เดินทางไกล....EP.3 ###by จิ๋ว [ดราม่า-ฮา-ซ่อน]

[(จิ๋ว)]

ก่อนอื่นขอบอกนิดนึง เมื่อคืนน็อกไปหน่อยน่ะค่ะ
นอนดึกติดต่อกันหลายคืน เลยไม่ไหว
ตอนแรกว่าจะโพสตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ
แต่ว่า พลาดท่า แก้ไขยังไม่ทันเสร็จ มันดันโพสไปแล้ว
เลยต้องลบไปก่อน  .... แล้วลุกมาแก้ไม่ไหวด้วย
น่าจะมีสักสิบท่านที่ได้เห็นแว๊บ ๆ อ่านแว๊บ ๆ ไปแล้ว

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ให้ความสนใจติดตามกันนะคะ


====================
ตอนที่ 3
====================

ความเดิมตอนที่แล้ว ..............................
รถก็ชะลอความเร็วลงและมี
เสียงคนตะโกนดังมาจากด้านหน้า
วัชชะโงกมองดู พยายามฟัง แล้วลุกขึ้นไปดู

สักพัก ..วัชเดินกลับมายังที่นั่ง แล้วเล่าให้เบลฟัง
รถเสีย.... ไปต่อไม่ได้ เขากำลังตามช่าง กับรถสำรองมารับ
แต่กว่ารถสำรองจะถึงคงอีกสักชั่วโมงนึงได้

"เราอยู่แถวไหนแล้วคะ "
"ลำปางครับ ...อือม..ผมมีคนรู้จักแถวนี้ พอดี
เรียกเขามาช่วยได้.... จะไปกับผมไหม".....

...............................................................

เบลมองหน้าวัช ... นิ่ง ๆ 

"ไม่ค่ะ ไม่ไป ...เบล ไม่ไว้ใจคุณ"

"นั่นเป็นการทำงานของสมองส่วนเหตุผล....
แล้วความรู้สึกจริง ๆ ของคุณหล่ะ"

"มะ..ไม่"

"คุณไม่เชื่อในตัวผมเลยเหรอ"

"ม่ายยยยยย.... "

"คุณไม่เชื่อในสัญชาติญาณ เลยเหรอ"

"ก็ที่ฉันเจ็บมา  ก็เพราะสัญชาติญาณ เนี่ยแหละค่ะ"


"โอเคงั้นกลับมาที่เหตุผล......" 
วัช ล้วงกระเป๋าหลัง หยิบกระเป๋าเงินออกมา แล้วหาบัตรประชาชน

"คุณมีมือถือถ่ายรูปได้ใช่ไหม...."
"คุณถ่ายรูปบัตรผม ส่งไปให้เพื่อนคุณ
หรือญาติคุณ เขียนข้อความบอกว่าคุณไปกับชายคนนี้  ผมเอง
ผมขออาสาไปส่งคุณที่เชียงใหม่...ไหน ๆ เราก็มาทางเดียวกันอยู่แล้วนี่"

เบลอึ้ง  และทึ่งในความพยายาม

"สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำอะไรเบลอย่างเมื่อกี้อีก"

"นี่...คุณกลัวผมขนาดนี้เลยเหรอ"

"เบลกลัว....จะรั้งตัวเองไว้ไม่อยู่....
ไม่..
ไม่ ไม่..ไม่ ไม่ใช่. 
ปัดโธ่เอ้ยยยยย
เวรเอ้ยยยย
เมื่อกี้ถือว่าไม่ได้พูดนะ"


วัชอมยิ้มอย่างได้ใจ

เบลทิ้งตัวเองอย่างแรงลงไปนั่งบนเบาะ
ยกเข่าตัวเองทั้งสองข้างขึ้นมากอด แล้วก้มหน้า
วัชยื่นหน้าเข้าไปใกล้  ๆ ... 
แล้วเขาก็เห็นว่า..
เบลกำลังร้องไห้....

"เบล ..... เป็นอะไร.... ร้องไห้ทำไม"

เบลยังก้มหน้า ส่ายหัว พูดอู้อี้ออกมา

"ไม่  ไม่   ไม่.....เบลไม่พร้อม...ไม่ไปไหนทั้งนั้น
แค่นี้พอแล้ว เบลขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด
ปล่อยเบลไปเถอะนะ"

วัชนั่งลงบนเบาะข้างเบล ด้วยความสงสัย
วัชแตะไหล่เบล เบา ๆ

"มีอะไร บอกได้นะ"

เบลหันหน้ามาทางวัช แค่ครึ่งหน้า น้ำตาไหลเป็นทาง

"เบล..... เบลไม่ได้อยากจะอ่อย
เบลแค่นึกสนุก.... เบลไม่กล้าแล้ว
เบล....ไม่ได้ดีพอ ที่จะให้วัชคาดหวังหรอก"

วัชก็ยังคงงง  .....
"ผมคิดว่าจะพาไปส่ง เพื่อให้เรา
ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพิ่มขึ้น"

"จริงเหรอ  จะแค่ส่งจริงเหรอ" น้ำเสียงเบล คาดคั้น
"ลองเอาความจริงมาพูดเลยนะ แค่ส่งจริงเหรอ
คุณเป็นลูกผู้ชายพอจะตอบความจริงไหม...."

"โอเค...ใช่ ผม...หวัง ว่าจะมากกว่านั้น 
แต่ผมอยากรู้ ว่าอะไรทำให้คุณต้องร้องไห้"

"เพราะเบลโกหกคุณ"

"เรื่องอะไร?"

"ขนาดคุณยังไม่รู้ตัวเลย....
แล้วคุณจะมาเชื่ออะไรในตัวเบลได้ "

"เบลก็ไม่ได้ทำผิดอะไรนี่
โกหกคนแปลกหน้า มันก็ปกติอยู่แล้วนะ
ผมไม่โกรธและไม่คิดว่าคุณไร้ค่า
ด้วยเรื่องแค่นี้หรอกนะ
คุณเป็นผู้หญิง .....
คุณสมควรโกหกไว้เพื่อป้องกันตัวจากอันตราย
ไม่ได้แปลกอะไรเลย"

"งั้นเบลต้องทำยังไงถึงจะป้องกันตัวเองจากคุณได้"

"......" วัชเงียบ   

"คุณนิ่ง.... อย่างนี้.....แปลว่าถ้าฉันไปกับคุณ
ฉันไม่รอดจากคุณแน่ ๆ ใช่ไหม"

เบลปาดน้ำตาออกจากแก้มทั้งสองแรง ๆ

"ฉันมันก็แค่ผู้หญิงง่าย ๆ หาได้ตามรถทัวร์ ใช่ไหม"

"ไม่  ไม่ใช่.. มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเบล"

"แล้วเบลเชื่อคำไหนของคุณได้บ้าง"

"ทุกคำ" "ทุกคำที่ผมพูดกับคุณ ไม่มีคำไหนโกหก"
"แต่ผมรู้ว่าคุณโกหกผมหลายเรื่อง ยกเว้นเรื่องหนังสือ"

"คุณรู้..............
แล้วคุณยังมีหน้ามาบอกว่าฉันจริงใจ ฉันไม่โกหกเนี่ยะนะ"

"ก็เพราะว่าผมรู้ว่าคุณไม่ได้โกหกเพื่อทำให้คนอื่นเดือดร้อน
คุณโกหกเพื่อปกป้องตัวเอง 
แล้วมันก็เป็นคำโกหกที่ผมฟังแล้วสบายใจ....

เพราะว่าคุณโกหก  แต่คุณไม่ได้ตอแหล 

เข้าใจไหม...มันต่างกันมากเลยนะ ในเจตนาที่จะโกหก
และแน่นอน...ผมรู้ ผมดูออก......

แล้วสิ่งที่ทำให้คุณร้องไห้อยู่นี่ 
...มันเกี่ยวกับคำว่า 'สกปรก' ที่คุณว่าตัวเองใช่ไหม....
...เกี่ยวกับ เพื่อนชายคุณ  คนที่แต่งงาน...
...แล้วก็เกี่ยวกับ การลางานอาทิตย์นึงนี่ด้วยใช่ไหม..... "

คราวนี้เบลถึงกับอ้าปากค้าง.....
น้ำตาใส ๆ ไหลออกมาอีก

"ไม่มีบริษัทไหนให้ลางานได้เป็นอาทิตย์หรอก
นอกเสียจากว่าคุณใกล้จะลาออก   จริงไหม?
ลาได้อย่างมาก ก็สามวัน   
มีโอกาสที่จะเป็นไปได้หลายทางอยู่กับการจะลาเป็นอาทิตย์ 
แต่ผมเดาว่าคุณทำอะไรบางอย่างมา ..
ใช่ไหม...
คุณถึงยังติดอยู่กับคำว่า 'สกปรก' "

"พอ..... พอแล้ว" เบลก้มหน้าแทบจะมุดเข้าไปในหัวเข่าตัวเอง

"เบลบอกผมก่อนว่า "ใช่" หรือ "ไม่ใช่"  กับสิ่งที่ผมสันนิษฐานออกไป"

"เพื่ออะไร.... เบลต้องตอบคุณไปเพื่ออะไร"
เธอเงยหน้าขึ้นมาตะคอกเล็กๆ

"เพื่อให้ผมได้มีโอกาส พาเบลไปในที่ที่ดีกว่านี้ สบายใจกว่านี้...
ตกลงตอบผมได้ไหม 
คุณไม่ต้องเล่า ก็ได้ แค่บอกว่าใช่หรือไม่ใช่"

"คุณแค่เดาได้ใกล้เคียง...มากเท่านั้น"

"งั้น....แค่นี้ก็พอแล้ว .... ผมไม่ได้คิดจะสอบสวนอะไร
ผมไม่ได้ต้องการ ความจริงจากเบล
เพราะฉะนั้น อย่าร้องไห้เลย.... อย่ากังวลเลย
ผมไม่ได้คิดร้ายกับคุณนะ...
ที่จริงผมโทรหาเพื่อนแล้ว เขากำลังมารับ
อีกสักพักคงถึง ผมขอโทษด้วยที่ตัดสินใจก่อนจะถามคุณ"

วัชดูนาฬิกา "ตอนนี้ประมาณห้าทุ่มครึ่ง  ก็น่าจะโอเคอยู่"
"เบลไม่เข้าใจ.... ทำไมถึงอยากไปกับเบล"

เธอพูดไปเช็ดน้ำตาไป

วัชยื่นหน้ามาจูบเบลที่หน้าผาก....แล้วนั่งคุกเข่าลงกับพื้นรถ

เบลยังนั่งกอดเข่าอยู่ วัชจึงจับข้อเท้าเบลไว้แทนมือ

............

"ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน

อยากรักก็ต้องเสี่ยง

ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน

ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใด

ก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน

ตกหลุมรักจริง ๆ เพราะรักจริง ๆ เธอคงไม่ว่ากัน"

..........

.....เบลยิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาอีก
แต่เป็นคนละความรู้สึก กับเมื่อสองสามนาทีก่อน

"จริงเหรอ"

"จริง ตบหน้าผมก็ได้  รับรองคุณเจ็บมือแน่
เพราะว่ามันเป็นเรื่องจริง"

"บ้า.....ตบคุณ คุณก็เจ็บสิ"

"ตกลงไปกับผมนะ...."

"คุณจะพาเบลไปไหน...."

"เชียงใหม่.."

"ไม่ทำร้าย ไม่ฆ่าเบลหมกป่านะ" เบลพูด จับมือวัชออกจากข้อเท้า
แล้วดึงวัชขึ้นมานั่งข้าง ๆ เหมือนเดิม

วัชพูดต่อ "และจะไม่มีการฝืนใจใด ๆ ทั้งสิ้น"
"อ่ะ เอามือถือมาถ่ายรูปผมกับบัตรประชาชนนี่"

เบลหยิบมือถือจากกระเป๋าสะพาย

"ถ่ายรูปส่ง line ให้เพื่อนคุณ  เล่าเหตุการณ์ให้เขาอ่าน
ส่งไปที่เพื่อน หรือญาติคนอื่นด้วยก็ได้

แต่ผมขอนิดนึงว่า ให้ส่งแบบรายบุคคล ไม่ส่งในกลุ่ม
เพราะถ้าส่งกลุ่ม คนอาจสับสน อาจเข้าใจผิด
นึกว่าผมเป็นโจรจริง ๆ จะซวยเอา เพราะมีรหัสบัตรประชาชนด้วย
ผมพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง และอยากให้คุณสบายใจ"

"ใช้โซเชียลให้เป็น อย่าเอาแต่ตกเป็นทาสโซเชียล"
วัชบอกลอย ๆ ด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ไมดุจัง...เบลส่งให้มะลิกับพี่สาวละกัน" เบลบ่นไป
ก้มหน้าพิมพ์ข้อความส่งให้มะลิไปด้วย

"ไม่ได้ดุสักหน่อย" วัชพูดแล้วก้มลงจะหอมแก้มเบล
จังหวะพอดีกับเบลส่งเสร็จเงยหน้าหันมาหาวัช

แก้มเบลชนกับจมูกวัชพอดี

ทั้งคู่หยุดกึก  เบลเอนตัวออก  วัชก็ค่อย ๆ ถอยกลับ

"ขอโทษครับ .... มันเผลอ"

เบลหรี่ตาลง มองค้อน ๆ
" นี่ฉันเชื่อใจคุณได้แน่นะ"

"แน่ครับ  แน่นอน.... โอเค ผมจะระวังกว่านี้"
มือถือของวัชก็ดังขึ้น วัชรับสาย

"หวัดดีครับพี่พัด ถึงไหนแล้ว...

ครับ ๆ ...

ได้ครับพี่....."

"พี่พัด เขาเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่มาทำงาน แถวนี้

บอกให้ลงมารอข้างล่างได้เลยใกล้ถึงแล้ว"

วัชพูดเสร็จก็หยิบกระเป๋าของตัวเอง และกระเป๋าของเบลจากชั้นสัมภาระ

"เดี๋ยวผมถือให้"

เบลเดินตามเขาไปเงียบ ๆ พอลงจากรถทัวร์

วัชพาเบลเดินไปด้านหน้ารถทัวร์

ไม่นานนักก็มีรถ mu7 สีดำ ขับมาจอดแอบข้างทางหน้ารถทัวร์

ชายคนขับรถเดินลงมาจากรถ ตรงไปยังสองหนุ่มสาว

"ไงวัช เป็นไงบ้างล่ะ หายหัวไปนานเลย พาแฟนมาเที่ยวรึไง"

"นี่เพื่อนผมครับ นี่พี่พัด  นี่ น้องเบล"

เบลยกมือไหว้พี่พัด

"เอ้อ ๆ หวัดดี ๆ  ป่ะ ขึ้นรถกัน"

++++++++++++++++++++
 
+++++++++++++++++++

พี่พัดลงจากรถปิดประตู

เบลเปิดกระจกยกมือไหว้ "พี่พัดหวัดดีค่ะ"

พัดยกมือขึ้นโบกให้ยังไม่ทันเสร็จ วัชก็ขับออกไปทันที

"ดูดู๊ มันจะรีบอะไรขนาดนั้น.....จะรีบไปเอากันรึไงว่ะ หึหึ"

................................................................
-----------------------------------------------------------------------------------------
---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---
ติดตามผลงานย้อนหลังได้ที่นี่ค่ะ ( ^-^ )
================================================


เดินทางไกล....

EP.1 [erotic]        EP.2 [half erotic little dark]
EP.3 [ฮาดราม่า]


เวลากับวันฝนพรำ
#1        #2        #3        #4 ending
Extra เบื้องหลังกว่าจะมาเป็นเรื่องนี้ มีซ่อนนะจ้ะ

เกมส์ตระกร้าปริศนา
ep.1 บทนำ        ep.2 ทิ้งความอาย        ep.3 พี่แวว
ep.4 งานเข้า        ep.5 เหนื่อยก็พัก        ep.6 บทเพลงบรรเลง


ค.ถ.จ. คนถูกใจ
ep.01        ep.02        ep.03        ep.04        ep.05       
ep.06 Writer Cut Extend Edition        ep.07 final


-----------------------------------------------------------------------------------------
---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++---
( ^-^ ) ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่มาให้กำลังใจค่ะ ( ^-^ )
================================================

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[vit666]

เป็นการเดินทางที่น่าติดตามมากลุ้นตลอด

[kaithai]

ยังไม่ได้อ่านนะ แต่จะบอกว่า
กำลังทำทางด่วน (ที่ไม่ด่วนเท่าไหร๋)  อิอิ

//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=164918.0

ลองไปดูและติด้วย ควรปรับแต่งแบบไหน

[thanee]

มีการนำทำนองเล่นของสูงมาใช้กะเนื้อเรื่องด้วย ได้บบยากาศในการอ่านไปอีกแบบ

[meowmeng]

ชอบแนวนี้ครับใสใส อ่านแล้วสบายใจ

[rabbitbadboy]

งานคุณภาพครับ ชอบที่สุด

[olemantu]

เชียงใหม่น่ะคงถึงโดยสวัสดิภาพแน่ ๆ ละ  แต่นี่ยังไม่เช้าเลย..ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมง ก่อนจะจบการเดินทางไกล

[sunshine9]

เขียนได้ดี น่าติดตามมากๆครับ

[(จิ๋ว)]

เชียงใหม่น่ะคงถึงโดยสวัสดิภาพแน่ ๆ ละ  แต่นี่ยังไม่เช้าเลย..ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมง ก่อนจะจบการเดินทางไกล

เม้นสั้นลงทุกที 55555

[bbcard]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
ดูเศร้า ดูสมจริง น่าติดตามครับ

[fantastica]

น่าติดตามมาก การเดินทางไกลครั้งนี้จะจบลงยังงัย

[peddo]

เบลจะเจอคนดีที่ลบรอยแผลในดวงใจได้ไหมนะ เอาใจช่วยนะครับ ระวังตัวด้วยละกัน ขอบคุณครับ

[momoyoyo]

ขอบคุณครับ รอลุ้นต่อว่าน้องเบลจะเชื่อใจได้จริงมั้ย

[apiipa]

แสดงว่าปมในใจเบลนี่น่าจะเรื่องใหญ่ วัชได้แต่ลูบปากวนไปก่อนนะ

[l3lackclragon]

ขอบคุณครับ มีซ่อนข้อความนี่เอง งงเลย แล้วพี่พัดกลับยังไงละนี่