อีกสัปดาห์ต่อมา
สองวันที่ผ่านมา ช่างยอดไม่ได้มายุ่มย่ามกับมาลีมากนัก เพราะว่ากำลังวุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมห้องทำงานให้กับนายช่างวิศวะอีกคนซึ่งถือว่าเป็นนายช่างใหญ่คนสำคัญที่คอยติดตามดูความก้าวหน้าของโครงการ กำลังจะเดินทางมาจากอเมริกา
นายช่างใหญ่คนนี้มีชื่อว่าไมค์ เป็นคนสัญชาติอเมริกัน – นิโกร สีผิวที่เห็นจึงดำเลื่อมอย่างนิโกร ส่วนชื่อ ‘ไมค์’ อาจจะได้มาเพราะว่าหน้าตาดูคล้ายคลึงกับไมค์ ไทสัน อดีตนักมวยดังชื่อก้องโลก รูปร่างก็สูงใหญ่กำยำไปด้วยมัดกล้าม
เกือบตลอดวันนั้นช่างยอดพาไมค์เดินตรวจงานจนทั่ว ไมค์พูดพาภาษาไทยได้เพียงเล็กน้อย ช่างยอดจึงต้องทำหน้าที่เป็นล่ามไปในตัว
ขณะที่กำลังเดินตรวจงาน ไมค์บอกกับช่างยอดว่าต้องการผู้หญิงสักคนมาช่วยงานเอกสาร
“หมายถึงงานเสมียน?”
ช่างยอดเงยหน้าขึ้นถาม เพราะเข้าใจว่าลักษณะของงานคงไม่ใช่งานเลขา
“ครับ”
ไมค์พยักหน้า
“ได้ครับ”
ช่างยอดรับปากว่าจะหาให้
ในเวลาต่อมา
ในระหว่างที่ช่างยอดพานายช่างใหญ่ผิวหมึกเดินผ่านห้องพักของมาลี ตอนนั้นหล่อนกำลังก้มๆ เงยๆ ตากผ้าอยู่ที่ราวหน้าห้องพัก
ไม่น่าเชื่อว่าภาพของแม่ลูกอ่อนที่สวมเพียงเสื้อคอกระเช้าอกกว้างกับผ้าถุงบางๆ แนบเน้นสะโพกจนเห็นบั้นท้ายเป็นรูปเป็นร่างจะทำให้นายช่างใหญ่อย่างไมค์ถึงกับเหลียวหลังมามอง
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”
ไมค์ถามช่างยอด ด้วยสำเนียงภาษาไทยซึ่งไม่ชัดเจนนัก ทว่าช่างยอดก็เข้าใจได้ แต่ถ้ามีประโยคไหนที่ไมค์นึกคำภาษาไทยไม่ออก ก็จะใช้ภาษาอังกฤษ ซึ่งช่างยอดก็ตอบโต้ได้ดีพอสมควร
“เป็นเมียคนงานครับ”
ช่างยอดรู้สึกตกใจที่เห็นนายใหญ่จ้องมองเรือนร่างอวบอัดของมาลีตาไม่กระพริบ ท่ากลางแสงแดดที่สามมาอาบร่าง เต้านมแม่ลูกอ่อนอวบใหญ่มีน้ำนมคัดไหลออกมาแฉะจุกหัวนมทั้งสองข้าง ตรงนั้นกระมังที่ทำให้นายช่างไมค์จ้องมองตาไม่กระพริบ
“เธอไม่ได้ทำงานก่อสร้างใช่ไหม?”
ไมค์สงสัย เพราะผิวพรรณของมาลีดูเปล่งปลั่ง นวลเนียนไม่ด้ำคล้ำเหมือนคนที่ต้องทำงานท่ามกลางแสงแดดทุกวัน
“ครับ... สามีเธอชื่อบุญล้อม ทำงานเป็นโฟร์แมนอยู่ที่นี่... มาลีไม่ได้ทำงานครับ ปกติเธอจะเลี้ยงลูกอยู่ในห้องพัก”
ช่างยอดบอกตามตรง
“อยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว... แสดงว่าไม่มีรายได้ บางทีเธอน่าจะหารายได้ด้วยการมาทำงานกับผม... งั้นช่วยติดต่อให้เธอมาทำงานเสมียนให้ผมได้ไหมครับ”
“เอ่อ... ”
ช่างยอดตกใจ ไม่คิดว่าเสมียนที่ไมค์ต้องการจะกลายมาเป็นมาลี
“มีปัญหาอะไรรึ?”
หัวคิ้วของไมค์ชิดเข้าหากันเล็กน้อย เสียงเข้มๆ ที่ถามกลับมาทำให้ช่างยอดไม่กล้าขัด
“งั้นผมจะจัดการให้นะครับ”
ช่างยอดรับปาก ไมค์ยิ้มพอใจ จากนั้นก็พากันขึ้นรถกระบะของช่างยอดเพื่อไปตรวจงานยังอีกไซท์งานซึ่งอยู่ห่างออกไปไกลถึงสามกิโล ทำให้ต้องขับรถไป
ตอนใกล้ค่ำของวันเดียวกันนั้น ที่ม้าหินอ่อนหน้าห้องพักของบุญล้อมกับมาลี ช่างยอดเดินเข้ามาพร้อมด้วยเบียร์สามขวดที่หิ้วอยู่ในมือ
“เอ็งสนใจจะทำงานมั้ยมาลี”
ช่างยอดทรุดร่างลงนั่งร่วมวงกับสองสามีภรรยา บุญล้อมเก็บจานข้าวแล้วเข้าไปหยิบแก้วออกมารินเบียร์
“งานอะไรหรือจ๊ะพี่ยอด”
มาลีซึ่งตอนนั้นกำลังกล่อมลูกอยู่ในตัก เงยหน้าขึ้นถามด้วยความอยากรู้
“งานเสมียน”
ช่างยอดกล่าว
“เสมียไหน?”
มาลีสงสัย
“เสมียนของนายช่างไมค์”
ช่างยอดบอก บุญล้อมรู้สึกตกใจเพาะเดินออกมาได้ยินพอดี
“มาลีมันจะทำได้หรือพี่ยอด?”
บุญล้อมกังวลแทนเมีย
“มาลีมันก็อ่านออกเขียนได้นี่นา คิดว่าคงไม่มีอะไรยากเกินไป”
“งั้นพี่ยอดลองถามเจ้าตัวมันเองก็แล้วกัน”
บุญล้อมเหลือบตามองมาลีขณะเดินออกมาจากห้อง หลังจากอุ้มไอ้แดงไปใส่เปล
“ว่ายังไงมาลี... เอ็งสนใจมั้ย?”
ช่างยอดถาม
“มันก็น่าสนใจนะ... จะได้มีรายได้เข้ามาอีกทาง ตอนยังมีเรี่ยวแรงหาเงินได้ฉันก็อยากหาเงินเก็บเอาไว้ให้ไอ้แดง... ถ้ามันได้ร่ำเรียนสูงๆ จะได้หลุดพ้นออกไปจากสภาพเหล่านี้เสียที”
เสียงของมาลีบ่งบอกถึงความทะเยอทะยาน แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็ทำให้รู้ว่าหล่อนรักลูกมาก
“งั้นเป็นอันว่าตกลงนะ”
ช่างยอดสรุป
“จ้ะ... ”
มาลีตอบสั้นๆ ก่อนจะมีเสียงคัดค้านตามมา
“ถ้าเอ็งต้องทำงานอีกคน... ตอนกลางวันใครจะเลี้ยงไอ้แดงลูกเรา”
“ฉันคิดว่าจะฝากป้าสำรวยไว้ จ้างแกเลี้ยงไปก่อน”
“ป้าสำรวยไหน”
เพราะว่าวันๆ มัวแต่ทำงานอยู่ในไซท์งานก่อสร้าง บุญล้อมเลยไม่รู้ว่ามาลีเองก็มีสังคมของหล่อนระหว่างวัน
“แกอยู่ปากซอยนี่เองจ้ะ แกได้ผัวแก่ บ้านแกเป็นร้านขายของชำเล็กๆ เลยไม่ยุ่งมาก เคยออกปากให้ฉันเอาลูกมาฝากเลี้ยง”
“จะดีหรือ?”
บุญล้อมยังคงเป็นกังวล เมื่อนึกถึงวันที่เมียรักจะต้องไปทำงานกับนิโกรรูปร่างสูงใหญ่ ดำทะมึนเหมือนหมีควาย แม้ช่างยอดจะบอกว่าไอ้ไมค์คนนี้ใจดีก็เถอะ
“พี่ยอดกังวลอะไรหรือจ๊ะ”
มาลีถามสามี
“ปะ... เปล่า งั้นตามใจเอ็งก็แล้วกัน”
บุญล้อมจะขัดอะไรได้ ครู่ต่อมาสองหนุ่มต่างวันที่มีเมียคนเดียวกันก็นั่งดื่มเบียร์กันจนกรึ่มด้วยกันทั้งคู่ เบียร์สี่ขวดหมดเกลี้ยงในเวลาอันสั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น