หลายคนทำไมถามว่านักเขียนเรื่องมาก ดูยอดวิวก็พอแล้วมั้ง จะให้ตอบกรูก็ไม่รู้จะตอบอะไร เพราะกรูตอบได้แค่นี้นักเขียนก็เหมือนศิลปินนักร้องนักแสดงนั่นแหล่ะ เปิดแสดงไปก็อยากได้ยินเสียงปรบมือ
ลองนึกสภาพดู แสดงๆไปก็เงียบ แสดงจบก็เงียบ คนนั่งดูเฉยๆ ไม่มีอาการตอบสนองจะรู้สึกอย่างไร
และการตอบก็เช่นกัน มีทั้งตอบแบบกวนๆคือ กรูจะตอบยังงี้ มึงจะทำไมกูได้
เช่น อย่าตอบ
ขอบคุณครับ ก็ตอบรัวๆประมาณกูจะตอบ เพื่อโชว์กล้ามดากแล้วหัวเราะ เมื่อนักเขียนเห็น
ผมเจอมาเยอะ เพราะตอนนั้นระบุกติกาว่าอย่าตอบ
Thank You. พอ PM. ถามไปก็อธิบายมาว่า
ตอบด้วยความจริงใจ เพราะไม่รู้จะตอบอะไรมากไปกว่านี้ จนตอนหลังต้องเพิ่มกติกาอ่านขึ้นมา
หรือว่าเลิกซ่อนไปเลย แต่พวก
ขอบคุณครับ ก็ยังมา มาเพื่อ..............
บอกตรงๆ ผมเป็นคนหวงงานครับ แต่ละเรื่องกว่าจะแต่งคิดแล้วคิดอีก หาข้อมูลแล้วหาข้อมมูลอีก
แต่ละตอนยาวมากๆ เพื่อให้คนอ่านคุ้มและเพลิดเพลิน
ตัวอย่างแสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
34555 ตัวอักษร จำนวน 40 กว่าหน้า คนเขียนใช้เวลาเท่าไหร่แต่งให้อ่าน
ผมไม่ได้เอามาลงเพื่อขอคุณตอบแค่
Thank / ขอบคุณครับ / ขอบคุนคับ / ใจจร้า ฯลฯ นะแสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แต่คราวนี้มันมีปัญหา เพราะคนตอบดีๆก็มี คนตอบอัปรีย์ก็เยอะ และพอเยอะๆก็พาลทำเอาคนเขียนขึ้น
และทำเอาลบงาน เลิกลง และซวยคนดีๆคนที่จริงใจติดตามงานไปด้วย
ล่าสุดผมเอาเรื่อง
'น้ำมันพราย' มาลง 2 ตอน เข้ามาอ่านเต็มพิกัด และคนตอบคนแรกตอบตอนที่ 2 ทันที
ดีจริงๆ มาลง 2 ตอนเลย ขอเป็นกำลังใจให้นะเจอตอบอย่างนี้ผมเลยลบทันที กูลงสองโพส มึงตอบโพสเดียวไม่พอ ตอบเหมือนกูเป็นนักดนตรีตาบอดมาขอทานข้างทาง
รุ่นกูไม่ต้องมาเป็นกำลังใจให้แล้ว เพราะไม่ใช่มือใหม่หัดแต่งมาขอคำแนะนำอะไร เขียนขายได้แล้วเว้ย
กูไม่ได้เขียน 20-30 หน้า ใช้เวลา 5-6 ชั่วโมงมาเอาคำตอบมักง่ายและข้ามโพสอย่างนี้ ทำยังกะโพสแรกกูตั้งโพสเปล่าๆ ดักยังงั้นแหล่ะ
อย่าอ่านเลย กูลบก็ได้ ไม่เดือดร้อนอะไร จึงเป็นสาเหตุที่ระยะหลังๆไม่ค่อยเอางานมาลง จะลงทีก็ต้องวัดใจและคิดนาน
และที่เกลียดที่สุด ไม่อยากเจอก็คือ.....
ประมาณ -
ขอตอบรวมๆทุกโพสที่กระทู้นี้เลยนะครับเอิ่ม...ถามความรู้สึกหรือ
โพสตอน 1-8 มึงมาตอบโพสเดียวสั้นๆ เหมือนกูทำข้าวอย่างดีให้มึงแดก 8 จาน แล้วโยนเศษเงินค่าอาหารให้กูแค่จานเดียวที่นี่พอลบไม่ลงต่อ ซวยคนตอบดีๆพลอยมองนักเขียนไม่ดีไปด้วย ลงๆหายๆ กูก็ตอบจริงใจ สุดท้ายก็กลายเป็นโกรธ
และเลิกติดตามไปเลยก็มี อันนี้ก็ต้องขออภัยและกำลังหาทางแก้ไข ในกลุ่มของผมก็มีห้อง VIP.
นักเขียนคัดคนเข้าอ่านได้ แต่ที่นี่ไม่มีก็ต้องขออภัยไว้ด้วย สำหรับรายชื่อคนตอบจริงใจผมคัดไว้หมดเเล้ว
บางทีพวก..อื่อ..ขอเรียกว่าปลิงกับเกรียนละกัน อาจจะสงสัยว่า มึงแต่งเยอะจริงหรือเปล่า
ผมเขียนทุกวัน และบางทีก็เขียนเก็บไว้อ่านเองด้วย เพราะผมบอกแล้ว ทุกเรื่องแต่งจากหัวใจ ความชอบส่วนตัว
ไม่มีใครมาเปลี่ยนได้ ถ้าคนอ่านน้อย คนไม่ชอบ หรือหมั่นไส้อะไรขึ้นมาก็แต่งแล้วเก็บๆไว้
เอาตัวอย่างมาลงให้ดู เผื่อไม่มีใครเชื่อ ภาพมีน้อยเพราะไม่ค่อยชอบถ่ายรูป กลัวจะเป็นหลักฐาน +55
ตัวอย่าง
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แล้วไม่ใช่แค่แต่งใส่ไฟล์เก็บไว้ ทำหนังสือแจกคนรู้จักอ่านด้วย หรือเอาไปวางตามร้านเช่าหนังสืออีกต่างหาก
และเคยพิมพ์ขายทางออนไลน์ก็ทำ มาแล้วทั้งนั้น เรื่องจริงทุกอย่างไม่ได้โม้!!!
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
อย่างว่านะ พอลงยังงี้คงจะมีคนเกลียด คนหมั่นไส้ผมเพิ่มขึ้นอีกเยอะ เพราะหยิ่งเหลือเกินนะมึง ไม่มีคนอ่านงานมึงแน่ๆ
บอกตรงๆผมไม่แคร์ เพราะงานแต่งนิยายเป็นงานอดิเรกของผม ไม่ใช่อาชีพหาเลี้ยงตัวแต่อย่างใด
นักเขียนเรื่องเสียวรุ่นๆผมก็ลักษณะเดียวกัน ทุกท่านมีอาชีพการงานมั่นคง รายได้ต่อเดือนรู้แล้วจะสะดุ้ง
ย้ำ!!! นี่คืองานอดิเรกเท่านั้นคนอ่านก็อ่านกันฟรีๆ เสียค่าไฟค่าเน็ตเท่านั้น เมื่อคนแต่งมีน้ำใจ คนอ่านก็ควรจะมีน้ำใจเช่นกัน
นักเขียนรู้หน้าที่เอางานมาลง คนอ่านก็ควรจะรู้หน้าที่ว่าต้องทำอย่างไร ของอย่างนี้ไม่ต้องบอกไม่ต้องเตือน
และไม่ต้องมาย้ำๆ ซ้ำๆ บ่อยๆ ถ้าคนๆนั้นมีจิตสำนึก หวังว่าจะมีคนเข้ามาอ่านบทความของคุณจิ๋ว
และเข้าใจในเจตนาของ แอดมิน ทุกท่าน ปี 2560 กำลังจะเข้ามา อะไรดีไม่ดีก็ ลด ละ เลิก กันไป
คิดใหม่ ทำไหม่ ไม่มีอะไรสายเกินปรับเปลี่ยนพฤติกรรม
ขอให้สมาชิกทุกท่านที่อ่าน เข้าใจ และเห็นใจผู้ผลิตงานด้วยย
สวัสดีปีใหม่ 2560 ทุกท่าน