น้ำตากินนร ตอนที่ 2

"มันจะได้ผลจริงมั้ยนะ?"
...ผมรำพึงกับตัวเองขณะเฝ้าลุ้นรอให้อาจารย์ประดับดาราหรือพี่ดาวสาวข้างบ้านที่หมายปองกลับเข้ามาดื่มน้ำในแก้วที่ได้แอบผสมน้ำตากินนรลงไปแล้วโดยวางแผนให้เจ้าม้าทำทีว่ามีธุระเพื่อเรียกหญิงสาวออกไปคุยข้างนอกแล้วผมก็รีบเข้าไปจัดการทันที...
(แถมสภาพแวดล้อมยังเป็นใจให้เพราะอาจารย์ท่านอื่นต่างไม่อยู่ในห้องเลยสักคน)
"ฮัลโหล~~...ดาวยังทำงานไม่เสร็จเลย...รออีกสักชั่วโมงนะคะ"
(เชอะ!!!...คู่หมั้นโทรมาตาม...แล้วอีกไม่นานจะได้เห็นดีชั่วกัน)
"เอ่อ--...บ้านที่เราไปดูวันนั้นก็โอเคดีนะคะ...แต่ดาวว่าต้องต่อเติมอะไรอีกมาก...แหม~~...พูดอะไรก็ไม่รู้คุณเสริฐเนี่ย...เพื่อเจ้าตัวลงตัวเล็กอะไรกัน?...ดาวเขินนะคะ"
...ฮึ่มแค้น!!!!!!...ได้ยินบทสนทนาจี๋จ๋าแล้วมันช่างบาดตาบาดใจกับเจ็บแปลบในอกซะเหลือเกิน...ถึงขนาดจะวางแผนไปซื้อบ้านใหม่ครองคู่เป็นผัวเมียกันเชียวนะ!!!...พี่ดาวเห็นความรักที่ผมมีให้มันไม่ได้มีค่าอะไรเลย?...น่าเจ็บใจจริงๆ!!!!!...
"เรายังมีอะไรให้ทำอีกเยอะมาก...เตรียมการไว้แต่เนิ่นๆก็เป็นเรื่องดี...พิธีก็ไม่ต้องเอาใหญ่โตมากหมั้นเช้าแต่งเย็น...ค่ะๆ"
(คิดเรอะว่าจะยอมให้มันเกิดขึ้นได้?...ไม่มีทางอย่างเด็ดขาด!!!!!!)
"ดาวเข้าใจถึงความรู้สึกของชายค่ะ...แต่ว่า...ยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้...ค่ะ...เรื่องนี้ชายก็รู้แล้ว"
(โอ้ว~~~...ได้การ!!!!!...ขณะคุยโทรศัพท์พี่ดาวก็ดื่มน้ำในแก้วนั้นแล้ว...ทีนี้ก็รอดูผลอีกไม่ถึง 2 ชั่วโมงสินะ)
...ยังไงงานนี้กะว่าถ้าไม่ได้ผลก็จะยกพวกไปกระทืบตาแก่หมอเสน่ห์ซะเลยโทษฐานบังอาจหลอกลวงกันเพราะเงินน่ะยังไม่เสียดายเท่ากับเสียดายความรู้สึกและความคาดหวังที่ล้นปรี่...
"อ้าว!!...สุชาย"
"เมื่อกี้ม้ามาหาอาจารย์ทำไมหรือครับ?"
...ผมแกล้งถามทั้งๆที่รู้แก่ใจดีแต่เพื่อความสมจริงจึงต้องเล่นละครกันสักหน่อย...
"ม้าเขามีปัญหาไม่เข้าใจบทเรียนจ้ะ...อาจารย์ก็เลยแนะนำวิธีจำเนื้อหาที่สำคัญพอคร่าวๆ"
"อย่างนี้นี่เอง...นึกว่ามันจะเดินตามรอยชายซะอีก"
"เดินตามรอย?"
"ก็จะจีบอาจารย์ไง"
"บ้า!!!...ชายพูดอะไร?"
"ผมพูดเล่นหรอกครับ"
".................................................."
"อาจารย์ไม่ต้องคิดมากหรอก...บางทีความรักของผมอาจเป็นเพียงความหลงใหลได้ปลื้มเพียงชั่วขณะหนึ่งซึ่งยังไงผมก็เชื่อว่าอีกไม่นานคงจะเจอผู้หญิงที่เหมาะสมกับตัวผมแน่นอนครับ"
"จ้ะ"
(ใช่~~...อีกไม่นานต่อจากนี้!!!!)
...ผมทิ้งคำพูดกับมอบรอยยิ้มให้อาจารย์สาวอย่างมีเลศนัยแล้วก็ลาจากมาแต่ไม่ไปไหนไกลหรอก...คอยซุ่มดูอยู่ตรงหัวมุมทางเดินลงบันไดนั่นแหละ...
"..................................................."
"..................................................."
"..................................................."
"?"
(เอ๊ะ?...นักศึกษาสาวสวมแว่นกันแดดคนนี้เป็นใครกันหว่า?...เห็นมองเราอยู่นานแล้ว)
".................................................."
"คุณ...มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่า?"
".................................................."
...ไม่มีเสียงตอบใดๆแต่หญิงสาวก็ยังยืนกอดอกพลางมองมาที่ผมอย่างไม่ยอมหันหน้าไปไหนซึ่งหล่อนอยู่ห่างออกไป 2 ห้องเรียน...
(ดูลึกลับยังไงก็ไม่รู้แฮะ?...แต่ใส่แว่นตาดำอยู่ในอาคารเรียนเดี๋ยวคนอื่นเค้าก็คิดว่าเป็นขโมยปลอมตัวมาหรอก)
".................................................."
"เอ--...แต่ก็รู้สึกว่าเคยเห็นเธอเหมือนกันนา--...ใช่แล้ว!!...น่าจะเป็นรุ่นพี่ปี 3 ที่เรียนอยู่ภาคสมทบ...ตอนนี้เป็นเวลาเย็นก็หมายความว่ามารอเข้าห้องเรียน...หือ?"
(น้ำเสียงหวานๆแต่เยือกเย็นมันได้ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงรองเท้าสตรีกระทบพื้นที่กำลังก้าวมาหาเรา)
"ท่านกำลังจะสมความปรารถนาดังใจหมายในเวลาอันใกล้...เช่นนั้นน้ำตากินนรก็หาได้มีประโยชน์ต่อท่านอีกต่อไปไม่"
"!!!!!"
...ไม่จริง!!!!...ผู้หญิงคนนี้รู้จักน้ำตากินนรด้วย...กำลังจะสมความปรารถนา...งั้นก็หมายความว่า?...
"คุณรู้!!!"
"ใช่...เรารู้ว่าท่านคิดจะยืมมืออวิชาด้านมืดเพื่อชักนำจิตใจของหญิงอันเป็นที่รักให้หันกลับมามองท่านอย่างผิดหลักกฎเกณฑ์ตามธรรมชาติ...แต่นั่นคือสิ่งที่มิอาจจะยอมรับได้"
...บ้าที่สุด!!!!...เจ้าหล่อนได้มารู้เห็นสิ่งที่เราทำทั้งหมดตั้งแต่แรกเลยหรือเนี่ย?...อา--...การใช้คำพูดคำจาอย่างกับในละครพื้นบ้านย้อนยุคแต่ประโยคลักษณะนี้เหมือนกับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน?...
"คุณเป็นอะไรกับตาไฝน่ะ?"
".................................................."
".................................................."
...ภายในแว่นกันแดดสีดำสนิทผมไม่อาจมองเห็นดวงตาของสาวเจ้านางนี้เลยซึ่งเป็นไปได้สูงว่าเธอต้องหลับตาอยู่(อูย~~...แต่ทรวดทรงของหล่อนช่างสุดยอดจริงๆ...หุ่นนางแบบเลยนะเนี่ย)...
"เรื่องนั้น...ท่านมิจำเป็นต้องทราบแต่จงวางใจเถิดว่าอันตัวเรานี้หาได้มีความคิดจะนำเรื่องที่ท่านใช้น้ำตากินนรกับอาจารย์ประดับดาราไปแพร่งพรายแก่ผู้อื่นไม่...แค่ขอเพียงท่านยอมรับฟังคำขอร้องของเรา"
"แต่ถ้าผมไม่ตกลงคุณก็จะบอกคนอื่นงั้นสิ?"
"เราจะมิกระทำการอันโง่เง่าเยี่ยงนั้นดอกเพราะมันหาได้เกิดประโยชน์ใดๆไม่"
"งั้นลองว่ามา"
"...เรามีความประสงค์จะขอซื้อน้ำตากินนรจากท่านในราคา 4 แสนบาท"
"โฮะ!!!...ผมจ่ายไป 2 แสนแต่คุณคิดจะเกทับตั้ง 2 เท่าเชียวรึไง?"
"จะขายให้ได้หรือไม่?"
"ฮะๆๆ...ผมจะไม่ขายและจะไม่เจรจาอะไรทั้งนั้นเพราะน้ำตากินนรเป็นสิ่งที่ผมได้มาอย่างถูกต้อง"
"8 แสน"
"!!!!!!!"
...เฮ่ย!!!...เพิ่มข้อเสนอขึ้นอย่างมหาศาลชนิดไม่มีความลังเลเลยแม้แต่นิด...ผู้หญิงคนนี้สติยังดีอยู่หรือเปล่า?...
"นี่คุณเห็นผมเป็นอะไรกัน?...ผมไม่ใช่คนเห็นแก่เงินนะ!!!...อย่ามาพูดจาล้อเล่น...อุ๊บ!!!"
"เรามิได้ล้อท่านเล่น...หลักฐานก็อยู่ที่นั้นแล้ว"
...หญิงสาวไว้ผมทรงบ๊อบปลายสั้นข้างยาวข้างขว้างกระเป๋าหนังใส่ผมแล้วหันหลังกลับ(?)พลางพูดต่อไปว่า...
"อย่างไรท่านก็ต้องขายให้เราโดยดุษฎี...ท่านหาได้มีทางเลือกใดๆอีกนอกจากรับเงินนั่นไปซะ"
(ธนบัตรใบละพันบาทเป็นปึกๆและท่าทางจะไม่ใช่ของปลอมอีกด้วย)
"ภายในกระเป๋ามีเงินสดนับได้ 4 แสนบาทถ้วนส่วนที่เหลือ...เราจะนำมาให้ภายหลัง"
"ผมยังไม่ได้บอกและไม่ตกลงเลยว่าจะขายให้คุณ...อ๋า!?...เอาคืนมานะ!!!"
(นี่!!!...นี่เธอแอบฉวยขวดใส่น้ำตากินนรไปถืออยู่ในมือตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?...ก็...ก็เรายังไม่ได้เข้าไปใกล้ตัวเธอเลยนี่นา!!!!!)
"ธุระของเราจบสิ้นแล้วส่วนท่านก็จงไปรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองก่อขึ้นด้วยเพราะว่าสตรีผู้นั้นคงจะเริ่มมีจิตใจเอนเอียงมาทางท่านมากขึ้นตามลำดับ"
"............................................."
...พูดอะไรไม่ค่อยจะเข้าใจแต่มันดันทำให้ผมรู้สึกยินดีตรงที่ว่า "สตรีผู้นั้นคงจะเริ่มมีจิตใจเอนเอียงมาทางท่านมากขึ้นตามลำดับ" ...
"อ้าว!!...หะ...หายไปไหนแล้ว?...กลับมาก่อนสิคุณ!!!!"
...ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีที่ผมมองไปทางห้องพักอาจารย์ซึ่งพี่ดาวกำลังนั่งทำงานอยู่แล้วหันหลับมาอีกครั้ง...ร่างของสาวเจ้าผู้ลึกลับทั้งกิริยาคำพูดและการกระทำก็อันตรธานหายไปจากบริเวณนั้นอย่างน่าประหลาดยิ่ง!!!!...
"ตรงนี้ไม่มีทางที่เธอจะหนีหายไปในชั่วพริบตาโดยที่เราไม่เห็นตัว"
(รึหล่อนจะเป็นผี?...เป็น...เป็นไปไม่ได้น่า!!!!!!)
...

"อืม--...สบโอกาสช่วงชิงมาโดยมิให้เขาผู้นั้นระแวดระวังตัวทัน...ฉะนั้นนี่ย่อมต้องเป็นน้ำตากินนรของจริงแน่นอน"
"..............................................."
"หึ!!...ขอให้ท่านจงมีความสุขสมหวังในการช่วงชิงคนรักของผู้อื่นมาเป็นของตัวซึ่งถึงกับต้องยืมมืออวิชาด้านมืดเข้าช่วยเถิด...มนุษย์นั้นย่อมต้องเป็นไปตามกรรมที่ตนก่อขึ้นเอง"
"..............................................."
"มาแล้วหรือ?...เจ้าจงไปนำเงินมาให้เราสัก 6 แสนซิ...เรามีความจำเป็นจะต้องใช้ในค่ำคืนนี้"
............................................................................................

ชักสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ

ลึกลับ น่าสนุก น่าติดตามโดยพลัน

ตัวรุ่นพี่ปี3 จะมีบทไปเรื่อยๆเลยรึ อ.จะเป็นไงกันน่ะ

มีความลึกลับน่าติดตาม

เอ..ตัวละครคุ้นๆ จักรวาลเดียวกันรึ!!