ครูหนุ่มไฟแรง ภาค 2 ตอนที่ 24
“ ซี๊ด...ไม่ไหวแล้ว...พี่ทิพย์...” น้ำที่สามของนกกำลังจะแตก...เพราะรูหีเธอเกร็งขมิบแรงมาก
“ โอ๊ย...ออกแล้ว...ออกอีกแล้ว...ซี๊ด...พอแล้ว...ไม่ไหว...” ผมกระแทกท่อนควยอีกไม่กี่ครั้ง ผมก็ปล่อยน้ำที่มีออกมาใส่รูหีนกอย่างแรง...
“ ออกแล้ว...ออกแล้ว...พอแล้ว...ไม่ไหวแล้ว...” คืนนั้นผมกระแทกทิพย์ต่ออีก 1 รอบทิพย์แตกไป 2 น้ำ แต่น้องนกแตกไป 4 น้ำ ส่วนผมน้ำเดียว...00.30 น. ผมหลับทั้งๆที่ท่อนควยผมยังคงคารูหีของทิพย์อยู่ครับ...( เรามาต่อกันเลยดีกว่าครับ )
“ ก๊อกๆๆๆๆ...” เสียงเคาะประตูถี่ๆ...ตีห้ากว่าแล้วหรือนี่...เออ...ก็ดี
น้องนกนอนหลับหงายเต้านมอวบใหญ่และเนินหีที่มองแล้วสวยงามนอนอยู่ข้างๆผม ส่วนทิพย์เธอลุกขึ้นนั่งแล้ว...
“ ผัวขาเดี๋ยวเมียไปเปิดเองคะ...” ทิพย์เธอลุกขึ้นและห่อร่างด้วยผ้าขนหนูที่มันปิดเต้าอวบของเธอแทบไม่มิด พร้อมดึงผ้าห่มคลุมร่างของน้องนกที่นอนหลับอยู่ข้างๆผม...
“ ขอโทษคะพี่ทิพย์ พี่นกหายไปตั้งแต่เมื่อคืน...อุ๊ย...ท่านประธาน...” น้องแก้วน้องสาวนก เธอพาร่างอวบๆขาวๆของเธอมาตามพี่สาว ที่โดนผมอัดซะหมดแรงนอนหงายอยู่บนเตียง...น้องแก้วปีนี้อายุอย่าง 16 เด็กสาวผิวขาวและอวบ
“ ไม่เป็นไรจะน้องแก้ว...พี่นกเข้ามาคุยธุระกันพี่และท่านประธานจนดึกก็เลยนอนอยู่ด้วยกันนะจ้า...” ทิพย์เธอตอบน้องแก้วให้หายสงสัย...
“ คะ...งั้นหนูกลับก่อนนะคะ...” น้องแก้วหันหลังแล้วเดินกลับไปสำนักงาน
ผมทิพย์และนกต่างลุกทำความสะอาดร่างกายแล้วแต่งตัวเดินมากินอาหารเช้าที่สำนักงาน...7.30 น.
“ แล้วน้องเนตรไปไหนละ...” ผมถามนกในขณะที่ผมจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะ...
“ เออเนตรเค้าจะมาก็เกือบๆแปดโมงทุกวันคะ...” สีหน้าน้องนก ดูดีขึ้นมากดีกว่าตอนที่เธออยู่ในห้องอีก พรรณและแพรวเดินถือเอกสารเข้ามา
“ ผอ. คะ ....” พรรณและแพรววางเอกสารชุดใหญ่ให้ผมดู...” มันเป็นเอกสารของปั๊มที่ผมต้องเข้าไปตรวจในเช้า ไม่ใช่ซิ...ต้องบอกว่า ผมต้องเข้าไปตรวจให้เรียบร้อยภายในวันนี้ทั้งหมด...เฮ้อ...เมื่อวานไปแล้ว 1 ปั๊ม เหลืออีก 7 ไม่รู้จะไปทั่วถึงหรือเปล่า... 8.00 น.
“ พี่เอกคะ...แม่บ้านอยากฝากให้ลูกสาวเค้าทำงานที่นี่ แกไม่ได้เรียนต่อคะ..”
น้องเนตรเดินเข้ามาพร้อมแม่บ้านและเด็กสาวอีกคน หน้าตาจิ้มลิ้มเชียว...
“ หนูอายุเท่าไหร่แล้วลูก...” พรรณเธอเอื้อมมือไปโอบเด็กสาวเข้าไว้ในอ้อมแขนเธอ
“ 14 คะ...” เด็กสาวตอบพรรณ
“ อายุเท่าน้องพลอย...” พรรณเธอพูดยิ้มๆ
. “ น้องเนตร เดี๋ยวหางานให้น้องเค้าได้เลยนะคะ...” สิ้นเสียงพรรณ คุณแม่บ้านและเด็ก ต่างยิ้มหวานด้วยกันทั้งคู่
“ ป้าขอบคุณ คุณพรรณด้วยนะคะ...ดูซิคุณพรรณ นอกจากจะสวยแล้วยังใจดีอีกด้วย...” นั่นแน่...แม่บ้านนี่...วาจาใช้ได้ทีเดียว... 8.25 น.
“ เดี๋ยวเราจะเริ่มจากตรงนี้นะครับพรรณ เริ่มต้นตามเอกสารที่ผมเรียงเอาไว้ให้นะครับ...” ผมส่งเอกสารให้พรรณ แต่แพรวเธอดึงเอาไป...
“ เดี๋ยวที่ปรึกษาดูเองคะ ท่านเลขา...” เสียงครูแพรวเธอพูดด้วยน้ำเสียงยานๆล้อพรรณ...ทั้งผมและพรรณต่างหัวเราะ เพราะตำแหน่งนี้ พรรณเธอเป็นคนตั้งให้กับครูแพรว...
“ งั้นเราก็เตรียมตัวออกเดินทางเถอะ...” พรรณเธอลุกขึ้นยืน ตามด้วยครูแพรว
“ พี่เอกคะ เย็นนี้จะเข้ามาพักที่นี่หรือเปล่าคะ...” น้องเนตรเธอเอียงคอถามผมทำหน้าเศร้าๆ
“ ไม่รู้ซิเนตร เดี๋ยวพี่โทรมาบอกดีกว่านะ ผมไปนะครับนก...” ผมเอามือจับหัวเนตรแล้วโยกเบาๆ ส่วนนกยิ้มหวานให้กับผม แค่คิดเรื่องของนก ผมก็เสียวอีกแล้วครับ...5555+ 8.45 น.
“ เมื่อคืนน้องนกกับน้องทิพย์ไปกวน ผอ. แน่ๆเลยเช้านี้ถึงได้ดูเหนื่อยๆ...” พรรณเธอพูดหยอกเย้าผม
“ แพรวตักเอาน้ำซุบที่พี่อุ่นไว้ให้ ผอ.สักแก้วซิ จะได้สดชื่น...” และยังหันมาส่งแพรวให้ตักน้ำซุบให้ผมอีก...
“ ขอบคุณครับคุณเมียที่รัก...ทั้งสองคนเลย...” ผมพูดหยอกกลับทั้งพรรณและแพรวด้วย...
“ ปั๊มหน้าซ้ายมือคะท่านเลขา...” แพรวเธอบอกจุดหมายแรกของเช้านี้...พรรณเธอเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้ามินิมาร์ท
“ น้องคะ...ผู้จัดการอยู่หรือเปล่าคะ...” แพรวถามเด็กหน้าเค้าเตอร์ เมื่อเราเดินเข้ามาถึง
“ เดี๋ยวหนูไปตามให้คะ...” เด็กสาวคนหนึ่งวิ่งออกไปตาม แต่ยังเหลืออีกคนที่ยืนอยู่ด้านใน
“ จะไปไหนกันหรือคะคุณพี่...” ดูเธอพูดจาได้คล่องดีครับ ป้ายที่ติดหน้าอกเธอ บอกว่าเธอชื่อว่า “ ฤทัย”
“ น้องเข้ามาทำงานที่นี่นานหรือยังจ๊ะ...” แพรวถามน้องผู้หญิงคนนั้นกลับ
“ หนูอยู่ที่นี่เกือบๆ 1 ปีแล้วคะ...อยู่จนเปลี่ยนผู้จัดการไปสามคนแล้ว...” งานเข้า...
“ เอ้า...ทำไมเปลี่ยนผู้จัดการบ่อยจังคะ...” พรรณเธอทำเสียงปลาดใจและถามกลับ
“ เออ...คือ...ผู้จัดการมาพอดีคะ...” เด็กกำลังจะตอบ แต่ก็ยั้งไว้ เพราะผู้จัดการเดินเข้ามาพอดี...
“ สวัสดีคะ...มีอะไรคะ...” ผู้จัดการสาว เดินเข้ามาพร้อมยกมาไหว้เราทั้งสามคน
“ เดี๋ยวเชิญด้านในคะ....” เธอผายมือพร้อมเดินนำหน้าเราทั้งสาม ให้เดินเข้าไปที่ห้องด้านใน ภายในห้อง ที่ด้านหลังโต๊ะเธอมีรูปคุณพ่อและคุณแม่อู้มผมตอนเด็ก
“ อ๋อ...พี่เนตรบอกว่าเป็นรูปของท่านประธานบริษัทคะ...” ผู้จัดการบรรยายให้เราฟัง
“ น้อง...เออ...” พรรณเธอเอ่ยถามผู้จัดการ...
“ หนูชื่อฤดีคะ พี่เนตรบอกว่าเช้านี้ท่านประธานจะเข้ามาที่ปั๊ม ไม่ทราบว่าเป็นคุณทั้งสามหรือเปล่าคะ...” เธอบอกชื่อของเธอและถามเรากลับ...
“ ใช่จะ ว่างหรือเปล่าจ๊ะฤดี พาท่านประธานเดินชมปั๊มหน่อยจ้า...” เราสามเดินตามหลังฤดี เธอพาเดินดูทุกซอกทุกมุมของปั๊ม แต่ผมสะดุดตากับบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ด้านในสุด...
“ บ้านหลังนี้พี่เนตรฝากกุญแจเอาไว้แล้วคะ หนูให้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดทุกวัน พี่เนตรสั่งเอาไว้ว่าห้ามทุกคนเข้ามาวุ่นกับเขตนี้อย่างเด็ดขาด...”
น้องเนตรเธอรอบคอบดี...ผู้จัดการสาวหยิบ ว. ขึ้นมาพร้อมสั่งงาน...
“ คุณแม่บ้านคะ...รบกวนถือกุญแจมาเปิดบ้านในด้วยคะ...” แล้วเธอก็หันมายิ้มให้พวกเรา
“ รอสักครูคะ...แม่บ้านกำลังมา...” บรรยากาศตรงนี้กำลังเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านยอดไม้ลงมา 9.30 น. แม่บ้านขี่จักรยานคันเก่าเข้ามาพร้อมกับบ่นอุบ...
“ ขอโทษคะที่ช้าไป ยางล้อหลังสงสัยจะซึม โซ่ก็ตกแล้วตกอีก...เงินเดือนออกงวดนี้ต้องซื้อใหม่แล้วมั๊ง...” ก่อนที่เธอจะพิงรถของเธอไว้กับต้นไม้แล้วเดินไปเปิดประตู ดูจากสภาพรถ คงถูกใช้งานมาอย่างยาวนานครับ...
“ น้องฤดีคะ...เดี๋ยวเบิกเงินสวัสดิการซื้อจักรยานคันใหม่ให้แม่บ้านด้วยนะคะ...” พรรณเธอเอ่ยปากบอกผู้จัดการสาว แพรวเธอจดบันทึกรายการ...
“ ได้คะ...เชิญด้านในคะ...” ภายในดูสะอาด รูปคุณพ่อและคุณแม่พร้อมกับผมตอนเด็กๆมีติดอยู่ที่ฝาผนังของห้อง ข้าวของถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ
“ ขอบพระคุณคะสำหรับรถคันใหม่ อย่างนี้หนูทำงานให้ฟรีๆเลยคะ...” แม่บ้านอายุน่าจะประมาณ 50 ปลายๆยกมือไหว้พรรณ ทำเอาพรรณเธอต้องรีบออกตัว
“ คุณป้าต้องขอบคุณท่านประธานคะ ไม่ใช่หนู...” แม่บ้านจึงได้หันหน้ามาที่ผม
“ ขอบพระคุณคะท่านประธาน....คุณเอก...คุณเอกใช่มั๊ย...ป้าจำคุณเอกได้...” เอาละซิ...งานเข้าซะละมั๊ง...
คุณป้าเล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนที่ผมเป็นเด็ก เวลาที่คุณพ่อคุณแม่ผมท่านมีธุระที่จะต้องไปต่างจังหวัดและค้างคืนที่ไหน คุณป้าจะต้องติดตามไปด้วยทุกที่โดยตามไปคอยดูแลผมและคุณพ่อคุณแม่ จนผมโตขึ้นและถูกส่งไปเรียนที่ตัวจังหวัดโดยอยู่โรงเรียนประจำ ตั้งแต่นั้นมาแกก็ไม่เคยเห็นผมอีกเลย นี่ก็ประมาณ 20 กว่าปีแล้ว ที่ผมกลับมา
“ ขอบคุณครับป้า...สำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมาในอดีต เออพรรณครับ...เดี๋ยวพิเศษให้คุณป้าสัก 5,000 บาทนะครับ...”
คุณป้านั่งน้ำตาไหลและบอกว่า ให้ผมมาอยู่ที่บ้านหลังนี้เหมือนเดิม เหมือนตอนที่ผมเป็นเด็กๆ แล้วแกจะคอยมาดูแลผม...เฮ้อ... 10.25 น.
กว่าเราจะออกจากบ้านหลังเล็กได้ก็นั่งฟังคุณป้าเล่าความหลังกันจนเมื่อยก้นละครับ...
การจัดระบบห้องพักพนักงานของที่นี่ดีมากๆ คงเป็นเพราะคุณพ่อคุณแม่ท่านวางระบบเอาไว้นั่นเอง และยังมีคุณป้าช่วยดูแลอีก อื้อ...เยี่ยมครับ...
“ ผอ. คะ...เชิญทางนี้คะ...” พรรณเธอเรียกผมให้ไปตรงที่เธอยืนอยู่พร้อมกับชี้ให้ผมดูอะไรสักอย่าง...
จากมุมนี้จะมองเห็นพื้นที่ว่างเปล่าที่ถูกบดบังไปด้วยต้นไม้ทรงพุ่มขนาดกลาง ผมเดินแหวกต้นไม้เข้าไปดูด้านใน พร้อมกับคุณป้า พรรณ และแพรว...
“ อ๋อ...คุณท่านว่าจะปลูกเรือนไทยไว้ให้คุณเอกอยู่คะ...” คุณป้าเดินเข้ามาอธิบาย
“ แต่คุณท่านทั้งสองก็มาเสียซะก่อน...” ว่าแล้วคุณป้าก็น้ำตาซึมอีก...
พื้นที่ประมาณด้วยสายตาคงจะประมาณ 2 งานเศษๆ ผมหันไปที่พรรณและแพรว...เธอทั้งสองยิ้มให้ผมจนเห็นฟันซี่ขาว... 11.00 น.
“ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณป้า ผมจะต้องไปดูที่อื่นอีก...” คุณป้ายังบอกว่าผมน่าจะกลับมาอยู่ที่นี่...เอา...เฮ้อ...เราทั้งสามขึ้นรถโดยมีพรรณเธอเป็นคนขับ...
“ พี่พรรณคะ เราแวะหาอะไรรองท้องก่อนนะคะ รู้สึกว่า ผอ. จะหิวแล้วคะ...”
แพรวเธอก็ช่างสังเกตนะครับ...เออ...ผมลืมไปเลย...ที่โรงเรียน...ผมกำลังจะหยิบโทรศัพท์ พรรณเธอก็พูดขึ้นว่า
“ พรรณโทรสั่งให้คุณป้าที่ร้านก๋วยเตี๋ยว เข้ามาทำก๋วยเตี๋ยวเลี้ยงนักเรียนที่โรงเรียนแล้วคะ...” เธอพูดพร้อมกับยิ้มๆ พรรณเธอรอบคอบดีครับ...
“ แวะร้านนี้นะคะ...” พรรณเธอเลี้ยวรถเข้ามาภายในร้านอาหารข้างทางร้านดูสะอาดตาดี
“ เชิญคะ...เชิญด้านใน จะรับอะไรดีคะ...” เด็กผู้หญิงอายุน่าจะประมาณ 10 กว่าขวบเข้ามาต้อนรับ...
“ น่ารักจัง...หนูชื่ออะไรคะ...” เราทั้งสามนั่งเรียบร้อย พรรณเธอหันไปยิ้มให้กับเด็กและถามชื่อ...
“ หนูชื่อใบเฟิร์นคะ คุณน้าสามคนจะสั่งอะไรดีคะ...” สักพักก็มีหญิงสาวหน้าตาดีเดินออกมาต้อนรับ
“ ใบเฟิร์น...กวนคุณเค้าหรือเปล่าลูก...” แสดงว่าเป็นแม่แน่ๆ ผมคิด
“ หนูไม่ได้กวนซักหน่อยน้า หนูแค่มาถามว่าจะสั่งอะไร...” อื้อ...พูดจาฉะฉานดีเด็กคนนี้ และเธอก็ไม่ใช่แม่ แต่เป็นน้า...
เที่ยงนี้เราทานอาหารตามสั่ง ซึ่งเธอก็ทำอาหารรดชาดใช้ได้ ผีมือดีทีเดียว...
“ น้อง...มานั่งคุยกันหน่อยซิจ๊ะ...” พรรณเธอคิดจะทำอะไรของเธออีกละเนี่ย...สรุปในการคุยกันในเที่ยงนี้...
ใบเฟิร์น เป็นลูกสาวของพี่สาวเธอที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน เธอจึงรับเอาใบเฟิร์นมาเลี้ยง และมาเป็นลูกจ้างของร้านแห่งนี้ เธอไม่มีปัญญาที่จะส่งเสียให้ใบเฟิร์นได้เรียนสูงๆใบเฟิร์นได้เรียนจบแค่เพียงชั้น ป.6 เท่านั้น เงินเดือนเธอเพียงแค่ 6,000 บาทต่อเดือนเท่านั้นเอง หักค่าบ้านค่าน้ำค่าไฟเหลือไม่ถึงพันบาท พรรณหันหน้ามาที่ผม...ผมก็ยิ้มให้กับเธอ...พรรณให้เธอไปเรียกเจ้าของร้านมาคุยกัน
“ สวัสดีคะ...เชิญนั่งก่อนคะ...” พรรณเธอลุกไปคุยกับเจ้าของร้านอีกโต๊ะหนึ่ง
เจ้าของร้านเป็นผู้ชายตัวค่อนข้างเล็กยิ้มให้กับพรรณและนั่งลงที่โต๊ะข้างๆ
“ ครูแพรวคะ เชิญโต๊ะนี้คะ...” พรรณเธอหันหน้ามาเรียกครูแพรวไปร่วมวงสนทนาด้วย ผมจึงลุกออกไปที่หน้าร้าน...
“ เอ้า...สวัสดีครับ ผอ. ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ครับ...” อ๋อ...หมวดที่ทำคดีพ่อแม่ของน้องเอ ( ภาคที่ 1 ตอน 8 ลองกลับไปอ่านนะครับ....)
“ ครับสวัสดีครับหมวด พอดีแวะมาทานข้าวเที่ยงครับ...” มีนายตำรวจติดตามมาด้วยอีก 2 นายเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ทั้งหมดนั่งลงพร้อมๆกับสั่งอาหารมาทาน
“ เดี๋ยวผมเป็นเจ้ามือเองครับหมวด...เต็มที่เลยครับ...”
“ ว๊าย...” ผมเห็นเจ้าของร้านจับพรรณล็อกคอแล้วถอยไปที่ทำกับข้าว เราทั้งหมดต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ ผอ. คะ ช่วยพี่พรรณด้วย...” ครูแพรวเธอวิ่งเข้ามาหาผมตัวสั่น ไอ้เจ้าของร้านชะตาขาด มันหารู้ไม่ว่าพรรณเธอจบยูโดสายดำ ผมเห็นพรรณเธอยิ้มอย่างใจเย็น...
“ อย่าเข้ามานะ...” ไอ้นั่นตะโกนบอกทุกคน พร้อมกับจับมีดปลายแหลมชูขึ้น
หมวดและตำรวจอีก 2 นายต่างยืนเงียบจนผมต้องพูดขึ้นว่า
“ มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันก็ได้นี่นา...ไม่เห็นต้องใช้มีดกันเลย...” ผมเพียงแค่ถ่วงเวลาให้พรรณเธอหาช่องทาง...
ในระหว่างที่ไอ้หมอนั่นยกมีดปลายแหลมขึ้น พรรณเธอกระตุกข้อมือของมันพร้อมๆกับหมุนตัวดึงแขนไอ้หมอนั่น แล้วสอดขาแล้วก้มลงพร้อมกับกระตุกให้มันลอยข้ามหลังพรรณไป...นายตำรวจทั้งสองคนต่างเข้าชาร์ทและล็อกตัวพร้อมใส่กุญแจมือมันทันที...
“ ทั้งสวยทั้งเก่งนะครับเออ...” หมวดหนุ่มชมพรรณ
“ หนูชื่อพรรณคะหมวด...” เธอยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้หมวดหนุ่ม หมวด ว.ให้ตำรวจท้องที่เข้ามารับไอ้เจ้าของร้านชะตาขาดไปเรียบร้อย...
สรุป เจ้าของร้านเป็นคนขายยา ซึ่งตำรวจสืบดูพฤติกรรมมาพอสมควร และวันนั้นมันก็คงจะเมายาด้วย...เรื่องร้ายๆกลับกลายเป็นดี
ผมรับน้องใบเฟิร์นและน้าสาวเธอขึ้นรถมาด้วย...พรรณจะให้น้าสาวของใบเฟิร์นทำกับข้าวที่โรงเรียน...แทนตำแหน่งของเธอ...5555+ สงสัยผมต้องหาครูคนใหม่มาแทนครูแพรวเหมือนกันหรือเปล่าละครับ...5555+
มื้อเที่ยงกับเรื่องตื่นเต้นจบลงไปด้วยดี เราทั้งหมด ผม พรรณ แพรว น้องใบเฟิร์นและน้าสาวของเธอก็ขึ้นรถเดินทางต่อ
“ หนูชื่ออะไรคะ...” พรรณเธอหันหน้าไปถามน้าสาวน้องใบเฟิร์น
“ เรียกหนูว่า ตุ๊กตาก็ได้คะ...” ดูสีหน้าน้องตุ๊กตาดูดีขึ้น...
“ พี่พรรณคะ...ปั๊มหน้าซ้ายมือคะ...” พรรณเธอเลี้ยวรถเข้ามาจอดเทียบหัวจ่ายน้ำมัน
“ เต็มถังคะน้อง...” พนักงานยิ้มรับพร้อมจับหัวจ่ายเพื่อเติมน้ำมัน
“ เอ้าไปไหนละตุ๊กตา...น้องเฟิร์น...” พนักงานสาวๆในร้านต่างทักทั้งสองเมื่อเห็นลงมาจากรถ...และปั๊มนี่ก็ไม่ได้ไกลจากร้านที่ผมไปกินข้าวมานัก... 13.25 น.
“ ผอ. คะ...” แพรวเธอส่งเอกสารให้ผม ผมจับขึ้นมาพิจารณาพร้อมๆกับมองไปรอบๆปั๊ม...
“ น้องครับ...ผู้จัดการปั๊มอยู่ไหนครับ...” ผมถามเด็กผู้ชายคนนั้น
“ คุณเนตรพึ่งไล่ออกไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองครับ...” เอ้า...ผมตกใจกับคำพูดของเด็ก พร้อมกับหยิบโทรศัพท์เพื่อสอบถามเรื่องราว
สรุป...สาเหตุที่ไล่ออก เพราะจำนวนตัวเลขจากมิเตอร์หัวจ่ายทั้งหมด และจำนวนเงินที่ส่งไม่ตรงกันหลายครั้ง...และยังมีข้อมูลว่า ผู้จัดการติดยาอีกด้วย...เอา...ก็ว่ากันไป น้องเนตรกำลังหาคนมาเป็นผู้จัดการอยู่...
“ ผอ. คะ เชิญทางนี้คะ...” พรรณเรียกผมไปยังมุมของปั๊ม...สิ่งที่เห็นคือกองขยะขนาดย่อมๆส่งกลิ่นรบกวนโสตประสาทน่าดู ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรเรียกเทศบาลให้มาช่วยจัดการ....
13.45 น. รถเทศบาลจัดการขยะกองนั้นพร้อมทั้งฉีดน้ำพื้นทำความสะอาดพื้นที่ตรงนั้นจนเรียบร้อย พรรณเธอยื่นซองให้หัวหน้าไปซองหนึ่งเป็นสินน้ำใจ...และสั่งให้เข้ามาดูทุกๆอาทิตย์... 13.55 น. เกือบได้เวลาไปต่อแล้วครับ...
“ แล้วตอนนี้ใครดูแลที่นี่อยู่ครับน้อง...” เด็กคนนั้นวิ่งไปที่บ้านคนงานอย่างรวดเร็วแทนคำตอบ พักใหญ่ก็กลับมาพร้อมกับคุณลุงคนหนึ่ง...
“ หนูเอกใช่มั๊ย...เอกใช่หรือเปล่าลูก...”คุณลุงเดินเข้ามากอดผมอย่างแรง พร้อมกับเรียกชื่อผมตลอด...กว่าเราจะคุยกันดีๆได้ก็อีกพักใหญ่ๆเลยครับ...
สรุปว่า...เนตรเธอให้ลุง เป็นพี่ชายแม่ของเธอมาอยู่ที่นี่นานแล้ว เนตรแวะเข้ามาที่นี่อาทิตย์ละสองครั้งเพื่อตรวจบัญชี ผมว่าที่นี่มีอะไรที่ต้องปรับปรุงหลายอย่างครับ... 14.30 น.
“ ผมกลับนะครับคุณลุง...” ผมให้พรรณเธอฝากเงินให้คุณลุง 5,000 บาท เผื่อแกอยากใช้จ่ายอะไร...
“ แยกหน้าเลี้ยวซ้ายไป 200 เมตรจะมีปั๊มนะคะพี่พรรณ...” 5555+ ที่ปรึกษาผมทำงานได้ดีครับ...
พรรณเธอเลี้ยวรถเข้ามาจอดในปั๊มอีกแห่ง ซึ่งก็อยู่ห่างจากปั๊มที่ผ่านมาร่วมๆ30 กิโลเมตรทีเดียวครับ...และแยกนี้จะไปทะลุอีกจังหวัดหนึ่งได้...และเป็นถนนสายหลักอีกด้วย...เราทั้งหมดลงไปเดินดูรอบๆ...
“ สวัสดีคะ...มีอะไรให้รับใช้คะ...” น้องผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับเรา
“ ผู้จัดการอยู่หรือเปล่าคะ...” พรรณเอ่ยถามน้องผู้หญิงคนนั้น...
“ หนูเป็นผู้จัดการคะ...คุณ...คือ...เออ...คุณพรรณใช่หรือเปล่าคะ...” ผู้จัดการสาวเอ่ยทักพรรณด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม...
“ ใช่คะ น้องชื่ออะไรคะ...” ผู้จัดสาวแนะนำตัวเองทันที
“ หนูชื่ออรสาคะ...พี่เนตรโทรบอกหนูเมื่อสักพักนี่เองคะว่าประธานจะเข้ามาเยี่ยมปั๊ม...” อรสาหยิบนกหวีดแล้วเป่าเสียงลั่น...พักเดียว พนักงานทั้งชายและหญิงต่างวิ่งเข้ามาเข้าแถวยืนเรียงหน้ากระดานกันอย่างพร้อมเพรียง...ดูสวยงามมาก
หลังจากที่ทุกคนต่างแนะนำตัวเองเรียบร้อย ผู้จัดการอรสาก็แนะนำให้ทุกคนได้รู้จักผม พรรณ และแพรว... 16.45 น.
ในแถว ผมรู้สึกสะดุดตากับน้องตัวเล็กหางแถว เธอแนะนำตัวเองว่า เธอชื่อน้องออย...หน้าเธอเหมือนตุ๊กตาเลยครับ...
ผมสั่งผู้จัดการอรสาเบิกเงินสวัสดิการจ่ายพนักงานเพื่อให้เป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆแก่พวกเค้าคนละ 100 บาท แพรวเธอจดบันทึก...
“ พรรณว่าเราพักรีสอร์ทอีกคืนนะคะ จะได้เข้าไปดูน้องทิพย์ด้วย...”
“ ตกลงตามนั้นครับ...” ผมตามใจพรรณครับ...
พักเดียวเราก็ถึงรีสอร์ท...น้องสาวของนกเข้ามาช่วยขนของและสำภาระของน้องตุ๊กตาและน้องเฟิร์น 17.25 น.
“ น้องแก้ว พี่นกไปไหนละคะ...” พรรณเธอถามหาผู้จัดการนก...
“ พี่นกไม่สบายคะ...” พรรณเธอหันหน้ามามองผม....ก่อนจะไปบอกกับน้องแก้ว
“ พาพี่พรรณไปดูพี่นกหน่อยซิจ๊ะ...” น้องแก้วเดินนำหน้าโดยมีพรรณ ผมและแพรวเดินตาหลังไปที่ห้องพักหลังในสุด
“ พี่นก พี่พรรณมาเยี่ยม...” น้องแก้วเดินพาผม พรรณและแพรวเข้ามาในห้องก็เห็นทิพย์นั่งอยู่ข้างๆเตียง
“ เป็นไงจ๊ะนก ไปหาหมอมั๊ย...” พรรณเธอถามด้วยความเป็นห่วง
“ แก้ว หนูไปดูพี่กับน้องที่มาด้วยหน่อยนะจ๊ะ...” พรรณเธอสั่งให้น้องแก้วออกไปดูน้องตุ๊กตากับน้องเฟิร์น
“ ไม่เป็นไรแล้วคะพี่พรรณ หนูเหนื่อยมากไปนะคะ...” โถแม่คุณ โดนไปถึงสี่น้ำในคืนเดียว ไม่หมดแรงก็ให้มันรู้ไปซิ...
“ พักผ่อนเถอะนะ...ทิพย์กินอะไรหรือยัง...เราไปทำอาหารอร่อยๆกินกันดีกว่า...นกลุกไหวมั๊ย...เดี๋ยวให้ ผอ.พยุงให้...” พรรณเธอคงจะเดาออกครับว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นระหว่างผมกับนก
“ ไหวคะพี่...” พรรณ ทิพย์และแพรวเข้าครัว ส่วนผมเดินพยุงนกกลับมาที่สำนักงาน...
“ ผมขอโทษนะครับนก เรื่องเมื่อคืน...” นกหน้าแดงครับ เมื่อผมพูดถึงเรื่องเมื่อคืน...
“ แต่นกก็มีความสุขนะคะ สุขมากๆเลยคะ...” เธอหยุดเดิน และหันหน้ามาพูดกับผมในมุมทางเดินระหว่างห้อง
“ ....................................” นกเธอกอดคอพร้อมจูบปากผม...
“ พี่นก.... “ เสียงน้องแก้วและน้องพลอยพูดขึ้นพร้อมๆกัน เมื่อเธอทั้งสองเห็นผมกับพี่สาวเธอยืนจูบกันอยู่
“ ...................................” แต่นกหาหยุดไม่ เธอโอบกระชับคอผมและสอดลิ้นเข้ามาอย่างโหยหา...พักใหญ่ที่นกเธอแสดงบทจูบให้น้องสาวเธอดู
“ เราไปกับเถอะคะ...” น้องแก้วและน้องพลอยยืนหน้าแดง และพูดอะไรไม่ออก...ผมต้องจับมือเธอทั้งคู่ให้เดินตามมา
“ ที่นี่ใหญ่จัง...เราจะอยู่กันที่นี่หรือคะน้าตุ๊กตา...” น้องใบเฟิร์นถามไปตามประสาเด็กๆ
ผมขยับก้าวอี้ให้นกนั่งก่อนที่จะเดินมาจับมือของน้องใบเฟิร์นเพื่ออธิบาย...
“ ไม่ใช่หรอกจ้าน้องใบเฟิร์น ไป...เราไปเดินดูอะไรรอบๆกันดีกว่ามั๊ย...” ก่อนที่ผมจะพาน้องใบเฟิร์นและตุ๊กตาไปเดินเที่ยว เสียงทิพย์ก็ดังขึ้น...
“ ผัวขา...เดี๋ยวก่อนคะ...พี่พรรณให้มากินน้ำแก้คอแห้งก่อนคะ...”
“ หอมจังคะ ใบเฟิร์นกินด้วยได้หรือเปล่าคะ...” ครับ...กลิ่นหอมอ่อนๆสีออกชมพูอ่อนๆ 2 แก้ว และสีเขียวอีก 1 แก้ว...
“ ได้ซิจ๊ะ...หน้าตาน่ารักทั้งคู่เลย...” ทิพย์เธอทำสายตาเจ้าชู้กับน้องตุ๊กตาครับ...5555+ นิสัยทอมยังคงมีอยู่...ทิพย์ส่งสีชมพูให้น้องใบเฟิร์นกับน้องตุ๊กตา ส่วนผมได้แก้วสีเขียวครับ... 18.00 น.
ยังคงมีแสงสว่างจากดวงอาทิตย์อยู่ แต่ระบบไฟที่นี่เป็นระบบตั้งเวลา 18.00 น. ไฟส่องสว่างจะติดทั้งรีสอร์ท และ 06.30 น. ไฟจะดับเองอัตโนมัติ...
“ ต้นนี้สวยจังคะ...” น้องใบเฟิร์นดึงมือผมไปดูกลุ่มต้นดอกดาวเรื่องและดอกชบา...ที่หน้าห้องที่ผมพักเมื่อคืน...
“ น้าตุ๊กตา คืนนี้เราจะนอนบ้านหลังนี้นะคะ...” 5555+ โถ...เด็กหนอเด็ก...
“ ได้ซิจ๊ะใบเฟิร์น ตุ๊กตาด้วย...ทั้งสองคนเลย...” หน้าตุ๊กตาเริ่มออกสีแดงระเรื่อ แต่น้องใบเฟิร์นยังเป็นปกติ
“ หนูปวดฉี่จังน้าตุ๊กตา...” ผมเปิดประตูห้องให้น้องใบเฟิร์นเข้าห้องน้ำ...
“ ไปซิตุ๊กตา ไปดูหลาน...” ผมดันหลังตุ๊กตาให้ตามใบเฟิร์นไป
“ ผัวขาไปมาทานข้าวคะ...” เสียงครูแพรวเรียกผมเบาๆที่ด้านหลัง
“ งั้นแพรวรอเด็กๆด้วยนะ เค้าเข้าห้องน้ำอยู่ครับ...จุ๊บ...” ผมหอมแก้มครูแพรวเบาๆก่อนเดินกลับห้องสำนักงาน...
อาหารค่ำนี้จบลงแบบง่ายๆ น้องตุ๊กตาไปนอนรวมกันที่ห้องนก และทิพย์ส่วนน้องใบเฟิร์นเธอจะมานอนที่ห้องผม เธอให้เหตุผลว่าดอกไม้หน้าห้องสวย...เธอชอบ...ส่วนแพรวเธอขออนุญาตพรรณมานอนกับผม เออ...เอาเข้าไป...
ก่อนลุกจากโต๊ะอาหาร พรรณเธอให้น้องใบเฟิร์นและแพรวกินน้ำซุบสีแดงคนละแก้ว ส่วนผมได้สีเขียวเข้ม 1 แก้ว...
19.30 น. น้องใบเฟิร์นครูแพรวเข้าห้องอาบน้ำ 19.50 น. ผมอาบน้ำเรียบร้อย...และนั่งดูเอกสารชุดใหม่ที่จะต้องไปดูปั๊มส่วนที่เหลือในวันพรุ่งนี้...วันนี้ทั้งวันไปดูได้เพียง 3 ปั๊ม...
“ จุ๊บ...ผัวขา...เรานอนกันเถอะค่า...” แพรวเธออ้อนผมต่อหน้าน้องใบเฟิร์นที่ยังนั่งดูการ์ตูนอยู่ที่เตียง...
หน้าตาของแพรวแดงมากๆ หน้าน้องใบเฟิร์นก็แดงเช่นกัน และยังนั่งส่ายไปมาที่เตียง...
“ หนูเป็นอะไรไม่รู้คะ...มันคันๆตรงนี้...” น้องใบเฟิร์นเธอลุกมาบอกครูแพรวที่กำลังคลอเคลียอยู่กับผม
“ ตรงไหนจ๊ะใบเฟิร์น...” แพรวถามออกไป แต่น้องใบเฟิร์นเธอถอดกางเกงออก นี่คือคำตอบ...
เนินหีที่ใหญ่พอตัว ไร้ขนให้กวนสายตา มันคือกะทิครับ...อวบอูมอีกต่างหาก
แพรวเอาฝ่ามือเข้าไปลูบที่เนินหีน้องใบเฟิร์นเบาๆ...
“ โอ๊ย...” น้องใบเฟิร์นยืนเกร็งแอ่นเนินหีน้ำเงี่ยนของเด็กแรกรุ่นไหลพุ่งมาที่พื้นห้อง...แต่แพรวยังลูบอยู่...ผมจับแพรวหันหน้ามาพร้อมจูบหนักๆที่ปากเธอ...
“ ............................................” ไม่มีเสียงพูดจาใดๆออกจากปากแพรวและผม แต่ยังคงมีเสียงซี๊ด...เบาๆออกจากปากน้องใบเฟิร์นอยู่...
“ อื้อ...ซี๊ด...โอ๊ย...อย่าเขี่ยแรง...” ผมละปากออกจากแพรว ลุกหาผ้ามาเช็ดพื้นห้อง แพรวเอาน้ำมาล้าง ผมดึงผ้าเช็ดตัวของห้องมาเช็ดพื้นและพาใบเฟิร์นไปล้างหีน้อยๆของเธอที่ห้องน้ำ
“ โอ๊ย...หนูยังไม่หายคันคะ...” แพรวเดินเข้ามาพอดี เธอถอดเสื้อผมออกจนเหลือแต่ตัวเปล่าๆแล้วแพรวก็ถอดของเธอออกด้วยเช่นกัน
แพรวดันหลังให้ผมไปนั่งลงที่โถและดึงน้องใบเฟิร์นเข้ามาที่ผมก่อนที่เธอจะก้มลงไป
“ จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ...” พลังปากของแพรวนับวันก็จะดีขึ้นเพราะมีโค้ชที่ดีอย่างพรรณสอนเธอ ผมดึงน้องใบเฟิร์นเข้ามาพร้อมจูบเบาๆที่ปากน้อยๆของเธอ
ผมค่อยๆแหย่ปลายลิ้นผมเข้าปากน้อยๆของน้องใบเฟิร์น แล้วเธอก็เปิดปากรับลิ้นผม
ผมโอบดึงน้องใบเฟิร์นเข้ามาหาผมเบาๆ เธอก็เข้ามาเบียดกอดคอผม...เต้านมตูมๆบนหน้าอกน้อยๆของเธอเบียดมาที่อกผม
“ จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ...” ผมละปากออกจากแพรวแล้วดึงเธอขึ้นมา
“ เย็ดกันเถอะเมียจ๋า...” แพรวเธอรู้งานดีครับ...
“ โอ๊ย...ผัวจ๋า...ซี๊ด...คะ...ควยผัว...อื้อ...” แพรวเธอจัดที่นั่งประจำตำแหน่งเรียบร้อยเธอก็ทิ้งสะโพกลงมาอย่างแรง...
“ ซี๊ด...ผัวจ๋า...แตกแล้ว...โอ๊ย...” ผมก้มลงไปช่วยสร้างแรงกระตุ้นโดยดูดเต้านมแพรว...
“ โอ๊ย...ออก...ผัวขา...ฮื้อ...” แพรวเธอเกร็งหลับตาส่ายหน้าสะบัดหัวอย่างแรง โดยมีน้องใบเฟิร์นยืนมองด้วยสายตาที่ฉ่ำเยิ้มอยู่ข้างๆ...
“ ฮื้อ...ซี๊ด...ผัวจ๋า...เย็ดมันจริงๆ...โอ๊ย...จะออกแล้ว...ออกอีกแล้ว...” ผมดึงน้องใบเฟิร์นเข้ามาจูบปากอีกครั้ง...
“ โอ๊ย...ผัวจ๋า...เมีย...ซี๊ด...ออกอีกแล้ว...โอ๊ย...” สามน้ำในสองนาทีของครูแพรว...น้ำสุดท้ายเธอนั่งเกร็งขมิบรูหีเธอเบาๆก่อนลุกออกไป...
ผมค่อยๆช้อนร่างน้องเฟิร์นขึ้นมานั่งบนตักผม โดยที่ปากเรายังติดกันอยู่...
“ โอ๊ย...เจ็บ...” ผมจับท่อนควยผมเขี่ยเบาๆที่ร่องหีน้อยๆที่เปียกแฉะไปด้วยน้ำเงี่ยนของน้องใบเฟิร์น
ร่องหีที่มีน้ำหล่อลื่นรออยู่แล้วก็ค่อยๆถูกแทรกด้วยท่อนควยของผม
“ โอ๊ย...ซี๊ด...” ธรรมชาติเป็นผู้สอนน้องใบเฟิร์น เธอถูกสอนอย่างช้าๆด้วยความต้องการของร่างกายเธอเอง
แขนทั้งสองข้างของเธอที่โอบคอผมอยู่ แรงเคลื่อนระหว่างหัวควยผมกับรูหีเธอกำลังดำเนินไปอย่างช้าๆและสายตาที่ฉ่ำเยิ้ม ผมยื่นหน้าไปประกบปากกันเธออีกครั้ง
หัวควยผมเข้าไปอัดอยู่ในรูหีน้องใบเฟิร์นหมดหัวแล้ว แรงดูดที่ปากเธอกลับมีพลังเพิ่มขึ้น
ผมจับสะโพกน้องใบเฟิร์นโยกเข้าออกเบาๆเพื่อให้รูหีเธอปรับสภาพรับท่อนควยของผม
“ ไม่เจ็บแล้ว...คันมากๆ...ซี๊ด...โอ๊ย...แรงๆ...” น้องใบเฟิร์นเธอออกแรงเกร็งอัดรูหีมาที่ท่อนควยผมอย่างแรงแบบไม่กลัวหีฉีก
“ โอ๊ย...หายคันแล้ว...ซี๊ด...” แล้วเธอก็จูบปากกับผมอีกครั้ง
รอบนี้ผมอู้มน้องใบเฟิร์นขึ้นเอวแล้วเดินเข้ามาในห้อง อ้าว...แพรวออกมานอนอยู่บนเตียงเมื่อไหร่ละนี่ หรือผมเย็ดกับน้องใบเฟิร์นเพลินไปจนลืมสังเกต
“ โอ๊ย...แรงๆคะ แรงๆ...” ผมจับน้องใบเฟิร์นวางพาดขอบเตียงแล้วเกร็งกระแทกท่อนควยไม่กี่ครั้ง
“ โอ๊ย....ออกแล้ว....หายคันแล้ว...โอ๊ย...” รูหีน้อยๆน้องใบเฟิร์นเกร็งขมิบอย่างแรง ผมก็ทนเสียวแทบไม่ไหว ผมกระแทกครั้งสุดท้ายก่อนน้ำแตก ผมถอดท่อนควยผมออกจากรูหีเธอแล้วจับยัดเข้าไปที่ปากน้องใบเฟิร์น
ผมปล่อยน้ำที่ผมสามารถผลิตได้ทั้งหมด ใส่ปากน้อยๆของเธอ ฝ่ามือน้องใบเฟิร์น เด็กน้อยที่พึ่งจบ ป.6 อายุ 12 ย่าง 13 ขวบจับท่อนควยผมดูดอย่างแรง เธอดูดหมด...จนหยดสุดท้าย...
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น