World of Magice ! [นิยาย สายแสง][1]

[nongx1]

สวัสดีครับเพื่อนๆ ทุกคน  พอดีผมมีนิยายที่แต่งเอาไว้เล่นๆ ไม่สิ มันเป็นนิยาย เวลาว่างๆของผม เป็นงานอดิเรก ทำช่วงเวลาไม่มีอะไรทำ
อยากให้ เพื่อนๆลองอ่านกันดูครับ  นิยายของผม ลงไว้ในเว็บดีเด็ก ด้วยนะครับเรื่องนี้ บอกก่อนเดี๋ยวโดนหาวาก๊อป   

ยังไง ถ้าใครว่างๆก็ลองมาอ่านกันดูนะครับ สนุกๆ แบ่งปันประสบการณ์กัน ยังไงติชมกันด้วยนะครับ ไม่เคยลงนิยายที่ไหนจริงๆจังๆสักที่
เป็นนิยาย สายสว่าง ไม่มีฉากร่วมเพศนะครับ จริงๆก็อาจจะทำ แต่คิดเอาไว้ส่วนตัวดีกว่า 

เกริ่นมากพอและ มาดูเนื้อหากันดีกว่าครับ   [ ในหนึ่งกระทู้ขอลง ตอนละ 2 นะครับ หรือ อาจจะรวมมิตรทำรวมไปเลย รอดูก่อนครับ ]


---------------------------------------------------------------------
เนื้อเรื่องของนิยาย เกี่ยวกับ โลกแห่งเวทมนตร์ ที่มี ทั้งหมด 4 มิติ  โลกของพวกเขา ถูกรุกรานด้วยพวก ออร์ค จากมิติที่ 2 และ ถูกรุกรานด้วยพวกอสูรปีศาจจากมิติที่ 3   บังเอิญ  ในช่วง 9 ร้อยปีมานี่  ตลอดระยะเวลานั้น มิติที่ 4 ก็เหมือนแอบส่งสิ่งซากขยะของโลกของเขา มาไว้ที่โลกมิติที่ 1 ก็คือโลกเวทมนตร์ ทำให้  ทางโลกเวทมนตร์ ประเมินค่าของโลกที่ 4 ไว้ต่ำมาก  พวกเขาจึงเปิดประตูวาร์ปเชื่อมมิติกับโลกที่ 4  เป็นเหตุให้เกิดสงคราม ของอีกโลกหนึ่ง โดยที่พวกเขาไม่รู้ว่า พวกเขาจะสามารถต้านทาน โลกอย่างมิติที่ 4 ได้หรือไม่
---------------------------------------------------------------------
World of Magice
บทนำ
---------------------------------------------------------------------
''นี่คือ คาโก้ Angels 72 เรากำลังบินผ่านทะเลแอตแลนติกทางตอนใต้ ขออนุญาติ ลงจอดที่สนามบิน แอตแลนติก ''
''ทราบแล้ว Angels อนุญาติให้ลงจอดได้ ''
'' กัปตัน เราตรวจพบ คลื่นพลังงานแม่เหล็กแปรปรวน  ''
'' ผมคิดว่า เราควรหลีกเลี่ยงเส้นทางด้านหน้าแล้วบินอ้อมจะดีกว่า ครับ เข็มทิศเริ่มที่จะเจ๊งไปแล้ว ''
'' ไม่ได้หรอก สินค้ามันเลยกำหนดแล้ว เราจำเป็นจะต้องรีบไปส่ง  ''
ผู้ช่วยนักบินถอนหายใจ 
'' หืม...เราบินเข้าเขตพายุเมื่อไหร่ เมื่อครู่ยังไม่มีเลย   ''
''  ช่วยไม่ได้...แจ้งหอการบินขอเส้นทางใหม่โดยด่วน เราต้องอ้อมแล้ว ''
รองกัปตันพยักหน้า
'' แจ้งหอการบิน เราขอเส้นทางการบินใหม่ เนื่องจากพบพายุในเส้นทางการบิน ''
''  นี่..ห...การบิน...เร....ตรวจ...ไม่....พายุ....ใน....การ..บินของ...คุณ ''
'' หอการบิน...หอการบิน ขอคำชี้แนะใหม่อีกรอบ ''
'' เสียงสัญญาติขาดหาย ''
'' เวรเอ้ย ''
'' ไม่เป็นไร เราจะบินไปตรงๆนี่แหละ  ''
....
....
ทุกอย่างเงียบสงัดอยู่ หลายนาที มีเพียงเสียงฟ้าผ่า เสียงพายุ กระหน่ำโจมตีประสาท ของนักบิน
'' เข็มทิศหมุ่นมั่วไปหมดเลย   ''
'' ฉันว่าพวกเราน่าจะเจอของดีเข้าให้แล้วละ ''
รองกัปตันเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง
'' สนามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า ยังไงล่ะ .... ''
'' ฮ่ะ...ไม่ใช่เรื่องตลกนะ จอร์น คุณก็รู้ว่าผมขับเครื่องบิน กับคุณมาเส้นทางนี้ นานเท่าไหร่แล้ว ''
'' ก็ใช่...แต่คราวนี้มันเกิดกับเราแล้ว ''
''  ข้างหน้าดูเหมือน จะเป็นเกาะ เราใกล้ถึงเมืองแอนแลนติกแล้ว ''
''  เมฆยังคลุมอยู่เลย  เข็มทิศก็ยังมั่วอยู่ นายยังจะใจเย็นอยู่ได้นี่นะ ''
'' ก็แหกตาดูสิวะ ข้างหน้ามันเป็นเกาะ   ''
'' หืมมมมม เห้ย ภูเขา ''
'' เหยดแหม่เอ้ยยยย ''
'' บึ้มมมมม / เสียงระเบิดอะไรสักอย่าง   ''
''  กัปตัน เราเสียปีกขวา ''
'' ชิบหายแล้ว ต้องคุมแม่งให้อยู่กับมือ ''
'' ไม่ไหว ภูเขาเต็มไปหมดเลย   ''
'' ไอบ้าเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย ''
'' ตู้มมมมม / เสียงเครื่องบิน คาโก้ยักษ์ ชนกับ ภูเขา ทำให้เสียงระเบิดดังไปทั่ว ''
...
...
'' ข่าวด่วน ครับ ข่าวด่วน ''
''  นายหญิงแอน ถ้าท่านซื้อหนังสือพิมพ์ให้ นายท่าน ท่านจะต้องดีใจอย่างแน่นอน ''
'' เข้าใจแล้วน่า เดี๋ยวฉันจะซื้อให้ท่านเองนะ  ''
เด็กสาวสวมชุดคลุม โทนสีดำ เดินเข้าไปซื้อหนังสือพิมพ์ 
'' ขอฉบับหนึ่ง จ้า ''
'' 25 ฟรัตน์ ครับ ''
เด็กสาวหยิบเงินจำนวนหนึ่งให้แก่เด็กชายที่ขายหนังสือพิมพ์เธอเดินออกมาสักระยะหนึ่ง พร้อมกับกางหนังสือพิมพ์ออก  หนังสือพิมพ์ แสดง ภาพสามมิติ หรือภาพเคลื่อนไหว ออกมาให้ชม พร้อมกับตัวอักษร แปลกๆ
'' ...พบเพกาซัสเลเซี่ยม / หรือปีศาจ? / บินเข้ามาในช่อง หุบเขาอาร์คเนีย...  สมาชิกสภาผู้แทนสมาคมเวทมนตร์ให้สันนิฐานว่า เป็นปีศาจที่พยายามบุกรุก จากมิติที่ 4 ''
'' น่ากลัวจัง มันอยู่ใกล้ๆพื้นที่ของเราด้วย....''
---------------------------------------------------------------------
World of Magice
บทที่ 1  เมื่อสองโลกรวมกัน
ตอนที่ 1 การประชุมที่อวดโอ้
---------------------------------------------------------------------
'' กล่าวสวัสดี ประชาชนแห่งเอเดน และ  มหาเวทมนตร์  และ คณะขุนนางแห่งทวีป เอเดน  ''
'' กระผม จอมเวทตร์แห่ง คาซัค  จะเปิดประเด็นอภิปรายเกี่ยวกับ เพกาซัสเหล็กที่เพิ่งเข้ามาที่ ทวีป อบิส
ในหุบเขา อาร์คเนีย ''
'' อย่างที่ทุกคนทราบ ตลอดระยะเวลา 900 ปี ตั้งแต่โลกเราค้นพบ ขุมพลังงานแห่ง เวทมนตร์  เราก็พบว่า เรา
มิได้อยู่ในมิติ ที่ 1 เพียงโลกเดียว หากแต่มี ปีศาจจากมิติอื่น เข้ามาแทรกแซง ได้แก่ มิติที่ 2 ออร์ค มิติที่ 3 ซาตาน
และมิติที่ 4 ที่เรายังระบุไม่ได้ว่า พวกมันเป็นประเภทอะไร นอกจากนี้ เราพบว่า พวกที่เข้ามาในมิติที่ 4 ในอาร์คเนีย ส่วนใหญ่ จะเป็นธาตุลอร์เรนเซี่ยม ซึ่ง นักคิดค้นของเราระบุว่า มันไม่มีประโยชน์ใดๆเลย นอกจากเป็นขยะ''
ขุนนางท่านหนึ่งลุกขึ้นพร้อมกับคำถาม
'' ท่านกำลังจะบอกว่า พวกปีศาจมิติที่ 4 กำลังเยาะเย้ยเราด้วย เศษขยะ ที่พวกมันส่งมาทิ้งที่มิติของเราหรือ? ''
'' ข้าคิดสองกรณี อย่างแรก พวกมันจงใจอย่างที่เจ้าคิด อย่างที่สองข้าคิดว่าพวกมันพยายามจะเข้ามาในมิติของเราแต่ก็ล้มเหลว กลายเป็นกองขยะไป ในระหว่างที่เข้ามาในมิติ ''
ทุกคนในห้องประชุมอันใหญ่โต กำลัง ซุบซิบ อะไรบางอย่างกันเสียงดัง  สักครู่หนึ่งผู้มีอำนาจท่านหนึ่ง ลุกขึ้นจากบัลลังค์
'' หากเจ้ากล่าวเช่นนั้น คาซัค  แล้วเจ้าคิดยังไงละ ในกรณีที่มันไม่สามารถบุกเข้ามาในโลกของเราได้ ''
จู่ๆ  ทุกคนในห้องก็ เงียบสนิท
'' ข้าคิดว่า หากพวกออร์ค และ พวกซาตาน ที่มันมาก่อนหน้านี้ยังสามารถเข้ามาได้อย่างง่ายดาย แต่เจ้าพวก มิติที่ 4 พยายามจะเข้ามา แต่ก็ล้มเหลว ข้าประเมินว่า พวกมัน ยังเป็นพวก วิทยาการด่อยและต่ำกว่า พวกออร์คและซาตาน  ''
'' แล้วยังไง? ''
'' ข้าคิดว่า ถ้าพวกเราควรจะเข้าไปในมิติของมันได้ เราก็จะสามารถเอา ทรัพยากร ของมัน และ โลกของมัน มาใช้เพื่อปราบพวก ซาตานและ พวกออร์ค ให้พ้นไปจากโลกของเราได้ อย่างง่ายดาย ''
'' ขุนนางท่านอื่นละว่าไง ''
ขุนนางคนอื่นๆจู่ๆก็กลับมาซุบซิบเสียงดังก่อนอีกครั้ง ผ่านไปหลายนาที ทุกอย่างก็เงียบลง
'' คำตอบละ? ''
ขุนนางส่วนใหญ่ ยกมือให้แก่ความเห็นของ พ่อมดแห่ง คาซัค  พ่อมดแห่งคาซัค มองไปรอบๆห้องพร้อมกับยิ้มกว้างๆ  และ มองไปที่บัลลังค์
'' เหลือแต่ท่านแล้ว ท่านมหาพ่อมด ''
'' ...ข้าจะให้คำตอบพวกเจ้าอีก 2 วัน ถ้าข้าเห็นชอบ ก็ลงมือเปิดมิติ ได้เลย ''

------------------------------------------------------------------------------------------------
World of Magice
บทที่ 1  เมื่อสองโลกรวมกัน
ตอนที่ 2 มิติโลกแห่งเวทมนตร์
-------------------------------------------------------------------------------------------------
[2 วันหลังจากประชุม สมาคมเวทมนตร์ระดับสูง] [ ทวีป อบิส เมือง อัลคาเดีย ]
-'' วันนี้ เป็นวันดีที่จะประกาศ ให้ทุกคนทราบว่า แม่มดนามว่า แอนดิสัน แอน จะได้รับเลื่อนขั้นไปเป็น ''
'' แม่มดอักษรแสง  ยินดีด้วย ! ''
ทุกคนภายในห้องโถ่งใหญ่ ยืนขึ้นปรบมือพร้อมกัน   นักเรียนหญิงที่ชื่อแอน รับใบประกาศจบ จาก แม่มดผู้สูงศักดิ์ ท่านหนึ่ง
'' ขอบคุณมากค่ะ ท่านแม่มด ''
'' ทำดีแล้ว และก็จงทำดีต่อไป   ''
เราคงทำพิธีเสร็จแล้วสินะ โค้งตัวแล้วเดินออกมาอย่างช้าๆ ตามสเต็ป....โอเค ถอยหลังกลับไปหากลุ่มเพื่อนๆอย่างช้าๆ ใจเย็นๆ แอน ใจเย็นๆ
'' โหว แอนดีใจด้วยนะ ในที่สุดก็กลายเป็นแม่มดชั้นอักษรแสงแล้ว ''
'' ไม่หรอก...นายก็รู้นี่นา ว่า แม่มดสายรักษา มันได้เลื่อนขั้นง่ายจะตาย แปบๆเดียวก็คงระดับ 2 แล้ว  ''
'' แหม่ แอนแม่มดสายรักษามีน้อยจะตาย คนที่เกิดมาเพื่อนรักษาคนหนะ มันมีน้อยนะ ''
''  เธอควรจะดีใจกับสิ่งที่ได้รับนะ แอน! ''
'' นั่นสินะ! ''
....
เราเข้าใจอย่างดีเลย  หลังจากเรารับใบจบจากสถานศึกษาแล้ว...ขั้นตอนต่อไปตามธรรมเนียมก็คือต้องออกไปฝึกฝน และ เพิ่มพูนพลังเวทมนตร์ของตัวเอง ใช่...โดยเฉพาะสายรักษา เป็นสายประเภทที่ทำงานหนักกว่าสายอื่นๆ... เพราะเป็นสายที่ขาดแคลน ต่างจากจอมเวทต์ ไฟ จอมเวทย์น้ำ อย่างมาก  ตามธรรมเนียมของเราจะต้องออกไป ฝึกฝนตนเพิ่มเติม และ แสวงหาความรู้ ความสามารถ มาเพิ่มศาสตร์แห่งการรักษา...
[2 ชั่วโมงต่อมา]
'' พิธีมอบใบประกาศการศึกษาเวทมนตร์ ขั้นพื้นฐานจอมเวทย์ระดับ 1 ได้จบลงเพียงเท่านี้ ''
''  ขอให้พวกเจ้าที่เรียนจบไป จงแสวงหา พลังแห่งเวทมนตร์ ฝึกฝนตน ต่อไป ในวิถีทางของเจ้า และ ใช้เวทมนตร์อย่างฉานฉลาด ขอขอบคุณ ''
เมื่อการกล่าวอำลาพิธีเสร็จสิ้น ทุกๆคนก็ทยอย ออกจากห้อง รวมถึง เราด้วยเหมือนกัน  ตอนนี้เรามีที่พิเศษๆ ที่จะต้องไป....
'' แอนเพื่อนๆ จะไปฉลองกัน เธอสนใจไปไหม? ''
'' ห่ะ ขอโทษทีนะ เรามีงานจะต้องไปทำต่ออีกนิดหน่อย ถ้ามีโอกาสจะตามไปตอนค่ำๆนะ ''
'' โอ้เข้าใจแล้ว พวกเราอยู่ร้านเดิมกันนะ... เธอคงรู้นะว่าร้านไหน ''
เราได้แต่พยักหน้าตอบ และก็รีบวิ่งออกมา เราเข้าใจว่า โรเบิร์ด ต้องการร่วมฉลองกับเพื่อนๆ เขาเป็นคนที่มีเพื่อนค่อนข้างมาก ต่างจากเรา  ... เราควรดีใจหรือเสียใจดี เนี่ยะ ที่มีเพื่อนค่อนข้างน้อย...
เอาละได้เวลาไปจุดจอด... เอะ นั่นไง ไม้กวาดของเรา!
ไม่มีอะไรยากไปกว่า การฝึกขี่ไม้กวาด เพราะมันต้องใช้สมาธิ อย่างมากในการขับขี่ รวมจิต ให้เป็นหนึ่ง
ปกติแล้ว คนที่จะมีไม้กวาดได้ จะต้องเป็น นักเวทย์ระดับ5 ขึ้นไป แต่อย่างเรา ที่มีได้ก็เพราะ เป็นลูกของขุนนาง...แต่ก็อิจฉา พวกระดับสูง พวกนั้น เขาก็ขี่พวกมังกือ  มังกร กันหมดแล้ว ใจจริงก็อิจฉา...มันค่อนข้างเท่เลยแหละ
เอะ... นี่เรานึกอะไรเพลินๆมาตลอดเลย ต้องรีบหน่อยแล้ว นี่ก็บ่ายแล้วด้วย
....
....


ผ่านมาสักระยะ เราก็ถึงที่หมาย
เราดรอปไม้กวาดลงข้างๆต้นไม้ใหญ่  ที่นี่คือ ภูเขาอบิลเกล ใกล้ๆกับเมืองอัลคาเดีย  ที่แห่งนี้ จะมองได้เกือบทั่วทั้ง ทวีป อบิส แน่นอนว่า เห็นหุบเขาที่เขาลือกันว่า มีมิติที่ 4 อยู่ด้วย ก็คือ อาร์คเนีย... ตอนนี้ เราวิ่งไปตามทาง ที่เป็นทางลาดขึ้นไป  ข้างบนจะมีจุดที่ชมวิวสวยๆได้  ได้เห็นทั้งพระอาทิตย์ ขึ้นและตก  มีหมู่บ้านมากมาย และป่ามากมาย รวมถึงที่ๆ อันตรายก็ด้วยเช่นกัน อย่างเช่นที่พวกออร์คอาศัยอยู่ รวมถึง พวกภูติผีปีศาจ
แต่ชนกลุ่มที่หาตัวยากที่สุดก็คือ พวกเอลฟ์  พวกเอลฟ์ มักจะหลบซ่อนตัวอยู่ในป่าลึก...จริงๆแล้วก็อยากเห็นพวกเขานะ โอะ...
...
...
...
ลมเย็นๆ พัดมาโดนใบหน้า มันทำให้รู้สึก สบายตัวจริงๆ อย่างกับ นกที่อยากจะโผบินไป กับสายลม
จากจุดนี้ เรามองเห็น หุบเขาอาร์คเนีย ได้อย่างชัดเจน แต่มองลึกเข้าไปไม่ได้เพราะว่ามีหมอก
และเมฆสีเทาปกคลุมไปหมด สถานที่นั้น เป็นที่หวงห้ามสำหรับนักเวทตร์ฝึกหัดและ ขั้นฝึกตน...
อือออ
สบายดีจัง ถ้าเราเผลอหลับไปสักงีบ... ท่านพ่อจะว่าไหมนะที่กลับบ้านสาย....
....
....
....

.... อือออ  ฮือ!  สะดุ่งตื่นขึ้นมา แย่แล้ว...นี่ค่ำตั่งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ  ตายละ ! ต้องรีบกลับบ้านแล้ว !
เรารีบวิ่งลงมาจากเนินเขา อย่างรวดเร็ว ไปที่ดรอปไม้กวาดไว้ พร้อมกับ กระโดดขึ้นขี่ไม้กวาดอย่างรวดเร็วและ
ก็รีบ พุ่งออกไป  โชคดีที่บ้านเรานั้นไม่ค่อยไกลจากบริเวณนี้ บินไปสักหน่อยก็ถึงแล้ว แต่ว่ากลับไปสายแบบนี้ ท่านพ่อจะอนุญาติให้ไปเลี้ยงฉลองไหมนะ... เราขี่ไม้กวาดไปดรอปหลังบ้านดีกว่า  บ้านค่อนข้างใหญ่โต เข้ามาท่านพ่อน่าจะรับรู้แล้วละ  ...
อืบ จอดลงเรียบร้อย...เสร็จแล้ว..ที่เหลือก็.../ คฤหาสน์ หลังใหญ่
ตายเป็นตายสิ!  เราเดินตรงดิ่งเข้าไปที่ประตูด้านล่าง เสียงแรกที่ทักทายมาเลยก็คือ คนรับใช้ภายในบ้าน
'' ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณหนู .... คุณหนูหายไปไหนมา ''
'' ก็นิดหน่อยนะ เฟลโต้ แค่ไปจุดลับ มา ''
'' ไม่หรอกครับ.. ท่านเลเจอร์ กำลัง รอให้คุณหนูกลับมา จนจะแย่อยู่แล้ว ''
'' ....  ''
'' ท่านกำลังรอ แสดงความยินดีกับคุณหนูอยู่ ที่เรียนจบวิชาแพทย์ ระดับที่ 1 โปรดขึ้นไปหาท่านด้วยครับ ''
'' ...เข้าใจแล้วเฟลโต้ ''
ปกติแล้ว ท่านพ่อค่อนข้างใจดี ... แต่ที่พลาดวันนี้ก็คือ ปกติแล้วท่านพ่อไม่เคย อนุญาติให้ไปกินเลี้ยงกับใครเลย ถ้าวันนี้ไม่เผลอหลับแล้ว กลับบ้านเร็ว โอกาสที่จะไปกินเลี้ยงจบ กับพวกเบิร์ต ก็มีโอกาสขอได้ค่อนข้างเยอะอยู่...
กอกๆ ...
'' เข้ามาได้ ''
'' ขออนุญาติ ค่ะ ''
'' อ้าว...ลูกรัก..มานี่ มาให้พ่อกอดหน่อย   ''
ท่านพ่อเดินมาโอบกอดเราด้วยความอบอุ่น...ความรู้สึกเขิลอาย ความรู้สึกที่ว่า ไม่อยากอยู่แบบนี้นานๆ มันเริ่มมาแล้ว...
'' แหม่ พอเถอะค่ะท่านพ่อ ''
'' ฮ่าๆ พ่อยินดีด้วยนะ ที่ลูกจบจอมเวทต์แพทย์ ระดับที่ 1ได้ แต่ยังเหลืออีกตั้ง 19 ระดับ ฝึกฝนตนไปเรื่อยๆ''
'' แม่ของลูกจะต้องปลื้มในตัวลูกอย่างมากที่เดินตามลอยของเธอ   ''
'' ก็....ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ''
'' เอ่อ..คุณพ่อคะ...หนูอยากจะไปเลี้ยงฉลอง จบกับเพื่อน ขออนุญ- ''
'' ไม่ได้ ''
'' เหะ...''
'' ที่ว่าไม่ได้ก็คือ ตอนนี้ทางสมาคมเวทมนตร์แจ้งมาว่า ทวีปอบิส พร้อมเข้าสู่สงครามแล้ว ''
'' ห่ะ...พวกออร์คบุกหรือคะ? หรือพวกซาตาน ?!! ''
'' ไม่ใช่...ทางสมาคมเวทมนตร์ เตรียมกำลังจะบุก มิติที่ 4 ในพื้นที่อาร์คเนีย ''
'' เพราะงั้นลูกห้ามออกจากบ้านในช่วงเวลานี้ ''
'' ทำไมท่านพ่อพูดเหมือน ริดรอน สิทธิ์ขอ-''
'' เพราะว่า เขาระดมนักเวทมนตร์ทุกคนที่อยู่ในอบิสเข้ามาเป็นทหารแนวหน้าหนะสิ...เพราะงั้นลูกห้ามออกจากบ้านเด็ดขาด ''
'' แต่เพื่อนๆของหนู....''
'' เราต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน นะลูก อยู่ใน คฤหาสน์ แล้วลูกจะปลอดภัย....''
'' ....เข้าใจแล้วค่ะ ท่านพ่อ ....   ''
[ เช้าวันรุ่งขึ้น ] [ บริเวณใกล้กับหุบเขาอาร์คเนีย ]
'' ท่านหลอดคาซัค กองทหารจัดแนวรบพร้อมแล้วครับ...''
'' ทั้งหมดมี มังกร 5 กองพัน มังกรจอมเวทย์ไฟ พร้อมแล้วครับ''
'' ดี....ท่านมหาจอมเวทย์ จะต้องพอใจอย่างแน่นอน ใน ศึกครั้งนี้ ''
'' เตรียมการเปิดประตูมิติได้! ''

---------------------------------------------------------------------

[areja]

เขียนได้ดี ขอบคุณมากคะ เป็นกำลังใจให้นร้า คุณ nongx1

[samsung014]

เริ่มได้สนุกเลยครับ ขอบคุณครับ

[พัดลม]

ยังไม่มีห้องแยก ดันไปปักหมุดให้ก่อนนะครับ