ขอบคุณครับ รอติดตามหมอพลอยเลย

คุนหมอโดนจัด

หมอเล่นผิดคนแล้ว

รอลุ้นเลยครับหมอ

 

ล่าบอสๆ

 ::YarKK::โดนจนได้หมอพลอย

หมอพลอยโดนลุงพลปิดปากด้วยอะไรน่าาา

หมอสาวเสร็จลุงแน่เลย

 

ตามต่อครับ

คุณหมอโดนเข้าให้แล้ว

 

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้งครับ กับเกมรักภารโรงเฒ่า ตอนนี้มาอย่างเร็ว คนแต่งใจร้อนฮ่ะ 555555+ สำหรับใครที่รอคอยฉากระหว่างลุงพลกับหมอพลอย ตอนนี้บอกได้เลยว่า พวกคุณ (อาจ) สมหวังกันแล้วนะครับในตอนนี้ ซึ่งผมขอแบ่งเป็น 2 ส่วน

ที่ใช้คำว่า (อาจ) เนื่องจากยังมีเงื่อนไขบางอย่าง ที่ทำให้ลุงพลไม่สามารถเผด็จศึกหมอพลอยได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่จะเป็นเหตุผลอะไรนั้น ขอให้ติดตามตอนต่อไปครับ

ตอนนี้ไม่ซ่อนนะครับ ไม่มีฉากเสียว แต่ตอนหน้าไม่รู้ครับ ฮ่า.................

...................................................................................


พอได้ยินคำพูดจากปากหมอพลอย ทำเอาภารโรงเฒ่าหน้าถอดสี ไม่คิดว่าหมอพลอยคนสวยจะสนใจเรื่องของมันเป็นพิเศษถึงขนาดนี้



"ว่ายังไงคะ?" หมอพลอยคาดคั้นความจริงจากชายสูงวัย "คราวก่อนพิมมี่ หมอปล่อยผ่านไป แต่คราวนี้เป็นเฟิร์น หมอคิดว่ามันยังไง ๆ นะคะลุงพล"

"เอ่อ..." ลุงพลถึงกับไปไม่เป็น แต่มันจำเป็นต้องเอาตัวรอด "ลุงแค่พาหนูเฟิร์นมาส่งที่วิทยาลัยพยาบาลเฉย ๆ แบบว่า...."

"ปกติหอในปิดสองทุ่ม" ร่างสูงไม่ยอมเลิกรา "โดยปกตินักเรียนพยาบาลพอเรียนเสร็จก็กลับขึ้นหอพักผ่อน ถ้าไม่ใช่ผู้ปกครองนักเรียนก็ไม่มีใครพานักศึกษาพยาบาลออกไปข้างนอก แล้ว..."

"ไปกันใหญ่แล้ว ๆ" ภารโรงเฒ่ารีบกลบเกลื่อน "พอดีลุงขับรถมาทำงาน แล้วที่นี้เจอหนูเฟิร์นกำลังรอรถเมล์ ลุงเลยอาสาพาเธอมาส่ง ไม่ได้มีเรื่องอะไรแบบนั้นเลยนะครับหมอพลอย ลุงสาบานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวิทยาลัยพยาบาลเลยเอ้า!!"

ลุงพลหนีบไม้กวาดไว้ที่ซอกรักแร้ ก่อนพนมมือขึ้นเหนือหัว พลางหลับตานึกถึงพ่อแก้วแม่แก้ว แต่หมอพลอยยังคงมองมันตาไม่กระพริบ

"หมอไม่ค่อยอยากเชื่อเลยค่ะลุงพล" หญิงสาวยิ้มอ่อน "กับพิมมี่ หมอพอเข้าใจได้ แต่กับเฟิร์น หมอยอมไม่ได้นะคะลุงพล น้องเค้ายังเด็ก เป็นนักศึกษา ลุงไม่ควรทำอะไรล่วงเกินเธอ"

"ลุงไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น...." ลุงพลพยายามโต้เถียง แต่สุดท้ายก็โดนหมอพลอยขัดลำ

"ลุงก็ตอบมาตามตรงซิคะ!" หมอพลอยคาดคั้น "จะต้องให้หมอแจ้งตำรวจไหม ว่าลุงพลกำลังทำมิดีมิร้ายเด็ก...."

"ลุงไม่ได้ทำ!!" ลุงพลตอบเสียงดัง "จะให้ลุงพูดกี่ครั้งว่าลุงไม่ได้ทำครับหมอพลอย ไอ้พลคนนี้มันแก่ ใกล้จะลงโลงอยู่รอมร่อ จะไปทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง ปัดโธ่ว์!!"

"มีอะไรกันคะหมอพลอย?" เสียงหวาน ๆ ที่ลุงพลคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้นจากด้านหลัง มันเป็นเสียงของใบเฟิร์น เนตรชนกคนสวย ที่กำลังเป็นประเด็นถกเถียงระหว่างลุงพลกับหมอพลอยนั่นเอง

"มาก็ดีแล้วค่ะ" พลอยพรรณ แพทย์สาวประจำห้องพยาบาลมองหน้าลูกศิษย์ราวกับต้องการจับพิรุธ "หมอพลอยกำลังสงสัยในตัวลุงพล คือเมื่อเช้าหมอพลอยเห็นเฟิร์นลงมาจากรถของลุงพล มันหมายความว่ายังไงคะ?"

"โธ่....ไม่มีอะไรหรอกค่ะหมอ" เฟิร์นยิ้ม "หนูแค่ติดรถลุงพลมาเฉย ๆ เมื่อตอนเย็นหนูไปนอนค้างกับคุณป้าที่บ้าน พอดีมีธุรนะนิดหน่อย แล้วพอดีกำลังจะกลับมาที่หอ แล้วเจอลุงพล ลุงพลเลยอาสาพาหนูมาส่ง แค่นั้นเองค่ะ"

"แค่นั้นจริงเหรอ?" หมอพลอยหันกลับไปมองหน้าลุงพลอีกครั้ง หญิงสาวไม่ค่อยอยากเชื่อในสิ่งที่ใบเฟิร์นพูดเลยแม้แต่น้อย

"หนูเฟิร์นเค้าพูดความจริงครับหมอพลอย" ลุงพลยืนยันเสียงดังชัดเจน "นักเรียนพยาบาลที่นี่ก็เหมือนลูกหลานลุง ลุงไม่มีทางทำอะไรให้เสื่อมเสียแก่ตัวเองและเด็ก ๆ หรอกครับ"

"โอเค ๆ สงสัยหมอเข้าใจผิดไปเอง" หมอพลอยพยักหน้า ก่อนเดินกลับไปที่ห้องพยาบาล ในใจของเธอรู้สึกแย้งกับสิ่งที่ใบเฟิร์นและลุงพลพูด เธอเห็นภาพลุงพลกับพิมมี่กับตา และตอนนี้ลุงพละกำลังคิดไม่ซื่อกับใบเฟิร์น แต่เดี๋ยวนะ!? ใบเฟิร์นบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไม่มีอะไร ตกลงแล้วเรื่องมันมีที่มาที่ไปยังไงกันแน่

ไม่ว่ายังไง พลอยพรรณ หมอสาววัย 27 ปี ยังคงสงสัยในพฤติกรรมของลุงพล และพาลรู้สึกโกรธแทนเจ้าบิ๊กญาติผู้น้องไม่น้อย



...............................................................................

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล ใบเฟิร์นในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าทำหน้ามุ่ยใส่ผัววัยดึกของเธอ

"ที่หลังระมัดระวังตัวด้วยนะไอ้ลุงบ้า" ใบเฟิร์นเตือน "คราวหน้าเราอาจไม่โชคดีแบบนี้อีก"

ใบเฟิร์นไม่รอให้ลุงพลพูดอะไรกลับมา เด็กสาวหันหลังเดินกลับไปเพื่อเตรียมตัวขึ้นห้องเรียน ส่วนลุงพลก็นิ่งเงียบ มันเหลือบมองห้องพยาบาลของหมอพลอย พลางคิดในใจว่าถึงเวลาต้องทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว



.................................................................................................

หลังจากที่หมอพลอยกลับมาที่ห้องพยาบาล เธอทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะทำงาน และตรวจเอกสารทางการแพทย์ที่เบื้องบนส่งมา สักพักหนึ่งเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หมอพลอยตอบรับ และพบว่าเป็นโดนัทกับพี่กร

"พี่กร? โดนัท? ลมอะไรหอบทั้งคู่มาที่นี่คะเนี่ย?" หมอพลอยยิ้มให้กับคนทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง โดนัทในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าพนมมือไหว้หมอพลอย ส่วนพี่กรก็ยิ้มหวานให้ว่าที่เจ้าสาวของตัวเองในอนาคต

"ก็พี่กรนะซิ" สาวห้าวหันไปมองญาติคนพี่ "แกบ่นคิดถึงพี่พลอย อยากมาหาพี่พลอย"

"หวัดดีครับพลอย" พี่กรยิ้มหวาน ชายหนุ่มวัย 30 ต้น ๆ ในชุดเภสัชที่หน้าตาหล่อเหลาพอตัวกำลังเกร็งเมื่ออยู่ต่อหน้าสาวในฝันของเขา ส่วนหมอพลอยเองก็ยิ้มเขินเมื่อนึกถึงคำบอกรักของพี่กรเมื่อคืน

"แหมม มัวอายอะไรกันอยู่คะ กล้า ๆ หน่อยซิ" โดนัทแกล้งแซวเล่น "พี่กรอ่ะ โดนัทพาพี่มาถึงที่นี้แล้ว คุยกับหมอพลอยซิคะ" สาวห้าวพยายามดันพี่ชายให้ไปนั่งคุยกับคุณหมอสาว "ฝากพี่หนูด้วยนะคะพี่พลอย หนูไปก่อนนะ"



โดนัทยิ้ม ก่อนหันหลังกลับไปขึ้นห้องเรียน ปล่อยให้พี่กรกับหมอพลอยอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

"เอ่อ...." พี่กรยิ้มเขิน "คือพอดีพี่จะมาแจ้งข่าวดีให้พลอยได้รู้ เมื่อคืนตำรวจจับโจรที่ขโมยกระเป๋าของพลอยได้คนนึง ตอนนี้ตำรวจกำลังสืบสวนเพื่อตามตัวเพื่อนของมันมาลงโทษ"

"ดีจัง...." หมอพลอยยิ้มหวาน ไม่บ่อยนักที่เจ้าหญิงน้ำแข็งคนนี้จะเผยความน่ารักแบบนี้ออกมา สำหรับพี่กรแล้วรอยยิ้มนี้ทำเอาหัวใจของมันแทบละลายเลยทีเดียว "ขอบคุณนะคะพี่กร"

หญิงสาวเผลอกุมมือของรุ่นพี่เภสัช หนุ่มกรเขินจนแก้มแดงไปถึงใบหู ส่วนหมอพลอยก็ไม่ต่างกัน พอรู้สึกตัวอีกที เธอรีบดึงมือกลับด้วยความอาย

"ขอโทษค่ะพี่กร" พลอยยิ้ม "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ" กรวิทย์ตอบอย่างสุภาพ "สำหรับพลอย พี่ยินดีเสมอ"

"อย่าลืมนัดตอนเที่ยงนะคะพี่กร" พลอยพรรณย้ำกับกรวิทย์อีกครั้ง "เดี๋ยวพลอยจะขับรถพาพี่กรไปหาอะไรทานอร่อย ๆ ตอนเที่ยงกัน"

"ครับ...." ร่างสูงพยักหน้า ทั้งคู่พูดคุยกันในเรื่องจิปาถะทั่วไปสักพัก ก่อนที่เจ้าหน้าที่พยาบาลสาวจะเข้ามา และเห็นหมอพลอยคนสวยและเภสัชหนุ่มนิสัยดีอย่างกรวิทย์กำลังพูดคุยกันอยู่ ทั้งคู่ยิ้มเขินเมื่อถูกเจ้าหน้าที่สาวคนนั้นแซว

"คุยกับแฟนอยู่นี่นา รบกวนคุณหมอหรือเปล่าคะเนี่ย?" เจ้าหน้าที่สาวคนนั้นแซว จนคู่หนุ่มสาวยิ้มเขิน

"เดี๋ยวพี่กลับไปที่ร้านก่อนนะ ไว้ตอนเที่ยงก็ไลน์มาบอกพี่ก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับพลอย" กรวิทย์ลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากประตูเพื่อกลับไปยังร้านเภสัชของตนที่หน้าวิทยาลัยพยาบาล

....................................................................................................

กรวิทย์เดินออกมาจากห้องพยาบาล พร้อมกับกุมหมัดด้วยความดีใจ ที่ในที่สุดก็ทำคะแนนชนะใจหมอพลอยมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้องขอบคุณสวรรค์ ที่มอบโอกาสให้เขาได้แสดงความเป็นพระเอกด้วยการวิ่งเข้าไปช่วยเหลือหมอพลอยที่กำลังตกระกำลำบาก เมื่อถูกสองโจรวัยรุ่นกำลังชิงทรัพย์

กรวิทย์วิ่งเข้าไป พร้อม ๆ กับถูกสอยร่วงโดยหนึ่งในหัวขโมย แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือการเอาชนะใจหมอพลอยคนสวย จึงนับว่าเป็นอะไรที่คุ้มค่ามากเลยทีเดียว ตอนนี้หนุ่มกรเฝ้าฝันถึงวันที่จะได้แต่งงานกับนางในฝันอย่างหมอพลอย

แต่ใครเลยจะคาดคิด ชุมพล ภารโรงเฒ่าวัย 60 ปี ในชุดเครื่องแบบกากีแอบเหลือบมองกรวิทย์จากด้านหลังมุมตึก ไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่า ตอนนี้ลุงพลกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

.......................................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งพิมมี่ ที่พยายามกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เด็กสาวจากโคราชตั้งใจว่าจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ด้วยการตั้งใจเรียนให้จบ เพื่อให้พ่อแม่ที่บ้านเกิดได้ภาคภูมิใจ เธอสังเกตว่าพี่บอส เริ่มเข้ามาเกาะแกะเธอมาขึ้น แต่พิมมี่เองก็ยังแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะเธอนั้นยังติดใจในลีลารักของลุงพล



ไอ้สองและไอ้เหน่ง ลิ้วล้อคนสำคัญของเจ้าบิ๊กเฝ้าดูความเป็นไปของพิมมี่และเจ้าบอส โดยเฉพาะไอ้เหน่ง มันรายงานไอ้บิ๊กที่ถูกกักตัวอยู่ที่ชลบุรีเป็นระยะ

"ขอบใจมากไอ้เหน่ง ตอนนี้กูโดนยึดกุญแจรถว่ะเพื่อน ไว้กูได้กุญแจรถคืน กูจะไปหาพวกมึง หาพิมมี่ และที่สำคัญคือไอ้สัสลุงพล กูไม่ปล่อยมันแน่"

"เออ กูจะรอมึงไอ้เพื่อนรัก" เหน่งตอบ "ไอ้สอง เห็นไหม นี่แหละเพื่อนไม่ทิ้งกันเว้ย"

ไอ้เหน่งตบบ่าของไอ้สอง ที่นั่งนิ่งทำหน้าไม่สู้ดีนัก มันสังหรณ์ใจเหลือเกินว่าสิ่งที่ไอ้เหน่งทำนั้นมันจะส่งผลเสียร้ายแรงจนเกินกว่าจะคาดคิดได้

...............................................................................................................

หลังจากที่เฝ้าดูความเป็นไปของหมอพลอยและกรวิทย์ ชุมพล ภารโรงเฒ่าจอมหื่น ก็เดินทางกลับไปที่ห้องพักภารโรงของตัวเอง ระหว่างทางมันเดินไปพบกับน้องนาถและยัยอุ๊ ที่เดินมาด้วยกัน น้องนาถมีท่าทีเขินมันไม่น้อย แน่นอน เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน นาถลดาคนสวยถูกลุงพลสอนเสียว จนทำเอาสาวน้อยจากหาดใหญ่ล้มป่วยลงเพราะความเพลีย



ตอนแรกลุงพลตั้งใจจะเดินไปทักทายน้องนาถ เมียคนสวยหมายเลข 4 สักหน่อย แต่ยัยอุ๊ทำตาขวางใส่มัน จนมันไม่กล้า เลยทำตัวไม่รู้ไม่ชี้ รอเวลาที่เหมาะสม ค่อยเข้าไปคุยและทักทายเพื่อทำความรู้จักกับเมียคนที่ 4 ของมันให้มากขึ้นมากกว่านี้

"พี่ไม่เคยไว้ใจลุงพลเลยให้ตายเถอะ!!!" ยัยอุ๊จอมจุ้นบ่นกับน้องนาถคนสวย "ระวังตัวหน่อยนะนาถ พี่ว่าลุงคนนี้ไม่ธรรมดา"

"ค่ะ...." นาถลดาพยักหน้า "ไม่ธรรมดาจริง ๆ"

คำพูดสุดท้ายทำเอาหทัยรัตน์ นักศึกษาคณะพยาบาลปี 2 ต้องหันกลับไปมองรุ่นน้องด้วยความสงสัย ทำไมวันนี้นาถลดาดูแปลกไปกว่าที่เคย



"พูดอะไรแปลก ๆ นะนาถ" ยัยอุ๊กลอกตาไปมา "เอาเหอะ รีบไปกัน ป่านนี้เฟิร์นกับโดนัทรอเราอยู่ที่วอร์ดคนไข้แล้วมั้ง"

.....................................................................................................

พอมาถึงช่วงเที่ยงวัน หมอพลอยไลน์ไปบอกให้พี่กรเตรียมตัว หญิงสาวขับรถไปรับเภสัชหนุ่มคนรักถึงที่ ก่อนพากันไปหาอะไรทานที่ห้างหรูอย่างพารากอน เภสัชหนุ่มวัย 30 ต้น ๆ กำลังปลูกต้นรักกับคุณหมอสาววัย 27 ปี อย่างเงียบ ๆ ด้วยความประทับใจในวีรกรรมอันกล้าหาญของชายหนุ่มเมื่อหลายวันก่อน

ทั้งคู่พูดคุยกันในเรื่องจิปาถะมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอดีต เรื่องโจร เรื่องภายในวิทยาลัยพยาบาล พอมาเรื่องหลัง ทำเอาพี่กรสนใจเป็นพิเศษ

"พี่กรรู้จักเฟิร์นที่เป็นรูมเมทและเพื่อนของโดนัทไหมคะ?" พลอยพรรณเอ่ยปากถามแฟนหนุ่ม "พลอยรู้สึกว่าเฟิร์นมีพิรุธ"

"ทำไมเหรอครับพลอย?" กรวิทย์ละเลียดกาแฟเย็น

"พลอยคิดว่าลุงพลกับเฟิร์นมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง" ร่างสูงตอบตามตรง "เมื่อเช้าพลอยเห็นเฟิร์นลงมาจากรถของลุงพล"

"เรื่องนี้เหรอ...." พี่กรมีท่าทีเคร่งเครียดเมื่อได้ยินสิ่งที่พลอยพูด "พี่ไม่รู้จักกับเฟิร์นเป็นการส่วนตัวนะ แต่พี่ก็สงสัยในพฤติกรรมของเฟิร์นไม่น้อยกว่าพลอย"

"ยังไงคะพี่กร?" พลอยมองหน้าคนรักตาไม่พริบ

"คือเมื่อหลายเดือนก่อน เฟิร์นแอบมาซื้อยาคุมที่ร้านของพี่" กรวิทย์ตอบตามตรง

"นึกว่าเรื่องอะไร...." พลอยส่ายหน้า "บางทีเฟิร์นอาจมีแฟนแล้ว....."

"อีกไม่กี่วันให้หลัง พี่เห็นเฟิร์นติดรถไปกับลุงพลเหมือนกัน" พี่กรตอบ "พี่เองก็สงสัยเหมือนกัน เลยฝากให้โดนัทช่วยดูแล แต่โดนัทก็ไม่เคยพูดอะไรเรื่องนี้อีก"

หมอพลอยทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก เธอรู้สึกสังหรณ์ใจว่าลุงพลคนนี้มีความลับอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ สำหรับประเด็นเรื่องที่เฟิร์นซื้อยาคุม หมอพลอยเข้าใจได้ว่าบางทีเธออาจมีแฟนแล้ว และการมีเพศสัมพันธุ์ในช่วงอายุของเธอเป็นเรื่องปกติ หากได้รับการคุมกำเนิดเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ แต่คำถามก็คือ ทำไมเฟิร์นถึงใช้ยาคุม

......หวังว่าคงไม่ใช่ลุงพลคนนั้น ยิ่งคิดหมอพลอยก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจและสะอิดสะเอียนในพฤติกรรมของภารโรงเฒ่าคนนี้ ที่แกล้งทำตัวเป็นคนดี แต่ความจริงแล้วมันก็คือคนแก่บ้ากาม ที่แอบมีสัมพันธ์ลับ ๆ กับเด็กสาวอย่างพิมมี่ หรือแม้กระทั่งเฟิร์นก็ตามที

"ว่าแต่เรื่องคุณพ่อของพลอย ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?" พี่กรถามเรื่องคุณพ่อของพลอยพรรณ ที่กำลังเป็นข่าว

"ก็ไม่สู้ดีเท่าไรนักค่ะพี่กร" พลอยตอบตามตรง "แต่ท่านกำลังหาทนายอยู่"

กรวิทย์ไม่ตอบอะไร เพราะรู้ว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพลอยพรรณ ชายหนุ่มเอื้อมแขนกุมมือคนรักเพื่อให้กำลังใจ

..........................................................................................

หลังจากเสร็จมื้อเที่ยง หมอพลอยขับรถพาพี่กรไปส่งที่ร้านขายยาหน้าวิทยาลัยพยาบาล ส่วนตัวเองก็ขับรถ Toyota Prius คู่ใจสีขาว กลับเข้ามาที่วิทยาลัยพยาบาลเพื่อทำงานต่อ

หมอพลอยใช้เวลาตลอดช่วงเที่ยงวันเคลียร์งานยุ่ง ๆ บนโต๊ะ ช่วงนี้เธอพยายามงดการเสพข่าวจากโทรทัศน์และโลกโซเชียล โดยเฉพาะประเด็นข่าวเรื่องอดีตนักการเมืองใหญ่พัวพันเรื่องยาเสพติดและค้ามนุษย์

"หมอพลอยคะ ผู้อำนวยการส่งแฟ้มเอกสารชุดใหญ่มาให้คุณหมอ" เจ้าหน้าที่จากห้องธุรการเปิดประตูเข้ามาในห้องพยาบาล และวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของหมอพลอย "ลำบากหน่อยนะคะ"

"ค่ะ...." หมอพลอยมองเอกสารรายงานด้วยสีหน้าเมินเฉย แต่ในใจของเธอคิดว่าสงสัยวันนี้ได้กลับบ้านช้าแน่นอน ยิ่งเป็นคำขอจากผู้อำนวยการพยาบาล ยิ่งทำให้เธอต้องตั้งใจมากขึ้น คราวก่อนเธอโชคดีที่ผู้อำนวยการไม่ถือโทษเรื่องที่เจ้าบิ๊กญาติคนน้องเอาปืนเข้ามาในวิทยาลัยพยาบาล ในขณะที่เจ้าหน้าที่และคณะกรรมการคนอื่น ๆ สวดเธอเป็นการใหญ่ จนทำให้เธอเก็บเอาไปนอยด์ไม่น้อยเลยทีเดียว

หมอสาวพลอยพรรณ นั่งเคลียร์งานจนเวลาล่วงเลยถึงช่วง 6 โมงเย็น เจ้าหน้าที่ประจำห้องพยาบาลคนอื่น ๆ ต่างแยกย้ายกลับไปบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงแค่คุณหมอคนสวย ที่กำลังวุ่นวายกับกองเอกสารที่เธอตั้งใจจะเคลียร์มันให้เสร็จให้ได้ภายในคืนนี้ ซึ่งเธอคาดว่าทั้งหมดน่าจะเสร็จก่อนทุ่มนึง

.................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล มันเปลี่ยนชุดเป็นชุดเตะบอล และออกวิ่งเบา ๆ ในเขตวิทยาลัยพยาบาล ตั้งแต่มีคดีกับเจ้าบิ๊ก มันก็ไม่ได้ไปเยือนที่สนามกีฬาประจำชุมชนอีกเลย
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มนึง ชุมพลทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างทาง ระหว่างที่มันกำลังเช็ดเหงื่อด้วยผ้าขนหนูสีเหลือง มันเหลือบไปเห็นแสงไฟเล็ดลอดจากห้องพยาบาล ด้วยความสงสัย มนุษย์ลุงเลยหันไปมอง

"อ่าว....นั่นหมอพลอยนี่หว่า" ลุงพลอุทานออกมา เมื่อเห็นหมอสาวกำลังเปิดประตูห้องพยาบาลและไขกุญแจเพื่อเตรียมตัวกลับคอนโด

ชุมพลนึกถึงใบหน้าของหมอพลอย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา หมอพลอยได้ชื่อว่าเป็นนางฟ้าประจำวิทยาลัยพยาบาล มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มากมายแวะเวียนมาขายขนมจีบเธอ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นหนุ่มกรวิทย์ เภสัชหนุ่มรุ่นพี่ที่ดูเหมือนว่าจะมีคะแนนนำหนุ่ม ๆ คนอื่นอยู่พอสมควร

มันเองก็ไม่ใช่คนโง่ หลายวันที่ผ่านมามันรู้สึกว่าคุณหมอคนสวยกำลังสงสัยในพฤติกรรมของมันและสาว ๆ ความคิดด้านมืดของมันเตือนอยู่เสมอว่าคงถึงเวลาแล้วที่ต้องหาทางปิดปากคุณหมอสาวคนสวยคนนี้เสียที

......................................................................................

"เฮ้อ!!!เสร็จสักทีเรา" หมอพลอยถอนหายใจโล่งอก หลังจากที่เคลียร์เอกสารที่ส่งตรงจากผู้อำนวยการเสร็จทันเวลา

หญิงสาวปิดแฟ้มเอกสาร วางมันไว้บนตะกร้าเหล็กพลางลุกขี้นยืนบิดตัวไปมาเพื่อผ่อนคลายอิริยาบถ เธอเหลือบมองนาฬิกาแขวนเพดานและพบว่าตอนนี้เป็นเกือบหนี่งทุ่มแล้ว

"รีบกลับบ้านดีกว่าเรา" หมอพลอยเอ่ยปาก ก่อนเอื้อมมือไปหยิบรีโมตปิดแอร์ และเดินไปปิดไฟทุกดวงในห้องพยาบาล เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย คุณหมอสาวหยิบกระเป๋าหนังแบรนดัง เดินออกจากห้องและล็อคประตู

สักพักเจ้าบิ๊กก็โทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องสมาร์ทโฟน ญาติผู้น้องโทรมาขอบคุณและถามสารทุกสุขดิบญาติผู้พี่ หมอพลอยตอบไปตามหน้าที่ และฝากข้อคิดให้เจ้าบิ๊กนำไปใช้เพื่อปรับปรุงตัวเป็นคนใหม่ ก่อนวางสมาร์ทโฟนไว้บนโต๊ะ

"บ้าจริง ทำไมมาปวดฉี่ตอนนี้เนี่ย" หมอพลอยบ่นอุบ เนื่องจากเธอนั่งทำงานเป็นเวลานาน จนทำให้เธอรู้สึกอยากปลดทุกข์เบา หญิงสาวเลยรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนรีบเดินออกมา

หลังจากที่เธอล็อคกุญแจห้อง คุณหมอสาวเดินตรงไปที่โรงจอดรถที่ตั้งอยู่ไม่ไกล หมอพลอยเหลือบไปเห็นภารโรงเฒ่ากำลังนั่งพักผ่อนที่ม้านั่ง แต่เธอไม่คิดจะทักทายอะไรมันหรอกนะ

"กลับบ้านดึกจังครับคุณหมอ" ชุมพลเอ่ยปากทักคุณหมอพลอยพรรณที่เดินผ่านหน้าของมันไป ฝ่ายหญิงสาวแต่ตอบสั้น ๆ ว่า "ค่ะ" และรีบเดินจากมุมนั้นให้เร็วที่สุด

หลังจากมาถึงรถ หมอพลอยหยิบกุญแจรถจากกระเป๋าหนังแบรนดัง เธอกดปลดล็อคประตูรถและเตรียมพร้อมขับรถกลับคอนโดเพื่อพักผ่อน ทันใดนั้นเอง คุณหมอคนสวยนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมสมาร์ทโฟนที่ห้องทำงาน

"ตายจริง!!!" หมอพลอยบ่นให้กับความขี้หลงขี้ลืมของตัวเอง "ลืมมือถือไว้ที่ห้องทำงานอีกแล้วชั้น"

หมอพลอยเปิดประตูรถ และรีบเดินกลับไปที่ห้องพยาบาลเพื่อเอาสมาร์ทโฟนที่ตั้งใจไว้บนโต๊ะทำงานกลับ คุณหมอสาวเดินผ่านหน้าลุงพลที่กำลังยืดเส้นยืดสายหลังจากออกกำลังกายมาได้ไม่นาน

ลุงพลเหลือบมองคุณหมอคนสวยตาเป็นมัน ด้วยสัญชาตญาณหื่นมันรู้ดีว่านี่คือโอกาสทองที่นรกหยิบยื่นให้มันมาเพื่อปิดปากหมอพลอย แต่ปัญหาก็คือมันไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำว่าสภาพร่างกายตอนนี้จะไหวพอที่จะเติมน้ำกลั่นใส่ถ้ำสาวของหมอพลอยผู้สูงส่งได้หรือไม่

จะเอาไงดี.....นี่เป็นโอกาสเหลี่ยมทองของมึงแล้วนะไอ้พล เสียงย้ำเตือนของชุมพลด้านมืดย้ำเตือนมันถึงโอกาสที่ไม่ได้มีมาง่าย ๆ จะทำอะไรต้องรีบทำแล้วตอนนี้

ลุงพลตัดสินใจครั้งสำคัญอีกครั้ง ถึงเวลาแล้วที่มันต้องตัดไฟแต่ต้นลม มันต้องปิดปากหมอพลอยด้วยบทเรียนสุดเสียว ก่อนที่คุณหมอจะรู้ความลับของมันไปมากกว่านี้ มนุษย์ลุงหันหลังกลับไปที่ห้องพยาบาล มันสะกดรอยตามคุณหมอสาวที่รีบร้อนจนไม่ทันสังเกตว่ามีภารโรงเฒ่าจอมหื่นกำลังสะกดรอยตามเธออยู่



....................................................................................

หมอพลอยไขกุญแจเข้าไปที่ห้องพยาบาล เธอกดสวิตซ์ไฟ พลางเหลือบมองสมาร์ทโฟนที่วางบนโต๊ะทำงาน

"เฮ้อ...อยู่นี่นี้เอง" หมอพลอยยิ้ม ก่อนเดินไปหยิบสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋าหนังสุดหรู เมื่อเสร็จธุระจากห้องพยาบาล คุณหมอคนสวยเลยเดินหันหลังกลับเพื่อเตรียมตัวกลับไปที่รถ

"สวัสดีครับหมอพลอย" ลุงพลปรากฏตัวขวางทางออกคุณหมอคนสวย "ผมไม่ค่อยสบาย เลยอยากมาขอยาคุณหมอหน่อยครับ"

ภาพของชายวัย 60 ปี ในชุดเสื้อบอล รองเท้าผ้าใบสีขาว เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อปรากฏตรงหน้าคุณหมอสาววัย 27 ปี ด้วยสัญชาตญาณของฝ่ายหญิง เธอรู้ดีว่าลุงพลมีเจตนาแอบแฝงบางอย่าง

"ลุงพล..." หมอพลอยหน้าซีด เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำกับภารโรงเฒ่าเมื่อเช้า ร่างสูงรู้ดีว่าเธอรู้ความลับของลุงพลมากเกินไป และถึงเวลาแล้วที่เธอต้องชดใช้ให้กับความรู้มากเกินไปของเธอ "นี่มันอะไรกันคะ?"

"พอดีช่วงนี้ผมหน้ามืดบ่อย ๆ นะครับคุณหมอ" ลุงพลยิ้มกริ่ม มันหยิบผ้าขนหนูสีเหลืองที่พาดบนบ่าออกมา โดยที่คุณหมอสาวไม่มีวันรู้เลยว่า ผ้าขนหนูผืนนี้ชุบยาสลบตัวเดียวกับที่เคยใช้กับสาวน้อยจอมพยศอย่างณิชามาแล้ว

ถึงกับต้องย้อนมาอ่านภาคแรก บทหมอพลอย

 ::YehYeh::ถึงคิวหมอพลอยแล้ว

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้งครับ กับเกมรักภารโรงเฒ่า ตอนนี้มาอย่างเร็ว คนแต่งใจร้อนฮ่ะ 555555+ สำหรับใครที่รอคอยฉากระหว่างลุงพลกับหมอพลอย ตอนนี้บอกได้เลยว่า พวกคุณ (อาจ) สมหวังกันแล้วนะครับในตอนนี้ ซึ่งผมขอแบ่งเป็น 2 ส่วน

ที่ใช้คำว่า (อาจ) เนื่องจากยังมีเงื่อนไขบางอย่าง ที่ทำให้ลุงพลไม่สามารถเผด็จศึกหมอพลอยได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่จะเป็นเหตุผลอะไรนั้น ขอให้ติดตามตอนต่อไปครับ

ตอนนี้ไม่ซ่อนนะครับ ไม่มีฉากเสียว แต่ตอนหน้าไม่รู้ครับ ฮ่า.................

...................................................................................


พอได้ยินคำพูดจากปากหมอพลอย ทำเอาภารโรงเฒ่าหน้าถอดสี ไม่คิดว่าหมอพลอยคนสวยจะสนใจเรื่องของมันเป็นพิเศษถึงขนาดนี้



"ว่ายังไงคะ?" หมอพลอยคาดคั้นความจริงจากชายสูงวัย "คราวก่อนพิมมี่ หมอปล่อยผ่านไป แต่คราวนี้เป็นเฟิร์น หมอคิดว่ามันยังไง ๆ นะคะลุงพล"

"เอ่อ..." ลุงพลถึงกับไปไม่เป็น แต่มันจำเป็นต้องเอาตัวรอด "ลุงแค่พาหนูเฟิร์นมาส่งที่วิทยาลัยพยาบาลเฉย ๆ แบบว่า...."

"ปกติหอในปิดสองทุ่ม" ร่างสูงไม่ยอมเลิกรา "โดยปกตินักเรียนพยาบาลพอเรียนเสร็จก็กลับขึ้นหอพักผ่อน ถ้าไม่ใช่ผู้ปกครองนักเรียนก็ไม่มีใครพานักศึกษาพยาบาลออกไปข้างนอก แล้ว..."

"ไปกันใหญ่แล้ว ๆ" ภารโรงเฒ่ารีบกลบเกลื่อน "พอดีลุงขับรถมาทำงาน แล้วที่นี้เจอหนูเฟิร์นกำลังรอรถเมล์ ลุงเลยอาสาพาเธอมาส่ง ไม่ได้มีเรื่องอะไรแบบนั้นเลยนะครับหมอพลอย ลุงสาบานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวิทยาลัยพยาบาลเลยเอ้า!!"

ลุงพลหนีบไม้กวาดไว้ที่ซอกรักแร้ ก่อนพนมมือขึ้นเหนือหัว พลางหลับตานึกถึงพ่อแก้วแม่แก้ว แต่หมอพลอยยังคงมองมันตาไม่กระพริบ

"หมอไม่ค่อยอยากเชื่อเลยค่ะลุงพล" หญิงสาวยิ้มอ่อน "กับพิมมี่ หมอพอเข้าใจได้ แต่กับเฟิร์น หมอยอมไม่ได้นะคะลุงพล น้องเค้ายังเด็ก เป็นนักศึกษา ลุงไม่ควรทำอะไรล่วงเกินเธอ"

"ลุงไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น...." ลุงพลพยายามโต้เถียง แต่สุดท้ายก็โดนหมอพลอยขัดลำ

"ลุงก็ตอบมาตามตรงซิคะ!" หมอพลอยคาดคั้น "จะต้องให้หมอแจ้งตำรวจไหม ว่าลุงพลกำลังทำมิดีมิร้ายเด็ก...."

"ลุงไม่ได้ทำ!!" ลุงพลตอบเสียงดัง "จะให้ลุงพูดกี่ครั้งว่าลุงไม่ได้ทำครับหมอพลอย ไอ้พลคนนี้มันแก่ ใกล้จะลงโลงอยู่รอมร่อ จะไปทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง ปัดโธ่ว์!!"

"มีอะไรกันคะหมอพลอย?" เสียงหวาน ๆ ที่ลุงพลคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้นจากด้านหลัง มันเป็นเสียงของใบเฟิร์น เนตรชนกคนสวย ที่กำลังเป็นประเด็นถกเถียงระหว่างลุงพลกับหมอพลอยนั่นเอง

"มาก็ดีแล้วค่ะ" พลอยพรรณ แพทย์สาวประจำห้องพยาบาลมองหน้าลูกศิษย์ราวกับต้องการจับพิรุธ "หมอพลอยกำลังสงสัยในตัวลุงพล คือเมื่อเช้าหมอพลอยเห็นเฟิร์นลงมาจากรถของลุงพล มันหมายความว่ายังไงคะ?"

"โธ่....ไม่มีอะไรหรอกค่ะหมอ" เฟิร์นยิ้ม "หนูแค่ติดรถลุงพลมาเฉย ๆ เมื่อตอนเย็นหนูไปนอนค้างกับคุณป้าที่บ้าน พอดีมีธุรนะนิดหน่อย แล้วพอดีกำลังจะกลับมาที่หอ แล้วเจอลุงพล ลุงพลเลยอาสาพาหนูมาส่ง แค่นั้นเองค่ะ"

"แค่นั้นจริงเหรอ?" หมอพลอยหันกลับไปมองหน้าลุงพลอีกครั้ง หญิงสาวไม่ค่อยอยากเชื่อในสิ่งที่ใบเฟิร์นพูดเลยแม้แต่น้อย

"หนูเฟิร์นเค้าพูดความจริงครับหมอพลอย" ลุงพลยืนยันเสียงดังชัดเจน "นักเรียนพยาบาลที่นี่ก็เหมือนลูกหลานลุง ลุงไม่มีทางทำอะไรให้เสื่อมเสียแก่ตัวเองและเด็ก ๆ หรอกครับ"

"โอเค ๆ สงสัยหมอเข้าใจผิดไปเอง" หมอพลอยพยักหน้า ก่อนเดินกลับไปที่ห้องพยาบาล ในใจของเธอรู้สึกแย้งกับสิ่งที่ใบเฟิร์นและลุงพลพูด เธอเห็นภาพลุงพลกับพิมมี่กับตา และตอนนี้ลุงพละกำลังคิดไม่ซื่อกับใบเฟิร์น แต่เดี๋ยวนะ!? ใบเฟิร์นบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไม่มีอะไร ตกลงแล้วเรื่องมันมีที่มาที่ไปยังไงกันแน่

ไม่ว่ายังไง พลอยพรรณ หมอสาววัย 27 ปี ยังคงสงสัยในพฤติกรรมของลุงพล และพาลรู้สึกโกรธแทนเจ้าบิ๊กญาติผู้น้องไม่น้อย



...............................................................................

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล ใบเฟิร์นในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าทำหน้ามุ่ยใส่ผัววัยดึกของเธอ

"ที่หลังระมัดระวังตัวด้วยนะไอ้ลุงบ้า" ใบเฟิร์นเตือน "คราวหน้าเราอาจไม่โชคดีแบบนี้อีก"

ใบเฟิร์นไม่รอให้ลุงพลพูดอะไรกลับมา เด็กสาวหันหลังเดินกลับไปเพื่อเตรียมตัวขึ้นห้องเรียน ส่วนลุงพลก็นิ่งเงียบ มันเหลือบมองห้องพยาบาลของหมอพลอย พลางคิดในใจว่าถึงเวลาต้องทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว



.................................................................................................

หลังจากที่หมอพลอยกลับมาที่ห้องพยาบาล เธอทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะทำงาน และตรวจเอกสารทางการแพทย์ที่เบื้องบนส่งมา สักพักหนึ่งเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หมอพลอยตอบรับ และพบว่าเป็นโดนัทกับพี่กร

"พี่กร? โดนัท? ลมอะไรหอบทั้งคู่มาที่นี่คะเนี่ย?" หมอพลอยยิ้มให้กับคนทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง โดนัทในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าพนมมือไหว้หมอพลอย ส่วนพี่กรก็ยิ้มหวานให้ว่าที่เจ้าสาวของตัวเองในอนาคต

"ก็พี่กรนะซิ" สาวห้าวหันไปมองญาติคนพี่ "แกบ่นคิดถึงพี่พลอย อยากมาหาพี่พลอย"

"หวัดดีครับพลอย" พี่กรยิ้มหวาน ชายหนุ่มวัย 30 ต้น ๆ ในชุดเภสัชที่หน้าตาหล่อเหลาพอตัวกำลังเกร็งเมื่ออยู่ต่อหน้าสาวในฝันของเขา ส่วนหมอพลอยเองก็ยิ้มเขินเมื่อนึกถึงคำบอกรักของพี่กรเมื่อคืน

"แหมม มัวอายอะไรกันอยู่คะ กล้า ๆ หน่อยซิ" โดนัทแกล้งแซวเล่น "พี่กรอ่ะ โดนัทพาพี่มาถึงที่นี้แล้ว คุยกับหมอพลอยซิคะ" สาวห้าวพยายามดันพี่ชายให้ไปนั่งคุยกับคุณหมอสาว "ฝากพี่หนูด้วยนะคะพี่พลอย หนูไปก่อนนะ"



โดนัทยิ้ม ก่อนหันหลังกลับไปขึ้นห้องเรียน ปล่อยให้พี่กรกับหมอพลอยอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

"เอ่อ...." พี่กรยิ้มเขิน "คือพอดีพี่จะมาแจ้งข่าวดีให้พลอยได้รู้ เมื่อคืนตำรวจจับโจรที่ขโมยกระเป๋าของพลอยได้คนนึง ตอนนี้ตำรวจกำลังสืบสวนเพื่อตามตัวเพื่อนของมันมาลงโทษ"

"ดีจัง...." หมอพลอยยิ้มหวาน ไม่บ่อยนักที่เจ้าหญิงน้ำแข็งคนนี้จะเผยความน่ารักแบบนี้ออกมา สำหรับพี่กรแล้วรอยยิ้มนี้ทำเอาหัวใจของมันแทบละลายเลยทีเดียว "ขอบคุณนะคะพี่กร"

หญิงสาวเผลอกุมมือของรุ่นพี่เภสัช หนุ่มกรเขินจนแก้มแดงไปถึงใบหู ส่วนหมอพลอยก็ไม่ต่างกัน พอรู้สึกตัวอีกที เธอรีบดึงมือกลับด้วยความอาย

"ขอโทษค่ะพี่กร" พลอยยิ้ม "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ" กรวิทย์ตอบอย่างสุภาพ "สำหรับพลอย พี่ยินดีเสมอ"

"อย่าลืมนัดตอนเที่ยงนะคะพี่กร" พลอยพรรณย้ำกับกรวิทย์อีกครั้ง "เดี๋ยวพลอยจะขับรถพาพี่กรไปหาอะไรทานอร่อย ๆ ตอนเที่ยงกัน"

"ครับ...." ร่างสูงพยักหน้า ทั้งคู่พูดคุยกันในเรื่องจิปาถะทั่วไปสักพัก ก่อนที่เจ้าหน้าที่พยาบาลสาวจะเข้ามา และเห็นหมอพลอยคนสวยและเภสัชหนุ่มนิสัยดีอย่างกรวิทย์กำลังพูดคุยกันอยู่ ทั้งคู่ยิ้มเขินเมื่อถูกเจ้าหน้าที่สาวคนนั้นแซว

"คุยกับแฟนอยู่นี่นา รบกวนคุณหมอหรือเปล่าคะเนี่ย?" เจ้าหน้าที่สาวคนนั้นแซว จนคู่หนุ่มสาวยิ้มเขิน

"เดี๋ยวพี่กลับไปที่ร้านก่อนนะ ไว้ตอนเที่ยงก็ไลน์มาบอกพี่ก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับพลอย" กรวิทย์ลุกจากเก้าอี้ เดินออกจากประตูเพื่อกลับไปยังร้านเภสัชของตนที่หน้าวิทยาลัยพยาบาล

....................................................................................................

กรวิทย์เดินออกมาจากห้องพยาบาล พร้อมกับกุมหมัดด้วยความดีใจ ที่ในที่สุดก็ทำคะแนนชนะใจหมอพลอยมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้องขอบคุณสวรรค์ ที่มอบโอกาสให้เขาได้แสดงความเป็นพระเอกด้วยการวิ่งเข้าไปช่วยเหลือหมอพลอยที่กำลังตกระกำลำบาก เมื่อถูกสองโจรวัยรุ่นกำลังชิงทรัพย์

กรวิทย์วิ่งเข้าไป พร้อม ๆ กับถูกสอยร่วงโดยหนึ่งในหัวขโมย แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือการเอาชนะใจหมอพลอยคนสวย จึงนับว่าเป็นอะไรที่คุ้มค่ามากเลยทีเดียว ตอนนี้หนุ่มกรเฝ้าฝันถึงวันที่จะได้แต่งงานกับนางในฝันอย่างหมอพลอย

แต่ใครเลยจะคาดคิด ชุมพล ภารโรงเฒ่าวัย 60 ปี ในชุดเครื่องแบบกากีแอบเหลือบมองกรวิทย์จากด้านหลังมุมตึก ไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่า ตอนนี้ลุงพลกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

.......................................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งพิมมี่ ที่พยายามกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เด็กสาวจากโคราชตั้งใจว่าจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ด้วยการตั้งใจเรียนให้จบ เพื่อให้พ่อแม่ที่บ้านเกิดได้ภาคภูมิใจ เธอสังเกตว่าพี่บอส เริ่มเข้ามาเกาะแกะเธอมาขึ้น แต่พิมมี่เองก็ยังแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะเธอนั้นยังติดใจในลีลารักของลุงพล



ไอ้สองและไอ้เหน่ง ลิ้วล้อคนสำคัญของเจ้าบิ๊กเฝ้าดูความเป็นไปของพิมมี่และเจ้าบอส โดยเฉพาะไอ้เหน่ง มันรายงานไอ้บิ๊กที่ถูกกักตัวอยู่ที่ชลบุรีเป็นระยะ

"ขอบใจมากไอ้เหน่ง ตอนนี้กูโดนยึดกุญแจรถว่ะเพื่อน ไว้กูได้กุญแจรถคืน กูจะไปหาพวกมึง หาพิมมี่ และที่สำคัญคือไอ้สัสลุงพล กูไม่ปล่อยมันแน่"

"เออ กูจะรอมึงไอ้เพื่อนรัก" เหน่งตอบ "ไอ้สอง เห็นไหม นี่แหละเพื่อนไม่ทิ้งกันเว้ย"

ไอ้เหน่งตบบ่าของไอ้สอง ที่นั่งนิ่งทำหน้าไม่สู้ดีนัก มันสังหรณ์ใจเหลือเกินว่าสิ่งที่ไอ้เหน่งทำนั้นมันจะส่งผลเสียร้ายแรงจนเกินกว่าจะคาดคิดได้

...............................................................................................................

หลังจากที่เฝ้าดูความเป็นไปของหมอพลอยและกรวิทย์ ชุมพล ภารโรงเฒ่าจอมหื่น ก็เดินทางกลับไปที่ห้องพักภารโรงของตัวเอง ระหว่างทางมันเดินไปพบกับน้องนาถและยัยอุ๊ ที่เดินมาด้วยกัน น้องนาถมีท่าทีเขินมันไม่น้อย แน่นอน เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน นาถลดาคนสวยถูกลุงพลสอนเสียว จนทำเอาสาวน้อยจากหาดใหญ่ล้มป่วยลงเพราะความเพลีย



ตอนแรกลุงพลตั้งใจจะเดินไปทักทายน้องนาถ เมียคนสวยหมายเลข 4 สักหน่อย แต่ยัยอุ๊ทำตาขวางใส่มัน จนมันไม่กล้า เลยทำตัวไม่รู้ไม่ชี้ รอเวลาที่เหมาะสม ค่อยเข้าไปคุยและทักทายเพื่อทำความรู้จักกับเมียคนที่ 4 ของมันให้มากขึ้นมากกว่านี้

"พี่ไม่เคยไว้ใจลุงพลเลยให้ตายเถอะ!!!" ยัยอุ๊จอมจุ้นบ่นกับน้องนาถคนสวย "ระวังตัวหน่อยนะนาถ พี่ว่าลุงคนนี้ไม่ธรรมดา"

"ค่ะ...." นาถลดาพยักหน้า "ไม่ธรรมดาจริง ๆ"

คำพูดสุดท้ายทำเอาหทัยรัตน์ นักศึกษาคณะพยาบาลปี 2 ต้องหันกลับไปมองรุ่นน้องด้วยความสงสัย ทำไมวันนี้นาถลดาดูแปลกไปกว่าที่เคย



"พูดอะไรแปลก ๆ นะนาถ" ยัยอุ๊กลอกตาไปมา "เอาเหอะ รีบไปกัน ป่านนี้เฟิร์นกับโดนัทรอเราอยู่ที่วอร์ดคนไข้แล้วมั้ง"

.....................................................................................................

พอมาถึงช่วงเที่ยงวัน หมอพลอยไลน์ไปบอกให้พี่กรเตรียมตัว หญิงสาวขับรถไปรับเภสัชหนุ่มคนรักถึงที่ ก่อนพากันไปหาอะไรทานที่ห้างหรูอย่างพารากอน เภสัชหนุ่มวัย 30 ต้น ๆ กำลังปลูกต้นรักกับคุณหมอสาววัย 27 ปี อย่างเงียบ ๆ ด้วยความประทับใจในวีรกรรมอันกล้าหาญของชายหนุ่มเมื่อหลายวันก่อน

ทั้งคู่พูดคุยกันในเรื่องจิปาถะมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอดีต เรื่องโจร เรื่องภายในวิทยาลัยพยาบาล พอมาเรื่องหลัง ทำเอาพี่กรสนใจเป็นพิเศษ

"พี่กรรู้จักเฟิร์นที่เป็นรูมเมทและเพื่อนของโดนัทไหมคะ?" พลอยพรรณเอ่ยปากถามแฟนหนุ่ม "พลอยรู้สึกว่าเฟิร์นมีพิรุธ"

"ทำไมเหรอครับพลอย?" กรวิทย์ละเลียดกาแฟเย็น

"พลอยคิดว่าลุงพลกับเฟิร์นมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง" ร่างสูงตอบตามตรง "เมื่อเช้าพลอยเห็นเฟิร์นลงมาจากรถของลุงพล"

"เรื่องนี้เหรอ...." พี่กรมีท่าทีเคร่งเครียดเมื่อได้ยินสิ่งที่พลอยพูด "พี่ไม่รู้จักกับเฟิร์นเป็นการส่วนตัวนะ แต่พี่ก็สงสัยในพฤติกรรมของเฟิร์นไม่น้อยกว่าพลอย"

"ยังไงคะพี่กร?" พลอยมองหน้าคนรักตาไม่พริบ

"คือเมื่อหลายเดือนก่อน เฟิร์นแอบมาซื้อยาคุมที่ร้านของพี่" กรวิทย์ตอบตามตรง

"นึกว่าเรื่องอะไร...." พลอยส่ายหน้า "บางทีเฟิร์นอาจมีแฟนแล้ว....."

"อีกไม่กี่วันให้หลัง พี่เห็นเฟิร์นติดรถไปกับลุงพลเหมือนกัน" พี่กรตอบ "พี่เองก็สงสัยเหมือนกัน เลยฝากให้โดนัทช่วยดูแล แต่โดนัทก็ไม่เคยพูดอะไรเรื่องนี้อีก"

หมอพลอยทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก เธอรู้สึกสังหรณ์ใจว่าลุงพลคนนี้มีความลับอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ สำหรับประเด็นเรื่องที่เฟิร์นซื้อยาคุม หมอพลอยเข้าใจได้ว่าบางทีเธออาจมีแฟนแล้ว และการมีเพศสัมพันธุ์ในช่วงอายุของเธอเป็นเรื่องปกติ หากได้รับการคุมกำเนิดเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ แต่คำถามก็คือ ทำไมเฟิร์นถึงใช้ยาคุม

......หวังว่าคงไม่ใช่ลุงพลคนนั้น ยิ่งคิดหมอพลอยก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจและสะอิดสะเอียนในพฤติกรรมของภารโรงเฒ่าคนนี้ ที่แกล้งทำตัวเป็นคนดี แต่ความจริงแล้วมันก็คือคนแก่บ้ากาม ที่แอบมีสัมพันธ์ลับ ๆ กับเด็กสาวอย่างพิมมี่ หรือแม้กระทั่งเฟิร์นก็ตามที

"ว่าแต่เรื่องคุณพ่อของพลอย ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?" พี่กรถามเรื่องคุณพ่อของพลอยพรรณ ที่กำลังเป็นข่าว

"ก็ไม่สู้ดีเท่าไรนักค่ะพี่กร" พลอยตอบตามตรง "แต่ท่านกำลังหาทนายอยู่"

กรวิทย์ไม่ตอบอะไร เพราะรู้ว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพลอยพรรณ ชายหนุ่มเอื้อมแขนกุมมือคนรักเพื่อให้กำลังใจ

..........................................................................................

หลังจากเสร็จมื้อเที่ยง หมอพลอยขับรถพาพี่กรไปส่งที่ร้านขายยาหน้าวิทยาลัยพยาบาล ส่วนตัวเองก็ขับรถ Toyota Prius คู่ใจสีขาว กลับเข้ามาที่วิทยาลัยพยาบาลเพื่อทำงานต่อ

หมอพลอยใช้เวลาตลอดช่วงเที่ยงวันเคลียร์งานยุ่ง ๆ บนโต๊ะ ช่วงนี้เธอพยายามงดการเสพข่าวจากโทรทัศน์และโลกโซเชียล โดยเฉพาะประเด็นข่าวเรื่องอดีตนักการเมืองใหญ่พัวพันเรื่องยาเสพติดและค้ามนุษย์

"หมอพลอยคะ ผู้อำนวยการส่งแฟ้มเอกสารชุดใหญ่มาให้คุณหมอ" เจ้าหน้าที่จากห้องธุรการเปิดประตูเข้ามาในห้องพยาบาล และวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของหมอพลอย "ลำบากหน่อยนะคะ"

"ค่ะ...." หมอพลอยมองเอกสารรายงานด้วยสีหน้าเมินเฉย แต่ในใจของเธอคิดว่าสงสัยวันนี้ได้กลับบ้านช้าแน่นอน ยิ่งเป็นคำขอจากผู้อำนวยการพยาบาล ยิ่งทำให้เธอต้องตั้งใจมากขึ้น คราวก่อนเธอโชคดีที่ผู้อำนวยการไม่ถือโทษเรื่องที่เจ้าบิ๊กญาติคนน้องเอาปืนเข้ามาในวิทยาลัยพยาบาล ในขณะที่เจ้าหน้าที่และคณะกรรมการคนอื่น ๆ สวดเธอเป็นการใหญ่ จนทำให้เธอเก็บเอาไปนอยด์ไม่น้อยเลยทีเดียว

หมอสาวพลอยพรรณ นั่งเคลียร์งานจนเวลาล่วงเลยถึงช่วง 6 โมงเย็น เจ้าหน้าที่ประจำห้องพยาบาลคนอื่น ๆ ต่างแยกย้ายกลับไปบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงแค่คุณหมอคนสวย ที่กำลังวุ่นวายกับกองเอกสารที่เธอตั้งใจจะเคลียร์มันให้เสร็จให้ได้ภายในคืนนี้ ซึ่งเธอคาดว่าทั้งหมดน่าจะเสร็จก่อนทุ่มนึง

.................................................................................

ตัดมาที่ฝั่งลุงพล มันเปลี่ยนชุดเป็นชุดเตะบอล และออกวิ่งเบา ๆ ในเขตวิทยาลัยพยาบาล ตั้งแต่มีคดีกับเจ้าบิ๊ก มันก็ไม่ได้ไปเยือนที่สนามกีฬาประจำชุมชนอีกเลย
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่มนึง ชุมพลทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างทาง ระหว่างที่มันกำลังเช็ดเหงื่อด้วยผ้าขนหนูสีเหลือง มันเหลือบไปเห็นแสงไฟเล็ดลอดจากห้องพยาบาล ด้วยความสงสัย มนุษย์ลุงเลยหันไปมอง

"อ่าว....นั่นหมอพลอยนี่หว่า" ลุงพลอุทานออกมา เมื่อเห็นหมอสาวกำลังเปิดประตูห้องพยาบาลและไขกุญแจเพื่อเตรียมตัวกลับคอนโด

ชุมพลนึกถึงใบหน้าของหมอพลอย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา หมอพลอยได้ชื่อว่าเป็นนางฟ้าประจำวิทยาลัยพยาบาล มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มากมายแวะเวียนมาขายขนมจีบเธอ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นหนุ่มกรวิทย์ เภสัชหนุ่มรุ่นพี่ที่ดูเหมือนว่าจะมีคะแนนนำหนุ่ม ๆ คนอื่นอยู่พอสมควร

มันเองก็ไม่ใช่คนโง่ หลายวันที่ผ่านมามันรู้สึกว่าคุณหมอคนสวยกำลังสงสัยในพฤติกรรมของมันและสาว ๆ ความคิดด้านมืดของมันเตือนอยู่เสมอว่าคงถึงเวลาแล้วที่ต้องหาทางปิดปากคุณหมอสาวคนสวยคนนี้เสียที

......................................................................................

"เฮ้อ!!!เสร็จสักทีเรา" หมอพลอยถอนหายใจโล่งอก หลังจากที่เคลียร์เอกสารที่ส่งตรงจากผู้อำนวยการเสร็จทันเวลา

หญิงสาวปิดแฟ้มเอกสาร วางมันไว้บนตะกร้าเหล็กพลางลุกขี้นยืนบิดตัวไปมาเพื่อผ่อนคลายอิริยาบถ เธอเหลือบมองนาฬิกาแขวนเพดานและพบว่าตอนนี้เป็นเกือบหนี่งทุ่มแล้ว

"รีบกลับบ้านดีกว่าเรา" หมอพลอยเอ่ยปาก ก่อนเอื้อมมือไปหยิบรีโมตปิดแอร์ และเดินไปปิดไฟทุกดวงในห้องพยาบาล เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย คุณหมอสาวหยิบกระเป๋าหนังแบรนดัง เดินออกจากห้องและล็อคประตู

สักพักเจ้าบิ๊กก็โทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องสมาร์ทโฟน ญาติผู้น้องโทรมาขอบคุณและถามสารทุกสุขดิบญาติผู้พี่ หมอพลอยตอบไปตามหน้าที่ และฝากข้อคิดให้เจ้าบิ๊กนำไปใช้เพื่อปรับปรุงตัวเป็นคนใหม่ ก่อนวางสมาร์ทโฟนไว้บนโต๊ะ

"บ้าจริง ทำไมมาปวดฉี่ตอนนี้เนี่ย" หมอพลอยบ่นอุบ เนื่องจากเธอนั่งทำงานเป็นเวลานาน จนทำให้เธอรู้สึกอยากปลดทุกข์เบา หญิงสาวเลยรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนรีบเดินออกมา

หลังจากที่เธอล็อคกุญแจห้อง คุณหมอสาวเดินตรงไปที่โรงจอดรถที่ตั้งอยู่ไม่ไกล หมอพลอยเหลือบไปเห็นภารโรงเฒ่ากำลังนั่งพักผ่อนที่ม้านั่ง แต่เธอไม่คิดจะทักทายอะไรมันหรอกนะ

"กลับบ้านดึกจังครับคุณหมอ" ชุมพลเอ่ยปากทักคุณหมอพลอยพรรณที่เดินผ่านหน้าของมันไป ฝ่ายหญิงสาวแต่ตอบสั้น ๆ ว่า "ค่ะ" และรีบเดินจากมุมนั้นให้เร็วที่สุด

หลังจากมาถึงรถ หมอพลอยหยิบกุญแจรถจากกระเป๋าหนังแบรนดัง เธอกดปลดล็อคประตูรถและเตรียมพร้อมขับรถกลับคอนโดเพื่อพักผ่อน ทันใดนั้นเอง คุณหมอคนสวยนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมสมาร์ทโฟนที่ห้องทำงาน

"ตายจริง!!!" หมอพลอยบ่นให้กับความขี้หลงขี้ลืมของตัวเอง "ลืมมือถือไว้ที่ห้องทำงานอีกแล้วชั้น"

หมอพลอยเปิดประตูรถ และรีบเดินกลับไปที่ห้องพยาบาลเพื่อเอาสมาร์ทโฟนที่ตั้งใจไว้บนโต๊ะทำงานกลับ คุณหมอสาวเดินผ่านหน้าลุงพลที่กำลังยืดเส้นยืดสายหลังจากออกกำลังกายมาได้ไม่นาน

ลุงพลเหลือบมองคุณหมอคนสวยตาเป็นมัน ด้วยสัญชาตญาณหื่นมันรู้ดีว่านี่คือโอกาสทองที่นรกหยิบยื่นให้มันมาเพื่อปิดปากหมอพลอย แต่ปัญหาก็คือมันไม่แน่ใจเสียด้วยซ้ำว่าสภาพร่างกายตอนนี้จะไหวพอที่จะเติมน้ำกลั่นใส่ถ้ำสาวของหมอพลอยผู้สูงส่งได้หรือไม่

จะเอาไงดี.....นี่เป็นโอกาสเหลี่ยมทองของมึงแล้วนะไอ้พล เสียงย้ำเตือนของชุมพลด้านมืดย้ำเตือนมันถึงโอกาสที่ไม่ได้มีมาง่าย ๆ จะทำอะไรต้องรีบทำแล้วตอนนี้

ลุงพลตัดสินใจครั้งสำคัญอีกครั้ง ถึงเวลาแล้วที่มันต้องตัดไฟแต่ต้นลม มันต้องปิดปากหมอพลอยด้วยบทเรียนสุดเสียว ก่อนที่คุณหมอจะรู้ความลับของมันไปมากกว่านี้ มนุษย์ลุงหันหลังกลับไปที่ห้องพยาบาล มันสะกดรอยตามคุณหมอสาวที่รีบร้อนจนไม่ทันสังเกตว่ามีภารโรงเฒ่าจอมหื่นกำลังสะกดรอยตามเธออยู่



....................................................................................

หมอพลอยไขกุญแจเข้าไปที่ห้องพยาบาล เธอกดสวิตซ์ไฟ พลางเหลือบมองสมาร์ทโฟนที่วางบนโต๊ะทำงาน

"เฮ้อ...อยู่นี่นี้เอง" หมอพลอยยิ้ม ก่อนเดินไปหยิบสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋าหนังสุดหรู เมื่อเสร็จธุระจากห้องพยาบาล คุณหมอคนสวยเลยเดินหันหลังกลับเพื่อเตรียมตัวกลับไปที่รถ

"สวัสดีครับหมอพลอย" ลุงพลปรากฏตัวขวางทางออกคุณหมอคนสวย "ผมไม่ค่อยสบาย เลยอยากมาขอยาคุณหมอหน่อยครับ"

ภาพของชายวัย 60 ปี ในชุดเสื้อบอล รองเท้าผ้าใบสีขาว เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อปรากฏตรงหน้าคุณหมอสาววัย 27 ปี ด้วยสัญชาตญาณของฝ่ายหญิง เธอรู้ดีว่าลุงพลมีเจตนาแอบแฝงบางอย่าง

"ลุงพล..." หมอพลอยหน้าซีด เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำกับภารโรงเฒ่าเมื่อเช้า ร่างสูงรู้ดีว่าเธอรู้ความลับของลุงพลมากเกินไป และถึงเวลาแล้วที่เธอต้องชดใช้ให้กับความรู้มากเกินไปของเธอ "นี่มันอะไรกันคะ?"

"พอดีช่วงนี้ผมหน้ามืดบ่อย ๆ นะครับคุณหมอ" ลุงพลยิ้มกริ่ม มันหยิบผ้าขนหนูสีเหลืองที่พาดบนบ่าออกมา โดยที่คุณหมอสาวไม่มีวันรู้เลยว่า ผ้าขนหนูผืนนี้ชุบยาสลบตัวเดียวกับที่เคยใช้กับสาวน้อยจอมพยศอย่างณิชามาแล้ว