นิดแน่ๆ

ชอบมากเลยครับ

นายทีมีแต่พี่สาว

  

โอ้โฮ..ให้รายชื่อมา ยาวไปยาวไป

น่าติดตามนะเรื่องนี้

ขอบคุณครับ ติดตามๆ

แบนใหม่ ฟอร์มวงใหม่

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

ขอบคุณ

น่าจะประเดิมซักคนหนึ่งก่อนจบตอน

 

1 ยอดชายนายที( ลุยกรุง )

          กราบสวัสดีมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน ขอบคุณในความกรุณาที่ทนอ่านมาจนถึงภาคลุยกรุง ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้มาขี้โม้เรื่องราววัยหนุ่มให้ฟังกันยาวนานขนาดนี้  สงสารแต่คุณแว่นต้องเป็นเงาให้ผมอีกหลายสิบตอน ฮ่าฮ่า ถ้าทุกเรื่องทุกตอนที่ท่านอ่านแล้วพอจะทำให้มีความสุขอยู่บ้าง ขอยกความดีให้คุณแว่นที่สนับสนุน ขัดเกลา เป็นพี่เลี้ยงที่สุดยอด คุณส้มที่เป็นตัวต้นเรื่องและให้กำลังใจผมมาโดยตลอด

    ที่มีคนถามเข้ามากันเยอะคือ เรื่องหนิง เดากันไปต่างๆนานา จะเสร็จไอ้ตี๋ ถูกบังคับให้แต่งงานหรือจะเลิกกัน ต้องทำตามพ่อแม่ บลาๆๆ ขอบอกว่า อ่านไปเรื่อยๆนะครับ เรื่องราวจะค่อยๆคลี่คลาย

    หนึ่งในตัวละครที่ท่านกำลังจะสัมผัสมีบทเกี่ยวพันเป็นแม่ของน้องหลิน ซึ่งจะเป็นใครนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เดากันไปครับผมไม่รู้ว่าจะเฉลยในตอนไหนเพราะเท่าที่พิมพ์มานี่ ภาษากวีคือกลอนพาไป แล้วก้อไม่รู้ว่ามันจะพาไปไหนด้วย ใครใจง่ายก้อตามมานะครับ

          โอ้กรุงเทพฯเมืองฟ้าอมร สมเป็นนครมหาธานี สวยงามหนักหนายามราตรี งามเหลือเกินเพลิดเพลินฤดี
ช่างงามเหลือที่จะพรรณนา เที่ยวดูเล่นแลเห็นอาคาร เหมือนดังวิมานสถานเทวา ฯลฯ
[flash=420,150]]

          ไม่ใช่ไม่เคยมา มาคนเดียวก้อเคยแล้ว( ตอนตาเสียไง )แต่พอต้องมาอยู่มันรู้สึกแปลกๆหัวหูมันอื้อ สูดกลิ่นเมืองหลวงเข้าเต็มปอด แทบสำลัก รถเมล์เบิ้ลควันดำออกมาพอดี แม่งเสียฟีลหมด นั่งรถเมล์แล้วไปต่อสองแถวเดินเข้าไปอีกสองร้อยเมตร เชื่อไหมผมอยู่ในกรุงเทพ แต่น้ำประปายังเข้าไม่ถึง ต้องใช้น้ำจากท้องร่องที่ขุดเชื่อมต่อกันมาจากคลองชักพระ ซึ่งแยกมาจากคลองบางกอกน้อยอีกที( สงสัยก้อไปถามพี่กูนะครับ )

ตอนที่เข้ากรุงฯไปอยู่ใหม่ยังใช้อาบได้ แต่พออีกสามปี ก้อใช้ไม่ได้ซะแล้วมีคนมาซื้อที่สร้างหมู่บ้าน แล้วถมท้องร่องแถวนั้นเลยปลูกต้นไม้ไม่ได้ ที่ผมไปพักเป็นสวนประมาณสอง-สามไร่ เอาไว้เพาะพันธุ์ไม้ สำหรับขายมี มะม่วง,สาเก,ขนุนชมพู่,มะไฟ,มะปราง บลาๆๆแล้วส่งไปขายหน้าร้าน ริมถนนที่เช่าเค้าเอาไว้ 

    เล่ามาซะยาว เจอหน้าทุกคนที่ไม่ชอบหน้าผมเป็นผู้หญิงทั้งหมด เออเพิ่งสังเกต รู้แต่แม่เล่าให้ฟังว่าคนบ้านนี้ผัวเจ้าชู้ทุกตัว แล้วเสือกมีแต่หลานสาวมีผมเป็นผู้ชายคนเดียว อย่าคิดครับ ไม่มีอินเครสชัวร์ นี่คือสิ่งที่พวกน้าๆเกลียดผม เจ้าคุณตาต้องยกมรดกสามพันแปดร้อยล้านให้ผู้ชายไว้สืบทอดตระกูล

มั่วแล้วก้อมึงใช้นามสกุลพ่อไม่ใช่เหรอ งั้นประเด็นนี้ตกไปช่างมันไว้คิดใหม่ ไหว้ทักทายสร็จสรรพ แม่พาไปกระต๊อบหลังสวน( แว่นแจม กร๊ากกก ทายาทสามพันแปดร้อยล้านมาอยุ่กระต๊อบ ทำได้เยี้ยงไร คงจะจริง อีตาที่โม้ ฮ่าฮา )เป็นห้องกั้นเล็กๆยกสูงแค่เข่า มีไฟดวงปลั้กอันมีพัดลมตัวใหม่เอี่ยมอย่างเดียวที่ดูดี

ในห้องนี้ ทั้งๆที่ข้างหน้าก้อมีบ้านหลังใหญ่ ผมต้องอยู่ตรงนี้ด้วยเหตุผลคือผมเป็นผู้ชายบนบ้านมีแต่สาวๆจะไม่สะดวก ผมมองด้วยความเจ็บใจแต่แม่บอก

    "อยู่ไปก่อนนะลูกข้างบนห้องเต็มหมด" ครับ ผมจะพูดอะไรได้รอให้มีที่ไปก่อนเหอะ 

โพง                                                                      แครง

    อยู่ที่นี่ต้องตื่นแต่มืดมาโพงน้ำเข้าสวน ใช้แครงตักน้ำรดต้นไม้ ใครไม่รู้จักก้อประมาณตักสาดเป็นไม้ยาวๆมีถังเล็กที่ปลายรดน้ำต้นไม้ทั่วสวน ใส่ปุ๋ยเก็บขยะกวาดใบไม้ ถอนหญ้า ขนปุ๋ย ขนต้นไม้ไปขาย แค่สามวันกล้ามก้อกลับมาเต่งเหมือนเดิม เวลากินข้าวต้องตักใส่หัวจานแล้วไปนั่งกินคนเดียว บรรยากาศมันมาคุจนไม่น่านั่งโต๊ะด้วย จดหมายก้อไม่มี สงสัยวุ่นๆเรื่องสอบ...เอ่อ
........................................

          ผ่านไปสามอาทิตย์ จนถึงวันต้องไปสมัครเอนทรานซ์  ระหว่างรอรถเมล์ยืนมองลุงคนนึงอ่านหนังสือพิมพ์ เห็นประกาศ มหาวิทยาลัยรามคำแหงเปิดรับนักศึกษาใหม่ประจำปีการศึกษา 2532 เกิดพุทธิปัญญาว่ากูจะไปสอบแข่งกับคนที่พร้อมกว่าทำไม สู้เรียนรามฯ แล้วทำงานไปด้วยน่าจะดีกว่า ยังพอมีโอกาสจะจบบ้าง เอาวะลุย ลองขึ้นรถแล้วถามกระเป๋า ขึ้นรถสองต่อ ( ค่ารถเมล์เขียว 2 บาท พ.ศ นั้น )

นั่งไปเรื่อยๆเกือบสองชั่วโมงรถติดไกลลิบ ถึงแล้วลงไปเดินๆดูถามเค้าไปทั่วจนได้ใบสมัครหาที่นั่งอ่านริมสระหน้าลานพ่อขุน หน่วยกิตถูกมาก 18 บาทเอง ใจมาแล้วเดินสำรวจรอบ ม. ทุกซอกมุมจนเจอซุ้มของโรงเรียนตัวเอง อยู่หลังหอประชุม AD1 เดินผ่านแล้วแอบมองอยู่สามรอบถึงเจอรุ่นพี่ที่คุ้นหน้า เข้าไปหวัดดีทักทายและขอคำแนะนำ พี่เอที่ผมจำได้ คือ แกคล้ายเด็กเรียนใส่แว่นแบกเป้ทำท่าคงแก่เรียน ไอ้เราก้อนึกว่าป่านนี้เป็นหมอไปแล้ว( ไม่ได้ดูถูก ม.นะครับ แต่แกทำท่าว่าเก่งอ่ะ )มีสาวๆอีกสอง

พี่แมว
    พี่แมวสูงเพรียวผมสั้นดูมั่นใจสูง ตาเธอสวยมาก นึกถึงพี่เบญของผมเลย 

พี่จอย
    กับ พี่จอยผมยาวตัวเล็กน่ารักดูบอบบางเป็นคุณหนู

   
    สอบถามรายละเอียดต่างๆพี่ๆเค้าเต็มใจตอบเป็นอย่างดีจนพี่แมวถามว่าพักที่ไหน พอผมบอกว่าฝั่งธนฯเท่านั้นแหละ สามเสียงประสานอุทยาน เอ่ย อุทานพร้อมกัน..

    " ไกลจัง " ก้อจริงนะเสียเวลาเดินทางชะมัด เราคิดจะทำงานอยู่แล้วลองถามๆดูว่า หอแถวนี้แพงไหม พี่แมวกับพี่จอยเลยชวนไปดู เดินไปหลัง ม.ออกประตูเดินไปไม่กี่ก้าวถึงอพาร์ทเม้นที่คนพลุกพล่าน

    พี่จอยอยู่กับพี่สาวหออื่น หอนี้พี่แมวอยู่คนเดียวเพิ่งย้ายหนีเพื่อนทะลาะกันมา ห้อง 4x8 ราคา 1,700 โอ้มายก้อต บ้านกู 150 เองกว้างขวางมีหลายห้องแถมเสาตกน้ำมันด้วย ฮ่าฮ่า       

    " มาอยู่ด้วยกันไหม อยากหาคนแชร์ " พี่แมวถามกันตรงๆไม่มีอ้อมค้อม ตาสวยๆมองมาอย่างไม่ปิดบังความในใจ อะไรนี่ เจอกันยังไม่ถึงชั่วโมง เจ้รีบเหรอ

    แต่ข้อเสนอนี้สุดยอด ถ้าทำงานวันละ 90 ก้อ 2,700 ค่าหอรวมน้ำไฟสัก 1,000 อีก 1,700 น่าจะพอกินและเรียนแล้วเงินเก็บมีอีกเยอะค่อยๆตอดมาใช้ก้อได้ ห้องเช่าราคาถูกแถมเมียในตัว ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว

    " นังแม๊ว จะกินเด็กหรือนี่ " พี่จอยเสียงสูงมาเลย อย่าขัดเลยเจ้คนเค้าจะมีความสุขกัน
    " ไม่หรอกครับพี่ ผมจะหางานทำก่อนครับ ยังไม่มีเงินเลย "

    อ้าวกำ เสือกเซย์โนแต่ก้อดีแล้วเราเป็นผู้ชายต้องรู้จักหวงเนื้อหวงตัว ขอเบอร์ติดต่อแล้วขอบคุณและขอตัว แต่หัวใจฝากไว้ที่พี่แมว ไปเดินหางานทำ งานใช้แรงหาง่าย ร้านอาหาร ร้านขายส่ง ร้านแก้ส ร้านข้าวแกงแต่ต้องทำกลางวันเต็มเวลาทั้งนั้น ถามไปทั่วสิบกว่าร้านจนไปเจอร้านอาหารกึ่งผับ ตกแต่งได้ถูกใจมาก ฟองเบียร์สีม่วง รับสมัครเด็กเสริฟ



          ผมต้องทำทุกอย่าง เปิดร้าน จัดร้าน เก็บร้าน ยกของ จัดของ งานหนักทุกอย่าง ถ้าว่าง ช่วยเสริฟ ช่วยล้างจาน เก็บโต๊ะ เรียกว่าเป็นหน่วยสนับสนุน และดูแลต้นไม้ที่จัดสวนไว้สวยงามแต่ค่อนข้างแห้งแล้ง( มองไปด้านหลังยังมีที่ว่างพอจะปลูกต้นไม้ได้อีกเยอะ )ในราคา 1500 พร้อมข้าวสามมื้อและที่ซุกหัว

      ดีใจจะแย่ ห้องก้อไม่ต้องเช่าข้าวก้อไม่ต้องซื้อแถมได้ตังด้วย จะได้ไม่ต้องถอนเงินเก็บมาใช้

    " เป็นพระคุณอย่างหาที่สุดมิได้เลยครับ " ถวายบังคมไปที ขอจดที่อยู่มาต้องแจ้งสาวๆเรื่องเปลี่ยนที่อยู่
    " ลิเกไปมั้ง " เออแกเล่นด้วยก้อคงจะไม่อึดอัดเท่าไหร่
    " ขอบคุณมากครับพี่ ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวังครับ " แกหัวเราะ หึหึ แล้วก้อเดินไปหลังบ้าน
    " พี่น้ำขอบคุณค่ะ แมวไปก่อนนะคะมีเรียนเย็น " เจ้แกโบกมือให้ ผมหวัดดีอีกทีแล้วออกมาพร้อมกับพี่แมว
    " ขอบคุณครับพี่ ผมจะไม่ทำให้พี่เสียชื่อ " แต่จะทำให้พี่เสียตัว กริ้วๆๆ
    " ตกลงนี่มีแฟนแล้วจริงเหรอ " เจ้จะเศร้าทำไมเราเพิ่งรู้จักกัน
    " เค้าอ่ะแฟนผม แต่ผมไม่รู้ใช่แฟนเค้าป่าว " ใส่คะแนนสงสารไปหน่อย
    " รวยแล้วอย่าลืมพี่แล้วกัน " เปลี่ยนเรื่องเลยยิ้มหวานกลับมาแล้ว
    " คร้าบบ พี่น้ำอายุเท่าไหร่ครับ ผมไม่กล้าเดา "
    " น่าจะ 33 นะ ถ้าจำไม่ผิด "
    " แล้วพี่ละครับ เท่าไหร่.. " อายุนะ ไม่ใช่ส่วนสัด
    " 21 ถามทำไม.." ค้อนมาซะน่าหอมแก้มนัก
    " ก้อจะได้รู้ ว่าไม่ได้พรากผู้เยาว์แล้ว " พี่แมวยิ้มอายๆ ผมเลยเปลี่ยนเรื่องคุย เรื่องการเดินทางและถามทางมาร้านนี้อีกนิดหน่อย บ่องตงกลัวหลง แล้วผมก้อขอตัวกลับบ้านเย็นแล้ว ตบะยังไม่กล้าแข็งพอ

    อิอิ จริงๆกลัวมืดแล้วจำทางไม่ได้ กลับบ้านไปบอกแม่ว่าจะไปหางานทำ พร้อมเรียนไปด้วย ถ้ามีจดหมายมาส่งต่อไปด้วย แล้ววันรุ่งขึ้นก้อขนของออกมา จริงๆแล้วมี ดราม่าเถียงกับน้าๆนิดหน่อยแต่มันหยุมหยิมไม่เล่าหรอก กระเป๋าสามใบ กล่องอีกสามกล่อง ขนมาเกือบหมด โดยเฉพาะเสื้อผ้าพ่อไอ้ต้อมของดีทั้งน้านของสำคัญทุกสิ่งอัน

( แอบไปขุดว่านปลาไหลเอาแต่รากมาเกือบหมด หลังร้านว่างๆจะแอบแซมไว้กิน อิอิ )กะว่าจะไม่มาบ้านนี้อีกแล้ว กัดฟันขึ้นแท้กซี่ 170 ต่อจาก 200 แต่ก้อบอกเลี้ยวผิดทางต้องให้ค่าบ่นมันไปอีก 20 ขนของลงหน้าร้านกดกริ่งรอพักใหญ่

พี่นุช

    สาวสูงเพรียวหน้าสวยใส่สายเดี่ยว นมใหญ่พอตัว อายุไม่กล้าทายคงไม่ถึง 30 นี่คงเป็นพี่นุช ที่อยู่ห้องข้างๆผมท่าทางแกติดห้าวนิดๆมิน่ากล้าอยู่คนเดียว เป็นผมยังป๊อดๆเลย

    " หวัดดีครับพี่นุช ผมทีครับจะมารับใช้พี่ครับ " ทักทายรายงานตัวด้วยความนอบน้อม
    " อือ พี่น้ำบอกแล้ว เข้ามาสิ " เดินนำลิ่วๆไม่คิดจะช่วยเลย ขนของสองรอบเก็บไว้บนห้อง เพิ่งสิบโมงยังไม่มีใครมาทำงาน ผมเลยจัดห้องยกย้ายให้มันกว้างขึ้นอีก ของข้างนอกเรียงใหม่จัดเป็นหมวดหมู่ แค่นี้ที่ก้อกว้างขึ้น

    แล้วก้อปัดกวาดเช็ดถู ในห้องและนอกห้อง ทางเดินโถงชั้นบนทั้งหมด เหงื่อไหลไข่ย้อยเลย เที่ยงกว่าแล้วลงไปอาบน้ำ ผ้าเช็ดตัวพันเอวไปเดินผ่านครัว พี่นุชกำลังทำอะไรในครัวไม่รู้ เจ้แกมองกลางตัวผมเขม็งเลยครับ

    " ห้องน้ำอยู่ไหนครับพี่ " เดาเอาก้อได้แต่อยากสนทนาด้วย แกชี้ไปข้างหลัง มือแกสั่นๆแฮะ
    " ที กินข้าวเที่ยงรึยัง " พูดกับผม มองหน้าผมสิพี่
    " ยังครับ.. " เอ ยังไม่เงยหน้าอีก
    " เดี๋ยวกินด้วยกัน ข้าวผัดธรรมดานะ " แล้วแกก้อกลืนน้ำลาย
    " แค่นั้นก้อหรูสำหรับผมแล้วครับ ขอบคุณครับพี่ " เห็นหน้าเฉยๆใจดีเหมือนกันแฮะ

    อาบน้ำออกมาสดชื่น หยดน้ำเกาะ ตัวพราวผ้าเช็ดตัวชื้นๆแนบไปกับลำตัวนูนเน้นเห็นเป็นลำ พี่นุชมองนิ่งอ้าปากค้าง

    " เอ่อ ผมไปใส่เสื้อผ้าแปร๊บครับ " จ้องเหมือนกับจะแดรก
    " มากินเลยร้อนๆจะได้อร่อย " ข้าวผัดธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาหมูเพียบผักเพียบแถมไข่ดาวเจาะแตกอีกฟอง หรูโคตรๆ ผมจ้องมองกลืนน้ำลายเอื้อกๆ เงยหน้าขึ้นมาจะขอบคุณ แกก้อจ้องมองบนล่างสลับกันกลืนน้ำลายเอื้อกๆ

    กล้ามเนื้อจากการทำงานหนักมันแสดงผลอีกแล้ว จะกินข้าวแล้วจะกินกูเป็นของหวานหรือไง

    " พี่ครับผมเขิลนะ " ตัวผมเขิลแต่ไอ้ลูกชายมันไม่จะโผล่หัวมาดูเลยต้องหนีบไว้
    " ขะ..ขอโทษที พี่ไม่เคยเจอผู้ชายถอดเสื้อ " เป็นงั้นไป เมื่อรู้สึกตัวแกก้อก้มหน้ากินข้าวงุดๆไม่เงยหน้า แต่แอบมองเป็นระยะ
    " อร่อยมากเลยครับขอบคุณครับพี่นุช " ผมกินเกลี้ยง ข้าวไม่เหลือสักเม็ดก้อเมื่อเช้าออกมาไม่ได้กินอีหยังเลย

    เจ้แกโดนชมยิ้มแก้มแตก อิ่มแล้วขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงมาทำงานไปเรื่อยๆพอเหงื่อซึมขุดดินหนักก่านี้อีก แค่นี้ชิลๆ สักพักก้อมีรถตุ๊กๆมาจอดผมออกไปรับ ช่วยยกของลงแล้วยกไปเก็บในครัว แล้วแนะนำตัว

    " หวัดดีครับพี่จุ๊ก " เห็นพี่น้ำเรียกป้านึกว่าจะแก่อ้วนดำผมขาวไรงี้ ก้อแค่อวบระยะสุดท้ายและก้อไม่ได้แก่ ออกจะน่ารักขาวๆแต่งตัว ติดเปรี้ยวไปสักหน่อยด้วย เลยเรียกป้าไม่ลง หาน้ำเย็นมาให้เท่านั้นแกก้อ รับไหว้ลูบหลังลูบไหล่

พี่จุ๊ก

.    ." เรียกพี่เลยเหรอ เออ รื่นหูดี " หัวเราะชอบใจ เอาใจและตีซี้ไว้ก่อน จะได้กินดีอยู่ดี
.    ." ก้อพี่ยังดูไม่แก่นี่ครับ น้าผมยังแก่กว่านี้อีก " วุ๊ยว๊าย เขิลอาย แล้วผมก้อไปจัดร้านต่อ

.    .พอบ่ายสองคนพนักงานทั้งหมดมากันครบ ผมทักทายหวัดดี ฝากเนื้อตัวและหัวใจไปกับทุกคน เสริฟ 3 คน

พี่ฝ้าย
      พี่ฝ้าย ตัวเล็กยิ้มหวานน่ารักสุดแต่มีผัวแล้ว( แอบเห็นผู้ชายหน้าดุมาส่ง )

พี่เล็ก                                                          พี่หญิง
พี่เล็กหน้าอ่อนตัวเล็กแต่นมไม่เล็กนมโตสูสีมรกตมณีฉาย  ส่วนลูกมือ พี่หญิงตาสวยหุ่นดีแต่หน้าดุไม่ค่อยพูด

พี่สวย
พี่สวยคิ้วเข้มตาคมขาวได้โล่ห์มากๆ

พี่นิด

        ล้างจานชื่อนิด น่าจะรุ่นเดียวกันแต่ผมเรียกพี่ไว้ก่อนตัวเล็กขาวๆหน้าตาดี สบตากันหลายแว้บ เป็นแม่ม่ายลูกติดแต่อายุเท่ากันคงโชกโชน ฮ่าฮ่า พี่นุชสวยนิ่งตัวสูงนมใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ในครัวพี่จุ๊กอ้วนไปหน่อยแต่ดูดี( แอบถามแล้วอายุเท่าพี่น้ำแต่เรียกตามเด็กเสริฟรุ่นแรก ) โดยรวมแล้วพี่น้ำคนสวยคงเลือกที่หน้าตาก่อนเป็นแน่ 

ขนาดล้างจานหลังร้านยังดูดีเลย ที่ไม่บอกอายุเพราะไม่กล้าเดา สาวในกรุง ดูแลตัวเองอ่อนกว่าวัยทั้งนั้นโดยเฉพาะพี่น้ำบอก 26 ยังเชื่อเลย แล้วตูไปสนใจหน้าตารูปทรงเค้าทำไมโดยเฉพาะนมจ้องจนเค้าจะเสียตัวอยู่แล้ว จะมาหาเงินและเรียนหนังสือไม่ใช่เหรอ ก้อมีนิดนึงเนอะ บรรยากาศการทำงานจะได้แหล่มๆ 

งานไม่หนักเลยสำหรับผม อยู่ในร่มสบายๆทำงานไปแซวคนโน้นคนนี้ แปปเดียวก้อสนิทกันครับ แต่จะแนบชิดหรือเปล่าต้องลุ้นกันต่อไปยิ่งห่างเมียแบบนี้ด้วย 

    ลองคิดเล่นๆกันยังครับว่าใครจะได้ประเดิมเจิมทีน้อย ใครเดาถูกผมให้อ่านตอนสองฟรี ฮ่าฮ่า..

 ;D ;) :D

จะกินใครก่อนดี

จะกินใครก่อนดี