“เหี้ยยแล้ววววว!!” เสียงของชายวัย 35 คนนึงตะโกนขึ้น ขณะที่กำลังขับรถกระบะเก่าๆ
ท่ามกลางค่ำคืนที่ฝนกระหน่ำ ในเวลาตี 2 กว่าๆ
กำลังมุ่งหน้าโดยมีจุดหมายปลายทางที่ อ.แม่สอด
“ไปๆๆๆ!!!! ไป ไป” ชายคนเดิมตะโกนขึ้นเป็นสัญญาน
ทันใดนั้น ชายทั้ง 6 คนที่นอนซ่อนตัวในกระบะ โดยมีกองผักกาดทับทบอยู่บนตัว
ก็กระโดดลงรถกันไปคนละทาง
“เห้ยย หยุดดด!!” ตำรวจที่ตั้งด่านสกัดอยุ่ 10 กว่านายนั้นก็วิ่งกรูเข้ามาหารถ พร้อมยิงปืนขึ้นฟ้า 1 นัด
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
จับได้ทันทีคารถ 3 คน แต่คนขับรถที่ไหวตัวได้ก่อนวิ่งหนีไปพร้อมกับชายอีก 3 คน
ทั้ง 4 คนวิ่งหน้าตั้งกระจัดกระจายลงข้างทาง ที่เป็นป่าหญ้าสูงท่วมหัวได้ทัน
ตำรวจพร้อมด้วยเจ้าหน้าที่ฝ่ายอื่นๆร่วม 20 ชีวิต และ สนุัขดมกลิ่น ใช้เวลาทั้งคืน
ใช้ไฟฉายส่อง กระจายกำลังเดินเท้าตรวจทุกๆตารางเมตร แต่มันก็ไม่ง่ายเลย
เพราะเป็นทุ่งหญ้ารกร้างสูงท่วมหัวกว่า 10 ไร่ บางจุดมีน้ำท่วมขังถึงระดับเอว
ทั้งมืด ทั้งฝนที่ตกหนัก เสี่ยงอันตรายไม่น้อย
จนเกือบสว่างตำรวจจับเพิ่มได้อีก 1 คนซ่อนตัวอยู่ในกอหญ้า
ส่วนอีก 3 คนหาไม่พบ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตำรวจไม่ยอมแพ้ เพิ่มกำลังค้นหาเต็มที่ ถึงขนาดใช้เฮลิคอปเตอร์มาบินเหนือป่าหญ้า
เพราะเชื่อมั่นว่าอีก 3 คนจะต้องหลบซ่อนอยู่แน่ๆ
แต่จนแล้วจนรอด ผ่านไปอีก 1 วัน 1 คืนเต็มๆ ก็ไม่มีวี่แวว
“ข่าวด่วน มีเหตุนักโทษแหกคุกจากเรือนจำ จังหวัด x,
โดยมีชื่อและรายนามดังนี้ ขอให้ผู้ชมทุกคนช่วยกันเป็นหูเป็นตา และโปรดระมัดระวัง”
เสียงทีวีดังขึ้นกลางตลาดสดแห่งนึง
ทีวีได้ขึ้นภาพนักโทษที่ร่วมกันแหกคนทั้งหมด 6 คน และ คนขับรถที่พาหนีอีก 1 คน
ถูกจับแล้ว 4 คน ยังเหลืออีก 3 คน ในทีวีขยายภาพนักโทษ 3 คนนั้นเต็มจอ
หน้าตา รูปประพันสันฐาน เป็นชายวัย 19 ปี และ 25 ปี เป็นผู้ต้องค้าคดียาเสพติด
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
อีกคนเป็นชายวัย 65 ปี ผู้ต้องหาคดีข่มขืนเด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี
“ตายแล้ว ป้านอม, นี่มันเรือนจำบ้านเรานี่หว่า”
“เห้ยย จริงเหรอแก น่ากลัวจริงๆ เด่ววันนี้รีบปิดร้าน ชั้นจะรีบกลับบ้าน ชั้นกลัว ห่วงหลานด้วย”
บทสนทนาของแม่ค้าในตลาดสองคนที่นั่งดูทีวีอยู่
“วันนี้เป็นไงบ้าง โอเคมั้ยคะ”
“อืมม ก็ดีนะที่นี่ ต้อนรับผมดีเลยล่ะ จริงๆมีนัดเลี้ยงคืนนี้ด้วย”
“แต่ผมปฏิเสธไป เด่วภรรยาจะต้องมานั่งรอดึกๆดื่นๆอีก”
ดร.ธีชเดช หรือ ที่ใครๆเรียก ดร.ธีช์ ชายหนุ่มวัย 28 หน้าตี๋ ผิวขาว สูง 170 สวมแว่น
ดูเหมือนเด็กเรียนในวัยผู้ใหญ่ เขามีอาชีพเป็นอาจารย์มหาลัย
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ก็หอมแก้มภรรยาฟอดนึง ก่อนจะรับแก้วน้ำดื่มจากมือภรรยามาดื่ม
“แหมม แต่บุ๋มว่าหาโอกาสไปเถอนะ จะได้สนิทสนมกับเพื่อนร่วมงาน”
“งั้นเหรอ โอเคๆ เด่วสักวันสองวันนี่ พี่อาจกลับดึกหน่อยนะ ถ้าวันไหนแน่ก็จะโทรมาบอกเมียจ๋าาก่อน”
บุ๋ม หรือชื่อเล่นเต็มๆคือแก้มบุ๋ม สาวสวยดีกรีด็อกเตอร์ วัย 26 ปี
ผิวขาว หน้าหมวย มีลักยิ้ม น่ารักแถมด้วยตากลมโต สูง 160
รูปร่างพอเหมาะ สมส่วน ยกเว้นบัดท้ายที่ดูสะดุดตา 33-25-36
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
จบ ดร. มามาดๆ เพิ่งแต่งงานกับสามีมาได้ไม่นานนัก
อดีตรองหัวหน้ามูลนิธิสังคมสงเคราะห์ต่างชาติแห่งนึง
ที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือคนยากจน,เด็ก,คนแก่ และ ปัญหาครอบครัว ในประเทศไทย
ปัจจุบันเธอได้ย้ายตามสามี มาอยู่ในจังหวัดแห่งนึงในภาคเหนือตอนล่าง
เพื่ออนาคตของสามี ที่ได้รับเสนอตำแหน่ง ย้ายมาเป็นรองศาสตราจารย์ที่นี่
ส่วนตัวเองนั้น ตอนนี้ยังไม่มีงานใหม่ จึงต้องเป็นแม่บ้านรอไปก่อน
“ส่วนเรื่องงานบุ๋ม...เด่วพี่จะแนะนำตัวบุ๋มให้นะ ดีกรี ป.เอก อย่างบุ๋ม
“สมัครเป็นอาจารย์สอนเด็ก ป.ตรี ได้อยู่แล้ว สบายๆ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” บุ๋ม ส่งยิ้มหวานให้สามี เธอเป็นคนพูดน้อย นิ่งๆ
“อยุ่แต่บ้านทั้งวันคงเบื่อแย่เล้ยยยยย”
“ป่ะ กินข้าวกันเถอะ หิวแล้วววววววว” ทั้งคู่กินข้าวแล้วก็อาบน้ำนอนเหมือนเช่นทุกวัน
“ถุยยย ชิบหาย..ไปหมดยังวะเนี่ย”
ชายวัย 65 เขาชื่อหม่อง เอาตัวมุดเกลือกกลิ้งหลบซ่อนอยู่ใต้กอหญ้า
ทั้งตัวแช่อยู่ในน้ำเน่าๆสีดำส่งกลิ่นโชย
เขาโผล่มาแค่จมูกกับตาเท่านั้น และเมื่อได้ยินเสียงเข้ามาใกล้ ก็จะดำลงน้ำไปทั้งตัว
เขาทำแบบนี้มา 2 วันเต็มๆ
นช.ขันติ หรือ ลุงหม่อง ที่เพื่อนร่วมห้องขังในคุกเรียกกัน
ลุกขึ้นออกมาจากหนองน้ำในคืนที่ 3 หลังจากการแหกคุก
ค่อยๆแหวกหญ้าดูว่ามีตำรวจยังค้นหาอยู่หรือไม่ แล้วแกก็โล่งใจที่เหมือนจะไม่มีคนอยุ่แล้ว
เหลือแค่แถบเส้นสีเหลืองๆที่ล้อมไว้ กันเป็นพื้นที่ห้ามอันตรายคนเข้า
ลุงหม่องในชุดเสื้อน้ำตาลเปียกโชก ยูนิฟอร์มของนักโทษที่ตอนนี้ถูกย้อมด้วยน้ำคล่ำอยู่ 3 วัน 3 คืน
จนแทบจะกลายเป็นชุดสีดำ เศษดินเศษโคลนเศษหญ้าเต็มตัวตั้งแต่หัวจรดขา
กลิ่นตัวเหม็นเน่า หิวใส้กิ่ว ไม่ได้กินอะไรมา 3 วัน
ทั้งวิ่งทั้งเดิน หกล้มคุกคลานโสเสไปเรื่อยๆ แกเองก็ไม่รู้ว่าเดินไปทิศไหนดี
คิดออกแต่เพียง ต้องเดินไปในทิศตรงข้ามกับถนนใหญ่ลึกเข้าไปเรื่อยๆ
“เอ้า..น้ำหมดอีกละ” ดร.แก้มบุ๋ม ตื่นขึ้นมายามดึกเกือบเที่ยงคืน
สามีโทรมาบอกตั้งแต่หัวค่ำว่าจะกลับดึก แต่จนปานนี้ก็ยังไม่มา
บุ๋มเดินลงบรรไดลงมาที่ชั้นล่างในความมืดมิด ที่แทบมองไม่เห็นทาง
แต่ด้วยเริ่มความคุ้นชินบ้านใหม่หลังนี้
ก็พอที่จะคล่ำๆเดินลงชั้นได้จนเดินถึงห้องครัวได้
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
บุ๋มเปิดประตูตู้เย็น เพื่อที่จะหยิบน้ำขวดใหม่ขึ้นมาดื่ม
โดยเธอไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านั้น 2 นาที
มีคนที่ไม่ได้รับเชิญนั่งกินอาหารเหลือในตู้เย็นอย่างตายอดตายยากอยู่มุมห้องครัว
ทันใดนั้นเอง
“ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย” จากนั้นมือหยาบกร้านจากไหนก็ไม่รู้ เข้ามาปิดปากไว้
“ จุ๊ๆๆ อย่าร้อง อย่าร้อง”
ชายลึกลับส่ายหน้า หันซ้าย หันขวา ชโงกหัวไปดูตรงประตูบ้าน และ บันไดชั้นสอง อยู่สักพัก
โดยฝ่าย ดร.บุ๋ม เองก็พยายามดิ้นสู้ ส่งเสียงอืออ่าในคอ แต่ไม่มีผล
ผ่านไปสักพัก จนแน่ใจว่าไม่มีใครได้ยินเสียงร้องว้ายนั้นแล้ว
จากนั้นเขาก็เอาคว้ามีดปลอกผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะกินข้าวในห้องครัวมาจี้ที่คอ เสียงสะท้อนที่ใบมีดเงาวับ
ทำให้ด๊อกเตอร์สาวสวยเองถึงกับกลืนน้ำลายแล้วก็เงียบ หยุดสู้ในทันที
หัวใจเต้นระรัว หน้าซีด ตัวร้อน เหงื่อออกเต็มใบหน้าขาวๆ
“ผะ ผม ผมไม่ได้ต้องการทำร้าย เงียบ อย่าบังคับให้ผมต้องทำ” ชายคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเช่นกัน
ชายคนดังกล่าวคว้าเศษผ้าแถวๆนั้น ฉีกออกเป็นชิ้นยาวมาปิดปากและผูกมือบุ๋มไหวหลังไว้
ดร.บุ๋ม ยืนตัวตรง นิ่ง ตัวชา ไม่มีท่าทางขัดขืนใดๆ เกิดมาไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้
เธอเป็นคนเรียบร้อย เด็กเรียนมาตั้งแต่ประถม ลำพังแค่ทะเลาะกับเพือ่นเป็นครั้งคราวยังทำให้ใจสั่น
ชายนิรนามถอนหายใจ เพราะสังเกตได้ว่าไม่มีคนอื่นในบ้านหลังนี้อีก
หลังจากมัดปากเจ้าของบ้านไปแล้ว เขาก็เดินไปเปิดสวิชไฟห้องครัว
ความสว่างสไวเผยโฉมให้ทั้งสองเห็นใบหน้ากันได้ชัดเจน
สิ่งที่ปรากฏต่อสายตา ดร.บุ๋ม คือ ชายแก่ อายุ 60 ถึง 70 ปี
ผิวดำคล้ำ สูงใหญ่ 175-180 อ้วนพุงพลุ้ย ผมหงอกเกรียนสั้น
มีขนหงอกขึ้นดกตามแขนขา ขอบตาดำคล้ำดูเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวัน
สวมชุดสีน้ำตาลเลอะไปด้วยคราบโคลนตม เลอะเทอะไปทั่วพื้นห้องครัวของเธอ
และที่ปากมีเศษเม็ดข้าวเศษอาหารติดอยู่
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“หู้ววววววววววววววววววว สะ สะ สวยยย” ชายแก่อ้าปากค้าง ตาโต ตะลึง
เดินกลับเข้ามาหาด็อกเตอร์สาว
“อืออืืออือ้ อือือออี อ้อ อี้้!!!” เธอพยายามพูดแต่มีผ้าปิดปากอยู่
ชายแก่ยังเดินตรงเข้ามาหา บุ๋มวิ่งหนีแบบลำบากเพราะมีแขกถูกผูกไว้ไปที่ประตูบ้าน
แต่ชายแก่พุ่งเข้ามาดัก แล้วคว้าตัวบุ๋มในชุดน้ำผ้าไหมลื่นนุ่มสีครีมได้ทันก่อนจะถึงประตู
“อะหือออ” ชายแก่ล็อคตัวบุ๋มไว้ แล้วถึงร้องอืออ่า
ไม่รู้เพราะความสวยผิวเนียนนุ่มจนทำโจรบุกบ้านตะลึง หรือ เพราะความกลัดมันกันแน่
หรืออาจจะทั้งสองอย่างผสมกัน
มันล็อคตัวบุ๋มไว้จากข้างหลัง หลังบุ๋มพิงเข้ากับพุงโตๆของมัน รับรู้ถึงของแข็งทิ่มไปมาได้แถวๆเอวเธอ
จากนั้นมันก็แกะผ้าผูกปากออก แต่ยังไม่แก้ที่มัดแขนไว้
“แก แกต้องการอะไร! อยากได้อะไรก็เอาไปเลย ทีวี ตู้เย็น เอาไปเลยยย!!!”
ด็อกเตอร์บุ๋ม เธอรู้ดีว่าเมื่อเจอโจรปล้น ทางเลือกที่ดีที่สุดคือยอมเสียทรัพย์สิน อย่าคิดสู้เด็ดขาด
“ผมแค่เข้ามาหาอะไรกิน ผมหิว”
บุ๋มงงๆไม่เข้าใจกับสิ่งที่โจรเฒ่ามันพูด แต่ก็พูดต่ว่า
“เอาไปสิ ในตู้เย็น แกอยากได้อะไรเอาไปเลย”
มันไม่พูดอะไร แต่สิ่งที่มันทำก็คือ หมุนตัวบุ๋มให้หันหน้าเข้าหามัน กอดรัดตัวแน่น
แล้วก็..ประกบปาก! ปากเลอะๆเศษอาหารเนื้อตัวมอมแมม
จูบเข้ากับริมฝีปากสีชมพูรูปประจับของด๊อกเตอร์สาววัย 26
บุ๋มตกใจ ตาเบิกโต
“อื้มมมมมมมมมมมมมม อืมืมม อ้มม” ชายแก่บรรจงละเลงปากทั้งจูบดูดเลีย ส่งเสียงงึมงําอย่างพอใจ
ส่วนมืออีกแขนก็คว้าหมับเข้าที่หน้าอก โนบรา อยู่ใต้ชุดนอนไหมมันลื่น
“โอ้ยยย!!! เจ็บบบบบนาาาโว้ยยยยยยยยยยยยยยย!!!! ” บุ๋มกัดลิ้นของ จนเลือดกกปาก
ในทันที มันก็หน้าขึ้นเลือด หน้าดำจนแดง ถุยเลือดในปากทิ้ง
แล้วก็ล็อคตัวบุ๋ม อุ้มไปทิ้งให้นอนคว่ำลงที่โซฟารับแขก
มันใช้ขาเหยีบกางเกงตัวเองลง แล้วถลกชายชุดนอนบุ๋มขึ้น เผยสะโพกกลมมนขนาด 36 นิ้ว
แต่มันไม่สนใจจะมองอะไรทั้งนั้น สิ่งเดียวทีมันทำ
“โอ้ยยย ดฮ้ยยยยยย โฮ้ยยยยยย” เป็นทีของบุ๋มร้องโอ้ย โอ้ดโอ้ย
มันยัดควยแข็งเหมือนหิน แทงพรวดเข้ามาที่น้องสาวของบุ๋ม บุ๋มรู้สึกเหมือนจะฉีก
คับ แน่น จุก เหมือนตัวจะแยกจากกันเป็น 2 ข้าง
“ ฮะ…. ฮื. ..ฮื.อ..อ….อ………………..…”
น้ำตาหญิงสาวก็รินไหลอาบแก้ม ด้วยความเจ็บปวด แต่โจรแก่มันไม่สนใจอะไร
กระทุ้งควยใส่ในท่าหมาดัง “...ตับบ!...ตับบ!...ตับบ!....ตับบ!...ตับบ!...ตับบ! “ ด้วยความกลัดมัน
ดังกึกก้องไปทั่วทั้งบ้าน ที่ยังไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์เท่าไรนัก
โซฟาส่งเสียงเอียดอ๊าด สะเทือนเหมือนจะพังให้ได้
“อู้วววว ไม่ได้เย็ดผู้หญิงมานานแล้ว โคตรดี ซ๊ดดดด ซีดดดดด ”
“อือ! อือ! อือ! ” โจรแก่ส่งควยกระแทกไป ส่งเครื่องครางไปด้วย
“อู้วววววว เสียวว เสียวว เสียวชิบหายยยเลย แน่นโคตรๆๆ ซีดดดดดด”
“อ๊าาาาาาาาาาาาาาางงงงงงง!!!!!”
ชายแก่แตกในคารูของด็อกเตอร์สาว แต่ยังคงคาควยไว้ในรูอย่างนั้น
มันเอามือปาดเหงื่อที่ชุกโชกที่ใบหน้าตัวเอง
แล้วยังล้วงเข้ามาบีบนมบุ๋มที่นอนคว่ำร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่
แค่ 3-4 นาที มันก็เริ่มโยกควยเข้าออกช้าๆ ลำควยเคลือบไปด้วยน้ำควยสีขาวๆที่แตกไปรอบก่อน
มันมองดูที่ควยตัวเองแล้วก็ยิ้มอย่างพอใจ
สิ่งที่มันเห็นคือ ควยดำๆขนาด 6 นิ้วมีเคลือบด้วยเหมือกเหนียวขาวขุ่น
มันดึงควยออกมาช้าๆจนหัวควยเกือบจะหลุด แล้วก็กระแทกเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็ว
เสียงโหนกกระแทกเข้ากับสะโพกกลมใหญ่ 36 นิ้ว ดัง”ตับ” จนตัวของบุ๋มสั่นกระพรึมไปตามแรงที่ใส่เข้ามา
มันทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เงยหน้าขึ้นล่องลอย “ อ่าาาาาาาาาาาาาา ”
มือทั้งสองข้างก็ลูบไล้ไปทั่วแก้มก้น
“ซีดดดด สุขจริงโว้ยยยย อ่ะ อ่า
“อ้าาา สะ สุะด ยออดดด อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!”
มันแตกเป็นรอบที่ 2 ระเบิดน้ำควยจำนวนมากขาวขุ่นคลัก ฝากไว้ในช่องคลอดของด๊อกเตอร์บุ๋ม
จากนั้นมันก็รีบแต่งตัว สวมเสื้อผ้า หอบเอาของในตู้เย็นใส่ถุงไปให้มากที่สุด
ปล่อยให้ ดร.บุ๋ม ด๊อกเตอร์สาวสวยนอนคว่ำ อย่างไร้เหี่ยวแรง น้ำตาอาบแก้ม สะอึกสะอื้น
มีน้ำควยทะลักออกมาจากช่องคลอด
ไหลเป็นทางลงที่โซฟาหยดลงจนถึงกระเบื้องหินอ่อนจนนองเต็มพิ้น
“เปี้ยยะะะ!!!!” ชายแก่ตบลงทีแก้มก้นขาวเนียนกลมกลึง ไซค์บิ๊ก ด้วยความหมั่นเขี้ยว
จนแก้มก้นแดงเป็นรอยนิ้วมือ
“โอ้ยะ!” บุ๋มสะดึงเฮือก
ก่อนมันจะหอบเอาของแล้วเปิดประตูหลังบ้านหนีไปอย่างรีบร้อน
---- ลงเว็บนี้เป็นที่แรก ยังไม่โพสที่อื่น ----
---- ตอนแรก ไม่มีซ่อนข้อความนะครับ ลองติชม แนะนำกันได้เต็มที่ครับ ความเห็นของเพื่อนๆมีผลต่อตอนต่อๆไปด้วยครับ ---