แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“ติ้ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” เสียงนาฬิกาปลุกบอกเวลา 6 โมงเช้า
มือเรียวยาวเอื้อมไปกดนาฬิกาให้เสียงเงียบ
“ได้เวลาทำงานวันแรกแล้ว” มด คิดในใจ พร้อมกับรีบลุกขึ้นจากเตียง เธอตรงดิ่งเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที สักพักเธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เปิดตู้เสื้อผ้า เธอยืนเลือกเสื้อผ้าอยู่สักพัก เธอก็ได้ชุดที่ถูกใจ เธอยืนหมุนดูรอบตัวเองว่าแต่งตัวเรียบร้อยดีหรือยัง เหมาะสมกับการเป็นอาจารย์วันแรก
“มด” ชื่อจริงของเธอคือ “ภัคจิรา” เธอเป็นนักเรียนนอก เมื่อเธอจบปริญญาตรีที่ประเทศไทยเธอก็ไปอยู่กับแม่ที่ประเทศเยอรมันนี จนเธอจบการศึกษาระดับ ปริญญาโท เธอจึงเลือกกลับมาทำงานที่เมืองไทย โดยเธอไปสมัครเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เธอเลือกสอนด้านภาษาเยอรมัน จากประสบการณ์ที่เธอไปเรียนต่อเป็นเวลา 6 ปี ด้วยอายุเพียง 25 ปีเท่านั้น เธอจึงเป็นที่สนใจของอธิการบดี จึงได้รับเธอเข้าทำงานทันทีที่เธอสมัคร ด้วยความสามารถใบเกียรติประวัติต่าง ๆ แถมพ่วงด้วยเกรดเฉลี่ย A ทุกวิชา
เธอมีบ้านอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่เธอเลือกที่จะซื้อคอนโดของเธออยู่เอง ด้วยความที่เธออยากอยู่เป็นส่วนตัว และใกล้มหาวิทยาลัย เพราะบ้านเธอนั้นยังมีพี่สาว และน้องสาว ที่มีครอบครัวแล้วทั้งคู่
“เอาละ สวยแล้ว รีบไปดีกว่าเดี๋ยวสาย” มดเธอรีบออกจากคอนโดของ เธอ เธอขับรถป้ายแดงที่ซื้อมาใหม่ BM Series 3 สีแดง รุ่นสปอร์ตใหม่ล่าสุด เป็นสิ่งแรกที่เธอซื้อเมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ด้วยฐานะทางบ้านเรียกได้ง่าย ๆ ว่า เศรษฐี ทำให้เธอไม่ค่อยสนใจในเงินเดือนที่ได้สักเท่าไหร่ เธอเลือกที่จะทำงานในสิ่งที่เธอชอบและถนัดมากกว่า
“สวัสดีค่ะ ท่านอธิการบดี” เธอยกมือสวัสดีอธิการบดีของมหาวิทยาลัยทันทีเมื่อเข้ามารายงานตัวทำงานเป็นวันแรก
“สวัสดีครับ พร้อมรึยังครับสำหรับการสอนวันแรก”
“พร้อมแล้วค่ะ แต่ก็ยังมีตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ” มดกล่าวอย่างไว้ตัว
“อืม ดีมากครับ เดี๋ยวผมจะให้หัวหน้าหมวดพาอาจารย์ภัคจิรา ไปที่ห้องพักอาจารย์ก่อนนะครับ และ หัวหน้าหมวดจะอธิบายรายละเอียดต่าง ๆ ให้ทราบ อีกทีนะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” มดกล่าวขอบคุณพร้อมกับยกมือไหว้อีกครั้ง เดินตามหลังอาจารย์หัวหมวด
“พี่ชื่อ อาจารย์ปทุมพร นะค่ะ เรียกสั้น ๆ ว่าพี่พร ก็ได้นะค่ะ ถึงพี่จะชื่อเชย แต่พี่ไม่เชยตามชื่อนะค่ะ 5 5 5” ผู้ที่เป็นอาจารย์หัวหน้าหมวดแนะนำตัวอย่างอารมณ์ดี และเป็นกันเอง เธอเป็นหญิงวัย 40 ต้น ๆ รูปร่างท้วม ใบหน้ากลม เหมือนมีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา ท่าทางอารมณ์ดี
“สวัสดีค่ะ ชื่อภัคจิรา ค่ะ เรียกว่า มด ก็ได้ค่ะ” เธอกล่าวตอบพี่พรอย่างยิ้มแย้มสดใส
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะจ๊ะ โต๊ะของ มด อยู่ด้านซ้ายมือนะจ๊ะ มาเดี๋ยวพี่จะพาไปรู้จักอาจารย์ท่าน อื่น ๆ ในหมวดนะ” หลังจากนั้นพี่ศรี ก็พาเธอไปรู้จักอาจารย์อีก 5-6 ท่านที่ทำงานอยู่ในหมวด้วยกัน ซึ่งในนั้นทั้งหมด มีอาจารย์อยู่คนนึงที่อายุไล่เลี่ยกับมด เขาชื่อ สมชาย แต่เรียกกันง่าย ๆ ว่า อาจารย์ลิลลี่ ด้วยท่าทางที่ดูตุ้งติ้ง กริยาออกไปทางผู้หญิงซะมากกว่า อายุแก่กว่า มด แค่ 5 ปีเท่านั้น อาจารย์พร เลยให้ลิลลี่คอยช่วยดูแลมด หลังจากที่ได้ทักทายและได้พูดคุยกับลิลลี่แล้ว มดก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างที่มีเพื่อนอายุใกล้เคียงกัน และยังเป็นคนร่าเริงสนุกสนานอีกด้วย
“มด จ๊ะ วันนี้มดมีสอนคาบที่ เท่าไหร่จ๊ะ สอนปีอะไรเอ่ย” ลิลลี่จีบปากจีบคอถาม มด ทันทีเพื่อให้มดได้เตรียมตัวในการสอน
“มด มีสอน อืม............ คาบที่ 3-5 ค่ะ ปี 2 ค่ะพี่ลิลลี่”
“อ๋อ ๆๆๆๆๆๆๆๆ” อ๊อดลากเสียงยาว “เด็กปีนี้นี่เอง จะมีนักศึกษา ประมาณ 20 กว่าคนนะจ๊ะ ที่ลงเรียนคลาสนี้ มีแสบหลายคนอยู่เหมือนกันนะ แต่ก็น่ารัก ๆ ๆ ทั้งนั้น ถ้าโดนเด็กพวกนี้ป่วนละก็ ต้องใจเย็น ๆ หน่อยนะจ๊ะ เพราะมด ดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเค้า คอยดูนะต้องโดนพวกทโมนพวกนี้แซว แน่ ๆ แต่ละคนนะ เป็นถึงนักศึกษากันแล้ว ระดับมหาวิทยาลัยแล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กมัธยมกันทั้งนั้น ...........”
ลิลลี่ พูดร่ายยาวไปเรื่อย มดก็ได้แต่นั่งฟังพร้อมกับขำในท่าทีของลิลลี่ และเรื่องที่ลิลลี่เล่าให้ฟัง ทำให้อดนึกถึงนักศึกษาของเธอไม่ได้ว่าจะเป็นอย่างไร เธอเริ่มรู้สึกประหม่าในการสอนครั้งแรกของเธอ
“สวัสดีค่ะ นักศึกษา ทุกคน อาจารย์ชื่ออาจารย์ภัคจิรา นะค่ะ อาจารย์มาสอนภาษาเยอรมันให้พวกเธอ” มดกล่าวแนะนำตัวเองเมื่อเธอเดินเข้ามาในห้องเรียนและมาหยุดที่โต๊ะเลคเชอร์ ที่เธอใช้สอน
นักศึกษาทุกคนต่างมองอาจารย์ใหม่ เป็นตาเดียวทุกคน ด้วยที่อาจารย์ใหม่ของพวกเขานั้น เป็นผู้หญิงผิวขาว รูปร่างสูงโปร่ง หุ่นเพรียว ผมยาวสีดำปะบ่า ตากลมโตสีน้ำตาล จมูกโด่ง ริมฝาปากได้รูปแดงระเรื่อด้วยสีลิปสติก แต่งหน้าด้วยสีของเครื่องสำอางที่ไม่เข้มและไม่อ่อนจนเกินไป แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวข้างใน ผูกไทด์สีน้ำตาลเส้น สั้น ๆ น่ารัก ทับด้วยเสื้อสูทสีดำ นุ่งกระโปรงสีเข้ากับเสื้อสูทสั้นระดับหัวเข่ากำลังพอดีใส่ถุงน่องเข้ากับสี ผิว สวมด้วยรองเท้าส้นสูงที่ทันสมัย
“สวยจังเลยครับ” นักศึกษาหนุ่มคนนึงเอ่ยแซวขึ้นมาในทันทีที่ คำแนะนำตัวจบ
“ขอบคุณค่ะที่ชม ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงแรกที่เราได้พบกัน ให้ทุกคนแนะนำตัวให้อาจารย์ได้รู้จักกันหน่อยนะค่ะ และเดี๋ยวใครอยากสอบถามอาจารย์เกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ค่อยถามกันอีกทีนะค่ะ”
นักศึกษาแต่ละคนค่อย ๆ แนะนำตัวกัน ทีละคน จนมาถึงคนสุดท้าย มด สะดุดตาขึ้นมาทันทีด้วยความที่หน้าตาแบบชาวต่างชาติจ๋า.... ไม่มีเค้าโครงความเป็นไทยหรือชาวเอเซียเลยสักนิดเดียว ใบหน้ารูปไข่ ตาสีเขียวมีประกาย ผมสีนำตาลถักเปียยาวถึงกลางหลัง บนใบหน้ามีกระเล็กน้อยพอน่ารัก ผิวขาวฝรั่ง จมูกโด่งแหลม ริมฝีปากสีชมพู หน้าตาไม่ได้แต่งแต้ม ตัวสูง แบบชาวต่างชาติ ใส่ชุดนักศึกษาสีขาวรัดรูป รูปทรงของร่างกายดูสมส่วน แต่ทำไมพูดภาษาไทยชัดเจน และเพราะหน้าของนักศึกษาคนนั้น คล้ายกับคนที่เธอเคยรู้จักเมื่อนานมาแล้ว จนเธอลืมไปแล้ว จนเมื่อได้เห็นหน้านักศึกษาคนนี้มันทำให้เธอกลับนึกถึงหน้าคน ๆ นั้นขึ้นมาอีก
“ชื่อ เดน่าค่ะ เป็นลูกครึ่ง อิตาลี เยอรมัน ค่ะ พ่อกับแม่มาทำธุรกิจที่เมืองไทย เกิดและโตที่เมืองไทยค่ะ อยากเรียนภาษาเยอรมันให้แก่งเพราะตั้งใจว่าจบจากนี่แล้วจะย้ายไปอยู่ เยอรมัน” เธอพูดตอบด้วยภาษาไทยที่ฉะฉาน ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อขยับไปมาน่ามอง จนทำให้ มด ยืนอดที่จะยืมอมยิ้มไม่ได้ขณะที่มองคนใบหน้าสวยนั้นแนะนำตัว
“คราวนี้ถึงคราวอาจารย์บ้างนะค่ะที่จะตอบคำถามของพวกเรา” เดน่า ถามกลับทันที ที่แนะนำตัวเสร็จ
“อาจารย์มีแฟนรึยังค่ะ” เดน่า ยิงคำถามทันที ทำให้เพื่อนทั้งห้องพากันโห่ร้องชอบใจ
“ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ” มดตอบกลับ
“อาจารย์อายุเท่าไหร่แล้วค่ะ ทำไมถึงมาสอนภาษาเยอรมันค่ะ อาจารย์บ้านอยู่ไหนค่ะ แล้วอยู่กลับใครค่ะ ตอนที่อยู่เยอรมันพักอยู่เมืองอะไรค่ะ” เดน่ารีบถามกลับทันที
“เฮ้ย ยัยแหม่ม แกจะสำรวจสำมโนครัวอาจารย์เขารึไงว่ะ ถามซักไซร้จังโว้ย” เพื่อน ๆ ในห้องตะโกนแซวเดน่า เพื่อน ๆ ในชั้นปีเดียวกัน ต่างเรียกเธอเล่น ๆ ว่า แหม่ม กันทั้งนั้น เพราะย่อมาจากใยแหม่มกะปิ เป็นเพราะเดน่าเธอชอบน้ำพริกกะปิมาก
“ อายุ 25 ค่ะ อาจารย์เรียนจบด้านนี้มาโดยตรงที่เยอรมันค่ะ อาจารย์พักอยู่คอนโดใกล้ ๆ มหาลัยค่ะ ส่วนพักอยู่กับใครไม่ขอตอบนะค่ะ ตอนที่อยู่เยอรมัน อาจารย์พักอยู่กับคุณแม่ที่ เบอร์ลิน และก็ แฟรงค์เฟิส ค่ะ บ้านแม่อาจารย์อยู่ที่เบอร์ลิน ส่วนอาจารย์ไปเรียนมหาวิทยาลัยที่แฟรงค์เฟิสค่ะ”
เดน่า มองอาจารย์สาวที่อยู่ตรงหน้า ทำไมเธอจะจำอาจารย์ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ก็ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนของพี่ชายเธอนั่นเอง พี่ชายของเดน่า ชื่อ มาร์ค เขาไปอยู่กับกับคุณยายที่เยอรมัน ตั้งแต่อายุ 18 แต่ระหว่างเดน่ากับพี่ชายของเธอยังติดต่อกันอยู่ตลอดเวลา พี่ชายของเดน่าส่งรูปแฟนของเขามาให้เธอดูทางอินเตอร์เน็ตในทุกอริยาบถ เพราะพี่ชายเธอรักผู้หญิงคนนี้มาก ที่ว่าอยากจะแต่งงานด้วยเลยก็ว่าได้ พี่ชายของเดน่ามักจะส่งเมลล์มาเล่าให้ฟังว่าเขามีแฟนเป็นผู้หญิงไทยหน้าตา สวย น่ารัก หนุ่ม ๆ ทั้งในหลายในคลาส ต่างพากันจีบเธอแต่ไม่มีใครจีบติดนอกจากพี่ชายเธอ
ระยะเวลา 4 ปีที่พี่ชายของเดน่า คบกับผู้หญิงคนนี้มาเขามีทั้งสุขและทุกข์ เพราะเวลาสุขพี่ชายเธอจะเมลล์มาบอกว่าผู้หญิงไทยคนนี้ดีกับเขาทุกอย่างดูแล เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน รักและเข้าใจเขา และเขายังเป็นของกันและกันแล้ว แต่เวลาทุกข์พี่ชายเธอก็จะเมลล์มาบอกเช่นกันว่าเวลาที่เขาขอผู้หญิงคนนี้ แต่งงานทีไรผู้หญิงคนนี้จะปฏิเสธเขาทุกครั้ง เธอมักจะบอกเสมอว่าเธอยังไม่พร้อม และเขามักจะได้ยินเพื่อน ๆ พูดเสมอว่าผู้หญิงไทยคนนี้เจ้าชู้ไม่ได้คบกับเขาเพียงคนเดียว แต่เขาก็ไม่เคยเชื่อ จนวันนึงเขาได้ไปเห็นผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเขายืนกอด จูบ กับผู้ชายอีกคนนึง เขาเสียใจมาก แทบเป็นบ้า เขาทนที่จะอยู่เห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อีก จนเขาต้องเลิกเรียนแล้วหายตัวออกจากบ้านไป จนทุกวันนี้ยังไม่ได้ข่าวคราวเลย
“ในที่สุดชั้นก็ได้เจอเธอจนได้น่ะ คนที่ทำให้พี่ชายชั้นต้องหายตัวไป คอยดูฉันจะแก้แค้นให้พี่ฉัน จะทำให้เธอไม่มีวันได้ผุดได้เกิดเลย” เดน่า มองหน้าอาจารย์สาวด้วยสายตาอาฆาต
“เอาละ ไหน ๆ วันนี้เราก็ได้เจอกันเป็นคาบแรกนะค่ะ อาจารย์จะให้ทุกคนทำงานส่งอาจารย์เบา ๆ ก่อนนะค่ะ” มดพูดกับนักศึกษาในห้อง
“โอ้ย ...... ทำไมให้รีบทำงานจัง อย่าเพิ่งทำเลยนะๆๆๆ .” เสียงนักศึกษาในห้องต่างร้องเสียงโอดครวญ
“อาจารย์จะให้นักศึกษาทุกคน เขียนเรียงความเกี่ยวกับ เรื่องอะไรดีเอ่ย ...... เรื่องชีวิตรักในวัยรุ่น เป็นภาษาเยอรมันนะค่ะ หนึ่งหน้ากระดาษค่ะ” เดน่า พูดสั่งงานพร้อมกับอมยิ้มกับท่าทางของนักศึกษา
ออด...............................
เสียงออดดังหมดเวลาเรียน แล้ว นักศึกษาต่างเอาสมุดงานที่เขียนมาส่ง และทยอยพากันเดินออกไป มด รวบรวมสมุดที่นักศึกษานำมาส่ง และหิ้วของที่พะรุงพะรังของเธอจะเดินกลับห้องพัก
“หนูช่วยถือค่ะ อาจารย์” เดน่าเสนอตัวเข้ามาช่วย มด ทันที
“จ๊ะ ขอบใจจ๊ะ” มดตอบ พร้อมกับยื่นสมุดส่งให้เดน่า
เดน่าเดินตาม มด ออกไปพร้อมกับมองหลังของมด “หุ่นดีอย่างนี้นี่เองพี่ชายเราถึงได้หลงนัก” เดน่าคิดในใจ พร้อมกับเดินตรงเข้าไปเดินข้าง ๆ มด
“ตัวสูงจัง หุ่นดีด้วย สมกับเป็นเด็กฝรั่งจัง” มดพลางคิดในใจเมื่อเดน่าเดินมาข้าง ๆ
“แอ้ด......” มดเปิดประตูเข้าไปในห้องพักอาจารย์ แต่ในห้องพักอาจารย์นั้นไม่มีใครอยู่เลย
“ขอบใจอีกทีนะ ที่อุตสาห์ช่วยถือให้ วางไว้บนโต๊ะเลยจ๊ะ” มดหันไปบอก เดน่า แล้วก็หันกลับมาที่ชั้นวางแฟ้ม เธอพยายาม ที่จะหยิบแฟ้มที่ว่างมาใส่เอกสารซึ่งอยู่บนชั้นบนสุด เธอพยายามเอื้อมมือหยิบ แต่ก็หยิบไม่ถึง ทันใดเธอก็ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ และไอร้อนจากร่างกายของคน มาซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอ ร่างกายของคนที่อยู่ข้างหลังดันตัวเธอ จนหน้าเธอไปจนชิดชั้นวางแฟ้ม มือข้างหนึ่งของคนข้างหลังเอื้อมเข้ามาโอบเอวเธอ ส่วนมืออีกข้างหนึ่ง เอื้อมเข้ามาจับหน้าอกของเธอ พร้อมกับบีบเบา ๆ
“ว้าย!” “ปล่อยนะ เธอจะทำอะไร” มดร้องเสียงดังตกใจ
มือที่โอบเอวเธอเลื่อนขึ้นมาปิดปากเธอ ไม่ให้เสียงเธอเล็ดลอดออกมา ส่วนมือที่จับหน้าอกอยู่นั้นก็เริ่มบีบหนักขึ้นเรื่อย ๆ ริมฝีปากของคนที่อยู่ด้านหลัง ก็แตะไล่อยู่ที่ด้านหลังหูไล่เรื่อยลงมาที่ต้นคอ จนทำให้มด รู้สึกวูบวาบกับการกระทำนั้น ด้วยคนที่อยู่ข้างหลังเธอนั้นดันเธอจนชิดชั้นวางแฟ้ม ทำให้มดดิ้นหลุดออกมาไม่ได้ นิ้วมือที่เค้นคลึงอยู่ที่หน้าอกก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของมดออก มือนั้น ก็ค่อย ๆ หายเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของมด มือข้างนั้นได้สัมผัสกับเนื้อปทุมถันที่ขนาดพอเหมาะที่ชูชันรอรับมือ ตามอารมณ์วาบหวามของคนที่โดนจู่โจมทั้งบีบ ทั้งเคล้น รุนแรงเหมือนจะให้แหลกคามือทันที มือข้างนั้นได้สัมผัสกับปทุมถัน ทั้งสองข้างอย่างพอใจแล้ว ก็ค่อย ๆ เลื่อนลงไปจนถึงเนินสวาท ลูบคลำ คลึง หมุนวน อยู่ตรงเนินสวาท แล้วนิ้วเรียวยาวลากลงไปตรงกลางร่องสวาททั้งที่ยังมีชั้นในขวางกั้นอยู่ นิ้วเรียวงามนั้นลากไปมา อยู่ตรงบริเวณ จุดเสียวทำให้อารมณ์ของคนที่โดนจู่โจมกระเจิดกระเจิง จนร่างกายที่แข็งขืนเริ่มอ่อนเปลี้ยไปตามอารมณ์ น้ำรักของเธอไหลออกมาจนเปียกชั้นในตัวน้อยจนคนเป็นต้นเหตุนั้นรู้สึกได้
ทันใดนั้นมดก็ถูกดึงออกมาจากชั้นหันมาเผชิญหน้ากับสาวน้อยหน้าตาฝรั่งในตา สวยที่ทำให้เธออ่อนเปลี้ยอยู่ในขณะนี้ มือทั้งสองข้างของมดถูกดึงขึ้นไว้เนื้อหัว ดันติดไว้กับชั้นวางแฟ้ม ร่างกายของทั้งสองแนบชิดกัน หน้าอกของเดน่าดันชิดกับหน้าอกของมด เรียวขายาวของสาวฝรั่งแทรกดันไปตรงระหว่างขาของมด เพื่อหยุดการดิ้นรน ใบหน้าของทั้งสองแนบชิดกัน เดน่าใช้ปลายลิ้นของเธอไล้เลียที่ริมฝีปากของอาจารย์สาวเบา ๆ ใบหน้าของสาวน้อยก็ค่อย ๆ เลื่อนลงมาจนถึงหน้าอกขาวสวยที่มีแต่เสื้อชั้นในตัวน้อยปกป้องอยู่ เธอใช้ลิ้นไล้เลียที่รอบยอดปทุมถันไปมา ทั้งดูด กัด ทั้งขบเบา ๆ จนทำให้อาจารย์สาวครางออกมาด้วยความเสียวกระสัน
“วันนี้แค่นี้ก่อนนะค่ะ อาจารย์” เดน่าหยุดการกระทำทันที แล้วเลื่อนหน้าขึ้นมาเผชิญหน้า
“เอาไว้คราวหน้าจะทำให้อาจารย์ถึงใจยิ่งกว่านี้อีกค่ะ” เดน่า พูดด้วยสีหน้าเย้ยหยันเมื่อเห็นอาการที่อ่อนปวกเปียกของอาจารย์สาว แล้วเธอก็ปล่อยให้อาจารย์สาวได้เป็นอิสระ พร้อมกับถอยออกมา
“อย่าคิดหนีนะค่ะ เพราะอย่างไรอาจารย์ก็หนีไม่พ้นหรอก” เดน่าพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างเป็นต่อ
“ติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อยนะค่ะ รอยแดงนั้นอย่าให้ใครเห็นละ เดี๋ยวคนอื่นเห็นเข้าจะหาว่า อาจารย์นะเป็นผู้หญิงใจง่าย” เดน่าพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องไป
“ใยเด็กบ้า!” มดสบถออกมา “คอยดูฉันจะไม่มีวันเข้าใกล้เธออีกเป็นแน่” มดพูดพร้อมกับติดกระดุมเสื้อและแต่งกายให้เรียบร้อย แรงแค้น แรงเสน่หา ตอนที่ 2
ประกาศสงคราม
โดย ใจร้าย
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ใยเด็กบ้า!” มดสบถออกมา “คอยดูฉันจะไม่มีวันเข้าใกล้เธออีกเป็นแน่” มดพูดพร้อมกับติดกระดุมเสื้อและแต่งกายให้เรียบร้อย
************************
เดน่า เดินออกจากห้องพักอาจารย์ ทิ้งความรู้สึกไว้หลาย ๆ อย่าง ไว้ให้มด มด ทั้ง โกรธ โมโห แค้นใจ อาย ที่โดนดูถูก ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรก รวมทั้งรู้สึกในอารมณ์วาบหวามที่เดน่าทำไว้กับเธอ ไม่ทันที่มดจะแต่งตัวเสร็จดี ลิลลี่ ก็เดินเข้ามาในห้องพักอาจารย์
“เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะน้องมด สอนวันแรก” ลิลลี่ ทักทายทันที่เข้ามาในห้องพักอาจารย์
“ดีค่ะ พี่ลิลลี่” มดตอบสั้น ๆ พร้อมหันหลังก้มหน้าก้มตารีบแต่งตัว กลบเกลื่อนหน้าตาและความรู้สึกของตัวเองที่ยังครุกกรุ่นอยู่
“แล้วทำไมหน้าแดงอย่างนั้นละ ไม่สบายรึเปล่า” ลิลลี่ ถามกลับเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของมด
“เอ่อ.............” มดตะกุกตะกักที่จะตอบ
“คงยังไม่หายตื่นเต้นละสิ” ลิลลี่ถามพร้อมกับยิ้ม เมื่อคิดว่าตัวเองคิดถูก
“ค่ะ คงเป็นอย่างนั้น คงยังตื่นเต้นอยู่ค่ะ” มดรีบตอบทันที เพื่อไม่ให้ พี่ลิลลี่สงสัยอีก
“อย่างนี้ละค่ะ สอนครั้งแรกใครก็เป็นอย่างนี้ทั้งนั้น ตอนสมัยพี่ก็เหมือนกัน สอนครั้งแรกตื่นเต้นจนแทบอยากจะเป็นลม แต่น้องมดเนี่ยเก่งนะค่ะ ดูแล้วคงสู้ไหวนะค่ะ เอ่อ...... ก่อนเข้ามาพี่เห็นใยแหม่มกะปิ แว๊บ ๆ เด็กคนนั้นมาพบพี่รึเปล่าจ๊ะ อุ้ย! พี่ลืมบอกน้องมดไป ว่าพี่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนักศึกษาปี 2นะ” ลิลลี่พูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อย ๆ พร้อมกับถามถึงข้อสงสัยของตัวเอง
“เอ่อ................ เดน่า ช่วยมดถือของนะค่ะ พี่ลิลลี่เป็นที่ปรึกษาของ นักศึกษาปี 2 เหรอค่ะ” มดเริ่มใคร่อยากที่จะรู้เรื่องของนักศึกษาปีนี้ ยิ่งเรื่องของนักศึกษาสาวหน้าตาฝรั่ง
“ใช่จ๊ะ นักศึกษาห้องนี้น่ารักทุกคนจ๊ะ แต่อย่างที่บอกมีพวกทโมนเยอะพอสมควร แต่พี่ขอรับรองด้วยเกียรติของสาวประเภทสองที่สวยที่สุดในมหาลัยนะจ๊ะว่าเด็ก ห้องนี้นิสัยดีมาก มาก ขอบอก ยิ่งยัยแหม่มที่ช่วยน้องมดถือสมุดนะ นิสัยดีมาก ชอบกิจกรรม ช่วยเหลืองานอาจารย์ดี แต่ที่สำคัญที่สุดอาจารย์ที่ปรึกษาดีด้วยจ๊ะ” ลิลลี่สาธยายถึงความดีของนักศึกษาในความดูแลของตัวเอง..........
“หรือค่ะ ใช่ค่ะ มด ดูแล้วนักศึกษาห้องนี้ต้องดีแน่ ๆ เลย เพราะมีที่ปรึกษาดีอย่างพี่ลิลลี่นี่เอง ฮิ ๆ ๆๆ” มดหัวเราะชอบใจในสิ่งที่ลิลลี่พูด
“มด อยากรู้ถึงพฤติกรรมเด็กคนไหนเป็นพิเศษไหมจ๊ะ พี่จะได้บอกว่าคนไหนเป็นอย่างไร พี่สามารถบอกได้ทุกคนจ๊ะ” ลิลลี่พูดพร้อมกับทำท่าเป็นผู้หยังรู้ในทุก ๆ เรื่อง
ได้ทีของมดในทันที ที่จะได้รู้ข้อมูลของ นักศึกษาสาวหน้าฝรั่งที่ดูถูกเธอ
“ที่สะดุดตา มดนะค่ะ เอ่อ....... ก็มีเดน่า ที่พี่ลิลลี่เรียกว่า แหม่มนะค่ะ”
“น้องมด เนี่ยตาแหลมนะจ๊ะ เพราะใยแหม่ม เนี่ย ป๊อบในหมู่นักศึกษาทั้งหญิง ทั้งชาย ทั้งเก่งเรื่องเรียน เก่งกิจกรรมด้วย อ๋อ ใยแหม่มเนี่ย เป็นฝรั่งเลยจ๊ะไม่มีเชื้อไทย”
ออด................ เสียงออดดังเปลี่ยนคาบเรียน
“ออดแล้ว พี่ไปก่อนนะจ๊ะน้องมด พี่มีสอน เดี๋ยววันหลังพี่เล่าให้ฟังใหม่นะ” ลิลลี่ รีบออกไปเมื่อได้ยินเสียงออด
“ใยเด็กฝรั่งบ้า คอยดูเถอะเธอจะไม่มีทางทำกับชั้นอย่างนี้ได้เป็นครั้งที่สองแน่” มดคิดในใจ
ขณะที่มดนั่งรอเวลางานเลิก เธอก็ได้นั่งตรวจงานของนักศึกษาที่เธอสั่ง เมื่อตรวจมาถึงงานของเดน่า เธออ่านแล้วเธอก็ต้องตกใจในข้อความที่เดน่า เขียนไว้ว่า
“ความรักที่แท้จริงไม่มีในโลก เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากอารมณ์ มากกว่า เมื่อความรู้สึกของคน ที่เราเรียกว่าความรักเกิดขึ้น มันมักจะทำให้คน ๆ นั้น เป็นทุกข์ เสียใจ และใจสลาย แต่ถ้าใครสามารถทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นได้ คน ๆ นั้น ก็พ้นทุกข์ไป ส่วนใครที่ทำใจไม่ได้ก็ต้องทนยอมรับความเจ็บปวด อยู่ที่ว่าใครจะทนได้มากน้อยแค่ไหนถ้าใครทนไม่ได้ก็ต้องตายไป หรือจากไป
สำหรับบางคนก็จะกลายเป็นความแค้นที่จะรอวันชำระ ให้คน ๆ นั้นรู้สึกถึงสิ่งที่ทำไว้กับคนอื่น ให้มันสาสม ให้กระอักออกมาเป็นเลือด ให้ทุกข์ เจ็บปวด เสียใจ มากกว่าคนที่โดนกระทำเป็นร้อยเท่าพันเท่า”
“เด็กคนนี้มีความคิดแปลก ๆ” มดคิดในใจ เมื่อปิดหน้าสมุดของเดน่า มดก็ต้องตกใจอีกครั้งนึงกับชื่อของเดน่า ชื่อเต็ม ๆ ของ เดน่า คือ เดน่า ลุมเบิร์ก !
“นี่ นามสกุล มาร์ค” มดอุทานออกมาในทันทีที่เห็นชื่อและนามสกุล ของ เดน่า ทำให้ มดหวนคิดถึงอดีตที่เธอยังศึกษาอยู่ที่เยอรมัน
มาร์ค เป็นเพื่อนที่เรียนปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน เป็นชาวต่างชาติที่มดยอมคบให้ความสนิทด้วย มดให้ความสำคัญกับ มาร์ค มากกว่าผู้ชายคนอื่น ๆ ที่เข้ามาในชีวิตเธอช่วงที่เธออยู่ที่เยอรมัน มด ยอมรับตัวเองเสมอว่าเธอเป็นคนเจ้าชู้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงไทยที่เรียบร้อย รักนวลสงวนตัว ที่มีความเป็นกุลสตรี แต่กลับตรงกันข้าม มด เป็นหญิงไทยที่ยุคใหม่ ที่มีความเป็นฝรั่งอยู่ในตัวเองสูง รักอิสระ รักความเสรี ชอบให้ชีวิตตัวเองโลดแล่นไปกับสิ่งต่าง ๆ ที่เข้ามาในชีวิต ชอบที่จะลองรักในรูปแบบต่าง ๆ ก่อนที่เธอจะเจอมาร์ค เธอก็คบกับชาย มากหน้าหลายตา แม้แต่ตอนที่คบมาร์คอยู่เธอก็ยังคบกับคนอื่นที่เธอต้องการ ถ้าถามว่าเธอรักมาร์ค ไหม เธอสามารถตอบใจตัวเองได้ทันทีว่า เธอไม่ได้รักมาร์ค เลย เธอแค่มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับ มาร์ค มากกว่าคนอื่น ๆ เธอจึงไปไหนมาไหนกับมาร์ค ให้ความสำคัญกับมาร์ค แต่เมื่อวันนึงที่เธอได้มีความสัมพันธ์กับมาร์คทำให้ มาร์คเริ่มเข้ามาวุ่นวายในชีวิตส่วนตัวของเธอ แสดงความเป็นเจ้าของในตัวเธอ ซึ่งเวลาที่มาร์คบอกรักเธอ และมาร์ค จะถามกลับเสมอว่า
“รักมาร์คบ้างไหม” ทุกครั้งที่มาร์ค ถาม เธอจะตอบเสมอว่าตอนนี้มาร์คเป็นคนที่มดสนิทด้วยมากที่สุด หรือ บอกว่าตอนนี้มาร์คเป็นคนพิเศษสำหรับเธอ มดไม่ เคยบอกรักมาร์คเลยสักครั้งเดียว เวลาที่มาร์คขอเธอแต่งงาน เธอก็จะปฏิเสธทุกครั้ง และเธอพูดปัดเสมอว่า มดไม่พร้อม มดอยากจะบอกมาร์ค ว่ามดไม่ได้รักมาร์ค แต่เธอก็ไม่อยากทำลายน้ำใจผู้ชายที่ดีกับเธอ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มาร์คเป็นฝรั่งที่มีความเป็นไทยในตัวเองสูง มาร์ค เคยเล่าให้มดฟังว่า เขาเกิดที่เมืองไทย เขามีน้องสาวอีกคนนึง ที่อยู่ที่เมืองไทย พอเขาอายุได้ 18 เขาก็ย้ายมาอยู่กับยายที่เยอรมัน เขาจึงถูกอบรม ได้รับการดูแลจากพี่เลี้ยงที่เป็นคนไทย ทำให้เขามีความคิดแบบคนไทย ชอบผู้หญิงไทย เพราะมาร์คจะคิดเสมอว่า ผู้หญิงไทย เป็นคนที่รักเดียวใจเดียว เลยทำให้มาร์คให้ความรักกับเธอ เต็มที่ แต่มาวันนึงเมื่อมาร์ค มาเจอมด ที่กำลังยืน พลอดรัก กอดจูบกับผู้ชาย คนอื่น ทำให้มาร์คเสียใจมาก เขายืนดูมดกับผู้ชายอีกคนแสดงความรักกัน ยืนอยู่อย่างนั้น จึงทำให้มดเห็นว่า มาร์คยืนมองเธออยู่
“ทำไม มดทำกับมาร์ค อย่างนี้ มดมีคนอื่น มดไม่ได้รักมาร์คเหรอ ” มาร์คตัดพ้อทั้งน้ำตา เสียใจกับสิ่งที่เขาเห็น ทันทีเมื่อเขามาพบมดที่ห้อง
“มาร์ค มดขอโทษมาร์คนะ แต่มด.........” มดไม่รู้จะตอบอย่างไรดี เพราะเมื่อเธอเห็นน้ำตาของเขาเธอก็รู้สึกผิด
“ทำไม ๆ ๆ ๆ มดไม่สนใจความรู้สึกของมาร์คเลย ทั้ง ๆ ที่มดบอกว่า มาร์ค เป็นคนพิเศษ เป็นคนสำคัญ ทำไม ๆ ๆ” มาร์คพูดพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างดึงมดเข้ามากอดไว้แน่น เหมือนจะให้หัวใจของเขาหยั่งรู้ถึงหัวใจของเธอ
“มาร์ค มดขอโทษ” มดดันตัวมาร์คออก ถึงคราวที่เธอต้องพูดความจริงกับมาร์คเสียที
“มาร์ค เป็นคนพิเศษสำหรับมด แต่.............. มดไม่ได้รักมาร์ค” มดพูดโพล่งออกมา
“มดไม่ได้รัก....” เสียงของมาร์คพูดออกมาเสียงหายเข้าไปในลำคอเหมือนเป็นเสียงกระซิบ ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเปล่งเสียง
“แล้วมด ให้ความสำคัญกับ มาร์ค ทำไม แล้วที่เรามีอะไรกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่เคยปฏิเสธซักครั้งเวลาที่มาร์ค บอกกับเพื่อว่ามดเป็นแฟนมาร์ค ที่ผ่านมา 4 ปี ไม่มีความหมายเลยรึไง” มาร์คตะโกนออกมาดัง ๆ เหมือนอยากให้คนทั้งโลกรับรู้ถึงความรู้สึกของเขา
เขาดึงกระชากตัวมดเข้ามาเขย่าตัวเธอแรงขึ้น แรงขึ้น มดพยายามสะบัดตัวออกจากมือของมาร์ค
“ก็บอกแล้วไง มด ไม่ได้รักมาร์ค มาร์คก็แค่เป็นเพื่อนมดเท่านั้น กับการที่เราเคยนอนด้วยกันนะ มันไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับมดหรอกนะ มดก็เคยนอนกับคนอื่นเหมือนกัน มดอยากจะยุ่งกับใครมันก็เรื่องของมด การที่เรามีอะไรกัน มันก็แค่ความสนุกร่วมกันก็แค่นั้น” มด หมดความอดทนกับความรู้สึกของมาร์ค เธอตะโกนใส่หน้ามาร์ค ไม่แคร์ความรู้สึกของมาร์คอีกต่อไป
“ไม่ ๆ ๆ ๆ ๆ” มาร์คตะโกนเสียงดังผลักมดล้มลง แล้วมาร์คก็วิ่งออกจากห้องไป
ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น มด ก็ไม่ได้พบมาร์คอีกเลย ทั้งที่มหาวิทยาลัย และที่อื่น ๆ ที่มาร์ค เคยไป ความที่มดเป็นสาวสมัยใหม่ เป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง ทำให้มดไม่ได้สนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นสักเท่าไหร่ มีแค่ความรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ทำให้ผู้ชายคนนึงเสียใจ ก็เท่านั้น
“ขยันจังเลยนะจ๊ะน้องมด” เสียงพี่พร หัวหน้าหมวดทักขึ้น ทำให้มดหลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเอง
“ค่ะ......มดไม่อยากให้งานมันค้างนะค่ะ จะได้มีเวลาเตรียมการสอน” มดตอบรับแบบเขิน ๆ
“ขยันอย่างนี้ พี่รักตายเลย” ยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นดู “อย่างนั้นพี่กลับก่อนนะค่ะ ได้เวลาเลิกงานพอดี กลับบ้านดี ๆ นะค่ะ” พี่พร หัวหน้าหมวดของเธอพูดชื่นชมแกมเอ็นดูนิด ๆ
“ถึงเวลาเลิกงานแล้วเหรอเนี่ย ทำงานวันแรกของเรา ก็เจอดีซะแล้ว” มดพูดกับตัวเองเบา ๆ พร้อมกับเก็บงานของนักศึกษาที่เธอตรวจเรียบร้อยแล้ว
เมื่อเธอเดินออกมาทางหน้าตึกคณะ เธอก็รู้สึกว่าเหมือนมีคนมองเธออยู่ เธอหันกลับไปข้างหลัง เธอก็เห็น เดน่า สาวหน้าฝรั่งคนนั้น ยืนมองเธออยู่ด้วยสายตาที่มุ่งหมายจะทำอะไรสักอย่าง
มดเดินเอาของไปเก็บที่รถที่จอดไว้ที่หน้าตึก เธอหันกลับมามองอีกที เธอก็ยังเห็น สาวฝรั่งคนนั้น ยังยืนมองเธออยู่ เธอยังไม่ก้าวขึ้นรถในทันที เธอปิดประตูรถ เธอหันกลับเดินตรงไปหาเดน่า ที่หน้าตึกในขณะนั้น นักศึกษาเหลืออยู่ไม่กี่คน เพราะเป็นเวลาเย็นแล้ว นักศึกษาส่วนมากจะกลับบ้านกันไปแล้ว หรือจะไปนั่งกันตามที่นั่งในสวนหย่อมของบริเวณมหาวิทยาลัย
“เรามีอะไรต้องพูดกัน” มด พูดทันทีเมื่อเธอมายืนอยู่ตรงหน้าเดน่า มดพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบพอที่จะได้ยินกันสองคน
“คุณมีอะไรจะพูดกับชั้น เหรอค่ะ หรือว่า คุณ อยาก....................แบบเมื่อตอนกลางวัน ติดใจแล้วละสิ แต่ตรงนี้คนอยู่เยอะนะค่ะ คุณน่าจะหาที่คนน้อยกว่านี้หน่อย ” เดน่า ทำหน้าตายียวนกวนประสาท พร้อมกับใช้นิ้วมือเขี่ยที่กระดุมเสื้อของตัวเองทำท่าเลียนแบบเหตุการณ์ที่ ห้องพักอาจารย์
“เดน่า! เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวันนะ มันไม่ทำให้ชั้นรู้สึกอะไรสักเท่าไหร่หรอกนะ มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย มันไม่ได้มีผลกระทบอะไรหรอก กับแค่เด็กที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ริอาจจะลองก็แค่นั้น”
มดพูดย้อนกลับใส่หน้า เดน่า ด้วยสีหน้าและแววตาที่นิ่งเฉย เหมือนไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ
“ชั้นลืมไปว่าคุณไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปี คงจะช่ำชองเรื่องพรรค์อย่างนี้อยู่แล้ว มันคงเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับคุณ” เดน่า ตอกกลับไปโดยไม่ยอมลดละ
“เอาละ เปลี่ยนเรื่องคุย อาจารย์อยากจะถามเธอว่า เธอเป็นน้องของมาร์ค ใช่ไหม” มดถามถึงข้อสงสัยของเธอ
“ใช่ค่ะ มาร์ค ลุมเบิร์ก นะ พี่ชายชั้นเอง คุณจำได้ด้วยเหรอค่ะ มาร์ค ผู้ชายที่คุณทิ้งไปอย่างไม่มีเยื่อใย คุณรู้ไหมทุกวันนี้ยังไม่มีใครตาม มาร์ค เจอ มาร์ค หายไป ไม่ติดต่อกลับมา มันเป็นเพราะคุณนั่นแหละ คุณรู้ตัวบ้างรึเปล่า ว่าคุณทำลายชีวิตของผู้ชายคนนึง ทำให้ครอบครัวเขาต้องเสียใจ ไม่รู้ว่า มาร์คยังอยู่หรือตายไปแล้ว” น้ำเสียงของเดน่าเต็มไปด้วยความแข็งกระด้าง มีแต่ความขุ่นแค้นที่แสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา
“มันไม่ใช่ความผิดของชั้น พี่ชายเธอนั่นแหละ ที่ทำตัวของเขาเอง ชั้นไม่เคยรักเขา และไม่คิดจะรักด้วย พี่ชายเธอคาดหวังในตัวของชั้นเอง ถึงชั้นจะย้อนเวลากลับไปได้ ชั้นก็ไม่รักพี่ชายของเธอ” มด ไม่ยอมรับในสิ่งที่เดน่า กล่าวหาเธอ เรื่องอะไรที่เธอจะต้องยอมรับชีวิตเป็นของเธอ เธออยากจะทำอะไรก็ได้
“ทั้ง ๆ ที่ มาร์ครักคุณมาก อย่างนั้นหรือค่ะ”
“ใช่ !” มดตอบกลับไปอย่างหนักแน่น
“อ้อ! ชั้นพอจะเข้าใจคุณแล้ว คุณจำคำพูดของคุณไว้ให้ดีนะค่ะ ชันขอบอกกับคุณไว้ตรงนี้เลย ชั้น จะแก้แค้นให้ มาร์ค คุณระวังตัวไว้ให้ดี ชั้นจะทำให้คุณย์ต้องเจ็บปวดกว่ามาร์คหลายเท่า ชั้นจะทำให้คุณรู้ว่าความเจ็บปวดนะมันเป็นอย่างไร คุณจะต้องได้รับกรรมในสิ่งที่คุณทำกับมาร์คไว้”
“ได้! ชั้นจะรอดูว่าเธอจะทำอะไร แต่ขอบอกไว้อย่างนึงนะ ชั้นไม่มีวันที่จะตกหลุมพรางของเธอแน่นอน เธอยังรู้ชั้นน้อยเกินไป”
“แล้วเราจะได้รู้กันค่ะ แล้วคุณจะได้รู้ในสิ่งที่คุณไม่เคยรู้”
ทั้งสองคนต่างยืนจ้องหน้ากัน สายตาคนนึงมองด้วยความเคียดแค้น แต่อีกคนนึง มองด้วยสายตาท้าทายและเย็นชา ไม่มีความรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“อ้าวยังไม่กลับบ้านหรือจ๊ะน้องมด” เสียงลิลลี่ดังมาแต่ไกล
ทำให้ทั้งสองสาวที่ยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่ลดละ ต้องหันไปมองทางเดียวกัน
“กำลังจะกลับค่ะพี่ลิลลี่” มดตอบกลับ เมื่อตั้งสติได้
“อ้าว! ใยแหม่ม ยืนคุยอะไรกับอาจารย์เขาเหรอจ๊ะ ถ้าท่าทางจริงจังเชียว” ลิลลี่หันไปถามสาวน้อยหน้าฝรั่งที่ยืนปรับสีหน้าอยู่อีกทางนึง
“พอดี แหม่ม กำลังถามอาจารย์เขาเกี่ยวกับประเทศเยอรมันค่ะ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง” เดน่า ปรับทั้งสีหน้าและคำพูด โดยใช้คำพูดแทนตัวเองว่าแหม่ม กับอาจารย์ลิลลี่ เป็นคำพูดที่ไพเราะ เปลี่ยนสีหน้าให้เป็นนักศึกษาน่ารักสดใส ผิดกับคนละคนที่ยืนคุยกับมดเมื่อสักครู่
“งั้นแหม่ม ขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ เย็นแล้ว สวัสดีค่ะอาจารย์” เดน่ายกมือสวัสดี อาจารย์ลิลลี่ และหันไปสวัสดี มด มองมด ด้วยสายตาอาฆาต แรงแค้น แรงเสน่หา ตอนที่ 3
เริ่มต้นการชำระแค้น
โดย ใจร้าย
ความเดิมตอนที่แล้ว
“พอดี แหม่ม กำลังถามอาจารย์เขาเกี่ยวกับประเทศเยอรมันค่ะ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง” เดน่า ปรับทั้งสีหน้าและคำพูด โดยใช้คำพูดแทนตัวเองว่าแหม่ม กับอาจารย์ลิลลี่ เป็นคำพูดที่ไพเราะ เปลี่ยนสีหน้าให้เป็นนักศึกษาน่ารักสดใส ผิดกับคนละคนที่ยืนคุยกับมดเมื่อสักครู่
“งั้นแหม่ม ขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ เย็นแล้ว สวัสดีค่ะอาจารย์” เดน่ายกมือสวัสดี อาจารย์ลิลลี่ และหันไปสวัสดี มด มองมด ด้วยสาตาอาฆาต
*****************************************************
ติ๊ด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกเตือน เป็นเวลา 6 โมงเช้า
“วันนี้อากาศดีจัง”
เป็นเช้าวันที่สอง ของการทำงานเป็นอาจารย์ วันนี้ มด ตื่นเช้าเป็นพิเศษ เป็นเพราะว่าเมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับมากกว่า มด หวนคิดถึงเรื่องมาร์ค และ เดน่า ที่ประกาศจะแก้แค้นแทนพี่ชายของเธอ
มด ไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น กับเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มันจะเปลี่ยนชีวิตเธอ
วันนี้เธอรู้สึกสบายใจมากกว่าเมื่อวาน วันนี้เธอไม่เจอกับสายตาอาฆาตของเดน่า เพราะวันนี้เธอไม่มีสอน นักศึกษา ปี 2 มดรีบอาบน้ำ แต่งตัว เธอแต่งตัวเปรี้ยวตามสไตล์ของเธอ แต่ยังคงความเรียบร้อยในอาชีพของเธอไว้
“สวัสดีค่ะ อาจารย์, สวัสดีค่ะ อาจารย์, สวัสดีค่ะ,” นักศึกษาบางคนที่รู้จัก มด กล่าวสวัสดี ทักทาย มด เมื่อเธอเดินเข้าตึกมา
“วันนี้มีสอน ตั้งแต่เช้า คาบ 1 – 3 ” มดพูดกับตัวเอง ขณะที่เข้ามาถึงห้องพักอาจารย์มดหันไปมองรอบห้อง ยังไม่มีอาจารย์ท่านไหนมาถึงเลยซักคน “ดีเหมือนกันจะได้มีสมาธิเตรียมการสอนของเช้านี้” มดคิดในใจ
“ต๊าย! สวัสดีจ๊ะน้องมด มาแต่เช้าเลยนะ มาถึงตั้งแต่กี่โมงจ๊ะเนี่ย มาช่วยภารโรงเขาเปิดตึกรึจ๊ะ” เสียงทักทายของลิลลี่ ทักขึ้น ทำให้มดสะดุ้งตกใจ เพราะเธอกำลังใจจดใจจ่อกับการอ่านหนังสือเพื่อเตรียมการสอน
“สวัสดีค่ะ พี่ลิลลี่ แหมพี่ลิลลี่ก็มดเพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ ก็บ้านมดอยู่ใกล้แค่นี้เอง ก็เลยมาถึงเร็ว พี่ลิลลี่ก็มาเช้าเหมือนกันนะค่ะ” มดทักทายกับพร้อมกับแก้ตัวเล็กน้อย
“แหม พี่แซวเล่นนะจ๊ะ บ้านพี่ก็อยู่ใกล้ ๆ เหมือนกัน ก็เลยมาเช้า ฮิ ๆ ๆ ๆ ” ลิลลี่พูดไปหัวเราะไปในท่าทางของมด
“ทำอะไรอยู่เหรอจ๊ะ”
“อ่านหนังสือเตรียมการสอนหน่อยนะค่ะ วันนี้มดมีสอนเช้าต้องเตรียมตัวดี ๆ เช้านี้ สอนปี 4 ด้วย กลัวนักศึกษาลองเชิง จะได้ไม่อายเด็กนะค่ะพี่”
“เดี๋ยวพี่จะลงไปทานข้าวที่โรงอาหารไปด้วยกันไหมจ๊ะน้องมด”
“เชิญพี่ลิลลี่ เลยค่ะ มดทานกาแฟแล้ว”
“ทานแค่กาแฟจะอิ่มเหรอจ๊ะ เดี๋ยวสาย ๆ จะหิวนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ มดชินกับการดื่มกาแฟเป็นอาหารเช้าค่ะ”
“งั้นพี่ไปทานข้าวก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวจะซื้อขนมมาฝาก”
“ขอบคุณค่ะ” มดกล่าวขอบคุณในความมีน้ำใจของลิลลี่
“เอาไว้เดี๋ยวตอนเที่ยงเราค่อยไปทานข้าวพร้อมกันที่โรงอาหารพร้อมกันน๊ะจ๊ะน้องมด”
“ค่ะ ดีเหมือนกัน มดจะได้มีเพื่อนทานข้าวด้วย เมื่อวานนั่งทานข้าวคนเดียวเหงาเหมือนกัน” มดตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่สดใส
ซักพักอาจารย์ท่านอื่น ๆ ก็ทยอยกันเข้ามาในห้องพักอาจารย์ เช้านี้มดสอนนักศึกษาชั้นปี 4 ด้วยความสนุกสนาน ด้วย มดเป็นคนหน้าตาสวย เปรี้ยว และเป็นกันเองกับนักศึกษา ทำให้นักศึกษา ตอบรับการสอนของมดเป็นอย่างดี นักศึกษาต่างชื่นชมในความเก่งของมด
ออด……………. เสียงออดหมดเวลาคาบเรียน
“วันนี้แค่นี้ก่อนนะจ๊ะทุกคน ไว้เจอกันสัปดาห์หน้าค่ะ” เฮ้อสอนเสร็จแล้วดีจังได้พักสักที มด ค่อย ๆ เก็บของแล้วตรงไปที่ห้องพักอาจารย์ เมื่อมดเก็บของเรียบร้อย ก็ลงไปทานข้าวกลางวันกับลิลลี่ ที่รออยู่ที่ห้องพัก
“เอ่อพี่ลิลลี่ ค่ะ เดี๋ยวมดจะไปที่ห้องสมุดหน่อยค่ะ อยู่ที่ตึกไหนค่ะพี่” มดถามลิลลี่ถึงตึกที่เธอต้องการไป
“ห้องสมุดอยู่ตึกด้านหลังตึกคณะเราเนี่ยละจ๊ะ น้องมดจะไปทำไมเหรอค่ะที่ห้องสมุดนะ” ลิลลี่ถามใคร่รู้
“มดอยากไปหาหนังสืออ่านหน่อยค่ะพี่ลิลลี่ พูดตรง ๆ เลยนะค่ะ มดอยากหานิยายไทยอ่านบ้างนะค่ะ อยู่ที่เยอรมันหายากมาก พอกลับมาเมืองไทยก็ทำงานเลยไม่มีเวลาไปหาซื้อนะค่ะ ก็เลยอยากไปยืมหนังสือที่ห้องสมุดหน่อย”
“อ๋อ ๆๆๆๆๆๆๆ อย่างนี้นี่เอง ตามสบายนะค่ะ เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปที่ห้องพักก่อนนะค่ะ” ลิลลี่ลากเสียงยาวเมื่อทราบถึงความจริงที่มดไปห้องสมุด
มดเดินไปที่ตึกห้องสมุด เธอเข้าไปทักทายกับบรรณารักษ์และถามหาถึงชั้นที่มีนิยายวรรณกรรม
ต่าง ๆ หลังจากที่เธอทราบเธอก็เดินไปชั้นที่เธอต้องการ ขณะที่เธอยืนเลือกหนังสืออยู่นั้น
“สวัสดีครับ” มีเสียงทักทายมาจากข้างหลังเธอ มดหันกลับไปมอง
“เอ่อ…..ค่ะ สวัสดีค่ะ” มดทักทายกลับมา ทั้ง ๆ ที่ยังงงอยู่กับคนตรงหน้าว่าเป็นใคร
“ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ สุธี ครับ สอนวิชาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ครับ ห้องพักอาจารย์หมวดของผมอยู่ติดกับห้องพักอาจารย์หมวดของอาจารย์ครับ” ชายหนุ่มรีบแนะนำตัวเอง พร้อมกับยื่นมือออกมาทักทายกับเธอตามสไตล์ฝรั่ง เขาสังเกตุได้จากการแต่งตัวของเธอ และเขาก็ได้แอบถามกับลิลลี่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
เขาเห็นผู้หญิงคนนี้เข้ามาทำงานตั้งแต่เมื่อวาน เธอสวยถูกใจเขาเป็นอย่างมาก เขาหาโอกาสที่จะเข้ามาแนะนำตัวตั้งแต่เมื่อวานแต่เขาก็ยังไม่มีโอกาส จนมาวันนี้เขาบังเอิญมาพบเธอตรงหน้าตึกห้องสมุดเขาเลยเดินตามเธอเข้ามา และหาโอกาสทักทายและแนะนำตัวให้เธอรู้จัก
“ค่ะ” เธอยิ้มให้เขา พร้อมกับยื่นมือออกมาจับมือทักทายกัน มด รู้สึกได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้ต้องปิ๊งเธอแน่นอน ถึงได้เข้ามาทักทายเธอ เพราะเธอก็เห็นเขาตามเธอมาตั้งแต่หน้าตึกแล้ว
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ชื่อภัคจิราค่ะ เรียกสั้น ๆ ว่ามด ก็ได้ค่ะ” “ผู้ชายคนนี้ดูดีจัง ปิ๊งเราซะด้วย คบเอาไว้ดูเล่นดีกว่า” มดคิดในใจ ตามประสาของคนเจ้าชู้
สุธี เป็นผู้ชายที่รูปร่างสูงสมส่วน ผิวสีเหลือง ผมรองทรงต่ำ ดูพอดีกับใบหน้า ที่มีความหล่อแบบชายไทยแท้ ๆ ตาสวย ไว้เคราเล็กน้อย ทำให้ดูมีเสน่ห์ แถมพ่วงท้ายด้วยท่าทางกรุ้มกริ่มพอสมควร
“หาหนังสืออะไรอยู่ครับ ให้ผมช่วยไหมครับ” สุธี รีบอาสาที่จะช่วยหาหนังสือให้เธอ
“ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นหนังสืออะไรหรอกค่ะ ดูไปเรื่อย ๆ นะค่ะ” มดตอบกลับด้วยอัธยาศัยที่ดี พร้อมกับส่งยิ้มหวานที่เป็นเสน่ห์ ของเธอ เพื่อยั่วยวนให้เขาหลงใหล
“คุณสุธี สอนมากี่ปีแล้วค่ะ” มดชวนคุย
“ผมสอนที่นี่ มา 2 ปีกว่าแล้ว ครับ พอจบจากอังกฤษก็ ช่วยครอบครัวทำธุรกิจอยู่สักระยะนึง พอธุรกิจเข้าที่ดีแล้ว ก็มาเป็นอาจารย์สอนที่นี่นะครับ เพราะเบื่องานธุรกิจอยากทำงานอะไรเป็นประโยชน์กับสังคมบ้าง” เขาตอบคำถามของมด มากกว่าที่มดอยากรู้ แต่มดพอจะเดาออกว่าเขาต้องการนำเสนอตัวเขาให้มดรู้จัก
มดกับสุธี เดินคุยกันเบา ๆ ไปเรื่อย ๆ ตามชั้นหนังสือ คุยทั้งเรื่องหนังสือ และเรื่องสัพเพเหระ สุธี ชื่นชมในความสวยของมด ความเก่งของเธอ ที่แสดงออกมาในขณะที่เธอแสดงความคิดเห็นกับหนังสือเล่มต่าง ๆ โดยที่ มด ไม่ทันสังเกต ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเธออยู่ จนสักพักสุธีขอตัวก่อนเพื่อที่จะไปเข้าสอน
มด ยังหาหนังสือที่เธอต้องการต่อไปเรื่อย ๆ เนื่องเป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาส่วนใหญ่ จะมีการเรียนการสอน อยู่ทำให้ห้องสมุดดูเงียบเหงากว่าทุกวัน ทำให้มีความเป็นส่วนตัวในการที่จะค้นหาหนังสือหรืออ่านหนังสือ
“ว่าไงจ๊ะ อาจารย์ใจง่าย” คำทักทายที่แสนแดกดัน กับน้ำเสียงที่ได้ยินแล้ว ทำให้ มด นึกออกทันทีว่าเป็นใคร เธอหันกลับมาทันที เพื่อตั้งหลักประชันหน้ากับนักศึกษาสาวฝรั่งที่หมายมั่นจะแก้แค้นเธอ
“มีธุระอะไร” มดถามกลับไปห้วน ๆ
“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่คิดถึงเลยมาหาเท่านั้นเอง” เดน่า ตอบกลับด้วยน้ำเสียงยียวน แต่แววตานั้นจ้องมองเหมือนจะฆ่าเธอให้ตายให้ได้
“มาถึงเมืองไทยไม่ทันไรก็มีผู้ชายหน้าโง่เข้าหาทันทีเลยนะค่ะ”
“มันก็เป็นธรรมดาของผู้ชายที่จะหน้าโง่มาหลงชอบผู้หญิงเอง ทั้ง ๆ ที่ผู้หญิงก็ไม่ได้ใส่ใจด้วย” มดตอบกลับไป พร้อมกับพูดจาแดกดันถึง มาร์ค
ความโมโหเข้าครอบงำ เดน่า ทันทีที่ มดพูดจาพาดพิงถึงพี่ชายของเธอ เธอเดินตรงดิ่งเข้าหาอาจารย์สาวโดยทันที มดคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้เธอรีบหลบฉากเดินหนีทันที มดรีบเดินหนี แต่เธอหารู้ไม่ว่ายิ่งเดินหนีเข้าไปลึกเท่าไหร่ นักศึกษาที่นั่งอ่านหนังสือก็น้อยลง จนเธอหนีเข้าไปลึกมากขึ้นเธอก็หันหลังกลับมามอง เธอไม่เห็นเดน่า ตามเธอมา
“นึกว่าจะแน่ แค่นี้ก็ตามไม่ทัน ไม่ซ้ำรอยเดิมแน่นอน” แต่ไม่ทันที่มด จะพูดจบ ก็มีมือเอื้อมมาจากข้างหลัง
“ว้าย” ไม่ทันที่เสียงจะเล็ดรอดออกมา มือข้างนั้นก็ปิดปากเธอสนิททันที มืออีกข้างนึงโอบมารวบตัวของเธอแล้วลากเธอเข้าไปข้างหลัง
มดไม่ได้ทันตั้งตัว และใส่รองเท้าส้นสูง ทำให้เธอเกือบล้มในทันที่ที่โดนลาก แต่ด้วยคนข้างหลังเธอประคองเธอไว้ทำให้เธอไม่ล้มแต่กลับไปอยู่ในอ้อมกอดของ คน คนนั้นแทน มดพยายามดิ้นรนแต่สู้แรงของคนข้างหลังไม่ไหว หลังของมดสัมผัสได้ถึงไอร้อนของร่างกาย และอกนุ่ม ๆ ที่เบียดชิดอยู่ข้างหลังเธอ เธอรู้ได้ในทันทีเลยว่า เธอเสียท่า เดน่าเข้าให้แล้ว
เดน่า ลากมดมาจนลับตาผู้คน ด้วยร่างกายที่สูงไล่เลี่ยกัน แต่ เดน่าจะได้เปรียบกว่าเพราะเธอแต่งกายด้วยชุดนักศึกษาที่ทะมัดทะแมง เดน่ายังเป็นเด็กที่ชอบทำกิจกรรม ออกกำลังกาย ทำให้ร่างกายเธอค่อนข้างแข็งแรง มันเลยเป็นเรื่องง่ายที่จะลากผู้หญิงที่รูปร่างใกล้เคียงกันและยังไม่ได้ทัน ตั้งตัว
เดน่าจับมดหันหน้ามา เธอดันมดจนหลังของเธอติดผนัง มือข้างหนึ่งยังคงปิดปากมดอยู่ มือทั้งสองข้างของเดน่าเปลี่ยนมาเป็นจับมือของมดดันขึ้นเหนือหัวเพื่อที่จะ ตรึงอาจารย์สาวไว้เพื่อไม่ให้ดิ้นรนไปไหน
ไม่ทันที่มดจะอ้าปากร้อง ริมฝีปากได้รูปของเดน่า ประทับลงไปบนริมฝีปากของ อาจารย์สาวในทันที เดน่า แทรกลิ้นเข้าไปในปากของมด ลิ้นต่อลิ้นตะหวัดรัดเกี่ยวกันภายในปากของทั้งสองคน
“อืม……………อืม……….จ๊วบ…… จ๊วบ…. จ๊าบ….”
เสียงของริมฝีปากของทั้งสองบดขยี้สูกัน มดไม่ได้ขัดขืนเดน่า แต่อย่างไรกลับจูบตอบสนองเดน่าอย่างเร่าร้อนเช่นเดียวกัน มือทั้งสองข้างของเดน่า เปลี่ยนจากการจับมือมด เลื่อนลงมาเป็นเกาะกุมหน้าอกของอาจารย์สาวแทน ริมฝีปากของทั้งสองยังจูบกันอย่างเร่าร้อน ร้อนแรงอย่างไม่มีใครยอมใคร มือของเดน่า รีบปลดกระดุมเสื้อของมดออกในทันที เผยให้เห็น หน้าอกขาวที่ได้รูปที่มีเพียงบราตัวสวยที่ปิดบังอยู่ มีขนาดพอดีมือเหมาะแก่การบีบ เคล้น เดน่าทั้งบีบ ทั้งเคล้น จากเบาเป็นหนัก จากหนักเป็นเบาสลับกันไปมา ริมฝีปากของเดน่าค่อย ๆ เลื่อนมาซุกไซร้ที่ลำคอยาวของมด ทั้งหอม ทั้งขบกัดเบา ๆ เดน่าใช้ปลายลิ้นของเธอค่อยไล้เลียลงมาเรื่อยจนมาถึงยอดปทุมถัน ซึ่งตอนนี้ แม้แต่บราตัวสวยก็หลุดลงมา เดน่าทั้งเลีย ทั้งดูด ยอดปทุมถันสีชมพูที่ตัดกับสีผิวขาวผ่องของปทุมถันทั้งสองข้างที่แต่งตั้งชู รอรับสัมผัสที่ร้อนแรง สลับกัน
ไปมาอย่างหื่นกระหาย เหมือคนที่ขาดน้ำ กระหายน้ำมาเป็นเวลานาน หน้าของเดน่า ซุกไซร้อยู่ที่อกขาวของ มด อย่างเมามัน ทั้งความหอมของกลิ่นกายอาจารย์สาว
“อือ……………..อา………..อา……………..”
“อาส์ …………โอ้ว………………..อา……..”
เสียงครวญครางของอาจารย์สาว ที่แสดงถึงความพอใจในการกระทำของลูกศิษย์ มันทำให้ความรู้สึกของเดน่า ที่ครุกรุ่นอยู่ในใจเพิ่มทวีคูณขึ้นมา
ร่างกายของมด ตอบสนองการกระทำของเดน่า อย่างเร่าร้อนเช่นเดียวกัน มือทั้งสองข้างของมดที่หลุดจากการเกาะกุมของเดน่า แทนที่จะผลักใสเดน่าให้ออกไป แต่กลับใช้แขนทั้งสองข้างนั้นกอดเดน่าให้แน่นยิ่งขึ้น เหมือนไม่อยากให้เดน่า หลุดไปไหน มือของมดก็ไม่ได้อยู่เฉยเช่นกัน มือของเธอกอดก่ายไปทั่วตัวของเดน่า โดยที่ไม่รอช้ากระดุมเสื้อ บราตัวน้อย ของเดน่าก็หลุดออกมาเช่นกัน มือของมดก็ไม่อยู่เฉยเธอลูบไล้หน้าอกขาวของเดน่าอย่างเมามัน เดน่าบีบเคล้นหน้าอกเธอเช่นไร มด เธอก็ทำตอบกลับไปเช่นนั้น เมื่อเดน่าเงยหน้าจากปทุมถันของ อาจารย์สาว มดก็ไม่รอช้า ดึงใบหน้าของเดน่าเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม ต่างคนต่างไม่ยอมแพ้กันและกัน เหมือนนักรบที่มีฝีมือเท่าเทียมกันเข้าห้ำหั่นกันด้วยเพลงอาวุธที่ร้ายกาจ ไม่มีใครยอมใคร เหมือจะให้ตายกันไปข้างนึง
ปทุมถันที่ได้รูปของมดเข้าบดเบียดแนบชิดกับปทุมถันของเดน่า ที่ใหญ่ได้รูปแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ร่างกายของทั้งสองที่ครุกรุ่นไปด้วยไฟราคะ แทบจะหลอมละลายเข้าไปเป็นเนื้อเดียวกัน ในขณะที่ปากของทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มไปมา มือของทั้งสองต่างลูบไล้ร่างกายของฝ่ายตรงข้าม เดน่า เบียดต้นขาของเธอเข้าไประหว่างกลางลำตัวของมด มดก็อ้าขาให้กว้างขึ้นเพื่อรอรับสัมผัสสวาทที่เดน่าหยิบยื่นให้ เธอใช้ต้นขาของเธอขยับส่ายไปมาตรงเนินสวรรค์ตรงกับติ่งเสียวของอาจารย์สาวทำ ให้อาจารย์สาวต้องเงยหน้าจากการจูบ
“อาส์…………….อืม……………..อาส์………..อย่างนั้น ๆ ๆ”
มดส่งเสียงออกมาจากอาการเสียววูบวาบ ที่เนินสวรรค์ของเธอ แต่เดน่าก็ไม่ยอมให้ มด ส่งเสียงได้นาน เธอก็ดันหัวของมดให้ก้มลงมาดูดดื่มยอดปทุมถันของตัวเดน่า ที่รอให้ มดเชยชมอย่างไม่รู้เบื่อหน่าย
“อืม…………….อืม……………อาส์…………….” เสียงครางของ เดน่า ดังออกมาจากริม
ฝีปากของเธอ เมื่อเธอถูก มด ดูดดื่มที่ยอดปทุมถันเม็ดใหญ่ของเธอ ลิ้นของ มดหมุนวนไปมา สลับกันไปมาระหว่าง ปทุมถัน ทั้งสองข้างอย่างตายอดตายอยาก
“นี่เดี๋ยวเราเข้าไปหาหนังสือข้างในเถอะเผื่ออยู่แถว ๆ นั้น” เสียงของนักศึกษาที่เข้ามาใช้ห้องสมุด ดังขึ้นมา
ทำให้ เดน่า และมดต้องผละออกจากกัน ต่างคนต่างรีบใส่เสื้อ เมื่อนักศึกษากลุ่มนั้นเดินมาถึง ก็เห็นเดน่า ช่วยมด ถือหนังสืออยู่ นักศึกษากลุ่มนั้นยกมือสวัสดี มดทันที มดรับไหว้ตอบ นักศึกษากลุ่มนั้นก็เดินไป โดยที่ไม่ทันสังเกตุอาการของคนทั้งสองคน
“คุณร้อนแรงอย่างนี้นี่เอง ผู้ชายถึงได้หลงหัวปักหัวปำ” เดน่ากระซิบที่หูของมดพร้อมทั้งใช้ปลายลิ้นเลียที่ติ่งหูของอาจารย์สาวพร้อม กับเข้าไปเบียดชิดใช้หน้าอกเบียดเข้าที่ต้นแขนของอาจารย์สาวเมื่อนักศึกษา กลุ่มนั้นเดินผ่านไป
“ชั้นบอกเธอแล้วเดน่า ว่าชั้นไม่ตกหลุมพรางเธอง่าย ๆ และชั้นก็ไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่องที่จะไม่รู้เรื่องพรรค์นี้ อยากให้เธอรู้ว่าทำไมคนอื่นถึงหลงไหลชั้นนัก แต่เธอก็เก่งมากนะ ไม่เห็นมาร์คเคยเล่าให้ฟังเลยว่ามีน้องสาวเป็นเลสเบี้ยนที่ทั้งสวย และเก่งเรื่องพรรค์อย่างว่าซะด้วย”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ แล้วเดี๋ยวคุณจะได้เจอในสิ่งที่คุณไม่เคยเจอ อีกเยอะเลยค่ะ” เดน่า เดินจากไปพร้อมกับคำพูดท้าทายทิ้งท้าย
เมื่อเดน่า เดินจากไป อารมณ์พิศวาสที่ยังอยู่ในร่างกายมดนั้นยังไม่หายไป ลับตาคน เธอใช้มือเธอล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอลูบคลำที่อกของตัวเอง ลูบไปมา บีบเบา โดยที่เธอใช้มือของเธอเองอีกข้างล้วงเข้าไปในกระโปรง เธอใช้นิ้วของเธอเองกดไปที่เนินสวาทของตัวเองที่มีน้ำรักออกมารอตั้งแต่ตอน ที่เดน่าทำให้เธอ เธอล้วงเข้าไปในชั้นในตัวจิ๋วของ เธอค่อย ๆ สอดนิ้วของเธอเองเข้าไปถึงสองนิ้ว ค่อย ๆ ดันให้ลึกเข้าไป แล้วก็ค่อย ๆ เธอส่ายสะโพกให้รับกับนิ้วของเธอที่กำลังชักเข้าชักออก เร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนน้ำรักของเธอไหลออกมาเต็มมือของเธอ เธอเริ่มชักนิ้วเข้าออก เข้าออก อีกครั้งเร็วขึ้นอีก เร็วขึ้นอีก
“อาส์………อาส์………………อาส์………… ” เธอครางออกมาไม่ได้ศัพท์ พร้อมกับร่างกายที่มีอาการเกร็งเล็กน้อยในที่สุดเธอก็ถึงสวรรค์ รูสวาทของเธอตอดรัดนิ้วของเธอถี่ขึ้น ทำให้เธอยืนหายใจแรง ๆ อยู่ในห้องสมุด
เดน่า เมื่อเดินออกมาจากห้องสมุด ที่รีบตรงไปหา เพื่อนสาวของเธอทันที เธอดึงมือของเพื่อนสาวเข้าไปในห้องน้ำ เดน่าโถมจูบเพื่อนสาวของเธอ รุนแรง เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ดิบของเธอ เดน่าหันไปปิดฝาชักโครกลงเธอถอยตัวขึ้นไปนั่งบนชักโครก เธอค่อย ๆ กดหัวเพื่อนสาวของเธอที่กำลังสาละวนกับหน้าอกของเธอ เมื่อชั้นในตัวจิ๋วของเธอหลุดลงมาที่ปลายเท้า กระโปรงนักศึกษาโดนถกขึ้นไปจนสุด เผยให้เห็นถึง ความเป็นหญิงของเธอที่มีไรขนสีทองปกคลุมอยู่แต่พองาม เดน่าแอ่นสะโพกขึ้นเพื่อตอบรับลิ้นของเพื่อนสาว ที่กำลังสาละวนก้มหัวลงไปทั้งเลีย ทั้งดูด พร้อมทั้งใช้ลิ้นดันเข้าไปในรูสวาทของเดน่า หมุนวนไปมาสลับกับจุดเสียวกับรูสวาทที่รอการบุกรุก เดน่าส่ายสะโพกไปมาเพื่อให้ลิ้นเข้าไปในรูสวาทของเธอได้ดียิ่งขึ้น
“อาส์ ………….อาส์………….อือ……..เร็ว ๆ เข้า จะไม่ไหวแล้ว”
น้ำรักของเดน่าไหลออกมา เพื่อนสาวของเดน่า สอดใส่นิ้วเข้าไปพร้อมกับชักเข้า ชักออก เร็ว ขึ้น เร็วขึ้น
“โอ้ย………….” ไม่ไหวแล้ว สิ้นเสียงร่างกายของเดน่ามีอาการกระตุกเล็กน้อย รูสวาทของเธอตอดรัดนิ้วเพื่อสาวของเธอ ใบหน้าของเดน่าแดงกล่ำฟุบลงไปกับไหล่ของเพื่อนสาว
ในความนึกคิดของเดน่า ขณะที่เพื่อนสาวทำให้เธออยู่นั้นใบหน้าของอาจารย์สาวผุดขึ้นมาตลอดเวลา
วันนั้นทั้งวันมดไม่มีอารมณ์ที่จะอ่านหนังสือ อีกเธอกลับมาที่ห้องพักอาจารย์ในตอนเย็น และรีบกลับคอนโดของเธอทันที เมื่อถึงคอนโดเธอรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำในทันที เพื่อที่จะชำร่างกาย เธอยืนหลับตาปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลรดลงบนร่างกายเธอ ภาพเหตุการณ์ที่ห้องสมุดวนเข้ามาในหัวเธอ ภาพใบหน้าของเดน่า ผุดขึ้นมาในความคิด อุณหภูมิในร่างกายของมดค่อย ๆ ร้อนรุ่มขึ้นมา ตั้งแต่เธอเคยนอนกับผู้ชายมาเธอไม่เคยรู้สึกร้อนวูบวาบมากขนาดนี้มาก่อน ครั้งนี้เธอรู้สึกโหยหารสสัมผัสที่ เดน่า หยิบยื่นให้ที่ห้องสมุด มันเป็นสัมผัสที่ร้อนแรงขนาดนี้ซึ่งเธอไม่เคยได้รับจากชายใดมาก่อน แรงแค้น แรงเสน่หา ตอนที่ 4
ตกหลุมพราง
โดย ใจร้าย
ความเดิมตอนที่แล้ว
วันนั้นทั้งวันมดไม่มีอารมณ์ที่จะอ่านหนังสือ อีกเธอกลับมาที่ห้องพักอาจารย์ในตอนเย็น และรีบกลับคอนโดของเธอทันที เมื่อถึงคอนโดเธอรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำในทันที เพื่อที่จะชำระร่างกาย เธอยืนหลับตาปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลรดลงบนร่างกายเธอ ภาพเหตุการณ์ที่ห้องสมุดวนเข้ามาในหัวเธอ ภาพใบหน้าของเดน่า ผุดขึ้นมาในความคิด อุณหภูมิในร่างกายของมดค่อย ๆ ร้อนรุ่มขึ้นมา ตั้งแต่เธอเคยนอนกับผู้ชายมาเธอไม่เคยรู้สึกร้อนวูบวาบมากขนาดนี้มาก่อน ครั้งนี้เธอรู้สึกโหยหารสสัมผัสที่ เดน่า หยิบยื่นให้ที่ห้องสมุด มันเป็นสัมผัสที่ร้อนแรงขนาดนี้ซึ่งเธอไม่เคยได้รับจากชายใดมาก่อน
*****************
2 วันที่ผ่านมา เธอไม่มีความสงบในใจเลย ทั้งเรื่องความแค้นของเดน่า ที่เธอต้องคอยรับมือ รวมทั้งความวาบหวามที่เดน่าหยิบยื่นให้ เมื่อคืนเธอได้นอนเกือบเช้า เพราะความรู้สึกวาบหวามนั้นยังคงอยู่ในใจเธอยังไม่ได้รับการปลดปล่อยจากตัว
ถ้าเป็นที่เยอรมัน ป่านนี้เธอคงออกไปเที่ยว หรือไปหาหนุ่ม ๆ ที่เธอคบไว้มากมาย เพื่อให้เธอได้คลายความรู้สึกลงบ้าง
วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่เธอมาเป็นอาจารย์ มดมาถึง มหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าเหมือนปกติ แต่วันนี้เธอก็เริ่มคิดหนักอีกครั้ง เธอมีสอนนักศึกษา ปี 2 วันนี้เธอจะต้องเจอพิษสงของเดน่า อะไรอีกบ้างยังไม่รู้ ถ้าเธอต้องเจอแบบ 2 วันที่ผ่านมา เธอคงอกแตกตายแน่
“Good Morning จ๊ะน้องมด มาถึงแต่เช้าเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ”
“Good Morning เหมือนกันค่ะพี่ลิลลี่ พี่ลิลลี่ก็มาเช้าเหมือนกัน” มดหลุดจากภวังค์ของตัวเอง พร้อมกับหันมาทักทาย
ทุกอย่างสำหรับเช้าวันที่ 3 เป็นไปอย่างปกติ มด นั่งคุย กับลิลลี่อย่างสนุกสนาน
“สวัสดีครับ พี่ลิลลี่ คุณมด” สุธี เข้ามาทักทายทันทีที่เขามาถึง
“สวัสดีจ๊ะ” “สวัสดีค่ะ” มด ลิลลี่ ทักทายตอบพร้อมกัน
“แหม!……. น้องสุธี มาแต่เช้าเหมือนกันเลยนะจ๊ะ เมื่อก่อนไม่เห็นมาแต่เช้าอย่างนี้เลย”
สุธี ยิ้มตอบกลับ “ก็มาเช้าเหมือนเคยครับ แต่วันนี้มาห้องนี้ก่อน” พร้อมกับหันหน้าไปทางมด ที่ยิ้มตอบกลับเช่นกัน
มดเข้าใจถึงความหมายที่สุธีพูด
“อ๋อ……. แปลว่าห้องนี้ต้องมีอะไรดีแน่นอน ถึงทำให้ อาจารย์หนุ่มรูปหล่อ ตรงดิ่งมาที่ห้องนี้ได้ ทั้งที่ไม่เคยมา” ลิลลี่จีบปากจีบคอพูดแซวสุธี เรื่องนี้ลิลลี่รู้ดี ถึงความประสงค์ที่สุธีมาที่นี่เพราะอะไร เพราะเธอเป็นคนให้ข้อมูลกับสุธี เองว่ามด เป็นคนอย่างไร มาทำงานกี่โมง เพราะก็รู้จักสุธี มานานเห็นว่าสุธี เป็นคนดี น่าจะแนะนำให้รู้จักกับมด
สุธี ยิ้มพร้อมกับหันไปมองมด เพื่อให้มดรู้ถึงประสงค์ของเขาที่เข้ามาห้องนี้ก็เพราะมาหามด โดยสัญชาตญาณของสาวเจ้าชู้อย่างมด มีหรือที่จะไม่รู้ว่าสุธีต้องการอะไร เธอส่งยิ้มตอบพร้อมกับส่งสายตาหวานให้สุธีเช่น กัน พร้อมกับเชิญสุธี นั่งดื่มกาแฟด้วยกัน
ทั้ง 3 คนนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ส่วนมากจะเป็น สุธี นั่งคุยกับ มด มากกว่า เพราะลิลลี่ คอยเปิดโอกาสให้สุธี ได้คุยกับมด
“นั่งคุยกันไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปนั่งเคลียร์งานที่โต๊ะก่อนนะ” ลิลลี่ รีบหลบฉากออกไป ให้ทั้งสองได้คุยกัน
“ตั้งแต่คุณมด กลับมาเมืองไทยได้ไปเที่ยวไหนบ้างรึยังครับ”
“ยังเลยค่ะ พอกลับมาก็มัวแต่ทำธุระเรื่องต่าง ๆ อยู่ และพอดีได้งานด้วย ก็เลยทำงานเลยค่ะ”
“คุณ มดอยากไปเที่ยวไหนบ้างละครับ ไปอยู่เยอรมันตั้งหลายปี เมืองไทยเปลี่ยนไปเยอะ มีที่สวย ๆ ให้เที่ยวเพิ่มขึ้น ”
“คงต้องรอสักพักค่ะ รอให้อะไรหลาย ๆ อย่างเข้าที่ก่อนค่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยหาเวลาเที่ยว ก็อย่างที่คุณสุธี บอกนะค่ะ เมืองไทยมันเปลี่ยนไปเยอะ มดก็ไม่ค่อยชินทางเหมือนเก่า เพื่อนเก่า ๆ ที่รู้จักกัน ต่างก็มีครอบครัวกันหมดแล้วจะชวนใครไปเที่ยวเป็นเพื่อน ก็ไม่มีใครว่าง” มดเปิดโอกาสให้สุธี
“วันไหนคุณ มด อยากไปไหนบอกผมนะครับ ผมจะพาคุณมดไปเอง สำหรับคุณมด ผมพร้อมเสมอครับ” สุธีรีบออกตัวในทันที
“ขอบคุณค่ะ” มดยิ้มตอบกลับ พร้อมส่งสายตาที่คิดว่าหวานที่สุดให้กับสุธี
“สวัสดีค่ะ อาจารย์” เดน่าเปิดประตูเข้ามาในห้องพักอาจารย์ พร้อมกับยกมือไหว้สุธี มด และก็ลิลลี่
มด หันไปมองเดน่า “มาแต่เช้าเชียว วันนี้จะมาไม้ไหนอีก” มดคิดในใจ แต่กลับผิดคาด เดน่า เดินผ่าน มด และสุธี ไปโดยที่ไม่สนใจมอง เดินตรงไปหา อาจารย์ลิลลี่
“อาจารย์ค่ะ หมายกำหนดการงานเลี้ยงวันอาทิตย์หน้า ได้แล้วค่ะ” เดน่า พูดพร้อมกับยื่นเอกสารบางอย่างให้กับลิลลี่
“หรือจ๊ะ” ลิลลี่รับเอกสาร พร้อมกับเปิดออกดู “เร็วดีจังนะ อย่างนั้นเดี๋ยวอาจารย์จะยื่นให้อาจารย์ปทุมพรเขาดูก่อนนะจ๊ะ เผื่อมีอะไรต้องแก้ไข เอ่อ……. แล้วเรื่องจองโรงแรมและการแสดงบนเวทีนะ เรียบร้อยไหมจ๊ะ”
“ เรียบร้อยดีค่ะ รุ่นพี่ปี 4 จัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ เหลือแต่กำหนดการค่ะ ที่ยังรอให้อาจารย์ตรวจก่อนค่ะ” เดน่า พูดเป็นการเป็นงานกับลิลลี่
วันนี้ เดน่า แต่งชุดนักศึกษาสีขาวรัดรูป เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้ชัด กระโปรงสั้นตามสมัย ต้นขาขาวเรียวยาว ตัดกับรองเท้าส้นสูงตามสมัยนิยม ใบหน้าของเดน่ายามเช้าวันนี้ แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางสีอ่อน ๆ เข้ากับวัย จมูกที่โด่งเป็นสัน สายตาที่เย้ายวน ริมฝีปากที่อวบอิ่มเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพู หน้าอกที่กลมมน ต้นขาขาวสวย ทุกอย่างน่าสัมผัส น่าลูบไล้ไปซะทุกที่ ทำให้ มด เผลอมองเดน่าโดยไม่รู้ตัว
“คุณมด ครับ คุณมดครับ คุณมดครับ” สุธี เรียกมด
“ค่ะ ๆ” มดรีบหันกลับมาตอบ
“เป็นอะไรเหรอครับ”
“เอ่อ……..อ้อ! มดคิดถึง…. ที่ที่จะไปเที่ยวนะค่ะ” มดรีบตอบ
เดน่า เหลือบสายตาหันมามอง มด แล้วหันกลับไป คุยกับอาจารย์ลิลลี่ต่อ
มด แกล้งคุยกับสุธี อย่างสนุกสนาน พร้อมกับทอดสะพานให้กับสุธี เพื่อเป็นการยั่วเดน่า ให้เดน่าได้รู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่กลัวคำขู่ และไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่เดน่าทำไว้กับเธอเมื่อสองวันก่อน
เสียงออดดังเตือน เวลาเข้าเรียน
“คาบแรกเรียนอะไรจ๊ะ แหม่ม” ลิลลี่ถามเดน่า
“เรียน ภาษาเยอรมันค่ะ” เดน่าตอบกลับพร้อมกับแอบมอง มดที่นั่งคุยกับสุธี
“เหรอจ๊ะ” “มด ๆ ๆ” ลิลลี่หันไปคุยกับมด
“ค่ะ พี่ลิลลี่” มดละจากการคุยกับสุธี
“วันนี้ไปสอนนะมีของเยอะมั้ยจ๊ะ”
“ก็มีบ้างนะค่ะ พี่ลิลลี่”
“ดีเลยจ๊ะ พี่จะให้ยัยแหม่มช่วยน้องถือของไปน๊ะจ๊ะ ไหน ๆ ก็จะไปที่เดียวกันแล้ว”
“นี่ แหม่ม เดี๋ยวเธอช่วยอาจารย์เขาถือของไปด้วยละ”
“ค่ะ” เดน่าตอบรับพร้อมกับส่งยิ้มแบบอ่อนหวานให้กับมด
“อย่างนั้นผมขอตัวไปก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวกลางวันไปทานข้าวด้วยกันนะครับ” สุธี ขอตัวเมื่อเห็นว่ามดกำลังจะไปสอน
“ค่ะ เจอกันตอนพักนะค่ะ” มดยิ้มให้สุธี เพื่อให้เดน่า เห็นอย่างจงใจ
สุธี เดินออกไปจากห้องพักอาจารย์ตามด้วย ลิลลี่ ที่เดินออกไปสอนด้วยเหมือนกัน ภายในห้องพักอาจารย์ยังมีอาจารย์บางส่วนที่ยังนั่งอยู่ มด หยิบหนังสือ และส่งสมุดงานของนักศึกษาให้กับเดน่าถือ ในขณะที่เดินไปยังห้องสอน ไม่มีการพูดคุยใด ๆ เดน่า เงียบสงบ ไม่มีคำพูดจาถากถางใด ๆ ทั้งสิ้น แม้แต่ในคาบสอน เดน่า ก็ตั้งอกตั้งใจเรียน เป็นอย่างดี
มดเดินไปตามโต๊ะของนักศึกษา เพื่อดูทักษะการเขียนภาษาเยอรมัน แบบโคลงกลอน จนมาถึงโต๊ะ ที่เดน่า นั่งอยู่ มดแอบอ่านบทกลอนของเดน่าที่กำลังเขียนอยู่ สายตาของมดพลันหันไปเห็นต้นคอขาว สายตาของมดไล่ลงมาเรื่อย ๆ จนถึง เนินอกขาวอวบอิ่ม ที่เผยออกมาจากเสื้อนักศึกษาของเดน่า เธอเห็นรอยแดงที่ต้นคอของเดน่า มันไม่ใช่จากฝีมือของเธอแน่นอน ความร้อนในตัวของมดพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที เธอจึงรีบผละเดินออกมา
การสอนในวันนี้ผ่านไปด้วยดีโดยไม่มีปัญหาใด ๆ ทั้งสิ้น จนเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง มด ไปทานข้าวกับสุธี ที่โรงอาหาร เธอเห็น เดน่า นั่งคุยกับนักศึกษาสาวหน้าตาสวยอีกคนนึง จากกิริยาท่าทางที่มดเห็นนั้น ถึงแม้จะไม่ชัดเจนซักเท่าไหร่ แต่มดก็พอจะเดาได้ว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรกันแน่ ๆ มองจากสายตาของสาวหน้าสวยคนนั้นทีมองมายังเดน่า แฝงด้วยความรัก ความเสน่หา อยู่เต็มเปี่ยม สักพัก มด ก็เห็นเดน่า พาสาวคนนั้นผ่านหน้าไปโดยที่ไม่มองมายังมด
มดยังนั่งทานข้าวกับสุธี สุธีชวนมดคุยในเรื่องต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน มดรู้สึกสนุกตามไปด้วยกับเรื่องที่สุธีเล่าให้ฟัง ในความรู้สึกของมด ตอนนี้เห็นสุธีเหมือนกับผู้ชายคนอื่น ๆ ที่มดจะคบเล่น ๆ แบบที่ผ่านมา เพื่อแก้เหงา และสุธีก็คงเป็นเหยื่อรายต่อไปสำหรับเธอ
“ควงไปก็ไม่เสียหาย หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี” มดคิดในใจในขณะที่นั่งทานข้าวกับสุธี
บางคนบอกมดว่า มด นั้นไม่เหมาะที่จะเป็นอาจารย์ด้วยความที่เป็นสาวสังคม ชอบออกงาน ชอบเที่ยว มด มักจะย้อนกลับไปว่ามันไม่เกี่ยวกัน อยู่ที่มหาวิทยาลัย เธอก็ต้องทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีกับนักศึกษา แต่เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัว เธอจะนอนกับใคร จะยุ่งกับใคร มันก็เป็นสิทธิส่วนบุคคลของเธอ
“มด ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ” มดบอกกับสุธี เมื่อจะเดินกลับขึ้นไปบนตึก
“ครับ เดี๋ยวผมรออยู่ทางด้านโน้นนะครับ” สุธีพูดพร้อมกับชี้มือไปทางโต๊ะม้าหินที่ว่างอยู่
“ค่ะ” มดเดินตรงไปเข้าห้องน้ำอาจารย์
“อืม………….อาส์…………..อย่างนั้น ๆ ๆ ๆ เร็วเข้าค่ะ”
“อาส์……………………..อาส์………….โอว์ส์……………..”
“ซี้ด……………………..”
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น