อักขระวิเศษ บทที่8

[joker socool]

เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่ง  บุคคลภายในเรื่องเป็นบุคคลในจินตนาการไม่ได้มีเค้าโครงจากเรื่องจริงแต่อย่างใด

ก่อนเข้านิยายขอมอบเพลงนี้แด่พระเอกของเรื่องผู้กลัวเมียจับใจ

บทที่8


 



      ความร้อนระอุราวกับถูกเหล็กแดงนาบเข้ากลางหลังทำให้ผมสะดุ้งตัวเกร็ง  ใบหน้าบิดเบี้ยวแต่แม่สาวผมทองตรงหน้าไม่ทันได้เห็นอาการแปลกประหลาดจากการดูดพลังอักษรของผมเพราะเธอกำลังถูกจุดสุดยอดถาโถมเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง  กว่าทุกอย่าจะสงบลงผมก็นอนหอบแผ่วอยู่บนร่างเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

      "ร้ายกาจจริงๆ  มิน่าคนไม่ชอบการมีอะไรผูกมัดอย่างอเล็กซ์ถึงได้หยุดที่คุณ  ทำเอาฉันอยากท้องกับคุณไปวูบนึงแน่ะ  แต่ไม่ต้องห่วงนะฉันฝังยาคุม  เรื่องท้องสบายใจได้  เพราะงั้น...อีกรอบมั้ย"

      "เท่าที่คุณต้องการเลย"ผมกระซิบยิ้มๆ "แต่น่าเสียดายนะ  คุณสวยขนาดนี้จริงๆผมอยากได้เป็นแม่ของลูกมากกว่าคู่นอนชั่วคราวซะอีก"

      "ไปปากหวานกับอเล็กซ์เถอะ  ฉันไม่หลงกลหรอกนะ  อยู่โสดๆแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว  จะไปไหนก็ได้  นอนกับใครก็ได้  ลูกก็ไม่ต้องเลี้ยง  ยังไงฉัรก็คงไม่ยอมสละโสดง่ายๆแบบยัยอเล็กซ์แน่"

      "จ้า"ผมหอมแก้มเธอ  ไม่คิดซีเรียสอยู่แล้วเพราะผมไม่อยากบังคับฝืนใจใครให้ท้องด้วย  ยิ่งกับคนที่ไม่อยากท้องผมจะไม่บังคับเด็ดขาด  แต่ถือว่าอเล็กซานดร้าเป็นข้อยกเว้นเพราะเธอทำให้ผมของขึ้นได้ไม่หยุดจริงๆและเธอก็ติดลูกง่ายซะจนแม้แต่ผมยังตกใจด้วย  ถ้าจะให้พูดตรงประเด็นก็คือแม่พันธุ์ดีๆนี่เองแหละ "ไปสนุกต่อในห้องสตูกันดีกว่า"

      ...ไบร์สคุกเข่าโก่งก้นหลับตาคราง  รอยยิ้มน้อยๆผุดพราวไม่ขาด  เจมส์ยืนเข่าอยู่ในหว่างขาโยกตัวส่งควยเข้าไปท่องในรูรักสองมือจับสะโพกผายอวบอิ่มน่าชม

      "เป็นยังไงบ้างที่รักบรรยากาศเหมือนกำลังเล่นหนังโป๊อย่างนี้"

      "โอววว  ตื่นเต้นพิลึกเลย  คุณนี่ช่างหาสถานที่จริงๆนะ...อา...อูย...ลึกจัง  ตอนจะสุดกดเข้าไปทั้งแท่งนะ  มันเสียวมากเลย โอว!!พระเจ้า!!!"

      ผมจับนมเธอบีบแน่นสโตกยาวๆแรงๆจนกลีบเนื้อปลิ้นมาทางด้านหลัง กดท่อนเอ็นพรวดเดียวเข้าไปจนมิดด้าม ไบร์สแหงนหน้าคราง ในห้องมีกระจกอยู่ตรงหน้าพอดีทำให้เธอเห็นภาพชายหนุ่มรูปร่างสันทัดอย่างผมกำลังขึ้นขี้กระเด้าเย็ดทางด้านหลัง  สาวสวยมองหน้าตัวเองในกระจก ดูตัวเองโดนผมคร่อมควบซอยแบบไม่ยั้ง เธอคงมีอารมณ์มากเพราะทั้งร้องครวญคราง ทั้งส่ายสะโพกรับควยอย่างเร่าร้อน  ผมเองเมื่อเห็นภาพตัวเองกำลังควบขี่บนหลังสาวนัยน์ตาสวยพร้อมกระเด้าควยเข้าออกในหอยจนทำให้เธอร้องครวญครางมันช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจที่สุด แต่จู่ๆสายตาผมก็เห็นตัวเองในกระจกกลับโปร่งใสมองทะลุได้ถึงด้านหลังอยู่วูบหนึ่งก่อนจะกลับมาเป็นปกติ  ผมสะบัดหัวมองภาพในกระจกอีกครั้งแต่มันกลับมาเป็นปกติตามเดิมไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักนิด

...ตาฝาดมั้งเนี่ย...

      "อูยยย  อย่าแกล้งโยกช้าสิ  จะขาดใจอยู่แล้ว  มีอะไรก็ใส่มาเถอะ!!"เสียงร้องดึงสติผมให้กลับมาสนใจร่างสาวต่างชาติตรงหน้าอีกครั้ง  ผมเลิกสนใจกระจกทันที  ก้มลงเลียหลังเธอพร้อมขยำนมทั้งสองข้าง กระหน่ำซอยควยเข้าออกในหีสาวรุ่นใหญ่จนรู้สึกว่ากำลังใกล้จะออกแล้ว

      "เร็วๆ...แรงๆ...อย่าหยุด ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ที่รัก  ผัวจ๋า  ผัวจ๋า โอว อะ อะ อะ อู๊ววววววว แตกแล้ว" เธอร่างกระตุกเป็นช่วงๆ ผมเองก็ระเบิดน้ำอสุจิเข้าไปในรูรักช่วงที่เธอกำลังถึงพอดี เราสองคนกระตุกแข่งกัน เสียงหอบหายใจดังระงมไปทั้งห้อง ผมค่อยๆชักควยออกจากหอยสาวตาน้ำข้าวเสียงดังบ๊วบ รูหีแดงแจ๋ค่อยหุบลงมีน้ำอสุจิขาวข้นผสมกับน้ำเสียวของเธอ  ไหลออกมาจากร่องรักเป็นทางลงมาตามง่ามขาลงสู่พื้น ผมมองภาพนี้อย่างภูมิใจ  พลิกตัวคู่ขาสาวให้นอนหงายก้มจูบท้องน้อยขึ้นมาถึงเรียวปากแดงเรื่อตามธรรมชาติ

      "ถ้าคิดจะมีลูกเมื่อไหร่มาบอกผมนะ  ผมอยากช่วย"

      "...ถึงตอนนั้นฉันคงให้สามีตัวจริงทำให้ดีกว่า  ขืนมีลูกกับคุณลูกได้โตมาเจ้าชู้เหมือนพ่อแน่"ไบร์สส่ายหน้ายิ้มๆส่งสายตาร้อนแรงมาราวกับว่าเธอยังต้องการผมอยู่อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย

      "เรื่องนี้ค่อยคุยกันทีหลังก็ได้  ตอนนี้ผมชักจะสนใจวิธีทำลูกมากกว่ามีลูกกันแล้วสิ"

      

      "นี่  ตื่น  ตื่นได้แล้วนะ!!" เสียงปลุกของอเล็กซานดร้าดังอย่างต่อเนื่องพร้อมกับการเขย่าตัวไม่ยอมหยุด  ผมงัวเงียลุกขึ้นนั่งในสภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่นักเพราะเมื่อคืนดันจัดสาวรุ่นพี่ของเธอซะหนักทำให้ตอนนี้แม่สาวทรงโตมองผมเคืองๆเลยทีเดียว "รู้งี้ไม่น่าให้สนุกกับไบร์สหรอก  ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ  เครื่องขึ้นตีห้าครึ่ง  ไปส่งด้วย"

      "จ้า"ผมลุกขึ้นหาวหวอดไปที  เหลือบมองดูนาฬิกายังคงตีสี่อยู่เลยไม่เร่งเท่าไหร่ "อาบน้ำรึยัง  ไปอาบด้วยกันมั้ย"

      "ไม่ดีกว่า  มันตั้งขนาดนี้ขืนไปอาบด้วยคงตกเครื่องแน่"เธอมองเอ็นเนื้อแข็งชี้ของผมยิ้มๆ  "ยังไม่พออีกเหรอ  เพิ่งเคยเห็นคนที่เล่นกับพี่ไบร์สแล้วยังตั้งอยู่เลยนะเนี่ย"

      "เมื่อคืนแค่เบาะๆน่ะกลัวจะเหนื่อยจนตื่นไม่ไหว"

      "ค่า!!  เอาเถอะๆ  ไปอาบน้ได้แล้ว  เดี๋ยวฉันปลุกไบร์สเอง"

      อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาผมก็อยู่บนท้องถนนกับสาวๆอีกสองคนด้านหลังรถ  ยังดีที่รถไม่ติดมากแถมสนามบินก็อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่เลยขับรถไปได้สบายๆ  ไม่ถึงยี่สิบนาทีรถยนต์ของเหนิงถึงมาจอดสนิทในลานจอดรถของสนามบิน  ผมรีบขนกระเป๋าสัมภาระไปให้อเล็กซ์  รู้สึกใจหายไม่น้อยที่เมียสาวคนสวยกำลังจะจากไป

      "เฮ้อ..."

      "เป็นอะไร  หนักเหรอคะ  ให้ฉันช่วยถือมั้ย"อเล็กซ์หันมาจากที่คุยอยู่กับไบร์สด้วยภาษาอังกฤษแบบไฟแลบ

      "เปล่าๆ  แค่คิดว่าคุณจะไปก็เหงาแล้วน่ะ"ผมบอกไปตรงๆ

      "โอ๋ๆๆ  มานี่มาสามีสุดที่รัก  ให้ฉันกอดปลอบนะ"เธอรั้งผมเข้าไปกอดแน่นกลางสนามบินทำเอาผมหน้าชา  หันมองรอบๆ  ยังดีที่เหมือนจะไม่มีใครสนใจเท่าไหร่  แถมในเวลานี้คนยังบางตามากด้วยเลยไม่ค่อยมีใครสนใจเรานัก "ฉันไปก็คงคิดถึงคุณแย่  แต่จะให้หนีงานบินกลับมาหาได้อีกคงนาน...เอาอย่างนี้  ถ้าอยากไปหาเมื่อไหร่โทรมาหานะ  เดี๋ยวออกเงินให้ไปหาถึงที่โน่นเลย  แถมจะส่งคนไปรับที่สนามบินด้วย  โอเคมั้ยคะ"

      "มันก็โอเคแหละ  แค่ผมรู้สึกใจหายเท่านั้นเองที่ไม่มีคุณอยู่แล้ว"

      "ฮ่ะๆๆ  เดี๋ยวยุ่งอยู่กับสาวๆในสต๊อคคุณก็หายเองแหละ  แหมวันนี้อ้อนจริงๆเลยน้า..."เธอเชยคางผม  แย้มยิ้มบนริมฝีปากดูน่ามอง "งั้นจะให้รางวัลกับความน่ารักนี้แล้วกัน...อืมมมม"เธอเผยอปากออกขยับใบหน้าเข้ามาใกล้  แลบลิ้นเล็ๆออกมาอย่างเปิดเผยว่าเธอต้องการจะทำอะไร  มันยิ่งทำให้ผมไม่อยากปฏิเสธและอ้าปากรับมันไว้พร้อมกับส่งลิ้นกลับไปโลมเลียอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน "อย่าพูดให้ซึ้งนักสิฉันไม่อยากจากกับแบบมีน้ำตานะ  ดูแลตัวเองดีๆล่ะ  แล้วไปหาบ้างนะ  ฉันกับลูกจะรออยู่ที่โน่น...รอสามีคนดีของฉันไปหา"

      "รับรองเลยว่าผมไปแน่  โชคดีนะ  เดินทางปลอดภัย"ผมยิ้มให้ทั้งที่ในใจรู้สึกตรงกันข้าม

      "โอ้ยย  ถ้าจะหวานกันขนาดนี้ฉันออกค่าเครื่องให้บินไปด้วยอีกคนเลยดีมั้ยเนี่ย  พอๆ  เลิกซึ้งได้แล้ว  ไม่ได้อยู่ไกลขนาดไปหากันไม่ได้ซะหน่อย  แกด้วยซานดร้า  รู้ว่ารักมากแต่ขืนทำซึ้งต่อฉันได้ร้องไห้จริงๆแน่  จะไปก็ไปได้แล้ว  เหงาก็โทรมาหากันบ้างแค่นั้นพอ  เดินทางปลอดภัยล่ะ"

      "จ้า"อเล็กซานดร้าหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะโบกมือให้ผมกับเพื่อนสาวรุ่นพี่ของเธอแล้วเดินเข้าเครื่องไปทิ้งให้เราสองคนเดินกลับขึ้นรถกันแบบหงอยๆ

      "ถ้าเหงามากก็ไปหาสิ  ไม่มีเงินก็ไปกับฉันก็ได้  ซัมเมอร์นี้ยังได้เลย"

      "คุณพูดจริงนะ"ผมอดยิ้มออกมาด้วยความดีใจไม่ได้  เพราะถึงยังไงอเล็กซ์ก็เมียผมคนนึงแหละ  จะมีผัวคนไหนบ้างไม่คิดถึงเมียตัวเองเมื่อต้องห่างกัน

      "ฉันเคยพูดเล่นด้วยเหรอ"ไบร์สยิ้ม "ถ้าเหงามากๆก็มาหาได้นะ  โทรมาก็ได้เดี๋ยวให้เบอร์ไว้"

      "เอาเบอร์ผมไปดีกว่า  เดี๋ยวแฟนเช็คโทรศัพท์แล้วจะมีหลักฐาน"ผมบอกเบอร์ให้เธอเม็มเอาไว้ก่อนจะใจจดจ่อกับการขับรถต่อ

      "เฮ้อ!!!  ยัยอเล็กซ์นี่อาภัพจริงๆ  จะมีคู่ทั้งทีดันเจ้าชู้  ดีนะที่แฟนคุณไม่รู้  ถ้ารู้เข้าจะเป็นยังไงเนี่ย"

      "ขืนรู้สิผมโดนจับตัดแน่  เอาเป็นว่าถ้าผมไม่รับสายก็อย่าขยันโทรนะแปลว่าผมไม่สะดวกรับจริงๆ  โอเคมั้ย"

      "ชักชอบคุณขึ้นมาซะแล้วสิ  ฮ่าๆๆๆ....ช่วยส่งฉันแถวปิ่นเกล้าด้วยนะ  เดี๋ยวฉันกลับเอง"

      แล้วเราสองคนก็คุยเรื่องสับเพเหระไปตลอดทาง  ส่วนใหญ่ก็ไบร์สนั่นแหละที่ชวนผมคุยเพราะผมคุยกับใครไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่  แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนะที่มีคนช่างพูดช่างคุยอยู่ข้างๆแบบนี้  ยิ่งตอนนี้ที่ผมรู้สึกเหงาๆด้วยยิ่งทำให้ผมกลับมาสดชื่นขึ้นได้แทบจะทันทีเลยก็ว่าได้  ส่วนคนช่างคุยอย่างไบร์สพอเห็นผมถามคำตอบคำก็เลิกคิดจะชวนผมคุยเลยเริ่มเล่าเรื่องของเธอกับอเล็กซ์ให้ผมฟังบ้าง

      ไบร์สเป็นสาวอเมริกาเช่นเดียวกับอเล็กซ์  เกิดในรัฐเวอร์จิเนียร์ในฟาร์มวัวเนื้อของพ่อ  ชีวิตเธอก็เหมือนสาวบ้านๆทั่วไป  เข้าโรงเรียน  มีความรัก  ทำกิจกรรม  แต่ที่ไม่เหมือนคนอื่นคือเธอเรียนเก่งกว่าเพื่อนร่วมห้องนิดหน่อย  นั่นทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปเมื่อจบไฮสคูล

      เธอไปต่อปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยชั้นนำตามที่พ่อเธออยากให้เรียน  บริหารธุรกิจคือสาขาที่เธอเลือกเข้าเพื่อมาบริหารงานของพ่อต่อแต่พอขึ้นปี 2 เธอก็เปลี่ยนไปเพราะความรัก

      เธอเริ่มเหลวไหลเมื่อรู้จักกับจอร์ช  ชายผู้ร่ำรวย  เพลย์บอยตัวพ่อแถมยังเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย  และในช่วงนี้เองที่เธอได้รู้จักอเล็กซานดร้า  เพื่อนของจอร์ช...ก็ไม่เชิงเพื่อนหรอกก็แค่มีพ่อร่วมธุรกิจกันอยู่เท่านั้นเลยรู้จักกันและถูกพ่อของทั้งสองชักชวนให้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ  ไบร์สจึงเริ่มหึงอเล็กซานดร้านิดๆแต่ก็รู้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรในกอไผ่กับจอร์ชเลยคบหากันมาเรื่อยโดยยังคงมีจอร์ชเป็นแฟนเช่นเดิม

      จากนั้นไม่นานจอร์ชก็เริ่มเปลี่ยนให้เธอกลายเป็นผู้หญิงของเขาอย่างเต็มตัว  กลางคืนพาเข้าผับ  ปาร์ตี้บ้านเพื่อนๆและบ้านเขาเองยันเช้า  กลางวันก็รั้งเธอให้โดดเรียนเพื่อสนองอารมณ์ของเขาอย่างต่อเนื่องในห้องนอนมืดทึบ  แต่เป็นอย่างนี้ได้ไม่นานเขาก็ออกลายเดิม  เริ่มไม่สนใจและกลับไปเที่ยวกับเพื่อนโดยไม่เห็นเธอในสายตาอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้คนที่เขาจีบกลับไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นอเล็กซานดร้านั่นเอง...

      "ก็ตลกดีนะ  ตอนนั้นฉันโกรธอเล็กซ์มากจริงๆที่มาแย่งจอร์ชไป  ขนาดว่าโทรไปหาอเล็กซ์เพื่อขอคำอธิบาย  อเล็กซ์ก็ไม่ได้อารมณ์เสียใส่แถมยังพาฉันไปเคลียร์กับจอร์ชเรื่องนี้ด้วยว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาและขอให้เขาเลิกยุ่งกับเธอเพราะมีฉันอยู่แล้วแต่คำตอบของจอร์ชนี่สิที่ทำให้ฉันหมดรักเขาไปเลย"

      จอร์ชบอกกับทั้งสองว่าเขาเพิ่งรู้มาไม่นานนี้เองว่าพ่อของอเล็กซ์กับพ่อเขาจะจับคู่ทั้งสองคนให้แต่งงานกันและจริงๆเขาก็ชอบหุ่นของอเล็กซ์มานานเลยไม่ขัดใจ  อีกอย่างเขาคงไม่มีทางแต่งงานกับสาวบ้านไร่จนๆอย่างไบร์สแน่  นั่นทำให้ทั้งไบร์สทั้งอเล็กซ์ต่างซัดเขาไปคนละฉาดจากคำพูดอวดดีนี้และ อเล็กซ์ได้ลั่นวาจาออกไปว่าชาตินี้ติ่ให้มีแค่เขาคนเดียวบนโลกก็จะไม่มีวันคบเขาและเมื่อไหร่ที่เธอได้เป็นผู้บริหารเธอจะเขี่ยบริษัทของพ่อเขาให้ตกจากบัลลังก์การเงินของอเมริกาเลยทีเดียว

      จากนั้นไบร์สเลยคบกับอเล็กซ์เป็นเพื่อนซี้กันมาตลอด  และตอนนี้อเล็กซ์เป็นผู้บริหารเต็มตัวมาได้สามปีกว่าหลังจากที่พ่อเขาเสียซึ่งเธอก็ทำตามที่พูดจริงๆเพราะบริษัทที่จอร์ชคุมกิจการอยู่ตอนนี้กลับกลายเป็นบริษัทที่เสียเครดิตจากทุกที่จนลูกค้าร่อยหรอ  แถมยังบังคับให้ถอนหุ้นจากบริษัทเธอจนบริษัทการเงินที่เคยใหญ่โตสมัยพ่อจอร์ชต้องกลับมาเป็นบริษัทให้คำปรึกษาด้านการเงินเล็กๆแทน

      "ฮ่าๆๆ  ตอนนี้จอร์ชคนแค้นน่าดูเลยแต่ตราบใดที่อเล็กซ์คุมบังเหียนธุรกิจอยู่คงไม่มีทางทำอะไรเธอได้แน่ๆ"

      "...ว่าแต่เล่ามาซะยาวแล้วคุณในตอนนี้ทำงานอะไรล่ะถึงได้มาขลุกอยู่ที่ไทยนี่น่ะ"

      "ฉันเหรอ  ก็ทะเลาะกับพ่อนิดหน่อยพ่อเลยให้น้องสาวที่จบเหมือนฉันไปคุมกิจการฟาร์มส่วนฉันก็ทำงานกับอเล็กซ์นั่นแหละ  ตอนนี้ก็เป็น CEO บริษัทร่วมทุนระหว่างไทยกับอเมริกา  คุณน่าจะรู้จักนะ  บริษัท OMNEAN Company น่ะ"

      "ฮะ!!  ไอ้บริษัทวางแผนการเงินที่ไทยจ้างให้ควบคุมการทำสัญญาเงินกู้กับธนาคารโลกอ่ะนะ"

      "ก็ตามนั้นแหละ  ถึงแล้วๆๆ  จอดส่งตรงนี้แหละพ่อหนุ่มใหญ่  ฉันไปดีกว่า...อ้อ! แล้วถ้าคิดจะมาก็มาหาได้นะ  ฉันอยู่อพาร์ตเม้นแถวข้าวสารนั่นแหละ"

      "ทำไมอยู่บริษัทใหญ่โตแต่พักที่รูหนูนักล่ะ"ผมถามก่อนที่เธอจะเปิดประตูก้าวออกจากรถไป

      "ฉันจะได้ไม่ลืมไงว่าฉันเป็นลูกชาวไร่มาก่อน  ไปละ บายย"

      ผมจอดอึ้งอยู่นาน  ไม่คิดว่าตัวเองจะได้รู้จักคนใหญ่คนโตขนาดนี้ถึงสองคนแทบจะพร้อมๆกัน  แถมทั้งสองคนยังเรียบร้อยให้ผมแล้วอีกต่างหาก  อย่างนี้ถ้าทำให้สองสาวนี้ไม่พอใจขึ้นมาผมคงไม่มีที่ให้ยืนแน่นอน



      รถยนต์สีดำคันหรูเข้ามาจอดที่หน้าชมรมอย่างนุ่มนวล  ผมก้าวลงจากรถแล้วรู้สึกใจหายนิดๆเพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่ผมจะได้ใช้มันก่อนจะต้องขับเอาไปคืนเจ้าของ  แต่...ยังไงมันก็ไม่ใช่ของผมอยู่แล้ว  จะเสียดายไปก็เท่านั้น  สุดท้ายจะช้าจะเร็วผมก็ต้องกลับไปขึ้นรถเมล์เหมือนเดิมอยู่ดีนั่นแหละ

กริ๊งงงงง  กริ๊งงงงงงง

      เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นก่อนที่ผมจะไขประตูเปิดชมรมซะอีก  ผมหยิบมันออกมาดูถึงได้รู้ว่าไม่ใช่ใครที่ไหนเลย  ประธานชมรมคนเก่านั่นเองที่โทรมาหาผมแต่เช้าอย่างนี้

      "ฮัลโหลตื่นรึยังเนี่ย"

      "ตื่นนานแล้วพี่  ผมมาถึงมหาลัยพอดีเลย  พี่จะเข้ามาหาผมตอนไหนครับเนี่ย"

      "บ่ายๆนะ  เดี๋ยวพี่เคลียร์งานก่อน  ต้องบอกฐาด้วยว่าจะไปไหนเดี๋ยวจะงอนพี่อีก"

      "โถ่พี่กอล์ฟ  ผมเสียวทุกทีเลยที่พี่พูดถึงพี่ฐาเนี่ย  ไม่รู้เมื่อไหร่พี่ฐาจะจับได้แล้วมาเจื๋อนผมทิ้ง  บอกไว้เลยนะผมกลัวพี่ฐามากกว่าโจรอีกเนี่ย"

      "เราไม่พูด  พี่ไม่พูดใครเขาจะรู้ล่ะ  ว่าแต่...ใครคือกอล์ฟเหรอ  เราไปแอบมีใครอีกเนี่ย"เสียงพี่กอล์ฟดูจะดุผมขึ้นมาทำเอาผมแทบตบหน้าผากตัวเองด้วยความกลุ้ม  ...นี่มันเลยเจ็ดวันมาแค่สามวันเองนะยังเป็นขนาดขี้เลยเหรอเนี่ย  ขืนสาวๆของผมเป็นอย่างนี้หมดทุกคนได้เกิดปัญหาใหญ่กับชีวิตพวกเธอแน่

      "ก็พี่ไง  เอาเป็นว่ารีบมาหาผมดีกว่านะ  ผมคิดถึงพี่จะแย่แล้วเนี่ย"

      "ก็ได้ๆ  อย่าให้รู้แล้วกันว่าแอบคบซ้อนกับใครเข้าน่ะไม่งั้นอย่าหาว่าพี่โหดนะ"

      "คร้าบบบบ"ผมรีบรับปากก่อนจะวางหูไป  ขนสันหลังลุกวาบขึ้นมาถึงคออย่างช่วยไม่ได้เมื่อนึกจินตนาการว่าพี่กอล์ฟรู้เรื่องการคบซ้อนของผมที่มัน...ไม่ได้ซ้อนแค่ชั้นเดียวแต่ดันซ้อนกันซะหลายชั้นจนยุ่งเหยิงไปหมด

...เนี่ยแหละน้า...เพราะเจ้าชู้ไปทั่วไงถึงต้องมาคอยระแวงแบบนี้...

...เพราะใครล่ะเรียกร้องให้หาอักษรเพิ่มอยู่เรื่อยน่ะ...  ผมกัดกลับ ...ว่าแต่ให้พี่กอล์ฟมานอนด้วยหลังเจ็ดวันไปแล้วนี่จะมีผลอะไรมั้ย  อย่างเรื่องความทรงจำด้านชื่อน่ะ... ผมถามต่อด้วยความสงสัย  กลัวว่าพี่กอล์ฟจะลืมชื่อตัวเองถาวรอย่างผมไปอีกคน

...ไม่หรอก  นอนด้วยเมื่อไหร่ก็กลับมาเหมือนเดิมเองนั่นแหละ  หรือจะปล่อยไปแบบนี้เลยก็ได้นะจะได้ไม่ต้องยุ่งยาก...

...บ้าเหรอเดี๋ยวงานก็เข้าหรอก  ขืนให้ลืมชื่อแต่คนอื่นจำชื่อได้  เกิดเจ้านายเรียกแล้วไม่หันพี่เขาจะตกงานเอาน่ะสิ  พอเลยๆเดี๋ยวเรื่องฟื้นความจำทางนี้จัดการเองไม่ต้องเข้ามาช่วยเสนอความคิด...

      ผมเข้าห้องล้างรูปเก่าไปนั่งเอกเขนกเปิดแอร์เย็นๆอย่างเคย  ใจก็อยากเก็บอักษรให้ได้ไวๆหรอกนะเพราะห่วงน้องมายด์ด้วยแต่ให้หาคนชื่อ ข. ไข่อีกตั้งสามคนนี่มันงานหนักน่าดู  หรือว่าจะหาภาษาอังกฤษก่อนดีเนี่ย  ...พอคิดถึงตรงนนี้ผมก็ชักสงสัยแล้วสิว่าจะให้เก็บตัวอักษรเพิ่มพลังไปทำไมในเมื่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหาตัวศัตรูยังไง

...สงสัยล่ะสิว่าจะหาศัตรูยังไง  เอาสั้นๆง่ายๆนะไอ้บื้อ  ตอนนี้คีพเปอร์ทุกคนน่ะพื้นฐานเป็นคนธรรมดาไม่เหมือนกับพ่อมดอักษรของมิติที่4ดั้งเดิมเลยจับสัญญาณได้ยากมากแต่ถ้าพลังแข็งแกร่งพอข้าจะสามารถจับสัญญาณของแกงเกอร์ในตัวของคีพเปอร์คนอื่นๆได้ถ้าเข้าใกล้พอ  เพราะงั้นเอ็งถึงต้องรีบสะสมตัวอักษรไงเพื่อให้จับสัญญาณศัตรูได้  อีกอย่างจะได้แกร่งพอจะสู้กับมันด้วย...

      "โอยยย  สุดท้ายก็ต้องสะสมอักษรให้ได้เยอะๆสินะ"ผมรำพึง  ชักขี้เกียจจะออกล่าสาวๆแล้วสิ  แค่นี้ก็รู้สึกผิดกับสาวๆในโอวาทผมแล้ว

      "...สะสมอักษรอะไรเหรอ"เสียงห้าวๆคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงระหงขาวสะอาดของสาวหมวยหน้านิ่งทำเอาผมตกใจจนตัวชา  หัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม  ดีนะที่ผมไม่ได้พูดอะไรมากนักไม่งั้นมีหวังได้เป็นศพแน่


 


      "อ๋อ  เปล่าๆ  แค่งานอดิเรกน่ะ  ว่าจะสะสมแสตมป์พวกที่มันพิมพ์ผิดน่ะ  เผื่อว่าอนาคตมั้นจะขายได้หลายตัง  ว่าแต่เหนิงมานี่แม่ไม่ว่าเหรอ"

      "แม่กลับไปแล้วไม่ต้องห่วงหรอก  เดินผ่านมาเห็นประตูห้องชมรมเปิดไว้เลยเข้ามาดูว่ามีใครอยู่  โชคดีจริงๆที่พี่อยู่  รู้มั้ยว่าคิดถึงจะแย่"สาวหมวยยิ้มออกมาก่อนจะโผเข้ากอดผมซะแน่นแทบหายใจไม่ออก "เสาร์อาทิตย์ก็โทรหาไม่ได้เดี๋ยวแม่เห็น  นี่อึดอัดจะตายอยู่แล้วไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แม่จะกลับอเมริกา"

      "พูดงี้แม่มาได้ยินจะเสียใจเอานะเหนิง"

      "เสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้วแหละ  ไม่เคยมาดูแลจู่ๆกลับมาก็คุมเข้ม  เฮ้ออออ  ไม่เอาไม่พูดเรื่องนี้ละ...คิดถึงกันมั้ย"

      "มากเลย"

      "ไหนไม่ได้เจอนานขอจูบหน่อยสิ"เหนิงคล้องคอผมพร้อมกับโปรยยิ้มหวานชวนละลายมาให้ทำเอาผมหลงเคลิ้มกอดเอวคอดรั้งมาใกล้พร้อมกับประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากนุ่ม  เหนิงแลบลิ้นออกมาแตะเบาๆที่ริมฝีปากผมแล้วแทรกมันผ่านริมฝีปากเข้าไปพัวพันกับลิ้นภายในอย่างออกรสยิ่งทำให้ดีกรีจูบของเราเร่าร้อนขึ้นไปอีกขั้น "อืมมม  อืมมม"  สาวหมวยหลับตาพริ้มแลกลิ้นกับผมอย่างออกรสในขณะที่มือนุ่มๆเคลื่อนลงไปปลดเข็มขัดรูดซิปลงช้าๆ "น-นี่  เช้านี้เหนิงขอได้มั้ย"

      "...เช้านี้พี่มีเรียนนะ"

      "เหนิงอยากจะแย่อยู่แล้ว  ขอเถอะนะ...หรือว่าแอบเอามันไปใช้กับใครมาอีก"สาวหมวยขมวดคิ้วถาม  สอดมือผ่านขอบกางเกงในลงไปจับเอ็นเนื้อแข็งปั๋งของผมดึงออกมารูดเล่น "เอาไปใช้กับคนอื่นมารึไงถึงอิดออดแบบนี้น่ะ"

      "ป-เปล่า  ก็ใช้กับเมียพี่แค่คนเดียวนี่แหละ"ผมรีบตอบเอาใจทันที  อาการขนลุกซู่เริ่มมีมาที่ท้ายทอยกับความเสียวที่บอกไม่ถูกว่าเอ็นเนื้อในกำมือเหนิงจะชะตาขาดรึเปล่า

      "งั้นก็ต้องพิสูจน์สิ  กล้ามั้ยล่ะ"เหนิงยื่นหน้ามาถาม  แอบยิ้มน้อยๆกับการถูกเรียกว่าเมียพร้อมกับใช้ฝ่ามือนุ่มๆนวดไปมากับแก่นกลางกายจนมันแข็งเขม็งเต็มมือ  ผมได้แต่นิ่งเงียบปล่อยให้อาหมวยของผมแสยะยิ้มน้อยๆแล้วคุกเข่าลงต่อหน้า

      "อูยยยย" ผมรู้สึกอุ่นวาบที่ปลายหัวถอกและมันค่อยๆอุ่นลึกลงไปถึงโคนกับความรู้สึกเปียกชื้นและบางสิ่งบางอย่างลื่นๆแฉะๆ  ผมก้มลงมองที่หว่างขาด้วยความรู้สึกผสมปนเปกันไประหว่างความเสียวสยิว  ความคับแน่นและความอุ่นเปียก  ภาพตรงหน้ายิ่งทำให้เอ็นเนื้อของผมยิ่งผงาดแข็งขึ้นไปอีกอย่างช่วยไม่ได้เพราะมันเป็นภาพของลูกคุณหนูหน้าหมวยกำลังพยายามอมแก้นเนื้อของผมเข้าไปให้สุดลำอย่างยากลำบากและเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยดวงตาหยักยิ้ม  แก้มนิ่มนวลไร้ไฝฝ้าก็ค่อยๆเคลื่อนไหวไปมาตามแรงดูดอย่างเป็นจังหวะ 

      ผมต้องเม้มปากแน่นกลัวจะร้องออกมา  สองมือจับหัวสาวหมวยขยุ้มจิกผมดำขลับเพื่อระบายความเสียว  อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเมื่อคืนผมไม่ได้อักษรตัวใหม่จากไบร์สผมคงโดนเหนิงสูบจนหมดเรี่ยวแรงแน่  ดีไม่ดีเหนิงจะจับได้ด้วยว่าน้ำผมน้อยลง "อา...ปากเหนิงมัน...ยอดมากเลย  ดูดกี่ทีก็เสียว  อูยยยย  ทั้งเลียทั้งดูดเลยนะ  ร้ายเป็นบ้า"ผมคราง  แทบจะลืมหายใจกับความสุขเกินบรรยายนี้  แต่ก่อนที่ความสุขของผมจะทลักออกมาเป็นสายผมต้องรีบหยุดมันเอาไว้เท่านี้ก่อน "อูยยย  เหนิงจ๋าพอก่อนอย่าเพิ่งให้แตกเลย  ขอพี่สักทีเถอะ  ให้โดดเรียนตอนเช้าพี่ก็ยอม"

      "ฮิๆ  อยากขนาดนั้นเลยเหรอพี่"สาวเหนิงถอนปากจากแท่งเนื้อออกมาอมยิ้ม  ลุกขึ้นมากอดไซ้ซอกคอผมอย่างอ่อนโยน "งั้นถอดกางเกงในให้เหนิงหน่อยสิ"

      "ยั่วนักนะเรา  คอยดูเถอะจะทำให้ร้องไม่ออกเลย...แต่ก่อนอื่นสวมถุงให้พี่หน่อยได้มั้ย  ถุงยางในกระเป๋าตังน่ะ"

      "...สดก็ได้นะไม่ว่าอะไรหรอก"สาวหมวยยิ้มจนตาหยีเอานิ้วชี้แตะเบาๆที่หัวสีม่วงเข้มเบ่งบานของผมแล้วไล้ไปมาเบาๆ  ทั้งสัมผัสทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้มนี่แหละที่ทำเอาผมรู้สึกอิ่มเอมใจไม่หายที่ทำสาวไร้อารมณ์ให้แสดงออกมาได้ถึงขนาดนี้

      "อา...อยากดูน้ำพี่ไม่ใช่เหรอว่ามากแค่ไหน  หรือว่าอยากจะสดจริงๆระวังน้ำพี่จะท่วมข้างในเอานะ"ผมถามเสี่ยงดวง  ใจนึงก็กลัวจะต้องเก็บอักษรใหม่แต่อีกใจก็อยากสาดน้ำรักที่อัดอั้นเอาไว้เข้าไปในตัวสาวช่างยั่วคนนี้จริงๆ

      "สวมถุงดีกว่า  ท่าทางน้ำจะเก็บไว้เยอะน่าดู...อุตส่าห์อดทนเก็บไว้ให้เหนิงอย่างนี้เดี๋ยวจะช่วยรีดให้พี่โล่งเองนะ"เหนิงเหนิงล้วงกระเป๋าหลังของผมหยิบเอากระเป๋าเงินออกมาเปิดค้นจนได้ของที่ต้องการ  เธอโยนกระเป๋าเงินทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะจับซองฉีกออกหยิบเอาถุงยางสีชมพูใสข้างในออกมา "พกถุงมันก็ดีหรอกนะแต่ใช้กับเหนิงได้คนเดียวอยู่ดีเข้าใจมั้ย"

      "เข้าใจแล้วจ้า"ผมยิ้มแหยๆ  นี่ขนาดจับไม่ได้ว่าผมมีคนอื่นยังย้ำนักย้ำหนาแถมข่มขู่ขนาดนี้  ถ้าจับได้ขึ้นมาสงสัยชีวิตผมคงหาไม่แน่ "...มือเหนิงนุ่มดีจัง  คราวหลังพี่ให้เหนิงสวมให้ตลอดเลยดีกว่า  อืมมม"

      "เกลียดจริงๆผู้ชายปากหวานเนี่ย"สาวหมวยอมยิ้มก้มลงทำเป็นมองเอ็นเนื้อผมขณะสวมถุงให้อย่างตั้งใจจนเส้นผมยาวสลวยตกลงมาปิดหน้า 

      ผมจับชายผมเธอสางไปทัดหู  เชยคางขึ้นให้กลับมามองหน้า "ตั้งแต่โดนพี่ไปนี่หายห้าวไปเยอะเลยนะเรา  ถามจริงเถอะพี่นึกว่าเราชอบผู้หญิงมาตลอด  แล้วมาชอบพี่ตั้งแต่ตอนไหน  โอ๊ะ!!"ผมสะดุ้งสุดตัวทีเดียวเมื่อเหนิงรูดถุงยางลงมาถึงโคนอย่างเร็วในทีเดียวทำเอาผมทั้งเจ็บทั้งเสียวจนพูดไม่ออก

      "ปากหมาอย่างนี้ไงถึงทำใจสารภาพรักไม่ลงสักที"

      "นี่หมายความว่าเหนิงแอบชอบ..."

      "พูดมาก  จะทำไม่ทำ  ถ้าไม่จะได้ออกจากห้อง"

      "ทำสิๆ"ผมรีบจับบั้นท้ายแม่เสือสาวขี้โมโหยกขึ้นวางบนเคาน์เตอร์ทันที  ถึงใจอยากจะรู้ว่าเหนิงชอบผมตอนไหนแต่ตอนนี้ต้องเงียบปากไว้แล้วคุกเข่าลงจัดการกับปราการใต้กระโปรงพรีสนี่ซะก่อน

      เหนิงยกสะโพกขึ้นให้ผมถอดกางเกงในเธอออกได้อย่างง่ายดายก่อนจะถูกผมเข้าจู่โจมกลีบเนื้ออ่อนนุ่มกลางหว่างขาอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว "ซี๊ดดดด  อูยยยย" เธออุทานออกมาเมื่อถูกลิ้นสากๆชอนไชผ่านเข้าไปภายใน "อา...ม-ไม่ต้องเลียก็ได้เหนิงอยากจะแย่แล้ว  อืมมม"สาวน้อยหลับตาพริ้มกัดริมฝีปากนิดๆ  เชิดหน้าขึ้นไม่พูดอะไรอีกเมื่อผมจงใจซุกหน้าลงไปให้เธอได้รู้ว่าผมต้องการมันแค่ไหน

      ผมเลียชิมน้ำแห่งความกำหนัดของหญิงสาวด้วยความรื่นรมย์  มันไม่ได้เหม็นคาวอะไรมากเพราะถูกกลิ่นหอมจางๆของสบู่กลบทับอยู่  และถึงแม้ภายในกลีบแคมจะมีกลิ่นคาวแรงกว่าหน่อยแต่ด้วยกลิ่นสาบสาวและน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุดมันกลับยิ่งกระตุ้นให้ความเป็นชายของผมตื่นตัวได้ถึงขีดสุด

      "อา...อย่าหยุดนะ  อย่าหยุดนะ  ลิ้นพี่ทำเหนิงเสียวไปหมดแล้ว  อูยยย"เหนิงกดหัวผมลงไปกับหว่างขาแน่น  น้ำหล่อลื่นค่อยๆไหลซึมออกมามากขึ้นเรื่อยๆตามเวลาที่ผ่านไปราวกับว่ามันคือบ่อน้ำพุวิเศษที่กินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด  แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องหยุดปากเลยก็คือท่อนเนื้อกลางหว่างขาที่แข็งปั๋งจนเริ่มปวดกับความอัดอั้นที่มี  เหนิงลืมตาขึ้นก้มมองผมทันทีที่ผมขยับหน้าถอนออกจากภูเนื้อนุ่มฉ่ำเยิ้มแล้วนิ่วหน้าด้วยความเสียดาย "อ-เอาออกทำไมล่ะพี่  เหนิงกำลังเพลินเลยนะ"

      ผมลุกขึ้นยืนกลางหว่างขา  จับต้นขาขาวราวหยวกกล้วยพาดบ่าจ่อเอ็นเนื้อแข็งกับปากร่องลื่นแล้วค่อยๆโยกเอวแทรกมันผ่านเข้าไปทีละนิด "ขอพี่เถอะเหนิง  แค่ชิมก็จะบ้าตายอยู่แล้ว  ให้พี่เถอะนะ"

      "อ-อือออออ"สาวหมวยไม่ขัดขืนกลับเอนหลังพิงผนังหลับตาลงอีกครั้ง "...อูยยยย  ท-ทำไมรู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้นอีกแล้วล่ะ  พ-พี่ไปทำอะไรมารึเปล่าเนี่ย"

      "ทำอะไรล่ะ  เหนิงยั่วจนมันแข็งขนาดนี้แล้วต่างหาก  พี่ปวดจะแย่แล้ว  เราต้องรับผิดชอบมันด้วย"

      "อืออออ  น-แน่นจัง  เบาๆนะพี่...โอ๊ะ!...ซี๊ดดดดด"เหนิงสะดุ้งน้อยๆเมื่อเอ็นเนื้อถูกแทรกเข้าไปเกือบสุดลำ  ถึงผมจะทำช้าๆแต่ก็รู้สึกได้เลยว่าเหนิงยังเจ็บอยู่เพราะตอนนี้โพรงรักของสาวหมวยกำลังตอดรัดผมอย่างต่อเนื่องเพื่อบรรเทาความเจ็บและอาการเกร็ง

      ผมกัดฟันหยุดไว้ชั่วคราว  สองมือคอยลูบบั้นท้ายขาวเนียนให้เธอได้ผ่อนคลายความเจ็บลงไปพร้อมกับกดนิ้วนวดเบาๆบริเวณร่องแคมเพื่อกระตุ้นเธอไปด้วย  ในไม่ช้าเราสองคนก็เริ่มเดินเครื่องกันอีกครั้งจากเชื่องช้าค่อยๆไต่ระดับเร็วขึ้นทีละนิด  ผมมองดูเรือนร่างขาวๆถูกกระแทกกระทั้งจนตัวสั่นสะท้านด้วยความสะใจและเหนือสิ่งอื่นใดคือใบหน้าของอาหมวยเชื้อจีนที่กำลังบิดเบี้ยวและส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเสียวแบบสุดยอด

      "โอ๊ะ!  โอ๊ะ!  โอ๊ะ!  โอ๊ะ!  ม-ไม่ไหวแล้ว  น-เหนิงจะถึงแล้ว!"

      "งั้นพร้อมกันนะเมียจ๋า"ผมคำรามลั่นกัดฟันกรอด  กระแทกกระทั้นเข้าไปแบบไม่กลัวจะพังทำเอาเหนิงร้องลั่นจนมต้องรีบเอามือปิดปากเอาไว้ "อ๊ะ!  อัก!!  อา!!!"ผมโล้กระแทกเข้าไปสุดแรงในทีสุดท้ายแล้วนิ่งค้าวเอาไว้พร้อมกับระบายลมหายใจหนักๆออกมากับความสุขสมเสียวซ่านเกินจินตนาการ  ร่างเราสองคนต่างกระตุกหากันราวกับใช้เส้นประสาทร่ามกันก็ไม่ปาน  ไม่เท่านั้นผมยังรู้สึกได้เลยว่ากลีบเนื้อของสาวหมวยหน้านิ่งกำลังตอดหนึบดึงเอาน้ำรักของผมออกมาอย่างต่อเนื่อง 

      หลังจากเสร็จสมกันอย่างถึงพริกถึงขิง  ผมค่อยๆผ่อนลมหายใจเอาความเหนื่อยออกมาและจับเรียวขายาวสวยบนบ่าเอามาจูบเบาๆด้วยความรักใคร่พลางคิดในใจ  ...ถ้าผมไม่ต้องเก็บสะสมอักษรหรือน้อยมายด์ไม่ได้ถูกใครปองร้าย  บางทีผมอาจจะหยุดที่เหนิงตั้งแต่ครั้งแรกที่เรามีอะไรกันแล้วก็ได้...

      "ชอบแบบนี้มั้ย"

      "อ-อือ"เหนิงอึกอักตอบผม  รอยยิ้มน่ารักค่อยๆผุดขึ้นบนใบหน้าชุ่มเหงื่อเมื่อเห็นผมยังคงวนเวียนจูบไปบนท่อนขาเธออย่างนุ่มนวลอย่างนั้น "นานเหมือนกันเนอะที่เราไม่ได้ทำแบบนี้กัน"

      "นั่นสิ  ตั้งแต่ครั้งแรกของเรานี่ก็ครั้งที่สองเอง  ยังเสียวเหมือนเดิมเลย"ผมค่อยๆถอนเอ็นเนื้อกึ่งอ่อนกึงแข็งออกจากช่องคลอดช้าๆ  ปล่อยให้เหนิงยันตัวขึ้นนั่งแล้วจับมือผมเอาไว้ทั้งสองข้าง  ผมจ้องมองใบหน้ายิ้มแย้มของสาวหน้านิ่งแล้วอดยิ้มออกมาบ้างไม่ได้ "เหงื่อเต็มหน้าเลยนะเรา"

      "พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ" อาหมวยน้อยปาดเหงื่อบนหน้าผากผมออกก่อนจะเปลี่ยนเรื่องพูดซะอย่างนั้น "ไหนขอดูหน่อยสิว่าน้ำเยอะแค่ไหน" เหนิงเอื้อมมือลงไปจับเอ็นเนื้อของผมรูดเอาถุงยางออกมาชูเหนือหัวให้ผมได้เห็นด้วย

      "เอามาส่องอย่างนี้เลยเหรอ"

      "ก็จะดูว่าคิดถึงแค่ไหนไง"เหนิงเอาถุงยางที่มีน้ำเมือนสีขาวขุ่นอยู่เกือบครึ่งถุงมาจูบต่อหน้าต่อตาทำเอาเอ็นเนื้อของผมกระตุกหงึกๆราวกับจะผงาดขึ้นมาอีกรอบให้ได้ "...ไหนๆก็จะโดดเรียนอยู่แล้ว  ขอต่ออีกรอบได้มั้ย"

      "พี่พกถุงยางมาอันเดียวเองนะ"

      "งั้น...ถ้าให้แตกใส่อย่างอื่นแทนล่ะพี่จะโอเคมั้ย"สาวหมวยเม้มปากนิดๆจงใจยั่วยวนผมพร้อมกับชี้ลงที่ทรวงอกอวบอัดน่าสัมผัสเล่นเอาเอ็นเนื้อของผมผงกหัวหงึกๆขึ้นมาทันทีพร้อมกัยจินตนาการสัปดลในหัวถึงภาพน้ำรักของผมที่อาบชุ่มไปทั่วเต้าขาวๆจนทั่ว

      แต่ทุกอย่างต้องจบลงในทันทีเมื่อผมได้ยินเสียงเสียงคุยเจี๊ยวจ๊าวดังเข้ามา  แสดงว่ามีคนเข้ามาในห้องชมรม  ถ้ามชืนหน้ามืดทำต่อในห้องที่ไม่ได้เก็บเสียงอย่างนี้มีหวังโดนจับได้แน่นอน

      "ใส่เสื้อผ้าเร็ว  นี่มันเสียงยัยพวกนั้นนี่!!!"เหนิงอุทานทำเอาผมยิ่งตั้งใจฟังยิ่งขึ้นและต้องใจหายเมื่อได้ยินเสียงน้องมายด์  น้องฝน กับน้องแพรวาดังมาจากข้างนอก  ผมรีบสวมท่อนล่างทันที  ส่วนเหนิงคงกลัวจะเหลือหลักฐานพอสวมกางเกงในเสร็จถึงเอาถุงยางมัดตรงท้ายใส่เข้าไปในกระเป๋ากระโปรง

      "...เห็นห้องชมรมเปิดแต่เช้าอุตส่าห์เข้ามานึกว่าพี่...พี่เขาจะอยู่ซะอีก"เสียงใสๆของฝนที่ดันนึกชื่อผมไม่ออกกลางคันดังขึ้น

      "นั่นสิ  ว่าจะเอาของมาขอบคุณที่ช่วยเราไว้แท้ๆ  เฮ้อ..."เสียงน้องมายด์ถอนหายใจยาวทำเอาผมอยากออกไปเจอใจจะขาด  แต่ถ้าออกไปตอนนี้มีหวังทั้งสามสาวได้รู้แน่ว่าผมกับเหนิงอยู่ด้วยกันและคงเดาได้ง่ายๆเลยว่าเราสองคนแอบมาทำอะไรกันลับๆแบบนี้  สำหรับแพรวาผมไม่กลัวว่าจะตกใจกับเรื่องนี้หรอกแต่กับน้องฝนและที่สำคัญคือน้องมายด์  ให้ตายยังไงผมก็คงไม่มีวันให้รู้เรื่องนี้เด็ดขาด

      "หรือว่าพี่เขาอยู่ในห้องประจำนั่นล่ะ  ปกติเห็นชอบไปขลุกอยู่ในห้องล้างรูปเก่าไม่ใช่เหรอลองหาดูก่อนมั้ย"

      "ตายแล้ว  เหนิงไปซ่อนก่อนเร็ว!"

      "ที่ไหนล่ะพี่"

      "...ต-ตู้ใต้ซิ้งน้ำนี่ไง  รีบเข้าไปหลบเร็ว"ผมชี้ไปที่ตู้ด้านล่างซิ้งน้ำของเคาน์เตอร์ที่เรายืนพิงกันอยู่   เหนิงรีบเปิดประตูตู้มุดเข้าไปอย่างเร่งรีบในขณะที่เสียงเดินกำลังใกล้เข้ามา  ผมรีบนั่งลงทำตัวสบายๆบนเก้าอี้ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเดินข้างนอก

      "อุ๊ย!"

      "ม-มีอะไรเหนิง"

      "เหนิงทับถุงยางพี่แตก...แฉะเต็มขาเลย"

      "ชู่วววว  เงียบๆ  พวกนั้นมาแล้ว"

แกร็ก!

      "ว่าแล้ว  เห็นมั้ยล่ะพี่เขาอยู่จริงๆด้วย"แพรวาหันไปพูดกับเพื่อนก่อนจะหันมายิ้มให้ผม "สวัสดีค่ะพี่  มาแต่เช้าเลยนะ  พวกเราตามหาตัวอยู่พอดีเลยว่าจะขอบคุณซะหน่อยที่พี่ช่วยฝนกับมายด์เอาไว้คราวก่อนน่ะ"

      "...ไม่เห็นต้องขนาดนี้เลย  พี่รู้สึกผิดแย่  อย่างกับช่วยเพื่อหวังผลเลย  ยังไงก็ไปคุยนอกห้องดีกว่าในห้องมันแคบที่นั่งก็ไม่มี"ผมพยายามไล่ทั้งสามให้ออกไปข้างนอกด้วยเหตุผม  อีกอย่างของที่สองสาวถือมามันก็ไม่ใช่น้อยๆเลย

      "ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่  ในนี้ก็ดีมีแอร์เย็นๆ"ฝนยิ้มตาหยีอย่างไร้เดียงสาทำเอาผมพูดไม่ออกเลยทีเดียว  ทั้งที่ใจอยากให้สามสาวออกจากห้องนี้ไปให้รู้แล้วรู้รอดแท้ๆ

      "อ่ะ  ในนี้ก็ในนี้  แต่จริงๆไม่ต้องมีอะไรมาตอบแทนก็ได้นะยังไงพี่ก็ต้องช่วยพวกเราอยู่แล้ว...เป็นทั้งน้องคณะแถมยังมาช่วยพี่ที่ชมรมบ่อยๆอย่างนี้อีก"

      "แต่ยังไงก็ขอบคุณพี่มากนะคะ  ไม่รู้ว่าถ้าพี่ไม่ไปช่วยพวกเราจะเป็นยังไงบ้าง"ฝนพูดยิ้มๆ  แก้มสองข้างแดงนิดๆขณะมองผม...นี่ถ้าไม่รู้ว่าฝนมีนิสัยโก๊ะๆชอบทำหน้าตาเปิ่นๆล่ะก็ผมคงเดาไปแล้วว่าสาว หมวยตาหยีคนนี้กำลังชอบผม

      "โห...แต่ของเยอะอยู่นะ  พี่คงกินคนเดียวไม่ไหวแน่  เอางี้ดีกว่า  เอาของไปใส่ตู้เย็นในครัวชมรม  พอเรามาจะได้กินด้วย  พี่ก็จะได้กินด้วย"ผมหาทางไล่เนียนๆอีกที  คราวนี้สาวทั้งสามคล้อยตามเลยออกไปที่ห้องครัวกันแต่ก็มีเรื่องที่ทำให้ผมต้องสะดุ้งอีกครั้งเพราะฝนที่ถือของพะรุงพะรังเลยเดินช้า  ออกไปเป็นคนสุดท้ายกลับหยุดเท้าไว้ที่หน้าประตูตอนผมกำลังลุก  จากนั้นก็ทำจมูกฟุดฟิด

      "เหมือนได้กลิ่นน้ำสลัดของพี่เลย  นี่แอบมากินสลัดในนี้เหรอคะเนี่ย"

      "อ-เอ่อ...ใช่ๆ  พี่เพิ่งกินสลัดเสร็จน่ะ  กลิ่นมันแรงเหรอฝน"ผมถาม  รีบเดินเข้าไปช่วยสาวหมวยหน้าตาจิ้มลิ้มถือของจะได้ออกไปไวขึ้น

      "โหพี่ใจร้ายจัง  ไม่เอามาให้พวกเรากินเลยอ่ะ  รู้มั้ยว่าฝนอยากกินอีกตั้งแต่ได้กินคราวนั้นแล้ว...แต่ว่ากลิ่นมันหอมกว่าตอนที่พี่ให้พวกเรากินคราวก่อนอีกนะคะ"

      "อ-เอาเป็นว่าไปเก็บของก่อนดีกว่านะฝน"ผมตัดบท  ผลักประตูเปิดออกไปแล้วปิดตามหลังอย่างรวดเร็วเพราะเริ่มรู้สึกถึงจิตสังหารได้หน่อยๆแล้ว  ขืนฝนพูดมากกว่านี้เหนิงได้ฆ่าผมตายแน่

      "พี่ทำให้ฝนกินได้มั้ย  นะๆๆๆ"ฝนคะยั้นคะยอต่อไม่หยุดจนผมต้องจุ๊ปากให้เบาเสียงลง

      "ก็ได้ๆ  แต่ให้เรากินแค่คนเดียวนะ  ถ้าบอกเพื่อนพี่ไม่ให้กินแน่"ผมพยายามจบบทสนทนาให้เร็วที่สุด  ถึงแม้ว่าใจจะอยากให้สาวๆอีกสามคนกินด้วยแต่ถ้าเรื่องถึงหูเหนิงผมคงจะอยู่ยากเพราะงั้นคงต้องทำยังไงก็ได้ให้แม่สาวโก๊ะคนนี้เงียบซะก่อนจะไปบอกเพื่อนเรื่องกลิ่นแปลกๆในห้องล้างรูปซึ่งมันก็ได้ผลทีเดียวเพราะฝนยิ้มกริ่มพยักหน้าให้ผมแล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

      ผมอยู่กับสามสาวทั้งเช้าเพื่อถ่วงเวลาให้เหนิงออกจากห้องล้างรูปไปล้างเนื้อล้างตัวได้  สุดท้ายผมเลยต้องเข้าเรียนคาบเช้าทั้งที่ใจอยากจะไปจัดอาหมวยของผมต่อแท้ๆแต่ช่างเถอะ  ยังไงก็คงได้เจออาจารย์จ๋าผู้น่ารักมาสอนเหมือนเดิม  หัวใจผมคงกระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะแน่ๆ

      แต่ผมคิดผิด  คาบนี้ผมไม่ได้เจออาจารย์จ๋าแต่เป็นอาจารย์นพมาสอนแทน  ผมถึงกับงงว่าคนตรงเวลา  เป็นระเบียบอย่างอาจารย์จ๋าทำไมถึงขาดสอนได้อย่างนี้  แต่อาจารย์คงจะมีธุระสำคัญนั่นแหละถึงได้หยุดไปแบบนี้ 

      แน่นอนว่าคาบนี้ไม่มีเช็คชื่ออย่างอาจารย์จ๋าแต่ต้องมานั่งเหงาฟังแกบ่นอยู่คนเดียวแบบนี้มันก็ไม่ไหวเหมือนกัน  นี่ไอ้เคนก็หายไปอีกคนเหรอเนี่ย  เหงาหูไปเยอะเลย  พอไม่มีคนพูดข้างๆแบบนี้ฟังเลคเชอร์ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงผมก็เริ่มหาวซะแล้ว

...ข้าจับสัมผัสศัตรูได้แล้ว!! มันอยู่แถวๆนี้แหละ...

      เสียงแกงเกอร์ในหัวผมดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้งโหยงจนอาจารย์นพหยุดพูดแล้วหันมามอง "อ-เอ่อ...ขอโทษครับอาจารย์"ผมยิ้มแหยๆแล้วหันมองไปรอบห้องที่มีคนอยู่เต็มไปหมด

...คนไหนบอกได้มั้ย...

...น่าจะอยู่ตรง...

      แกงเกอร์เงียบไปจนผมรู้สึกร้อนรนหันรีหันขวางพยายามหาว่าใครที่มันจับสัมผัสได้  แต่ในห้องศูนย์เรียนรวมที่จุคนได้เป็นร้อยคนอย่างนี้ให้หันไปทางไหนทุกคนมันก็น่าสงสัยหมดนั่นแหละ

...บอกมาเร็วๆสิมันอยู่ตรงไหน...

...ข้าไม่รู้  พลังยังอ่อนไป  ข้าแค่รู้สึกได้ถึงตัวตนมันเฉยๆ...

      คำตอบของแกงเกอร์ทำเอาผมหงุดหงิดไม่น้อย  มันเหมือนกับว่าเจอสิ่งที่ตามหาแต่กลับต้องมาหลุดมือไปในชั่วพริบตาอย่างน่าเสียดาย

      "นี่นักศึกษาตรงนั้นน่ะ  เห็นหันไปหันมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว  ถ้าไม่อยากเรียนก็อย่าไปกวนเพื่อนสิ  อาจารย์ไม่เช็คชื่อ  เธอจะออกไปก็ได้นะ"

      "ขอโทษครับอาจารย์"ผมรีบกลับมาก้มหน้าก้มตาจดเล็คเชอร์ทันทีที่ถูกเพ่งเล็งทั้นที่ใจยังคงกระวนกระวายไม่หาย  ถึงยังไงก็เอาเถอะเดี๋ยวคงต้องรีบไปเก็บอักษรเพิ่มอีกหน่อยจะได้รู้สักทีว่าคนที่จ้องเล่นงานน้องมายด์อยู่มันเป็นใครเพราะตอนนี้ผมเหมือนอยู่ในที่สว่างส่วนไอ้ศัตรูของผมมันอยู่ในที่มืด  ถ้าเมื่อไหร่ที่ผมรู้ตัวมันขึ้นมาคราวนี้แหละความได้เปรียบมันจะมาตกที่ผมเอง



      ช่วงเที่ยงผมนั่งกินข้าวอย่างหิวโหยโดยมีเคนกับสี่สาวมานั่งกินด้วยอย่างเคย  แน่นอนว่าไม่มีทางที่ผมจะไม่ถามมันว่าคาบแรกมันหายไปไหนมามันถึงได้บ่นกระปอดกระแปดไม่หยุดว่ามันตื่นสายแถมขับรถมาก็ช่างพร้อมใจกันติดเหลือเกินเล่นเอากว่าจะเข้ามาให้ห้องเรียนก็เกือบครึ่งคาบไปแล้วมันเลยต้องไปนั่งอยู่ท้ายห้องจนหมดคาบซะอย่างนั้นแถมยังบ่นต่ออีกว่ามันไม่น่ารีบมาเลยถ้ารู้ว่าอาจารย์จ๋าไม่เข้าแล้วยังบ่นอีกยืดยาวจนผมต้องเปลี่ยนเรื่องเพราะขี้เกียจฟังมันบ่น

      "เออๆ  มาเรียนน่ะดีแล้วมึงจะได้ไม่ต้องมาให้กูติวรวบยอดแบบเทอมที่แล้วอีก  ว่าแต่มึงรู้มั้ยว่าเมื่อวันศุกร์มายด์กับฝนเกือบโดนฉุดไปแล้ว"

      "อะไรนะ!!  ทำไมมึงไม่โทรบอกกูวะ  จริงเหรอน้องมายด์!"ไอ้เคนเล่นพูดซะตังจนคนในโรงอาหารหันมามองโต๊ะเรากันเป็นตาเดียว

      "เบาๆก็ได้ค่ะพี่เคน"มายด์ยิ้มน้อยๆด้วยความเกรงใจ  ไอ้เคนเลยได้สติรีบผงกหัวยิ้มๆให้คนทั้งโรงอาหารว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

      "จริงรึเปล่าน้องมายด์"มันถามต่อด้วยเสียงที่เบาลง

      "มายด์ไม่เป็นไรค่ะพี่เคน  พอดีพี่เขาช่วยไว้ได้ทันน่ะค่ะ  ส่วนคนทำก็ส่งตำรวจไปแล้วด้วย"น้องมายด์หันหน้ามาทางผมเป็นเชิงบอกว่าผมเป็นคนช่วยเอาไว้ "จริงๆก็คงไม่ต้องห่วงแล้วแหละค่ะว่าจะมีอะไรกับมายด์อีกเพราะสามคนนี้ประกบมายด์ตลอดอย่างกับบอดี้การ์ดเลย  มายด์นี่อึดอันอยู่นี่แหละพี่"สาวน้อยหันไปแขวะเพื่อนรักทั้งสามหน่อยๆในตอนท้าย

      "แต่ยังไงมายด์ก็ต้องระวังตัวไว้นะพี่เป็นห่วง"

      "ฝนก็โดนฉุดด้วยนะเผื่อมึงลืม  มึงน่าจะห่วงฝนด้วยเหมือนกันนะ  โอ้ย!"ผมอดกัดมันไม่ได้แต่กลายเป็นว่าผมต้องมาเจ็บตัวซะเองอย่างกับว่ามีใครเตะเข้าที่หน้าแข้งอย่างจัง  พอหันมองถึงเห็นสาวหน้านิ่งกำลังจ้องผมอยู่ด้วยสายตาเย็นเฉียบ  ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าแม่สาวหมวยคงไม่พอใจที่ผมพูดถึงสาวคนอื่นด้วยความเป็นห่วงอย่างนี้ทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดอะไรแท้ๆ...แต่ยังไงก็ต้องเงียบไว้ไม่พูดต่อเพราะผมยังไม่อยากเสี่ยงให้สาวน้อยคนนี้แผลงฤทธิ์ขึ้นมาอีก  สุดท้ายบทสนทนานั้นเลยกลายเป็นคำพูดสุดท้ายของผมตลอดอาหารเที่ยงแล้วนั่งเงียบๆเรียบร้อยฟังไอ้เคนคุยกับสาวๆทั้งสี่แทน

วื๊ดดดดดดด  วื๊ดดดดดดด  วื๊ดดดดด

      โทรศัพท์ผมสั่นอยู่ในกางเกงจนต้องรีบกดปิดสั่งก่อนจะเอาออกมาดูใต้โต๊ะ  พอเห็นว่ามันเป็นเบอร์ของพี่กอล์ฟผมเลยหันมองเหนิงกับคนรอบโต๊ะถึงได้เห็นว่าสาวๆทั้งโต๊ะกำลังสนใจคำโม้ของไอ้เคนอยู่พอดีผมเลยเปิดไลน์ขึ้นมาแล้วพิมพ์ส่งข้อความไปแทน

      'ติดธุระนิดหน่อย  บ่ายเจอที่ชมรมเลยนะ'

      'โอเค'

      พี่กอล์ฟพิม์กลับมาสั้นๆแล้วเงียบหายไปเลย  เดาได้เลยว่าตอนนี้คงมาถึงแล้วแน่ๆมันเลยยิ่งทำให้ผมอยากลุกจากโต๊ะมากขึ้นไปอีก  เวลาแค่ 10 – 20 นาทีจากนั้นมันยาวนานราวกับชั่วกัปชั่วกัลป์เลยทีเดียวแต่ก็ถือว่าคุ้มค่าที่รอเพราะผมไม่รู้เลยว่าถ้าจู่ๆลุกออกไปจากโต๊ะก่อนจะถูกเหนิงเพ่งเล็งเข้ารึเปล่า  การปล่อยให้เป็นอย่างนี้เท่ากับว่าเนียนที่สุดแล้ว




 



      ณ  ห้องชมรมในตอนบ่ายกว่าๆ  เสียงขาโต๊ะเลื่อนไปมาดังเอี๊ยดอ๊าดเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่องผสานกับเสียงครางแผ่วเบานุ่มนวลลอยก้องอยู่ในห้องครัวชมรมราวกับเสียงดนตรีอันไพเราะ  มิหนำซ้ำภาพตรงหน้ายังน่าเย้ายวนชวนหลงไหลกับเรือนร่างขาวสะอาดไร้ไฝฝ้าที่นอนหงายอ้าขากว้างอยู่บนโต๊ะราวกับนางอัปสนสวรรค์ก็ไม่ปาน

      ผมขยับกายส่งท่อนเอ็นเข้าไปกระแทกกระทั้นภายในอันอ่อนนุ่มของพี่กอล์ฟอย่างหนักหน่วง  สองมือรวบจับเอวคอดสวยแล้วลูบไล้ลงไปยังสะโพกผายช้าๆ "อา...คิดถึงหีพี่มากเลยนะรู้มั้ย  ทั้งฟิตทั้งตอดอย่างนี้มันควยดีจริงๆ"

      "โอววว  ซี๊ดดดด  ก-แกมันลามก  คิดอยู่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวรึไงเนี่ย  อูยยย  น-แน่นจัง"สาวหน้า หมวยครางระริก  สองมือกอบกุมเต้าสีขาวราวกับน้ำนมทั้งสองข้างบีบนวดบดคลึงด้วยอารมณ์รักที่ก่อตัวขึ้น

      "อย่ามากลบเกลื่อนเลย  ตอดควยผมขนาดนี้พี่ก็อยากเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ  เราสองคนก็เหมือนกันนั่นแหละ  อืมมม"ผมเร่งกระแทกเข้าไปอีก  รู้ตัวเลยว่าคงทนเรืองร่างขาวสวยและแรงตอดต่อไปได้ไม่นานแน่ "ก-ใกล้แล้ว  อูยยย  จะทนไม่ไหวแล้ว"

      "ต-แตกในเลยนะ  ร-แรงอีกสิ  ซี๊ดดดดดด  ใกล้...ใกล้แล้ว  อี๊ยยยยยย"พี่กอล์ฟหลับตาปี๋ร้องเสียงหลงในทันทีที่ผมกระแทกเอ็นเนื้อเข้าไปสุดลำแล้วกดแช่นิ่งอย่างนั้น  ผมรู้สึกได้เลยว่าแก่นกายของผมกำลังถูกดูดหนึบๆถี่ๆด้วยช่องคลอดของรุ่นพี่คนสวยจนมันต้องสำรอกน้ำรักเข้าไปในตัวเธออย่างมากมาย  อดีตประธานชมรมคนสวยค่อยๆเม้มปากบาง  บดสะโพกกลับมาช้าๆราวกับต้องการจะให้เอ็นเนื้อผมเข้าไปให้ลึกที่สุดในร่างกาย

      "ฮ่า!....  ฮ่า!....  อา....  อา...."ผมหอบหายใจหนักกับความเสียวที่ได้  ก้มลงมองท้องน้อยนูนเป่งจากน้ำรักและท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่อยู่ภายในแล้วอดลูบไล้มันไม่ได้ "อา...เก็บน้ำผมไว้จนนูนเลยนะ  เดี๋ยวก็ท้องหรอกพี่"

      "น-ไหนว่าอยากมีลูกกับพี่ไง  ลืมที่คุยกันแล้วเหรอ"พี่กอล์ฟถามเสียงสั่นๆเหงื่อชุ่มเต็มหน้าเต็มตัว  ปากอ้าพงาบๆหอบหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปด้วยความเหนื่อยอ่อนไม่แพ้กัน

      คำพูดของพี่กอล์ฟทำให้ผมนึกถึงคำพูดที่เคยคุยกันออกทันที  จริงๆก็ไม่น่าจะลืมเพราะผ่านไปแค่ไม่นานแต่เพราะเรื่องราวมากมายทำให้ผมลืมไปเลยว่าสาวสวยคนนี้เคยตกลงมีลูกกับผมเอาไว้แล้วแค่ครั้งนั้นร่างกายเธอคงยังไม่พร้อมถึงไม่ได้ท้อง 

      "พี่อยากท้องกับผมจริงๆเหรอพี่กอล์ฟ"ผมแกล้งถามดูว่าเธอต้องการจริงรึเปล่าและอีกอย่างก็อยากดูปฎิกิริยาเธอเวลาเรียกชื่อไปด้วยว่าเธอหายความจำเสื่อมแล้วรึยัง

      "อือ"คนเชื้อจีนพยักหน้ายิ้มๆ "เรียกชื่อพี่อีกสิ  พี่อยากได้ยินแกพูดชื่อพี่อีก"

      "พี่กอล์ฟ"ผมพูดเสียงแผ่ว  มองดูรอยยิ้มหวานของสาวสวยเมื่อถูกเรียกชื่อแล้วรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อยที่ดูท่าทางอาการลืมชื่อของอดีตประธานชมรมจะหายแล้วแถมท่าทางเธอจะอยากให้ผมทำลูกให้อีกต่างหาก "ผมจะให้พี่เป็นแม่คน  ผมจะให้พี่ท้องลูกของเราเอง" ผมช้อนร่างเธอขึ้นจากโต๊ะให้อยู่ในท่าลิงอุ้มแตง  เธอรั้งกอดคอผมทันที  ขาสองข้างเร่งเกี่ยวกระหวัดเอวผมไว้ไม่ให้ตกพร้อมทั้งก้มลงมองหน้าผมด้วยดวงตาเยิ้มหวาน

       "ด-เดี๋ยวก่อนสิ  ขอพักก่อน  คนบ้า  คนเขาเหนื่อยใจจะขาดอย่างนี้ยังจะต่ออีก  สนใจกันหน่อยสิ"

      "ก็อยากทำลูกของเราแล้วนี่นา"

      "บ้า..."พี่กอล์ฟยิ้มหน้าแดง "ขอพักก่อน  พี่ไม่หนีไปไหนหรอก  ยอมให้ทำอยู่แล้ว"

      พอเห็นว่าคนตรงหน้าต้องการพักผมเลยไม่ฝืน  ค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทั้งอย่างนั้นช้าๆ  พี่กอล์ฟก้มลงมองพื่นทั้งยังกอดคอผมอยู่แล้วค่อยๆคลายขาที่สอดขัดรัดเอวผมเอาไว้ยื่นลงไปแตะพื้นเหมือนท่าควบม้าที่มีผมนั่งอยู่บนเก้าอี้

      "งั้นเราพักแล้วมาคุยกันดีกว่า  อุตส่าห์มาหาผมมีธุระอะไรรึเปล่า"

      "ก็คิดถึง"

      "แล้ว?"ผมเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามต่อ

      "เห็นแกฝีมือดีก็เลยจะชวนหาเงิน...พอดีงานพี่มันล้นจนทำไม่ทัน  เจ้านายให้ถ่ายปกปฏิทินสำหรับปีหน้าแต่จะให้รับนางแบบทีเดียวตั้ง 12 คน  พี่ไม่ไหวแน่เลยอยากให้ช่วยหน่อยได้มั้ย  เงินดีนะ  พี่จะขอให้แกพิเศษเลยถ้ารับงานนี้"

      "แต่ผมติดเรียนนะพี่"ผมอ้าง  อันที่จริงก็ไม่ได้สนใจเรียนขนาดนั้นหรอกแต่จะให้ปล่อยน้องมายด์ไว้มันก็ยังหวั่นๆว่าจะมีคนมาทำอะไรตอนผมไม่อยู่อีก

      "ไม่ได้ไม่เป็นไรแต่ถ้าเปลี่ยนใจบอกพี่ได้นะ  เพราะถ้าแกรับงานนี้พี่คงจะได้เห็นหน้าแกทุกวันด้วย  นี่แหละที่พี่อยากให้แกทำ"

      "ไว้ถ้าผมดูว่าโดดได้จะบอกพี่คนแรกเลยแล้วกัน  ผมก็อยากเจอพี่ทุกวันเหมือนกัน..."พอจินตนาการว่าอาจจะได้แอบฟัดสาวหมวยหุ่นสวยในที่ทำงานทุกวันไอ้น้องชายผมก็แข็งขึ้นมาซะอย่างนั้น

      "อืมมม"พี่กอล์ฟเม้มปากหน้าแดงระเรื่อง  ตวัดสายตาค้อนเข้าให้วงใหญ่ "คิดอกุศลกับพี่อีกแล้วใช่มั้ยมันถึงได้แข็งอีกเนี่ย"

      "พี่ก็รู้ว่าผมไม่เคยคิดเรื่องดีๆกับพี่อยู่แล้ว  อา..."ผมครางแผ่วเมื่อร่างเพรียวบางเริ่มบดคลึงเนินสวรรค์อูมนุ่มกับแก่มกายแข็งของผม  เธอค่อยๆหลับตาพริ้มกดหัวผมแนบกับทรวงอกขาวเนียนก่อนจะล่องลอยไปในความสุข



 



      พี่กอล์ฟส่ายสะโพกโยกเอวเสียดสีร่องแคมหีของเธอกับลำควยผมอย่างต่อเนื่อง  น้ำรักผสมปนเปกันของเราภายในช่อยคลอดค่อยๆไหลเยิ้มลงมาชโลมลำเอ็นผมให้อุ่นวาบไปถึงพวงไข่  " อูย....อาาา....คิดกับพี่แบบนี้บ่อยๆนะรู้มั้ย" พี่กอล์ฟกระซิบเสียงแหบพร่าซอยสะโพกขึ้นลงสั้นๆ 

      "ถ้าให้คิดก็จะคิดทุกวันนั่นแหละ  ให้คิดกับพี่ฐาด้วยก็ได้นะ"ผมแกล้งพูดก่อนจะซบหน้าลงดูดยอดเต้าสีทับทิมอย่างนุ่มนวล  ตวัดลิ้นเร้าอารมณ์เธอให้กระเจิดกระเจิงอีกครั้ง

      " อี้.....อูย... " พี่กอล์ฟหลับตาโยกแคมหีเบาๆ ก่อนจะเริ่มซอยสั้นๆเชิดหน้าร้องครางอย่างกระสัน "ห-ห้ามคิดถึงคนอื่นนะ  ห้ามคิดถึง...อูวววว"สาวหน้าหมวยพูดแบไม่เป็นภาษา  แอ่นกายเชิดอกกดเข้าปากผมให้มากขึ้นอีกราวกับว่าไม่อยากให้ลิ้นผมออกห่างจากปลายเต้าเธอเลยสักวินาทีเดียว

      "อืมมม  อืมมมม"ผมพูดอะไรต่อไม่ได้อีกได้แต่ประกบปากดูดยอดเต้าแข็งเขม็งเหมือนทารกดูดนมแม่  ยิ่งทำยิ่งเหมือนกับว่าสาวสวยตรงหน้าจะพอใจไม่น้อย  พี่กอล์ฟร่อนส่ายครางอือๆๆ ช่องคลอดคับตึงอ่อนนุ่มเริ่มตอดรัดปลายเอ็นผมรุนแรงขึ้น  ผมจับเอวคนหน้าหมวยช่วยคุมจังหวะที่พยายามจะเร่งเร็วขึ้นกระทั่งมันหลุดการควยคุมและทิ้งน้ำหนักลงมาอย่างจัง

      " อา.....อี้......" ร่างพี่กอล์ฟกระตุกถี่เกร็งร่างแอ่นอกซูดปากสั่นระริก ใบหน้าสวยสะบัดเชิดหน้าร้องครวญครางไม่เป็นภาษา  ผมกอดเอวเธอแน่นกระดกเอวเสียบควยเข้าแคมหีช้าๆ " อูย....อาาาา " พี่กอล์ฟดันไหล่ผมออกก่อนจะเริ่มโยกเอวเธอบ้าง

      เธอเริ่มจากช้าๆก่อนจะเร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงควยเสียบเข้าแคมหีดัง แจ๊ะๆๆๆๆต่อเนื่อง ก้นพี่กอล์ฟกระแทกลงบนหน้าขาผมดัง ตับๆๆๆ ก่อนจะเชิดหน้าร้องคราง" อูย....จะถึงอีกแล้ว.....อูย....พี่จะเป็นเมียแก...จะเป็นของแกไปทั้งชีวิตเลย...ซี๊ดดดดดด" คนหน้าหมวยควบกระแทกกลีบเนื้อหนักหน่วงกับท่อนเอ็นของผมก่อนร้องลั่น  " อาาาาา......โอ๊วววววววว " พี่กอล์ฟกระตุกเด้าเนินหีเธออัดกับลำควยผมยึกๆ  เรือนร่างขาวสวยสั่นสะท้านเฮือกแล้วเฮือกเล่า

      ช่องคลอดภายในหดรัดตัวอย่างรุนแรงเป็นจังหวะที่เร่งขึ้นเรื่อยๆจนหมดความอดทนอีกต่อไป  ผมกัดฟันกรอดกับความเสียวเกินบรรยาย  ผมตะปบจับก้นงอนงามของเธอบีบขย้ำด้วยอารมณ์ดิบเถื่อน " ซี๊ดดด......อูยๆๆ"  ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยความเสียวสยิว  เอ็นเนื้อแข็งกระตุกสำรอกน้ำกามพุ่งอัดเข้าไปอย่างแรง เป็นจังหวะหลายครั้ง  พี่กอล์ฟโผร่างซบทรงอกหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นเหงื่อกับใบหน้าผม  สะดุ้งทุกครั้งที่น้ำกามข้นถูกฉีดเข้าไป เราสองคนหอบหายใจถี่ นิ่งอยู่ในท่านั้นกระทั่งอารมณ์รักสงบลง

      "ฮ่า!...เหงื่อท่วมเลย"ผมยิ้มให้สาวหมวยหน้าหวาน  รั้งร่างเธอมาเอาหน้าซุกทรวงอกชุ่มเหงื่อแลบลิ้นเลียมันช้าๆ "เมียชอบมั้ย"

      พี่กอล์ฟอมยิ้มน้อยๆใช้มือช้อนทรวงอกขาวอวบขึ้นมาให้ผมดูดกินเม็ดทับทิมแดงก่ำบนยอด "อือ  ชอบที่สุดเลย"

      "ใหนเรียกผัวหน่อยสิ"ผมพูดไปมือก็ไม่วายจับและดูดเต้าเธอไปด้วย  ถึงมันจะไม่ใหญ่โตอย่งของสาวฝรั่งแต่ต้องบอกเลยว่ามันสวยน่ากินกว่าจริงๆ

      "ผัววว"สาวหน้าหมวยพูดยิ้มๆ

      "ใครผัวพี่"

      "แกไง"พี่กอล์ฟเชิยคางผมขึ้นจากเต้าขาว  ประกบริมฝีปากประทับจูบลงมาอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา "เรียกเมียบ้างสิ"

      "ท้องแล้วค่อยเรียกได้มั้ย"ผมตอบกวนๆทำเอาสาวหมวยค้อนควัก  จับแก้มผมหยิกทั้งสองข้าง

      "นี่แน่ะๆๆๆ  ตาบ้า!  ได้เค้าแล้วยังจะมาเล่นลิ้นอีกนะ  เรียกเดี๋ยวนี้เลย"

      "โอ้ยๆๆๆ  จ้าเมียที่ร้ากกกก"ผมลากเสียงยาวกอดคนเอวบางให้ยิ่งแนบชิดยิ่งขึ้นไปอีก "อย่าดุนักสิเมียคนสวย"

      "ปากหวานจริงๆเลยแฟนคนนี้เนี่ย"เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วจู่ๆก็ทำหน้าหงอยๆซะอย่างนั้น "...จะกลับแล้วนะโดดงานมาหาได้แค่นี้จริงๆ"

      "ไม่เป็นไร  แค่นี้ก็ดีแล้วพี่"

      "อย่าลืมเรื่องที่คุยกันนะ  ถ้าว่างให้โทรหาได้เลยรู้มั้ย"

      "จ้า"ผมตบก้นเธอเบาๆ "ลุกได้แล้วเดี๋ยวกลับช้าพี่ฐาสงสัยนะ"

      "ค่า..."

      


      พี่กอล์ฟกลับไปได้สักพักแล้วเมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้ามา  กดรับสายอย่างงงๆ "ว่าไงแพร"

      "พี่  ยัยมายด์หายไปอีกแล้ว..."




               
/>ตอนนี้จริงๆมีอีกแต่พอเขียนแล้วมันจะย้าวววยาวผมเลยตัดไปไว้ตอนหน้าดีกว่า  และถึงไม่อยากประกาศแต่ก็คิดว่าอีกไม่นาคงปล่อยเรื่องผีออกมาอีกเรื่องที่มีนางเอกเป็นตัวละครลับ  ตอนนี้รอเขียนอีกครึ่งตอนกับเก็บรายละเอียดอีกหน่อย  ส่วนเรื่อง MV  เอามาลงให้เข้ากับบรรยากาศคนกลัวเมียแต่มีเขี้ยวเล็บแบบนายพระเอกเรานี่แหละครับ...อันที่จริงผมเห็นว่าเพราะดีเลยเอามาลงชาบูบร๊ะเจ้าโจ๊กซะหน่อยหวังว่าคงจะชอบกันนะครับ  บายยย
--------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือ

ห้องสารบัญหนังสือ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Ideology]

เรื่องนี้นี่ระดับตำนานจริงๆครับ รอมาตลอดเลย ขอบคุณครับ

[airfoxus]

รออ่านเรื่องนี้อยู่เลย มาลุ้นช่วยพระเอกของเราเก็บอักษรให้ครบกัน

[upperbound]

สนุกจิงๆ อ่านได้ไม่เบื่อเลย ติดตามตลอดนะครับ

[janara]

สนุกจริง ๆ จะรอติดตามนะครับ

[crazylex]

ฃ จะหาจากไหนนี่

[hnarii]

สมการรอคอย เด็ดมากๆ

[aliass]

อ่าาา บระเจ้าโจ๊ก ....  ชาบูชาบู ชอบ MV อะคราบ ขอบคุณที่หาให้มารับชม

[iceiceice]

แหม่เพลงที่ลง ชื่อได้จริงๆ

[kk2016]

ตอนที่แล้วเก็บอักษรเพิ่มมาอีกหนึ่ง ตอนนี้จะได้อักษรเพิ่มอีกไหมน้อ...

[ZeldaZ]

โห กลับมาคราวนี้ลุยต่อเนื่องเลยนะครับไรต์ ขอบคุณมากครับ 

[nongoo144]

 ::Ajark::เพลงนี้เหมือนชีวิตของไรล์เตอร์หรือป่าวครัย
สำหรับผมละใช่เลย

[nithiwit sakfun]

อ่าวน้องมายหายไปอีกแล้วหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องร้ายนะ

[yu_ei]

กับฝรั่งนี่ถึงไหนถึงกันเรย อยากบ้างๆ

[clickkuu]

พระเอกเก็บเรียบ แล้วนี่กำลังจะเปิดตัวละใหม่ใช่มั้ยครับ นางแบบ12คนอ่ะ