แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตอนที่ 9 หน้ามือเป็นหลังมือเรานอนกอดกันพักเหนื่อย ผมเองก็ดูเหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงอะไรแล้วตอนนี้ เสียไป 3 น้ำ ติด ๆ กัน เล่นเอาแย่ พอหายเหนื่อยผมก็พยายามกระตุ้นให้แม่เลิกกับไอ้กรอีก แต่ก็ดูเหมือนแม่จะไม่กล้า เพราะกลัวมันจะลงไม้ลงมือกับแม่ ผมเองก็ลืมนึกถึงข้อนี้ไปเหมือนกัน
"ขอเวลาฉันหน่อยนะ และอีกอย่าง.." แม่เงียบไปพักนึง
"ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเชื่อคุณได้ซักแค่ไหน ว่าคุณต้องการฉันจริง ๆ หรือต้องการแค่ตัวฉันไว้ปลดเปลื้องอารมณ์แค่นั้น"
ผมดึงมือแม่มาจับไว้
"ผมจะทำให้เหมียวเห็นเอง ว่าผมต้องการเหมียวแค่ไหน"
ผมตอบแม่ไปด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง แม่มองตาผมเหมือนจะค้นหาว่าผมพูดจริง ๆ หรือเปล่า
"ผมจะให้เวลาเหมียวตัดสินใจนะ แต่ผมขอมาหาเหมียวแบบนี้อีกได้มั้ย"
ผมถามแม่เพราะติดใจอยากจะมามีอะไรกับแม่แบบนี้อีก แม่ยังเงียบไม่ตอบ
"นะครับ ขอให้ผมมาหาเหมียวแบบนี้อีกนะครับ ไม่งั้นผมคงขาดใจตายแน่เลยที่ไม่ได้เจอเหมียว" ผมออดอ้อน
"ไม่ได้มาเจอฉันหรือไม่ได้มาเย็ดฉันกันแน่" แม่ผมค้อน แต่ก็คงจะแค่แซวเล่น ๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไร
"และถ้าสามีฉันรู้ขึ้นมาจะทำยังไง"
แม่ดูจะเป็นกังวลในเรื่องนี้
"ผมจะแอบมาหาตอนที่เค้าไม่อยู่ เค้าไม่มีทางรู้หรอกครับ นะครับ"
แม่ถอนใจแต่ก็พยักหน้า ผมดีใจมาก ๆ เลย แม่คงติดใจผมไม่มากก็น้อยล่ะนะ และแม่ก็บอกให้ผมลุกไปอาบน้ำได้แล้ว เพราะอีกไม่นานไอ้กรก็จะกลับมาแล้ว ผมชวนแม่ไปอาบด้วยกันแต่แม่ปฏิเสธ บอกว่าจะเก็บห้องให้เรียบร้อยก่อน ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ และก็ต้องตกใจเพราะได้ยินเสียงแม่ร้อง
"อ๊ะ"
ผมหันหลังกลับไปก็เห็นแม่เอามือปิดปากไว้ ตาโตเป็นไข่ห่านเลย และที่สำคัญมองมาที่ผมซะด้วย
"มีอะไรเหรอครับ ร้องซะตกอกตกใจเลย"
ผมถามแม่อย่างงง ๆ แม่ส่ายหน้าและลุกหันหลังให้ผม
"ไม่มีอะไรหรอก ไปอาบน้ำ แต่งตัวเถอะ"
เหมือนแม่จะพยายามบังคับเสียงตัวเองให้เป็นปกติ ผมมองแม่อย่างแปลกใจในอาการของแม่ แต่ก็ต้องเลิกสนใจเพราะแม่เร่งมาให้ไปอาบน้ำ
ผมหยิบเสื้อผ้าและเดินไปเข้าห้องอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเสร็จ ก็ปรากฎว่าแม่ยังอยู่ในห้องนอน และปิดประตูซะด้วย ผมเรียกให้แม่เปิดประตู แต่ก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตกอีกครั้งเพราะแม่บอกให้ผมกลับไปเลย แม่อยากอยู่คนเดียว อะไรกันล่ะเนี่ย อยู่ ๆ มาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ผมเรียกแม่อยู่อีกหลายครั้งแต่แม่ก็ไม่ตอบ ผมมองนาฬิกาก็ ห้าทุ่มกว่าแล้ว ผมเลยต้องรีบกลับ กลัวไอ้กรมาเห็นเข้าแม่จะเดือนร้อนอีก ผมกลับถึงบ้านเที่ยงคืนกว่า พ่อผมเข้านอนแล้ว ผมเข้าห้องนอนในหัวยังคิดถึงอาการแปลก ๆ ของแม่ นึกสาเหตุไม่ออกเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร แต่แล้วความเหนื่อยความเพลียก็เข้ามาครอบงำ จนทำให้ผมหลับไปในที่สุด
ผมตื่นมาก็สายโด่ง วันนี้วันอาทิตย์ผมไม่มีเรียน พ่อไปทำงานแล้วเหมือนเคย ผมลุกไปอาบน้ำ กินข้าว แล้วก็รอเวลาที่จะเข้าไปหาแม่ในตอนเย็น โดยไม่ลืมพกไอ้โม้งติดตัวไปด้วย เผื่อมีอาการอยากขึ้นมาจะได้เข้าไปหาแม่ได้เลย
ผมนั่งรถไปถึงบ้านแม่ประมาณ 5 โมงเย็นได้ และผมก็ต้องแปลกใจหนักเข้าไปอีกเมื่อแม่มีอาการไม่อยากต้อนรับผม แม่ดูเย็นชา แม่บอกให้ผมอย่าเข้ามาหาแม่ซักพัก ด้วยเหตุผลที่ว่า แม่กลัวไอ้กรจะรู้ จะมีปัญหาตามมาทีหลัง ผมเดินมึนกลับมานั่งที่ป้ายรถเมล์ ไม่เข้าใจเลยว่าเป็นอะไร
ผมจึงตัดสินใจที่จะเข้าไปหาแม่ในอีกฐานะนึง เพื่อดูอาการว่าแม่จะมีอาการยังไง ผมทิ้งช่วงเวลาประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วก็แอบเข้าไปบ้านแม่อีกครั้ง โดยสวมไอ้โม้งเพื่อปิดหน้าไว้ แต่คราวนี้ผมไม่สามารถเข้าไปในบ้านได้ เนื่องจากหน้าต่างทุกบานปิดสนิทหมด เพราะลืมไปเปิดแง้มเอาไว้
ทำไงดีล่ะทีนี้ ไอ้ครั้นที่ผมจะไปเคาะประตูหน้าบ้านก็คงจะไม่สะดวกนักหรอก เพราะผมมาในฐานะ "สามี" จึงต้องสวมไอ้โม้งมา และถ้าผมใส่ไอ้โม้งไปเคาะประตูหน้าบ้าน มีใครผ่านมาเห็นเข้าล่ะซวยแน่ เพราะเค้าก็ต้องนึกว่าผมเป็นโจรแน่นอนเลย
ผมเลยเคาะหน้าต่างห้องนอนของแม่และเรียกแม่
"เหมียว ๆ"
เงียบ ผมเพิ่มเสียงให้ดังขึ้นอีก เพราะแม่อาจจะไม่ได้ยิน
"เหมียวครับ"
ก็ยังเงียบอีก หรือว่าแม่ไม่อยู่หว่า แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะผมก็พึ่งมาหาแม่ แม่จะไปไหนได้ไง ผมจึงตัดสินใจเคาะเรียกอีกครั้ง
"เหมียวครับเหมียว"
ถ้าครั้งนี้ไม่มีเสียงตอบอีกก็แสดงว่าแม่ไม่อยู่บ้านแล้ว เพราะคราวนี้ผมเรียกเสียงดังเหมือนกัน ผมได้ยินเสียงคนเดินและผมก็ได้ยินเสียงแม่ถามออกมาเบา ๆ
"ใคร"
ผมใจชื้นขึ้นมาหน่อยนึกว่าแห้วซะแล้ว
"ผมเอ็มเองครับ เหมียว เปิดหน้าต่างให้ผมเข้าไปหน่อย"
เสียงแม่เงียบไปซักพัก เหมือนผมจะได้ยินเสียงแม่ถอนหายใจ
"คุณกลับไปเถอะ"
ผมใจแป้วเลยครับ จากเมื่อกี้ที่รู้สึกใจชื้น กลายเป็นตรงกันข้ามเลย
"ทำไมละครับเหมียว ขอผมเข้าไปก่อนได้มั้ย แล้วค่อยคุยกัน ผมกลัวคนมาเห็นน่ะ"
น้ำเสียงแม่เริ่มเย็นชา
"ฉันก็กลัวคนจะมาเห็นเหมือนกันนั่นแหละ เพราะฉะนั้นฉันเลยคิดว่าเราไม่ควรจะมาเจอกันอีก เรื่องระหว่างเราขอให้มันจบลงแค่นี้ก็แล้วกัน ฉันไม่อยากทำผิดไปมากกว่านี้"
ผมอึ้งไปเลยครับเมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้ ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย
"เหมียวโกรธอะไรผมเหรอครับ ถ้าผมทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้เหมียวไม่พอใจผมขอโทษนะ"
ผมไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้แม่ไม่พอใจหรือเปล่า แต่ผมก็ลองยอมรับผิดไปก่อนเผื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น
"คุณไม่ได้ทำอะไรให้ฉันโกรธหรือทำอะไรผิดหรอก แต่ถ้าจะมีคนผิด ก็คงเป็นฉันมากกว่าที่ปล่อยให้เรื่องบานปลายมาจนถึงตอนนี้"
เฮ้อ อะไรกันเนี่ย ผู้หญิงทำไมเข้าใจยากจริง ๆ หรือรอบเดือนแม่จะมาเลยอารมณ์เสียหรือไงก็ไม่รู้
"เอาล่ะครับ ถ้าวันนี้เหมียวอารมณ์ไม่ดี เราค่อยมาคุยกันใหม่วันหลังแล้วกันนะครับ"
ผมตัดบททันที เพราะยังไง ๆ วันนี้คงไม่มีอะไรดีขึ้นแล้วล่ะ แม่ไม่พูดอะไร
ผมคอตกกลับบ้าน พอกลับมาถึงบ้านเจอพ่อนั่งดูโทรทัศน์อยู่
"อ้าวไงมึง วันนี้กลับบ้านเร็วได้ด้วยเหรอ"
พ่อแซว ผมได้แต่ยิ้มแหย ๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องไป ไม่อยากต่อปากต่อคำกับแก ผมพยายามข่มตาหลับ แต่ก็ต้องตาค้างหลับไม่ลง นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าแม่เป็นอะไรกันแน่
ผมพยายามนึกทบทวนถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นที่แม่แสดงท่าทางตกใจหรือว่าที่แม่ ตกใจก็เพราะจำได้ว่าเป็นผม แม่เลยแสดงอาการแบบนั้นออกมา แต่ว่าจะเป็นไปได้ยังไง ผมไปแสดงพิรุธตรงไหนให้แม่จับได้ล่ะ หน้าผมก็ใส่ไอ้โม้งอยู่ เสียงก็ดัดแล้ว นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก จนสว่างผมก็ยังนอนไม่หลับ เลยไม่อยากพยายามที่จะนอนแล้ว
ผมลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน วันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย เพราะในหัวมีแต่เรื่องท่าทางแปลก ๆ ของแม่ ตกเย็นพอเลิกเรียนผมกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะไปดักรอขึ้นรถคัน เดียวกับแม่ เพราะบนรถเมล์แม่คงหนีผมไปไหนไม่ได้ ผมจะได้ถามให้รู้เรื่องว่ามันเรื่องอะไรกันแน่
แต่ผมก็ต้องผิดหวัง เพราะแม่ไม่ได้อยู่บนรถคันนี้ วันรุ่งขึ้น วันมะรืน รวมถึงวันถัด ๆ ไปก็เช่นกัน ผมไม่เจอแม่บนรถอีกเลย นี่มันอะไรกันแน่ แม่หลบหน้าผมทำไม หลังจากนั้นผมก็พยายามเข้าไปหาแม่ที่บ้านอีกหลายครั้งในฐานะ "สามี" แต่แม่ก็ไม่เคยให้ผมเข้าไปในบ้านอีกเลย
ผมก็ไม่กล้าไปหาแม่ในฐานะ "ลูกชาย" เพราะแม่ห้ามไว้แล้วว่าไม่ให้ผมเข้าไป ผมคงหมดหวังซะแล้ว ผมรู้สึกท้อ และคิดว่ามันคงจะลงเอยแบบนี้แล้ว แม่คงไม่ยอมมีอะไรกับผมอีก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ฐานะ "สามี" ของผมคงต้องยุติลงแล้ว....
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตอนที่ 10 กลับมาอีกครั้งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็ไม่เคยไปทำอะไรกับใครบนรถเมล์อีกเลย ไม่ใช่ไม่อยากหรอกครับ แต่ไม่คิดจะให้ใครมาแทนที่แม่ผม ผมอยากเก็บความทรงจำดี ๆ ระหว่างแม่กับผมไว้ และผมก็ไม่เคยเข้าไปหาแม่อีกเลยไม่ว่าจะในฐานะไหนก็ตาม
ผมตั้งหน้าตั้งตาเรียน หาอะไรทำไปเรื่อยเพื่อให้ลืม ๆ เรื่องพวกนี้ไป แต่เวลาที่ผมอยู่คนเดียวมันก็จะแวบเข้ามาในหัวผมตลอด สิ่งที่ไม่ได้ครอบครองมักเย้ายวนใจเสมอคุณว่ามั้ย
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในหลาย ๆ วันที่ผมคิดถึงแม่ แต่ที่แปลกก็คือวันนี้ผมมีความรู้สึกที่อยากจะเจอแม่มาก ตลอดเวลาผมพยายามหักห้ามใจไม่ให้ไปหาแม่ เพราะกลัวว่าแม่จะไม่ให้การต้อนรับ แต่วันนี้ความรู้สึกลึก ๆ ของผมมันบอกว่าผมควรจะไปหาแม่
ผมเชื่อความรู้สึกตัวเองเสมอมา ผมเลยแต่งตัวและนั่งรถไปหาแม่ที่บ้าน ผมเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าบ้านแม่ จะออกปากเรียกแต่ก็ไม่มีเสียงลอดออกมา จะเคาะประตูมือมันก็ไม่ยอมขยับ สมองก็คิดไปต่าง ๆ นานาว่าถ้าแม่เห็นผมแม่จะว่ายังไง ไม่รู้ผมยืนอยู่นานเท่าไหร่ ก็ต้องมาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกผมมาจากข้างหลัง
"อาร์ม"
ผมหันไปด้วยความตกใจก็พบว่าแม่ผมมายืนอยู่ข้างหลัง ในมือถือถุงอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมด ผมยืนอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้นพูดอะไรไม่ออกเพราะความตกใจ แต่ดูเหมือนแม่จะมีอาการดีใจที่เห็นผมนะ หรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้
"เอ้า ทำไมมายืนอ้าปากค้างอยู่นั่นแหละ แมลงวันบินเข้าไปหลายตัวแล้ว"
แม่พูดพร้อมกับหัวเราะในท่าทางของผม ผมรู้สึกโล่งอกมากเลยครับเมื่อเห็นว่าแม่ไม่ว่าอะไรที่ผมมาหา ผมยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้แม่พร้อมกับถามแม่ว่าแม่ไปไหนมา หิ้วของมาซะเยอะเลย และผมก็เข้าไปช่วยแม่ถือของเข้าบ้าน
แม่บอกว่าไปตลาดมาของในตู้เย็นหมดแล้วเลยต้องไปซื้อมาเพิ่ม ผมช่วยแม่เอาของแช่ในตู้เย็นเสร็จ แม่ก็ขอตัวไปอาบน้ำเพราะอากาศมันร้อนมาก แม่เข้าไปเปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนสั้น ๆ ออกมา ทำให้เห็นเนินอกและขาอ่อนแม่รำไร
ผมก็ถึงกลับต้องกลืนน้ำลาย เหมือนกับจะได้ยินเสียงเพลงของพี่ bird ลอยมาแต่ไกล "ถ่านไฟเก่ายังร้อน รอวัน รื้อฟื้นนนน" จนแม่เดินเข้าห้องน้ำไป ผมเลยได้แต่พยายามระงับอารมณ์ตัวเอง แล้วก็หันมาดูโทรทัศน์ต่อ พอแม่อาบน้ำเสร็จ แม่ก็เข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และออกมาพร้อมชุดอยู่บ้านที่ผมคุ้นเคย
จะไม่ให้คุ้นได้ไงล่ะครับ เพราะมันเป็นตัวที่แม่ใส่ในวันที่ผมเข้ามาเย็ดแม่ที่บ้าน เห็นแล้วทำให้ผมคิดฟุ้งซ่านไปถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ปากแม่ที่ดูดควยผม หีแม่ที่ฟิตแน่น เฮ้อ คิดแล้วก็เสียดายที่ไม่มีโอกาสแบบนั้นอีกแล้ว
พอแม่มานั่งที่โซฟา ผมเลยถามแม่ว่าทำไมถึงยอมให้ผมเข้าบ้านแล้ว ไม่กลัวไอ้กรมันจะว่าเอาเหรอ และคำตอบของแม่ต้องทำให้ผมอึ้งเมื่อแม่บอกว่าแม่เลิกกับไอ้กรได้ประมาณ 2 เดือนแล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าจะดีใจหรือเสียใจดี ที่ดีใจก็คือแม่จะได้ไม่ต้องมาทนอยู่กับคนอย่างมันแล้ว แต่ที่เสียใจคือมันไม่มีประโยชน์อะำไรกับผมแล้ว เพราะแม่คงไม่ยอมมีอะไรกับผมอีก
ผมเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น แม่เล่าให้ฟังว่าวันนั้นทะเลาะกันอย่างรุนแรง และมันก็ลงมือซ้อมแม่เหมือนเดิม แต่คราวนี้หนักกว่าทุกครั้ง หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นแม่เลยขอเลิกกับมัน พอมันกลับมามีสติมันก็มาขอโทษแม่ในสิ่งที่มันทำ แต่แม่ไม่ยกโทษให้ และยืนยันที่จะขอเลิกกับมัน
มันคงโมโหหรือไม่ก็คงรู้สึกเสียหน้าเลยชี้หน้าด่าแม่ใหญ่เลย มันยังพูดว่าแม่ไม่รู้จักบุญคุณที่มันคอยหาเงินมาเลี้ยงดู ด่าว่าแม่เสีย ๆ หาย ๆ และทิ้งท้ายเอาไว้ให้แม่เจ็บใจว่า
"กูไปก็ได้ กูก็ไม่อยากทนอยู่กับแก่ ๆ อย่างมึงนักหรอกวะ บุญเท่าไหร่แล้วที่กูยอมเป็นผัวมึง ไม่งั้นชาตินี้มึงหาผัวใหม่ไม่ได้หรอกเว้ย" แล้วมันก็เก็บข้าวของออกไป
จริง ๆ มันอาจจะมีสาเหตุอื่นอีกก็ได้นะผมว่า เพราะแม่โดนมันทำร้ายร่างกายมาตั้ง 2 ปีแล้ว ซึ่งแม่ก็ยังทนอยู่ได้ แต่แม่ไม่ได้บอกผมก็เลยไม่รู้ ผมได้ยินเสียงแม่ถอนหายใจ
"ก็คงจะจริงอย่างที่มันพูดแหละนะ แม่มันแก่แล้ว คงไม่มีใครมาเอาทำเมียแล้วล่ะ"
"ไม่จริงเลยครับ แม่ยังสาวอยู่เลย ถ้าผมเป็นคนอื่นล่ะก็ ผมเอาแม่ทำเมียแน่"
ผมพูดโพรงออกมา กรรมเลยผม เสือกพูดออกมาได้ว่าจะเอาแม่ทำเมีย แม่หันมามองผมด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วก็หันไปพึมพำเบา ๆ แต่ผมก็ยังได้ยิน
"ก็เอาทำเมียไปแล้วนี่ ยังจะมาพูดอีก" ผมหูผึงเลย
"ห๊ะ อะไรนะครับ เมื่อกี้แม่ว่าอะไรนะ"
"เปล๊าาา แม่บ่นอะไรของแม่ไปเรื่อยแหละ ตามประสาคนแก่น่ะ อย่าไปสนใจเลย" แม่ลอยหน้าลอยตาตอบ
ผมว่าผมได้ยินไม่ผิดนะที่แม่พูดเมื่อกี้ นี่แสดงว่าแม่รู้แล้วว่าเป็นผมที่มอบความสุขให้กับแม่ แต่ปัญหามันก็อยู่ที่ว่าแม่รู้ได้ยังไงแค่นั้น เดี๋ยวสิ นี่ก็แสดงว่าคราวที่แล้วที่แม่แสดงอาการแบบนั้นกับผมก็แสดงว่าแม่คงจะโกรธ และรับไม่ได้ที่รู้ว่าผมมาทำแบบนี้กับแก และแม่คงไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้นอีก
แต่แล้วทำไมคราวนี้แม่ถึงยอมให้ผมเข้ามาในบ้าน และดูเหมือนจะไม่ติดใจอะไรในเรื่องนี้แล้ว ก็แสดงว่า....ถ้าผมเข้าใจไม่ผิดล่ะก็ คืนนี้ผมคงมีโอกาสได้ทำกับแม่อีกแน่ ๆ ผมเลยลองขอแม่นอนที่บ้านกับแม่ดูว่าแม่จะว่ายังไงบ้าง โดยให้เหตุผลว่าอยากจะอยู่กับแม่นาน ๆ เพราะคิดถึง ไม่ได้เจอตั้งหลายเดือน พรุ่งนี้ผมก็ไม่ต้องไปโรงเรียน และที่สำคัญก็ไม่ต้องกังวลเรื่องแฟนเก่าแม่แล้วด้วย
ซึ่งแม่ก็ไม่ขัดข้องอะไร แต่ให้ผมโทรไปบอกพ่อให้เรียบร้อย เค้าจะได้ไม่เป็นห่วง ผมก็เลยเดินออกไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะตรงหน้าซอยโทรไปบอกพ่อว่าผมไปค้าง บ้านเพื่อน ผมไม่อยากบอกแกว่าผมมาค้างกับแม่ กลัวจะไปสะกิดแผลเก่าพ่อเข้า
พอโทรเสร็จกลับมาถึง ผมบอกแม่ว่าผมจะนอนข้างนอก แต่แม่บอกให้ผมเข้าไปนอนในห้อง เพราะข้างนอกยุงมันเยอะ ไม่มีมุ้ง เดี๋ยวจะนอนไม่หลับเอา ผมก็เลยได้แต่ตอบตกลง แต่ผมขอนอนกับพื้นแล้วกัน ผมอ้างว่าผมนอนดิ้น เดี๋ยวแม่จะนอนไม่หลับ จริง ๆ ก็เป็นข้ออ้างนั่นแหละครับ เพราะผมมีแผนอยู่แล้ว
แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วก็ชวนผมกินข้าว พอกินข้าวเสร็จ แม่ก็ไปอาบน้ำ พอแม่อาบเสร็จแม่ก็ให้ผมไปอาบน้ำจะได้ไปเข้านอนเพราะดึกแล้ว ผมอาบน้ำเสร็จเข้าห้องไปก็พบว่าแม่เปลี่ยนเป็นใส่ชุดนอนที่เป็นชุดคลุมบาง ๆ สีเทา กำลังทาครีมอยู่หน้ากระจก
แม่กางมุ้งไว้เรียบร้อยแล้ว แต่โชคดีที่มุ้งมันใหญ่ มันเลยสามารถกางเผื่อมาตรงที่ที่ผมจะนอนได้ แม่ปูเสื่อไว้ให้พร้อมกับหมอนอีกหนึ่งใบ ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงมุดเข้าไปนอนก่อนเลย ซักพักแม่ก็ปิดไฟและมุดมุ้งขึ้นไปนอนบนเตียง
"ราตรีสวัสดินะครับแม่ ฝันดีครับ" อิอิ แม่ได้ฝันดีแน่คืนนี้
"จ้าา" แม่ตอบ แล้วเราต่างคนก็ต่างนอน
ผมนอนรอเวลาอยู่นานจนคิดว่าน่าจะได้เวลาแล้วแหละ เลยค่อย ๆ ลุกขึ้นแล้วปีนที่นอนแม่ขึ้นไป วันนี้ผมไม่ได้เตรียมไอ้โม้งมาด้วยสิ เพราะไม่คิดว่าจะได้ทำแบบนี้ แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะห้องมันมืดเอามาก ๆ ผมเข้าไปประกบแม่จากข้างหลังเพราะแม่นอนตะแคงอยู่และเอื่อมมือไปกอดแม่
แม่สะดุ้ง
"อุ้ย อาร์มเหรอลูก"
"ชูววว์ นี่ผมเอง อย่าเสียงดังไปครับ เดี๋ยวลูกเหมียวตื่นนะ"
ผมดัดเสียงตอบแม่ไป ที่ผมเข้าหาแม่ในอีกฐานะนึงก็เพราะว่าไม่อยากให้แม่รู้สึกไม่ดี ถึงแม่จะรู้แล้วก็เถอะว่าเป็นผม
แม่ดิ้นเล็กน้อยพอเป็นพิธี
"คุณเข้ามาได้ยังไงน่ะ ออกไปนะ เดี๋ยวลูกฉันตื่นมาเห็นเข้า"
เสียงแม่กระซิบตอบแผ่วเบา ให้มันได้อย่างนี้สิแม่เรา รู้ทั้งรู้ว่าเป็นผมแท้ ๆ แต่ยังทำเป็นไม่รู้อีก
"เราก็ทำเบา ๆ สิครับ ลูกเหมียวคงไม่ตื่นหรอก"
ผมกระซิบกระซาบบอกแม่ไป มือก็เริ่มลูบไล้นมแม่ไปด้วย
"อุ๊ย อย่านะ บอกให้ออกไปไง ถ้าลูกฉันตื่นมาเห็นเข้า ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
แม่ยังคงขัดขืนอยู่ สมบทบาทจริง ๆ เลย
"เห็นก็เห็นไปเถอะครับ ผมทนไม่ไหวแล้ว ขอให้ผมชื่นใจหน่อยเถอะนะ คิดถึงเหมียวเหลือเกิน"
ผมก้มหน้าลงแล้วควาญหาปากแม่แล้วจูบปิดปากแม่ทันทีเพราะผมไม่อยากพูดอะไร แล้วตอนนี้ มือผมเริ่มล้วงไปในร่มผ้าของแม่ก็ปรากฎว่าแม่ไม่ได้ใส่ชั้นใน ไม่รู้ว่าตั้งใจอำนวยความสะดวกให้กับผม หรือปกติแม่ไม่ใส่อยู่แล้วก็ไม่รู้
แม่เริ่มครางอู้อี้ ๆ ออกมาเบา ๆ เพราะถูกผมจูบอยู่ ตัวบิดไปมา ชุดคลุมของแม่ไม่รู้หลุดออกไปตอนไหน ตอนนี้แม่เหลือแต่ตัวเปล่าล่อนจ้อน ไม่กี่วินาทีต่อมาผมก็เปลื่อยเปล่าเหมือนกับแม่ ผมถอนปากออกมาจากริมฝีปากแม่ แล้วเลื่อนลงมาควานหานมแม่และดูดเลียอย่างกระหาย
"อูยยย เบา ๆ สิ ฉันเจ็บนะ"
ปากบอกว่าเจ็บแต่กลับแอ่นหน้าอกให้ผมดูดอย่างเต็มที่ มือผมเริ่มล้วงต่ำลงไปลูบไล้เนินนูนที่ปกคลุมไปด้วยขนหมอยของแม่ แล้วค่อยเลื่อนต่ำลงไปเคล้นคลึงติ่งเสียว แม่โดนโจมตีทั้งบนและร่าง คงจะทนไม่ไหว มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว ทั้งบีบ ทั้งจิกแขนกับหลังผมจนเจ็บไปหมด
"ขอผมกินหีเหมียวหน่อยนะ"
ผมละปากจากนมแม่และเลื่อนลงสู่เป้าหมายด้านล่าง
"ซีดดด จะทำอะไรก็ทำเถอะ"
แม่พูดเสียงสั่น พอลิ้นผมโดนติ่งเสียวของแม่ สะโพกแม่เด้งขึ้นรับทันทีเลย เริ่มส่งเสียงครางดังขึ้น คงลืมบทบาทที่ต้องแสดงแล้วว่าลูกชายนอนอยู่ในห้อง มือทั้ง 2 ข้างลูบไล้หัวผม จนผมเสียทรง น้ำหีแม่ออกเยอะมากจนเลอะหน้าผมไปหมด แต่ผมไม่สนใจ ยังตั้งหน้าตั้งตาเลียหีให้แม่อย่างเอร็ดอร่อย
"โอ๊ยยย ทำไมเลียเก่งอย่างนี้ อาาา ใจจะขาดแล้ววว"
แล้วแอ่นสะโพกอัดเข้ากับหน้าผมจนผมต้องมือจับยึดเอาไว้ เพราะเลียไม่ถนัด
"อ๊าาาาา" แม่ร้องออกมาเสียงดังเลยพร้อมกับอาการกระตุก แขน ขา เกร็งไปหมด ผมยังไม่หยุดเลียหีให้กับแม่จนแม่สงบลงและดึงหน้าผมออกบอกให้หยุดเลียได้ แล้ว
"พอแล้ว ๆ เย็ดฉันเหอะ ฉันอยากโดยควยเย็ดหีแล้ว"
แม่พูดหยาบได้ใจดีจริง ๆ ผมบอกให้แม่โก้งโค้งเพราะผมอยากเย็ดแม่จากทางข้างหลัง แม่ไม่ขัดข้อง พอจัดท่าทางเรียบร้อยผมก็เข้าประกบทันที จับหัวควยถูไปมากับร่องหี จนแม่คงทนไม่ไหวเอื่อมมือมาจับควยผมให้ตรงกับปากรูหีแล้วดันสะโพกเข้าหาตัว ผมเองเลย จนควยผมค่อย ๆ มุดผ่านความคับแน่นของหีแม่เข้าไปช้า ๆ จนสุด...
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตอนที่ 11 ความคิดชั่ว ๆ ในหัวผมความรู้สึกเสียวสุดยอดกลับมาอีกครั้ง
"อ๊าาา คิดถึงหีเหมียวจังเลย อูยย อย่าขมิบแรงสิครับ เดี๋ยวผมก็เสร็จไวกันพอดี"
ผมค่อย ๆ กระเด้าเย็ดช้า ๆ เพื่อซึมซับความเสียวที่ได้รับจากหีแม่
"ซีดดด แล้วเหมียวละคิดถึงควยผมมั้ย"
ผมอยากรู้ว่าแม่จะตอบว่าไง
"อึยยย เสียวหีจัง"
แม่ครางอย่างได้อารมณ์
"คิดถึงสิ ถ้าไม่คิดถึงจะมาแอ่นหียอมให้เย็ดแบบนี้เหรอ อ๊าาา แรงอีก เย็ดแรง ๆ เลยฉันเสียว"
คำตอบของแม่ทำให้ผมเสียวจี๊ดดไปทั้งควยเลย และเริ่มเย็ดแรงขึ้นตามคำขอของแม่
"ถ้างั้นก็ต้องให้ผมเย็ดบ่อย ๆ นะ"
"จะเย็ดเมื่อไหร่ก็บอก ฉันพร้อมให้คุณเย็ดเสมอ อูยย ของคุณเข้าลึกดีจัง"
ว้าววว สุดยอดเลย ผมกระเด้าควยถี่เร็วขึ้น หีแม่ทั้งแน่นทั้งบีบรัด ทั้งพ่อทั้งไอ้กรนี่ไม่รู้จักของดีเอาซะเลยนะ ปล่อยให้หีดี ๆ แบบนี้หลุดมือไปได้ยังไง แต่ก็ดีแล้วแหละ ไม่งั้นผมก็คงไม่ได้มีโอกาสได้มาเย็ดหีของแม่แน่ ๆ
ผมคิดไปเอวก็ยังทำงานไป มือผมบีบก้นงอน ๆ ของแม่ไปด้วยเพื่อลดความเสียว ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะห่างเหินกับการเย็ดไปนาน หรือเพราะความตื่นเต้นที่ได้มาเย็ดกับแม่อีกก็ไม่รู้ ทำให้ผมเริ่มจะกลั้นน้ำควยเอาไว้ไม่ไหว แต่ผมยังไม่อยากจะรีบเสร็จหรอกครับ ผมอยากจะเสียวนาน ๆ กว่านี้
ผมเลยหยุดการกระเด้าไว้ก่อน แต่เอื่อมมือไปบีบขยำหน้าอกของแม่แทน แต่เหมือนว่าแม่จะไม่รู้ว่าทำไมผมถึงหยุดไม่ทำต่อ เลยเป็นฝ่ายดันสะโพกเข้าหาผมเอง แม่คงจะกำลังมันแหละมั้งเลยไม่อยากให้ขาดตอน แต่ผมเนี่ยสิจะแย่เอา
"ดะ เดี๋ยวก่อนครับอย่าพึ่งขยับสิ"
ผมบอกแม่ไปแต่ดูเหมือนแม่จะไม่ได้ยินหรืออยากจะแกล้งผมก็ไม่รู้ สะโพกของแม่ยังคงขยับเด้งหีเข้าใส่ควยผมอย่างต่อเนื่องจนผมต้องจับยึดสะโพก แม่เอาไว้ แต่แม่ก็ยังคงส่ายสะโพกบดหีกับควยผมไม่เลิก ผมกลั้นความเสียวจนตัวโก่งเลยตอนนี้
ผมเริ่มทนต่อไปไม่ไหวแล้วครับ ขืนปล่อยไว้แบบนี้ผมเสร็จแน่ ๆ ต่อให้ผมอยู่เฉย ๆ ผมก็เสร็จเพราะแม่ไม่ยอมอยู่นิ่ง งั้นผมจะทนอยู่เฉยไปทำไมล่ะ ผมไม่ยอมทรมาณอยู่ข้างเดียวหรอก ผมเลยเด้งควยสวนกับหีแม่กลับอย่างรุนแรง ไหน ๆ ก็จะเสร็จแล้วให้มันสุด ๆ ไปเลยแล้วกัน
แต่ก็ได้ไม่เท่าไหร่ครับเพราะผมกลั้นต่อไปไม่ไหวแล้ว
"ผมจะเสร็จแล้วนะครับ อูยยย ทำไมมันเสียวควยอย่างนี้" ผมกระเด้าควยถี่ยิบ
"อ๊าาาา ผมแตกแล้ว น้ำควยผมแตกแล้ว"
ผมพ้นน้ำควยเข้าไปในหีแม่อย่างแรงเลย
"ซีดดด อย่าพึ่งหยุดนะ ฉันจะเสร็จแล้ว อย่าหยุด อึยยย"
พอผมได้ยินว่าแม่ใกล้จะเสร็จด้วยแล้วเลยกระเด้าต่อทั้ง ๆ ที่ฉีดน้ำเข้าหีแม่ไปเรียบร้อยแล้ว
"โอ๊ยยย เสียวหี โอ๊ยยย ฉันแตกแล้ว น้ำหีแตกแล้วววว"
ตัวแม่กระตุกเหมือนทุกครั้ง ผมกระแทกตามไปอีก 2-3 ที แล้วแม่ก็ฝุบลงไปกับที่นอน ผมลงไปนอนแผ่หลาหอบหายใจอยู่ข้างแม่
ผมเองก็อยากจะถามแม่อยู่เหมือนกันนะว่าทำไมถึงยอมมามีอะไรกับผมอีก แต่ถึงอยากจะรู้แต่ก็ไม่อยากจะถาม เพราะกลัวว่าจะไปปลุกความรู้สึกผิดชอบในใจแม่ขึ้นมาอีก จะเป็นผลร้ายมากกว่าผลดี แค่แม่ยอมมีอะไรกับผมอีกแค่นี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ
ใจจริงผมก็อยากจะเย็ดแม่ต่ออีกรอบเพราะควยผมยังคงแข็งอยู่ แต่ไม่อยากหักโหมมากเกินไป วันหลังยังมีอีกเยอะ เลยไม่อยากรีบร้อน ผมหยิบเสื้อผ้ามาใส่ และเกิดอยากแซวแม่เล่นเลยก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ แล้วกระซิบ
"เมื่อกี้เหมียวร้องเสียงดังจัง ไม่รู้ลูกเหมียวตื่นหรือเปล่านะ"
แม่เอื่อมมือมาหยิกที่แขนผม ผมยิ้มอย่างมีความสุขแล้วก้มลงไปหอมแก้มแม่
"ขอบคุณนะครับ แล้ววันหลังให้ผมเย็ดอีกนะ"
ผมขยับผ้าห่มขึ้นมาห่มให้กับแม่แล้วขยับตัวลงมานอนข้างล่าง ซักพักก็ได้ยินเสียงแม่เดินออกไปข้างนอกคงจะไปล้างเนื้อล้างตัวแหละมั้ง และผมก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
ผมตื่นมาตอนเช้าเพราะรู้สึกว่ามุ้งมันขยับ ผมลุกขึ้นมานั่งก็เห็นแม่กำลังจะเก็บมุ้งอยู่ พอเห็นผมตื่นก็หันมายิ้มให้
"หลับสบายหรือเปล่าอาร์ม" ผมยิ้มตอบ
"หลับสบายมากเลยครับแม่ แล้วแม่ละครับนอนหลับฝันดีหรือเปล่าเมื่อคืน"
แม่หันมาค้อนผมนิดนึง
"ฝันดีสิจ๊ะ แม่ไม่ได้ฝันดีแบบนี้มานานแล้วล่ะ"
แน่ล่ะครับ ก็เสร็จด้วยลิ้น กับควยผมไปอย่างละรอบ จะไม่ฝันดีได้ยังไง แต่ผมก็ยังแกล้งถามแม่ต่อ
"แล้วแม่ฝันว่าอะไรเหรอครับเมื่อคืน"
"เรื่องอะไรจะบอกล่ะ"
แม่ทำท่าเหมือนเด็ก ๆ แล้วก็แลบลิ้นใส่ผมก่อนจะเดินออกไป ผมล้มตัวลงนอนต่ออย่างเป็นสุข เพราะผมได้แม่กลับมาอีกครั้งแล้ว
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนกี่โมงก็ไม่รู้เพราะได้ยินเสียงเหมือนใครมาโวยวายอะไรอยู่ที่หน้าบ้าน
"...นี่ก็ผลัดมา 2 อาทิตย์แล้วนะ จะผลัดไปถึงเมื่อไหร่กัน แบบนี้ฉันก็แย่สิ ถ้าหล่อนไม่มีตังค์จ่ายก็เก็บข้าวของออกไปซะ ฉันจะได้ให้คนอื่นเค้ามาเช่าแทน"
ผมงงเลย มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
"เจ๊ฮัว ตอนนี้ฉันมีปัญหาเรื่องเงินนิดหน่อยน่ะเจ๊ ขอเวลาให้ฉันอีกซักอาทิตย์นะ ฉันรับรองว่าฉันมีจ่ายให้แน่ ๆ"
อ๋อ ผมรู้ทันทีที่ได้ยินแม่เรียกชื่อเจ๊ฮัวออกมา เพราะแม่เคยเล่าให้ฟังว่ายัยเจ้ฮัวคนเนี้ย เป็นเจ้าแม่เงินกู้ในย่านนี้ แถมเรียกดอกเบี้ยสูงเอามาก ๆ ไม่รู้จะขูดรีดขูดเนื้อกับคนหาเช้ากินค่ำไปถึงไหนกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้ามีปัญหากับแกเพราะแกรู้จักคนใหญ่คนโตแถวนี้หลายคน และอีกอย่างนึงแกก็เป็นเจ้าของบ้านที่แม่ผมเช่าอยู่ซะด้วย สงสัยที่มาเนี่ยคงมาทวงเงินค่าบ้านแน่ ๆ แต่ทำไมแม่ถึงได้ค้างค่าเช่าบ้านยัยเจ๊หน้าเลือดนี่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
ผมอยากจะเห็นหน้ายัยเจ๊คนนี้ก็เลยลุกเดินออกไปดู เสียงยัยเจ๊ฮัวยังคงขึ้นเสียงไม่เลิก
"รับรอง ๆ คราวที่แล้วหล่อนก็พูดแบบนี้ แล้วยังไง แล้วก็ผลัดไปเรื่อย หล่อนไม่มีจ่ายก็บอกมาตรง ๆ แล้วก็เก็บข้าวของย้ายออกไป"
ผมออกไปยืนหน้าประตู ก็เห็นว่าแกดูมีอายุแล้วแหละ ก็ปาเข้าไป 50 ได้แล้วมั้ง หน้าตาธรรมดา ๆ แต่แค่ดูผ่าน ๆ ก็รู้เลยว่าเป็นคนจีนแน่ ๆ เพราะผิวแกขาวมาก ๆ แต่งตัวดีมีฐานะ
"โธ่เจ๊ ฉันรับรองว่าอาทิตย์หน้าฉันมีจ่ายให้แน่ ๆ นะเจ๊นะ ให้เวลาฉันหน่อย อย่าไล่ฉันออกไปเลยนะเจ๊"
ดูเหมือนแม่จะยกมือไหว้มันด้วย แต่ผมไม่แน่ใจนะเพราะแม่หันหลัง
"เสียเวลาฉันจริงจริ๊ง" ยัยเจ๊ฮัวยังโวยวายไม่เลิกพร้อมกับชี้หน้าแม่ผม
"ฉันจะให้เวลาหล่อนครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะยัยเหมียว ถ้าถึงเวลาหล่อนยังไม่มีจ่ายให้ฉันล่ะก็ เตรียมตัวเก็บข้าวของออกจากบ้านไปได้เลย"
ยัยเจ๊ฮัวคงเหลือบมาเห็นผมเข้าก็มองตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยด้วยสายตาเหยียด ๆ เบะปาก แล้วก็เชิดหน้าสายตูดเดินจากไป ดูมันทำ ผมอยู่ของผมอยู่ดีดี๊ ทำไมต้องมองแบบดูถูกแบบนั้นด้วย เหมือนกับผมเป็นกิ้งกือ ไส้เดือนงั้นแหละ หรือไม่มันก็คงจะคิดว่าผมเป็นแฟนใหม่ของแม่ล่ะมั้ง
ผมโมโหตั้งแต่เห็นมันมาชี้หน้าขึ้นเสียงกับแม่ผมแล้ว ยิ่งมาเจอแบบนี้ผมยิ่งโมโหใหญ่ พอแม่เดินกลับเข้ามาผมเลยถามว่านี่มันเรื่องอะไรกัน แม่ถอนใจแล้วบอกให้เข้าไปคุยกันในบ้าน แม่บอกว่า 2 เดือนมานี้เงินช๊อต เพราะตอนนี้แม่อยู่คนเดียวแล้ว เมื่อก่อนยังมีคนช่วยแชร์ค่าใช้จ่าย แต่ตอนนี้แม่ต้องรับภาระคนเดียว
ผมก็พอจะเข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร แต่ผมก็ยังไม่พอใจอยู่ดีกับท่าทางที่มันทำ แม่บอกว่าทุกคนแถวนี้เค้ารู้กิตติศัพท์แกหมดแหละ แกเป็นคนปากร้าย ถ้าใครไม่จ่ายเงินแกตามกำหนดล่ะก็ แกด่าไม่ไว้หน้า โดนกันมาหมดแล้ว พอผมรู้ว่าแม่มีปัญหาด้านการเงินผมก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เพราะผมมาอยู่กับแม่ แม่ก็ต้องรับภาระที่จะต้องเลี้ยงดูผม ถึงแม้มันจะไม่ใช่เงินมากมายอะไร แต่สำหรับคนไม่มี ทุกบาทมีค่าเสมอ
"ผมมาเพิ่มภาระให้แม่หรือเปล่าครับเนี่ย"
แม่ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
"เปล่าเลยอาร์ม แม่ไม่เคยคิดว่าอาร์มเป็นภาระนะ แม่รู้สึกดีด้วยซ้ำไปที่แม่ได้มีโอกาสดูแลลูก"
แม่ลูบหัวผม "ไม่ต้องคิดมากนะลูก แม่หาทางออกได้อยู่แล้ว"
แม่ยิ้มให้ผมเพื่อให้ผมสบายใจ แต่ผมดูออกว่าในตาแม่มีแววกังวลซ่อนอยู่ ผมต้องหาทางช่วยแม่ให้ได้ ผมคิดอยู่ในใจ แต่จะทำยังไงล่ะ เรียนก็ยังเรียนไม่จบ จะไปหางานทำก็ทำไม่ได้เพราะยังไม่ปิดเทอม จะไปขอพ่อก็คงจะไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะไปบอกว่าขอไปทำอะไร เฮ้อ คิดแล้วก็กลุ้ม
วันนี้ผมก็กะจะค้างที่บ้านแม่อีกซักคืนนึง แต่พอผมรู้อย่างนี้แล้วก็เลยไม่อยากอยู่เป็นภาระของแม่ต่อ ผมเลยบอกแม่ว่าจะกลับบ้าน แม่รั้งผมไว้ให้ค้างต่ออีกคืน แต่ผมปฏิเสธแล้วขอตัวกลับเลย ระหว่างที่ผมเดินออกมาก็คิดหาวิธีที่จะช่วยแม่ไปตลอดทาง และแล้วก็ไม่รู้ว่าสวรรค์หรือนรกกันแน่ที่ทำให้ผมได้ยินเสียงคนบางคน จนทำให้ความคิดชั่ว ๆ ของผมมันผุดขึ้นมาในหัวผมได้
เสียงที่ผมได้ยินดังมาจากบ้านหลังหนึ่งที่อยู่เกือบจะหน้าซอยแล้ว มันเป็นบ้านสองชั้นไม่ใหญ่มากนัก คนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ก็คือเจ้าของเสียงที่ผมได้ยินนั่นแหละครับ
"ฉันไม่รู้ และฉันก็ไม่สนใจด้วย แกจะไม่มีเพราะเหตุผลอะไร แม่เสีย หรือพ่อจะป่วยมันก็เรื่องของแกไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันรู้แต่ว่าพอถึงเวลาจ่ายเงินแกก็ต้องจ่ายให้ฉัน"
คงพอจะเดาออกใช่มั้ยครับว่าเป็นใคร ก็ยัยเจ๊ฮัวจอมโหดนั่นแหละครับ ผมหันไปมองตามเสียงก็เห็นยัยเจ๊ฮัวยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าบ้าน แล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินคอตกออกไป โอ้โห มันหน้าเลือดได้ใจจริง ๆ เลยนะ ผมเองไม่ค่อยชอบยัยเจ๊คนนี้อยู่แล้วด้วย ยิ่งมาเห็นแบบนี้ยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่
อารมณ์ชั่ววูบก็เลยพาให้ผมคิดจะแก้เผ็ดยัยเจ๊ฮัวมัน โดยการจะแกล้งไปปล้นบ้านมันซะเลย ไม่รู้ผมคิดไปได้ยังไงเหมือนกันนะ และผมไม่คิดถึงผลที่จะตามเลยตอนนั้นว่าสิ่งที่ผมจะทำจะก่อให้เกิดผลอะไรตาม มาหรือเปล่า ผมรู้แต่เพียงว่าผมอยากจะแก้เผ็ดมันให้ได้แค่นั้น
ผมกลับบ้านไปเตรียมการ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นสีดำทั้งเสื้อและกางเกง โดยที่ไม่ลืมเตรียมไอ้โม่งที่ใส่ประจำไปด้วย และมีดทำครัวอันไม่ใหญ่มากนักติดตัวไปด้วยเล่มนึง ที่เอาไปไม่ได้คิดจะเอาไปฆ่าใครหรอกครับ แค่จะเอาไปขู่แค่นั้นเอง จะไปมือเปล่าก็กะไรอยู่
ผมรอเวลาให้มืดซักหน่อยแล้วก็นั่งรถไปยังเป้าหมายทันที ตอนกลางคืนแถวนี้ไม่ค่อยมีผู้คนเดินซักเท่าไหร่ครับ ค่อนข้างจะเปลี่ยวเลย ดีหน่อยตรงที่มีไฟส่องทาง ไม่งั้นคงอันตรายน่าดูเลยครับแถวนี้ ผมเห็นบ้านยัยเจ๊ฮัวชั้นล่างปิดไฟมืดสนิท มีแต่แสงไฟสลัว ๆ ส่องลอดออกมาจากห้องด้านบนเท่านั้น ผมใส่ไอ้โม่งทันที และย่องหลบเข้าไปตามมุมมืดของบ้านยัยเจ๊ฮัว และสอดส่องหาวิธีที่จะเข้าไปในบ้านให้ได้
ผมมองหาอยู่นานในที่สุดก็พบ เหมือนกับฟ้าดินเป็นใจให้ผมทำชั่วได้สำเร็จ ปรากฎว่ามีหน้าต่างบ้านหนึ่งปิดไม่สนิท แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังต้องงัดอยู่นานเหมือนกันกว่าจะเปิดมันออกได้ แถมพอเปิดได้แล้วยังเจอมุ้งลวดขวางอยู่อีกชั้นนึงด้วย ยังโชคดีที่ไม่มีเหล็กดัด ไม่งั้นล่ะก็หมดสิทธิ
ผมค่อย ๆ ออกแรงดันมุ้งลวดให้เปิดอ้าออก พยายามให้เกิดเสียงน้อยที่สุด จนในที่สุดผมก็เข้ามาอยู่ในบ้านได้ ที่ผมเข้ามาเป็นในส่วนของห้องครัว มันค่อนข้างมืดครับ แล้วผมก็ดันลืมที่จะเอาไฟฉายติดตัวมาด้วย ลืมอะไรไม่ลืม ดันลืมไฟฉาย ผมต้องหลับตาอยู่พักเพื่อให้สายตาเคยชินกับความมืด ก็พอจะทำให้เห็นอะไรได้ลาง ๆ
ผมเดินออกจากห้องครัวไปก็เจอกับห้องรับแขก และบันไดที่ขึ้นสู่ชั้นบนอยู่ทางด้านซ้ายของห้อง ผมไม่มีเวลาสำรวจมองอะไรมากนัก รีบเดินขึ้นไปชั้น 2 ทันที พอขึ้นไปถึงด้านบนผมเห็นประตูห้อง ๆ นึงเปิดอ้าอยู่มีแสงลอดออกมา แล้วมีเสียงเหมือนมีคนอาบน้ำดังมาจากห้องข้าง ๆ ที่ขณะนี้ประตูปิดสนิท ผมมองไปอีกฝั่งนึงก็เห็นประตูบานนึงปิดอยู่เลยไม่รู้ว่าข้างในเป็นห้องอะไร
ผมค่อย ๆ ชะโงกหน้ามองลอดประตูที่เปิดอ้าอยู่เข้าไป ก็พบว่ามันเป็นห้องนอนครับ เสียงที่เหมือนมีคนอาบน้ำคงจะมาจากห้องน้ำที่อยู่ห้องข้าง ๆ นั้นเอง ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยเจ๊ฮัว เพราะเท่าที่ผมรู้มายัยเจ๊ฮัวอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีลูก ไม่มีผัว
ผมรีบเข้าไปข้างในห้องทันทีแล้วยืนรออยู่ข้างประตูที่เปิดอ้าอยู่ ซึ่งถ้ายัยเจ๊ฮัวเข้ามากว่าจะเห็นผม ผมก็คงประชิดตัวได้แล้ว ผมชักมีดที่เสียบไว้ด้านหลังออกมาถือไว้ เสียงอาบน้ำในห้องข้าง ๆ เงียบลงแล้ว ยัยเจ๊ฮัวคงจะเข้ามาในไม่ช้า มือข้างที่ถือมีดอยู่เริ่มมีเหงือซึมออกมา ใจผมเริ่มเต้นแรงเพราะความตื่นเต้น
ผมเริ่มกลัวในสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำ จนคิดที่จะหันหลังกลับ แต่เหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว เพราะเสียงประตูห้องน้ำได้เปิดออก พร้อมกับมีเสียงคนเดินใกล้เข้ามา แล้วร่างยัยเจ๊ฮัวเริ่มปรากฎให้เห็นแต่ก่อนที่แกจะหันมาเห็นผม ผมก็ตัดสินใจจู่โจมทันที
ผมยื่นมีดไปข้างหน้าพร้อมกับตวาดใส่แต่ไม่ถึงกับดังมากนัก
"หยุด!!! อย่าขยับ"
แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อยัยเจ๊ฮัวตกใจพร้อมกับชูมือทั้ง 2 ข้างขึ้น ทำให้ผ้าเช็ดตัวแกหลุดไปกองอยู่กับพื้น จนผมได้เห็นเรือนร่างขาวอวบของแกเต็ม 2 ตา....
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตอนที่ 12 จนได้สิน่าผมมองอย่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ลืมไปเลยว่าผมมาทำอะไร หน้าอกหน้าใจแกใหญ่มากทีเดียวครับ แต่ก็คล้อยลงพอสมควรตามกาลเวลา หน้าท้องแกเป็นชั้น ๆ จากไขมันที่สะสมแต่ไม่มากนัก และสิ่งที่ทำให้ผมตกตะลึงมากที่สุดก็คือเนินสามเหลี่ยมตรงหน้าขาของยัยเจ๊ ฮัวไม่มีขนปรากฎให้เห็นเลยซักเส้นครับ เหมือนของเด็ก ๆ ยังไงยังงั้นเลย
ไม่รู้ผมมองตะลึงอยู่นานเท่าไหร่ จนมาได้สติอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงยัยเจ๊ฮัวร้องว๊ายออกมากพร้อมกับจะก้มไป ดึงผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปิดร่างกายเอาไว้ ผมจึงตวาดใส่
"หยุด ห้ามขยับเขยื่อนอะไรทั้งนั้น" ยัยเจ๊ฮัวชะงัก
"แกเป็นใคร แล้วเข้ามาในบ้านฉันทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจให้มาลากคอแกออกไป"
ยัยเจ๊ฮัวขึ้นเสียงใส่ตามนิสัยแก ใจผมเสียอยู่เหมือนกันครับเมื่อมันยกอ้างตำรวจขึ้นมาขู่ แต่จะให้ถอยไปง่าย ๆ ได้ไงครับ เสียฟอร์มแย่เลย
"ก็ลองดูสิ ถ้าแจ้งตำรวจเมื่อไหร่ ก็เตรียมตัวตายได้เลย"
ผมขู่ตอบกลับไป (แต่ถ้าแกแจ้งตำรวจจริง ๆ ผมคงต้องเผ่นแหละ)
ยัยเจ๊ฮัวหน้าเสียลงเหมือนกันเมื่อโดนผมขู่กลับ แต่ก็ยังไม่ยอมเลิกครับ
"กะ แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร แถวนี้นะ ฉัน ฉันรู้จักคนใหญ่คนโตหลายคน ถ้าแกยังไม่อยากเดือดร้อนล่ะก็ รีบ ๆ ใสหัวออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้" แหม คิดว่าผมจะไม่รู้เหรอไงเนี่ย
"หึหึ คุณจะเป็นใครมันก็เรื่องของคุณ และคุณจะรู้จักใครมันก็เรื่องของคุณอีกนั่นแหละ ผมไม่สนใจหรอก ผมสนใจแต่สิ่งที่ผมอยากจะได้แค่นั้น"
ยัยเจ๊ฮัวเริ่มรู้แล้วว่าขู่ผมไม่ได้คงจะเริ่มใจเสีย
"ละ แล้วแกต้องการอะไร"
"เงินไงล่ะ ผมต้องการเงิน" ผมพูดพร้อมกับแกว่งมีดไปมา
ยัยเจ๊ฮัวสะดุ้งโหยงเลยแล้วมองมาทางผมอย่างหวาด ๆ
"อย่าทำอะไรฉันเลยนะ จะเอาอะไรก็เอาไปเลย แต่อย่าทำอะไรฉันเลยฉันขอร้อง"
แกพูดเสียงสั่น ๆ พร้อมกับเอามือมาปิดบังร่างกายเอาไว้ให้พ้นจากสายตาผม
เริ่มหงอแล้วครับงานนี้ เก่งอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ ผมเล่นตามบทของผมต่อ
"เงินอยู่ที่ไหน ไปเอามาเดี๋ยวนี้" ผมตวาดใส่เบา ๆ
"ได้ ๆ เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้นะ ตะ แต่ว่า ขอให้ฉันใส่เสื้อผ้าก่อนได้มั้ย"
ยัยเจ๊ฮัวก้มลงมองผ้าเช็ดตัวที่กองอยู่บนพื้น เหมือนกับอยากจะหยิบขึ้นมา แต่ก็ไม่กล้า
"จะใส่ไปทำไม อย่ามาทำโยกโย้ชักช้า ไปเอาเงินมา เร็ว"
ผมอยากจะแกล้งแกครับ ให้มันต้องอายที่มายืนแก้ผ้าต่อหน้าใครก็ไม่รู้ สะใจดีจริง ๆ
"เร็ว ๆ"
ผมตวาดสำทับอีกที พร้อมกับยื่นมีดไปใกล้ ๆ ยัยเจ๊ฮัวตกใจจนต้องถอยหลังไป แล้วรีบเดินเปลือยเปล่าไปที่ลิ้นชักบนหัวเตียง
ผมเดินตามไปติด ๆ มีดจ่อจี้อยู่ที่หลัง ระหว่างที่แกกำลังดึงลิ้นชักออกมา แกเหลือบมามองผมท่าทางมีพิรุธอยู่เหมือนกัน ผมเริ่มคิดว่าในลิ้นชักน่าจะมีอะไรบางอย่างที่ไม่ส่งผลดีกับตัวผมแน่ ๆ เลยบอกให้แกหยุดอยู่แค่นั้นพร้อมกับสั่งให้แกถอยออกไปก่อน ยัยเจ๊ฮัวหน้าเสียเหมือนกันครับ แต่ก็ต้องทำตามที่ผมบอกเมื่อผมยื่นมีดไปใกล้ ๆ
ผมค่อย ๆ เปิดลิ้นชักออก ก็พบกระป๋องขนาดเล็กเหมือนกับเป็นสเปรย์อะไรซักอย่างที่ใช้ฉีดใส่ตาคนแหละ มั้งครับ นี่ดีนะที่ผมเอะใจก่อน ไม่งั้นล่ะแย่แน่ ผมหยิบมันออกมาเก็บใส่กระเป๋ากางเกง แล้วก็หันไปมองหน้ายัยเจ๊ฮัวที่ขณะนี้หน้าซีดปากสั่น
"นี่คิดจะเล่นกันแบบนี้ใช่มั้ย พูดดี ๆ ไม่ชอบใช่มั้ย ต้องให้ใช้กำลังใช่มั้ย ถึงจะพูดกันรู้เรื่อง ห๊ะ"
ผมปรี่เข้าหาพร้อมกับชี้มีดไปที่แก ยัยเจ๊ฮัวร้องเสียงหลงพร้อมถอยหนีไปติดมุมห้อง โบกไม้โบกมือห้ามผมเป็นการใหญ่
"ยะ อย่าทำฉันเลย ฉันไม่กล้าแล้ว ฉันผิดไปแล้ว"
แล้วแกก็ชี้มือไปยังลิ้นชักอีกฝั่งนึงบนหัวเตียง
"งะ เงินอยู่ในนั้น จะเอาก็เอาไปเลย นะ นะ แต่อย่าฆ่าฉันเลยนะ"
ยัยเจ๊ฮัวพูดลิ้นพันกัน ตอนนี้แกคงลืมไปแล้วว่าตัวเองยืนเปลือยเปล่าอยู่ เพราะมือทั้ง 2 ข้างไม่ได้ยกขึ้นมาปิดนมกับหีไว้แล้ว เห็นแบบนี้แล้วก็สงสารแกเหมือนกันนะ แต่มาถึงขึ้นนี้แล้ว ผมก็ต้องเล่นต่อไปให้สมบทบาทแหละ
ผมเดินไปตรงลิ้นชักที่แกชี้ให้ดูแล้วค่อย ๆ เปิดออก ตาก็ยังคงจ้องมองยัยเจ๊ฮัวสลับกับในลิ้นชักไปมา มีเงินอยู่ในลิ้นชักจริง ๆ อย่างที่ยัยเจ๊ฮัวบอกครับ เท่าที่เห็นมีอยู่หลายปึกเหมือนกัน ดูเหมือนจะมีทั้งแบงค์พัน และแบงค์ห้ารอย ผมไม่ได้อยากจะได้เงินอะไรมากนักหรอกครับ เพราะที่ผมมานี่ก็เพื่อจะแก้เผ็ดยัยเจ๊ฮัวหน้าเลือดมันเท่านั้น แต่ก็ถือเป็นผลพลอยได้ก็แล้วกัน
ผมหยิบแบงค์พันออกมาปึกนึงใส่กระเป๋ากางเกงไว้ แล้วปิดลิ้นชักไว้ตามเดิม ยัยเจ๊ฮัวคงจะงงที่เห็นผมหยิบเงินไปแค่นั้น แต่คงจะไม่โง่ที่จะถามผมหรอก และอยู่ไม่อยู่แกก็วิ่งไปทางประตูห้องที่เปิดอ้าไว้อยู่อย่างกระทันหันเลย ครับ
ผมยืนตกใจอยู่ครู่เดียวก็มีสติกลับมา ถ้าปล่อยให้แกออกจากห้องไปได้ล่ะผมซวยแน่ ๆ ผมเลยกระโดดขึ้นไปบนเตียงแล้วกระโดดลงไปดักหน้าแกเอาไว้ทันก่อนที่แกจะวิ่ง ไปถึงประตู
"คิดจะไปไหน" ผมตวาดใส่แก
แกผงะถอยหลังไปเมื่อเห็นผมมายืนดักอยู่ข้างหน้า หน้าแกซีดหนักเข้าไปอีกเลยครับตอนนี้ ผมเองก็ใจหล่นมาอยู่ตาตุ่มแล้วเหมือนกัน
มาถึงตอนนี้ใจนึงผมก็อยากจะพออยู่แค่นี้เพราะคิดว่าแค่นี้ก็น่าจะได้แก้เผ็ด พอแล้ว แต่อีกใจกลับไม่อยากเลิกครับ ยังคงสนุกที่ได้แกล้งแก มันสะใจดี ร้ายกับคนอื่นเค้าดีนัก ต้องเจอแบบนี้ซะมั่ง แล้วผมก็ตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ เพราะยังไง ๆ ผมก็ไม่ได้กะจะทำร้ายอะไรแกอยู่แล้ว
ผมค่อย ๆ เดินย่างสามขุมเข้าไปหาแกอีกครั้ง พร้อมกับสายตาที่จับจ้องมองแกอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ยัยเจ๊ฮัวทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ส่ายหน้าไปมา ปากพึมพำอะไรอยู่ไม่รู้ แล้วค่อย ๆ ถอยไปด้านหลังเรื่อย ๆ โดยรักษาระยะห่างกับผมเอาไว้ จนแกเดินถอยหลังไปสะดุดเข้ากับเตียงนอนจนหงายหลังขาชี้ฟ้า
และนั่นก็ทำให้ผมได้เห็นหีขาวเนียนของแกอย่างเต็มตาเป็นครั้งแรก กลีบแคมทั้งสองข้างอ้าออกจากกันเล็กน้อยเพราะขณะนี้แกนอนหงายกางขาอยู่บน เตียง จนเห็นภายในที่เป็นสีชมพูเข้ม ผมยืนชะงักอยู่อย่างนั้นตาก็จับจ้องอยู่ตรงเนินหีแบบเด็ก ๆ ของแก
จากที่ไม่คิดก็เริ่มคิดแล้วครับตอนนี้ ควยแข็งโด่โดยไม่ต้องสั่ง ยัยเจ๊ฮัวยังคงไม่รู้ตัวว่าเปิดหวอออกมาอ้าซ่า เพราะมัวแต่ตกใจตะเกียกตะกายถอยหลังกางขากว้างอยู่อย่างนั้น จนแกเริ่มจะสังเกตุเห็นอาการของผมที่ยืนจังงังอยู่ พร้อมกับสายตาที่จับจ้องมองหว่างขาแกอยู่ไม่กระพริบ
แกก้มลงมองตามสายตาของผมก็ร้องว้ายออกมาเสียงดังพร้อมกับเอามือมาปิดเนินหี ไว้แล้วหุบขาลงอย่างเร็ว ผมพยายามควบคุมสติตัวเองไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน แต่ความอยากมันเกิดขึ้นมาแล้วนี่สิครับ แถมรุนแรงมากซะด้วย
ผมขยับเดินเข้าไปหาแกอย่างไม่รู้ตัวพร้อมกับควยที่แข็งตุงจนดันกางเกง โป่งออกมา ยัยเจ๊ฮัวมองผมที่ขยับเข้าใกล้ด้วยสายตาที่เบิกกว้าง แต่กลับไม่ได้ขยับหนีไปไหน จนผมมายืนอยู่ตรงขอบเตียง
"งะ เงินก็ได้ไปแล้ว แกปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันรับรองว่าจะไม่แจ้งตำรวจ นะ อย่าทำอะไรฉันเลย"
ยัยเจ๊ฮัวให้คำรับรอง เหมือนแกจะรู้ชะตากรรมตัวเองนะว่าผมจะทำอะไรกับแก ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ มีแต่ความเงี่ยนเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ผมชี้มีดไปข้างหน้าแล้วสั่งแกให้แกนอนลง แกส่ายหน้าตัวสั่น จนผมตวาดใส่แกถึงได้ยอมนอนลงบนเตียง
"กางขาออก" ผมสั่งต่อ
แกยังคงขัดขืนไม่ทำตามที่สั่ง แน่ละใครจะยอมง่าย ๆ
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวล่ะก็ทำตามที่สั่งได้ยินมั้ย"
ผมขู่แกไป แต่แกก็ยังไม่ยอมทำตามครับ ผมเลยต้องจับอ้าออกเองซะเลย แกคงไม่ทันตั้งตัวเพราะนึกไม่ถึงว่าผมจะจับอ้าเอง
ขาแกอ้าออกตามแรงมือของผมและก่อนที่แกจะมีโอกาสหุบขาลงผมก็แทรกตัวเข้าไป เรียบร้อยแล้ว แต่มือของแกก็เอื่อมลงมาปิดหีขาว ๆ ของแกไว้ไม่ให้ผมเห็น ผมสั่งให้แกเอามือออกแกก็ไม่ทำตามเหมือนเดิมครับ ดื้อจริง ๆ ผมเลยต้องจับออกเองอีก
แกขืนอยู่นานแต่ก็สู้แรงผมไม่ไหว กลีบหีเนียน ๆ ของแกก็เลยโผล่ออกมาให้เห็นอีกครั้ง บอกตรง ๆ ตอนนี้ผมรู้สึกเงี่ยนมาก ๆ ครับ ไม่เคยรู้สึกอยากอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย ควยผมแข็งจนปวดไปหมด ผมรูดกางเกงลงให้ควยผมได้เป็นอิสระแล้วจ่อเข้าปากรูหีแล้วกดเข้าไปเลย
มันเข้าไปได้แค่หัวหยักเท่านั้นแกก็ร้องโอ๊ยออกมาดังลั่นเลยครับ แกคงจะเจ็บและตกใจที่อยู่ไม่อยู่ผมก็ใส่เข้าไปเลย หีแกยังไม่พร้อมที่จะรับการสอดใส่เพราะไม่มีน้ำหล่อลื่นอะไรออกมาเลย มันก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดาครับ
ผมเองก็เจ็บที่หัวควยเหมือนกันเพราะความที่มันฝืดจึงทำให้ดันเข้ายาก แต่ความที่หน้ามืดผมก็ยังคงดันควยผมเข้าไปโดยไม่สนใสเสียงร้องห้ามด้วยความ เจ็บปวดให้ผมหยุด
"อย่า เอาออกไป ฉันเจ็บ อย่า โอ๊ย เอา..ออกไปนะ"
แล้วแกก็ด่าผมยกใหญ่และเริ่มขยับถอยหนีแต่ผมก็ยึดจับสะโพกแกไว้ ตอนนี้น้ำหีแกเริ่มไหลออกมาแล้วครับ ผมขยับดึงควยออกมาแล้วดันเข้าไปใหม่ มันเริ่มคล่องตัวขึ้นเพราะมีน้ำหีมาช่วยหล่อลื่น
หีแกมันฟิตแน่นเอามาก ๆ ครับ ฟิตกว่าของแม่ผมอีกนะผมว่า
"ไอ้บ้า แก ฉันบอกว่าให้เอาออกไป โอ๊ยย ฉันเจ็บ ฮือ ๆ"
แกดิ้นใหญ่เลยครับตอนนี้ น้ำตาไหล ถีบขาไปมาจนผมต้องจับล็อคขาแกเอาไว้ มือแกดันอยู่ตรงหน้าท้องผมเพื่อไม่ให้ควยผมเข้าไปลึกมากกว่านี้ แต่ไม่มีประโยชน์หรอกครับ เพราะผมยังคงหลับหูหลับตาดันเข้าดึงออกอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดควยผมก็ไปฝั่งเข้าไปอยู่ในหีแกได้จนมิดโคน
สุดยอดจริง ๆ ครับ หีแกตอดรัดควยผมแรงมาก ๆ แถมถี่อีกต่างหาก ไม่น่าเชื่อครับว่าผู้หญิงอายุ 50 อย่างแก หีจะยังฟิตได้ขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะแกไม่เคยมีผัวมาก่อนก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็สุดยอดเลยครับที่ผมได้เปิดซิงคนอายุ 50
ตอนนี้แกเริ่มหยุดดิ้นแล้วครับ คงคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เพราะควยผมเข้าไปได้จนมิดแล้ว แต่น้ำตายังคงไหลพรากอยู่ เอามือปิดหน้านอนสะอึกสะอื้น คงทั้งเจ็บและเสียใจเลยแหละ ผมแช่ควยไว้แปปเดียวก็เริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ
มันแน่นเอามาก ๆ เลยครับ มันเหมือนกับควยผมถูกรีดยังไงยังงั้น จนผมเสียวไปทั้งลำ
"อูยยย หีสุดยอดจริง ๆ เลย ทำไมมันถึงฟิตได้ขนาดนี้ อ๊าาา" ผมครางออกมาอย่างลืมตัว
ยัยเจ๊ฮัวคิ้วขมวดกัดฟันแน่นเลยครับเมื่อผมเริ่มซอยควย มือทั้งสองข้างจิกที่แขนผม มันเจ็บครับ แต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ (สงสัยผมคงจะโรคจิตแน่ ๆ)
ผมก้มลงไปดูภาพควยผมที่วิ่งเข้าออกหีแกจนแคมในสีชมพูเข้มปลิ้นเข้าปลิ้นออก ดูเหมือนจะมีเลือดออกมาด้วยนะครับแต่ก็ไม่แน่ใจ มันยิ่งทำให้เงี่ยนหนักขึ้นไปอีก ตอนนี้ยัยเจ๊ฮัวจะรู้สึกยังไงผมไม่สนใจแล้ว แต่ผมรู้ว่าผมเสียวควยมาก ๆ ครับ จนผมต้องเร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
ตัวแกโยกไปมาเพราะแรงกระแทกของผมจนนมกระเพื่อม เห็นแล้วอดไม่ไหวเลยเอื่อมมือที่ว่างอยู่ไปบีบบี้นมแก มันนิ่มดีมากเลยครับ เต็มไม้เต็มมือไปหมด ยังเหลืออีกข้างที่ว่างอยู่ผมเลยก้มลงไปดูดเลีย แต่ผมก็ดูดอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องเลิกครับเพราะมือแกทั้งจิกทั้งข่วนหลัง ผมจนเจ็บไปหมด
ความเสียวทวีเพิ่มมากขึ้น หีแกตอดควยผมถี่ยิบ จนผมทนต่อไปไม่ไหว ผมซอยควยอย่างเร็วก่อนจะอัดแน่นครั้งสุดท้ายแล้วก็พ่นน้ำควยเข้าใส่มดลูกแก อย่างแรง ยัยเจ๊ฮัวดูจะสะดุ้งอยู่เหมือนกันครับ คงรู้สึกถึงน้ำควยอุ่น ๆ ของผมที่ฉีดเข้าไปภายในของแก แกผงกหัวขึ้นมามองหน้าผมอย่างตกใจทำตาโต
"แก...แก ปล่อยเข้ามาข้างในฉันทำไม ไอ้สารเลว แค่ข่มขืนฉันยังไม่พอ แกยังจะทำให้ฉันท้องอีกเหรอไง ไอ้....."
ยัยเจ๊ฮัวด่าผมอย่างสาดเสียเทเสียครับ คงจะโมโหเอามาก ๆ ที่รู้ว่าผมปล่อยใส่ข้างในหีแก ผมลืมนึกไปสนิทเลยครับเรื่องนี้ แต่ผมว่าวัยขนาดแกไม่น่าจะท้องได้แล้วนะ หรือว่าผมเข้าใจผิดหว่า แกอาจจะยังไม่ถึง 50 ก็ได้
ยัยเจ๊ฮัวด่าผมไปร้องไห้ไป พอความอยากหายไปความกลัวก็เริ่มเข้ามาแทนที่ครับ ผมเริ่มรู้ตัวในสิ่งที่ทำลงไปแล้ว ผมดึงควยออกมาและใส่กางเกงกลับเข้าที่เดิมอย่างเร่งรีบ เห็นแกยังคงนอนร้องไห้อยู่ผมก็ยิ่งใจเสีย อยากจะขอโทษแกแต่ก็ไม่มีเสียงพูดออกมา
ตอนนี้สิ่งที่ผมคิดเพียงอย่างเดียวก็คือรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ผมเลยกับหลังหันโกยแนบออกจากห้องไปเลย ผมวิ่งลงไปข้างล่างแล้วออกไปทางที่ผมเข้ามาและจัดการทุกอย่างให้กลับเข้าที่ เข้าทางเดิม แล้ววิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ ผมขึ้นรถเมล์คันแรกที่ผ่านมา เพราะผมอยากจะไปให้ไกลจากที่นั่นให้เร็วที่สุด มันจะไปไหนก็ช่างมันก่อน ไว้ค่อยหาทางกลับบ้านเอาทีหลัง
ผมต้องนั่งรถหลายต่อเลยครับกว่าจะกลับถึงบ้านได้ พอเข้าบ้านเสร็จผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำแต่ก็รู้สึกแสบที่แขนและหลังเวลามันโดน น้ำโดนสบู่ ตอนนี้แขนผมมันเป็นรอยเล็บจิกลึกเข้าไปในเนื้อเต็มไปหมดครับ ช้ำเป็นจ้ำ ๆ เลย แต่ข้างหลังผมไม่เห็นว่าเป็นไงบ้าง
ผมอยากจะดูเหมือนกันครับว่ามันเป็นอะไรมากหรือเปล่าแต่ในห้องน้ำมันไม่มี กระจกเลยต้องออกไปดูในห้องแทน ผมพันผ้าเช็ดตัวเดินออกไปแล้วหันหลังส่องกระจก โอ้โห รอยเล็บทั้งนั้นเลยครับ มีทั้งแบบข่วน ทั้งแบบจิก เต็มไปหมดทั้งหลังเลย คงจะทายาลำบากเหมือนกัน จะไปให้พ่อทาให้ก็นะ เดี๋ยวเรื่องยาว
ผมใช้แอลกอฮอล์เช็ดที่แขนก่อนแล้วค่อยเอายาแดงทา ส่วนข้างหลังผมใช้ที่ปั่นหูมาพันกับตะเกียบจุ่มแอลกอฮอล์แล้วค่อย ๆ เช็ด แสบได้ใจจริง ๆ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นรอยแดงแถมมีรอยช้ำสีดำเหมือนเลือดคลั่งอยู่เป็นวง ใหญ่เหมือนกันครับอยู่ตรงหลังด้านซ้าย นี่ผมโดนเล็บหรือโดนอะไรตีมาวะเนี่ย
ผมค่อย ๆ เอื่อมมือไปกดดูเบา ๆ ว่ามันเป็นไงบ้าง ไม่รู้สึกอะไรครับ เอ แปลก ก็เห็นชัด ๆ อยู่ว่ามันเป็นรอยช้ำนี่ ผมลองกดใหม่แต่แรงขึ้นก็เหมือนเดิมครับ ไม่รู้สึกอะไร ผมต้องเพ่งมันดูใหม่ อ๋อ มันไม่ใช่รอยช้ำแล้วครับแต่มันเป็นปาน ผมหัวเราะออกมากับตัวเอง นึกได้แล้วครับว่าผมมีปานอยู่ที่หลัง ลืมไปเลยนะเนี่ยเพราะไม่ค่อยได้ส่องกระจก
และมันก็เลยทำให้ผมถึงบางอ้อครับ อย่างนี้นี่เอง แม่คงเห็นปานที่หลังผมเลยจำได้ว่าเป็นผม เพราะปานของผมมันออกจะไม่เหมือนคนอื่นซักเท่าไหร่ มันมีทั้งปานแดงและปานดำทับซ้อนกันอยู่เป็นวงแต่ปานดำจะใหญ่กว่า ผมว่าน้อยคนที่จะมีแบบผมนะ แม่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิดทำไมจะจำปานลูกตัวเองไม่ได้ล่ะ นี่ถ้าผมไม่โดนยัยเจ๊ฮัวข่วนเอานี่คงยังไม่รู้ไปอีกนานเลย แต่มันคุ้มกันมั้ยในสิ่งที่ผมได้รู้กับสิ่งที่ผมทำลงไป เฮ้อ....
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ความบังเอิญ 13 ตอนจบตอนจบแล้วนะครับ ผมต้องขอขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ติดตามอ่านผลงานผมนะครับ
ก่อนอื่นผมต้องขอบอกไว้ก่อนนะครับสำหรับท่านที่อ่านตอนจบนี้ ว่ามันไม่ได้จบแบบแฮปปี้นะครับ
และอย่ามองผมในแง่ร้ายด้วยนะครับว่าผมเจตนาที่จะสั่งสอนอะไร ผมแค่อยากให้มันจบแบบอย่างอื่นบ้าง
และก็ฝากแง่คิดไว้เล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเองครับ
ตอนที่ 13 เพราะความบังเอิญ?
ผมนอนไม่หลับอยู่หลายวันเลยครับ กลัวไปหมด ผมต้องสะดุ้งทุกทีที่เห็นตำรวจ เวลานึกย้อนไปวันนั้นทีไรผมก็ต้องสาบแช่งตัวเองทุกที ไม่รู้ผมทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นไปได้ยังไงกัน ทำไมผมถึงไม่มีสติยั้งคิดอะไรได้ขนาดนั้น มันทำให้ผมเครียดเอามาก ๆ
และมันก็ทำให้ผมไม่กล้าเข้าไปหาแม่ด้วย เพราะกลัวว่าจะมีตำรวจดักรออยู่แถวนั้น คิดแล้วก็กลุ้ม จนผ่านไปอาทิตย์กว่าทุกอย่างก็ยังปกติ ใจผมเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว สงสัยยัยเจ๊ฮัวคงไม่ได้ไปแจ้งตำรวจล่ะมั้ง (นี่คือสิ่งที่ผมภาวนาอยู่ทุกวัน) ไม่งั้นป่านนี้ผมคงโดนจับไปแล้วแหละ เพราะเขาสามารถตรวจดีเอ็นเอได้จากน้ำเชื้อของผมอยู่แล้ว
พอคิดอย่างนั้นบวกกับที่คิดถึงอยากเจอแม่ด้วย เลยตัดสินใจที่จะลองเสี่ยงเข้าไปดู ถ้าเห็นท่าไม่ดียังไงค่อยว่ากันอีกที ผมเลยอาบน้ำแต่งตัวขึ้นรถไปหาแม่ที่บ้าน ทุกอย่างปลอดโปร่งครับ ไม่มีอะไรเลย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมรู้สึกโล่งอก สงสัยแกไม่ได้แจ้งตำรวจจริง ๆ คงจะอายแหละ
ผมเดินผ่านบ้านเจ๊ฮัวก็ไม่เห็นแกนะไม่รู้แกอยู่บ้านหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่ได้อยากจะรู้หรอกครับเลยรีบ ๆ เดินไปบ้านแม่เลย พอแม่เห็นผมก็ต่อว่าผมใหญ่ว่าหายไปไหนมาตั้งเป็นอาทิตย์ ผมก็ได้แต่ยิ้มแหย่ ๆ จะให้บอกแม่ได้ไงว่าผมไปปล้นบวกข่มขืนเค้ามา เลยได้แต่โกหกไปว่าช่วงนี้รายงานมันเยอะต้องไปค้างบ้านเพื่อนช่วยกันทำเลย ไม่ได้เข้ามาหา
ดูแม่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เราก็กินข้าวดูทีวีคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเข้านอน พอความกลัวหายไปความอยากมันก็เข้ามาแทนอีกแล้ว วันนี้ผมเลยขอนอนบนเตียงกับแม่เลย เพราะกะว่าจะวันนี้จะเข้าหาแม่ในฐานะ "ลูกชาย" ดูซิว่าแม่จะว่าไง
นอนไปได้ซักพักผมก็เริ่มขยับเข้าไปกอดแม่ แม่ร้องอุ้ยออกมาเบา ๆ
"ใครน่ะ" แม่คงคิดว่าผมจะเข้าหาเหมือนคราวที่แล้วเลยถามแบบนี้
"อาร์มเองครับแม่" แม่คงงงครับว่าทำไมผมถึงบอกว่าเป็นผมแทนที่จะเป็นอีกคน
"อาร์มมากอดแม่ทำไมลูก หนาวเหรอ" แม่คงยังไม่แน่ใจว่าผมจะมาไม้ไหน
"เปล่าครับ อาร์มไม่ได้หนาวหรอก"
ผมพูดพร้อมกับก้มไปจูบซอกคอแม่ "อึ๊ยยย" แม่ทำท่าขนลุกพร้อมถามด้วยความตกใจ
"อาร์มคิดจะทำอะไรน่ะ นี่แม่นะ" แม่พยายามดิ้นแต่ผมก็กอดแม่เอาไว้แน่น
"อาร์มก็จะทำเหมือนที่เคยทำแหละครับ"
ผมตอบแม่ไปตรง ๆ เพื่อรอดูว่าแม่จะตอบว่าไง
"อ๋อ ในที่สุดก็กล้าที่จะยอมรับแล้วเหรอ หึ กล้ามากนะเราที่มาทำแบบนี้กับแม่"
เสียงแม่ออกจะแข็ง ๆ นะ ผมชักใจเสียครับ ไม่รู้แม่โกรธจริงหรือเปล่า
"อาร์มขอโทษครับแม่ แต่ตอนแรกอาร์มไม่รู้จริง ๆ นะครับว่าเป็นแม่" ผมรีบแก้ตัว
"แต่ตอนหลังอาร์มก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าเป็นแม่น่ะ แล้วทำไมยังมาทำแบบนี้อีก" แม่สวนทันควัน
"อาร์มรู้ครับ แต่พออาร์มรู้ว่าเป็นแม่มันกลับยิ่งทำให้อาร์มอยากทำมากขึ้นไปอีก อาร์มก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม" ผมพูดเสียงอ่อย ๆ
"แต่มันผิดรู้มั้ย เราเป็นแม่ลูกกันแต่กลับมามีอะไรกันแบบนี้ ใครรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
คิดผิดเปล่าวะเนี่ยผมที่เข้ามาหาแม่ในฐานะ "ลูกชาย" เฮ้อ
"อาร์มรู้ครับว่ามันผิด แต่อาร์มอดใจไม่ไหวจริง ๆ และอีกอย่างถ้าเราไม่บอกก็ไม่มีใครรู้นี่ครับ"
ผมได้ยินแม่ถอนใจ
"และอาร์มไม่กลัวติดคุกติดตารางมั่งเหรอลูก ถึงได้กล้าไปทำอะไรบนรถเมล์แบบนั้น ถ้าเกิดแม่โวยวายขึ้นมาจะทำยังไงกัน"
"คืออาร์ม..."
ผมไม่รู้จะพูดไงเหมือนกันครับ เพราะตอนนั้นไม่ได้คิดเลย
"แล้วนอกจากทำกับแม่แล้ว ยังเคยไปทำกับคนอื่นอีกหรือเปล่า" แม่คาดคั้น น้ำเสียงแม่ออกจะเครียด ๆ
"ไม่เคยครับ เคยแต่ทำกับแม่คนเดียว"
ผมรีบตอบไป แต่จะให้บอกความจริงได้ไงล่ะว่าเคยทำมาก่อนหน้านี้แล้วอีกหนึ่งคน แม่ถอนใจออกมาคงจะโล่งอกล่ะมั้งครับ เราต่างคนต่างเงียบกันไป ผมเลยเริ่มถามแม่ในสิ่งที่ผมอยากจะรู้บ้าง
"แล้วทำไมแม่ถึงยอมมีอะไรกับอาร์มอีกล่ะครับ" แม่เงียบไปพักนึง
"ตอนที่แม่รู้ครั้งแรกว่าเป็นอาร์ม แม่ทั้งตกใจทั้งเสียใจทั้งโกรธ ที่อาร์มมาทำแบบนี้กับแม่ แต่พอแม่เลิกกับ เอ่อ กับน้ากรเค้า ความรู้สึกโกรธต่าง ๆ มันกลับหายไปหมด แม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไม"
และแม่ก็ถอนใจเบา ๆ
"หรืออาจจะเป็นเพราะแม่เหงาก็ได้ แม่เคยบอกอาร์มแล้วใช่มั้ยว่าแม่ไม่อยากอยู่คนเดียว แต่ถ้าจะให้แม่ไปหาแฟนใหม่แม่ก็ไม่กล้า เพราะกลัวจะเจอแบบเก่าอีก อีกอย่างแม่ก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว แม่ก็เลยคิดว่าไหน ๆ แม่ก็มีอะไรกับอาร์มมาหลายครั้งแล้ว ก็คงไม่เป็นไรถ้าจะมีต่อไป และแม่ก็ยังสบายใจอยู่อย่างตรงที่ว่าทุกครั้งที่อาร์มเข้ามาหาแม่ก็จะไม่ แสดงตัวว่าเป็นอาร์ม แต่ไม่นึกว่าครั้งนี้......."
เอาล่ะสิ ผมตัดสินใจผิดจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ย แล้วแม่ก็พลิกตัวมาหาผมและพูดน้ำเสียงจริงจัง
"ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้วมันก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่แม่ขอถามอะไรอาร์มหน่อยได้มั้ย"
"อะไรเหรอครับแม่" ผมถามอย่างสงสัย
"อาร์มต้องการแม่อย่างที่อาร์มเคยบอกจริง ๆ หรือเปล่า ตอบแม่มาตรง ๆ นะ" นึกว่าอะไรซะอีก
"อาร์มต้องการแม่จริง ๆ ครับ และก็ต้องการมาตลอด"
ผมตอบอย่างจริงจังกลับไปเหมือนกัน
"แม่ดีใจนะที่อาร์มต้องการแม่" แม่หอบแก้มผม
"แต่อาร์มบอกแม่หน่อยสิว่าจะให้แม่อยู่ในฐานะอะไร" เอ..ยังต้องถามด้วยเหรอครับเนี่ย
"ก็ในฐานะแม่ และเมียผมไงครับ"
ผมยังไม่เข้าใจว่าแม่ต้องการอะไร
"แม่ก็คือแม่ เมียก็คือเมีย ถ้าจะให้เป็นแม่ก็ไม่ใช่เมีย แต่ถ้าจะให้เป็นเมียก็ไม่ใช่แม่ อาร์มเลือกได้แค่อย่างเดียว"
อ่ะนะ แม่เรา เล่นอย่างนี้ซะแล้ว
"ว่าไงจ๊ะ จะให้อยู่ในฐานะไหน" แม่ถามย้ำ
"เป็นทั้ง 2 อย่างเลยไม่ได้เหรอครับ"
ผมอยากให้เป็นทั้ง 2 อย่างจริง ๆ นะ เลือกได้ว่าจะเอาแม่หรือจะเอาเมีย 555 แม่เอามือมาจับจมูกผมส่ายไปมา
"โลภมากนะเราน่ะ แต่ไม่ได้หรอก เป็นแม่จะให้มีอะไรกับลูกตัวเองได้ยังไง มันผิด แต่ถ้าเป็นเมียก็อาจจะยังพอดูแลเอาใจใส่แบบแม่ได้อยู่นะ"
แหม แล้วอย่างนี้ผมจะเลือกอะไรดีล่ะครับเนี่ย
"งั้นก็ต้องเลือกเมียสิครับ เลือกแม่ก็อดเย็ดน่ะสิ"
"หึ เห็นเมียดีกว่าแม่" อ้าวเป็นงั้นไปอีก แล้วแม่กอดผมแน่นเลย
"ถ้าเหมียวเป็นเมียอาร์มแล้ว อาร์มอย่าทิ้งเหมียวไปไหนนะ"
แม่เปลี่ยนคำแทนตัวเองเป็นเหมียวแล้ว ผมงี้ดีใจสุด ๆ เลยครับ ที่แม่ยอมเป็นเมียผมเต็มตัวแล้ว
"ครับ อาร์มไม่มีวันทิ้งเหมียวไปไหนหรอก อาร์มจะอยู่กับเหมียว ดูแลเหมียวตลอดไปเลย"
ผมให้คำมั่นสัญญา และก็เปลี่ยนจากเรียกแม่มาเรียกเหมียวแทนแล้วเหมือนกัน เรานอนกอดกันพักนึง และมือผมก็เริ่มอยู่ไม่สุก
"อย่าอาร์ม วันนี้ไม่ได้นะ"
เอ แม่พูดแปลก ๆ นะ ทำไมวันนี้จะไม่ได้ล่ะ ก็แม่ยอมเป็นเมียผมแล้วนี่หน่า ผมล้วงเข้าไปในเสื้อนอนของแม่ก็พบว่าแม่ใส่เสื้อในครับวันนี้แม่พยายามดึง มือผมออกและห้ามผม
"เอ๊ะ บอกว่าอย่าไง"
แม่ยังขัดขืนและปัดมือผมออก แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมดันเสื้อในแม่เปิดขึ้นไปแล้วเริ่มลูบไล้บีบบี้หน้าอกแม่อย่างเมามัน
"อูยยย อาร์ม บอกว่าอย่า ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุนะ"
ก่อนที่แม่จะพูดมากไปกว่านี้ผมก็ก้มลงเอาปากไปปิดปากแม่เอาไว้พร้อมกับดูด ปากและสอดลิ้นเข้าไป แม่ยังคงพูดอะไรอู้อี้ ๆ ฟังไม่รู้เรื่อง พอเล่นหน้าอกแม่จนหน่ำใจแล้วมือผมก็เลื่อนลงสู่เบื้องล่าง ก็พบว่าแม่ใส่กางเกงในอยู่ด้วย แปลกจัง ใส่ทั้งเสื้อในกางเกงในเลยวันนี้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนกระทั่งผมล้วงมือเข้าไปในกางเกงในของแม่ผ่านเนินขนลงไปมือผมก็ต้องชะงัก อยู่แค่นั้นเพราะมันเจอเข้ากับอะไรบางอย่างครับ เป็นแผ่นนิ่ม ๆ ปิดร่องหีแม่อยู่ แม่เอื่อมมือลงมาจับยึดมือผมเอาไว้ ผมเงยหน้าขึ้นจากปากแม่ก็ได้ยินแม่พูดเชิงประชด
"เป็นไงล่ะ บอกว่าอย่าก็ไม่ฟังกันมั่งเลย ทีนี้รู้หรือยังล่ะว่าเพราะอะไรถึงได้ห้าม"
โอ้วววว สวรรค์ล่มครับ ผมพอจะรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
"โธ่ ก็ใครจะไปรู้ล่ะครับ ปกติก็เห็นเหมียวพูดว่าอย่า ๆ แบบนี้ทุกทีนี่หน่า ก็เลยนึกว่า...."
แม่เอามือมาตีแขนผม
"อ๋อ นี่นึกว่าแม่ เอ่อ เหมียวห้ามเอาเชิงเหมือนทุกครั้งงั้นเหรอ แต่เสียใจย่ะ วันนี้รถวิ่งไม่ได้ เพราะมันติดไฟแดง หรือคิดจะฝ่าไฟแดง" แม่ถามเสียงสูง
ดูแม่คงยังไม่ชินที่จะใช้คำแทนตัวเองว่าเหมียวนะ แต่ผมน่ะชินแล้วเพราะเรียกบ่อย
"แหะ ๆ ก็...ถ้าตำรวจจราจรไม่ว่าอะไรก็อยากจะลองฝ่าดูเหมือนกันครับ" ผมลองแหย่แม่ดูเผื่อจะฟลุ๊ค
"บ้าสิ ทะลึง" แม่ตีผมใหญ่เลย
"แต่ฝันไปเถอะ เพราะตำรวจจราจรคนนี้เคร่งครัดในกดไม่ยอมให้ขับรถฝ่าหรอก"
"โธ่..เหมียวอ่ะ" ผมออดอ้อน
"ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไปนอนได้แล้วไป เหมียวจะนอนแล้ว เหนื่อยเพลียมาทั้งวัน"
แม่ผลักผมออกแล้วก็นอนไม่สนใจผมที่อารมณ์ค้างเติ่งอยู่แบบนี้
เฮ้อ เรื่องมันเศร้า เข้ามาผิดวันจริง ๆ เลย แล้วจะเอาไงดีล่ะทีนี้ จะให้ไปชักว่าวให้น้ำออกก็เสียดายของ ก็นอนมันทั้งอย่างนี้แหละวะ เดี๋ยวมันก็หลับไปเองแหละ แต่กว่าจะหลับได้เล่นเอาแย่ครับเลยตื่นสาย แต่ที่ตื่นนี่ก็เพราะได้ยินเสียงแม่เรียกให้ลุกไปอาบน้ำกินข้าวหรอกครับ ไม่งั้นก็คงอีกนานกว่าจะตื่น
วันนี้ผมก็ไม่ได้ค้างที่บ้านแม่ต่อ เพราะค้างไปก็ทำอะไรไม่ได้ และผมเองแหละที่จะแย่ เพราะกลัวจะอยากขึ้นมาอีก ดูเหมือนแม่จะรู้เลยไม่ได้รั้งอะไร ผมกลับออกมาจากบ้านแม่ก็เกือบ ๆ หกโมงเย็นได้แล้ว แต่ตอนขากลับผมก็ได้เจอกับยัยเจ๊ฮัวนั่งอยู่หน้าบ้านครับ ผมถึงกับสะดุ้งเลย แต่แกไม่ได้หันมาเห็นหรือสนใจผมนะ สายตาดูเหม่อลอยคงกำลังคิดอะไรอยู่ ต่อให้เห็นก็คงไม่รู้หรอกว่าเป็นผม
และไม่รู้ว่าเพราะผมอารมณ์ค้างมาจากเมื่อวานหรือเปล่านะครับ เลยทำให้พอเห็นแกแล้วเกิดอยากจะทำแบบนั้นกับแกขึ้นมาอีก เอาแล้วไงผม ก่อนหน้านี้ยังกลัวจนหัวหดอยู่เลย ตอนนี้กลับมาบ้าอะไรอีกแล้ว มันเหมือนกับผมติดยาเสพติด ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็ยังอยากที่จะทำมันอีก
แต่มาคิด ๆ ดูแล้วแกไม่ได้แจ้งตำรวจนี่หน่าใช่มั้ย ถ้าแกไม่แจ้งตำรวจก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนี่นะ ลองดูก็แล้วกันเดี๋ยวก็รู้ว่าจะยังไง คิดง่าย ๆ ตัดสินใจง่าย ๆ แล้วผมก็กลับไปเตรียมตัว
ผมมาถึงบ้านแกตอนประมาณ 2 ทุ่มได้ ดูเหมือนแกจะไม่ได้สนใจหรือตรวจสอบดูว่าคราวที่แล้วผมเข้าบ้านแกได้ยังไง เพราะหน้าต่างบานเดิมก็ยังคงปิดไม่สนิทเหมือนเดิม มันเลยทำให้ผมทางสะดวก มันตื่นเต้นมาก ๆ ครับ เพราะคราวนี้ผมรู้ว่าผมจะมาทำอะไร แต่น่าแปลกที่ตอนนี้ผมไม่มีความกลัวเลยซักนิด
วันนี้ประตูห้องแกปิดสนิทครับมีแต่แสงไฟลอดออกมาข้างล่างแค่นั้น เอาไงดีล่ะเนี่ย จะเคาะเรียกแกคงไม่มาเปิดให้หรอก แต่ก็เหมือนโชคจะเข้าข้างครับ เพราะขณะที่ผมกำลังงงอยู่ว่าจะทำไงให้แกเปิดประตู ประตูก็เปิดออกและร่างยัยเจ๊ฮัวในชุดนอนสีแดงสดก็ปรากฎให้เห็นอยู่ตรงหน้า
แกสะดุ้งครับเมื่อเห็นผมยืนอยู่ อย่าว่าแต่แกเลย ผมก็ตกใจเหมือนกัน แต่ผมก็พอมีสติอยู่บ้างเลยรีบชักมีดออกมาถือไว้แล้วก็ต้องขู่แกเมื่อเห็นแก อ้าปากเหมือนจะร้องออกมา
"อย่าร้องนะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
ปากแกที่กำลังอ้าออกก็หุบลงอย่างรวดเร็ว
"ดีมาก เอาล่ะกลับเข้าไปในห้อง"
ผมสั่งให้แกเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วก็ปิดประตูล็อกกลอนไว้เพราะกลัวแกจะวิ่งหนีเหมือนคราวที่แล้ว
"แกมาทำไมอีก"
ยัยเจ๊ฮัวถอยไปยืนอยู่ตรงหน้าเตียงแล้วถามผม
"ผมคิดถึงผมก็เลยมาหา" ผมตอบไปแบบนี้น่าจะโดนด่านะผมว่า
"แก...." ดูเหมือนแกอยากจะด่าผมนะแต่ก็ไม่ด่า แล้วแกก็เดินไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงแล้วหยิบเงินมาปึกนึงแล้วโยนมาตรงหน้าผม
"แกอยากได้เงินใช่มั้ย เอาไป แล้วก็รีบไสหัวไปจากบ้านฉันได้แล้ว"
แกเสียงแข็งพร้อมกับชี้มือไปที่ประตูเป็นการขับไล่
ผมไม่ได้สนใจเงินที่ตกอยู่ตรงหน้าผมเลยครับ
"ผมไม่ได้ต้องการเงินหรอก แต่ผมต้องการอย่างอื่นมากกว่า"
พอแกได้ยินว่าผมไม่ต้องการเงินแกก็ทรุดนั่งลงบนเตียงจ้องหน้าผมอย่างโกรธแค้นแล้วก็หันมามองมีดที่อยู่ในมือผมก่อนที่จะถอนใจเบา ๆ
"อยากจะทำอะไรก็เชิญ แต่ขออย่างเดียวอย่าฆ่าฉัน"
ผมตะลึงไปเลยครับ ยอมง่าย ๆ ซะงั้น ทำไมมันง่ายอย่างนี้หว่า แต่อย่างนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องเหนื่อยด้วย ผมขยับเดินเข้าไปหาช้า ๆ เพื่อดูท่าทีของแก ก็ปรากฎว่าแกยังนั่งเฉยอยู่อย่างนั้นไม่ขยับเขยื่อน สงสัยแกคงจะรู้ว่าหนีไปไหนไม่รอดล่ะมั้ง
ผมดันให้แกนอนลงบนเตียง แกขืนตัวนิดหน่อยแล้วก็ยอมนอนลงโดยดีหลับตานิ่ง ชุดนอนเบาบางของแกแบนราบแนบลงไปกับเนื้อจนทำให้เห็นส่วนที่ควรจะนูนได้อย่าง ชัดเจน ผมถอดกางเกงผมออก จนควยผมดีดตัวออกมาตั้งโด่ และค่อย ๆ ใช้มือเลิกชุดนอนของแกขึ้น กางเกงในผ้ามันและบราเซียสีขาวก็ค่อย ๆ โผล่ออกมาให้ผมเห็นเมื่อชุดนอนของแกถูกเปิดขึ้นไปกองไว้บนหน้าอก
ยัยเจ๊ฮัวเริ่มหายใจแรงครับไม่รู้ว่ากลัวหรือตื่นเต้น ผมเอื่อมมือไปดันเสื้อในของแกให้เปิดขึ้นไปอยู่ด้านบนเนินอก ดูเหมือนแกมีอาการอยากจะปิดป้องอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่ได้ทำ และแกก็สะดุ้งครับเมื่อผมก้มลงไปดูดเลียหัวนมสีชมพูของแก อย่างที่บอกครับว่านมแกใหญ่ มันนุ่มนิ่มดีมากเลยเวลาฝังหน้าลงไปดูดเลีย มือที่ว่างก็บีบเค้นอย่างมันมือ ก่อนที่จะเลื่อนลงไปลูบไล้หีแกในกางเกงในผ่านเนินนูนเรียบเนียนปราศจากขนลง ไปจนถึงติ่งเสียวของแก
แกสะดุ้งอีกครั้งแล้วก็มาจับมือแขนผมเอาไว้เหมือนไม่อยากให้ผมไปยุ่งกับของ สงวนแก แต่มือผมฝังลงไปได้แล้วคงจะดึงออกยากนะ เพราะแกสู้แรงผมไม่ได้อยู่แล้ว วันนี้ผมจะทำให้ยัยเจ๊ฮัวมีความสุขไปกับผมด้วยให้ได้ครับ เพื่อชดเชยกับคราวที่แล้วที่ผมทำให้แกต้องเจ็บอย่างเดียว
ผมใช้นิ้วเคล้นคลึงติ่งเสียวของแกเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของแกอยู่นานครับ ก่อนที่จะสอดนิ้วเข้าไปในรูหีของแก แกรีบร้องห้ามออกมาเมื่อรู้สึกถึงนิ้วผมที่ใส่เข้าไป
"อย่า ๆ ไม่นะ อย่าเอามันเข้าไป อย่า"
แกพยายามดึงแขนผมเพื่อให้นิ้วผมหลุดออกมาแต่ผมขืนไว้ แล้วขยับนิ้วเข้าออก น้ำหีของแกออกมาเยอะมากครับ ผมเลยเพิ่มเป็น 2 นิ้ว
หีแกมันคับมาก ๆ ครับ แค่นิ้ว 2 นิ้วยังรัดแน่นขนาดนี้ ผมก็ไม่แปลกใจหรอกครับว่าทำไมครั้งที่แล้วผมถึงรู้สึกว่าควยผมเหมือนถูกรีด ยัยเจ๊ฮัวยังคงดึงแขนผมอย่างอ่อนแรง ผมเพิ่มความเร็วในการชักนิ้วขึ้นเรื่อย ๆ จนแกบีบแขนผมอย่างแรง และตัวเกร็ง คิ้วขมวดกัดฟันแน่น
ผมคิดว่าแกคงเสร็จแล้วครับ เพราะรูหีแกตอดนิ้วผมถี่ยิบเลย ผมปล่อยให้แกนอนพักแปปนึง ก่อนที่จะถอดกางเกงในแกออกทางปลายเท้า พร้อมกับจับขาแกกางออก แกเสร็จไปแล้วคราวนี้ก็ตาผมมั่ง แกตกใจมองผมตาโตเลยพร้อมกับพยายามหุบขาตัวเองแล้วเอามือมาปิดปากรูไว้ไม่ให้ ผมใส่ควยเข้าไปได้
ผมบอกให้แกเอามือออกแต่แกก็ส่ายหน้าระรัว ผมเลยต้องดึงมือแกออกเอง แกขืนไว้ครับแต่พอผมดึงมือแกเลื่อนขึ้นเลยปากรูหีได้ผมก็จับควยจ่อตรงปากรู หีแล้วกดเข้าไปจนมิดหัว แกร้อง "อึ๊" ออกมา หน้าเชิดหลับตาแน่นตัวเกร็งไปหมด ผมกลัวแกจะเจ็บเลยแช่ไว้แค่นั้น
จนตัวแกหายเกร็งผมจึงค่อย ๆ ดันควยเข้าไปช้า ๆ แกรีบเอามือมาดันหน้าท้องผมไว้ แต่ก็ต้านแรงดันของผมไม่ได้เพราะควยผมก็ยังคงมุดเข้าไปในหีที่คับแน่นของแก อย่างช้า ๆ จนสุดโคน หีแกสุดยอดจริง ๆ ครับ มันบีบรัดควยผมแน่นตลอดทั้งลำเลย
ผมแช่ควยไว้พักนึงแล้วก็จับขาทั้ง 2 ข้างของแกขึ้นพาดบ่าไว้แล้วค่อย ๆ ดึงควยออกมาแล้วดันเข้าไปใหม่ช้า ๆ ยัยเจ๊ฮัวหลับตาเม้มปากแน่นไม่ส่งเสียงอะไรออกมาให้ได้ยินเลยครับ มีเพียงเสียงลมหายใจถี่เร็วเท่านั้น ผมซอยควยเข้าออกหีแกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ คราวนี้รูหีแกหลั่งน้ำเสียวออกมาเยอะมาก เลยทำให้ผมเย็ดได้สะดวก
มันเสียวควยมาก ๆ ครับ จนน้ำควยจะพุ่งอยู่หลายครั้งจนต้องลดความเร็วในการซอยลง ผมยังไม่อยากรีบเสร็จ เพราะอย่างที่บอกผมอยากจะให้แกมีความสุขไปกับผมด้วย ผมเริ่มเปลี่ยนมาเป็นซอยควยช้า ๆ แต่เน้น ๆ ซึ่งก็ได้ผลครับ เพราะผมเริ่มได้ยินเสียงแกครวญคราง "อื๊อ ๆ" ออกมาบ้างแล้วถึงแม้จะเพียงเบา ๆ ก็ตาม
แต่ในที่สุดผมก็ทนความเสียวต่อไปไม่ไหว เพราะหีแกตอดรัดแรงมาก ๆ ผมเร่งซอยควยถี่ยิบจนเตียงสั่น แกจิกผ้าปูที่นอนแน่นเลยครับตอนนี้ ตัวเกร็ง แล้วหีแกก็บีบรัดตัวแน่นจนผมแถบจะดันควยเข้าไปไม่ได้ แต่ผมก็พยายามดันเข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายและน้ำควยผมก็พุ่งเข้าไปในหีแกได้ อีกครั้ง
ผมลืมไปเลยว่าคราวที่แล้วแกโมโหที่ผมปล่อยข้างในแกจนด่าผมซะยกใหญ่ แต่มันปล่อยเข้าไปแล้วทำไงได้ ผมหลับตาลงซึบซับกับความเสียวที่ได้รับ ควยผมยังคงกระตุกหงึก ๆ อยู่ภายในหีแก โชคดีเหลือเกินที่วันนี้ผมตัดสินใจที่จะเข้ามาหาแก ถ้าแกลงไม่ขัดขืนผมแบบนี้คราวหน้าผมก็คงสบายแล้ว
แต่แล้วผมก็ต้องเจ็บแปล๊บที่หน้าอกจนผมต้องลืมตาก้มลงไปมองว่ามันเกิดมาจาก อะไร และสิ่งที่ผมเห็นก็ทำให้ผมแทบลมจับ มีดทำครัวที่ผมเอามาด้วยนั่นและครับขณะนี้มันปักลึกอยู่ตรงหน้าอกผมเข้าไป เกินครึ่ง ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้ายัยเจ๊ฮัวอย่างงง ๆ อย่างไม่เข้าใจว่าทำไม
"แกมันสมควรตาย ไอ้สารเลว ครั้งเดียวยังไม่พออีกเหรอ แกถึงยังกล้ากลับมาทำเลว ๆ กับฉันอีก บุญแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ไปแจ้งตำรวจให้ไปลากคอแก แต่แกก็ยังไม่สำนึก....."
ยัยเจ๊ฮัวมองผมอย่างโกรธแค้น ผมเริ่มจะเข้าใจอะไรแล้วตอนนี้ ผมแปลกใจตั้งแต่แรกแล้วว่าทำไมแกถึงยอมผมง่าย ๆ ก็คิดเข้าข้างตัวเองไปว่าแกคงไม่อยากขัดขืน แต่แกคงวางแผนเอาไว้แต่แรกแล้ว และก็ได้ผล เพราะผมไม่ได้ระแวงอะไรแกอีก จนวางมีดไว้บนเตียงเพราะคิดว่าไม่จำเป็นต้องใช้แล้ว แกเลยได้ใช้มันแทงผมตอนที่ผมเผลอ
ตอนแรกมันก็ยังไม่เจ็บมากครับเพราะมัวแต่ตกใจอยู่ แต่ตอนนี้มันเริ่มเจ็บขึ้นเรื่อย ๆ ผมเซถอยหลังจนควยผมหลุดออกมาจากหีแก ผมถอยไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมายจนหลังชนกับกำแพง เลยค่อย ๆ ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง
ยัยเจ๊ฮัวยันกายลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เย็นชา ไร้ความรู้สึก ผมก้มลงไปมองมีดที่ปักอยู่บนหน้าอก เลือดเริ่มไหลออกมาเลอะเสื้อผมเป็นดวงแต่มองไม่ค่อยเห็นเพราะเป็นเสื้อสีดำ มันเจ็บเอามาก ๆ ครับ และกำลังเจ็บมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมหายใจถี่แรงด้วยความตกใจ และกลัว มองสลับไปมาระหว่างยัยเจ๊ฮัวกับมีดบนอกผมอย่างไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือความ จริง
มันเกิดขึ้นกับผมได้ยังไงกัน และทำไมต้องเกิดขึ้นกับผมด้วย โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับผมกันแน่ ผมพยายามนึกหาสาเหตุว่ามันเกิดมาจากอะไร เหมือนพยายามหาตัวจำเลย ผมมองย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น มันก็เกิดคำถามขึ้นมากมายจนอดที่จะต้องย้อนถามตัวเองไม่ได้ว่า
ถ้าผมไม่บังเอิญไปเปิดเจอเรื่องบ้า ๆ นั่นในเน็ต เรื่องในวันนี้จะเกิดขึ้นมั้ย
ถ้าผมไม่บังเอิญอยากรู้ว่าคนที่ผมมีอะไรด้วยเป็นใคร ผมจะยังต้องมาลงเอยแบบนี้มั้ย
ถ้าผมไม่บังเอิญไปรับรู้ว่าแฟนใหม่แม่มันนิสัยไม่ดี ผมยังคิดที่จะแย่งแม่กับมันอีกหรือเปล่า
ถ้าบังเอิญว่าผมแย่งแม่จากแฟนใหม่แม่ได้สำเร็จ และแม่ไม่รู้ว่าเป็นผม เรื่องมันจะไปลงเอยยังไง
ถ้าผมไม่บังเอิญอยากจะเจอแม่อีก แต่ต่างคนต่างอยู่ ชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อไป
ถ้าแม่ไม่บังเอิญต้องมาค้างค่าเช่าบ้าน ผมจะยังได้รู้จักเจ๊ฮัว และเห็นด้านไม่ดีของแก จนคิดที่จะแก้เผ็ดแกมั้ย
ถ้าหากวันที่ผมไปปล้นบ้านเจ๊ฮัว ผมไม่บังเอิญไปเห็นร่างเปลือยเปล่าของแกเข้า ผมยังจะข่มขืนแกมั้ย
ถ้ามันไม่บังเอิญว่าเมื่อวานแม่มีประจำเดือน ผมจะอารมณ์ค้าง และยังคิดที่จะทำแบบนี้เมื่อเจอกับแกอยู่อีกมั้ย (จริง ๆ ให้แม่ใช้ปากช่วยผมก็ได้นะ แต่ผมลืมคิด)
และถ้าผมไม่บังเอิญมาเจอและมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ เหล่านี้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมอยู่ตอนนี้ยังจะเกิดขึ้นอยู่อีกมั้ย
ดูเหมือนว่า คำว่า "บังเอิญ" จะตกเป็นจำเลยและเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมาเป็นแบบนี้นะ แต่มาถึงขึ้นนี้แล้วผมยังจะมัวโทษโชคชะตา โทษนั่นโทษนี่อยู่จะมีประโยชน์อะไร ทั้ง ๆ ที่ความจริงสิ่งที่ผมควรจะโทษก็คือตัวเองมากกว่า
เพราะสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น แม้จะมีความบังเอิญเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นผมเองนั่นแหละที่เป็นคนทำให้มันเกิดมาทั้งหมด ไม่มีใครบังคับให้ผมทำ ทำทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันผิด แล้วทำไมผมถึงยังคงเลือกที่จะทำมันล่ะ ผมเองก็ยังสงสัย
แต่ถ้ามาลองคิดดูให้ดี ๆ แล้วมันก็พอจะมีสาเหตุอยู่เหมือนกัน นั่นก็คือ ตัวผมเองเคยทำผิดมาแล้วหลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนที่ผมต้องรับโทษในสิ่งที่ผมทำเลยซักครั้ง ผมรอดตัวมาได้ตลอด มันก็เลยทำให้ผมยิ่งย่ามใจ และหลงระเริงคิดไปว่าครั้งนี้ก็คงเช่นกันผมคงจะรอดได้เหมือนทุกครั้ง
แต่ผมคิดผิด ผมคงลืมนึกไปว่าไม่มีใครโชคดีและรอดตัวไปได้ตลอดทุกครั้งหรอก และสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมอยู่ตอนนี้ก็เป็นบทพิสูจน์ได้เป็นอย่างดี แต่ผมก็ยังไม่อยากตาย ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดีแท้ ๆ แม่ยอมเป็นเมียผมแล้ว เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข มีอะไรกันได้อย่างเปิดเผย แล้วผมจะต้องมาตายอยู่ที่นี่น่ะเหรอ ผมไม่ยอมหรอก
ผมพยายามข่มความเจ็บปวดและยันตัวลุกขึ้นแต่ก็เดินไปได้เพียงก้าวเดียวเท่า นั้นผมก็ต้องล้มลงไปนอนกับพื้น ผมเริ่มมีอาการหายใจไม่ออก มันเหมือนกับว่าตอนนี้ผมจมอยู่ใต้น้ำ หายใจเข้าไปก็มีแต่น้ำเข้าไปในปอดจนผมต้องสำลัก และยิ่งผมพยายามหายใจเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บปวดทรมาณมากขึ้นเท่านั้น
แต่ผมยังคงพยายามหายใจอยู่อย่างนั้น พยายามตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีหวัง จนผมเริ่มขาดอากาศความรู้สึกรับรู้ของผมเริ่มน้อยลงทุกที แต่ก่อนที่ความรู้สึกของผมจะหมดไป ใบหน้าของแม่กลับปรากฎเด่นชัดให้เห็นอยู่ตรงหน้า
มันจะเป็นภาพหลอนหรืออะไรผมไม่รู้ แต่ผมก็พยายามยื่นมือออกไปไขว่คว้า ทั้ง ๆ ที่ไม่มีแรง น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ความทรมาณในตอนนี้มันกลับเทียบไม่ได้กับความเสียใจที่มันจุกแน่นอยู่ในอก แม่อยู่ใกล้แค่เอื่อมแต่ผมกับคว้าไว้ไม่ได้ และคำพูดของแม่ก็ดังก้องขึ้นมาในหัวผม
"ถ้าเหมียวเป็นเมียอาร์มแล้ว อาร์มอย่าทิ้งเหมียวไปไหนนะ"
มันดังสะท้อนไปมาในหัวผมอยู่อย่างนั้น ถึงแม้สติของผมจะเริ่มเลือนลาง แต่ผมก็ยังคงจำได้ว่ามันเป็นคำพูดที่แม่พูดกับผมเมื่อวานนี้ และผมก็จำได้ว่าผมให้สัญญากับแม่ไปว่าผมจะไม่มีวันทิ้งแม่ไปไหน ผมจะอยู่กับแม่ และดูแลแม่ตลอดไป แต่ผมก็คงจะรักษาสัญญาไม่ได้ เพราะผมกำลังจะทิ้งแม่ไปตลอดกาลแล้ว
ถ้าเพียงผมรู้จักควบคุมตัวเอง และรู้จักคำว่าพอ ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ แต่มันก็สายไปแล้ว ผมกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ความรู้สึกของผมดับวูบลงในที่สุดพร้อมกับความคิดสุดท้ายของผม
"แม่ครับ.....ผมขอโทษ"
(จบ)แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น