7 Sin : Sloth "เหตุการณ์ ณ ชานชาลา" (EP.1) *Rewrite*

[GoDeRsOuL]

เป็นการรีไรท์เนื้อหาใหม่นะครับ แนะนำ ติชม ได้ตามสบายเลยครับ

ซ่อนแค่รูปประกอบจินตนาการนะครับ

อ่านจบแล้วถ้าแสดงความคิดเห็นให้หน่อยจะกรุณามากครับ จะได้นำไปปรับปรุงผลงาน

เจอคำผิดบอกด้วยนะครับ

***ชี้แจงเพิ่มเติ่มนะครับ ***
เห็นมีนักอ่านหลายท่านเข้าใจผิด
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งคนละเรื่องกับ 7Sin : Lust นะครับ
ตัวเอกคนละคน เนื้อเรื่องคนละแนว เพียงแต่อยู่ในจักรวาลเดียวกันเท่านั้นครับ
..................................

"สวัสดีครับท่าน มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ" สารวัตรหนุ่มกล่าวด้วยความนอบน้อมกับคู่สนทนาที่อยู่ปลายสาย เขาโบกมือไล่นายตำรวจอีก 2 สองคนที่ยืนอยู่ภายในห้องทำงานส่วนตัวให้ออกไปข้างนอกจนหมด

"ครับท่าน.... ตามที่ท่านสั่ง คดีนี้ผมได้ลงพื้นที่ดูแลด้วยตัวเองและมีความคืบหน้าอย่างมากครับ" สารวัตรหนุ่มพูดพลางเอื้อมมือไปรื้อหาของบางอย่างจากกองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน เขาหยิบได้แฟ้มสีดำสนิทออกมาวางไว้ตรงหน้าและกางออก ภายในมีข้อมูลของผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกประทับตราคำว่า 'ลับสุดยอด' สีแดงเอาไว้ เขาดูข้อมูลในแฟ้มสลับกับรูปถ่ายที่ลูกน้องของเขาพึ่งจะนำมาส่งก่อนจะคุยกับคู่สายต่อ

"เราระบุผู้ต้องสงสัยจากภาพในกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่รอบๆที่เกิดเหตุ รวมกับคำให้การของพยานที่เห็นเหตุการณ์ในระยะไกล ทำให้เราได้รูปพรรณสัณฐานที่แน่นอนของคนร้ายและส่งเจ้าหน้าที่ไปค่อยจับตาดูแล้วครับ ถ้าเกิดการก่อเหตุขึ้นเราสามารถส่งเจ้าหน้าที่เข้าจับกุมได้ทันที เพียงแต่ว่า.... คนร้ายคนนี้ยังไม่ใช่คนที่ท่านตามหาครับ" สารวัตรหนุ่มกล่าวจบก็ปิดแฟ้มเอกสารลงแล้วเอนหลังพิงกับเก้าอี้บุนวมสีดำราคาแพง ปลายสายสนทนาดูเหมือนจะไม่ได้กล่าวอะไรมากหลังจากได้ยิน สารวัตรหนุ่มจึงเอ่ยถามในสิ่งที่เขาสงสัยมานานตั้งแต่ได้รับคำสั่งจากบุคคลนี้

"ท่านครับ.... ผมขออนุญาตถามครับ เกี่ยวกับชายคนที่ท่านต้องการหาคนนี้" เขาเว้นช่วงสักพักเพื่อให้แน่ใจว่าคู่สนทนาจะไม่ขัด

"ผมดูจากข้อมูลแล้ว ชายคนนี้... อดีตร้อยตำรวจเอกมือดีที่หายสาบสูญไปหลังออกปฎิบัติภารกิจกวาดล้างยาบ้าครั้งใหญ่เมื่อสิบปีก่อน คดีแปลกๆที่ท่านให้ผมจับตาเกี่ยวข้องอะไรกับชายคนนี้ด้วยครับ" เขาถามด้วยความสงสัย

เพราะคดีที่เขากำลังสืบอยู่ตอนนี้เป็นคดีข่มขืนและโจรกรรมที่แปลกประหลาด มีเหตุเกิดทั้งหมดถึง 12 ครั้งในชั่วระยะเวลา 3 เดือนในละแวกเดียวกัน  คนร้ายในคดีนี้สามารถทำการอุกอาจแบบซึ่งๆหน้าได้โดยที่ไม่มีพยานหลักฐานให้สืบสวนต่อได้เลย ไม่ว่าจะจากเจ้าทุกข์ที่จำอะไรไม่ได้ พยานในที่เกิดเหตุที่ไม่รู้เรื่องราว สถานที่เกิดเหตุก็เป็นร้านหรือซอยเล็กๆที่ไม่มีกล้องวงจรปิด หรือถึงมีก็เป็นเพียงกล้องปลอมที่เอาไว้หลอกกินงบประมาณรัฐ จนทำให้ต้องมานั่งไล่ดูกล้องวงจรปิดที่ทำการได้และสืบพยานในรัศมีที่ห่างจากที่เกิดเหตุเกือบ 2 กิโลเมตร ทำให้เขาพบว่าคนร้ายเป็นเพียงชายแก่ไร้บ้านธรรมดาๆ ที่ไม่รู้ว่าใช้วิธีอะไรในการทำให้ผู้คนในที่เกิดเหตุจำอะไรไม่ได้หรือไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"ครับท่าน.... ขออภัยด้วยครับท่าน ผมจะทำตามที่สั่งครับ สวัสดีครับท่าน" ดูเหมือนว่าเสียงจากปลายสายจะไม่ค่อยพอใจในคำถามของเขานัก สังเกตได้จากระดับเสียงที่เพิ่มขึ้นจนคล้ายตะคอกที่ดังลอดออกมาโทรศัพท์

"เข้ามาได้แล้ว" สารวัตรหนุ่มส่งเสียงเรียกนายตำรวจที่เข้าไล่ออกไปนอกห้องเมื่อสักครู่ หลังจากที่เก็บแฟ้มสีดำสนิทไว้ในที่ลับตา

"สายสืบของเรารายงานกับผมเมื่อสักครู่ว่า พวกเค้าคลาดกับผู้ต้องหาครั้งสุดท้ายที่สถานีพระโขนงเมื่อช่วงเช้า ตอนนี้ยังผ่านมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ออกคำสั่งให้นายตำรวจนอกเครื่องแบบคอยจับตาดูบริเวณรอบๆสถานีรถไฟฟ้าทุกสถานีเอาไว้ หากพบเจอผู้ต้องหาให้รีบแจ้งผมโดยด่วน แต่อย่าพึ่งแสดงตัวจนกว่าผู้ต้องหาจะทำการก่อเหตุ" เขากล่าวจบก็ยื่นเอกสารและรูปภาพที่เกี่ยวกับคดีคืนให้กับนายตำรวจทั้ง 2 ก่อนจะโบกมือไล่ให้รีบออกไป

"รับทราบครับ" นายตำรวจทั้งสองรับเอกสารไว้และยกมือขึ้นทำวันทยหัตถ์เพื่อแสดงความเคารพก่อนจะกลับหลังหันและเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้สารวัตรหนุ่มนั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่เพียงลำพัง....

................................................................................................

"สถานีต่อไป...... ศาลาแดง...... ท่านสามารถเปลี่ยนเส้นทางไปยังรถไฟฟ้ามหานครได้ที่สถานีนี้....... Next Station......Sala Deang...... interchange with MRT."
เสียงไพเราะของหญิงสาวคนหนึ่งที่บันทึกไว้ ถูกเปิดโดยอัตโนมัติผ่านดอกลำโพงที่ติดตั้งอยู่ทั่วขบวนรถ ซึ่งจะเปิดเพื่อเป็นการแจ้งให้ผู้ที่กำลังโดยสารรถไฟฟ้าอยู่ในขณะนั้นได้เตรียมตัวลงในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า ผู้โดยสารที่นั่งและยืนอยู่บางส่วนที่มีจุดหมายอยู่ที่สถานีศาลาแดง ต่างพากันขยับตัวเดินไปที่ทางออกที่ใกล้ที่สุดของตนเอง

วันนี้เป็นเช้าวันแรกของสัปดาห์ จึงไม่แปลกที่ตู้โดยสารทุกตู้จะอัดแน่นไปด้วยผู้โดยสารหลากหลายประเภท ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่และจุดมุ่งหมายแตกต่างกัน บางคนไปเรียน บางคนไปทำงาน บางคนไปหาแฟน บางคนตรงกลับบ้านหลังจากเลิกงาน

แต่ในบรรดาหมู่ผู้โดยสารเหล่านี้ มีชายอยู่คนหนึ่งที่ไม่ได้โดยสารมาด้วยจุดประสงค์ธรรมดาเหมือนผู้อื่น ชายคนนี้สวมใส่เสื้อผ้าเก่าซอมซ่อ ร่างกายส่งกลิ่นเหม็นลอยคละคลุ้งไปทั่วทั้งตู้โดยสาร แต่น่าแปลกที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจหรือรู้สึกถึงตัวตนของชายคนนี้เลย

เขาโดยสารรถไฟฟ้ามาตั้งแต่สถานีเปิดให้บริการ นัยน์ตาคมกล้าที่ส่องประกายสีครามจางๆดูขัดกับสภาพร่างกาย คอยเฝ้าจับตามองผู้โดยสารหญิงที่โดยสารอยู่ในขบวนรถเป็นพิเศษ ประหนึ่งจะมองหาใครบางคนอยู่ตลอดเวลา และเมื่อรถไฟฟ้าได้เคลื่อนมาหยุดลงที่ชานชาลา สายตาของเค้าพลันสะดุดอยู่ที่หญิงสาวในชุดนักศึกษาคนหนึ่ง ซึ่งในขณะนั้นเธอกำลังยืนเล่นโทรศัพท์อยู่อีกฝั่งของประตู เขาแสยะรอยยิ้มกว้างอย่างถูกใจทันทีที่ได้เห็นทรวดทรงองค์เอวของนักศึกษาสาวคนนั้น

เพราะการรอคอยของเขาในเช้าวันนี้....

ได้สิ้นสุดลงแล้ว....

................................................................................................

เช้าวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนแรกของอายที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งแถวย่านอโศก โดยปกติแล้วการจราจรในย่านนี้มักจะติดขัดอยู่เสมอ ทำให้วันนี้เธอเลือกที่จะใช้บริการขนส่งสาธารณะอย่างรถไฟฟ้ามากกว่าที่จะขับรถส่วนตัวของตนเอง เพียงเพราะเธอไม่อยากเสี่ยงมาสายตั้งแต่วันแรก

อายยืนรอรถไฟฟ้าอยู่หลังเส้นสีเหลืองที่ทางสถานีทาไว้ที่พื้นเพื่อความปลอดภัย วันนี้เป็นวันแรกอีกเช่นกันที่อายได้สวมชุดนักศึกษาออกจากบ้าน นั่นเป็นเพราะเธอพึ่งเลื่อนชั้นจากมัธยมมาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยปี 1 ชุดที่เธอเลือกซื้อเป็นชุดตามสมัยนิยมของนักศึกษา นั่นคือเสื้อไซส์ sss ที่เมื่ออายได้ใส่แล้วแสนจะบางและรัดติ้วจนกระดุมแทบจะกระดอนออกมาจากหน้าอก อีกทั้งกระโปรงทรงเอที่สั้นจนแทบจะถึงโคนขา แถมยังผ่าลึกซะจนเกือบเห็นกางเกงในลายลูกไม้สีแดงที่เธอใส่ อายรู้สึกวาบหวิวอยู่บ้างที่แต่งตัวแบบนี้ออกมาข้างนอก เนื่องจากเธอไม่เคยใส่เสื้อผ้าที่เล็ก รัด สั้น และโชว์เรือนร่างแบบนี้ไปที่ไหนมาก่อน อาจจะมีอยู่บ้างบางเป็นครั้งคราวแต่ก็เฉพาะในห้องนอนของเธอ

 

เหตุผลที่อายเลือกที่จะแต่งตัวแบบนี้ มาจากการที่เธออยากให้มีคนหันสนใจในตัวเธอบ้าง นั่นเป็นเพราะความรู้สึกว่าตัวเธอเองนั้น ถูกบดบังอยู่ใต้ตัวตนอันสว่างจ้าของเพื่อนสนิทเสมอ เพื่อนสนิทที่มักจะโดดเด่นกว่าเธอไปในทุกเรื่อง ทั้งรูปร่าง หน้าตา มันสมอง และ ฐานะ ไม่ว่าจะที่ไหนเมื่อไหร่ ผู้คนที่รายล้อมก็พากันสนใจแต่เพื่อนสนิทของเธอทั้งนั้น

เธอพยายามแล้วที่จะไม่คิดอิจฉา เพราะเพื่อนสนิทของเธอไม่เคยทำสิ่งใดที่สร้างความลำบากใจให้เธอเลยแม้แต่น้อย กลับมีแต่การช่วยเหลือในยามที่เธอลำบากและมอบแต่ความจริงใจให้กับเธอเสมอมา

เพียงแต่ว่าลึกๆแล้ว....

ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มที่แสดงให้เพื่อนของเธอรับรู้นั้น....

ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สงสัย....

ว่ามีความอิจฉาซุกซ่อนอยู่ในใจของเธอมากมายแค่ไหน....

หลังจากเรียนจบชั้นมัธยมปลาย อายและเพื่อนของเธอเลือกที่จะเข้าเรียนต่อในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ด้วยความชอบที่แตกต่าง ทำให้เธอทั้งสองเลือกที่จะศึกษาต่อในคณะที่แตกต่างกัน เพื่อนของอายเลือกเรียนในคณะบริหาร เพราะพ่อของเธอต้องการให้มีความรู้ในการดูแลบริหารธุรกิจของทางบ้าน
ส่วนอายเลือกที่จะเรียนในคณะนิเทศศาสตร์ เลือกที่จะเรียนในคณะที่หวังว่า....

จะนำพาเธอไปสู่ฟากฟ้าและกลายเป็นดวงดารา ไม่ต้องทนอยู่ใต้เงาของใครอีกต่อไป....

"เมื่อไหร่รถไฟจะมาน้าาาา เดี๋ยวก็สายกันพอดี สงสัยจะไปไม่ทันเจอพี่กายแน่ๆเลย" อายบ่นพลางเหลือบตามองเวลาจากจอมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่เธอถืออยู่ เพราะในอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงจะได้เวลาเริ่มเรียนคลาสแรกแล้ว และเธอยังแอบนัดเจอกับพี่ว๊ากสุดหล่อซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เธอแอบปลื้มตอนรับเอาน้องเอาไว้ ว่าจะไปหาอะไรกินกันก่อนเริ่มเรียน

หลังจากที่เธอก้มลงมองดูเวลาจากมือถือได้ไม่นาน รถไฟฟ้าที่เธอรอก็เคลื่อนขบวนมาถึง ผู้คนบนชานชาลาที่จะโดยสารรถขบวนนี้ ต่างพากันเดินไปยืนอออยู่ตรงจุดที่คิดว่าประตูจะมาหยุด เมื่อรถไฟฟ้าเคลื่อนตัวมาถึงประตูก็หยุดอยู่ตรงหน้าของเธอพอดี อายนึกดีใจที่ไม่ต้องเดินเบียดกับใครเพื่อเข้าไปและหากโชคดีเธอก็อาจจะไม่ต้องยืนให้เมื่อย

เมื่อประตูรถไฟฟ้าเปิดออก ผู้โดยสารจากข้างในทยอยเดินกันออกมาอย่างเร่งรีบ บรรดาคนที่ยืนอออยู่ข้างนอกต่างพากับหลบออกด้านข้างเพื่อให้คนจากในขบวนเดินออกมาได้สะดวก แต่อายที่ยืนอยู่หน้าประตูพอดีเดินหลบออกไม่ทัน เพราะเธอกำลังก้มหน้าพิมพ์ข้อความส่งไปบอกรุ่นพี่ว่าอีกไม่นานจะถึง ทำให้เธอต้องยืนเฉยๆอยู่กลางฝูงชนที่เดินเบียดเสียดกันออกมา ได้เพียงแต่ยืนรอให้คนเดินสวนออกมาจนหมด

"ว๊าย!!" อายตกใจร้องเสียงดัง เพราะระหว่างที่ผู้คนกำลังเดินสวนออกมาด้วยความเร่งรีบ มีชายท่าทางสกปรกคนหนึ่งยื่นมือมาจับแขนขวาของอายไว้แน่น และออกแรงฉุดให้เธอเดินห่างออกมาจากประตู

ขณะที่อายกำลังตั้งใจจะสะบัดแขนของชายคนนั้นออกและตะโกนให้คนช่วย ทันใดนั้น เธอกลับรู้สึกไม่อยากทำขึ้นมาซะเฉยๆ

ไม่อยากสะบัดแขน.... ไม่อยากตะโกน....

ในตอนนี้ เธอไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น....

มันช่าง.... 

ขี้เกียจเหลือเกิน....

ทั้งๆที่รู้ว่ากำลังจะไปเรียนสาย ทั้งๆที่รู้ว่าจะไม่ได้ไปตามนัด แต่เธอก็เลือกที่จะปล่อยให้ตัวเองถูกดึงออกห่างจากประตูรถไฟฟ้าโดยไม่ขัดขืน

ชายแปลกหน้าคนนั้นฉุดลากอายออกมาจนถึงบริเวณตู้ขายน้ำอัตโนมัติ จากนั้นก็เหวี่ยงเธอกระแทกเข้ากับตัวตู้อย่างแรง ท่ามกลางกลางฝูงชนบนชานชาลาที่ไม่มีใครแสดงท่าทีว่าสนใจเลยซักนิด เพราะโดยปกติแล้วหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แม้จะไม่มีใครกล้าห้าม แต่อย่างน้อยต้องมีคนหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปกันบ้างแล้ว

หลังของอายพิงอยู่ที่ตู้ขายน้ำ เธอค่อยๆทรุดตัวลงช้าๆและนั่งเหม่อมองผู้คนพากันเดินเข้ารถไฟฟ้าจนกระทั่งประตูเลื่อนตัวปิดลง เธอพยายามที่จะลุกขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเธอจะรู้สึกขี้เกียจขึ้นมาทุกครั้ง

จนในที่สุด รถไฟฟ้าก็เคลื่อนตัวออกไปจากสถานี ตอนนี้ความคิดของเธอสับสนไปหมด สับสนกับความรู้สึกขัดแย้งระหว่างความคิดที่จะลุกขึ้นหนีไป และ ความรู้สึกอยากนั่งทอดกายสบายๆอยู่ตรงนี้อย่างเกียจคร้าน

"โอ๊ะ โอ๋ สงสัยจะใช้พลังมากไปหน่อย ดูซิ เอ๋อไปเลย" ชายแปลกหน้าที่ลากเธอมาเอ่ยถึงพลังอะไรบางอย่าง แต่มันไม่ได้เข้าหูเธอเลยซักนิด

เธออยาก....

อยากนั่งเฉยๆอยู่ตรงนี้มากกว่า....

"แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ประหยัดเวลา ข้าชักหิวข้าวแล้วด้วย เดี๋ยวเอาอีนี่แล้ว ข้าจะไปหาอะไรกินซะหน่อย" มันพูดในขณะที่กวาดสายตาสำรวจเรือนร่างของอายอีกครั้งด้วยความถูกใจยิ่งนัก

"ฮ่าๆ อีนี่ท่าทางจะเอามันส์กว่าคนที่แล้วเยอะ คราวนี้เอาท่านี้ดีกว่า" ชายแปลกหน้าพูดจบก็ก้มลงออกแรงฉุดอายให้ยืนขึ้นและผลักเธอให้หันหลังก้มลงโก่งโค้งโชว์สะโพกผาย มันจับสองมือของอายให้ยันไว้กับตู้ขายน้ำ จากนั้นก็ถลกกระโปรงนักศึกษาขึ้น และดึงกางเกงในลายลูกไม้สีแดงที่เธอใส่ลงมากองที่ข้อเท้าโดยที่เธอไม่ได้ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย

 

ผู้คนบนชานชาลาต่างหันมามองทั้งคู่เป็นพักๆ แต่ก็ไม่มีใครแสดงท่าทีสนใจอะไร ทุกคนหันกลับไปทำกิจกรรมของตัวเองต่อ โดยไม่มีใครคิดจะมาช่วยแม้แต่คนเดียว ทั้งคนที่ยืนรออยู่ที่ชานชาลา คนที่กำลังเดินออกมาจากรถไฟฟ้า หรือแม้กระทั้งคนที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าหน้าที่ ทุกคนมีความรู้สึกเหมือนกันหมดคือ 'ขี้เกียจ'

ขี้เกียจสนใจ....

ขี้เกียจยุ่ง....

น่าเบื่อหน่าย....

"แห้งไปหน่อย แต่คราวนี้ข้าพกเจลมาด้วย ฮ่าๆ ข้านี่ฉลาดจริงๆ ครั้งที่แล้ว เล่นเอาแสบไปหลายวันเลย ครั้งนี้เลยต้องเตรียมตัวหน่อย" ชายแปลกหน้าพูดพึมพำกับตัวเองและล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง มันหยิบเจลหล่อลื่นที่พกไว้ออกมาและบีบใส่ร่องสาวของอายก่อนจะเอามือละเลงไปทั่ว

"อืมมมมม" อายรู้สึกเสียวเล็กน้อยที่มีมือหยาบกร้านของผู้ชายท่าทางสกปรกที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ กำลังล้วงควักน้องสาวของเธออยู่

"มีครางด้วยเว้ย!! ดีๆ ไอ้คนที่แล้วแม่งนอนนิ่งเลย ยังกะท่อนไม้ สงสัยคราวนี้ได้สนุกแน่ๆ" ชายแปลกหน้าถอดกางเกงลงขณะพูด แท่งเอ็นดำมะเมื่อมดีดตัวออกมาจากกางเกงซอมซ่อในสภาพแข็งตัวเต็มที่ ขนาดของมันยาวไม่ต่ำกว่า 7 นิ้ว ปลายหัวบานมีคราบไคลสีขาวดูสกปรกเกาะอยู่เต็มไปหมด

ชายแปลกหน้ากระเถิบตัวเองเข้าไปใกล้จนร่างกายแนบชิดติดกัน อายได้กลิ่นกายสาบสางจากร่างกายที่ไม่ได้ชำระล้างมานานปีเต็มสองรูจมูก แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ ยังคงยืนโก่งโค้งนิ่งเฉยในขณะที่มือขวาของมันจับท่อนลำของตนเองจ่อปลายหัวบานถูไถไปกับร่องเสียวที่เต็มไปด้วยเจลหล่อลื่นของเธอ

"เอาละนะอีหนู  เอ้า! ฮึ้บ!!" ชายแปลกหน้าดันเอวของตัวเองใส่สะโพกของอายอย่างแรง

ปึก! ร่างทั้งสองกระตุกเฮือก

"โอ๊ยยย!!! / ซี๊ดดดด!!!" เสียงร้องสองเสียงดังออกมาพร้อมกัน แต่ความหมายนั้นแตกต่างกัน

คนหนึ่งร้องเพราะเจ็บแสบร่องรูไปหมด เมื่อโดนแท่งลำยาวใหญ่กระแทกจนสุดโค่น เยื่อพรหมจรรย์ของเธอฉีกขาดกระจุย เลือดสาวไหลย้อยลงมาจนเลอะง่ามขา

อีกคนหนึ่งร้องเพราะท่อนเอ็นของเขาได้รับความเสียวแทบสำลักจากร่องหลืบอับแสนรัดรึงของหญิงสาว ถึงแม้จะรู้สึกแสบไปบ้าง แต่มันสัมผัสได้ว่าส่วนปลายของหัวบานได้ทะลวงผ่านเยื่ออะไรบางอย่างภายใน

ชายแปลกหน้าถอนเอวออกมาช้าๆเพราะความเสียว มันก้มลงมองแท่งเอ็นของตนเองและพบว่ามีคราบเลือดสีแดงสดติดออกมาด้วย

"เห้ย! นี่ข้าได้เปิดซิงเอ็งเลยเหรอเนี่ย มิน่าถึงได้คับนัก สวรรค์ชัดๆ เดี๋ยวข้าจะทำให้เอ็งลืมไม่ลงไปจนวันตายเลย ฮ่าๆ" ชายแปลกหน้าส่งเสียงหัวเราะลั่น จากนั้นก็เริ่มขยับเอวเข้าออกอย่างช้าๆ เนิบนาบ บางจังหวะก็ออกแรงกระแทกเน้นๆ บางครั้งส่ายเอวซ้ายขวาไปมา และบางครั้งก็หมุนควงบดสะโพกเป็นวงกลมเพื่อให้ท่อนเนื้อครูดผนังช่องคลอดไปทั่ว

การกระทำของมันช่วยลบล้างความเจ็บแสบของอายไปจนหมด เธอเริ่มรู้สึกเสียวกระสันไปกับลีลารักของชายแปลกหน้าที่กำลังออกแรงกระทุ้งร่องสาวของเธออย่างเมามันส์ น้ำหล่อลื่นในโพรงสาวเริ่มขับออกมาตามธรรมชาติ น้ำคาวใสไหลชโลมแท่งเนื้อของชายแปลกหน้าไปทั่วลำโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอมพร้อมใจ

ตับ!! ตับ!! ตับ!! ตับ!!

" ซี๊ดดด ซี๊ดดด ซี๊ดดดด " อายกัดฟันสูดปากเบาๆจากความเสียวที่ได้รับอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้เธอจะเสียวและรู้สึกดีขนาดไหน แต่เธอก็ยังไม่แสดงอาการอะไรออกมามากนัก นั้นเป็นเพราะเธอมีความรู้สึกเกียจคร้านในจิตใจอยู่เป็นอย่างมาก

ในตอนนี้อายรู้สึกเมื่อยล้าที่สองขาจากการยืนโก่งโค้งจนอยากทรุดกายนอนลงที่พื้นเป็นที่สุด เธอจึงค่อยๆกดร่างของตัวเองให้ต่ำลงทีละนิด จนท้ายที่สุด เธอก็นอนคว่ำหน้าลงกับพื้นแอ่นสะโพกรองรับการกระแทกจากชายแปลกหน้า

"นอนกับพื้นเลยรึ หึหึ สงสัยข้าต้องลดพลังลงหน่อย แบบนี้มันไม่เร้าอารมณ์" สิ้นคำพูดของชายแปลกหน้า ความรู้สึกเกียจคร้านของอายเบาบางลง สติสัมปชัญญะของเธอเริ่มคืนกลับมา อายรู้สึกเหมือนตื่นจากฝันร้าย อายพยายามหันไปมองทางด้านหลังเพื่อที่จะมองหน้าชายแปลกหน้าชัดๆ

ตับ!! ตับ!! ตับ!! ตับ!!

"ซี๊ดดดด!!  กะ... แกเป็นใคร มาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง" อายถามด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะถูกกระหน่ำแท่งร่องเสียวไม่หยุด แถมท่านี้ยังทำให้ท่อนลำอวบถูกส่งเข้าไปลึกจนถึงมดลูกทุกครั้งที่มันกดเอวลงมา

"อ้าว... สงสัยลดเยอะไปหน่อย อีนี่เลยได้สติเลย งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า" ชายแปลกหน้าพูดกับตัวเองโดยที่ไม่ตอบคำถามของอาย เธอจึงพยายามจะดันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ก็พบว่าไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายตั้งแต่คอลงไปได้อย่างที่ใจคิด

เธอรู้สึกเหมือนร่างกายของเธอยินดีที่จะไม่ขยับเขยื้อนไปไหนอีก ส่งผลให้ร่างของเธอยังคงนอนอยู่ในลักษณะเดิม น้ำตาของอายเริ่มรินไหลออกมาจนอาบทั้งสองแก้มเมื่อนึกถึงความบริสุทธิ์ที่เธอเฝ้าเก็บรักษามานานถึง 18ปี

"กะ แก! ซี๊ดดดดด!! แกทำอะไรกับฉัน!!" อายรวบรวมเรียวแรงทั้งหมดตะโกนถามชายแปลกหน้าในสิ่งที่ตนเองไม่เข้าใจ

"อู๊ยยยส์!! อย่าร้องไห้ซิจ๊ะคนสวย รูหีเอ็งมันจะยิ่งรัดควยข้า พอดีเอ็งสวยถูกใจข้าแถมยังแต่งตัวล่อตะเข้อีก ข้าก็เลย... มอบความเป็นผัวให้ไงละจ๊ะ ฮ่าๆ" มันเงยหน้าขึ้นหัวเราะลั่นด้วยความสะใจ เพราะคำตอบของมันทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้นด้วยความเสียใจที่เลือกใส่ชุดแบบนี้

อายตัดสินใจหันมองไปรอบตัวเพื่อที่จะขอความช่วยเหลือ แต่เธอก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมากที่พบว่าไม่มีใครสนใจเธอกับชายแปลกหน้าเลย ทั้งๆที่ชายแปลกหน้ากำลังข่มขืนเธออย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้

"ไม่มีใครสนใจพวกเราหรอกอีหนู มาม้ะ! มาเปลี่ยนท่ากันดีกว่า" ชายแปลกหน้าถอนลำควยแข็งโด่ออกจากรูสวาทของอายทันทีที่พูดจบ มันดึงตัวอายให้ลุกยืนขึ้น ก่อนจะดันตัวเธอไปติดกับเครื่องขายน้ำและก้มลงช้อนขาขวาของเธอขึ้นมาพาดบ่า ท่านี้ทำให้รูสวาทของอายจ่อตรงเข้ากับแท่งเอ็นยาวพอดิบพอดี

"ไม่!! ไม่!! ชะ ชะ ช่วยด้วย!!! มันจะข่มขืนหนู!! ฮือๆ" อายกรีดร้องตะโกนให้คนช่วย แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนที่หันมามองเพียงชั่วครู่และหันกลับไปทำกิจกรรมของตนเองเหมือนเดิม อายเริ่มรู้สึกปลงตกในชะตากรรมของตนเอง

"เสียแรงเปล่าอีหนู คนแถวนี้เค้าไม่อยากยุ่งเรื่องผัวเมียกันหรอก เรามาเริ่มยกสองกันดีกว่า ฮ่าๆ" ชายแปลกหน้าค่อยๆกดแท่งเอ็นแหวกชำแรกร่องเสียวของอายเข้าไปช้าๆจนสุดโค่น

"ซี๊ดดดดดด!!" อายอดสูดปากด้วยความเสียวไม่ได้ เพราะปลายหัวบานของชายแปลกหน้ากระทบเข้ากับมดลูกของเธออีกครั้ง

"แล้วเอ็งจะติดใจอีหนู" ชายแปลกหน้าพูดพลางถอนลำควยออกมาจนสุด เค้ายกตัวอายขึ้นเล็กน้อย แล้วปล่อยให้ตัวอายตกลงมาพร้อมกับเด้งเอวสวนเข้าไปเต็มที่ ส่งผลให้ลำลึงค์แทรกตัวเข้าไปในมดลูกของเธอจนสุด

"โอ๊ะ!!" อายเงยหน้าอ้าปากค้าง เธอส่งเสียงร้องออกมาได้เพียงคำเดียวก่อนที่หัวสมองจะขาวโพลนไปหมดจากความเสียวที่ได้รับ รูสาวของเธอขมิบตอดระรัวและพ่นน้ำสีใสพุ่งทะลักออกมาจนเจิ่งนองพื้น เธอถึงจุดสุดยอดเป็นครั้งแรกในชีวิตคาท่อนลำของชายแปลกหน้าไปแล้ว แต่ชายแปลกหน้ายังคงไม่หยุด มันยังคงกระหน่ำแทงสวนเร็วขึ้นเรื่อยๆ สร้างความเสียวถึงขีดสุดให้กับอาย

ตับ!! ตับ!!! ตับ!!! ตับ!!! ตับ!!!

"ซี๊ดดดดดด!! ปะ ปล่อยหนูไปเถอะหนูสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ซี๊ดดดดดด!!" อายอ้อนวอนด้วยความน่าสงสาร เพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะผ่านสถานการณ์แบบนี้ไปได้ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้

"ยังไม่ถึงเวลาหรอกอีหนู ข้ายังไม่หน่ำใจเลย รออีกเดี๋ยวเถอะ ฮ่าๆ" ชายแปลกหน้าตอบอย่างไม่สนใจและยังคงกระหน่ำเอวใส่อายต่อไป เพียงแต่ตอนนี้ทุกอย่างรอบตัวไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป....

"เห้ย!! นี่มันเฮี้ยอะไรเนี่ย!!"

"กรี๊ดดด!! อุบาทว์ที่สุด!!"

เสียงผู้คนรอบกายเริ่มโวยวายเอะอะ ชายแปลกหน้าตกใจจนสะดุ้ง มันหันมองไปรอบๆก็พบว่าผู้คนบนชานชาลากำลังชี้ไม้ชี้มือมาที่ตัวเองและส่งเสียงดังโวยวายเต็มไปหมด รู้สึกตัวอีกทีทั้งคู่ก็ถูกล้อมรอบไปด้วยไทยมุงจำนวนมากที่กำลังส่งเสียงด่าทอในสิ่งที่เห็น ขณะที่ร่างกายของอายเริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

อายเริ่มพยายามที่จะดิ้นขัดขืนโดยการพลิกตัวกลับ แต่เธอก็ยังทำได้ไม่ถนัดนัก เพราะรูเสียวของเธอยังมีท่อนลำของชายแปลกหน้าเสียบคาอยู่ มันกำลังหดตัวอย่างรุนแรงเพราะความตกใจจากเสียงรอบกายทำให้อายรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่องหลืบจนเรี่ยวแรงของเธอหดหายไปหมด

"ชะ ช่วยด้วยค่ะ มันข่มขืนหนู" อายพยายามดิ้นอีกครั้งพร้อมกับส่งเสียงเรียกให้คนช่วย ส่วนชายแปลกหน้ายังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าของมันเหมือนกำลังพยายามทำอะไรสักอย่างที่ไม่สำเร็จ

แกร็ก!!/แกร็ก!!

"หยุดอย่าขยับและยกมือขึ้น!!! เราขอจับกุมแกในข้อหาข่มขืนกระทำชำเราในที่สาธารณะ!!!" นายตำรวจนอกเครื่องแบบสองนายที่พึ่งจะฝ่าฝูงไทยมุงเข้ามา กำลังยกปืนพกชี้มาที่ชายแปลกหน้า พร้อมแสดงบัตรประจำตัวตำรวจ

"ตำรวจ!! แล้วพลังของข้าหล่ะ!! พลังของข้าหายไปไหน!!" ชายแปลกหน้าเอ่ยกับตัวเองก่อนจะหันหลังมา สีหน้าของมันดูตกใจเป็นอย่างมาก มันค่อยๆยกมือชูขึ้นเหนือหัวอย่างช้าๆ ตำรวจนายหนึ่งเก็บปืนพกไว้ที่เอว แล้ววิ่งมารวบมือชายแปลกหน้าลงไพล่ไว้ด้านหลัง ก่อนที่จะคล้องกุญแจมือเอาไว้ นายตำรวจคนที่เหลือจึงลดปืนลงและรีบวิ่งมาหาอาย

"น้องไม่เป็นอะไรนะครับ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว ค่อยๆลุกขึ้นยืนช้าๆนะครับ ตอนนี้รีบใส่เสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวผมจะพาไปโรงพยาบาล แล้วเราค่อยไปให้ปากคำที่โรงพักกัน" นายตำรวจถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกและเอามาคลุมไว้ที่ร่างของอาย ก่อนที่จะพยุงให้เธอลุกยืนขึ้น อายจึงก้มลงหยิบกางเกงในและกระโปรงขึ้นมาสวมใส่จนเรียบร้อย และปล่อยให้นายตำรวจประคองร่างของเธอที่มีสีหน้าเหม่อลอยเดินฝ่าฝูงชนที่แหวกทางให้ลงบันไดของชานชาลาไปอย่างช้าๆ

"ส่วนมึงไอ้ชาติชั่ว!! มึงต้องไปโรงพัก! เอ้า!! เดินไป!!" นายตำรวจคนที่เหลือออกแรงผลักหลังชายแปลกหน้าให้เดินฝ่าฝูงชนตามไป มันค่อยๆเดินตามไปอย่างช้าๆสั่นหัวไปมาและบ่นอะไรพึมพำอยู่คนเดียว

"ทำไม....พลังของข้าถึงหายไป ไหนมันบอกว่าให้แล้วให้เลยไง ฮึ่ก!!  อ๊อกกก!! หะ หายใจ... ไม่... ได้..." สองมือของชายแปลกกุมไว้ที่หน้าอก หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว สีหน้าของมันแดงจัดและเปลี่ยนเป็นคล้ำลงอย่างรวดเร็วเพราะขาดอากาศ ร่างสกปรกล้มลงดิ้นทุรนทุรายจนตกบันไดไปโดยที่ไม่มีใครช่วยไว้ทัน ท่ามกลางความตกใจของนายตำรวจและผู้ที่อยู่รายล้อม

อายที่พึ่งจะก้าวเท้าลงจากบันได้ไปได้ซักพักได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากข้างหลังก็หันกลับไปมอง เธอจึงเห็นร่างของชายแปลกหน้ากลิ้งลงจากบันไดมาหยุดแน่นิ่งอยู่แทบเท้าของเธอ คอของมันหักจนหมุนได้รอบทำให้ใบหน้าของมันเงยขึ้น ตาของอายจ้องประสานเข้ากับดวงตาที่ไร้แววของมันพอดี

"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!"

................................................................................................

ดวงตาสีครามคู่หนึ่งลอยอยู่ห่างๆค่อยเฝ้ามองดูเหตุการณ์นี้อยู่เงียบๆตั้งแต่ต้นจนจบ และเป็นเพราะเจ้าของดวงตาคู่นี้เอง ที่ส่งพลังของตนเข้าไปในตัวชายแปลกหน้าเพื่อให้ปอดเหนื่อยล้าจนหยุดทำงาน ทำให้ความสามารถในการแลกเปลี่ยนออกซิเจนลดลง จนเป็นสาเหตุให้ชายแปลกหน้าสิ้นใจ สืบเนื่องมาจากไม่พอใจในการกระทำของตัวแทนแห่งตน

"เห้อ.... นึกว่าจะได้เรื่องแล้วเชียว... ดันโง่ไปทำประเจิดประเจ้อ นี่มันยุคไหนกันแล้ว ทำไมคนขี้เกียจถึงมีแต่คนโง่ๆนะ" เจ้าของดวงตาสีครามคู่นั้นบ่นกับตัวเองด้วยความเบื่อหน่ายหลังจากเรียกดวงตาของตนกลับมาจากโลกมนุษย์ ร่างกายที่ไม่ได้เคลื่อนไหวมานานค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อสลัดฝุ่นและตะไคร่ที่ติดอยู่ให้หลุดออก ก่อนที่จะถอนหายใจและบ่นพึมพำอีกครั้ง

"เห้อ.... ต้องไปด้วยตัวเองจนได้ ไม่ค่อยอยากเลือกเจ้านั่นเลย แต่ก็ขี้เกียจหาคนใหม่แล้ว ได้พลังไปก็ไม่รู้จะช่วยเรารึเปล่า สงสัยเปลี่ยนคนครั้งนี้คงได้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วซิ" เจ้าของเสียงบิดร่างกายจนกระดูกลั่นกร๊อบแกร็บเพราะเอาแต่นอน

คำพูดสุดท้ายถูกเอ่ยออกมาก่อนที่ร่างนั้นจะหายวับไป

"เห้อ.... ขี้เกียจจัง"

................................................................................................

ทุกท่านสามารถเข้าไปแนะนำติชมเพิ่มเติม หรืออ่านเกร็ดเล็กน้อยได้ที่นี่
My living room [GoderSoul]...

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[gaingane]

รูปประกอบได้ใจมากครับ อยากเจอตัวแทนคนใหม่แล้ว 

[facebeer]

ผมชอบแนวนี้ครับดูพิเศษน่าติดตาม

[forzakhan]

ดีใจที่กลับมาเขียนต่อนะคะ จริงๆชอบเรื่องนี้มากๆ ดาร์คนิดๆ เถื่อนหน่อยๆ ชวนติดตามมากๆ

[Asura4237]

ขอบคุณนะครับ เหมือนเคยอ่านมาก่อนหน้านี้แล้ว รอตอนต่อนะครับ

[sunnyman]

ขอบคุณมากครับ เขียนใหม่เก็บรายละเอียดได้ มีมิติมากขึ้นนะครับ เดี๋ยวจะค่อยๆอ่าน lust นะครับ

[nooy01]

บอกได้คำเดียว ว่า...ชอบมากครับ แนวแบบนี้ อะไรที่เหนือธรรมชาติ อยากให้ออกมาเรื่อยๆ จะติดตามอย่างใกล้ชิดเลยครับ

[axolotss]

กลับมาอีกครั้งยินดีมากครับ ขอบคุณครับ

[ssanya1204]

น่าติดตามครับ

[may_290607908]

เป็นเรื่องที่ชอบมากครับดีใจทีกลับมาเขียนอีกครั้งครับ

[ppyyaa]

รอการกลับมาครับ เนื้อเรื่องแบบนี้ชอบครับ เขียนได้น่าติดตามครับ

[spty24]

กลับมารีใหม่แล้ววว
ขอบคุณมากนะครับ

[upperbound]

รออยู่นะครับ ติดตามมาตั้งแต่ก่อน Rewrite แล้ว ... แต่งได้สนุกมากครับ ขอบคุณครับ

[segasa]

ตอนนี้เกลาใหม่เเล้วดูมีที่มาที่ไปมาขึ้นนะครับ

[surway2532]

 ::Bloody::เนื้อหาน่าติดตามคับ ส่วนรูปต้องบอกอื้อหื้อ