ขอบคุณ

เนื้อเรื่องเรียบเรียงได้ดี

บุรุษไม่ว่ายิ่งใหญ่แค่ไหน ส่วนมากหนีไม่พ้นมารยาสตรี

 

อี้หลานเยี่ยมมาก

thank

อยากอ่าน

 

ซูสีไทเฮา นางพญาหงส์เหนือมังกรจอมนางบัลลังค์เลือด



ซูสีไทเฮา นางพญาหงส์เหนือมังกรจอมนางบัลลังค์เลือด ตอนที่ 2

ซูสีไทเฮาเมื่อคราวเข้าถวายตัวเป็นพระสนม

ความเดิม

  นางนั้นเป็นผู้ที่ขยันมีความเพียรไม่ย่อท้อ  เมื่อได้รับโอกาสที่ดีนางก็วางตนให้เป็นที่รักที่เอ็นดูของผู้ใหญ่  ทำตนให้เป็นที่วางใจ  ถือคติอยู่อาศัยบ้านท่านอย่านิ่งดูดาย  ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นเสมอ โดยการดูแลทำความสะอาดสุนัข  ตรวจตราอาหารนก ปลา หรือตรวจตราตามโรงม้าตามประสาผู้ที่มาอยู่อาศัย  บางเวลานางก็หัดขี่ม้าบ้าง สิ่งนี้ที่นางทำนี่เองที่ทำให้ผู้ใหญ่ท่านเมตตามอบโอกาสดีๆให้อยู่เสมอ  แม้นนางเป็นผู้มาอยู่อาศัยแต่ก็ให้ความเมตตาให้ความรักแก่นางไม่แพ้ผู้เป็นบุตรของเจ้าบ้านเลยทีเดียว

  สองตอนแรกจะเป็นการเกริ่นนำเรื่องก่อน  ตอนที่ 3 ถึงจะเข้าเรื่องของนางกันนะครับ  ใครที่สนใจแนวนิยายอิงประวัติศาสตร์จีนก็ตามอ่านกันได้นะครับ  ถ้าติดตามไปแล้วผมจะไม่ทำให้ผิดหวังกันแน่นอน

  แม้เย่เห่อนารา อี้หลานนางจะเกิดมีชะตาต่ำด้อยโอกาสก็จริง  แต่เมื่อฟ้าจะบันดาลให้ใครสักคนนั้นเป็นผู้มีบุญอำนาจเสียแล้ว  ย่อมที่จะต้องมีผู้คอยอุปถัมภ์ค้ำชูและหนุนนำอยู่เสมอ  ฟ้าไม่ได้ตัดโอกาสหรือหนทางเสียแต่ทีเดียวไม่  อี้หลานหรือโบตั๋นก็เช่นกันเมื่อวัยเด็กได้สกุลมูคา  รักและเอาใจใส่นางไม่ผิดกับสะโกตาที่เป็นบุตรีในอุทรของบ้านทีเดียว  ทั้งสองนางได้รับการดูแลเฉกเช่นเดียวกันไม่ผิดเพี้ยน  การเป็นอยู่  การเล่าเรียน  การศึกษา  การให้มีผู้รับใช้ที่เหมือนและเสมอกันทั้งหมด

  ชะตาของอี้หลานนี้เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อและไม่น่าจะเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ได้ว่าสตรีนางหนึ่งลูกสาวของขุนนางชั้นปลายแถวคนหนึ่งจากท้องถิ่นทุรกันดาร  จะได้กลับกลายเป็นผู้มีวาสนาถึงขนาดที่มีอำนาจล้นฟ้าเบ็ดเสร็จเด็ดขาดเพียงผู้เดียวถึงกว่า 48 ปี  ทั้งนี้กว่าที่นางจะได้ถึงจุดสูงสุดดังว่านี้ก็ต้องแลกด้วยสิ่งต่างๆมากมาย  ที่นางเหนือกว่าคนอื่นใดก็คือนางมีปฏิภาณและไหวพริบในการเอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆเหนือกว่าผู้ใดชนิดกลับดำเป็นขาว  หรือแม้กระทั่งว่าเป็นผู้เสียเปรียบกลับมาได้เปรียบจนน่าอัศจรรย์เหนือแม้กระทั่งบุรุษที่เคยดูถูกว่าสตรีไม่สามารถทำอันใดได้นอกจากเป็นช้างเท้าหลังแต่นางกลับไม่ใช่เช่นนั้น

  อำนาจและเงินตรานั้นเป็นสองสิ่งที่อี้หลานไม่มีมาแต่กำเนิดจะถือว่านางขาดแคลนก็ว่าได้  แต่เพราะเป็นธรรมดาที่ว่า "ผู้ไม่มีอำนาจย่อมแสวงหาอำนาจ ผู้ไม่มีเงินตราย่อมแสวงความมั่งคั่ง"  การแสวงหานั้นเป็นชะตากรรมของมนุษย์ทุกผู้ทุกนามในโลก  ผู้ใดเกิดมาแล้วไม่แสวงหาย่อมไม่ได้ในสิ่งที่ตนต้องการเป็นธรรมดา  ซูสีไทเฮาก็เช่นกันนางกำเนิดมาในรัชสมัยของเสียนเฟิงฮ่องเต้  มารดาของนางหอบหิ้วบุตรทั้งห้าคนเข้ามาเผชิญโชคชะตาพึ่งพาญาติพี่น้องที่ปักกิ่งตั้งแต่นางยังอายุราวๆ 5 ขวบ  ชีวิตในตอนต้นหรือวัยเยาว์ของนางนั้นผ่านความลำบากลำบนนานาประการ  ในการเดินทางจากบ้านนอกทุรกันดารเข้ามาที่ปักกิ่งกว่าจะเดินทางไปถึงนั้นพวกนางต้องกรำแดดกรำฝนในการเดินทางเพราะบิดาที่เป็นขุนนางชั้นผู้น้อยค่อนข้างขัดสนในเรื่องเงินตรา

  นางและสะโกตาบุตรีเจ้าของบ้านที่นางอาศัยอยู่นั้นมีอายุอยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันมีความสวยงามไม่แพ้กัน  และโชคชะตาหนุนนำต่างก็ถูกส่งไปถวายตัวเป็นนางสนมในวัง"ต้องห้าม"เหมือนกัน  แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันที่ทั้งคู่มีก็คือ "บุญวาสนาแต่เก่าก่อน  ความฉลาดชิงไหวชิงพริบ หรือวิธีการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า  รวมทั้งวิถีความคิดความอ่าน  สร้างเสริมเติมปัญญาไม่เหมือนกันทั้งที่ทั้งคู่ก็มาจากที่เดียวกัน"  เพราะเหตุว่าอี้หลานนั้นเป็นเด็กที่รักการศึกษา  รักการอ่าน  นางจึงมีความคิดก้าวไกลกว่าสตรีทั้งมวลที่อยู่ด้วยกัน

  ขณะที่นางได้รับการคัดเลือกเป็นนางสนม  นางได้ใช้เวลาว่างในห้องอักษร(ห้องหนังสือหรือห้องสมุด)อยู่เป็นประจำ  และหนังสือที่นางนั้นสนใจนั้นส่วนมากเป็นหนังสือปรัชญา ประวัติศาสตร์ คัมภีร์ขงจื้อ วรรณกรรมสามก๊กและอื่นๆ  เพราะการไฝ่รู้นี้เองทำให้นางเป็นคนที่ฉลาดรอบรู้  จนเป็นพื้นฐานที่ทำให้นางมีบทบาทที่สำคัญในกาลต่อมาในอนาคตข้างหน้า  นางนับว่าเป็นสตรีแมนจูคนแรกที่ทรงได้ร่วมสนทนาและได้รับโอกาสถวายรายงานแด่องค์จักรพรรดิในเรื่องการของบ้านเมืองอยู่เสมอ  และยังไม่มีสตรีนางใดที่สามารถประพฤติปฏิบัติตัวได้เยี่ยงกับนางพระสนมอี้หลานแม้แต่นางเดียว

 

  อี้หลานทรงรู้เท่าทันว่าที่พระองค์ทรงขุ่นเคืองพระทัยที่เมืองเหล่านี้ตกเป็นของคนอื่น   และพระองค์ไม่สามารถยึดกลับคืนมาได้  ด้วยความฉลาดนางรีบทูลขึ้นทันที...

"จิ๋นซีฮ่องเต้  องค์ถังเกาจง  องค์เฉียนหลง  องค์คังซีฮ่องเต้  สิ่งที่ทุกพระองค์กระทำ  ฝ่าบาทก็ย่อมทำได้เฉกเช่นเดียวกันเพคะ  ราชวงศ์แมนจูจะต้องรุ่งเรือง  ฝ่าบาททรงพระปรีชาสามารถ  จะทรงสร้างประวัติศาสตร์ให้กับต้าชิงอย่างแน่นอนเพคะ"

  ความฉลาดมีไหวพริบรู้จักทูลแก้ข้อขุ่นมัวขององค์ฮ่องเต้ของนาง  ทำให้เพลิงโทสะที่ลุกโชนอยู่ในดวงฤทัยขององค์เสียนเฟิงนั้นมอดลงอย่างรวดเร๊ว  ทำให้พระองค์มีความชื่นชมและเสน่หาในตัวของนางเข้ามาแทนที่  ตั้งแต่นั้นมานางก็คือสนมที่องค์เสียนเฟิงฮ่องเต้โปรดปรานมากที่สุด  เป็นเพราะปัญญาและความรอบรู้ของนางที่เจนจบนั้นผูกมัดใจองค์ฮ่องเต้พระสวามี  และยังทำให้องค์ฮ่องเต้ทรงเห็นภูมิปัญญาของนางเป็นเบื้องแรก... เพราะนางนั้นนับว่า "เก่งทั้งบู๊เก่งทั้งบุ๋น หาผู้เทียบเคียงได้ยาก"

สดยอดมากๆ ครับเล่าเรื่องได้น่าติดตามจริงๆ