รีบกลับเพราะคิดถึง เจอหน้าแล้วยังปากแข็งอยู่อีก

ติดใจและคิดถึงแน่เลยตอนนี้

 

เรียบร้อย แบบนี้ต้องลุ้นต่อๆ

จะเรียบร้อนโรงเรียนลุงพลไหมน้อรอลุ้นคับ

สนุก

พูดคุยกันก่อนอ่าน : ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ครับ ไม่คิดว่าจะมีเรตติ้งดีขนาดนี้ นึกว่ามีแค่ผมคนเดียวที่มีรสนิยมชอบเด็กสาวกับชายแก่ สำหรับเรื่องนี้นั้นบอกได้คำเดียวว่าแต่งจนจบแน่นอนครับ อิอิ ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีคนชอบขนาดนี้ เพราะผมเป็นพวกชอบใส่รายละเอียดของตัวละครและเรื่องราวมากเป็นพิเศษ ผมมองว่าจุดนี้จะยิ่งบิ้วอารมณ์ให้เรื่องมันน่าสนใจมากขึ้น ละเมียดละไมมากขึ้น แค่นั้นเอง


หลังจากศึกรักครั้งนั้นสิ้นสุดลงไป วิทยาลัยพยาบาลได้เข้าสู่ช่วงปิดเทอม นักศึกษาและคณะอาจารย์ ข้าราชการในหน่วยงานต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน เช่นเดียวกับลุงชุมพล ที่เดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อพักผ่อน ไอ้เฒ่าชุมพลนึกถึงเหตุการณ์ที่ได้ทะลวงพรหมจรรย์เด็กสาว จนดุ้นเนื้อของแกแข็งตัวตลอดการเดินทาง พอถึงที่บ้าน แกก็รีบอาบหน้าแต่งตัวไปตีกระหรี่เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ โดยจินตนาการว่าแกได้กระแทกเนินสวาทของหนูเฟิร์นอีกคำรบ

อันที่จริงแกเองก็นึกเสียดายอยู่บ้าง ที่แกน่าจะรั้งหนูเฟิร์นเอาไว้ก่อนตอนที่มีโอกาส อาจเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นนักศึกษาพยาบาลในวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของประเทศ หรือด้วยเหตุผลเรื่องสถานที่ และกลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า

หลังจากเสร็จกามกิจในวันนั้นเพียงไม่กี่นาที มียามจากป้อมเดินทางเข้ามาตรวจความเรียบร้อยและมาสอบถามว่าทำไมแกถึงไม่ยอมกลับบ้านสักที ซึ่งลุงพลก็บอกไปว่าแกเผลอหลับ พึ่งตื่นได้ไม่นาน

....นี่ถ้าแกต่อยกสอง รับรองไอ้ยามคนนั้นต้องเอาเรื่องของแกไปฟ้องเจ้านายแน่นอน เพราะมันเป็นยามผู้หญิงที่ดูเฮี้ยบ จนหลาย ๆ คนในวิทยาลัยไม่ชอบขี้หน้า

และหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ทำให้แกตัดสินใจเผด็จศึก เนื่องจากแกกำลังจะเกษียณอายุในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แกเหลือเวลาที่จะอยู่ในวิทยาลัยแห่งนี้อีกไม่มากนัก ตอนแรกแกพยายามขอร้องเจ้านายเพื่อขอทำงานต่อไป แต่มันเป็นระเบียบราชการ และแกก็อายุมากแล้ว สมควรที่จะได้พัก และให้รุ่นน้องขึ้นมาทำหน้าที่แทน

นั่นหมายความว่าแกมีเวลาง้อเด็กสาวอีกไม่นานนัก และเงื่อนไขที่ทำให้การง้อหนูเฟิร์นคนสวยเป็นไปได้ยากก็คืออีกฝ่ายเป็นนักเรียนพยาบาล ที่ยิ่งขึ้นชั้นปีสูง ๆ ยิ่งทำให้การพบเจอกันระหว่างทั้งคู่เป็นไปได้อย่างยากลำบาก นี่ถ้าเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไป ไอ้เฒ่าพลมั่นใจเต็มร้อยเลยว่าโอกาสตามตื้อให้สาวเจ้าใจอ่อนนั้นเป็นไปได้ไม่ยาก แต่พอเป็นหนูเฟิร์นและติดเงื่อนไขมากมายเช่นนี้ อย่างที่แกคิดไว้ในสมองนั่นแหละ มันยากมากจนแทบเป็นไปได้

บางทีแกอาจต้องใช้ไพ่ตายสุดท้าย มันอาจเป็นวิธีสุ่มเสี่ยงอยู่บ้าง แต่หากได้ผล น้องเฟิร์นคนสวยจะหนีไปไหนได้พ้น

....เอาไว้กลับไปที่วิทยาลัย วัดใจกันไปข้างเลย ไอ้พล ถ้าหากหนูเฟิร์นมีใจให้แกจริง ๆ วิธีนี้อาจได้ผล

....................................................................................................

ย้อนกลับไปทางฝังน้องเฟิร์นเอง หลังจากเสียสาวคราวนั้น เด็กสาวรีบเดินทางกลับไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำและแต่งตัว เธอรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อไปซื้อยาคุมจากร้านยาฝั่งตรงข้ามมากิน ตามความรู้ที่เรียนมาเพื่อป้องกันการตั้งท้องโดยไม่พึงประสงค์ ก่อนรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เช้าคุณป้าของเธอจะมารับเธอไปส่งที่สนามบินเพื่อกลับต่างจังหวัด

รูมเมทของเธอกลับบ้านไปแล้วหลังจากสอบเสร็จวิชาสุดท้าย ปล่อยให้เธอนอนอยู่คนเดียว เฟิร์นจึงใช้โอกาสนี้สำรวจน้องหนูของเธอที่พึ่งถูกลุงพลทะลวงความสาวในห้องน้ำ เด็กสาวใช้นิ้วมือแหวกแคมที่บวมเป่งเพื่อสำรวจร่องรอยความเสียหาย ยังมีคราบน้ำรักของลุง มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งเจ็บและเสียว จริง ๆ เธอเองก็รู้สึกดีกับมันไม่น้อยเหมือนกัน ตกลงว่าเธอรักลุงพลเข้าแล้วจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย?

"ไม่ ๆ ไม่มีทาง!" เด็กสายส่ายหน้า แต่พอมานึกถึงคำพูดหวาน ๆ ที่ลุงพลบอกกับเธอ อีกอย่างลุงพลก็ดูจริงใจกับเธอไม่น้อย ถึงแม้ว่าเธอเองยังจะเคืองกับสิ่งที่ลุงพลทำเมื่อช่วงหัวค่ำอยู่บ้าง

เด็กสาวรีบใส่กางเกงในและกางเกงนอน ก่อนเดินออกจากห้องน้ำ เธอเหลียวมองดูนาฬิกาบอกเวลา เกือบ 2 ทุ่ม นับเวลาที่เธอและลุงพลประกอบกามกิจก็น่าจะกินเวลาไปเกือบชั่วโมงได้

เนตรชนกเดินไปที่ริมหน้าต่าง ที่มองเห็นถนนที่มุ่งตรงไปยังห้องพักภารโรง เด็กสาวเห็นลุงพละกำลังขับรถมอเตอร์ไซด์ฮอนด้าเวฟสีน้ำเงินคันโปรดของแกกลับบ้าน มันก็แปลกดีเหมือนกันที่เธอกลับไม่รู้สึกเสียใจกับการเสียสาวให้กับลุงพลนัก เด็กสาวเฝ้ามองลุงพล ไอ้แก่ที่ได้ชื่อว่าเป็นผัวของเธอคนแรกด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันไป

ลุงพลรักแกจริง ๆ นะยัยเฟิร์น! ถ้าแกไม่รักแกจริงแกไม่เอาใจแกถึงขนาดนั้นหรอก แกเองก็ใจร้ายกับลุงเค้าไปนะ! เสียงยัยเฟิร์นทีมลุงดังก้องในหัวของเด็กสาว

แกไม่ใช่กุลสตรีที่รักนวลสงวนตัวอีกแล้วยัยเฟิร์น แกทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวัง แกเสียตัวตอนเรียน แกยังจะมีหน้าไปยุ่งกับไอ้เฒ่าหัวงูคนนี้อีกเหรอ! เสียยัยเฟิร์นฝ่ายธรรมะดังก้อง

"ไม่ ๆ" เด็กสาวกุบขมับด้วยความเครียด ตอนนี้เธอสับสนไปหมด ด้วยความอ่อนเพลียจากการถูกเปิดซิงครั้งแรก ทำให้เด็กสาวตัดสินใจรีบเข้านอน เพราะป้าจะมารับเธอไปส่งที่สนามบิน

......วันรุ่งขึ้น เด็กสาวตื่นสายและมีไข้ขึ้นจนแทบลุกไม่ได้ จนถูกป้าของเธอตำหนิที่ขับรถมารับหน้าหอพักต้องขึ้นมาหิ้วปีกถึงบนห้อง เด็กสาวอ้างว่าตนเองเรียนหนักและเครียดเลยป่วย สุดท้ายป้าเลยต้องแวะซื้อยาพาราฝั่งตรงข้าม เภสัชหนุ่มมองหน้าเธอด้วยสายตาสงสัย เพราะเมื่อวานเธอพึ่งซื้อยาคุมฉุกเฉินไป สุดท้ายเด็กสาวก็ได้กลับบ้านไปนอนซมต่อบนเครื่องและที่บ้านโดยสวัสดิภาพ

........................................................................................

หลังจากที่กลับไปถึงบ้าน เด็กสาวนอนซมด้วยพิษไข้ จากการถูกเฒ่าพลทะลวงน้องหนูจนแทบเดินไม่ไหวอยู่เกือบอาทิตย์เลยทีเดียว หลังจากที่เด็กสาวหายเป็นปกติ เธอเริ่มเปิดเน็ตศึกษาเรื่องเพศมากขึ้น ยังไม่รวมถึงเปิดอ่านกะทู้ในเว็บไซด์ออนไลน์ชื่อดังมากมายเพื่อเก็บเกี่ยวความรู้

หนึ่งในหัวข้อที่เนตรชนกหรือเฟิร์นสนใจมากที่สุด ก็คือ ประสบการณ์เสียสาวครั้งแรก,เสียสายให้แฟน แล้วแฟนจะรักตอบหรือไม่ หรือแม้กระทั่งรายละเอียดถึงท่าการร่วมเพศสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็น ออรัลเซ็กซ์ ท่า 69 ท่าพื้นฐานและท่ายกล้อที่ต่อมาหนูเฟิร์นรู้จักเป็นอย่างดีเพราะเป็นท่าที่ลุงพลใช้ทะลวงความสาวของเธอ นอกจากนี้ยังมีท่าแปลก ๆ มากมายเช่น ลิงอุ้มแตง ไถนา หรือแม้กระทั่งการร่วมเพศทางประตูหลัง

เรียกได้ว่าเด็กสาวอ่านจนหว่างขาเปียกแฉะไปทั้งหมด จนท้ายที่สุดเธอเริ่มหัดช่วยตัวเองจากการศึกษาเองในอินเตอร์เน็ต ด้วยการใช้นิ้วบี้ไปที่ติ่งสยิวของตัวเอง หรือแม้กระทั่งเริ่มสอดใส่นิ้วเข้าไปในช่องคลอดของเธอเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ ตอนนี้เธอเริ่มยอมรับอย่างสนิทใจแล้วว่าเธอรู้สึกดีกับลุงพลขึ้นมาจริง ๆ จนอยากรีบกลับไปที่วิทยาลัยเพื่อเจอผัวรุ่นเดอะคนนี้ขึ้นมาเร็ว ๆ

ลุงพลถึงจะแก่กว่าเราหลายปี แต่แกก็เป็นคนดีคนหนึ่ง แกเป็นคนขยัน รักสัตว์ ทำงานตัวเป็นเกลียว แถมไม่เคยมีเรื่องเสียหายกับผู้หญิงอีก แกมีหลายสิ่งที่เหมือนกับพ่อที่เสียไป เราเชื่อว่าแกไม่โกหกเรา แกดูแลเราได้แน่ เสียงยัยเฟิร์นฝั่งทีมลุงออกโรงเชียร์ในสมองอีกครั้ง

ไม่! แกจะบ้าเหรอยะเฟิร์น ลุงแกแก่กว่าแกตั้งกี่ปี ถ้าแกเกิดแต่งงานกับลุงเค้า สังคมรอบข้างจะมองแกว่ายังไง เสียยัยเฟิร์นฝั่งคุณธรรมตอบโต้บ้าง

พอนึกถึงคำพูดที่แกเคยพูดว่า แกคงอยู่บนโลกใบนี้อีกไม่นาน คราวนี้เฟิร์นรู้สึกใจหายขึ้นมาจริง ๆ หากไม่ได้เจอหน้ากับลุงพลอีก เธอคงรู้สึกเศร้าใจไม่น้อย มาคิดอีกทีมันก็แปลกนะ แบงค์หรือศาสตรา หนุ่มหล่อหน้าตาดีคนรักเก่าของเธอไม่เคยทำให้เธอรู้สึกรุนแรงได้แบบที่ลุงพลกระทำกับเธอเลยแม้แต่น้อย

ท้ายที่สุด ดูเหมือนว่าหนูเฟิร์นคนสวยชักเริ่มหลงตาเฒ่าพลขึ้นมาจริง ๆ เธอเลยอ้างกับแม่ว่าต้องรีบกลับกรุงเทพก่อนกำหนด โดยอ้างเหตุผลเรื่องเรียนและการทดลองฝึกงานที่หอคนป่วย ซึ่งแม่ของเธอยินยอมและจองตั๋วเครื่องบินให้เธอ และโทรแจ้งให้คุณป้าไปรับที่สนามบิน

ตอนแรกเฟิร์นเองก็อยากปฎิเสธ เพราะเธอคิดว่าเธอโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องยินยอมตามคำสั่ง คุณป้าตอบตกลงและจะไปรับเฟิร์นที่สนามบินดอนเมืองด้วยตัวเองตามเวลานัดหมาย

.........................................................


ทางฝั่งลุงพล แกรีบจองตั๋วรถทัวร์กลับมาที่กรุงเทพ แกเอาของไปเก็บที่บ้านพักภารโรงที่เงียบเหงา เพราะยังไม่มีใครเดินทางกลับมา ยังเหลือเวลาอีกราวหนึ่งอาทิตย์ก่อนเปิดเทอมใหม่ เมื่อพูดถึงบ้านพักภารโรง มันตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามซอยด้านหลังวิทยาลัย ลักษณะเป็นห้องแถวชั้นเดียวจำนวน 10 ห้อง ซึ่งไม่ค่อยมีใครไปเดินเพ่นผ่านแถวนั้น นอกเหนือจากนักการภารโรงและสมาชิกครอบครัวเท่านั้น

วันนั้นเป็นวันที่เงียบเหงา ลุงในชุดเสื้อยืดโปโลสีดำ กางเกงสแล็คสีเทา และรองเท้าคัทชูหนังสีดำ วางกระเป๋าเดินทางไว้บนโต๊ะ ก่อนเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม สักพักแกหยิบเอาจดหมายที่แกเขียนไว้หนึ่งฉบับขึ้นมาตรวจตราความเรียบร้อย มันเป็นจดหมายสารภาพรักและขอโทษเด็กสาวที่บังอาจล่วงเกินเธอ สิ่งที่แกตั้งใจก็คือแกจะนำเงินไปแลกแคชเชียร์เช็คที่ธนาคาร มันเป็นเงินเก็บที่แกตัดสินใจเจียดมันออกมาบางส่วนเพื่อใช้เป็นของขวัญปลอบใจและเงินทุนการศึกษาแกเด็กสาว แกมั่นใจอยู่ลึก ๆ ว่าหากหนูเฟิร์นได้อ่านจดหมาย เธอต้องรีบมาหาแกทันที

ก่อนหน้านั้น ไอ้เฒ่าชุมพลได้ใช้ความสามารถเฉพาะตัวในการสืบค้นที่อยู่ห้องของเด็กสาว ส่วนเรื่องชื่อและนามสกุลจริงไม่ใช่ปัญหา เพราะแกรู้ชื่อและนามสกุลจริงของเด็กสาวเรียบร้อยแล้ว

ไม่รอช้า ไอ้เฒ่าพลรีบควบมอเตอร์ไซด์มุ่งตรงไปที่ธนาคาร  โดยที่แกเองคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกับบุคคลที่แกเฝ้าฝันมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา

.......................................................

"หนูไม่น่ารีบกลับมาก่อนเลย น่าจะอยู่กับแม่ให้แกหายคิดถึงก่อน" เสียงป้าอัญชลีในพนักงานธนาคารบ่นอุบกับเด็กสาวที่กำลังหยิบกระเป๋าจากเบาะหลัง

"หนูรีบกลับมาเพื่อการศึกษาค่ะป้า" เนตรชนกหรือเฟิร์นยิ้มตอบ เธอดูสวยน่ารักสมวัยด้วยชุดเสื้อยืดแขนยาวสีชมพู กางเกงยีนส์สีฟ้า รองเท้าผ้าใบสีขาว ผมยาวเรียบสวยประบ่า หลังจากที่กลับบ้านไป เริ่มมีคนทักว่าเธออวบขึ้น แม่ของเฟิร์นแซวว่าสงสัยตอนอยู่กรุงเทพลูกสาวกินจุไปหน่อย แต่ใครเลยจะรู้ว่ามันอาจเป็นเพราะน้ำเชื้อที่ฉีดเข้าไปในโพรงสวาทของเธอ ทำให้สรีระของเธออวบอัดขึ้นกว่าเดิ่ม เธออ้างกับญาติ ๆ เสียงหนักแน่นว่าเธอต้องรีบกลับมาเพราะเรื่องเรียน แต่อันที่จริงเธอแค่อยากกลับมาที่วิทยาลัยเร็ว ๆ เพื่อเจอหน้าลุงพลเท่านั้น

"ถ้ามีอะไรโทรเรียกป้านะ อ้อ! ไหน ๆ ก็บอกข่าวนิดหนึง เฟิร์นจำเจมส์ได้ไหม" ป้าอัญชลีกำลังหมายถึง เจมส์ หรือ กันตพล นักเรียนนายร้อยเตรียมทหารที่เป็นญาติห่าง ๆ ที่มีท่าทีสนใจเฟิร์นอยู่ไม่น้อย "รู้ไหมว่าเจ้าเจมส์มันฝากมาบอกป้าว่ามันชอบเราด้วยแหละ"

"แหม...ป้าก็" เด็กสาวยิ้มเขิน ๆ แต่ในใจของเฟิร์นตอนนี้แทบไม่มีเจมส์ นักเรียนนายร้อยคนนั้นอยู่ในหัวอีกแล้ว หลังจากถูกลุงพลทะลวงถ้ำสาวเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน "หนูอยากตั้งใจเรียนก่อนค่ะป้า เรื่องแฟนเอาไว้เป็นเรื่องของอนาคต"

"ยังไงป้าก็อยากแนะนำเจมส์ให้หนูได้พิจารณานะ" ป้าอัญชลียืนยัน "เจมส์เป็นเด็กดีและกำลังมีอนาคตในสายงานทหาร หนูไม่อยากรอดซุ้มกระบี่กับหนุ่มนายร้อยเหรอ โก้จะตาย"

"ไม่รู้ซิคะ...." เด็กสาวตัดบท "เอาเป็นว่าวันนี้หนูรบกวนคุณป้ามาทั้งวันแล้ว คุณป้ารีบกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวรถติดนะ" เนตรชนกหรือเฟิร์นพนมมือไหว้ลาคุณป้าเพื่อรีบนำสัมภาระเดินทางกลับเข้าห้อง

"จ้า หลานสาว" ป้าอัญชลีย์พยักหน้ารับ "ยังไงก็ดูแลสุขภาพหน่อยนะ อย่าหักโหมกับการเรียนจนป่วยแบบเมื่อคราวที่แล้วล่ะ ป้าเป็นห่วง"

เด็กสาวปิดประตูรถ ก่อนถือกระเป๋าเดินเข้าวิทยาลัย  และในจังหวะเดียวกันนั้นเอง เธอพบกับลุงพลที่กำลังขับมอเตอร์ไซด์สวนมาพอดี

..........................................

ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า นางฟ้าตัวน้อย ๆ ของไอ้พลจะรีบกลับมาวิทยาลัยก่อนกำหนด ไอ้พลเอ้ย! มึงแม่งโชคดีเป็นบ้า เฒ่าพลจอดรดข้างทางเพื่อทักทายกับเมียเด็กของแกด้วยความดีใจ

"ไง หนูเฟิร์น ทำไมรีบกลับมาละจ๊ะ" ตาเฒ่าชุมพลยิ้มหวานให้ "สงสัยคิดถึงลุงเลยรีบกลับมาละซิ"

"ไม่รู้" เด็กสาวยิ้มเขินหน้าแดง เธอแกล้งมองไปทางอื่นแก้เขิน ในใจคิดว่าลุงพลนี่รู้ทันได้ยังไง "หนูรีบกลับมาเพราะเรื่องเรียนต่างหาก"

"ยังมีเวลาเกือบอาทิตย์ถึงจะเปิดเทอมนะ" ลุงพลแยบตรงจุด "ลุงคิดถึงหนูมากนะ กลับไปนี่แทบนอนไม่ได้กินไม่หลับ"

"มันเรื่องของลุง" เด็กสาวบอกปัด ก่อนรีบเดินหนีไป เพราะกลัวใจตัวเอง กลัวว่าลุงพลจะจับไต๋ได้ว่าเธอเองก็คิดถึงและติดใจในรสรักของลุงพลไม่น้อย จนถึงขนาดกลับไปศึกษาเรื่องเพศศึกษาแบบละเอียดเลยทีเดียว

"ไว้ถ้าคิดถึงลุง ลุงจะรอที่ห้องพักภารโรงนะ" ลุงพลแกล้งแซวเล่น จนทำหนูเฟิร์นหันควับกลับมาแลบลิ้นใส่แก ให้ตายเถอะโว้ย แกโคตรอยากเข้าไปฟัดเด็กสาวกลางถนนทางเข้าวิทยาลัยซะเดี๋ยวนี้เลย

"ใจเย็น ๆ โว้ยไอ้พล" ไอ้เฒ่ายิ้มกริม ทุกอย่างง่ายขึ้นเมื่อเด็กสาวมีใจให้ งั้นรีบทำตามแผนได้เลย

.........................................................................

ในช่วงกลางดึก หลังจากที่เด็กสาวอาบน้ำแต่งตัว และเก็บสัมภาระเรียบร้อย เธอใช้เวลาที่เหลือในการอ่านทบทนบทเรียน ซึ่งเทอมที่ผ่านมาเธอเรียนได้เกรดเฉลี่ยถึง 3.90 เนตรชนกหรือเฟิร์นตั้งใจว่าเทอมนี้เธอจะเรียนให้ได้เกรดเฉลี่ย 4.00 เพื่อให้แม่และป้าของเธอภูมิใจ

หลังจากที่อ่านได้สักพักใหญ่ เธอรู้สึกหิว จึงตัดสินใจลงลิฟต์ในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อยืดสีขาว และรองเท้าแตะสีฟ้า เพื่อลงมาหาข้าวกิน หลังจากเดินออกมาจากลิฟต์ตรงห้องโถง โอเปอเรเตอร์ได้เรียกชื่อเธอทันที

"เนตรชนก มารับจดหมายด้วย" เจ้าหน้าที่หญิงวัยกลางคนเอ่ยปากเรียกชื่อเธอ "ไม่รู้ว่าใครส่งมา แต่มันจ่าหน้าซองถึงห้องของหนูนะ ช่วยมารับที"

"ได้ค่ะ" เด็กสาวรับจดหมายด้วยความสงสัย ใครกันนะส่งมันมาให้ เธอเลยตัดสินใจนำมันติดตัวไปด้วยระหว่างทานข้าว หลังจากที่เดินออกหน้าประตู เฟิร์นถึงกับต้องหยุดชะงัก เมื่อพบกับลุงพลที่นั่งรอบนรถมอเตอร์ไซด์คู่ใจของแก แกยิ้มให้หนูเฟิร์นพร้อมกับชี้ไปที่ซองน้ำตาลในมือ

"อย่าลืมเปิดดูนะ" ลุงพลเอ่ยปาก และทำมือเหมือนโทรศัพท์ไว้แนบหู เด็กสาวเข้าใจทันทีว่าลุงแกกำลังจะสื่อถึงอะไร

เด็กสาวมองค้อน ตั้งใจจะเดินเอาซองจดหมายไปคืนลุงพล แต่ลุงพลไหวตัวทันรีบสตาร์ทรถหนีไปจากจุดเกิดเหตุ ปล่อยให้หนูเฟิร์นเมียเด็กสุดที่รักของแกยืนงงงวย

"แกส่งอะไรของแกมาให้นะ" เด็กสาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนตัดสินใจเดินไปหน้าปากซอยเพื่อหาของกิน ก่อนที่จะกลับมาเปิดซองจดหมายดูว่ามีอะไรข้างใน

..................................................................

ในใจคิดถึงแต่ลุงพล

ขอบคุณครับ

ลุงพลของจริง เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวดีแท้

  เสียดายลุงอายุมากไปหน่อย ใส่สุดไม่ได้ 

   เห็นเรียกลุงน่าจะ 40-50 น่าจะดี แต่นี้

   อายุ 60 น่าจะเรียกปู่นะ

แบบนี้เขาเรียกว่าติดใจรสรักลุงพลเสียแล้ว

ลุงพลร้ายกาจ

จดหมานนัดพบของลุงพล