แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น | แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น |
ดาราที่ถูกทาบทามมาเป็นแม่ชีว่านชิง
ในยามวิกาลอันเงียบสกัด วันนี้ท้องฟ้ากลับไร้ดวงจันทร์แต่กลับเต็มไปด้วยดวงดาวที่ต่าง
แข่งประกายกันเต็มท้องฟ้า
ที่หน้าสุสานบรรพชนง่อไบ๊กลับมีร่างของชายผู้หนึ่งปรากฎขึ้น
ดูเหมือนคนผู้นี้จะแคล่วคล่องว่องไว รู้ทางหนีทีไล่ของสถานที่นี้เป็นอย่างดี
ด้วยมันเคยมายังสถานที่นี้มาก่อนนั้นเอง สุสานประตูทางเข้าแม้แตกต่างไป
ด้วยของเดิมได้พังทลายยังไม่มีการซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ ทั้งนี้เพราะเกิดจากฝีมือมันเอง
มันกลับรู้สึกเป็นสิ่งที่ภาคภูมิใจในผลงานมัน จนต้องลอบยิ้มออกมา
คนนี้คงไม่ใช่ใคร มีแต่เจ้ากังปังคนชั่วร้ายที่ไปข่มขืนศพแม่นางอึ้งย้ง แล้วเกิดปาฎิหารย์ ทำให้มันได้สุดยอดวิชา
ของง่อไบ๊ที่ทุกคนปรารถนามาครอบครอง จึงเหมือนว่าฟ้าดินใยวิปริตไปหนุนเสริมคนเลวให้มีอำนาจได้อย่างไร
ต่อไปนี้แผ่นดินได้วุ่นวายเดือดร้อน เพราะฟ้าดินเป็นต้นเหตุเป็นแน่
มนุษย์มักโทษทุกสิ่งว่ามาจากเทวดาฟ้าดินที่ดลบันดาล
แต่เหตุที่แผ่นดินต้องสับสนวุ่นวายเป็นเพราะการดลบันดาลของฟ้าจริงหรือ
เจ้ากังปังมองเห็นที่ประตูห้องสุสานกลับมีกุญแจคล้องไว้แต่ไม่ได้ล็อคเช่นเดียวกับวันที่มันมาครั้งแรก
กังปังจึงต้องแปลกใจว่าทำไม สำนักง่อไบ๊ไยจึงเลินเล่อหละหลวมเช่นนี้
ทั้งๆที่เกิดเหตุไปไม่นานยังไม่มีการป้องกันที่แน่นหนารัดกุม
กังปังหยิบคบเพลิงเดินเข้าไปในสุสาน แล้วจุดไฟในห้องมันรู้สึกเหมือนหนังที่ฉายซ้ำกับคราแรกเสียนี่กระไร
มันมองดูทุกอย่างยังคงเป็นเช่นเดิม จึงเดินไปเลิกผ้าม่านเข้าไปภายในที่มันได้พบกับ
โลงแก้วที่บรรจุร่างของอึ้งย้ง ครานี้มันกลับต้องสดุ้งแปลกใจยิ่งนัก
เพราะภายในโลงแก้วก็ยังคงมีคนผู้หนึ่งนอนอยู่ภายใน
กังปังจึงรวบรวมสติและขวัญกำลังใจเข้าไปดูใกล้ให้แน่ชัด
คนในโลงเป็นสตรีนางหนึ่งแต่ไม่ใช่อึ้งย้ง แต่กลับเป็นแม่ชีว่านชิง
“นางมานอนที่นี้ได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้นกลับนาง หรือสำนักง่อไบ๊กันแน่”
กังปังเริ่มใช้ความคิดแต่ก็ไม่อาจเดาสาเหตุได้ออก
มันจึงยกฝาโลงออกทำเช่นเดียวกับครั้งก่อน
กังปังมองดูร่างที่นอนหงายเหยียดยาวของว่านชิง พิจารณาดูใบหน้าขาวเกลี้ยงเกลาอย่างใกล้ชิด
นางยังสวยสคราญผุดผาดเหมือนเมื่อครั้งที่มันพบและปะมือกับนางในคราแรกแต่กลับดูสคราญตากว่าครั้งก่อน
ที่ได้เจอเพราะครั้งนี้ได้มองอย่างใกล้ชิด กอปรกับนางได้นอนหงายจึงขับเน้นส่วนโค้งส่วนเว้าอย่างถนัดตา
“คราก่อนในค่ายกลกระบี่ เสียดายที่ข้าไม่ได้จูบนาง ขอข้าชื่นใจดูสักคราเถอะ”
เจ้ากังปังคิดและเครียมหมายที่จะทำดังใจคิด แต่กลับมีเสียงพูดขึ้นในหัวมันขึ้นมา
“เจ้ากำลังจะทำอะไร คิดจะย่ำยีนางงั้นหรือแล้วไหนสัจจะสัญญาที่ให้ไว้ละ”
“เอ๊ะ เสียงของอาจารย์อึ้งย้งในหัวข้าเหรอ”
กังปังหลังจากผ่านไปหลายวัน จนทำให้มันจำแนกออกแล้วว่าพลังฝีมือต่างๆรวมทั้ง
ความจำและสติปํญญาของอึ้งย้งตอนนี้ได้ถ่ายทอดมาที่มันทั้งสิ้น ดังนั้นความคิดที่เกิด
บางทีเป็นดั่งความคิดของอึ้งย้งที่แสดงออกมาให้มันทราบซึ่งบางครั้งก็ขัดแย้งกับ
ความรู้สึกของมันเอง จนคล้ายกับต้องถกเถียงกันอยู่ภายใน
“ข้าไม่ได้ย่ำยีนางสักหน่อย แต่ประหลาดใจว่าเกิดอะไรขึ้น เอเห็นไหมนางยังไม่ตาย”
กังปังบอกด้วยเห็นทรวงอกขยับขึ้นลงแผ่วๆ ตอนนี้เหมือนเสียงอึ้งย้งเงียบหายไปแล้ว
กังปังจึงเอามือไปวางที่หน้าอกเบื้องซ้าย พบว่าว่านชิงยังหัวใจเต้นอยู่จริงๆ เพราะสัมผัสได้ถึงจังหวะ
การเต้นหัวใจกระทบผ่านฝ่ามือ
แต่การสัมผัสของมันทำให้รู้สึกถึงความนุ่มหยุ่นมือดียิ่ง
“เอ นางยังไม่ตาย ข้าคงต้องสำรวจให้แน่ชัดกว่านี้แล้วว่ามันยังไงแน่”
เจ้ากังปังพูดราวกับมันต้องการบอกให้อึ้งย้งรับทราบดังเป็นการแก้ตัวในการกระทำของมัน
กังปังจึงเอามือปลดสายรัดเอวของแม่ชีว่านชิงสยายออก จึงทำให้เสื้อผ้านางที่สวมใส่แยกจากกัน
เผยให้เห็นอกขาวสล้างโผล่พ้นให้ประจักษ์แก่สายตาร่ำไร เจ้ากังปังจึงเอามือแหลกเสื้อผ้านางออก ทันใดปทุมถันงาม
ก็ปรากฎให้เห็นเต็มตา ช่างขาวหมดจดประดับด้วยเม็ดบัวแดงเรื่ออยู่ด้านบน
อา...แม่ชีว่านชิง ไม่ใส่เสื้อชั้นในช่างสดวกยิ่ง กังปังอดใจไม่ไหวจึงก้มลงเอาปากงับดูดลงยอดเม็ดบัวทันที
“นี้ไม่ใช้การสำรวจแล้ว หากเลยเถิดแบบนี้ จะไปกันใหญ่ ครั้งก่อนเจ้าพึ่งก่อเรื่องแทบเอาตัวไม่รอด ยังคิดจะก่อเรื่องซ้ำจะยิ่งหนักกว่าเก่า”
กังปังขักรำคาญเสียงในหัว จึงตอบไป
“ข้าต้องกลัวไปใย ข้ามีฝีมือสูงเยี่ยมออกอย่างนี้ ต่อให้ยกมาทั้งสำนักแบบคราวก่อนก็สู้ข้าไม่ได้”
“เจ้าอย่าลำพองไป เหนือฟ้ายังมีฟ้า สักวันเจ้าจะต้องเจอดี แล้วจะรู้สำนึก”
กังปังตอนนี้เกิดอารมณ์หื่นกระหายตามสันดานเดิม จึงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ก้มหน้าก้มหน้าฟ้อนเฟ้นเต้านมทั้งสองข้าง
อย่างลำพอง ดูเหมือนเต้านมของแม่ชีว่านชิงก็ตอบสนองกระดอนไปมาตามแรงบีบขยำของกังปัง
จนหนำใจแล้วเจ้ากังปังจึงเงยหน้าขึ้นมองเห็นว่านชิงตีหน้าเบ้ ริมฝีปากเผยอน้อยๆ ราวกับครางกระเส่าด้วยความเสียว
กังปังจึงเอาปากเข้าประกบกับปากจิ้มลิ้มที่มันอยากจูบมานาน พอมันถอนปากออกมามองใบหน้าของว่านชิงกลับเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าของอาจารย์ตันหยงรองเจ้าสำนักง่อไบ๊แทน
“อะไรกันเมื่อกี้ เป็นแม่ชีว่านชิงแทัๆ ทำไมถึงเป็นแม่ชีตันหยงได้ หรือเมื่อกี้ช้าตาฝาดไป”กังปังคิดอย่างแปลกใจ
ฉับพลันมือของอาจารย์ตันหยงกลับดึงศรีษะมันให้โน้มเข้ามาจูบนางอีกครา พร้อมกับลืมตาขึ้น
ครานี้กังปังกลับมองเห็นดวงตาของแม่ชีตันหยงไร้แวว เหมือนเช่นเดียวกับตอนที่อึ้งย้งลืมตามองตนไม่มีผิด
กังปังจึงคิดว่าผิดท่าแล้ว จึงออกแรงดิ้นรนสุดกำลังด้วยไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรอีก
กังปังดิ้นรนเต็มที่จนตัวของมันต้องพลัดตกลงมาจากฐานรองโลงแก้วได้ มานอนแอ้งแม้งบนพื้น
มันค่อยหายใจโล่งอก แต่ฉับพลันบนเพดานกลับเปิดออก ปรากฎมีแหขนาดยักษ์ลงมาคลุมกายมันพอดี
กังปังพยายามดิ้นหนี แต่กลับมีแหอีกสองผืนตามลงมาพันกายมันซ้อนกันถึงสามชั้น กังปังยิ่งดิ้น
เหมือนดั่งลิงแก้แหมันกลับยิ่งพันกันยุ่งไปหมด แม้มีวรยุทธสูงแต่ก็ไม่อาจจะใช้กระบวนท่าใดออกมาได้
ได้แต่นอนกลิ้งกับพื้นไปมาโดบมีแหพันรอบกาย
ทันใดกลับมีผู้คนมากมายไม่รู้มาจากไหน กลับปรากฎตัวขึ้น ล้วนเป็นแต่บุรุษที่มาจากค่ายสำนักธรรมะทั้งหมด
มีทั้งเส้าหลิน บู๊ตึ้ง คุนลุ้น พรรคกระยาจก แต่ไม่ทราบว่าแม่ชีตันหยงกับว่านชิงหายไปที่ใดแล้ว
“ฮ่า ๆ ๆ งานนี้ช่างสำเร็จง่ายดายตามแผน ฮ้า ๆๆ ๆ”
เสียงทุกผู้คนในห้องหัวเราะกันอย่างครื้นเครง
“ไม่ต้องเหนื่อยมาก ก็ได้ผลคุ้มค่า เราต่างเอาประโยชน์จากมัน เรียงตามลำดับที่ตกลงกันไว้”
กังปังประหลาดใจ ไม่รู้ทั้งหมดพูดเรื่องอะไร จนมีหลายคนช่วยกันจับตัวมันยืนคว่ำหน้าลงบนโต๊ะผูกมัดมันไว้แน่นหนา
“ว่าแต่หลวงจีนท่านบวชมานาน อาวุธท่านยังจะใช้การได้หรือไม่”
แทนคำตอบหลวงจีนเส้าหลินกลับถอดกางเกงออกแล้วโชว์ท่อนเนื้อผงาดง้ำออกมาทันที
“นี้ไง ว่าแต่ข้าแล้วของพวกท่านละ”
ตอนนี้หลายคนเลยต่างงัดอวัยวะเพศของตัวออกมาอวดแข่งกัน
กังปังงุนงงว่าพวกเหล่าธรรมะทำไมทำเช่นนี้ด้วยจุดประสงค์อันใดจึงร้องถาม
“นี้พวกท่านต่างช่วยกันจับตัวข้า แล้วทำแบบนี้ทำไม”
กลับเป็นเจ้าสำนักบู๊ตึ้งกล่าว
“จะบอกให้ก็ได้เจ้าจะได้ไม่โง่งม”
“เราต่างรู้กันมานานแล้วว่า ง่อไบ๊มีคัมภีร์วิเศษที่ซ่อนอยู่แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน จนเจ้ามาเฉลยนี้แหละ
จึงรู้ว่าเจ้าได้ของวิเศษมาด้วยวิธีพิสดารยังไง ตอนนี้เจ้าคือคัมภีร์วิเศษเล่มนั้น”
“หมายความว่าไง หรือว่า...”กังปังแม้งงในถ้อยคำของคนเหล่านั้นแต่เกิดฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า
“ฮ่า ๆๆ ดูท่าเจ้าก็ฉลาดเหมือนกัน “
“ในเมื่อเจ้าได้มันมายังไง พวกข้าก็จะทำเช่นเดียวกัน”
บู๊ตึ้งพูดพลางเอามือไปบีบก้นกังปังเล่น กังปังใจหายวูบ
“กังปังเจ้าข่มขืนสตรีมามากมาย วันนี้พวกข้าก็จะจับเจ้าเย็ดตูดข่มขืนเพื่อเอาสุดยอดวิชาง่อไบ๊มาจากเจ้ามั่ง”
“เฮ้ย..พวกท่านทำอย่างนี้ไม่ได้ มันเป็นการทำของคนชั่วไม่ใช่หรือ ทำแบบนี้ไยไม่ใช่พวกท่านทำการชั่วเอง
แล้วพวกท่านจะยืนสู้หน้าในยุทธภพได้อย่างไร”
“ฮ่า ๆ ๆ เจ้าคิดผิดแล้ว ข้าเป็นเหล่าธรรมะ แม้วิธีที่ข้าทำเป็นเช่นเดียวกับเจ้าแต่ข้าก็อ้างว่าข้าจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องคุณธรรม เป็นการกำจัดภัย แล้วยังยืนอยู่ในยุทธภพได้สง่างามด้วยซ้ำ”
กังปังได้ฟังสุดจะฃิงชัง เอ่ยขึ้นอย่างเคียดแค้น
“พวกท่านสุดจะเลวทรามกว่าเหล่าอธรรมที่ท่านด่าด้วยซ้ำ”
“กังปังเจ้าก็คลุกคลีอยู่กับด้านมืดมานาน ก็น่าจะรู้ว่าทุกคนก็เลวด้วยกันทั้งสิ้น ไม่ว่ายุคสมัยไหน
ไม่มีใครมาเสนอหน้าปกป้องคุณธรรมะกันเปล่าๆหรอก ต่างคิดถึงประโยชน์ทั้งนั้นถึงออกมา “
กังปังนึกไม่ถึงว่านี้เป็นถ้อยคำที่ออกมาจากส่วนลึกของผู้คนที่เรียกตนเป็นฝ่ายธรรมะ
“พวกท่านล้วนแต่วิญญูชนจอมปลอม เป็นอธรรมในคราบธรรมะ ช่างเลวร้ายยิ่ง
คนเลวอย่างข้าแม้ไปทำผิดปล้นชิงใครก็ทำได้แค่ครั้งสองครั้งเจ้าทุกข์ก็จะระวังป้องกัน
แต่กลับคนชั่วที่แฝงอยู่ในคราบของคนดีเช่นพวกท่าน ผู้คนที่ไม่รู้ก็จะไม่ระวังอาศัยความดีมาบังหน้า
แล้วกลับไปทำร้ายผู้คนได้นับครั้งไม่ถ้วน แล้วยังมายืนเสนอหน้าพร่ำบอกว่าการกระทำของตัวดี
มันช่างอันตรายกว่า หากยุทธภพมีคนอย่างพวกท่านมาก มันคงถึงยุดเสื่อมแล้ว”
“เจ้าพูดพอแล้วยอมรับชะตากรรมเถิด เจ้าคนเลวที่เป็นเหยื่อให้พวกข้าใช้เป็นผลประโยชน์ได้”
“เอาพวกเราถอดกางเกงมันออก เชิญไต้ซือเย็ดตูดมันก่อน”
ไต้ซือเส้าหลินไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา จัดการเอาควยของมันเย็ดตูดของเจ้ากังปังทันที
กังปังร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดตัวมันมีแต่ข่มขืนคนอื่นวันนี้มันกลับรู้ถึงผลที่ได้ทำกับคนอื่นแล้วว่าเป็นยังไง
โชคดีที่ไต้ซือเส้าหลินเป็นคนหลั่งไวไม่นานก็เสร็จ
“เป็นไงไต้ซือ รู้สึกมีอะไรบ้างไหม”
“ข้าก็เหมือนเดิมนะ แต่ยังรู้สึกกำลังวังชาไม่ลดลงเลย ทำต่อได้อีก”
“ท่านต้องรอรอบต่อไปก่อน เดี๋นวตาข้าลองมั่ง จะทำให้มันคลายพลังฝีมือทั้งหมดมาให้ได้”
กังปังเพิ่งพักได้ไม่เท่าไร นักพรตก็เอาควยมันทิ่มเข้ามาในรูตูดของมันอีกคน แล้วหากเสร๊จจากบู๊ตึ้งแล้ว
ยังมีเหล่าบุรุษที่รายล้อมมันอยู่อีกตั้งหลายสิบคนมีหวังแบบนี้มันโดนเย็ดตูดตายแน่
ตอนนี้กลับมีคนหนึ่งเอามือง้างปากมันแล้วเอาควยมันพยายามจ่อเข้าไปในปากด้วยไม่ทันใจ
เพราะคิดว่าทางปากของกังปังก็อาจถ่ายทอดพลังวิเศษของมันได้เช่นกัน
“นี้เจ้าตื่นเสียที ไม่งั้นข้าต้องเอาไม้กวาดนี้เสียบตูดเจ้าอีกหนกระมั่ง”
“ตื่นเหรอ อะ....”
กังปังคล้ายหลุดพ้น ลืมตาสดุ้งตื่นขึ้นมาทันที ทั้งตกใจระคนดีใจผลุดลุกขึ้นนั่ง
มองเห็นชายชราลืมไม้กวาดกวาดพื้นด้ามใหญ่ยืนเท้าสะเอวมองมันอย่างขุ่นเคือง
“ข้า...ข้าฝันไปงั้นหรือ ช่างน่ากลัวจริง”
กังปังลุกขึ้นไปกอดชายชราผู้มีหน้าที่ดูแลศาลเจ้าที่มันแอบเข้ามานอนอยู่อย่างดีใจเหลือประมาณ
“ข้าขอบคุณท่านมากจริงๆ ที่ปลุกให้ข้าตื่นขึ้นมา”
ขายขราสุดงุนงง เพราะเมื่อสักครู่ตัวเองแกล้งเอาด้ามไม้กวาดแหย่ตูดมันแท้ๆ
แทนที่จะโกรธกลับมาขอบคุณแถมกอดตนไม่หยุดเช่นนี้
“ดูท่ามันคงประสบกับฝันร้ายมากๆจริงๆ”
ชายชราคิด
“พอเถอะๆ หยุดกอดข้าได้แล้ว เจ้าเหมือนคนเดินทางมาไกล ตั้งใจจะไปไหนหรือ”
“ข้าจะไปยังเมืองซินเกียง”
“ตรงนี้เป็นเขตนอกเมืองซินเกียงแล้ว พอพ้นไปอีกหน่อยก็เข้าเมือง”
ชายชราขี้เกียจซักว่ามันต้องการไปทำไม เพราะมีงานต้องทำด่วน
“เอาละเจ้าตื่นก็ดีแล้ว ข้าจะได้รีบทำความสะอาดให้เสร็จยังมีงานอื่นที่ข้าต้องทำ
อีกเดี๋ยวก็จะมีคนมาทำบุญที่นี้ต้องรีบแล้ว”
กังปังได้ฟังจึงรีบคว้าไม้กวาดจากชายชรามา
“งั้นข้าฃ่วยท่านเอง”
ชายชราเห็นกังปังมีน้ำใจเอาไม้กวาดไปกวาดพื้นอย่างขยันขันแข็ง
“ก็ได้ เจ้าช่วยข้าหากเจ้าไม่รีบ เดี๋ยวมีคนมาทำบุญเสร็จข้าจะแบ่งของกินให้เจ้าแล้วกัน”
ชายชราพูดเสร็จ จึงปล่อยให้กังปังกวาดพื้นไปส่วนตัวเองก็ไปทำอย่างอื่น
กังปังคิดในใจว่า ช่างโชคดีว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย ตอนนี้กังปังเริ่มตระหนักแล้วว่า
ทุกผู้คนล้วนแต่มีความโลภ ตัวมันยามนี้ได้เป็นเหมือนคัมภีร์มีชีวิตที่หลายคนต้องการ
อุปมาดั่งคนที่โชคดีถูกหวยรวยทรัพย์จึงมีคนมากมายแม้แต่คนใกล้ชิดที่ต้องการขอปั่นส่วนมารุมทึ้ง
จนบางรายต้องสูญเสียเงินไปหมดอย่างรวดเร็ว กลายเป็นคนยากจนกว่าตอนที่ยังไม่มีโชคด้วยซ้ำ
ตอนนี้มันชักไม่มั่นใจแล้วว่าที่มันได้วิชาจากอึ้งย้งมาจะเป็นด้วยวาสนาฟ้าประทาน
หรือฟ้าต้องการให้มันได้รับมหันตภัย
ได้รับจุดจบที่น่าสพรึงกลัวอย่างสาสมที่มันเคยได้ก่อกรรมมาตามฝันร้ายที่มันเพิ่งประสบ
มันจะแก้ไขชะตากรรมไม่ให้เป็นดั่งฝันร้ายได้ยังไง แล้วจะต้องทำความดีอะไรมาลบล้างได้เล่า
แค่ช่วยชายชรากวาดพื้นคงไม่พอมั่ง
การทำดีมันเป็นเรื่องที่ยาก อย่าว่าแต่คนเลวอย่างมันเลย คนปกติคิดจะทำดีก็ยังบ่นว่ายากลำบาก
ไม่มีใครพบเห็น แล้วมันที่ทำความเลวคิดจะทำดีให้คนรู้ได้ยังไง เป็นเรื่องที่ลำบากกว่าคนปกติตั้งหลายเท่า
กังปังตอนนี้เหมือนมีความรู้สึกนึกคิดที่ผิดไปจากเดิม หากมองในมุมที่ว่าเป็นเพราะกังปังได้ความคิด ความทรงจำ
รวมทั้งสติปัญญาจากอึ้งย้งมาจึงทำให้เปลี่ยนไป หรือหาก
มองในมุมที่ว่าเป็นอึ้งย้งต่างหากที่ตอนนี้ได้กลับอยู่ในร่างของทรชนกังปัง
เลยพยายามยึดครองร่างของกังปังให้ทำตามความคิดของตัว
ซึ่งบางครั้งอึ้งย้ง(ความดี)ก็ชนะกังปัง(ความเลว)
แต่บางทีกังปังก็ชนะอึ้งย้ง มันจึงเป็นเหมือนการต่อสู้ของทั้งสองที่อยู่ภายในตัวกังปังตลอด
แต่ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลใดก็ตาม ชีวิตนับแต่นี้ของกังปังก็จะมีแต่เรื่องยุ่งยากแล้ว
ด้วยเหตุที่กังปังได้ก่อเรื่องไว้มากมาย
มันจะไม่ใช่มีแต่ง่อไบ๊ ยังมีพันธมิตรต่างๆ คือ เส้าหลิน บู๊ตี้ง พรรคกระยาจก ยังมีสำนักบุปผาอีก
ที่จะตามไล่ล่า หรือแม้แต่พวกทรชนคนร้ายด้วยกันอีก และจุดจบของมันก็อาจเป็นเช่นดังที่มันฝันร้ายก็ได้
(เบื้องต้นเป็นพล็อตเดิมที่ผู้เขียนวางไว้ว่าจะให้กังปัง(เป็นผู้ร้าย)หลงตนใช้วิชาฝีมือที่ได้รับไปก่อกรรมทำเข็ญต่างๆ
แล้วสุดท้ายจะพบจุดจบดังข้างต้น แต่มีหลายคนเริ่มชอบกังปังอยากให้มันกลับตัวเป็นคนดี อยากให้
เรื่องจบอย่างมีความสุข เพราะในชีวิตจริงต่างต้องเจอกับเรื่องที่ไม่ได้สมหวังดั่งนิยาย
จึงคิดพล็อตออกมาใหม่ ซึ่งเป็นการยากที่จะให้คนเลวเกิดรู้สึกอยากกลับตัวเป็นคนดี
และจะหาหนทางใดที่จะทำความดีได้ จึงต้องคิดวิธีให้กังปังได้ค่อยเรียนรู้สำนึกที่จะเปลี่ยนสันดานเดิม
หากจะเดินเรื่องดั่งที่คิดจริงๆ คงเขียนยาวมากจึงยังไม่รู้ว่าจะเขียนได้จบไหม
ในภาคต่อไปคงเป็นเนื้อเรื่องที่สร้างใหม่โดยอาจไม่เกี่ยวกับมังกรหยก เช่นเดียวกับ
เดชคัมภีร์เทวดา(กระบี่เย้ยยุทธจักร) ที่อิงวิชากระบี่ไร้พ่ายที่เอี้ยก๊วยได้มา
เมื่อคิดจะให้กังปังเป็นพระเอก ก็จะมีผู้ร้ายหรือคู่ปรับที่เก่งกาจออกมา ตามแบบฉบับทั่วไป
จนอาจจะดูเหมือนว่าพลังฝีมือที่กังปังมีอยู่อาจไม่พอที่จะใช้สู้กับคู่ปรับได้ด้วยซ้ำไป
เพราะคู่ต่อสู้ของกังปังเก่งมาก จนผู้เขียนก็ยังไม่รู้ว่าจะหาหนทางปราบคู่ต่อสู้ของกังปังอย่างไรดี
อาจต้องให้ผู้อ่านช่วยกันคิดหาวิธีปราบคู่ต่อสู้ของกังปัง (ตอนนี้เขียนสดๆแล้วโพสเลย
ด้วยไม่มีเวลาขัดเกลามากนัก))ชอบหรือไม่ลองโหวต ที่ด้าบบนครับ จริงตอนนี้ผมเขียนไว้ที่อื่นนานแล้วเห็นที่นี้ยังไม่ได้นำมาลงเพิ่มให้ครับ
โพลล์
โพลล์