เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 3 : อยากตัดใจนะ แต่....

[nato87]

หลายวันผ่านไป ความสัมพันธ์ของลุงพลและเฟิร์นก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น เฟิร์นนับถือลุงพลในฐานะญาติผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น ในขณะที่ลุงพลกลับรู้สึกกับหนูเฟิร์นไปไกลกว่านั้น บางครั้งลุงพลก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่า ตกลงแล้ว แกเพียงแค่อยากทะลวงพรหมจรรย์ของเด็กสาวหรือตกหลุมรักเด็กสาวคนนี้อย่างที่เคยรู้สึกเช่นเดียวกับยุภาเมียรักกันแน่

หลาย ๆ ครั้งที่แกได้แต่ยิ้มให้กับเฟิร์น นักศึกษาพยาบาล แต่ไม่กล้าเข้าไปทักทายตรง ๆ เพราะมีเพื่อนของเธอรายล้อมอยู่มากมาย ชุมพล ชายเฒ่าวัยเกษียณทำได้เพียงแค่แอบมองและส่งยิ้มอยู่ห่าง ๆ แกรู้ดีว่าไม่ควรทำอะไรให้เสื่อมเสียแก่ตัวหนูเฟิร์นหรือตัวแกเอง ถึงแม้ว่าในใจคิดอยากเข้าไปกอดไปฟัดเด็กสาวใจแทบขาด แต่แกเป็นคนฉลาด แกสังเกตเห็นหนูเฟิร์นมักลงมาจากหอเพื่อนักอ่านหนังสือที่ม้านั่งหินอยู่คนเดียวบ่อย ๆ บางครั้งก็ลากรูมเมทมาด้วย แต่ก็นาน ๆ ครั้ง ลุงพลแกล้งทำกิจวัตรประจำวันต่าง ๆ เช่นกวาดเศษกิ่งไม้ที่ตกหล่นบนพื้น ให้อาหารหมา เพื่อให้ตัวเองได้ใกล้ชิดกับหนูเฟิร์นมากที่สุด

"ลุงขยันจังเลยนะคะวันนี้" หนูเฟิร์นยิ้มทักทายอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับยื่นถุงผลไม้และถุงขนมให้แก

"ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับหนูเฟิร์น" ลุงพลถอดหมวกสานไม้ไผ่ พลางใช้มันพัดเพื่อดับร้อน "ขอลุงนั่งด้วยคนนะครับ"

"ค่ะ ได้ค่ะ" เฟิร์นยิ้มรับอย่างเป็นมิตร

"หนูเฟิร์นขยันมากนะครับ ลุงเห็นหนูเฟิร์นอ่านหนังสือตรงม้านั่งนี้ทุกวันเลย สงสัยจบไปต้องเป็นเจ้าคนนายคนแน่ ๆ เลย"

"เป็นได้แค่พยาบาลแหละค่ะลุง คะแนนหนูตกไปไม่กี่คะแนน ไม่งั้นหนูได้เรียนหมอไปแล้ว"

"เอาน่าหนูเฟิร์น เป็นพยาบาลลุงว่าดีออกนะ ได้ช่วยเหลือผู้คนที่ยากลำบากมากมาย ได้บุญอีกมากมาย โดยเฉพาะช่วยเหลือคนแก่ที่ลูกหลานทิ้ง"

"นั่นซิคะ หนูว่าคนพวกนี้แย่มากนะคะลุง" พอเห็นลุงพลเกริ่นถึงเรื่องช่วยเหลือคนแก่ที่ถูกลูกหลานทิ้ง สาวน้อยเลยอดสงสัยไม่ได้ "ว่าแต่ขอหนูถามนิดหนึ่งนะคะ ถ้ามันจะไม่เป็นการละลาบละล้วงลุง แล้วครอบครัวลุงเป็นยังไงบ้างค่ะ"

"เมียลุงตายด้วยโรคมะเร็งตั้งแต่ห้าปีก่อน ส่วนลูก ๆ ลุงก็แยกย้ายกันไปทำงาน ลูก ๆ ลุงก็แยกย้ายกันไปทำงาน เลยไม่ค่อยพบกัน"

"ฟังดูแย่จังเลย" เด็กสาวขมวดคิ้ว พลางนึกสงสารลุงพลที่ต้องอยู่อย่างลำพัง

"ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก" ลุงพลฉีกยิ้มกว้าง ถึงแม้ว่าแกจะอายุมากแล้ว แต่ใบหน้าของแกยังคงเค้าความหล่อสมัยหนุ่ม ๆ อยู่ "ลุงเป็นพวกชอบอยู่คนเดียว ตั้งแต่เมียตาย ลุงก็ทำอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ชอบให้ลูกหลานมากวนใจเท่าไร ว่าง ๆ เหงา ๆ ลุงก็มาให้อาหารพวกหมาแมวจรจัดพวกนี้ ก็เพลินดี"

"ค่ะ" เฟิร์นพยักหน้ายิ้มรับ "หนูว่าพวกมันคงดีใจมากที่มีคนใจดีอย่างลุงคอยให้อาหารพวกมัน ที่บ้านหนูเองก็เลี้ยงหมาแมวไว้เหมือนกัน แม่หนูมักบ่นเรื่องเดียวกับลุงเลยค่ะ เรื่องคนมักง่ายชอบทิ้งหมาแมวตอนที่พวกมันแก่ตัว เฮ้อ! แย่ที่สุด"

"ใช่...แย่มาก" ลุงพลหยิบหมวกขึ้นมาสวมอีกครั้ง "หนูเฟิร์น เดี๋ยวลุงขอตัวไปทำงานก่อนนะ ลุงว่าลุงปล่อยให้หนูอ่านหนังสือต่อไปดีกว่ามานั่งคุยเล่นเรื่องไร้สาระกับลุง"

"ไม่ไร้สาระหรอกค่ะลุง" นักเรียนพยาบาลสาวยิ้ม "ถ้าลุงเหงา ๆ ก็มาคุยกับหนูได้นะคะ คิดว่าหนูเป็นลูกเป็นหลานคนหนีงของลุงก็แล้วกัน"

....พูดแบบนี้เดี๋ยวเราเจอดีกันแน่นังหนู ในใจลุงพลคิดไว้เช่นนั้น แต่ลุงแกยังใจเย็นพอที่จะหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองเผลอทำอะไรที่อาจทำให้แม่กวางน้อยผู้อ่อนหวานคนนี้ไหวตัวทัน แกคิดในใจว่าตอนนี้คงต้องยอมรับบทเป็นคุณลุงใจดีผู้รักสัตว์ไปก่อน แต่ไม่เป็นไร จากการสนทนาทำให้ไอ้เฒ่าอย่างชุมพลรู้ว่า หนูเฟิร์นคนสวยเป็นคนรักสัตว์เช่นกัน

แกคาดเดาไว้ไม่มีผิด ไม่กี่วันต่อมา หนูเฟิร์นหอบถุงไก่ทอดที่ซื้อหน้าวิทยาลัยพยาบาลมาฝาก ส่วนหนึ่งหนูเฟิร์นซื้อมาให้ลุงแกโดยเฉพาะ อีกส่วนหนึ่งซื้อมาฝากหมาแมวจรจัด ที่น่าตกใจก็คือ คราวนี้หนูเฟิร์นคนสวยบุกตรงมาถึงห้องพักภารโรงเลย

"ตายจริง หนูไม่น่าลำบากซื้อมาเยอะแยะอะไรขนาดนี้เลย" ลุงพลบ่นพึมพำเมื่อเห็นหนูเฟิร์นหอบถุงไก่ทอดถุงใหญ่

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูอยากช่วยลุงบ้าง สงสารพวกหมาแมวมัน"

....สงสารหมาแมว แล้วไม่คิดจะสงสารไอ้แก่อย่างลุงบ้างเหรอหนูเฟิร์น นี่ถ้าแกห้าวแบบสมัยหนุ่ม ๆ นะ ผู้หญิงมาถึงบ้านแกแบบนี้ แกไม่ปล่อยแน่ กลับไป หอยบานทุกคน

"เอาเป็นว่าขอบคุณมากนะหนูเฟิร์น แต่คราวหน้าหนูไม่ควรลำบากแบบนี้ ถ้ายังไงลุงคิดว่าหนูรีบกลับก่อนเถอะ ใครมาเห็นเข้าจะไม่งาม"
"ไม่งามยังไงค่ะ?" เด็กสาวย่นคิ้วถามด้วยความสงสัย

นี่แกล้งโง่หรือว่าไม่รู้จริง ๆ นะ นี่มันก็จะค่ำแล้ว แถมภารโรงคนอื่น ๆ ก็กลับบ้านไปหมด ทำให้ห้องพักภารโรงที่ตั้งอยู่ไกลออกไปจนเกือบริมสุดของวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่ดูวังเวงและน่ากลัวยามค่ำ

"มันจะมืดจะค่ำแล้วหนูเฟิร์น เดี๋ยวใครมาเห็นจะเอาหนูไปนินทาไม่ดีเอา นี่ลุงเตือนในฐานะผู้ใหญ่นะ รีบกลับไปซะ"

พอเห็นลุงพลทำหน้าจริงจัง เนตรชนกหรือเฟิร์นก็นึกเกรงกลัวอยู่บ้าง แต่อีกใจก็นึกชื่นชมลุง พลางนึกตำหนิตัวเองที่ลืมคิดถึงเรื่องความเหมาะสมไป และไม่คิดว่าลุงพลจะเป็นสุภาพบุรุษได้ถึงขนาดนี้ มันทำให้ลุงนึกถึงพ่อของตัวเองที่เสียชีวิตไปเมื่อ 5 ปีก่อน พ่อของเฟิร์นเป็นผู้ชายใจดี เป็นสุภาพบุรุษ เรื่องผู้หญิงอื่นไม่เคยมีให้แม่ได้ยิน แถมพ่อรักครอบครัวยิ่งกว่าสิ่งใด พ่อทำงานหนักเพื่อให้เฟิร์นและแม่ของเฟิร์นได้อยู่อย่างสุขสบาย ถ้าไม่ใช่อุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน ครอบครัวของเฟิร์นคงสมบูรณ์แบบกว่านี้

"งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ" หนูเฟิร์นพนมมือไหว้ลุงก่อนเดินจากตรงนั้นไปอย่างรวดเร็ว

ชุมพลยืนสังเกตเรือนร่างของเด็กสาวจากด้านหลัง สารภาพจากใจเลยว่ากลิ่นกายของเด็กสาวที่ลอยมาแตะจมูกของแกมันแทบทำให้แกตบะแตกเสียให้ได้ ใจหนึ่งแกก็คิดอยากจะลากหนูเฟิร์นเข้าไปกระทำชำเราในห้องพักของแกให้หนำใจ แต่อีกใจก็ยังนึกถึงชื่อเสียงของตัวเอง ลูก ๆ ของแก รับรองว่าหากแกเกิดหื่นจนหน้ามืดตามัวเผลอฉุดหนูเฟิร์นเข้าห้อง แกคงได้เป็นข่าวพาดหัวหน้าหนังสือพิมพ์ดังไปทั่วประเทศแน่ ไม่ได้ ๆ จะเป็นแบบนั้นไม่ได้

ยอมรับเลยว่าภารกิจพิชิตหนูเฟิร์นไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินเอื้อม ชุมพลจำเป็นต้องใจเย็นและวางตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี ยังมีเวลาอีกหลายปีที่แกจะได้ทำคะแนนพิชิตในสาวน้อยอย่างหนูเฟิร์น แกต้องค่อย ๆ ทำให้หนูเฟิร์นไว้ใจแกให้มากกว่านี้

ยังไงก็ตาม สิ่งหนึ่งที่แกรู้ก็คือ ไอ้จ้อนน้องชายใต้เป้ากางเกงแกเกิดแข็งตัวอีกคำรบ หนูเฟิร์นจะรู้บ้างไหมนะว่าหนูทำให้คนแก่อย่างลุงต้องเก็บภาพเอาไปสำเร็จโทษตัวเองไปไม่รู้อีกครั้ง ไม่รู้ว่าเมื่อไรลุงจะมีวาสนาได้กระแทกโยนีของหนูเฟิร์นสักที

..................................................................................................................................................................................

1 ปีการศึกษาผ่านไป ตอนนี้หนูเฟิร์นขึ้นปีสองแล้ว ด้วยเหตุนี้ทำให้เฟิร์นแทบไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียน ความสัมพันธ์ของเฟิร์นและลุงพลพัฒนาไปมาก แต่มันยังไม่ถึงขั้นชู้สาว เป็นได้เพียงแค่หลานสาวและคุณลุงใจดี ทุก ๆ วันหยุด หลังจากที่คุณป้ามาเยี่ยม เนตรชนกหรือเฟิร์นไม่ลืมที่จะซื้อของกินเล็ก ๆ น้อย ๆ มาฝากลุงพลที่ตนเองเคารพรักเหมือนญาติผู้ใหญ่

ชุมพลตาเฒ่าวัยเกษียณก็วางตัวเป็นผู้ใหญ่ใจดีมาตลอด คอยให้คำแนะนำปรึกษาในเรื่องทั่ว ๆ ไป เว้นเสียแต่เรื่องเรียน ที่ลุงขอหลานไว้เรื่องหนึ่ง เพราะลุงไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นะ ถ้าเป็นเรื่องใต้สะดือ ไว้ลุงจะติวให้หนูแบบเอ๊กซ์คลูซีฟโดยเฉพาะเลย ลุงแกบอกไว้อย่างนั้น

"พักนี้ลุงเห็นหนูอ่านหนังสือหนักขึ้น เรียนหนักเหรอ?" ลุงพลถามด้วยความเป็นห่วง

"ค่ะ ลุง ขึ้นปีสองเริ่มเรียนหนักขึ้น นี่ต้องเริ่มฝึกงานจริงที่หอคนป่วย เห้อ! หนูคิดถูกไหมนะที่เรียนพยาบาล" เฟิร์นถอนหายใจบ่นไปตามเรื่อง เพราะความเหนื่อยล้าจากการเรียน อีกทั้งทางบ้านเริ่มย้ำเตือนให้เฟิร์นตั้งใจเรียนให้จบบรรจุเป็นพยาบาลไว ๆ เพื่อช่วยแม่จุนเจือการเงินอีกแรง

"มันดีกับหนูเอง เชื่อลุงเถอะ" ลุงพลเอ่ยปากด้วยความปรารถนาดี แต่ในใจกลับคิดว่าหากไม่อยากเป็นพยาบาลก็มาเป็นเมียลุงได้นะ รับรองไม่ผิดหวังแน่นอน

"ค่ะ หนูก็คิดแบบนั้น" เฟิร์นพยักหน้าก่อนก้มตัวอ่านหนังสือต่อไป

"เรียนหนักแบบนี้ ไม่ลองหาใครสักคนมาเป็นเพื่อนใจล่ะ ลุงเห็นเด็กสาววัยเดียวกับหนูมีแฟนเดินห้างดูหนังกันหมด" ลุงพลแกล้งแยบถาม ๆ เพื่อดูท่าทีของหนูเฟิร์น

"หนูไม่มีเวลาคิดเรื่องแฟนเลยค่ะลุง ตั้งแต่หนูเลิกกับแบงค์ตอนนั้น หนูก็แทบไม่คิดเรื่องนี้อีกเลย หนูคิดว่าความรักเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ" หนูเฟิร์นละสายตาจากหนังสือ นัยน์ตาของเด็กสาวฉายแววความโศกเศร้าและเจ็บปวดจากรักเก่าที่ผ่านพ้นไป

"ความรักไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจหรอกหนูเฟิร์น" ลุงชมแย้ง "ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ตอนที่ลุงพบรักกับเมีย อะไร ๆ ก็เป็นสีชมพูไปหมด" ชายเฒ่าฉีกยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อนึกถึงยุภาเมียรักที่จากไป "ความรักของลุงกับเมียเป็นความรักอีกขั้นที่มันไม่ได้หอมหวานและฉาบฉวยแบบความรักของเด็กอย่างหนู ลุงกับเมียต้องพบกับบทพิสูจน์อะไรอีกมาก ที่เราต้องฟันฝ่าไปด้วยกัน ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนที่ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ถ้าใครเห็นแก่ตัวความรักคงไปกันไม่ยืด"

"แหม...ลุงโรแมนติกจังค่ะ" หนูเฟิร์นยิ้ม "หนูก็บ่นไปตามเรื่องแหละค่ะ พอดีว่าหนูเรียนหนัก ก็เลยพาลไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น โดยเฉพาะเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ"

"เปล่าหรอก ลุงแค่ไปอ่านหนังสือเจอมา" ชุมพลยิ้มแก้เขิน แกสังเกตเห็นหนูเฟิร์นหลุดหัวเราะ เผยให้เห็นแผงฟันขาวเรียวงามเป็นระเบียบ "ดีแล้วล่ะที่หนูคิดแบบนั้น ส่วนลุง หลังจากเมียตาย ลุงก็ไม่มีใคร อยู่กับหมาแมวเพื่อรอเวลาไปเฝ้ายมบาลในนรก"

"ทำไมลุงพูดแบบนั้นค่ะ ฟังดูไม่ดีเลย" เด็กสาวขมวดคิ้วดุ เพราะลุงพลแกพูดอะไรที่เป็นลางไม่ดี

"ลุงพูดไปตามเรื่องตามราวน่ะ ตามภาษาคนซื่อน่ะ" ตาเฒ่าแถหน้าตาย "ลุงแก่แล้ว ชีวิตของลุงไม่ได้หวังอะไรมาก ลูกหลานก็ทำงานมีครอบครัวหมดแล้ว จะห่วงก็แค่พวกหมาแมวพวกนี้ ถ้าหากไม่มีลุง พวกมันคงอดตายเป็นแน่"

"งั้นลุงก็อยู่ต่อไปนาน ๆ นะคะ หมาแมวพวกนั้นจะได้มีความสุข นะคะลุง" เด็กสาวเปลี่ยนสีหน้าคิ้วขมวดจากเมื่อครู่เป็นยิ้มร่าอารมณ์ดีอีกครั้ง รอยยิ้มที่ดูจริงใจ ใบหน้าที่ไร้ฝ้าราคีใด ๆ แก้มขาวอมชมพู และกลิ่นแป้งหอมอ่อน ๆ จากเรือนกายของเด็กสาวมันทำให้ไอ้น้องชายใต้กางเกงสแล็คสีน้ำเงินเก่า ๆ ของแกเริ่มแข็งตัวอีกครั้ง

"เอาเป็นว่าลุงจะอยู่ต่อไปนาน ๆ นี่เห็นว่าเป็นหนูเฟิร์นนะ นอกจากยุภา หนูเป็นคนที่สองในชีวิตลุงนะ ที่ลุงยอมทำตามคำขอโดยไม่มีเงื่อนไข" ลุงพลลุกขึ้นมาจากม้านั่งหิน "เอาเป็นว่าลุงไปทำธุระของลุงต่อดีกว่า เดี๋ยวใครมาเห็นว่าลุงแอบอู้งานคุยกับหนู ลุงจะซวยเข้า

"ค่ะลุง สวัสดีค่ะ" เนตรชนกพนมมือไว้ลาลุงพลอย่างสุภาพ นัยน์ตาของเด็กสาวมองหุ่นที่ผอมและสมส่วนของแก บางครั้งเฟิร์นก็อดคิดไม่ได้ว่า ลุงแกเป็นคนแก่ที่มีเสน่ห์มาก ก่อนหน้านั้นเฟิร์นเคยได้ยินคำบอกเล่าเกี่ยวกับลุงชุมพลว่าแกเป็นคนหัวดี ฉลาด และพูดจาดูมีความรู้ เพราะแกชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก ๆ เรียกได้ว่าแกเป็นคนที่มีความรู้รอบตัวมากชนิดหาตัวจับยาก ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้หลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ลุงพลเป็นคนแก่ที่ใจดีและน่าเคารพของวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้

ครั้งหนึ่งเคยมีข่าวว่ามีแม่หม้ายวัยสี่สิบพยายามเข้ามาติดพันแก เพราะแกคารมณ์ดีและดูแลตัวเองดี แต่ชุมพลกลับปฏิเสธอย่างไร้เยื้อไย เพราะแม่หม้ายคนนั้นเป็นคนรู้จักกับแม่บ้านของหอพักหญิงที่เฟิร์นพักอยู่ ตามนโยบายของลุงแกนั่นแหละ ''สมภารไม่กินไก่วัด"

เนตรชนกหรือเฟิร์นนึกถึงคำพูดของลุงที่บอกว่า "นอกจากเมียก็มีหนูนี่แหละที่ลุงยอมทำตามโดยไม่มีเงื่อนไข" เนตรชนกอาจเป็นเด็กสาวที่อ่อนต่อโลก แต่เธอก็ฉลาดพอที่จะแอบสังเกตถึงพฤติกรรมของลุงพลที่มีต่อเธอ ครั้งหนึ่งมีเพื่อนในกลุ่มเคยทักแซวว่าลุงพลกำลังขายขนมจีบแกอยู่นะ ตอนนั้นเฟิร์นหัวเราะร่วน เพราะคิดว่าลุงพลแกคงไม่คิดอะไรกับเธอมากไปกว่าหลานสาวคนหนึ่ง อีกอย่างลุงพลแกเป็นผู้ใหญ่ใจดีที่หลาย ๆ คนในวิทยาลัยนับหน้าถือตา เพราะเป็นคนดี คุยสนุก ซื่อสัตย์ และไม่เคยมีพฤติกรรมเสียหายตลอดระยะเวลาทำงาน โดยเฉพาะเรื่องชู้สาว นี่แทบไม่มี จึงการันตีได้ว่าลุงชุมพลเป็นผู้ใหญ่ใจดีที่น่าเคารพคนหนึ่ง

ลุงชุมพลดูเป็นผู้ชายที่ใจดี อบอุ่น บางครั้งเฟิร์นก็อดคิดไม่ได้ว่า ลุงชุมพลมีหลายสิ่งที่คล้ายกับแม่ของเธอ นั่นคือการที่ต้องสูญเสียคู่ชีวิตไปอย่างไม่มีวันกลับ แม่ของเฟิร์นเป็นคนสวย เคยเป็นนางนพมาศ ในวัยสี่สิบเศษ แม่ของเฟิร์นยังสวยสะพรั่ง จนมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แวะเวียนมาขายขนมจีบ แต่แม่ของเฟิร์นกลับเลือกครองตนเป็นโสดจนถึงทุกวันนี้ เพราะเชื่อว่าชาตินี้คงหาผู้ชายที่แสนดีอย่างพ่อของเฟิร์นไม่ได้อีก ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เฟิร์นอดคิดไม่ว่า มันคงจะดีไม่น้อยหากจับคู่แม่ของเฟิร์นกับลุงชุมพลได้ เฟิร์นเชื่อว่าลุงชุมพลจะเป็นจิ๊กซอว์ที่เติมเต็มช่องว่างในครอบครัวของเธอได้เป็นแน่

"คิดอะไรสัปดนจริง ๆ นะเราเนี่ย" สาวน้อยเฟิร์นเคาะศีรษะตัวเองเพื่อเรียกสติ "อ่านหนังสือต่อเถอะเรา"

..................................................................................

หลายวันผ่านไป เฟิร์นและเพื่อน ๆ ต้องเริ่มขึ้นหอผู้ป่วยเพื่อทดลองฝึกงานมากขึ้น จนทำให้เธอแทบไม่มีเวลามานั่งอ่านหนังสือที่สนามหญ้าอีก ในขณะที่ลุงพลเองก็เริ่มทำใจไว้บ้างแล้วว่า ภารกิจพิชิตพรหมจรรย์หนูเฟิร์นคงเป็นไปไม่ได้ ด้วยเหตุผลเรื่องเวลา ที่ทำให้ทั้งคู่เจอกันน้อยลง แถมฝ่ายเด็กสาวก็เรียนหนัก จนลุงพลแกชักเริ่มรู้สึกผิดอยู่บ้างที่เข้าไปตีสนิทกับเด็กสาวบ่อยเกินไป ถึงแม้ว่าลุงแกจะระมัดระวังตัวเองมากแค่ไหน แต่แกเชื่อว่าในท้ายที่สุดสิ่งที่แกก็วางแผนอาจจะพลาดเข้าสักวัน

สิ่งเดียวที่แกทำได้ก็คือ เก็บภาพของหนูเฟิร์นไปสำเร็จความใคร่ที่ห้องพักภารโรงอยู่เป็นประจำ บางครั้งเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องก็ถามลุงว่าทำไมแกถึงไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง ลุงพลอ้างว่าแกอยากอยู่เฝ้าความเรียบร้อยก่อนกลับ แท้จริงแล้วแกอยากมีเวลาเหลือไว้สำหรับเฝ้าดูความเป็นไปของหนูเฟิร์น อยากเห็นหน้าหนูเฟิร์นตอนเดินกลับเข้าหอพัก ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน บางครั้งแกก็แกล้งทำเนียนเดินสวนออกไปเพื่อมีโอกาสได้ทักทายกับเด็กสาวพอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ

ในวันหยุดหนูเฟิร์นดูสดใสน่ารักเหมือนเด็กสาวทั่วไปในชุดกางเกงยีนส์ขาสามส่วน เสื้อสีหลากหลายสีสัน ผมที่มัดเกล้าเผยให้เห็นใบหน้าที่สดใส ในขณะที่วันทำงาน หนูเฟิร์นก็ดูดีในชุดนักศึกษาพยาบาล นี่มันนางฟ้า! นางฟ้าของไอ้พล เสียดายเกิดมาชาตินี้ลุงไม่มีวาสนาได้คู่เคียงกับเจ้า เกิดมาชาติหน้าฉันท์ใดขอให้เราสองได้พบกันเร็วกว่านี้ที่เถอะ!

ชุมพล ชายแก่วัย 60 ปี ที่เริ่มยอมรับว่าตัวเองคงไม่มีวาสนาได้แอ้มเด็กสาวนักศึกษาพยาบาล เริ่มค่อย ๆ ปลีกตัวออกมา และเฝ้าดูความเป็นไปของเด็กสาว แกทำได้แค่สำเร็จความใคร่แล้วนึกหน้าหนูเฟิร์น ช่วงหลังตบะแกเริ่มแตก แกเริ่มออกเที่ยวตีกระหรี่หรือคุณตัวตามสถานเริงรมย์ชื่อดังใจกลางเมืองเดือนละครั้งเพื่อปลดปล่อยความเงี่ยนในตัว ครั้งหนึ่งแกเกือบเข้าไปทักเฟิร์นที่เดินเข้ามาในวิทยาลัย โชคดีที่แกมีไหวพริบดี สังเกตเห็นหญิงสาววัยกลางคนยืนเรียกเธอหน้าวิทยาลัย ซึ่งเฟิร์นเคยเล่าว่าเธอมีป้าทำงานที่ธนาคารที่มีชื่อเสียงของประเทศ ในฐานะเจ้าหน้าที่ตรวจตราเอกสารสัญญาฝ่ายสินเชื่อ

และที่สำคัญ ชุมพลเคยเห็นเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนเตรียมทหาร ซึ่งมากับป้าของเฟิร์นเป็นครั้งคราว บางทีนั่นอาจเป็นผู้ชายที่ป้าของเฟิร์นแนะนำให้เฟิร์นได้รู้จัก หรืออาจเป็นเพียงแค่ญาติ ลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งลุงชุมพลได้แต่ภาวนาว่าขอให้เป็นอย่างหลัง เพราะหากไอ้เด็กหนุ่มท่าทางขึงขังคนนั้นเกิดเป็นข้อแรก ไอ้เฒ่าภารโรงอย่างแกแทบไม่มีอะไปเทียบกับนักเรียนนายร้อยคนนั้นได้เลย

เอาจริง ๆ ต่อให้ไม่มีไอ้นักเรียนนายร้อยคนนั้น แกก็แทบหมดสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ ถึงใครจะมองว่ามึงเป็นไอ้แก่ที่สุภาพ ใจดี และฉลาดพูด แต่มันไม่ได้หมายความว่ามันจะเป็นแต้มต่อให้มึงมีสิทธิไปแอ้มนางฟ้าอย่างหนูเฟิร์นนะโว้ย!

แต่ตาเฒ่าอย่างชุมพล ที่แอบซ่อนความเจ้าเล่ห์และความหื่นภายใต้หน้ากากของสุภาพบุรุษผู้แสนดีที่มีแต่ใครเคารพ คงคาดไม่ถึงว่า ฟ้าเบื้องบนอาจลิขิตให้แกได้มีโอกาสเชยชมความสาวของหนูเฟิร์นที่แกหมายปองมานาน จากเหตุการณ์ต่อไปนี้ ที่เชื่อได้ว่าทั้งคู่คงไม่วันลืมเลือนอย่างแน่นอน

ปูพื้นเรื่องมาพอแล้ว ตอนหน้าจะเริ่มเสียวซี้ดซ้าดแล้ว ฮ่า....รอติดตามกันนะครับ

[cd13579]

สู้โว้ยลุง ดีๆไม่ได้ก็รอมาบ้านละจับกดแม่รง ไหนๆห็แก่แล้วติดคุกไม่กี่ปีหรอก ราวๆ5ปีถึง15ปี แต่แบบลุง2ปีก็ตายที่คุกแล้วจัดให้คุมๆก่อน (ทำไมกูเป็นคนแบบนี้เนี่ย5555)

[gritkin]

ปูเรื่องได้สนุกดีครับ เป็นชีวิตธรรมดาๆดี ชอบครับๆ

[kaithai]

{เฟิร์นอดคิดไม่ว่า มันคงจะดีไม่น้อยหากจับคู่แม่ของเฟิร์นกับลุงชุมพลได้ }

แต่ลุงชม ไม่ได้คิดดั่งนี้นะ หนูเฟิร์น  อิอิ





คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[peddo]

สงสัยสมภารจะได้กินทั้งไก่และแม่ไก่เลยมังครับ ปูเรื่องได้ดีจังครับ ทำให้อยากลุ้นอยากเชียร์ลุงด้วยคน ขอบคุณครับ

[m123sako]

นักศึกษากับภาโรงน่าติดตามจริงๆขอเเบบไม่หักมุมนะครับเพราะเรื่องเเนวๆนี้หักมุมหมดเลย
เเนวนี้ที่อ่านนางเอกกว่าจะได้  เเม่งลุ้น ต้องนานพอตอนจบเหมือนกันหมดไอ้ลุงพระเอกไม่ได้นางเอกเเบบหักมุมตลอด

[review1972]

อ่าส์ส์ส์..รอตอนหน้าด้วยใจจดจ่อเลยครับ กวางน้อยต่อให้เฉลียวฉลาดเพียงใดก็ต้องเสร็จหมาป่าเจ้าเล่ห์จนได้แหละครับ555

[midnightblusie]

ขอบคุณมากครับ ถึงกับต้องมาปูเสื่อรอเลยครับ

[sunnie06]

ใกล้เวลาสมหวังแล้ว

[darkseeker]

นี่มันขงเบ้งแห่งสายหื่นชัดๆ 
จะรอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ 

[e20pat]

ลุ้นจนเหนียวไปหมดแล้วเนี่ย
เรื่องราวจะลงเอยอย่างไร
โปรดติดตามตอนต่อไป



เสียดายหนูเฟรินส์อ่ะ

[bunchucherd]

ปูเรื่องมาได้น่าติดตามมากอยากอ่านตอนต่อไปไวๆจังเลย

[koike2869]

ขอบคุณในน้ำใจคับ  รอตอนเสียวอิอิ

[arsenyo]

จัดเลยลุงรอให้กำลังใจนะ

[sofee]

ลุ้นมากๆ ครับ
จะขาดใจอยู่แล้ว อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ อิอิ