น้ำตากินนร ตอนที่ 3

"รึยัยรุ่นพี่นั่นจะมีวิชาหายตัว?"
(แม่มดหมอผี,ผู้มีวิชาคาถาอาคมหยั่งรู้เหตุการณ์,ผู้มีพลังจิต...ที่ว่ามาทั้งหมดล้วนมีความเป็นไปได้ทั้งนั้นก็ในเมื่อน้ำตากินนรที่เป็นยาเสน่ห์ซึ่งสามารถชักนำให้คนมาหลงรักยังมีตัวตนอยู่จริง)
"ทำไมต้องมายุ่งเกี่ยวกับเราด้วย?"
...แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น...มันเป็นไปตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอกทุกอย่าง!!!!!!...แม้ผลลัพธ์เริ่มจะส่งผลในทางบวกมากยิ่งขึ้นแต่เกือบๆ 2 ชั่วโมงผมก็เอาแต่ผุดลุกผุดนั่งเฝ้ารอด้วยความกระวนกระวายใจซึ่งผลลัพธ์ล่าสุดคืออาจารย์ประดับดารามีอาการแปลกไปอย่างเห็นได้ชัดเช่นว่าเธอไม่มีสมาธิตรวจข้อสอบและจะคอยหันซ้ายแลขวาไปมาเกือบตลอดราวกับต้องการอยากพบกับใครคนหนึ่ง?...
"น่าจะเป็นโอกาสดีของเรา..."
...เพราะมีความมั่นใจอยู่ลึกๆว่าคนที่อาจารย์มองหาจะต้องไม่ใช่คู่หมั้นอย่างไอ้เสริฐแน่นอน...
(TRRRRRRRRRRRRR)
"อ้อ--...ขอโทษนะคะที่วันนี้จะไม่กลับด้วย...คือดิฉันเปลี่ยนใจแล้ว...แค่นี้ค่ะ!!"
...ละ...เหลือเชื่อ!!!!!!!...ก็ไหนบอกว่าจะกลับบ้านพร้อมกันไง?...ใครช่วยอธิบายทีซิว่าแววตาและน้ำเสียงที่ผมได้ยินเมื่อครู่เป็นของคนที่รักกันหวานชื่นและกำลังจะแต่งงานกันแน่เหรอ?...ไหงมันช่างเต็มไปด้วยความหมางเมินและเย็นชาซะเหลือเกินเล่า?...
"รำคาญ!!!...ทีหลังไม่ต้องโทรมาอีกเพราะผู้ชายที่ฉันอยากเจอไม่ใช่คุณ!!!!"
...หญิงสาวเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิงแล้วผมก็ได้คำตอบว่าคนที่พี่ดาวอยากพบคือ...
"ป่านนี้ชายอยู่ที่ไหนนะ?...เขาจะกลับบ้านแล้วหรือยัง?...อา--...นี่ฉัน...ฉันเป็นอะไรไป?...แค่นึกถึงเขาหัวใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ...ไม่!!...ชายเป็นลูกศิษย์ของเราๆที่เป็นอาจารย์จะคิดอย่างนั้นกับเขาไม่ได้!!!...ไม่!!!!"
...ฮึ!!...ไม่มีทางหักห้ามใจไม่ให้รักผมได้หรอกน่าคนสวย~~...มา!!!!...มาลองดูกันว่าอย่างไหนจะเหนือกว่าระหว่างจรรยาบรรณจิตใต้สำนึกของผู้เป็นอาจารย์กับอำนาจแห่งยาเสน่ห์?...
"แปลกจริง...ก็ฉัน...ฉันรักคุณเสริฐและจะแต่งงานกับเขาไม่ใช่หรือไง?...แล้วก็เคยปฏิเสธชายไปเพราะมันเป็นไปไม่...อึ๊ก!!...ไม่ได้~~"
...พี่ดาวเอามือกุมหัวตัวเอง...ความคิดที่แตกต่างกำลังมีผลขัดแย้งกันอย่างหนัก...
"แต่...แต่ฉันก็แต่งงานกับคุณเสริฐไม่ได้!!!...ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจู่ๆฉันก็รักชาย?...รักมากขึ้นทุกทีๆ...ชายอยู่ไหน?...เธออยู่ที่ไหนกันแน่?...มาหาฉันทีสิ!!!!"
(น้ำตากินนรเป็นฝ่ายชนะ...สะใจจริงโว้ย!!!!!!!!!!)
"...ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิดถึงเขามากขนาดนี้แล้วทำไมเวลานี้ฉันถึงอยากเห็นหน้าชาย...อยากพบเขาเหลือเกิน...ไม่รอแล้ว!!...ฉันจะไปหาเขาเดี๋ยวนี้!!!"
(สาวเจ้าไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของเราไม่อย่างงั้นคงรีบกดหาจนนิ้วระรัวแทบไม่ทัน!!!!)
"เฮ้อ!!...สิ้นสุดการรอคอยกับบทบาทหมามองเครื่องบินอันยาวนานซะทีนะเรา...โอ๊ะๆๆ...อย่าเพิ่งๆ...ทีนี้พี่ก็จงรับรู้ซะบ้างเถอะนะครับว่าความทุกข์ใจที่เกิดจากการเฝ้าโหยหาคนที่ตัวหมายปองและความรักที่มืดมนไม่เห็นหนทางว่าจะสมหวังมันหนักหนาสาหัสแค่ไหน?...ผมจะไม่ออกมาพบพี่!!"
(นั่นคือเราจะแกล้งทรมานพี่ดาวให้รู้สึกสะใจเล่น!!!!)
...เดิมพันครั้งนี้ผมเป็นผู้ชนะและจะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้นในช่วงหน้าร้อนปีหน้าตราบใดที่เจ้าบ่าวไม่ใช่นายสุชายคนนี้...ผมกระหยิ่มยิ้มย่องเบิกบานใจเดินออกมานอกอาคารทั้งที่ก็ร้อนรนอยากเข้าไปยลโฉมใบหน้าของพี่ดาวใกล้ๆจนแทบทนไม่ไหวแต่ยั้งไว้ก่อนเพราะพี่ดาวในเวลานี้ไม่ใช่คนเดิมที่จะเพิกเฉยต่อความรักของผมแต่เป็นฝ่ายเธอต่างหากที่จะต้องทำทุกหนทางเพื่อตามหาผมให้เจอ...
"ไอ้ม้า?"
"ไง!!"
"จะไปไหน?"
"หาจุ๊บ...ก็คืนนี้มีอะไรให้ต้องทำอีกเยอะ"
"กูก็เหมือนกันเว้ย!!!"
"หา--...ไปหลีสาวที่ไหนอีกล่ะ?"
"จะมีใคร?...ก็พี่ดาวของกูไงเล่า!!...เฮ่ย~~...น้ำตากินนรนี่เป็นของจริงไม่หลอกเล่นนะว้อยขอบอก!!!"
(แต่แม่งถูกผู้หญิงประหลาดชิงไปซะแล้ว)
"น้ำตากินนรคืออะไรวะ?"
"ไอ้นี่ทำฟอร์มเดียะปั๊ด!!!...ก็เมื่อกี้ยังอวยพรให้กูโชคดีอยู่แหม่บๆ"
"กูไม่รู้จริงๆ!!...นี่มึงพูดเรื่องอะไรน่ะ?"
"วะ!!...ก็มึงทำตามแผนของกูที่ทำทีเรียกอาจารย์ประดับดาราออกไปคุยแล้วกูก็ถือโอกาสเอาน้ำตากินนรลงผสมในน้ำดื่มไงเล่า!!!...ยังจะให้กูพูดอีกนะ?"
"เดี๋ยวๆๆๆ...อะไรของมึง?...กูชวนอาจารย์ประดับดาราไปคุยกันตอนไหน?...แล้วน้ำตากินนรมันคืออะไรกูก็ไม่รู้อีก"
"เฮ้ยอย่ามาตลก!!!...ไม่ขำ!!!!"
"ก็ไม่ขำน่ะเซ่!!!!...มึงเอาเรื่องเพ้อเจ้ออะไรมาพูดให้กูฟังอยู่ได้วะเนี่ย?"
...ไอ้ห่-...นี่มันเป็นบ้าอะไรกัน?...ท่าทางก็ดูจะไม่เหมือนว่าเป็นการเสแสร้งผมจึงจำใจเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นให้ม้ามันฟัง...
"ทีนี้ชัดแล้วใช่มั้ย?...มึงเป็นคนแนะนำให้กูลองพึ่งพวกไสยศาสตร์ดูแถมยังบอกว่ารู้จักหมอเสน่ห์และขันอาสาจะพาไป...ก็เลยทำให้กระเป๋ากูเบาโหวงเพราะเสียเงินไปตั้ง 2 แสนไง"
"เปล่าเว้ย!!!...กูไปทำเรื่องอย่างนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"
"ไอ้เวรนี่จะมีเรื่องกะกูเหรอ?...วอนหาส้นตีนแล้วนะมึง!!!"
"โอ่ยๆๆ...กูไม่เข้าใจมึงเลยจริงๆว่ะ...กะอีแค่ผิดหวังเรื่องความรักก็ถึงกับแต่งนิทานหลอกเด็กมาเล่าให้ฟังได้หน้าตาเฉย...มีสติหน่อยเพื่อน!!!...ตาไฝหมอเสน่ห์บ้างล่ะ~~...น้ำตากินนรบ้างล่ะ~~...กูร่วมมือวางแผนการกับมึงบ้างล่ะ~~...มันมีที่ไหนและตอนไหนกัน?"
...ตอนนี้ผมโมโหแทบอยากจะโดดถีบยอดอกไอ้ม้าแต่ก็ยังอุตส่าห์อดกลั้นอารมณ์และกระแทกเสียงถาม...
"งั้นกูถามหน่อย!!!...บ่ายนี้มึงไปมุดกระโปรงเอาหัวซุกหีทำเชี่ยอะไรที่ไหน?"
"ตอนบ่ายเรอะ?...กูก็ไปที่โรงฝึกชมรมคาราเต้เพราะได้ข่าวว่ามีสาวสองพี่น้องสุดสวยมาร่วมฝึกด้วย...ทีแรกก็ไม่ค่อยจะเชื่อแต่พอไปดูเข้าจริงๆ...สุดยอดเพื่อน!!!...พวกเธอสวยยิ่งกว่าอาจารย์ประดับดาราซะอีก...แหม~~...มึงน่ะน่าจะไป..."
"พอทีโว้ย!!!!!!"
"โอ๊ะ!!...กูไม่คุยด้วยแล้วว่ะ~~"
"เดี๋ยว!!!"
...นี่ตกลงผมกำลังคุยกับคนบ้าอยู่สินะ?...ไอ้ม้ามันโดนของมาหรือไงสมองถึงได้เสื่อมอย่างนี้?...
"..........................................."
(ช้าก่อน!!!...หรือจะเป็นฝีมือยัยคนที่ปั้นจิ้มปั้นเจ๋อนั่งไขว่ห้างโชว์ขาอ่อนอยู่ใต้ต้นไม้นั่น!!)
"หนอย~~...จงใจมาอยู่ใกล้ๆเพื่อให้คนเค้ารู้ว่าเป็นฝีมือตัวเองรึ?"
"..........................................."
"ที่เพื่อนฉัน...กลายเป็นแบบนี้เป็นเพราะเธอใช่มั้ย?"
"..........................................."
"นึกว่าทำเงียบแล้วฉันจะละเว้นเธอเรอะไง?...เอ้ย!!!!"
"คุณอย่าทำอะไรที่ไม่เข้าท่าจะดีกว่าครับ"
...ผมหมายจะจับตัวหญิงสาวพร้อมทั้งยึดน้ำตากินนรคืนแต่กลับถูกใครบางคนเอาปืนจี้ที่ขมับ...
"จะ...ใจ...ใจเย็นๆก่อนพี่!!!...ถะ...ถ้าผมตายพี่ก็ต้องติดคุกนะครับ"
(น่ากลัว!!!!...สาวรุ่นพี่คนนี้เป็นลูกสาวเจ้าพ่อหรือไงถึงได้มีผู้คุ้มกันส่วนตัวแถมพกปืนอีกด้วย?)
"กรุณาทำใจเย็นๆและฟังเรื่องที่คุณหนูของผมจะพูดต่อไปนี้...หากคุณอยู่เฉยๆและไม่ทำให้ผมต้องลำบากใจมันก็จะไม่มีอันตรายใดๆเกิดขึ้นแน่นอน...ผมขอรับประกัน"
"จงลดปืนซะเถิดก้อง...คุณสุชาย...เราบอกไปเมื่อก่อนหน้านี้ว่าธุระกับท่านนั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว"
"............................................"
"หรือท่านยังมิต้องการจะให้มันจบ?...เช่นนั้นก็ย่อมได้"
"ไม่ต้องมาทำพูดดี!!!...คิดจะจองล้างจองผลาญกันไปถึงไหนแล้วเธอทำอะไรกับเพื่อนฉัน?"
"ท่านเชื่อมั่นในใจตนว่าเป็นฝีมือของเรากระนั้นหรือ?"
"ยังจะมาทำไขสือ!!...เพื่อนฉันจู่ๆมันก็ลืมเรื่องน้ำตากินนรไปจนหมดทั้งที่เพิ่งผ่านมาไม่ถึง 4 ชั่วโมง...คนที่เกี่ยวข้องและรู้เรื่องราวมีไม่เท่าไหร่ซึ่งถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะยังมีใครอีก?"
"ช่างเกรี้ยวกราดจริง...มิต้องทำหน้าขึงขังเยี่ยงนั้นก็ได้...คู่สนทนาของท่านเป็นสุภาพสตรีนะ"
"เธอ!!!"
"หึ!!...แล้วไง--...หากเป็นฝีมือของเราแล้วท่านจะทำไมรึ?"
"นังปิศาจ!!!!...ที่แท้แกก็คอยเฝ้าจับตามองพวกฉันจริงๆสินะ"
"โปรดจงอย่าเข้าใจผิด...เรานั่งพักเหนื่อยอยู่ใต้ร่มไม้แห่งนี้นานมากแล้วซึ่งก็ท่านต่างหากที่เป็นฝ่ายเข้ามาคุกคามเราก่อน...สำหรับเพื่อนสนิทของท่านเราก็ช่วยหาหนทางอันเหมาะสมต่อตัวเขา"
"หนทางบ้าบออะไร?"
"อา--...ความเป็นจริงก็คือ...ธุระกับท่านนั้นยังหาได้สิ้นสุดโดยสมบูรณ์ดอก"
"อื๋อ?"
(ชี้นิ้วมาข้างหน้า...จะให้เราดูอะไร?...โอ๊ะ!!...ลมพัดแรง)
"ชาย...ว้าย!!"
"โอ!!!"
...ภายใต้กระโปรงจีบสีฟ้าอ่อนของพี่ดาว...หล่อนนุ่งกางเกงในสีชมพูเข้ม...เอ้ยไม่ใช่แล้วๆ...นังแม่มดมันต้องการสื่อสารให้ผมรู้ต่างหากล่ะว่าอาจารย์ประดับดารากำลังวิ่งกระหืดกระหอบมาหา...
"อาจารย์!?"
"ในที่สุดฉันก็เจอชาย...คิดถึงเหลือเกิน...ฉันคิดถึงชายใจจะขาดเลยนะ"
"โอ๊ะ!!!!"
...หัวใจพองโตด้วยความลิงโลดสุดขีดทันทีที่อาจารย์สาวโผเข้าสวมกอดชนิดเต็มรัก...แม้ผมอยากกอดตอบมากมายใจจะขาดแค่ไหนแต่ก็ต้องทำเป็นสงวนทีท่าตีหน้านิ่งไว้ก่อน...
"เดี๋ยวครับ!!...อยู่ๆก็มากอดผมแบบนี้มันเรื่องอะไรกัน?...ถ้าเกิดคุณเสริฐแฟนอาจารย์มาเห็นเข้า"
(ปากพูดแต่มือไม่ยอมแกะออกแฮะ...แกะให้โง่สิ!!!!)
"ช่างเขา!!!!...ฉันไม่ได้รักผู้ชายคนนั้น...คนที่ฉันรักก็คือชาย...ชายเพียงคนเดียวเท่านั้น"
...ฮ่าๆๆๆๆๆ...สำเร็จอย่างงดงาม...ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างและตอบรับความปรารถนาของผม!!!!...
"แต่อาจารย์..."
"ไม่เอาๆ...เรียกดาวสิคะ~~"
(กอดแน่นกว่าเก่าอีก!!!!...หูย~~...ทำตาหวานฉ่ำอ้อนด้วยนะ)
"...แต่ดาวจะแต่งงานปีหน้า..."
"ไม่ค่ะ!!...หน้าร้อนปีหน้าจะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้นหรือไม่งั้นเจ้าบ่าวของดาวก็จะต้องเป็นชาย...ไม่มีทางเป็นคนอื่นได้!!!...ดาวรักชาย...ได้ยินชัดมั้ยคะ?...ดาวรักชายเพียงคนเดียวเท่านั้น!!!!"
...ผมยังไม่ทันจะไปไหนไกลๆเพื่อแกล้งให้พี่สาวข้างบ้านหัวใจว้าวุ่นก็มาถูกบอกรักกลางสนามหญ้าหน้าคณะแต่อยากให้ไอ้เสริฐมาเห็นเหตุการณ์ตอนนี้ยิ่งนักจะได้หัวเราะให้ก้องฟ้าใส่หน้ามันด้วยความสะใจ!!!...เอาให้เจ็บใจจนกระอักเลือดตายไปต่อหน้าเลยยิ่งดี!!!!...
"หึ!!"
(ยัยแม่มดออกเสียงในลำคออย่างมีเลศนัยขณะเดินผ่านไปโดยมีชายหนุ่มคุ้มกันตามติด...กำลังวางแผนอะไรอยู่ก็ไม่รู้แต่เวลานี้ช่างหัวมันเถอะ)
"เอ่อ--...คืนนี้...ดาวเต็มใจจะไปบ้านผมมั้ย?"
...งานนี้กะขอมัดจำหวังฟันอาจารย์สาวเป็นอันดับแรกก่อนเลยซึ่งสาวเจ้าก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าที่ผมชวนไปบ้านเพราะต้องการอะไรจากตัวหล่อน?...
"เต็มใจสิคะ!!!...เต็มใจอย่างยิ่งเลย...ต่อให้ไม่เจอตอนนี้ดาวก็จะไปหาชายที่บ้านและตั้งใจรออยู่ที่นั้นโดยไม่ยอมไปไหน"
"ขนาดนั้นเชียวรึครับ?"
(ไม่มีการอิดออด...หญิงสาวตกปากรับคำแทบจะทันทีส่วนเราก็ดีใจแทบจะบ้าทันควันเช่นกัน!!!!)
"ได้โปรดเชื่อเถอะนะคะ...ต่อให้ชายไล่ดาวๆก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ"
"แค่นี้ชายก็ชื่นใจมากแล้วครับ"
...ผมปลื้มอกปลื้มใจปานได้เสวยสุขบนสรวงสวรรค์จนลืมความขุ่นข้องสงสัยต่างๆไปจนหมดสิ้น...
...

...ในที่สุดความฝันของเราก็กลายเป็นความจริง...อาจารย์ประดับดาราหญิงสาววัย 27 กำลังชำระร่างกายในห้องอาบน้ำส่วนตัวของบ้านผม...
"ไม่ต้องไปคิดเรื่องนังแม่มดนั่นให้เปลืองสมอง...เราไม่ไปยุ่งกับมันๆก็คงไม่มาวอแวกันอีกหรอกน่า"
...เหลือบเห็นกองชุดชั้นในของอาจารย์สาวแล้วต้องเป่าปากเพื่อคลายความตื่นเต้นลงซะบ้าง...นี่ก็เพราะน้ำตากินนรแท้ๆที่ทำให้ผมได้เห็นมัน...
("ดาวต้อง...ถอดผ้าต่อหน้าชายเลยเหรอ?"
"...ก็ไหนบอกว่าจะตามใจผมทุกอย่างไง?"
"ก็...ก็ได้จ้ะ")
"ของลับของสงวนที่อยากเห็นมานานก็ได้เห็นจนจะแจ้งแดงแจ๋...ทีนี้ล่ะ~~...จะต้องทำการสำรวจลงลึกให้ถึงเนื้อในชนิดทุกซอกทุกมุมเชียวคอยดู!!!!"
...ผมนั่งห้อยขาควยแข็งโด่บนเตียงรอให้พี่ดาวอาบน้ำเสร็จ...ระหว่างนี้ตามองเงาร่างเปลือยของหญิงสาวรุ่นพี่ส่วนมือก็รูดหนังหุ้มปลายไอ้จู๋จนท่อนลำเริ่มพองตัวใหญ่...
"ใจเย็นลูกพ่อใจเย็นไว้...เดี๋ยวก็ได้ออกรบสมใจอยากแกแน่~~"
...

ใจเย็นๆแปปนึง เดียวน้ำตาไอ้ใบ้ จะไหลออกมา

ขอบคุณครับ

ถ้ารักขนาดต้องวิ่งหา
แล้วจะไปใหนต่อใหนได้
ต้องอยู่บ้านตลอดสิ

ตื่นเต้น จะมีฉากสำคัญเร็วๆนค้