กระบี่เย้ยยุทธจักรภาคแปลงใต้แผงหนังสือ by wattana2015แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
"เจ้าเป็นใครกัน ทำไมต้องมาบุกรุกบ้านของข้า"
"ตื่นเต้นอะไรกันเล่า แค่ท่านสั่งคำเดียวข้าจะวางยาพิษศิษย์อาจารย์คู่นั้นให้ตายทันทีก็หมดเรื่อง ความลับจะไม่ได้รั่วไหลไปภายนอก" หลิวเจิ้นฟงขอร้องและบอกยังไงเขาจะมอบตัวเค๊กเอี๊ยงให้นางไป หลานฟ่งหวงยิ้มและสงสัยว่างักปุ๊กตุ้งมีความสำคัญอะไรกันนักหนาถึงห้ามนางไว้ ฝ่ายงักปุ๊กคุ้งและเล่งฮู้ชงที่ลอบเข้าไปในห้องลับของหลิวเจิ้นฟงก็ได้เจอกับเค๊กเอี๊ยง
"ไม่เจอกันนานเลยนะจอมยุทธงัก" เค๊กเอี๊ยงเอ่ยทักเมื่อเห็นงักปุ๊กคุ้งเข้ามาพบ
"ศึกเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เรายังไม่รู้ผลแพ้ชนะไม่นึกว่าวันนี้สวรรค์จะเปิดโอกาสให้ข้าได้มากำจัดมารชั่วอย่างเจ้า ฟ้าช่างปรานีต่อข้าซะจริง อาชงจัดการฆ่ามันซะ"
"แต่...อาจารย์ เขาบาดเจ็บสาหัสและยังไม่มีอาวุธ ข้า..ไม่อยากทำแบบนี้"
หลิวเจิ้นฟงกับหลานฟ่งหวงเข้ามาถึงพอดี หลิวเจิ้นฟงจึงสั่งให้หลานฟ่งหวงรีบพาเค๊กเอี๊ยงหนีไปก่อน
"นี่หรือหลิวเจิ้นฟง ธรรมะต้องปราบอธรรม แต่ท่าน...คบหาทั้งสองฝ่าย เหยียบเรือสองแคม ช่างน่านับถือนัก ฮึ"
"ข้ากับเค๊กเอี๊ยงนั้นถูกชะตาคบหากันด้วยใจ เราทั้งสองคนคุยกันแต่เรื่องดนตรีเท่านั้น...ท่านอาจไม่เชื่อ แต่ข้ามีความคิดว่าในยุคนี้นักบรรเลงพิณไม่มีใครเทียบกับน้องเค๊กคนนี้ได้ และการเป่าขลุ่ยก็ไม่มีใครเหนือกว่าข้า แม้น้องเค๊กนั้นเป็นคนของพรรคมารก็จริง แต่ข้ารู้ว่าเขานั้นมีจิตใจที่บริสุทธิ์เปี่ยมไปด้วยคุณธรรม ข้าไม่เพียงเลื่อมใสเขาทั้งยังชื่นชมอีกด้วย"
"ท่านมันเสียสติไปแล้ว หลิวเจิ้นฟง ตื่นหน่อยเถอะ กว่าร้อยปีที่ผ่านมาเหล่าพรรคมารเข่นฆ่าคนของห้าขุนเขากระบี่ไปตั้งเท่าไหร่"
หลิวเจิ้นฟงยังยืนยันว่ายังไงเค๊กเอี๊ยงก็คือสุภาพบุรุษ งักปุ๊กคุ้งส่ายหน้าผิดหวัง
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
"ถ้าท่านตามข้าไปฆ่าเค๊กเอี๊ยงตามเขาไปฆ่าเค๊กเอี๊ยงต่อไปก็ยังถือว่าเป็นสหายกันเช่นเดิม"
"เขาเป็นเพื่อนตายของข้า ข้าจะไม่ให้เค๊กเอี๊ยงถูกท่านทำร้าย ท่านไปเสียเถอะ"
"ดีล่ะ...ในเมื่อททานนับเค๊กเอี๊ยงเป็นเพื่อนตายของท่าน ข้างักปุ๊กคุ๊งก็จะไม่ใช่สหายของท่านอีกต่อไป อาชงเจ้ายืนเซ่อทำไมเล่าตามไปฆ่าเจ้ามาาชั่วนั่นเดี๋ยวนี้ยี่คือคำสั่งของอาจารย์"
"อาจารย์ ข้าไม่กล้า ท่านให้ข้าฆ่าคนบาดเจ็บแถมไม่มีอาวุธอีกต่างหาก ข้าทำตามท่านไม่ได้จริงๆ"
"หุบปาก ศิษย์สำนักหัวซานไม่มีคนใจเสวะอย่างเจ้า มารชั่วอย่างเค๊กเอี๊ยงถือเป็นคนด้วยรึ พรรคมารกับห้าขุนเขากระบี่ล้วนมีความแค้นฝังลึก ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้ เมื่อมีโอกาสหายากให้กำจัดคนถ่อยอย่างมัน เจ้ากลับปล่อยผ่านไปโดยไม่ทำสิ่งใด"
"อาจารย์"
"เจ้าไม่ต้องตามข้ามาอีก" งักปุ๊กคุ้งตวาด
"อาจารย์...ปกติท่านเคยสอนข้าว่าคนเราต้องเปิดเผย เป็นลูกผู้ชายที่ยืนหยัดสู้ฟ้าดิน การฉวยโอกาสฆ่าคนบาดเจ็บมันถูกแล้วหรือ เป็นวิสัยลูกผู้ชายด้วยหรือครับ"
"เจ้าเพ้อเจ้ออะไร...พรรคมารชั่วช้าอำมหิต สังหารคนดีในยุทธภพรวมทั้งชาวบ้านตาดำๆ ทั้งยังข่มเหงรังแกไม่มีละเว้นเรื่องนี้เจ้าไม่รู้รึยังไง เพราะความใจอ่อนของเจ้า จะทำให้คนดีต้องรับเคราะห์อีกตั้งเท่าไหร่ เจ้ามันหวังดีผิดคนเสียแล้ว"
"เอ่อ...ไหนว่าธรรมะชนะอธรรมเราก็ให้เค๊กเอี๊ยงหายดีก่อน ค่อยไปสู้กับเขาก็ได้ เขาจะได้ตายอย่างยอมจำนนไงครับอาจารย์"
"หึ..เจ้าไม่รูนิสัยเจ้ามารชั่วตนนี้ พอมันหายเมื่อไหร่ ก็ต้องเก็บตัวฝึกวิชาคิดค้นวรยุทธร้ายกาจออกมาทำร้ายผู้คนอีก เฮ่อ...โอกาสที่จะได้ปราบคนชั่วพริบตาก็ผ่าน ใครถูกใครผิดรู้จักแยกแยะบ้างสิ เฮ่ย...เจ้าไม่ต้องตามข้าแล้ว กลับไปหัวซานเดี๋ยวนี้"
"หา...อาจารย์ครับ"
"ไม่ต้องตาม" งักปุ๊กคุ้งตวาด้วยความโกรธ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แม่ชีน้อยอี้ลิ้ม
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เถียนป๋อกวง โจรปล้นสวาทซื่อดังฉายา ฉายเดี่ยวหมื่นลี้
เถียนป๋อกวงอุ้มแม่ชีน้อยแบกขึ้นหลังไป เข้าไปในป่าใกล้ๆ เล่งฮู้ชงก็นอนสลบไปพักใหญ่กว่าจะรู้ตัว...
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน