หมวดริสา หรือ ร้อยตำรวจตรีหญิง ริสา ผู้หมวดสาวแห่งสันติบาล ที่ซึ่งพ่อของเธอเป็นผู้บัญชาการอยู่
สาวสวยที่จบด้านสิ่งแวดล้อมจากมหาลัยที่อังกฤษ ด้วยความที่เธออยู่ในครอบครัวตำรวจ
เธอจึงฝังใจว่าโตขึ้นจะต้องเป็นตำรวจให้ได้ แม้ว่า พล.ต.ท เริงชัย พ่อของเธอจะไม่เห็นด้วยก็ตาม
ถึงริสาจะได้ทำงานด้านธุรการไม่ได้เกี่ยวกับสืบสวนหรือสอบสวนอะไร จนวันนึงริสาได้เจอกับไอ้กมล
นักข่าวหนุ่มหน้ามนเหมือนชื่อที่มักจะเจอกันในงานแถลงข่าวการจับกุมอยู่เป็นประจำ
กมลมักพูดให้เธอฟังเรื่องพ่อของเธอ ว่าเป็นยอดมือปราบ และอิจฉาเธอมากๆที่ได้เป็นลูกตำรวจ แล้วก็ได้เป็นตำรวจเหมือนพ่อด้วย
กมล: พ่อคุณปิดจอบได้อีกแล้วนะ
ริสา: เป็นธรรมดาของพ่อนั้นแหละค่ะ ท่านมักจะทำงานไวเสมอ
กมล: ว่าแต่คุณริสาไม่อยากออกไปลุยบางเหรอครับ
ริสา: ริสาทำแต่งานธุรการ ไม่เคยออกไปลุยอะไรหรอกค่ะ ใจรักจริงแต่คุณพ่อไม่รักด้วย
ริสาพูดกับกมลพรางยิ้มไปด้วย เพราะคิดว่ากมลต้องมาจีบเธอแน่ๆ
กมล: ถ้าหมวดริสาชอบอะไรลุยๆลองตามผมไปทำข่าวดูไหมล่ะครับ
ริสา: จะดีเหรอค่ะ จะไม่กวนคุณกวนคุณตอนทำงานเหรอ
กมล: หมวดริสาเป็นเจ้าหน้าที่นะ มีคุณอยู่ในเหตุการณ์สำคัญคงไม่แปลกหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า
ริสา: นั้นสิ ริสาลืมไป ฮ่าฮ่าฮ่า
กมล: ถ้างั้นตอนค่ำพรุ่งนี้ริสาไปกับผมสิ เพราะผมจะปิดจอบข่าวใหญ่อยู่พอดี แต่ก่อนไปทำข่าว กองทัพต้องเดินด้วยท้องใช้ป่าว เราก็ไปกินข้าวกันก่อนนะ
ริสารู้ทันทีว่ากมลการชวนเธอไปกินข้าวมากกว่าไปทำข่าวอะไรนั่น เธอตอบเลยตกลงทันที
ริสา: ได้ค่ะ
กมล: งั้นผมไปรับผู้หมวดทุ่มตรงนะครับ
วันต่อมาไอ้กมลขับรถตู้ที่ติดสติ๊กเกอร์สำนักข่าวทั้งคัน มารับหมวดริสาที่บ้าน
หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วไอ้กมลก็พูดถึงข่าวใหญ่ที่มันจะทำต่อจากนี้ว่า
ถ้างานนี้สำเร็จเค้าจะดังแน่ และริสาก็จะได้รับคำชมไปด้วย หมวดริสาฟังแล้วก็ตื่นเต้น
เพราะเธอจะได้ทำตามเจตนารมณ์ในวัยเด็กด้วย ไอ้กมลขับรถตู้พาริสามาที่บ้านหลังเล็กๆกลางทุ่งแถวชานเมือง
บ้านซึ่งเป็นที่วางแผนของแก็งนักข่าวจบใหม่วัยฉกรรจ์ ไอ้กมลแนะนำเพื่อนๆให้เธอรู้จับประกอบไปด้วย วิทย์ ชาญ พงษ์ และ แนน หญิงสาวคน
เดียวในกลุ่ม
ไอ้กมลพาริสามาตรงโต๊ะไม้ที่มีไฟสีส้มตรงกลางบ้าน โดยภายนอกบ้านมืดและเงียบสงัด ไอ้วิทย์ทำความเข้าใจในงานนี้ให้ทุกคนฟังทันที
วิทย์: ไอ้ธานี นักการเมืองเน่าๆคนนี้ เรารู้มาว่ามันค้าไม้เถื่อน ของเถื่อนทุกชนิด และฟอกงินให้นักการเมืองใหญ่กลายคน ถ้าเราล้มมันได้ละก็พวก
เราบันเทิงกันแน่
แนน: เธอจะบ้าเหรอวิทย์ ขนาดตำรวจใหญ่ยังไม่กล้ายุ่งกับมันเลย แล้วเราจะไปสู้มันได้ยังไง
วิทย์: ตำรวจใช่ว่าจะไม่สนซะเมื่อไหร่ แต่ไม่มีหลักฐานแค่นั้นเอง ถ้าเราหาหลักฐานได้ละก็ตำรวจก็ตามน้ำไปเองนั้นแหละ
กมล: แล้วเอ็งจะทำยังไงวะไอ้วิทย์...
วิทย์: ข้าจะส่งไอ้ชาญกับไอ้พงษ์เข้าไปทำงานในออฟฟิตของมัน มีหน้าที่คอยหาข่าวและความเคลื่อนไหว คอยดูว่ามันไปไหนทำอะไรบาง แต่.....
กมล: แต่อะไรวะ
วิทย์: แต่ไอ้ชาญกับไอ้พงษ์ทำได้แค่คอยเป็นเด็กซื้อโอเลี้ยงเท่านั้นละวะ ไม่สามารถฝังตัวเข้าไปในธุรกิจเถื่อนของมันได้ เราต้องใช้ผู้หญิงเพื่อเข้าถึงตัวมันได้
กมล: แนน!!เอ็งซวยแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า
วิทย์: จะบ้าเหรอ!! ไอ้แนนตัวก็ดำแถมนมก็ไม่มี มันจะได้อ่อยใครได้
แนน: ไม่ต้องพูดขนาดนั้นก็ได้!!
ทำให้คนในห้องฮากันยกใหญ่ ตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมาที่ริสา เพราะเธออาจเป็นตัวความหวังของหมู่บ้านเลยก็ว่าได้
แต่ไอ้กมลรีบห้ามทุกคนทันที
กมล: ไม่นะ ริสาเค้าไม่.....
ริสา: ได้ค่ะ จะให้ฉันทำอะไร ฉันทำได้
เลือดนักสู้ในตัวเธอนั้นมีสูงมาก จนไม่มีอะไรทำให้เธอกลัวได้ ทำให้กมลยิ่งชอบเธอมากขึ้นไปอีก ไอ้วิทย์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มันคิดว่าทางสะดวกแบบนี้ ไอ้ธานีเสร็จมันแน่ๆ
วิทย์: ผมอยากให้ผู้หมวดแฝงตัวเข้าไปใกล้ชิดมัน แต่การแฝงตังครั้งนี้ ผู้หมวดไม่ต้องปลอมตัวอะไรทั้งนั้น ให้เข้าไปในฐานะหมวดริสานี้แหละ เพราะถ้าปลอมตัวเข้าไปมันอาจจะจับได้ แล้วเราก็จะชิปหายกันหมด
กมล: แบบนี้อาจจะอันตรายเกินไปนะ
วิทย์: เอ็งไม่ต้องห่วงหรอก ข้าบอกแล้วไงว่าจะส่งไอ้ชาญกับไอ้พงษ์เข้าไปด้วย มีอะไรไอ้2ตัวนี้คงช่วยได้
ริสาฟังแล้วสบายใจ แต่ไอ้กมลนั้นสิอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ ไม่ได้ห่วงว่าจะโดยทำร้ายอะไรหรอก แต่ห่วงว่าเธอจะพลาดโดยไอ้ธานี”เย็ด”รึป่าวต่างหาก....