ความสุขของกะทะ ตอน 18 การตัดสินใจของกะทะกับพี่พลอย (Copy : kankan)
................................................


กะทะลงจากรถแท็กซี่เดินเข้าบ้าน
พี่พลอยนั่งเหมือนเหม่ออยู่บนโซฟา
กะทะรีบเดินเข้าไปซบที่ตัก
เหมือนอยากจะรำพึงรำพันแต่ก็สกดมันกลับคืนไป

พี่พลอยยื่นมือมาลูบที่หัวเขาเบาๆแล้วพูดว่า
"พี่พลอย..รู้แล้วละ ไม่ต้องพูด พี่พลอยเคยเห็นนิมิตนี้มาหลายคืนแล้ว..."
กะทะตกใจรีบดันตัวขึ้นแล้วถามระร่ำระลัก
"พี่พลอยนิมิตรเห็นอะไรเหรอ...."

"ราณีไง...ราณีของสัญชัย...ราณีน้องของชายา..."
"พี่พลอยรู้ทุกอย่างเลยเหรอ..."

พี่พลอยพยักหน้าแล้วพูดว่า
"กะทะอย่าลืมซิ..พวกเราบำเพ็ญเพียรกันมายาวนานเท่าไหร่แล้ว
แม้บางอย่างยังไม่อาจเติมเต็มได้ในชาตินี้
แต่ที่เราก้าวเดินนี่แหละคือความก้าวหน้าของเรา
นานนับภพชาติไม่ถ้วนที่เราล้มลุกคลุกคลาน
น้ำตาที่เราหลั่งออกมาอาจมากกว่ามหาสมุทรสี่เสียอีก"
พี่พลอยสายตามองเขาเหมือนมารดามองดูบุตร
กรณีเยี่ยงคู่บารมีที่สร้างสมกันข้ามภพข้ามชาติ

"อย่าท้อซิกะทะ...เราต้องเดินทางกันต่อไป สัญชัย ชายา และราณี.."
คำว่า ราณี เสียงพี่พลอยแผ่วหวิวเหมือนปนสะอื้น

"พี่พลอย..ผมจะทำยังไงกับ 180 วัน ที่ไม่รู้ว่าจะเจออะไร
ผมจะไปที่ไหน...จะช่วยราณียังไง..."

"กะทะ..ชีวิตไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ
แต่เป็นกรรมลิขิตต่างหาก เมื่อมีการเดินทาง
ก็ต้องมีเส้นทางให้เดิน จำไว้นะ
เพียงแต่กะทะต้องเตรียมตัวให้พร้อม
เรื่องนี้พี่พลอยก็ช่วยกะทะไม่ได้หรอก"
เสียงพี่พลอยเข็มแข็งทรงพลังสะเทือนเข้ามาในอกกะทะ

"อาทิตย์หน้าผมก็จะสอบไฟนอลแล้ว เรื่องสอบผมไม่ห่วงหรอก"
"อื้อ..ทำให้เต็มที่...."
"ครับ...ผมจะทำให้เต็มที่ทำให้ดีที่สุด และก็จะทำเพื่อเธอ..ราณี...
จะนำเธอกลับมาจากจองจำหลงมิติ"
"สู้ๆนะกะทะ พี่พลอยเอาใจช่วย"
"ครับ..."

กะทะยิ้มได้..เหมือนว่าปมบางอย่างของเขาถูกไขไปเปลาะหนึ่ง
"ชีวิต..ไม่ใช่พรหมลิขิต แต่เป็นกรรมต่างหากที่ลิขิต..."

......................

การจะเข้าสู่มิติที่ราณีบอกเขาเองก็ยังไม่รู้อะไรมาก
เคยแต่ฟังนิทาน คิดว่ามันไม่จริงมันแค่หลอกเด็ก
แต่ขณะนี้ในมโนสำนึกของเขาชัดเจนว่าแดนนั้นมีอยู่จริง
แต่เขาจะไปยังไง ไปยังไง

คิดวนไปวนมาแล้วก็ตัดใจ
กลุ้มใไปจก็ไม่มีประโยชน์
ขอให้เป็นเรื่องในอนาคตก็แล้วกัน
ราณีบอกเพียงให้เขาเตรียมตัวเอาไว้ว่า
จะต้องเดินทางภายใน 180 วันเท่านั้น

พี่พลอยได้ตัดสินใจให้เขาแล้ว คือ ต่อสู้ ไม่ยอมแพ้
ชีวิตเป็นเรื่องของกรรม

กรรมก็คือการกระทำของเราเองไม่ใช่ใคร
ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
หนทางย่อมมีเสมอเมื่อมีผู้เดินทาง
กะทะแช่มชื่นขึ้นอย่างประหลาด

ปราณในกายโคจรตามชีพจรน้อยใหญ่นับหมื่นนับแสนเส้นสาย
กะทะรู้สึกว่าเส้นชีพจรที่เขามองเห็นเพิ่มขึ้นอีกมากมาย
พลังปราณที่เป็นสีเหลือบประกายรุ้ง
ตอนนี้ก็สดใสแปร่งประกายประดุจเพชร
ยิ่งโคจรกะทะก็ยิ่งปลอดโปร่ง

กะทะทำปางมือ (มุทรา) ท่าต่างๆไปทีละท่าๆ
ครบ 108 ท่าในรอบแรก

กะทะคล้ายจะจะเข้าใจรางๆว่า
การทำปางมือนั้นก็เหมือนการตัดต่อพลังปราณจากชีพจรให้วิ่งไปเส้นใหม่
แล้วก่อให้เกิดกลุ่มพลังงานที่มีพลังงานสูงสุด
สามารถนำมาออกมาใช้ในกรณีต่างๆได้

กะทะฝึกปางมือ 108 ท่ารอบแล้วรอบเล่า
ยิ่งทำก็ยิ่งชำนาญ ยิ่งทำก็ยิ่งเข้าใจในเรื่องพลังงาน
ถ้ามีใครมาเห็นกะทะในตอนนี้
รอบกายของเขาปรากฎเป็นรังสีออร่ากระจายออกมาสว่างจ้า

ท่าปางมือเปลี่ยนไปเรื่อยๆออร่าก็แปรเปลี่ยน
ความเข้มอ่อนของสีแตกต่างกันไป
ในรอบสุดท้ายกะทะทำปางมือจบ
เขาใช้นิ้วหัวแม่มือจีบกับนิ้วชีเป็นรูปดอกบัว
แล้ววางบนหัวข่าทั้งข้างซ้ายและข้างขวา
จิตของกะทะดิ่งเข้าสู่ฌานสมาบัติขั้นสูงทันที

....................

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่ทราบ
กะทะลืมตาออกจากสมาบัติ
เขามองไปรอบๆเวลาคงดึกมากแล้ว
กะทะมองหาพี่พลอยเห็นนอนหลับบนโซฟาข้างๆเขา

กะทะมองพี่พลอยที่กำลังหลับไหลอย่างขอบคุณ
เขาเข้าใจแล้วว่าในเส้นทางของคนสามคน
คนที่เสียสละมากที่สุดก็คือพี่พลอย
กะทะเดินเข้าห้องนอนไปน้ำอาบน้ำ
ไม่นานนักก็ออกมาาใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด

กะทะเดินมาที่โซฟาแล้วสอดมืออุ้มพี่พลอยยกขึ้น
เขาทำอย่างที่คิดว่าเบาที่สุด
เขาไม่อยากให้พี่พลอยตื่น
แต่พอเขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าว
พี่พลอยก็ลืมตื่นขึ้นกอดรอบคอกะทะไว้แล้วพูดว่า

"กะทะไม่ต้องเป็นห่วงพี่พลอย..ทำในสิ่งที่ต้องทำเถิดนะ..."

กะทะพยักหน้า เขาเอาพี่พลอยมาวางบนเตียง
แล้วลงนอนข้างๆ ดึงตัวพี่พลอยเข้ามากอด
เอาหน้ามาซุกกลางอก

พี่พลอยลูบหัวเขาเบาๆกลิ่นกายของพี่พลอยหอมเหลือเกิน
หอมจนเขาอดใจไม่ไหว เฟ้นฟอนเนินอกพี่พลอยไปมา

.........................

วันนี้แม้กะทะจะผ่านศึกจากน้องแตน น้องเอ้ และน้องหมวย
แต่กะทะไม่ได้หลั่งเชื้อชีวิตให้นางใด
พี่พลอยค่อยดึงเสื้อของตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ
เต้านมอวบทั้งสองโผล่ออกมาให้กะทะดอมดมเนื้อแท้ๆ

"หอมจัง..พี่พลอย...ชื่นใจที่สุดเลย"

จากหอมกะทะก็ดูดหัวนมสีเข้มของพี่พลอย
แต่ละข้างกะทะดูดเน้นๆและนาน
ดูดอย่างหิวกระหาย
ดูดจนพี่พลอยต้องแอ่นอกด้วยความเสียว

"พี่พลอย...นมพี่พลอย..ดีจัง..ผมชอบนมพี่พลอย..."
พี่พลอยยิ้มรับแล้วแอ่นอกบดกับริมฝีปากของกะทะแรงๆ
"พี่พลอย..ทำให้ดีปล่าว..."
"ผมไม่เหนื่อยนะพี่พลอย.."

กะทะยันตัวขึ้นรีบจัดการทั้งเสื้อและกางเกงนอนของพี่พลอยออกไปทันที
ตอนนี้พี่พลอยเหลือก็เพียงกางเกงในสีขาวเท่านั้น

พี่พลอยพลิกตัวมานอนหงาย
กะทะมองร่างพี่พลอยอย่างเต็มตาทุกๆส่วนของพี่พลอย
แม้พี่พลอยจะเลยวัยรุ่นมาสู่วัยสาวใหญ่
แต่กะทะแสนประทับใจพี่พลอยมากกว่าสาวๆเสียอีก

กะทะก้มลงซุกกับหลุมสะดือพี่พลอย
คลอเคลียเล่นจนทำให้พี่พลอยถึงกับตัวงอด้วยความจั๊กจี้

"พอ..กะทะ..พอ..พี่พลอย..จั๊กจี้..."
พี่พลอยร้องห้าม กะทะหัวเราะร่วน

กะทะเลื่อนหน้าลงมาเรื่อยๆจนถึงกางเกงในของพี่พลอย
กะทะขยี้หน้าแรงๆที่เนินเนื้อ เงยหน้าขึ้นบอกพี่พลอยว่า

"พี่พลอย..ตรงนี้ชื่นใจใหญ่เลย...ต้องหอมนานๆหน่อย"
กะทะระดมจูบตรงกางเกงในจนนับไม่ทัน
พี่พลอยหัวเราะร่วน มองกะทะอย่างรักใคร่

เธอพอใจที่กะทะคลายเครียดลงแล้ว
แอบสัมผัสได้ถึงน้ำตาที่คลอเบ้าของกะทะตอนที่ซบตัก

พี่พลอยแกล้งแอ่นก้นยกลอยยักย้ายส่ายหนีหน้ากะทะ
มันยิ่งทำให้กะทะพยายามที่จะบดหน้าลงที่จะสัมผัสรักสัมผัสใคร่ของพี่พลอยให้เต็มที่

..................

กะทะรู้สึกว่าอีกไม่นานเขาจะไปจากพี่พลอย
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้เจอกันเมื่อไหร่
พี่พลอยทำท่าว่าจะรูดกางเกงในลงไปให้
แต่กะทะจับมือพี่พลอยเอาไว้
เขาคลุกหน้าอย่างกระหายอยู่นั่นแหละ
คลุกจนพี่พลอยเริ่มเสียวและหลั่งน้ำทิพย์ออกมาจนเปียกกางเกง

กะทะฝังจมูกเข้ากับร่องแล้วทำเป็นไถขึ้นไปจดเม็ดน้อยของพี่พลอย
ทุกทีที่สันจมูกกะทะไปไปโดน พี่พลอยถึงกับสะดุ้ง
ห่อปากคราง "ซี้ดดสสสส์" แล้วก็หัวเราะร่วน

"กะทะนี่ทะลึ่งจริงๆนะ...ดูทำเข้าซิ..." กะทะเงยหน้าขึ้นนิดนึง
"ก็ผมคิดถึงตรงนี้ของพี่พลอยเนี๊ยะ...คิดถึงม๊าก..มาก...อึ๊มมมม..ชื่นใจ๋ ..ชื่นใจ..."

พี่พลอยปล่อยให้เขาไถร่องของเธอเล่นอย่างพอใจ
กะทะเองรู้สึกว่าตัวเองผ่อนคลายจนจิตใจเข้าสู่สภาวะปกติ
เขามีแรงที่จะมุ่งหน้าไปแดนไกลต่างมิติที่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน
ไปผจญกับอะไรบ้าง มนุษย์เรามันว่างเปล่าอยู่แล้ว
ถ้าได้หาอะไรมาเติมเต็มความว่างเปล่าบ้าง
ยังดีกว่าที่ตายได้อย่างไม่มีอะไรเลย
ยามนี้กะทะปล่อยวางทุกอย่าง

.......................

กะทะโลมลิ้นที่แผ่กว้างเพื่อปาดป้ายหน้าเนินของพี่พลอยอย่างสุขสม
พี่พลอยเองรับทราบการตัดสินใจที่เด็ดขาดของกะทะแล้ว
เธอยินดีที่กะทะได้ทำตามเสียงเรียกร้องและหนี้รักของเขาในอดีต
เธอรับรู้และสัมผัสกับราณีได้มาพอสมควรแล้ว
แต่ก็ไม่แน่ใจจนถึงเมื่อคืน

เธอฝันถึงราณีอีก
ราณีบอกเธอว่ากะทะจะต้องเดินทางไปช่วยเธอในหิมพานต์
รอยต่อแดนโลกมนุษย์และโลกทิพย์
แรกๆพี่พลอยก็ประหวั่นใจ
ในใจลึกๆเหมือนจะมีความคุ้นเคยกับที่นั้นอยู่เหมือนกัน
และเวลาที่กะทะบอกกับเธอมันประจวบเหมาะกับลูกมักกะสีผลสุกเสียจริงๆ

พี่พลอยหวนรำลึกได้ว่าตามตำรามักกะลีผล
นั้นเวลาออกผลจะเป็นหญิงสาวสวยกลางกระหม่อมมีขั้ว
เชื่อมติดอยู่กับกิ่งของต้น

ลูกหรือผลของมักกะลีผลนั้นงดงามนัก
ตำราว่าเหมือนดังสาวอันพึ่งใหญ่ได้ 16-17 ปี
และฝูงผู้ชายได้เห็นก็จะมีใจรักใจใคร่ยิ่งนัก
มักกะลีผลที่ยังอ่อนมีลักษณะเหมือนคนนั่งคู้เข่า
รูปลักษณะเหมือนทารกในครรภ์มารดา

เมื่อโตขึ้นขาจะเหยียดออกก่อน
เมื่อโตเต็มที่จึงเหยียดตัวเหมือนคนยืนตัวตรง
พิทยาธร กินนร คนธรรพ์ และพวกนักสิทธิ์ผู้สำเร็จปรอท
จะมาออกันอยู่ใต้ต้น มาปักหลักรอคอย

พอลูกของมักกะลีผลสุกก็จะแย่งชิงกันเด็ดไปเป็นภรรยา
ต้องยื้อแย่งกัน ทำร้ายกันถึงตาย ผู้ที่เหาะได้ก็เหาะขึ้นไปเก็บ
ผู้ที่เหาะไม่ได้ก็ใช้ไม้สอยหรือปีนขึ้นไปเก็บ

เมื่อได้มาแล้วก็จะรีบนำไปยังที่อยู่ของตน
ทะนุถนอมสุดชีวิต ระแวดระวังภัยอย่างเต็มที่
ต่างก็ไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนมาแย่งเอาของรักของหวงไป

เมื่อเจ้าของได้เสพสุขกับมักกะลีผล
ด้วยความสุขสุดแสนหฤหรรษ์จะสิ้นสติสมปดีไปนานถึงเจ็ดวันเต็ม

ตอนแรก ๆ ที่พี่พลอยได้รับรู้ก็ออกจะเป็นห่วงกะทะ
แต่ตอนนี้เธอรับทราบได้ว่ากะทะได้แปรเปลี่ยนไปแล้ว
กะทะได้เติบโตทั้งทั้งพลังปราณและพลังจิตก้าวไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว
เขาได้ออกจากเปลือกและเติบใหญ่เดินได้ด้วยตัวเองแล้ว

ราณีบอกต่อเธออีกว่า
ต่อจากนี้ไม่นานจะมีคุรุเดิมของกะทะมาถ่ายทอดวิชาให้

พี่พลอยปล่อยให้ตัวเองเสพสุขจากการโลมลิ้น
เธอปล่อยให้กะทะไปเรื่อยๆ
เธอเพียงยักย้ายส่ายสะโพกร่อนเนินโหนกบิดไปมา
ปล่อยให้ตามความเสียวกระสันที่จะยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ

พี่พลอยอยากให้ลิ้นของกะทะสัมผัสกับเนินเนื้อแท้ๆ
เธอยื่นมือลงไปแล้วรูดขอบกางเกงในพรืดลงมา
กะทะจัดการกางเกงในออกจากปลายเท้าไปทันที

เขาจับสะโพกของพี่พลอยยกขึ้นมาวางบนหน้าขาของตัวเอง
จากนั้นกะทะจับขาของทั้งสองของพี่พลอยดันให้โล้ไปข้างหน้า ก้มหน้าลงโลมลิ้นปาดร่องเสียวพี่พลอยทันที

เนินเนื้อพี่พลอยได้สัมผัสกับลิ้นพริ้วไหวของกะทะ
เธอก็ได้แต่สะอื้นฮักๆด้วยความดาลใจ
กว่าอาทิตย์แล้วที่กะทะไม่ค่อยได้กลับบ้าน

แม้จะโทรมาบอกเธอ
แต่พี่พลอยก็คิดถึงกะทะ
เธอคิดถึงกะทะเหลือเกิน

เสียงเสียวของพี่พลอยดังออกจากปากไม่ขาดระยะ
กะทะห่อลิ้นให้เป็นเรียวแหลมแล้วเกร็งลิ้นให้สอดแยงเข้าไปในประตูรัก
พร้อมๆกับกวัดแกว่งลิ้นให้เป็นเสมือนดาบควานไปทั่วริมผนังประตูเสียว

พี่พลอยถึงกับดิ้นพลาดๆเธอลืมตามองกะทะที่ฟุบหน้ากับเนินโหนกของเธอ
"โอยยยยสสสส์....พี่..พลอย..เสียว..เหลือ..เกิน...อู๊ยยยยยสสสส"

กะทะไม่ฟังเสียง
ลิ้นของเขาทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ
ขณะเดียวกันเขาก็สำเหนียกถึงการโคจรของปราณพี่พลอยไปด้วย
กะทะรู้สึกว่าพี่พลอยก้าวหน้าขึ้นอย่างมาก

ยามนี้กลุ่มพลังปราณสีแดงเข้มจากกำหนัดโคจรอย่างเป็นระเบียบ
ไหลล่องไปตามเส้นชีพจรใหญ่น้อย
นั่นหมายถึงว่าพี่พลอยเสียวไปแทบจะทุกส่วนของร่างกาย
สุดเสียวจากปรนเปรอและการกระตุ้นของกะทะ

กะทะเงยหน้าขึ้นขยับตัวเองออกมา
วางก้นพี่พลอยลงบนที่นอน
ก้มมองพี่พลอยที่นอนหลับตาพริ้มอย่างรักใคร่
จากนั้นจับขาพี่พลอยยกขึ้นแบะอ้าออก
ขยับเข้าประชิดเพื่อสอดใส่เข้าประตูสวรรค์พี่พลอย
พอกะทะกดกับปากประตูพี่พลอยขยับตัวนิดๆ
ส่งเสียง "อี๊ยยยยสสส.." เบาๆ
กะทะส่งท่อนรักของเขาเข้าไป
น้ำทิพย์ของพี่พลอยบวกกับน้ำลายของเขา
ทำให้ท่อนเนื้อของเขาลื่นจนเกินพอ
ไม่นานกะทะก็ส่งเข้าไปจนสุดโคน

.....................

พี่พลอยแอ่นหยัดก้นขึ้นมาเพื่อให้กะทะบดเบียดให้แนบสนิทยิ่งขึ้นไปอีก
กะทะโน้มตัวลงไปหาพี่พลอยพร้อมกับบดเนินเนื้อโยกตอของเขาไปด้วย

พี่พลอยเกร็งตัวยกมือขึ้นมาโอบรอบคอของกะทะเอาไว้
กะทะก้มลงจูบปากพี่พลอยอีกครั้ง แลกลิ้นกันและกัน
มันช่างซาบซ่านดาลใจเป็นที่สุด
แม้วันนี้เขาจะมีสาวมาให้ได้ลิ้มรส
ทั้งหมดสดใหม่กว่าพี่พลอยของเขาทุกคน

แต่คุณค่าทางจิตใจไม่สามารถเทียบกับพี่พลอยได้เลย
อาจจะมีน้องหมวยที่ทำให้เขารู้สึกห่วงและอยากปกป้องดูแล

กะทะดึงของเขาออกมานิดนึงแล้วสวนแรงๆ เข้าไปจนรู้สึกว่ามันกระทบกับอู่แห่งมารดาของพี่พลอย
เธอสะดุ้งด้วยความเสียวสยิว
ลืมตาขึ้นมองกะทะเป็นประกายวามวาว

"ดีปล่าว..พี่พลอย..."
"ดี..จ๊ะ...กะทะ..จ๋า..ดี..ดี..จัง..อูยยยย...บดแบบนี้..พี่พลอย..เสียว ..มาก..."
"ผมก็เสียวพี่พลอย.. ทำกับพี่พลอบนี่ดีจังครับ..."
"มีความสุขหรือปล่าวละ..."
กะทะพยักหน้า
เริ่มที่ชักออกมายาวๆ
เขาก้มลงไปจูบพี่พลอยอีก
พอถอนปากเขาบอกพี่พลอยว่า
"ผมจะออกกับพี่พลอยนะ..."
"กะทะไม่เก็บ..พลังแล้ว..เหรอ..."
"ผม..อยากออก..กับพี่พลอยนะ..นะ..."
"จ๊ะ...ได้เลย...กะทะนี่เก่งขึ้นทุกวันเลยนะ...อุ๊ยยยย..ตรงนั้นเสียวจัง"
"ผมแทงเสย..ๆ นะพี่พลอย..."

กะทะชักของเขาออกมาแล้วขยับก้นลงนิดนึงก่อนแทงเสยขึ้นไปข้างบน
เขาทราบดีว่าตรงนั้นมันมีต่อมพิเศษอยู่ต่อมหนึ่ง ฝรั่งได้ค้นพบแล้วและตั้งชื่อว่า "จีสปอต"

เขาบรรจงให้ปลายขอบของเขาเบียดครูดให้ถนัดๆ
กะทะทำแบบนี้เพียงไม่กี่ทีที่พี่พลอยก็ครางระงม
"อูยยยย...กะทะ..พี่..พลอย...เสียวววว..เหลือ..เกิน...ซี้ดดดสสสสส์"

กะทะเห็นพี่พลอยชอบจึงเน้นทำแบบนั้นอีก
เขาคอยมองหน้าพี่พลอยที่หน้าแดงก่ำด้วยความกระสันสวาท

พี่พลอยลืมตาขึ้นเห็นแววตาของกะทะก็หยิกแขนกะทะทันที
"อูยยยย..พี่พลอย..หยิกผมทำไม...??"
"ก็แววตา..กะทะ..ทำให้พี่พลอยอายนะ..มองแบบนั้น ..อูยยยย..."
"ก็..พี่พลอย...ของผม..อยากน่ารักทำไมละ...?"
"อูยยยยสสสส์...ปากหวานจัง...วันนี้..กะทะ..ทำ..ดี..จัง...
ซี้ดดดดสสสส์ ..อุ๊ย..เสียว..มาก ๆ เลย"
"ดีใช่ป๋าว..."
พี่พลอยพยักหน้า มองสบตากะทะด้วยแววตาหยาดเยิ้ม

"ทำนานๆนะ..อูยยยสสสส์...เอา..อีก..แล้ว...ซี้ดดดสสสส์"
"เสียวเหรอ..พี่พลอย.."
"อึม..มันเสียวมาก อูยยยยยสสส..."
"ของพี่พลอยรัดของผมใหญ่เลย...แล้วปราณของพี่พลอยโคจรได้ดีมาก"

กะทะชักของเขาออกมาจนสุดและกดสวนลงไปแบบเน้นๆแน่นๆ
เขาก้มมองปากประตูที่ถูกของเขาสอดเขาไปชอบดูการยุบยวบและปากประตูรัดของเขาด้วยใจระทึก

กะทะดึงออกมาสอดเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาเองประทับใจเป็นอย่างยิ่งและยิ่งกว่าน้องหมวย
ยิ่งกว่าน้องเอ้ และยิ่งกว่าใคร ๆ

กะทะกระทำรักกับพี่พลอยอย่างสุดแสนที่จะบรรเทิงเริงใจเป็นที่สุด

......................

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่สอดใส่เข้าไป
มันคือกิจกรรมของสวรรค์
ความรู้สึกช่างเต็มไปด้วยความเต็มอิ่มและเต็มเปี่ยม พี่พลอยของกะทะเองสนองลีลารักอันแสนอ่อนหวาน
โอนอ่อนตามลีลาการกระทำที่ถ้อยทีถ้อยเอาใจกัน
ทั้งสองปฏิบัติต่อกันมันไม่ใช่สงครามรัก
แต่มันเป็นการพักผ่อนเหมือนพักร้อนอยู่ในสรวงสวรรค์

"โอววววสสส์...กะ..ทะ..พี่..พลอย..ถึง..ถึง..โอ๊ะะะะะ..."
กะทะรีบเร่งความเร็วลีลารักของเขาให้เพิ่มจังหวะมากขึ้น
เขากดปะทะกับเนียนเนื้ออวบของพี่พลอยจนเกิดเสียง "พั๊บ ๆ ๆ"
พี่พลอยร้องครางระงม
กะทะก็ร้อง "โอ๊วววกกกกกกก" สุดเสีย
เขาปล่อยให้พี่พลอยถึงจุดหมายก่อน
แล้วกะทะเร่งตามมาติดๆ
เขาไม่โคจรพลังดึงกลับคืนมาเหมือนทุกคราว

การถึงจุดสอดยอดครั้งนี้ของกะทะ
เหมือนกับว่าจักรวาลทั้งจักรวาลหยุดนิ่งไม่ไหวติง
ทุกสิ่งรอบตัวเงียบสนิท
เขาปล่อยตัวลงกอดพี่พลอยแน่น
พี่พลอยเองก็ผวากอดเขาไว้
เธอตวัดขารัดรอบเอวเพื่อให้ทุกส่วนของรัดรึงกะทะไว้ในทุกอนู พี่พลอยขยับเพื่อให้ปากพี่พลอยหาปากกะทะแล้วประกบจูบอย่างดูดดื่ม

...."โอ..เธอผู้เปล่งประกายแสง
ประสบการณ์นี้เกิดขึ้น
ระหว่างลมหายใจเข้ากับลมหายใจออก
คือ ภายหลังจากลมหายใจเข้า กับก่อนที่ลมหายใจออก
ที่นั่นมีของขวัญจากฟากฟ้าดำรงอยู่"
"ออ...โอมมมมมมม...."

ปราณของกะทะโคจรหมุนเร็วจี๋
โคจรรวมร่างของทั้งสองเป็นสายพลังที่สว่างจ้าสายเดียวกัน
ไม่นานทั้งสองก็เขาสู่ฐานภวังค์สงบนิ่ง
ทั้งสองไม่หลับแต่พลันเข้าถึงความว่างอันไพศาลในทันที
เป็นความสงบสันติของผู้ทรงฌาณเท่านั้นสัมผัสได้แบบนี้

kankan (RE.W2015)
........................................

ถามมาก็ตอบไป
......................
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

"ชีวิต..ไม่ใช่พรหมลิขิต แต่เป็นกรรมต่างหากที่ลิขิต..."

พรมลิขิตไม่มีมีแต่กรรมลิขิตเห็นภาพเลยถ้าคิดไปตามความจริงก็คงจะเป็นเช่นนั้น

[mommampup01]

เป็นไปตามกรรมสินะครับ

อยากรู้จังว่าากะทะจะเจออะไรบ้างน้าา
จะได้ไปเห็นต้นมักกะลีผลรึป่าวนะ 
สู้ๆเข้านะ พ่อหมอกะทะ

 ขอบคุณ ท่าน Pem Samsan และ ท่าน kankan มากครับ

ถึงแม้ว่า " พี่พลอย " จะเป็น " ชายา " ในอดีต

แต่มี " จุดเกาะเกี่ยว " อันใด ที่ทำให้ " ปราณ " ของกะทะ " พื้นฟู "

ก่อนออกเดินทาง กะทะก็ต้องฝึกปราณให้คล่องแคล่ว แถมต้องฝึกปางมือด้วย

แบบนี้ก็ทำได้เนาะ ควบคุมการมอบความสุขให้กันและกัน ราวกับการท่องเที่ยวบนสวรรค์ ที่ไม่ใช่การทำสงครามรัก
ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันและกัน พิถีพิถัน เลาะเล็มความสุขไปเรื่อยๆ เนี่ยเคลิ้มเลยนะจะบอกให้

อ่านเพลินๆ ผมว่ากะทิคงรักพี่พลอยมากจริงๆ

รอต่อเข้าป่าหิมพานต์

ติดตามทุกตอน ไม่ขาดเลยครับ

กระทะฝึกกะพี่พลอยแล้วจะไงต่อดีน้า .. ขอบคุณครับ

สนุกมากครับ ขอรายละเอียดป่าหิมพานต์มากๆ

  ขออ่านเพิ่มครับ..