะครับ..."
 
พูดไปแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าผมกับเพลงนั้นไม่เคยให้เบอร์ติดต่อกันมาก่อนเลย คืนนั้นที่เราสองคนมีสัมพันธ์สวาทกันมันก็เป็นเรื่อง
โดยบังเอิญ และเพลงก็รีบร้อนกลับไปโดยลืมเรื่องนี้ไปเสียสิ้น
 
"ก็เพลงไม่มีเบอร์ของชัยนี่คะ.." เพลงตอบยิ้มๆ ละสายตาจากถนนหันมามองสบตากับผมแว๊บๆ แล้วอมยิ้มด้วยความสุขและ
ความอายจนหน้าแดงระเรื่อ
 
"อ้าววว..เพลงไม่เจอคุณเอกที่บ้านพี่แจ๊คหรือครับ..." ผมคาดการณ์เอาเองว่าวันอาทิตย์ทั้งวันนั้นถ้าเพลงไปปาร์ตี้สวิงที่บ้าน
พี่แจ๊คก็น่าจะเจอไอ้คุณเอกมันที่นั่น
 
"ไม่ได้ไปค่ะ..พอคืนนั้นกลับจากคอนโด เพลงก็กลับหอพักของเพลง แล้วรุ่งขึ้นก็กลับบ้านค่ะ..เลยเอารถของเพลงจากบ้าน
มาขับ...." เพลงรักเล่าเรื่องไปช้าๆ
 
"ปรกติคุณพ่อจะไม่ให้เพลงใช้รถ..เพราะเกรงว่าเพลงจะเมาแล้วเกิดอุบัติเหตุ..แต่เพลงให้สัญญากับคุณพ่อแล้วว่าต่อไปเพลง
จะไม่เที่ยวกลางคืน ไม่เมาเหล้าอีกแล้วค่ะ..คุณพ่อถึงยอมให้ใช้รถ...ชัยรู้มั๊ยคะ..ว่า...เอ้อ...ทำไมเพลงถึงให้สัญญากับพ่อได้..."
 
เพลงรักพูดจบก็หันมาจ้องหน้าผมด้วยดวงตาสุกใสเต็มไปด้วยความสุข แต่เมื่อผมไม่สนใจถามว่าเพราะเหตุใดจึงทำให้เพลงรัก
คิดจะกลับตัวเป็นคนดี ไม่เที่ยวไม่เสียตัวอีกต่อไป เธอถึงกับหน้าถอดสี ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสุขเมื่อสักครุ่สลดวูบ ถอน
หายใจออกมาเบาๆ แล้วสักครุ่เพลงรักก็เปลี่ยนเรื่องพูดพร้อมยิ้มเหมือนเดิมอีกครั้ง
 
"พี่เอกไม่ได้มาเรียนหรือคะชัย...แล้วบีล่ะ.." สำเนียงเสียงที่เพลงถามถึงไอ้คุณเอกและบีนั้นไม่ได้เจือปนความรุ้สึกอื่นใดเลยแม้
สักนิด มันเป็นการถามเหมือนหาเรื่องคุยเสียมากกว่า
 
"คุณเอกไม่กลับบ้านมาตั้งแต่เมื่อคืนวันอาทิยต์แล้วครับ น่าจะอยุ่ที่บ้านพี่แจ๊ค..ส่วนบีตอนนี้อยู่โรงพยาบาล..."
 
ผมตอบไปเรียบๆ ใจนึกเป็นห่วงกังวลอยู่เช่นกัน ว่าถ้าไอ้คุณเอกมันไม่กลับมาที่คอนโดภายในวันนี้พรุ่งนี้ ผมจะเอาเงินที่ไหนไป
จ่ายค่ารักษาให้บี
 
"เพลงไปเยี่ยมบีได้มั๊ยคะ..." จู่ๆเพลงรักก็พูดโพล่งขึ้นมา
 
ผมไม่รุ้ว่าเพลงถามแบบนี้มาเพราะเหตุผลใด แต่ก็พยักหน้าเมื่อเพลงสอบถามว่าบีเข้าโรงพยาบาลด้วยเรื่องใด ผมก็เล่าให้เธอ
ฟังตามตรง พร้อมกับนึกถึงคำเตือนจากเพลงเมื่อคืนวานก่อนเรื่องบีแว๊บเข้ามาในหัว
 
"เอ่อ..เพลงครับ..วานก่อนเตือนชัยเรื่องบีน่ะ...หมายความว่าไงครับ..." ผมเลียบเคียงถามด้วยความอยากรู้และเป็นห่วงบี และถ้า
รู้เรื่องแล้วจะได้หาทางป้องกันเธอได้
 
"พี่แจ๊คเขาเอ้อ..." เพลงอึกอัก เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องให้ผมดีหรือไม่
 
"ชัยรักบีหรือคะ.." แต่เพลงรักกลับโยนคำถามนี้มาให้ผมเสียแทน
 
"เอ่อ..." ผมอึกอักให้คำตอบกับเพลงไม่ได้ทันที เพราะจริงๆแล้วตัวผมยังไม่รู้ใจตนเองดีเลยว่าความรักนั้นมันคืออะไร
 
"ผมตอบเพลงไม่ได้หรอกครับ..สำหรับบี ผมรู้เพียงว่าเราสองคนเหมือนๆกัน บีกับผมต่างก็เป็นเด็กต่างจังหวัดมีฐานะขัดสน แต่
ต้องการใฝ่หาความรุ้ แสวงหาอนาคต ผมยอมตัวเป็นทาสรับใช้คุณเอก เพื่อแลกกับการเรียน ส่วนบีก็ยอมเป็นทาสกามมารณ์
เพื่อแลกกับการเรียนเช่นกัน ผมจึงห่วงบี และเอ้อ...ไม่อยากเห็นบีเป็นอันตรายน่ะครับ..."
 
"แล้วชัยรักเพลงบ้างมั๊ยคะ..." คำถามนี้ถึงกับทำให้ผมอึ้งเงียบ หาคำตอบมาบอกเพลงรักไม่ได้เลย
 
ตอนที่31
 

"แล้วชัยรักเพลงบ้างมั๊ยคะ..." คำถามนี้ถึงกับทำให้ผมอึ้งเงียบ หาคำตอบมาบอกเพลงไม่ได้เลย แต่ผมก็จำเป็นต้องตอบออกมา
จากความรุ้สึกณ.ขณะนั้น
 
"ไม่ได้รักครับเพลง...ชัยขอโทษที่ต้องบอกกันตามตรง.."
 
ผมพยามยามบังคับเสียงตอบออกไปจนได้ พร้อมลอบสังเกตุสีหน้าของเพลงรักหลังจากที่ได้ยินคำตอบ ผมคาดการณ์ว่าเพลง
คงผิดหวัง เสียใจกับคำตอบนี้ของผม แต่ปรากฎว่าเธอกลับอมยิ้ม แววตาดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อเธอถามว่าผมรักบีหรือเปล่าด้วยซ้ำ
 
"ขอบคุณค่ะชัย..ที่บอกให้เพลงรู้ตามจริง...แล้วชัยอยากรู้มั๊ยว่าเพลงรุ้สึกอย่างไรกับชัย..." ผมพยักหน้าตอบรับ โดยที่ไม่ได้พูด
ออกมา
 
"เพลงไม่รุ้หรอกค่ะว่าสิ่งที่เพลงกำลังพยายามทำนี้เรียกว่าความรักหรือไม่....เพลงเพียงบอกได้ว่า เรื่องในอดีตเพลงไม่สามารถ
ไปแก้ไขได้ แต่ในปัจจุบันและในอนาคต เพลงอยากเป็นคนดี เพื่อชัย..แม้ชัยจะไม่ได้รักเพลงก็ตาม..."
 
คำพูดของเพลงรัก สาวที่ผมมองว่าในชีวิตของเธอนั้นหาแก่นสารไม่ได้เลย มีชีวิตและหายใจไปวันๆเพียงเพราะเซ็กส์ และความหรูหราฟุ่มเฟือย แต่คำตอบของเธอกับทำให้ผมสะอึก มันชัดเจนเรียบง่าย และจริงใจ ที่จะบอกให้ผมทราบว่า เธอรู้สึกอย่างไรกับ
ตัวผม มันเป็นคำตอบที่ทำให้ผมเกิดความละอายใจ ที่ตนเองเป็นผู้ชายแท้ๆ กับไม่ชัดเจนเท่าเพลงรัก ทั้งเรื่องของบี และเรื่อง
ของตัวเธอเอง เทียบกับคำตอบของเพลงรักไม่ได้แม้สักนิด
 
"อย่าซีเรียสค่ะ..ที่รัก...เราไปหาอะไรทานกันก่อนดีมั๊ยคะ แล้วค่อยไปเยี่ยมบีที่โรงพยาบาล..."
 
[post]
เพียงรักรีบแก้ไขสถานการณ์ที่ดูจะเริ่มทำให้ผมอึดอัดออกไป ด้วยการพูดยิ้มๆหัวเราะเบาๆ แล้วชวนกันไปทานอาหาร ก่อนไปเยี่ยม
บีที่โรงพยาบาล แต่ผมกลับเสนอว่าอย่าออกไปทานอาหารตามร้านเลย ผมจะทำอาหารให้ทานเองดีกว่า ทั้งนี้เพราะผมรู้ตัวเองดี
ว่าเงินในกระเป๋าคงไม่พอค่าอาหารของเพลงรักมื้อหนึ่งแน่ๆ และผมก็ไม่ต้องการให้ผู้หญิงเป็นผู้ออกค่าอาหารเลี้ยงผมเสียด้วย
 
เมื่อเพลงรักตอบตกลงตามนั้น เธอก็ขับรถบ่ายหน้าไปทางคอนโดของไอ้คุณเอกทันที เพียงใช้เวลาไม่นานนักเราสองคนก็กลับ
มาถึงห้องพักในคอนโดหรูหราย่านเกษตรนวมินทร์
 
"เพลงนั่งรอก่อนนะครับ..เดี๋ยวชัยทำอาหารให้ทานเอง..."
 
ผมพาเพลงรักไปนั่งรอที่โซฟารับแขก แล้วเปิดทีวีให้เธอดูฆ่าเวลา พลันภาพการร่วมรักของผมกับเพลงก็ผุดขึ้นมาในหัว จนผม
ต้องรีบสลัดมันออกไปจากความคิด รีบเดินไปเปิดตุ้เย็นมองหาเสบียงของสดที่จะทำอาหารให้เธอทาน ในตุ้เย็นขนาดใหญ่นั้น
ผมตุนพืชผักชนิดต่างๆรวมทั้งเนื้อหมูเนื้อไก่ไว้อย่างเพียงพอที่จะทำอาหารง่ายๆทานกันได้หลายวัน แม้จะไม่ได้ออกไปจากห้อง
เลยก็ตาม
 
ครั้นผมหยิบผักคะน้าในตู้เย็นออกมาพร้อมไข่เค็มและกุ้งสดได้พอสำหรับทำอาหารทานกันสองคนได้แล้ว ผมก็เริ่มลงมือทำผัดผักคะน้าใส่ไข่เค็มและกุ้งสด เป็นอย่างแรก เปิดตู้เก็บอาหารกระป๋องที่อยู่เหนือเค้าเตอร์ครัวหินแกรนิต ภาพร่วมรักของผมกับเพลงรัก
บนเค้าเตอร์ครัวก็ตามเข้ามาในหัวอีกครั้ง และครั้งนี้ดูเหมือนผมจะสลัดมันไม่ยอมหลุด
 
"ทำอะไรคะชัย..ห๊อมหอม..ให้เพลงช่วยมั๊ยคะ.."
 
เสียงร้องทักด้านหลังของเธอถึงกับทำให้ผมสะดุ้ง จนรีบหันหลังกลับแขนของผมก็ประทะกับกับอกอวบใหญ่ตั้งเต้าในเสื้อนักศึกษา
สีขาวของเพลงเข้าเต็มๆ เพราะเธอมายืนประชิดติดตัวของผม
 
"อ่ะ...ขอโทษครับ..."
 
ผมรีบกล่าวขอโทษ ในขณะที่เพลงขยับตัวเข้ามายืนประชิด หน้าอกอวบใหญ่ของเธออยุ่ห่างอกกว้างของผมไม่ถึงฝ่ามือ ใบหน้า
สวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์บางเบา ทำให้แลดูใบหน้ารูปหัวใจของเพลงสวยหวานมีสเน่ห์น่ารักน่าชวนชมอย่างยิ่ง ผิด
กับใบหน้ากร้านเครื่องสำอางค์ที่ผมสัมผัสเมื่อสองวันที่ผ่านมาอย่างลิบลับ
 
อีกทั้งสายตาที่เธอเงยขึ้นมาสบประสานกับสายตาของผมนั้น เต็มเปี่ยมไปด้วยความรุ้สึกที่ไม่ปิดบัง ว่าเธอรุ้สึกเช่นไรกับผม มือ
เรียวเล็กดั่งลำเทียนของเพลงยกมาแตะสัมผัสเช็ดเหงื่อที่ผุดบนสันจมูกและหน้าผากของผมเบาๆ กลิ่นหอมกรุ่นจากน้ำหอมชั้นดี
ราคาสูงโชยเข้ามาสัมผัสกับโสตประสาทรับกลิ่นของผม จนทำให้ใจผมวาบหวิว
 
"เวลาเพลงแต่งชุดนักศึกษาแบบนี้ เพลงน่ารักจัง..." ผมพูดออกไปตามความรุ้สึกจริงๆ โดยที่ไม่ทันยั้งคิด
 
"น่ารักหรือคะ...แล้วชัยทำไมไม่รักเพลงล่ะ..."
 
แล้วผมก็โดนคำถามพิฆาตของเพลงรักเข้าเต็มๆ จนหาคำตอบบอกเธอไม่ได้ว่าทำไมผมถึงไม่รักสาวสวยที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคนนี้
ทั้งๆที่ผมเชื่อว่า คงไม่มีชายคนใดสามารถปฏิเสธได้แน่ๆ
 
"เอ่อ...รักเพลงไม่ได้หรอกครับ..เราสองคนต่างกันห่างกันเกินไป..."
 
ผมตอบอุ๊บอิ๊บเบาๆ ด้วยไม่แน่ใจเลยว่านี่มันคือเหตุผลที่แท้จริง ในการที่ผมปฎิเสธเพลงรักหรือไม่ เพลงรักมักทำสิ่งที่เกินคาด
เดาของผมเสมอ ผมนึกว่าเธอจะผิดหวังกับคำตอบของผม แล้วเดินห่างออกไป แต่เพลงรักกลับขยับตัวเข้ามาใกล้ จนอกอวบ
ใหญ่ของเธอสัมผัสแนบกับอกของผม จนแม้แต่มดตัวน้อยๆก็ไม่สามารถลอดผ่านไปได้
 
"ถ้าวันหนึ่งเราไม่ห่างกัน ไม่ต่างกัน หมายความว่าชัยจะรักเพลงได้ใช่มั๊ยคะ..แล้วเพลงจะรอวันนั้นค่ะ.."
 
เพลงรักพูดจบก็เขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บปากของผมเบาๆเร็วๆ แล้วเธอก็หัวเราะคิกๆชอบใจ ที่ผมตกใจจนผงะก้นกระแทกกับขอบ
เค้าเตอร์หินแกรนิตเต็มๆ จากนั้นเธอก็เดินกลับไปนั่งมองผมทำอาหารต่อที่โซฟารับแขกตามเดิม โดยเพลงรักหารุ้ไม่ว่า รอย
จุมพิตเมื่อสักครุ่นั้นได้จุดประกายไฟสเน่หาเข้ามาในใจของผมเต็มๆ
 
จนผมทำอาหารเสร็จง่ายๆสามอย่างเราทั้งสองคนก็นั่งทานอาหารกันเงียบๆ เพลงทำท่าเอร็ดอร่อยกับอาหารมื้อนั้นอย่างที่ผมไม่
อยากเชื่อ คิดว่าเธอคงเสแสร้งแกล้งเอาใจ แต่กิริยาที่เพลงรักแสดงออกมานั้นช่างเป็นธรรมชาติเสียเหลือเกิน หลังจากที่เรา
สองคนทานอาหารกันเสร็จ ก็ออกไปเยี่ยมบีที่โรงพยาบาล
 
"เพลงจะบอกเรื่องนั้นได้หรือยังครับ..."
 
ในระหว่างที่เพลงขับรถไปที่โรงพยาบาลนั้น ผมนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่เธอพูดค้างไว้เกี่ยวกับบีขึ้นมาได้ จึงรีบสอบถามขึ้นอีกครั้ง
แต่เพลงกลับทำหน้างงไม่เข้าใจว่าผมถามถึงเรื่องอะไร ผมจึงต้องบอกให้เธอรู้ว่าที่พูดค้างไว้ให้ระวังบีน่ะ หมายถึงอะไร
 
"อ๋อ...เพลงยังไม่แน่ใจนะคะ..แต่อยากให้ชัยดูแลระวังบีไว้บ้าง เพราะเท่าที่ทราบมาว่า พี่แจ็คเขากำลังมองหานักศึกษาสาวๆ จะ
ไปเล่นหนังav ที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ..."
 
คำตอบของเพลงนั้นถึงกับทำให้ผมสะอึกและเป็นห่วงบีมากยิ่งขึ้น เพราะลำพังไอ้คุณเอกนั้น ผมไม่เชื่อใจมันเลยว่าปกป้องบีได้
มิหนำซ้ำมันอาจเป็นผุ้ร่วมชักจูงบีไปเสียด้วยซ้ำ ผมจึงนิ่งเงียบไปตลอดทางสีหน้าคงเครียดจนเพลงสังเกตเห็น เธอจึงละมือ
จากพวงมาลัยรถมาจับมือผมบีบหวังปลอบประโลม
 
เมื่อไปถึงโรงพยาบาลผมได้พาเพลงขึ้นไปติดต่อพยาบาลเวรประจำตึกผู้ป่วยในเพื่อขอเข้าเยี่ยมบี พยาบาลสองสาวต่างพากัน
มองหน้าผมกับเพลงสลับกันไปมาแล้วส่งยิ้มให้
 
"มีข่าวดีค่ะคุณ...คุณน้ำทิพย์พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลไปพักฟื้นต่อที่บ้านสักสองวันได้แล้วค่ะ..ช่วยเรียนผู้ปกครองของคุณ
น้ำทิพย์ด้วยนะคะว่า..ให้มาเคลียร์ค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลได้ที่ฝ่ายการเงิน ก่อนเที่ยงนะคะ..." ข่าวดีของพยาบาลเวรนั้น กลับ
ทำให้ผมคิดหนักเรื่องค่าใช้จ่ายของบี ถ้าผมยังติดต่อไอ้คุณเอกไม่ได้แล้วจะทำอย่างไรดี
 
หลังจากที่พาเพลงเข้าไปเยี่ยมบีในห้องแล้ว ผมก็ปล่อยให้สองสาวคุยกัน แล้วเดินเลี่ยงออกไปยืนที่ระเบียงเพื่อโทรศัพท์หาไอ้
คุณเอก แต่ผมกลับติดต่อมันไม่ได้ แม้จะมีสัญญาเรียก แต่มันกลับไม่ยอมรับสาย ปล่อยให้สายถูกตัดสัญญาณไปถึงสี่ห้าครั้ง จน
ผมจนปัญญา เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ก็ไม่เห็นเพลงรักอยู่ในห้องเสียแล้ว ผมจึงนั่งคุยกับบีไปเรื่อยเปื่อยจนครุ่ใหญ่ๆ เพลง
รักก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เราอยู่คุยกับบีอีกพักใหญ่ๆ จึงพากันกลับเพื่อให้บีได้พักผ่อนเต็มที่
 
แต่ในขณะที่กำลังเดินลงไปยังรถของเพลง ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมบีถึงไม่ซักถามผมแม้สักคำเดียวว่า เพลงรักคือใคร
และช่วงที่ผมอออกไปโทรศัพทย์หาไอ้คุณเอกนั้น สองสาวได้คุยอะไรกันบ้าง
 
"เพลงไม่ต้องขับรถย้อนไปส่งผมหรอกครับ..ผมกลับเองได้.." ผมรีบบอกกับเพลงทันที่ ที่เดินมาส่งเธอที่รถ
 
"ใครบอกคะว่าเพลงจะกลับ...คืนนี้จะไปนอนที่คอนโดด้วย.." เพลงรักพูดหน้าตาเฉย เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปรกติในชีวิตประ
จำวันของเธอ ในการไปนอนค้างอ้างแรมในห้องกับผู้ชายสักคน
 
[/post]

ขอบคุณครับ

เพลง มันเร็วไปไหมกับคำว่ารักอ่ะ ชัยลำบากใจนะ ยิ่งโกหกใครไม่เป็นด้วย

เจอจูบจุดประกาย แล้วจัดไปตั้งหลายท่าก่อนหน้านี้ไม่ได้จุดอะไรเลยเหรอ

เพลงมีหลายด้านเหมือนกัน จะว่าร้ายหรือดี

โดนรีดน้ำอีกแน่ๆคืนนี้

ดรามาเริ่มรุนแรงต้อนนายชัย หากสลับร่างไม่คล่อง ไปทำงานสับรางที่การรถไฟสักพักก็คล่อง

เพลงรักเพลงนี้

เพลงนี่เวลาน่ารักน่ารักมากๆเลยครับ