GhostWriter ภาคเวนิสพิศวาส ตอนที่ 1 (Copy kankan)----------------------------------------
ผู้โพสต์ : เข้าไปดูประตูลับข้ามมิติ เห็นเรื่องของ คุณ kankan มี 3 เรื่อง
1. จอมไสยสาว (16 จบ)
2. กุ้ง กับ ก้าน (9 จบ)
3. ความสุขของกะทะ (8)
ได้เก็บงานของคุณ kankan เรื่องนี้จากบอร์ดควายยิ้มนานมาแล้ว อ่านแล้วชอบมาก ขอนำมาลงแบ่งปันกันอ่าน
----------------------------------------
คำนำ
----------------------------------------
เขียนเรื่องนี้ในเชิงท่องเที่ยวปนเสียว (น้อย ๆ) นักเขียนผีจะนำท่านไปสัมผัสกับสถานที่ บรรยากาศ ความรู้สึกของคนสองคนที่ชอบเวนิส ชอบศิลปะ ชอบจิตกรรม ปฏิมากรรม และก็ชอบวรรณกรรมเหมือนกันพบกับความอ่อนหวาน นุ่มนวล อ่อนหวาน ชวนฝันไปกับบรรยากาศที่เหมือนเดินทางย้อนเวลานับร้อยนับพันปี พบกับมนต์ขลังของ the kiss ที่แสนจะอบอวลไปด้วยเสน่หาล้ำลึก
"นายกาญจน์" ผู้เดียวดาย อ้างว้าง ไม่ใช่จอมยุทธที่ชักดาบแล้ววิ่งไปข้างหน้าฆ่ามันลูกเดียว 5555 หรือว่าวัยมันจะชราซะแล้วก็บ่ฮู้บ่หัน...........
อีกอย่างเรื่องนี้จะมีภาพประกอบบ้างเพื่อเสริมเนื้อเรื่องบ้างเพื่อความสมบูรณ์ (ภาพก็มาจากเน็ตนะ ของจริงเค้าสงวนลิขสิทธิ์เด็ดขาด)
"ก่อนโพสต์เรื่องนี้เป็นของนายกาญจน์ หลังโพสต์แล้วเรื่องนี้ก็เป็นของทุกท่าน"
ด้วยความขอบคุณจากใจ
kankan
----------------------------------------
เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อไอ้โอ๊คมันโทรมาหาผมเรื่องการโอนเงินค่าเรื่องและโบนัสเข้าบัญชีให้ผมเรียบร้อยแล้ว จากนั้นมันก็คุยเรื่องงานหนังสือที่จะมีขึ้น แล้วพูดทีเล่นทีจริงเรื่องน้องโม๊ะของผม..แหะ ๆ ไม่ใช่ผมแต่เป็นของมันมันวกเข้ามายังประเด็นที่ผมคิดว่ามันต้องการพูดมากกว่า โดยถามคำถามผมเอาดื้อ ๆ ว่า
"กาญจน์..เองชอบน้องโม๊ะใช่หรือเปล่าว๊ะ ?" เสียงมันกระเส่า ๆ ผ่านโทรศัพท์ ความจริงผมกับไอ้โอ๊คก็เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กจนบัดนี้
"เออ..ถามทำไมว๊ะ ? จะยกให้กูหรือไง ? กูเอาจริงนะโว๊ย...อย่ามาพูดเล่น ไม่ชอบ ๆ" ผมพูดทีเล่นทีจริงแล้วก็หัวเราะ
"ไอ้เหี้ยจะเคลมเมียกูแล้วไหมละ !!!!!" ไอ้โอ๊คหัวเราะลั่น แล้วกระซิบมาตามสายต่อว่า
"วันนี้น้องโมไม่อยู่..กูให้ไปติดต่อธนาคาร..คุยได้เต็มที่โว๊ย..."
"พูดง่าย ๆ อยากนินทาเมียว่างั้นเถอะ..ไอ้หอก" มันหัวเราะแล้วพูดต่อว่า
"กูถามมึงจริง ๆ...มึงก็บอกความจริงออกมา..แค่นั้นจบ..."
ผมนิ่งคิ้วขมวดไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะมาไม้ไหนกันแน่ แต่ผมกับโมไม่เคยมีอะไรเสียหายให้ไอ้โอ๊คคิดระแวงได้ ผมจึงพูดว่า
"ไอ้บ้า..มึงชอบพูดเล่นเรื่องนี้อยู่เรื่อยเลยว๊ะ เป็นไงเบื่อโมหรือไง มึงมีให้เล่นตั้งสามคนนี่หว่า..?" ผมพูดเย้ามันไปเพราะไม่รู้จะออกไม้ไหนดี
"เออ..ถึงกูจะมีอีกสองคน แต่กูยุติธรรมเว้ย... โมนะเป็นคนหัวปี" พูดแล้วไอ้โอ๊คก็หัวเราะกับเหตุผลทื่อ ๆ ของมันเอง
"มึงพูดเอาแต่ได้..โมเค้าหัวปี แต่มึงกับ่เล่นกลางปี ปลายปี หรือว่าเสือกมีสิ้นปีอีกคนแล้ว...?"
"เฮ้ย...กูมีสามคนแค่นี้..หรือมึงจะหาให้กูอีกคน...?" มันร้องลั่นแล้วพูดจนผมหัวเราะ
"หาให้มึง..ตัวกูเองยังหาที่ถูกใจไม่ได้เลย...แล้ววันนี้มีห่าไร...ทำเป็นอมพะนำ มีไรก็พูดมา หรือให้กูรับโมเมียมึงมาเป็นเมียกู...เพื่อนกูเอาจริง ๆ จะเว้ย.....พูดจริง......"
โอ๊คนิ่งเงียบไปนานจนผมชักทนไม่ไหว
"มีไรว๊ะ..ชักรำคาญแล้วเว้ย..."
"คือ..คือ...คือ...." มันไม่เคยพูดกับผมแล้วอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ แบบนี้
"คืออะไร...คือ ๆ อยู่ได้ กูจะรู้เรื่องของมึงยังไง หรือต้องให้เมาก่อน.." พอพูดถึงเรื่องเมาไอ้โอ๊คหัวเราะกิ๊กแล้วพูดว่า
"มึงเลิกพวกนี้แล้วไม่ใช่หรือว๊ะ..ไอ้กาญจน์ หรือจะเอาซักหน่อย กูจะได้ไปหามึงตั้งวงกัน ?"
"ไม่ต้อง ๆ กูเบื่อเต็มทีถึงได้เลือกไง มึงเองก็เพลา ๆ มั่งเถอะ..."
"เออ..เรื่องนั้นไม่พูดว๊ะ แต่กูอยากถามมึงสักอย่าง มึงต้องรับปากกูก่อนว่าจะพูดความจริง"
"ศาลหรือไงว๊ะนี่...มึงไม่ไว้ใจ...คิดว่ากูจะต้มมึงหรือไง ?"
โอ๊คนิ่งเงียบไปอีก แล้วจึงถามผมช้า ๆ ชัดถ้อยชัดคำว่า
"มึงชอบโม..ใช่ปล่าวกาญจน์..?"
"เออ..ก็กูพูดกับมึงออกบ่อยไป เสียดายที่โมเป็นเมียมึง ไม่นั้นกูไม่ปล่อยไว้หรอกโว๊ย เสียดายได้แต่มองเป็นหมาเห็นเครื่องบิน..." ผมสารภาพกับมันตรง ๆ พร้อมหัวเราะแห้งแล้งเต็มที
"มึงอยากนอนกับโมหรือปล่าวว๊ะ ?"
ผมได้ยินแล้วแทบจะตกจากเก้าอี้ รีบถามสวนไปทันควัน
"มึงคิดอะไรว๊ะนี่..ถ้ามึงเบื่อโมยกให้กูมาเลยดีกว่า กูไม่รังเกียจเค้าหรอก รับปากว่าจะดูแลอย่างดี..."
เสียงมันพูดอ่อย ๆ ว่า
"กู..ว่าโม..เค้าชอบเองเหมือนกัน..."
"อ้าว..ฉิบหายแล้วซิ..มึงจะหาเหามาใส่หัวกูหรือไงว๊ะเนี๊ย ?"
"กูพูดจริง ๆ เว้ย..แต่โมเค้าไม่แสดงออก..กูรู้นะกาญจน์"
ผมอึ้งไปเหมือนกัน
"เฮ้ย..โอ๊คของแบบนี้อย่าทำเป็นเล่นน่า เราอย่ามาหมางใจเรื่องผู้หญิงเลย ถึงกูจะชอบโมอย่างที่กูเคยพูดให้มึงฟังแต่โมเป็นเมียมึงกูไม่เคยคิดอะไรมากกว่านั้นนะเพื่อน"
"กูรู้ว่ามึงแค่แอบชอบ ไม่ได้เกินเลย แต่กูคิดว๊ะ.."
"คิดเหี้ยอะไรอีก..มึงคิดว่ากูแอบตีท้ายครัวมึงหรือไง ?" ผมชักฉุน ๆ ขึ้นมาเหมือนกัน
"ใจเย็นหน่อยซิ..กูยิ่งกลุ้ม ๆ อยู่เหมือนกัน" ผมหัวเราะแหะ ๆ รู้สึกสับสนกับอาการประสาท ๆ ของไอ้โอ๊คเต็มทน
"ไหน ๆ มึงพูดออกมาแล้ว เราพูดกันอย่างเปิดอกเลยดีกว่า..เรื่องมันเป็นไงมาไง ?"
"คือ..คือ..ว่ากูเห็นโมสนิทกับมึงมาก วันหนึ่งกูถามเค้าตรง ๆ ว่าเห็นมึงเป็นไง" มันเว้นวรรคนิดนึงผมจึงใส่มันไปทันที
"มึงหึงละซิ...?"
"เปล่า..กาญจน์..กูนะไม่หึงหวงกับมึงอยู่แล้ว มึงฟังกูก่อนซิแล้วจะเข้าใจเอง"
"เออ..ว่าไป.."
"โมเค้าสารภาพกับกูตรง ๆ ว่าเค้าชอบมึง แต่เค้าเจอมึงทีหลังก็ต้องทำใจ กับกูเค้าก็รัก กับมึงเค้าก็ชอบ มึงก็รู้นิว่าโมเค้าเป็นคนพูดตรง ๆ" ผมพยักหน้ารับ
"กูแอบถามความสัมพันธ์ของมึงกับโมเรื่อยแหละ โมเค้าเปิดใจกับกูทุกเรื่อง เค้าบอกกูว่าเค้าชอบคุยเรื่องหนังสือหนังหากับมึง เค้าพูดเรื่อยว่ามึงกับเค้าธาตุเดียวกัน ชอบอะไร ๆ เหมือน ๆ กัน กูก็เลยถามเค้าตรง ๆ ว่าอยากเป็นเมียกาญจน์มั่งหรือเปล่า ?"
ผมตัวเกร็งใจสั่นขึ้นมาทันที ปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก
"เค้าบอกกูว่าถ้าเค้าไม่มีพันธะกับกู มึงเสร็จเค้าไปนานแล้ว แต่นี่เค้าเป็นเมียกูจะให้เค้าแอบไปมีชู้คงทำไม่ได้ แล้วที่จะให้เลิกกับกู เค้ารู้อยู่เต็มอกว่ากูนะรักเค้า ทำไม่ได้อีกเหมือนกัน วันนั้นกูอึ้งไปเลย..."
ผมฟังแล้วโล่งอกไปเปราะหนึ่ง เพราะผมรู้ว่าไอ้โอ๊คนะรักโมมาก ให้มันเลิกกับโมแล้วยกโมมาให้ผม มันมากก็เกินไป ผมรับสถานการณ์แบบนั้นไม่ได้จริง ๆ
"เออดีแล้วละ..มึงก็รักเค้ามากไม่อยากเสียเค้าไป กูนะไม่คิดอะไรเกินเลยกว่านี้อยู่แล้วเพื่อน เมียมึงก็เมียมึง ขอร้องเถอะเพื่อน..อย่าผลักไสเค้าเลย สงสารโม..." มันร้องอึม ๆ แล้วหัวเราะลั่นมาตามสาย
"ไอ้เพื่อนยาก...หลายปีมานี่บอกตามตรงกูไม่เคยระแวงมึงกับโมแม้แต่นิดเดียวให้ตายซิ..."
"อ้าว..แบบนั้นกูก็สบายใจ..ยังมีห่าอะไรอีกละ..ไอ้เพื่อนเรื่องมาก..." โอ๊คมันหัวเราะแหะ ๆ ชอบกล
"กาญจน์..เพื่อนช่วยเราหน่อยได้ไหมว๊ะ...??"
"ช่วยอะไร...เรื่องงานที่กูรับปากกับมึงก็เสร็จเรียบร้อยก่อนเวลาทุกเรื่อง กูปั่นจนมือแทบหงิก ?"
"ไม่ใช่เรื่องงานโว้ย อยากให้มึงช่วย เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว...."
"อมสากอะไรอยู่ละ มึงก็บอกกูซิเรื่องไร ถ้ากูช่วยได้กูไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว..."
"เรื่องน้องโม๊ะของมึงนั่นแหละ..."
"ไอ้บ้า..เฮงซวยน้องโม๊ะนั้นกูเป็นคนตั้งเว้ย..เมียมึง..มึงต้องเรียกเค้าน้องโมซิว๊ะ..."
ผมพูดแซวแล้วก็หัวเราะทำให้ไอ้โอ๊คหัวเราะไปด้วย หลังจากนั้นมันเสือกอ้อนผมต่อ
"น่า...นะ...กาญจน์มึงช่วยกูหน่อย.." เสียงมันเหมือนอ้อนวอน
"พิไรจริงไอ้หอกนี่ จะออกปกใหม่หรือไงก็บอกว่า..ขอเวลากูพักหน่อย..กูมีโปรแกรมจะไปพักผ่อน..ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว"
"ไปที่ไหนว๊ะ..."
"กูจะไปเวนิสอีก..."
"ไม่เบื่อหรือไงมึงนี่..กูจำได้ว่ามึงไปมาหลายหนแล้ว..."
"เออ..จำแม่นนี่หว่า...ไม่รู้เป็นไง..กูอยากไปนอนพักสมองที่นี้...ชอบว๊ะ...ชอบคลอง...คิดถึงกรุงเทพในอดีต..."
"มันเกี่ยวกันเหรอว๊ะ....?"
"เกี่ยวซิ...กูชอบคลองที่เวนิส...ชอบตึกรามบ้านช่อง ชอบความคลาสสิค..."
"ตั้งแต่ไปครั้งแรก...ติดเป็นตังเมเลยมึง....ไปจนชำนาญเชียวมึง..." มันพูดเหมือนปลงสังเวชผม
"มึงไม่คิดจะไปมั่งเหรอ ไปพร้อมกูไหม ? พาโมเค้าไปด้วย"
"กูชอบจีน...ของปลอมมันเยอะดี...." พูดจบมันหัวเราะร่วน
"แต่กูอยากนั่งกอนโดล่า..มีคนแจว...ร้องเพลงให้ฟังด้วย....ได้อามรมณ์ฉิบ..เลยมึง..."
"กูไม่ได้ขัดไม่ให้มึงไปนั่งกอนโดล่า..กอนโดหอกอะไรของมึงหรอกเว้ย..." พูดแล้วมันก็หัวเราะลั่นมาตามสาย
"กอนโดล่าเว้ย กอนโดหอกไม่มี..." แล้วผมก็หัวเราะไปกับมันอีกคน
"ถามจริง...มึงไม่เบื่อเวนิสหรือไง ?"
"เออ..กูไม่เบื่อ ก็กูมันคนชอบศิลปะ ชอบเก่าแก่คลาสสิค ชอบทะเล ชอบคลอง ที่นี่มีให้กูหมด"
"ถ้าจะมีดี...." มันพูดแล้วหัวเราะหึ ๆ มีความนัย
"ไม่เหมือนมึงนี่หว่า..เสือกมีเมียเอ๊าะ ๆ ตั้งสามคน ไม่แบ่งกูมั่ง.." พูดแล้วผมก็หัวเราะหึ ๆ ยั่วมัน
"กิ๊กเว้ย..ยังไม่ใช่เมีย ก็กูรักทั้งสามคนนี่หว่า ทำไงได้ คนนี้ก็รัก..คนนั้นก็รัก รักไปหมด" ไอ้โอ๊คทำเสียงอ่อนเสียงหวานกวนอารมณ์
"เออ..กูถามจริง..มึงรักใครมากที่สุด..."
"โม..." มันตอบแทบจะทันทีโดยไม่ต้องคิด
"ทำไมไม่แต่งเสียที...อยู่แบบนี้ไปได้.." ไอ้โอ๊คถอนหายใจพรืดยาวอย่างเหนื่อยอ่อน
"กูชวนเค้าแต่งตั้งไม่รู้จะกี่หนแล้วมึงเอ๊ย..."
"อ้าว...มาเกี่ยวอะไรกับกู..." ผมแกล้งหยอกมันเล่นจะได้ไม่เครียด
"บ้า...กูหมายถึงตัวกูเองชวนโมแต่งมาหลายหนเต็มทีแล้ว แต่โมบอกกูว่ายังไม่อยากผูกมัด..." มันพูดแล้วด้วยเสียงละห้อย จนผมอดสังเวชไม่ได้
"ทำไมว๊ะ...โมคิดยังไง...กูถามให้เอาปล่าว ?"
"อย่า...อย่าได้คิดเชียวมึง" ไอ้โอ๊ครีบปฏิเสธลั่นจนผมหัวเราะอาการของมัน
"เออ..ผงเข้าตาใครคนนั้นก็เขี่ยเอาเองก็แล้วกัน"
"เออ..เรื่องของกู แต่มันก็มีเรื่องของมึงด้วยนี่ซิ...นี่ปัญหาใหญ่..."
"เรื่องเหี้ยอะไรอีกละ..โมเค้ายังไม่อยากแต่งก็รอเค้าหน่อยซิว๊ะ ทำกันจนเตียงแทบหักแล้วยังไม่รู้ใจอีกเหรอ..." ผมพูดออกไปทำเอาไอ้โอ๊คหัวเราะเอิ๊ก ๆ ทีเดียว
"ไอ้บ้า..กูจะเอาโมแบบทนุถนอมเว้ย เค้าไม่ชอบรุนแรง แค่ ๆ มีเสียงกุก ๆ กัก ๆ หน่อยเท่านั้นแหละ..." แล้วมันกับผมก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันจนท้องคัดท้องแข็ง เหมือนคนเมากัญชา
"เออ ๆ กูหูชาไปหมดแล้ว..มีไรให้ช่วยก็ว่ามา ไม่งั้นจะกลับไปจิบชาอู่หลงแล้ว..."
"วันหลังกูลองสั่งมากินมั่งดีกว่า ชาเหี้ยมีดีอะไรว๊ะ..แม่งแพงฉิบหายขวดนึงหลายสิบ..."
"ถูกกว่าเบียร์ของมึงนะเว้ย..." มันส่งเสียงงึมงำแล้วหัวเราะ
"กูว่ากูไปเปิดเบียร์กระป๋องมากินดีกว่า มึงรอกูเดี่ยวนะ.." มันพูดจบผมได้ยินเสียงวางโทรศัพท์ ผมเลยถือโอกาสไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดอู่หลงมาเปิดจิบไปด้วย
"โหล...เองยังอยู่หรือเปล่า ?"
"กูไปหยิบชา..อ้าว...ว่าไปเพื่อน"
"เมื่อก่อนกูเห็นชอบพวกน้ำอัดลม..สมัยเด็ก ๆ เห็นชอบฉิบหาย...?"
"นั่นมันเด็ก ๆ ตอนนี้กูไม่ชอบพวกหวาน ๆ กินแล้วดุ..." ไอ้โอ๊คหัวเราะแล้วกรอกเสียงหมั่นไส้มาทันที
"เป็นหมาหรือไงว๊ะ..กินของหวานแล้วดุ..."
"ก็กูกลัวดุเหมือนหมานะซิ..."
เราทั้งสองเงียบกันไปครู่หนึ่ง แล้วไอ้โอ๊คก็พูดกรอกมาเข้าหูผมว่า
"กาญจน์ถ้ากูให้มึงเอายายโมละ..มึงจะเอาหรือปล่าวว๊ะเพื่อน..."
"หาาาา..."
ผมร้องลั่นห้อง ผวาแทบตกจากเก้าอี้
"ไม่ต้องหาละมึง..กูพูดจริง..." ไอ้โอ๊คกรอกเสียงจริงจังมาตามสาย
"กูไม่เอาโว้ย...มึงหาเรื่องอื่นมาเล่นเถอะ..."
"กูพูดจริง ๆ นะเพื่อน กูตกลงกับโมเรียบร้อยแล้ว..."
"บ้านะโอ๊ค..เมียมึงนะ อย่ามาลองใจกูเล่นแบบนี้เลย..ไม่ดีหรอกเพื่อน..."
"ไม่ใช่แผนห่าเหวอะไรทั้งนั้นเว้ย กูพูดจริงกาญจน์..."
จากตระหนกที่คิดว่ามันลองใจ กลายเป็นว่าผมชักจะเกิดความอยากรู้แล้วว่ามันกับโมคิดอะไรกันแน่
"ทำไม..ไหนมึงลองแถลงให้กูฟังหน่อย...?"
"กูจะเล่าให้ฟังตั้งแต่แรกแล้ว..มึงก็ขัดคอกูเรื่อย คืองี้ว๊ะ...กูรู้ว่าโมเค้าปิ้งมึงอยู่เหมือนกัน กูเคยพูดทีเล่นทีจริงกับเค้านานแล้วละ กูบอกว่าถ้ากูจะอนุญาตให้โมไปนอนกับมึง แบบว่า..แบบว่าไปมีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ผัวดูมั่ง เพราะเค้าชอบว่ากูนะเห็นแก่ตัวเอาเปรียบ นอนกับผู้หญิงตั้งสามคน ส่วนเค้านอนได้แต่กับกูคนเดียว"
ไอ้โอ๊คหยุดกลืนน้ำลาย ผมเองก็ได้แต่ถอนหายใจยาว แต่เรื่องที่มันพูดกระตุ้นต่อมอยากของผมอย่างรุนแรง ผมกลั้นใจไม่กล้าถามปล่อยให้มันเล่าต่อ
"ตอนเราอยู่บนเตียงกูเลยถามโมไปตรง ๆ ว่าถ้ากูอนุญาตให้ไปนอนกับมึงเค้าจะว่าไง ?"
"โมตอบว่าไงว๊ะ..?" ผมอดใจไว้ไม่ไหวจริง ๆ ให้ตายซิ ไม่รู้ไอ้โอ๊คมันจะฟังผมหรือเปล่า มันเล่าต่อไปเรื่อย ๆ
"ตอนแรกโมก็ปฏิเสธไม่ยอม บอกว่าเหมือนมีชู้ กูเลยบอกโมว่ากับคนอื่นกูไม่ยอมเด็ดขาด แต่กับมึง ถ้าโมอยากลองเปลี่ยนรสชาติกูตกลง หลังจากนั้นกูก็ถามเรื่องนี้เรื่อย ๆ กูว่ามันกระตุ้นอารมณ์ทั้งเค้าและกูว๊ะ กูก็เคยเล่าให้มึงฟังนานแล้วไม่ใช่หรือว่าเวลาอยู่บนเตียง กูกับโมคุยกับแบบตรง ๆ ดิบ ๆ"
"แล้ว...แล้ว...มึ...มึงไม่หวงโมหรือไง ?" ผมติดอ่างขึ้นมาเพราะในคอเหนียวไปหมด
"กับคนอื่นกูก็ไม่ยอมหรอก แต่กับมึงกูโอเค"
"แล้วไงวะ...."
"คือ..ซักประมาณเดือนที่แล้วนี่เอง ตอนอยู่บนเตียงกูถามอีก เล้าโลมไปมาสักพักโมเริ่มมีอารมณ์
กูรู้ว่าโมเค้าคงอยากลองนั่นแหละ แต่เค้าคงไม่กล้าพูดออกมา วันนั้นตอนจวนเสร็จแหล่ไม่เสร็จแหล่ กำลังพะงาบ ๆ กันอยู่ กูตัดสินใจถามเค้าอีกที..."
พูดแค่นี้ไอ้โอ๊คถอนหายใจยาวจนผมได้ยินทางโทรศัพท์
"ผล..ผล..เป็นไง...???" ผมถามแบบอยากรู้คำตอบใจจะขาด
"กูถามเค้าว่า โม..ลองนอนกับกาญจน์ไหมละ...มันเอาเก่งเหมือนกันนะ...
ตอนนั้นโมหัวเราะแล้วถามกูกลับมาทันทีว่า 'พี่กาญจน์เอาเก่งสู้พี่โอ๊คได้หรือเปล่า ?' กูก็ตอบเค้าไปว่ารับรองเพราะตอนเรียนเราไปเที่ยวผู้หญิงหากินกันบ่อย เด็กมันบอกว่าเสียวสุด ๆ โมถามอีกว่า '..เก่งจริง ๆ เหรอ...' แล้วหัวเราะ กูก็ตอบว่ารับประกัน
ตอนนั้นโมนิ่งคิดอยู่นานเหมือนกัน จนกูคิดว่าโมคงปฏิเสธเหมือนเดิม กูไม่พูดอะไรต่อ รอ...จนครู่ใหญ่ต่อมาโมกระซิบข้างหูกูว่า 'ถ้าพี่โอ๊คโอเคอนุญาต..โมก็อยากจะลองกับพี่กาญจน์ดู แหม..พี่โอ๊คเชียร์เหลือเกิน..' กูก็เลยบอกเค้าไปว่า โมลองมีอะไรกับกับกาญจน์นะไม่ว่าหรอก จะลองวันไหนให้บอกก็แล้วกัน"
ผมถอนหายใจยาว เกร็งและเครียดไปหมด น้องชายผมลุกแข็งเป็นท่อนไม้
"มึงละจะว่าไง...?"
"กูสารภาพกับมึงตามตรงนะเพื่อน มึงชอบถามกูบ่อย ๆ ว่า อยากเอาโมไหม กูไม่เคยตอบมึงตรง ๆ วันนี้เรามาพูดกันอย่างเปิดอกก็แล้วกัน เอาเป็นว่าถ้าโมไม่ใช่เมียมึง...ป่านนี้กูฟันโมไปนานแล้ว.."
"เออ...แสดงว่ามึงก็โอเคซิ...."
"กูไม่ทำร้ายจิตใจมึงนะเพื่อน...?"
"ไอ้บ้า..คิดว่าช่วยเมียเพื่อนให้สมใจก็แล้วกัน...เค้าทดลองกับคนอื่นดูจะได้ไม่จำเจกับกูคนเดียว"
"มึงเอากับโม..มีความสุขกันดีอยู่หรือเปล่าโอ๊ค..?" ผมถามันตรง ๆ
"อื้อ..โมไม่เคยอารมณ์ค้าง กูเอาจนเค้าถึงสองสามทุกที่เลย ไม่น่ามีปัญหา.."
"กูก็รู้ว่ามึงมีฝีมือ..."
"กุขอมึงอย่างนึงนะกาญจน์..." น้ำเสียงไอ้โอ๊คจริงจัง
"ขออะไรว๊ะเพื่อน..." ผมถามงง ๆ เสียงมันสะเส่าด้วยอารมณ์ที่ตัวมันเองและตัวผมไม่สามารถอธิบายออกมาได้
"ถนอม ๆ เมียกูหน่อยนะเว้ย..มึงยิ่งไม่ค่อยได้ใช้อยู่ด้วย..กูกลัวจะลุยแหลก เป๊กมึงนิหว่า" มันพูดเสร็จแล้วหัวเราะมาตามสาย
"เออ...กูไม่ใช่คนซาดิสต์อยู่แล้ว ชอบแบบนุ่มนวลโรแมนติก..แบบมึงนั่นแหละ"
มันยังไม่หยุดส่งเสียงหัวเราะปร่า ๆ จนผมสงสัย
"หัวเราะห่าอะไรเป็นวักเป็นเวร"
"กูกำลังจิตนาการเห็นภาพมึงกำลังปล้ำโมอยู่นะ..."
"ไอ้บ้า..เห็นเมียถูกปล้ำกลับหัวเราะ ประหลาด.."
"กูใจดีเว้ย..สำหรับมึงเท่านั้น"
"ต่อไปถ้าโมเกิดอยากลองกับคนอื่นอีกละ...ไม่แย่...?"
"กูเชื่อใจโมเท่า ๆ กับกูเชื่อใจมึง...เพื่อน..." มันพูดเสียงจริงจังจนผมร้อง เฮ่อ...แล้วแอบถอนหายใจยาว เอาไงเอากันซิว๊ะ
ผมเองนะใจจริงอยากเอาโมอยู่แล้วแต่ต้องหักห้ามใจเพราะโมเป็นเมียของเพื่อน ผมเป็นคนมาทีหลัง ในเมื่อโอ๊คกับโมตกลงกันแบบนี้ เอาเป็นว่าวิน ๆกันทั้งสองฝ่าย คิด ๆ แล้วก็ดีเหมือนกัน
------------------------------
โดย kankan
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน