🧡 XONLY 🧡

เช้าวันจันทร์ผมแวะจอดรถส่งธีร์ที่หน้าโรงเรียน แล้วเดินไปกินกาแฟร้านที่แพททำงานอยู่ ร้านนี้อยู่ริมถนนที่คนที่นั่งรถไฟฟ้าจะต้องเดินผ่าน ไม่นานนักก็มีพนักงานมาเสริฟกาแฟ ก่อนที่แพทจะเอาสลัดมาเสริฟเอง

แพท : "สวัสดีค่ะพี่วี สลัดค่ะ วันนี้ว่างมาทานอาหารเช้าเหรอคะ"
วี : "จ้า วันจันทร์แถวออฟฟิศจะไม่ค่อยมีอะไรทาน เลยแวะที่นี่แหละ
แพทยิ้มก่อนที่ผมจะมองในจานสบัด
วี : "ว้า น้ำสลัดไม่ใช่แบบใส พี่คงดูรูปในเมนูไม่ดี"
แพท : "เปลี่ยนได้นะคะ พี่วีอยากได้น้ำสลัดแบบไหน"
วี : "พี่ชอบแบบน้ำใส แต่ไม่เป็นไรไม่ต้องเปลี่ยนหรอกจ้า"
แพท : "แต่แพทชอบน้ำข้นของพี่วี อุ๊ปส์"
ผมเงยหน้าขึ้นมองแพท นางยิ้มทำตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพูดต่อว่า
แพท : "คราวหน้าพี่วี สั่งน้องเขาว่าเอาน้ำสลัดอิตาเลียนตั้งแต่ตอนสั่งเลยค่ะ แพทจะจัดให้ เผื่อแพทไม่เห็นพี่วีมา แล้ววันนี้พี่วีมาคนเดียวเหรอคะ ผู้ปกครองคนสวยคนนั้นล่ะ" แพทเริ่มแซว
วี : "ไม่รู้สิ ไม่ได้นัดกันไว้นะ จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรกัน มีธุระถึงได้เจอกัน"
แพท : "ค่ะ แพทก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ ทำไมร้อนตัว"
วี : "ร้อนตัวยังไงยะ"ผมแหวใส่มั่ง ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้ให้รู้เฉพาะส่วนบุคคลดีกว่า ปากมนุษย์ไม่ว่าจะหญิงหรือชายไว้ใจไม่ค่อยได้ ผมถามต่อ "แล้วเรากับพี่ชายคนนั่นเป็นยังไงมั่ง"
แพท : " ก็ยังดูกันอยู่พี่ว่าจะเข้ากันได้หรือเปล่า เขาอยากจะให้แพทย้ายไปอยู่ห้องเขา แต่แพทยังไม่อยากย้าย รอให้ชัวร์ก่อน แต่ถ้าจะมาอยู่ด้วยกัน แพทคงให้เขาย้ายมาห้องแพท ใกล้กว่า แถมสภาพแวดล้อมดีกว่าเยอะ ของเราเดิมอยู่แบบชายโสดอะไรก็ได้เน้นถูกเลยได้แบบนั้น"
วี : "อืม พี่ดีใจด้วยที่แพทมีความคิดดี ๆ แบบนี้ แพททำถูกแล้ว"
แพท : "ค่ะพี่ เราก็โต ๆ กันแล้ว ไม่ใช่เด็ก แล้วเรื่องแบบนี้แพทเห็นมาเยอะ พอย้ายมาอยู่ด้วยกันพอไปกันไม่ได้จะย้ายออกก็ไม่มีที่อยู่ แพทรอชัวร์ก่อนดีกว่า แพทต้องกลับเข้าครัวแล้วพี่วี ผู้จัดการมองตาเขียวแล้ว"
วี : "จ้า ไว้เจอกันใหม่"
แพทเดินกลับเข้าห้องครัว ผมมองออกไปเห็นแอนเดินจูงธีร์ลงจากรถไฟฟ้าผ่านมาพอดี แอนในชุดออกกำลังกายดูเร่งรีบเดินผ่านไปโดยไม่เห็นผม ผมถ่ายรูปแอนส่งไปแซวในไลน์ สักพักนางก็ตอบกลับมา
แอน "พี่วี อยู่ร้านกาแฟเหรอคะ แต่วันนี้แอนมีนัดทดลองเรียนพีราทีส ขอบายนะคะ แอนสายแล้ว วันนี้เจ้าธีร์ทำสาย เนี่ยมาโรงเรียนเกือบสาย"
ผมเลยตอบกลับไปว่า "มิน่า เดินจ้ำเอาจ้ำเอา ไม่มองใครเลย ตามสบายนะ เดี๋ยวพี่ก็เข้าออฟฟิศละ แวะกินอะไรหน่อยเพราะวันจันทร์แถวออฟฟิศไม่ค่อยมีอะไรขาย"
แอนตอบส่งสติ๊กเกอร์ตอบกลับมา แล้วหายไป ผมทานสลัดเกือบหมด นึกขึ้นได้ว่าต้องส่งข้อความถึงเอม เพื่อให้ไปรับไม้กอล์ฟให้ที่ญี่ปุ่น จึงกดแอดไปใน Contact ที่คุณอ๊อดส่งมาให้ แล้วส่งข้อความไป กล่าวแนะนำตัว และบอกธุระไป รอเอมส่งข้อความกลับมา
ผมสั่งเช็คบิล ผู้จัดการร้านนำบิลมาให้เอง พอผมยื่นบัตรเครดิตใส่ในถาดรับเงิน ผู้จัดการก็มาถามผม "รู้จักกับแพทเหรอคะ"
ผมเลยตอบ "ครับ เป็นเพื่อนสนิทกับน้องของผมครับ เจอกันโดยบังเอิญคราวที่แล้วเลยรู้ว่าทำงานที่นี่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
ผู้จัดการ : "อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีที่นี่มีนโยบายไม่ให้พนักงานในครัวออกมาคุยกับลูกค้าหน้าร้าน แต่ถ้ารู้จักกันมาก่อน แล้วคุยไม่นานก็ไม่เป็นไรค่ะ"
วี : "ครับ เข้าใจนโยบายร้านครับ แต่ผู้จัดการครับ ผมว่าแพทอาจจะเหมาะกับหน้าร้านมากกว่าพนักงานหน้าหงิกบางคนนะครับ"
ผู้จัดการได้แต่ยิ้ม ก่อนนำบัตรเครดิตไปรูด ก่อนนำกลับมาเซ็น แล้วผมก็ออกจากร้านมุ่งหน้าที่ทำงาน ช่วงบ่ายมีสายเรียกเข้าจากโปรแกรมไลน์ คุณเอมนั่นเอง
เอม : "สวัสดีค่ะ คุณวี ได้อ่านข้อความที่คุณวีส่งมาแล้ว แล้วเอมมาดูตารางบินของเอมแล้ว จะค่อนข้างแน่ มีกลับมาก็ต้องนอนพักน่ะค่ะ เลยไม่ทราบว่า เย็นนี้คุณวีว่างไหมคะ เอมว่าจะสะดวกที่สุดค่ะ"
วี : "เย็นนี้เหรอครับ ไม่ทราบว่าคุณเอมสะดวกกี่โมง แล้วนัดเจอกันที่ไหนดีครับ"
เอม : "เอาเป็นสัก 5 โมงเย็นที่สวนรถไฟได้ไหมคะ เอมจะข้ามจากตึกการบินไทยไปวิ่งที่นั่น คุณวีไปเวลาประมาณนั้นจะสายนิดหน่อยก็ได้ค่ะ เอมจะวิ่งรอ"
ผมคำนวณดูแล้ว น่าจะไปทัน จึงตอบ  : " ได้เลยครับ เอาเป็นว่าถ้าผมเคลียร์งานได้ก่อน ผมจะไปก่อน ถ้าไม่งั้นก็คงจะพอดีเวลาครับ แล้วเจอกันนะครับ"
เอม : "ค่ะ ได้เลยค่ะ แต่ไม่ทราบว่าเอมจะขอเบอร์โทรศัพท์มือถือคุณวีไว้ได้ไหมคะ เผื่อว่าหากันไม่เจอแล้วไม่ทราบว่าในสวนรถไฟจะมีสัญญาณ 4G หรือเปล่า"
วี : "ได้ครับ เดี๋ยวผมส่งไปในไลน์นะครับ สวัสดีครับ เดี๋ยวเจอกัน"
เอม  : "ค่ะ สวัสดีค่ะ"
พอวางสาย ผมรีบส่งเบอร์ไปในไลน์ทันที เพราะกลัวลืม แล้วก็เร่งเคลียร์งานเพื่อจะได้ไปให้ทันเวลา ไม่ทันไรฝนก็โปรยปรายลงมาดับอากาศร้อนซะงั้น ผมที่ตั้งใจจะรีบมาวิ่งรอโดยมีชุดออกกำลังกายสแตนบายอยู่หลังรถอยู่แล้ว เลยเหวอว่ารีบออกเร็วแล้วจะไปทำอะไร แต่ก็ต้องรีบออกไม่งั้นการจราจรแถวนั้นจะเป็นจลาจลเป็นแน่ ซึ่งก็เป็นอย่างงั้นจริง ๆ แต่พอเลี้ยวเข้ามาในสวนรถไฟ สภาพกลับเปลี่ยนเป็นตรงกันข้าม สวนรถไฟในเย็นวันทำงานที่ฝนตก ผู้คนบางตา ต่างจากการจราจรด้านนอกที่กำลังตึงเครียด ระหว่างจอดรถ ผมลงไปเอาชุดกีฬามาเปลี่ยนในรถ คุณผู้ชายหลายคนคงจะเคย ก็ถอดเปลี่ยนข้างในนั่นแหละ ฟิลม์ช่วยบังตาเห็นคนกำลังขยุกขยิกในรถ ก็เปลี่ยนเรียบร้อย บังเอิญเจอหมวกแก๊ป ก็เอามาใส่กันฝนได้เล็กน้อย มองไปเห็นร้านให้เช่าจักรยานหลายร้าน เลยคิดว่ามาปั่นจักรยานชิลล์ ๆ รอดีกว่า จักรยานที่ให้เช่าก็จักรยานธรรมดานี่แหละ ไม่ได้เป็นแบบเบา ยี่ห้อแพงเท่าไหร่ ว่าแล้วก็ขี่จักรยานชมสวนท่ามกลางฝนปรอยที่ฝอยมากจนน่าจะใกล้หยุดละ อากาศในสวน กลิ่นฝน สดชื่นดีจนไม่เสียดายที่ต้องตัวเปียก

ระหว่างขี่จักรยานกำลังเพลิน ๆ ก็มีจักรยาน Bianchi สีดำ แฮนด์และอานจักรยานสีขาวตัดกันขี่แซงมาทางด้านขวาด้วยความเร็วพอสมควร สาวคนขี่ก็ใส่ใส่ชุดจักรยานสีขาวเหมือนที่นั่งผ่านผมไปด้านขวาอย่าง รวดเร็ว เห็นดังนั้นก็คงจะเร่งฝีเท้าตามไม่ทัน ได้แต่มองสาวเจ้าขี่เลี้ยวลัดเลาะไปตามทาง จนพ้นสายตา ยังนึกอยู่เหมือนเห็นม้าขาววิ่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ไม่กี่อึดใจนางก็ขี่มาน็อกรอบผมไปอีกรอบ กว่าผมจะขี่ย้อนกลับมาจุดเริ่มต้น นางก็แซงผมรวม 3 รอบ ว่าแล้วเอาจักรยานไปคืนดีกว่าวุ้ย เหมือนมือสมัครเล่นมาขี่กับมืออาชีพเลย เอาจักรยานไปคืนแล้วกลับมายืดเส้นที่ข้างรถ แย่แล้วตอนเริ่มขี่ไม่ได้ยืดแถมอากาศก็เย็น หัวเข่าผมที่เคยมีปัญหาก็เริ่มงอแง จึงไขกุญแจเอาโทรศัพท์มือถือมาดูเวลา แล้วจึงโทรหาคุณเอม ดูว่ามาถึงหรือยัง เพราะเย็นวันนี้ฝนตกเสียด้วย เธออาจจะไม่มาวิ่ง เสียงในโทรศัพท์มือถือดังไปหลายจังหวะ เอมจึงจะรับ
วี : "สวัสดีครับ คุณเอม ผมวีครับ ที่นัดกันไว้ ผมมาถึงแล้วตอนนี้อยู่ที่ลานจอดรถครับ"
เอม : "สวัสดีค่ะ เอมก็มาถึงแล้ว เดี๋ยวเอมขี่ไปหาที่ลานจอดรถนะคะ คุณวีขับรถสีอะไรคะ"
เสียงของคุณเอม ฟังแล้วดูเหมือนจะออกซ่า เหมือนคุยอยู่กลางแจ้ง ผมแจ้งยี่ห้อ สีรถ และทะเบียนรถไป ไม่นานก็เห็นสาวนักขี่จักรยานนางนั่นขี่เข้ามาให้เห็นในสายตา ผมมองดูหุ่นของนางก็ปราดเปรียวสมส่วนอยู่ เธอใส่แว่นกันแดด, หมวกกันน็อก และรองเท้าจักรยานที่สามารถล็อกกับบันไดจักรยานเสียด้วย เธอขี่วนจนมาหยุดที่ท้ายรถผม แล้วถอดแว่นกันแดดออก แล้วตะโกนถามผม
"สวัสดีค่ะ คุณวี ใช่ไหมคะ"
วี : "ครับ ใช่ครับ คุณเอมเหรอครับ ผมนึกว่าคุณเอมมาวิ่ง" ผมตอบปนแปลกใจที่เป็นนาง เธอดูหน้าหวาน ชุดจักรยานเธอถูกฝนจนชุดที่ดูบางอยู่แล้ว เกือบจะใสเข้าไปทุกที แต่ด้านในเธอคงใส่ชุดชั้นในสีขาวเหมือนกัน จึงไม่เห็นอะไรโดดเด่นออกมามากนัก
เอม : "ค่ะ คุณวี เอมเห็นว่าฝนตก เกรงว่าวิ่งแล้วน้ำจะเฉอะแฉะ เลยขี่จักรยานมาจากบ้านมาขี่เล่นในเลนจักรยานที่ยกพื้นสูงกว่าเลยดีกว่าค่ะ"
วี : "อ่อครับ ผมก็มองหาแต่คนวิ่ง แต่ไม่ค่อยเห็นใครวิ่งเลย สงสัยมีคนสาบานอะไรไว้เยอะ"
เอมขี่มาใกล้ ๆ แล้วพูดจากบนอานจักรยาน : "คุณวีก็ไม่ได้วิ่ง แล้วก็ขี่จักรยานเหมือนกันนี่คะ เอมจำเสื้อนายคนที่ขี่ช้าเป็นเต่าได้"
ผมหน้าม้าน แล้วตอบด้วยความขวยเขิน "อ่า ผมก็เตรียมตัวมาวิ่งอย่างเดียว แต่เห็นแฉะเหมือนกันเลยเช่าจักรยานขี่เล่นชิลล์ ๆ น่ะครับ อากาศดีเลยทีเดียว"
เอม : "ค่ะ อากาศตอนหลังในเริ่มตกไปเล็กน้อยจะสดชื่นเลยค่ะ เอมชอบกลิ่นฝน"
วี : "พอมาเห็นใกล้ ๆ ชุดคุณเอมนี่เป็นชุดแข่งของทีม xxx ใช่ไหมครับ"
เอม : "ใช่ค่ะ มีเพื่อนเอมชวนเข้าทีม จากที่เอมวิ่งอย่างเดียว ก็เริ่มฝึกขี่จักรยานเตรียมแข่งไตรกีฬาน่ะค่ะ"
วี : "ครับ แฟนเพื่อนผมก็อยู่อีกทีมชื่อ xxyy เห็นเพื่อนที่เคยเตะบอลด้วยกันบอกแฟนเขาได้สปอนเซอร์ ช่วยค่าชุดค่าเดินทางค่ารองเท้าค่าจักรยานเลยทีเดียว"
เอม : "ใช่ค่ะ เอมก็ได้เหมือนกัน แต่ก็ต้องแลกกับการที่ต้องมาซ้อม เช็คความฟิต แข่งตามตารางของทีมนะคะ"
วี : "แล้วคุณเอม บินยังไงล่ะครับแบบนี้ ไม่แลกสเกจ (Schedule – ตารางบิน)ยุ่งเหรอครับ"
เอม : "ก็ต้องหาเพื่อนหลาย ๆ คนไว้ขอแลกน่ะค่ะ หลายทีที่เราต้องแลกขาดทุนนะคะ"
วี : "แลกขาดทุนยังไงเหรอครับ" ผมสงสัย
เอม : "ก็บางไฟลท์เราจะต้องได้เพอร์เดียม(เบี้ยเลี้ยง) 1 เดี้ยม ไปแลกได้แค่ครึ่งเดี้ยม อะไรอย่างงี้ล่ะค่ะ"
ผมอึ้งพร้อมกับทบทวนความจำศัพท์การบินจึงนึกได้ว่า 1 Per Diem = 12 ชั่วโมง แล้วก็ได้แต่ยิ้ม
เอมเลยพูดต่อว่า "แล้วที่คุณวี จะให้เอมแวะรับของที่ญี่ปุ่น คุณวีต้องเอาหลักฐานอะไรให้วีไปรับไหมคะ"
วี : "ครับ ผมพิมพ์ออกมาเป็นกระดาษ แล้วก็ก๊อปปี้พาสปอร์ตมาให้แล้วครับ อยู่ในรถ"
เอมนิ่งไปนิดนึง ก่อนจะยิ้มแหย ๆ แล้วพูดว่า "คุณวี เอมลืมติดกระเป๋าใส่ของมา กลัวว่าเอกสารคุณวีจะเปียกแล้วตัวหนังสือจะเลือน นี่เอมเอามาแค่นาฬิกาที่ใช้รับสายคุณวี เงินติดตัวมานิดหน่อยกับกุญแจบ้านกับมือถือที่กระเป๋าเสื้อด้านหลังนี่เอง ไม่ทราบว่าคุณวีจะขี่ตามเอาไปให้เอมที่ที่บ้านได้ไหมคะ อยู่แถวซอยวัดเสมียนนี่เองค่ะ ซอยเทศบางนิมิตเหนือXX บ้านเลขที่ X ค่ะ"
วี : "ได้ครับ เดี๋ยวผมขับตามคุณเอมไป แล้วถ้าผมหาไม่เจอจะโทรไปหานะครับ"
เอม : "โอเคค่ะ งั้นเอมขี่ล่วงหน้าไปก่อนเลยนะคะ" แล้วนางก็ขี่ออกไปในสปีดที่ช้ากว่าที่ขี่ในเลนจักรยาน
ผมขับรถออกมาที่ถนนวิภาวดี-รังสิตก็เจอแถวรถที่เคลื่อนที่ช้า ๆ ตามวิสัยเย็นวันทำงานที่ฝนตก แอร์ในรถทำให้ผมหนาว อาจเพราะเสื้อที่เปียกฝนปรอย ๆ กว่าจะขับไปถึงปากทางแยกวัดเสมียนฯ ก็ยังต้องรอรถไฟไปอีก กว่าจะคลำไปถึงซอยที่คุณเอมบอกตามกูเกิ้ลแมปบอกทาง ก็ใช้เวลานานพอสมควร ผมก็มาจอดที่หน้าบ้านเดี่ยวครึ่งไม้ครึ่งตึกสีเขียว มองผ่านรั้วเข้าไปเห็นรถจักรยาน Bianchi สีดำ อานสีขาวคันเดิมจอดอยู่ จึงโทรเข้าไป สักพักเอมถึงจะรับสาย "สักครู่นะคะ คุณวีมาจอดอยู่หน้าบ้านแล้วใช่ไหมคะ เอมเห็นจากหน้าต่างด้านบน เดี๋ยวเอมแต่งตัวเสร็จแล้วลงไปเปิดให้ค่ะ
วี : "ครับ ได้ครับ ฮ้าดชิ้ววว โทษทีครับ"
เอม : "อุ้ย เป็นหวัดเลยหรือเปล่าคะเนี่ย"
วี : "ไม่เป็นไรครับ แอร์คงจะหนาวแล้วเสื้อเปียก เดี๋ยวยังไงผมขอเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ไหมครับ"
เอม : "ค่ะ ได้เลยค่ะ เดี๋ยวเอมจะรีบลงไปนะคะ"
ผมวางสายแล้วเดินไปเปิดหลังรถหยิบชุดทำงานออกมา เอมเดิมมาเปิดประตูบ้านพอดี แล้วบอกว่า "คุณวี ถอยเข้ามาจอดในบ้านดีกว่าค่ะ บ้านข้างในเขามีรถใหญ่แล้วจะชอบกดแตรดังว่ารถที่จอดขวาง คนในซอยนี้เอือมระอา ได้แต่เอารถเข้าบ้านกันทุกบ้านเลยค่ะ"
วี : "ครับ มิน่าซอยนี้ถึงไม่มีรถจอดนอกบ้านเลย"
เอม : "แต่ก็ดีนะคะ ซอยนี้เลยดูเรียบร้อย โล่งโปร่ง เหมือนซอยอื่นที่มีทั้งรถทั้งของจอดข้างกำแพงเต็มไปหมด"
ผมขยับรถเข้ามาในบ้าน แล้วหยิบเอกสารหลังรถ ก่อนยื่นให้คุณเอม เอมบอกว่า "คุณวี รีบเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่าค่ะ แล้วค่อยมาบอกเอมเรื่องเอกสารและสถานที่รับสินค้า"
ผมหันไปหยิบชุดก่อนจะเดินตามหลังคุณเอม เพิ่งสังเกตเห็นว่าเอมใส่กางเกงขาสั้นเอวจั้มแบบกีฬา กับเสื้อยืดขาวที่มองไปไม่ยักจะเห็นสายชั้นใน เอมเปิดประตู ก่อนจะชี้ทางไปห้องน้ำให้ผมในขณะที่ตัวเธอก็ยังยืนดันประตูเอาไว้ ทำให้ผมต้องเดินเขยิบมาด้านที่เหลือทำให้มือซ้ายที่โอบชุดทำงานไว้โดยหน้าอกเอมโดยบังเอิญ "อุ้ย ขอโทษครับ คุณเอม ขอโทษ"
เอมยิ้มหน้าแดง ก่อนจะพูดว่า "ไม่เป็นไรค่ะ คุณวีรีบเปลี่ยนชุดเถอะค่ะ เอมว่าคุณวีกำลังจะเป็นหวัด มีผ้าขนหนูใหม่วางพับไว้อยู่ ใช้ได้เลยนะคะ"
"ครับ" ผมรับคำ แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำชั้นล่าง ถอดเสื้อกางเกง แล้วเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวและเช็ดผม ก่อนจะใส่ชุดทำงานเดิมกลับเข้าไป ผมก้มลงหยิบเสื้อกางเกงของตัวเองที่กองอยู่ที่พื้น ก่อนจะเหลือบเห็นชุดจักรยานสีขาวของเอมในตะกร้าและชุดชั้นในนางอาจจะอยู่ข้างใต้
อืมมมม แต่ก็ตัดใจเดี๋ยวนางเห็นไม่อยู่ที่เดิม จะคิดว่าผมเป็นโรคจิต

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ได้กลิ่นอาหารจึงเดิมตามกลิ่นมาที่โต๊ะอาหารใกล้ครัว เอมอยู่ในครัวหันมาพอดี "คุณวี ทานข้าวด้วยกันสิคะ เอมอุ่นอาหารไว้แล้ว พอทาน 2 คน เอมซื้อมาไม่ได้ทำเองหรอกค่ะ"
เอมอุ่นพาสต้าแล้วเอามาวางบนโต๊ะ 2 จาน มีสลัดวางอยู่บนโต๊ะอยู่แล้ว แต่แปลกที่เอมจัดวางจานไว้คู่กัน ไม่ได้วางไว้คนละด้านของโต๊ะ
เอมนั่งที่เก้าอี้ด้านซ้ายก่อนจะเชื้อเชิญให้ผมมานั่งเก้าอี้ด้านขวา
ผมวางเสื้อผ้าบนโซฟา ก่อนหยิบกระดาษที่ผมพิมพ์ออกมาที่คุณเอมวางบนโต๊ะ มาอธิบายให้เธอฟังบนโต๊ะอาหาร
เอมบอกว่า "ทานอาหารก่อนนะคะ กำลังร้อน เดี๋ยวค่อยอธิบาย อาหารง่าย ๆ ทานแป๊ปเดียวเสร็จ"
ผมมองจาน แล้วบอก "ครับ สมกับเป็นอาหารนักวิ่ง นักปั่นจักรยาน อาหารให้พลังงานสูง และไม่มันมาก"
เอมทานพาสต้าไปคำนึง ก่อนจะพูด "คุณวี ทราบเรื่องอาหารนักกีฬาด้วยเหรอครับ"
ผมเคี้ยวแล้วกลืนไปคำ ก่อนตอบ "ครับ ผมเคยเล่นฟุตบอลให้มหาวิทยาลัยxxxx ตอนนั้นผ่านรอบคัดเลือกเข้าไปเล่นในกีฬามหาวิทยาลัย ทางมหาวิทยาลัยตื่นเต้นจ้างโค้ชข้างนอกมาดูแล เลยได้ทานอาหารพวกนี้ตอนเก็บตัวน่ะครับ"
เอมเอนตัวมา ก่อนจะลูบหน้าขา "มิน่าเอมเห็นกล้ามเนื้อต้นขาคุณวีใหญ่กว่าคนธรรมดา"
ผมรู้สึกวูบวาบปนแปลกใจที่จู่ ๆ เอมลูบต้นขา "อ่า ครับ ตอนเรียนกล้ามใหญ่เป็นขาโต๊ะสนุ๊กเลย โค้ชสมัครเล่นเขาให้แต่วิ่งรอบสนาม พอได้มาเจอโค้ชอาชีพ เขาบอกว่ากล้ามเนื้อใหญ่แบบนี้ ถึงจะวิ่งอึด แต่ก็จะช้ากว่าคนที่กล้ามไม่ใหญ่มาก เจอเทรนใหม่เกือบหมด แทบจะเปลี่ยนวิธีฝึกเลยครับตอนนั้น"
เอมเอนตัวมาแล้วพูด "ไม่น่าเชื่อ หนุ่มนักธุรกิจแต่งตัวเรียบร้อยจะเป็นนักกีฬาเก่า แล้วตอนนี้ยังเล่นอยู่ไหมคะ"
ผมหันหน้าไปมองเอม หน้าเราเกือบชิดกันจนผมต้องเอนตัวออก แล้วพูด "ก็ยังเล่นอยู่บ้างกับกลุ่มเพื่อนทุกวันอังคาร สามทุ่มเล่นเสร็จก็เที่ยงคืนพอดี เมียเพื่อนหลายคนบ่นว่ามาเตะบอลหรือแอบหนีเที่ยว เพื่อนบางคนเลยพาเมียมาดู เมียก็นั่งตบยุงอยู่ข้างสนาม มาครั้งเดียวก็ไม่มาแล้วครับ แต่ปรากฏว่าบางอาทิตย์เพื่อนบอกเมียว่ามาเตะบอล แต่ก็ไม่ได้โผล่มาที่สนาม 555"
ผมหัวเราะ พร้อมเอม "แล้วคุณวีได้หนีเที่ยวบ้างไหมคะ" ระหว่างฟังเอมตักพาสต้าเข้าปากจนเกือบหมดจานละ
ผมก็กลืนคำสุดท้าย ก่อนจะบอก "ไม่มีหรอกครับ อาทิตย์หนึ่งได้เล่นแค่ 2 ครั้งถ้าว่าง คืออังคาร กับเสาร์บ่าย ซึ่งเสาร์บ่ายก็จะเล่นกับทีมศิษย์เก่ามีคนมาเล่นเยอะ จนบางครั้งแทบไม่ได้เล่น แต่ไปเจอไปสังสรรค์แซวกันน่ะครับ"
เอมเอื้อมมือมาลูบพุงผม "ไหนดูซิว่ามีซิกแพคไหม"
ผมตกใจทำเอาพุงหด "หึหึ ก็มีนิดหน่อย เหลือแต่รอย ตอนนี้เกือบจะกลายเป็นวันแพคละ"
เอมเอามือดึงชายเสื้อผมออกแล้วยกขึ้น "ไหนคุณวี ยืนขึ้นหน่อย เอมมองไม่ชัดเลย เอมชอบดูผู้ชายมีซิกแพค"
ผมเลยยืนขึ้น แล้วเอาชายเสื้อขึ้น "อาจจะผิดหวังนะครับ คุณเอม"
เอมก้มมอง ก่อนจะเห็นน้องชายของผมที่เริ่มพองตัวหลังจากคุณเอมลูบทั้งขาทั้งท้อง
"อุ้ย แล้วอันนี้อะไร" เอมคว้าควยผมหมับก่อนจะลูบขึ้นลงที่นอกกางเกง ก่อนจะยืนเอาตัวแนบชิดตัวผม
เอมเงยหน้าก่อนหายใจแรง แล้วพูดว่า "คุณวีคะ หลังออกกำลังกายเอมจะเงี่ยนมากเลยค่ะ คุณวีช่วยเอมคลายกล้ามเนื้อได้ไหมคะ"
ผมก้มลงจูบเอม ลิ้นเราชอนไชเข้าไปในปาก รสพาสต้าในปากของเราคละเคล้ากัน
ผมไม่ตอบอะไร ก่อนจะหันลงมาไซร้ซอกคอ มือขวาดึงชายเสื้อเอมขึ้น มือซ้ายก็ล้วงไปบีบนมที่ไม่บราขวางกั้นอยู่ก่อนแล้วตามคาด ก่อนจะถอดเสื้อเอมออกทางศีรษะ ผมก้มลงมาเลียรอบๆ หัวนมก่อนดูดนมด้านขวา ส่วนด้านซ้ายใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งบี้หัวนมเอม
เอมร้องครวญคราง ก่อนที่จะถอดเข็มขัดแล้วรูดซิบกางเกงผมลง แล้วค่อย ๆ ถอดเสื้อผมออก ล้วงมือเข้าไปในกางเกงบ๊อกเซอร์ ค่อยรูดควยผมขึ้น ๆ ลง ๆ ปากเอมก็เลียหัวนมผมทีละข้าง

ผมยกปลายเท้าให้ขากางเกงออกจากเท้า ก่อนจะดันตัวเอมไปที่โซฟา ผมถามเอมว่า "เอมอยู่บ้านคนเดียวหรือจะมีใครโผล่มากระทันหันไหม" เอมเงยหน้าตาปรือก่อนตอบว่า "ไม่มีหรอกค่ะ เอมอยู่บ้านนี้คนเดียว แต่เอมว่าพี่เดินไปปิดไฟอย่างเดียวก็ได้ค่ะ เผื่อข้างนอกจะมองเข้ามา"
ผมละจากเอมเดินมาล็อกกลอนประตูที่ปิดอยู่แล้วดีกว่ามีใครพรวดพราดเข้ามา ก่อนจะเดินไปปิดไฟ หันไปมองหาเอม พอสายตาปรับสภาพกับแสงไฟที่สายออกมาจากด้านนอกแล้ว เอมนั่งตัวเปล่าเปลือยยกขาอยู่บนโซฟา เอมตัวขาวท่ามกลางแสงไฟอันน้อยนิด ผมเดินกลับมาแหวกขาออกจากกันแล้วก้มลงเลียหีเอม ผมแลบลิ้นออกมาควานหาแตดเอม ซึ่งก็หาติ่งแตดที่เต่งออกมาได้ไม่ยากก่อนจะขบเลียและดูดแตด เอมซู๊ดปากด้วยความเสียว พร้อมกับขยี้ผมของผม กดหัวผมแนบหีเอมไว้ ผมละปากลงมาเลียไปตามร่องหี ก่อนจะเกร็งลิ้นแหย่เข้าไปในหี น้ำหีของเอมไหลออกมาอย่างกะเขื่อนแตก ผมดูดกลืนน้ำรักของเอมเข้าไป เอมเกร็งตัวแอ่นก้มขึ้นรับปากผม ก่อนร้อง อ้าว ๆ ๆ ๆ แล้วเอมก็น้ำแตกคาลิ้นผม

เอมพยุงผมขึ้นมาก่อนกอดผม ควยผมถูไถกับหีเอม เอมเอามือมาจับควยผมถอกขึ้นลงก่อนเอาหัวควยมาถูแตด เอมร้องซี๊ดก่อนเอาควยผมถูที่ปากร่อง ผมเลยเสยหัวควยเข้าไปนิด ๆ ถูเข้าออกที่ปากร่อง เอมร้องคราง ก่อนจะเอมขารัดเอวดันก้มผมให้แยงควยเข้าร่องหีของเอม เอมร้องอ๊าาาาา ก่อนที่ผมจะดันควยเข้า ๆ ออก ๆ ตามจังหวะ เอมตัวไหลลงด้านหลัง ผมจึงเอาแขนช้อนที่ใต้เข่าเอมทั้งสองข้าง ก่อนที่เย็ดอย่างรุนแรงและรวดเร็ว เอมเกร็งตัวก่อนที่จะกอดรัดผม น้ำแตกออกมาอีกรอบ ผมชะลอความเร็วลงก่อนจะเร่งขึ้นอีก เอมร้อง "เอมเสียวค่ะพี่วี เอมเพิ่งเสร็จอย่าเพิ่งขยับสิคะ" ผมกลับจะเริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกก่อนจะบอก "ทนอีกนิดนะคะ พี่ใกล้แตกแล้ว" เอมสะดุ้งลืมตาก่อนที่จะพยายามดันตัวออกแล้วบอก "อย่าเพิ่งสิ เอมยังไม่ให้แตก" หีเอมหลุดจากควยผมก่อนที่ตัวเอมจะหลานจากโซฟา โดยที่ช่วงบนของเอมอยู่ที่พื้น แต่เอวเอมยังอยู่บนโซฟา ผมเลยจับขาเอมตั้งขึ้น เอมสลัดไม่หลุดเลยเอามือสองข้างดันพื้นไว้คล้ายท่าโยคะดันขาขึ้นตั้งตรง ผมก้มลงเอาปากเลียหีเอม เอมส่ายเอวร้องพยายามถดตัวออก พอเอวเอมขยับลงมาถึงขอบโซฟาก็พอดีกับควยผม ผมก้าวขาคล่องตัวเอมก่อนจะเอาควยเสยเข้าหีเอม แบบกลับหัวกลับหาง มือผมจับขาเอมทั้งสองข้างไว้ เอมโดนผมล็อกไปไหนไม่ได้ ยกขาซ้ายขึ้นยันบนโซฟา ผมกดควยลงตรง ๆ ขึ้น ๆ ลง เอมร้องเสียงดังด้วยความเสียว "โอ๊ย ที่รักขา เอมเสียว เอมไม่เคยเจอท่านี้เลย" ผมคิดในใจผมก็ไม่เคยทำเคยในคลิปฝรั่งเห็นผ่านตามาบ้างเลยลองทำดู ผมกดควยเข้า ๆ ออก ๆ ท่านี้กินแรงเหมือนกัน ทำเอาผมเกร็งหน้าท้องและต้นขาจนเมื่อย ผมเลยถอดควยผมออก แล้วประคองเองขึ้นมาให้เอมคุกเข่าหันหลัง มือเอมและหน้าเอมก้มลงกับพนักโซฟาด้วยความเหนื่อย เหมือนเอมจะหมดแรง

ผมเสยควยเข้าด้านหลังก่อนกดควยเข้า ๆ ออก ๆ เย็ดหีเอมด้วยความเมามันส์ ก่อนที่ผมจะเร่งแล้วแตกในหีเอม ผมผวาก้มลงกอดเอมก่อนจะจับบี้นมเอม เอมร้อง "ฮ๊าาาาา" แล้วแตกตามน้ำรดควยผมได้ทันพอดี เราอยู่ในท่านั้นทั้งคู่ ก่อนที่เอมจะขยับ ผมถอนควยออกจากหีเอมดังป๊อก หีเอมยังแน่นอยู่ไม่สมกับฉายาจิ๋มเหล็กที่ได้ยินมาแล้วจินตนาการว่าคงจะหลวมแล้ว

เอมจูงมือผมขึ้นชั้นบนที่ยังเปิดไฟอยู่ เข้ามาในห้องนอนเอมที่มีห้องน้ำในตัว เอมเข้าไปนั่งบนโถส้วมเอาน้ำฉีดจิ๋มเพื่อไล่น้ำรักของผมออกมา ผมเดินไปเปิดน้ำฝักบัวอาบ ก่อนที่เอมจะตามมาอาบน้ำด้วยกัน เอมเอามือกดสบู่เหลวก่อนผมจะรีบปิดน้ำ เอมถูตัวและหน้าอกผม
ก่อนจะพูดว่า "พี่วี ยังมีรอยซิกแพคบาง ๆ อยู่นะเนี่ย อยากเห็นตอนยังเป็นลอน ๆ จัง ไว้เอมจะเทรนพี่วีให้เอาไหมคะ"
ผมยิ้มก่อนตอบ "ได้เลยครับ โค้ชคนสวย มีโค้ชแบบนี้หน้าท้องผมคงจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไว"
ผมกดสบู่เหลวถูตัวเอมบ้าง ก่อนวนรอบหัวนมเอม เอมร้อง "แน๊ะ แกล้งเขาอีกแล้วที่รัก"
ผมเลยบอก "ไม่แกล้งก็ได้" ก่อนกดสบู่เหลวอีกทีล้วงมือลงไปล้างหีให้เอม
เอมร้อง "อุ๊ย" ก่อนหดตัวด้วยความเสียว "ที่รักคะ ไหนว่าไม่แกล้งเอมแล้วไง"
ผมเลยเปิดน้ำฝักบัวล้างตัวเราสองคน เอมส่งผ้าเช็ดตัวให้ ส่วนเอมใส่ชุดคลุมอาบน้ำที่มีเชือกผูกไว้ที่เอว

ผมเดินมานั่งที่ขอบเตียง ก่อนเอมจะเดินมาก้าวขาคล่อมแล้วนั่งบนตักผม
เอมบอกว่า "ที่รัก เค้าเก็บค่าแรงที่จะไปเอาสินค้าให้ตัวเองมี่ญี่ปุ่นแล้ว ว่าแต่ตัวเองให้เขาไปรับอะไรเหรอคะ"
ผมเลยตอบ "หัวไม้กอล์ฟน่ะค่ะ เป็นหัวเหล็ก7 พอดีผมไปสั่งทำพิเศษจะเอาไปให้ลูกค้ารายใหญ่รายนึงค่ะ"
เอมเอามือโอบรอบคอก่อนพูด "หืม ผู้ชายพูดคะค่ะ น่าเอ็นดูจัง ได้ยินแล้วเงี่ยนขึ้นมาเลยค่ะตัวเอง"
ผมบอก "พอดีชอบพูดแบบนี้กับผู้หญิงสวย ๆ น่ารัก ๆ น่ะค่ะ"
เอมกัดริมฝีปาก ก่อนบอกว่า "แหม ให้เอมจิ๋มเหล็กไปรับหัวไม้เหล็ก เจ็ด พอดีเลยนะคะ เหมือนที่เด็กชอบร้องแซว
นวลอนงค์ ค่ำลงน้องจะไปไหน
ถามทำไม จะไปที่กิโลเจ็ด
ไปทำไม
ไปให้จิ๊กโก๋มันเย็ด เคยได้ยินไหมคะ"
ผมส่ายหน้าแล้วบอก "ไม่เคยได้ยินทั้งเพลง ทั้งฉายาจิ๋มเหล็กอะไรนั่น มาจากไหนเหรอคะ" ผมจำต้องโกหกเอม ไม่งั้นเอมก็ต้องถามว่าไปได้ยินมาจากไหนอีก มันคงจะนำไปสู่จุดที่น่าอึดอัด เรื่องนี้ผมคิดมาก่อนแล้วเลยปฏิเสธได้ทันควัน
เอมมองหน้าผม ก่อนจะพูดว่า "บอกแล้วตัวเองจะไม่ชอบเค้าไหมน้อ ก็ในแอร์ไลน์น่ะมันเอาเอมไปเม้าท์กันเรียกเอมว่าเอมจิ๋มเหล็ก หาว่าเอมไปเอากัปตันและสจ๊วตจนเครื่องบินเที่ยวนั้นเกือบแคนเซิล"

ผมมองหน้าเอมด้วยสายตาค้นหาไปทั่วหน้าก่อนเจอน้ำตาที่รื้นขึ้นมาที่ขอบตา ก่อนเอมจะพูดว่า "จริง ๆ เอมโดนพวกมันมอมแล้วก็รุมเอมต่างหาก แล้วก็ไม่ใช่สจ๊วตทั้งหมดเสียหน่อย เป็นกัปตันกับเพอร์เซอร์ แล้วทีนี้ถ้าเพอร์เซอร์ปฏิบัติงานไม่ได้เครื่องก็ขึ้นไม่ได้จนกว่าจะหาเพอร์เซอร์มาแทนน่ะค่ะ พวกมันมอมยาเอม เอมก็พลาดดื่มไปอึกนึง แต่พวกมันนั่นแหละดันกลัวตัวเองไม่แข็งไม่ทน แดกที่เหลือไปซะหมด มันก็จุกอกสิคะ เอาเอมไปไม่รู้กี่รอบจนเอมสลบจนตื่น ควยพวกแม่มยังเข้า ๆ ออก ๆ หีกับตูดเอมอยู่เลย แล้วพวกแม่มก็เอาเอมไปเล่าเป็นเรื่องเสีย ๆ หาย ๆ แบบนี้ จนเอมโดนสอบ แล้วความจริงก็ทำให้สองคนนั้นโดนปลดออก ถ้าเอมแย่จริง ๆ เอมนั่นแหละคงเป็นคนที่ต้องออกมากกว่า"
ผมมองหน้าเอมด้วยความเห็นใจ ก่อนที่จะกอดเอมไว้แน่น แล้วพูดที่ข้างหูว่า "เรื่องที่ผ่านไปแล้ว เราคงจะย้อนไปแก้ไขไม่ได้ คงทำได้แต่ปัจจุบัน"
เอมสะอื้นก่อนบอก "ค่ะ ตั้งแต่นั้นก็ไม่มีแอร์คนไหนอยากจะคบกับเอม เอมเลยหันมาเล่นกีฬา ออกกำลังกาย จนมาเจอการวิ่ง ได้พบเพื่อนใหม่ ๆ ที่รักการวิ่ง มีสปิริตทางกีฬาและการใช้ชีวิต เราคบกันแล้วอบอุ่นสนุกดีค่ะ"
ผมยิ้มและดีใจที่เอมหาทางออกได้ "ดีใจด้วยที่เอมได้สังคมคนกีฬาเป็นเพื่อนอีกกลุ่ม พี่และเพื่อนพี่น้องที่เตะบอล เราก็ยังมีไลน์กลุ่มถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่ มีอะไรก็ช่วยกัน เหมือนเราเคยเหนื่อยเคยลำบากมาด้วยกันน่ะ"
เอมบอก "ใช่พี่ เพื่อนกลุ่มนั้นก็ไม่รู้เรื่องบ้านี่แล้วก็ตัดสินกันไปก่อนแล้ว แต่มีพี่สาวคนนึงรู้หลังจากรู้จักเอมแล้ว เขาก็ยังรักยังเที่ยวยังเป็นห่วงเอมเหมือนเดิมนะคะ ไม่เหมือนสังคมที่ทำงาน ฟังแต่เรื่องนินทาเล่าลือกันมา แล้วตัดสินคนอื่นโดยที่ไม่รู้จักตัวตนเอม"

ระหว่างที่คุยกัน เอมก็ขยับก้นถูไถหน้าขาผมไปด้วย ควยผมก็เริ่มพองหลังจากพักรบมาสักครู่ ผมเลยเปลี่ยนเรื่องมาแซวนาง "เอมเลยมาอยู่ทีมวิ่งกับจักรยานใส่ชุดขาวเซ็กซี่ยั่วหนุ่ม ๆ เหรอ"
เอม : "บ้าพี่ อันนั้นผลพลอยได้ ชุดนี้เจ้าของทีมเขาเป็นดีไซน์ตัดมาให้ พวกเราในทีมเห็นทีแรกยังตกใจ ทำไมโป๊ แต่ใส่ ๆ ไปคนมองเยอะ ๆ ก็ฟินรู้สึกมั่นใจค่ะ"
วี : "แล้วตอนวิ่งหรือขี่จักรยานไม่รู้บ้างเหรอ"
เอม : "ชุดวิ่งมันก็อีกแบบพี่ มีกางเกงขายาวรัดกล้ามเนื้อ มีเสื้อกล้ามกับเสื้อชั้นนอก แต่ชุดจักรยานก็ชุดนี้นี่แหละ บางทีผู้ชายมองเยอะ ๆ แทะโลมพวกเราทางสายตา แล้วขึ้นคล่อมอานจักรยานขี่ นี่บางทีฟินน้ำเดินเลย 555"
วี : "แต่วันนี้พี่ยังไม่ได้แทะโลมเอมสักเท่าไหร่เลยนะ"
เอม : "เหรอคะ แล้วที่มองตอนเค้าขี่จักรยานแซงตัวเองจนลับสายตาล่ะ พอโค้งกลับเค้าเห็นนะ มองแบบไม่ขี่จักรยานต่อเลยนะ"
วี : "แหะ ๆ ก็พี่ไม่เคยเห็น สาวหุ่นดีใส่ชุดจักรยานเซ็กซี่แบบนี้ตัวเป็น ๆ นี่นา แต่จริง ๆ นะพี่ยังไม่คิดอะไรเล้ยยย"
เอม : "ทำไมต้องเสียงสูง" เอมเอานิ้วชี้หน้าก่อนจะถอดตัวออกเพราะนิ้วจะจิ้มหน้าผม แต่ด้านล่างกลับเอนเข้ามาจนเจอ....
เอม : "อุ๊ย อะไรน่ะ" เอมล้วงมือมาลูบควยผมที่แข็งได้ที่ รูดควยขึ้นลงช้า ๆ
วี : "อุ๊ย โดนจับได้" เลยเอาหน้าซุกที่หน้าอกเอม เอาสองมือแหวกเสื้อคลุมออก เลียที่หัวนมเอม
เอมเอนตัวออก จนผมต้องเอามือข้างซ้ายโอบเอวเอมไว้ เอมเอาหัวควยถูแตดเอมแล้วร้อง "อ๊าาาาา" แล้วเอมก็เอาควยผมใส่เข้าไปในรูหีอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะขยับสะโพกดันเข้า ๆ ออก ๆ
เอม : "เสียวจังเลยที่รัก เอมเสียว ควยแข็ง ๆ อุ่น ๆ แบบนี้ เอมเงี่ยน อ๊าาาาา"
แล้วเอมกลับเอนตัวไปด้านหลัง ผมที่ไม่ทันระวังเลยโอบเอมไม่ทัน จึงจับมือดึงเอมไว้ทั้งสองข้าง เอมยังนอนตัวลอยขนานกับพื้นก่อนจะพูดว่า
"ปล่อยเค้าลงที่รัก แล้วตัวเองเย็ดเข้าจากด้านบนเหมือนเมื่อกี้ อ๊าาาาา"
ผมเลยปล่อยให้เอมนอนลงที่พื้นห้อง แต่คราวนี้เราไม่ได้กลับหน้าหลัง ผมมองเอมนอนเอามือบี้นมเอมด้วยความเสียวซ่าน ก่อนจะขยับสะโพกเข้าออก เอมร้อง "อ๊าาาาา เอมเสียว หมอยที่รักบี้แตดเอม อ๊าาาาา" ผมขยับอีกสักพักก่อนจะขยับตามลงมาเย็ดเอมบนพื้นห้อง
เอมบอก "พื้นเย็นจังค่ะที่รัก" ผมเลยคุกเข่าดึงเอมขึ้นมากอด เอมเอาขารัดเอวผม ก่อนที่ผมจะขายันพื้นลุกขึ้นทีละข้าง ตอนที่ยันขึ้นแล้วแรงโน้มถ่วงก็ดันให้หีเอมดันลงมาเจอควยผม พอผมยืนขึ้นได้ผมเลยจับเอมกระเด้าขึ้นลง เอมเอามือเกาะคอผมไว้ หลับตาส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียว
พอเริ่มเมื่อยผมเลยวางเอมลงบนเตียง เอาขาพาดไหล่เล่นท่าขอบเตียง "โอ๊วววว ที่รัก เร็ว ๆ ค่ะเอมจะถึงแล้ว เอม ๆ ๆ เอมแตกแล้วววว" เอมเกร็งตัว หีเอมตอดรัดควยผมตุบ ๆ ก่อนที่ผมจะเริ่มขยับ
เอมเอามือมาดันเอวผมไว้ "ใจเย็นสิคะที่รัก เค้ายังเสียวอยู่เลย ควยแข็งเป๊กแบบนี้ เย็ดมันส์จริง ๆ ค่ะ"
ผมเลยขยับตัวเอมให้นอนหันหลังโดยที่ควยยังอยู่ในหีเอม ถูรูหีไป 1 รอบ เอมนอนคว่ำหน้าขายันพื้น ส่วนตัวยังอยู่ด้านบน เอมยันตัวขึ้นมา ผมลงไปไซร้ที่ซอกคอ เอามือบีบนมเอมจากด้านหลังแล้วสาวเอวเสยเข้าออก
เอมร้อง "อ๊าาาาา ที่รัก ๆ ดึงผมเอมหน่อย ดึงไปด้านหลัง" ผมเลยดึงผมเอม จนเอมร้อง "ดึงแรง ๆ แล้วเย็ดแรง ๆ เลยค่ะ"
ผมจึงดึงแรงขึ้นอีกแล้วเสยเอวเข้าออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนผมใกล้แตก ผมผวาลงไปกอดเอม เอมที่เอามือข้างซ้ายถูแตดอยู่เลยล้มลงกับเตียง ก่อนที่ผมจะแตกน้ำรักในรูหีเอมจนหมด หีเอมตอดตุบ ๆ แสดงว่าเราเสร็จไล่เลี่ยกัน ผมถอดเอวออกแล้วเข้าไปล้างควยในห้องน้ำ ออกมายังเจอเอมนอนก้นโด่งอยู่ในท่าเดิม ผมเลยสะกิดพาเอมเข้าห้องน้ำ
เอมเอาแขนมากอดคอผมก่อนพากันเดินเข้าห้องน้ำ "หมดแรงเลยที่รัก เอมไม่ได้เย็ดมันส์ ๆ แบบนี้มานานแล้ว" ผมพาเอมเข้าไปล้างในห้องน้ำ ก่อนเอมจะกอดแขนผมเดินออกมา
เอมเดินแซงมาอยู่ข้างหน้ากอดคอผม "ที่รัก เอมไม่ได้โดนเย็ดซาดิสต์ดึงผมแบบนี้มานานแล้ว จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรกับใครมาจะเป็นปีแล้วตั้งแต่โดนรุมอ่ะค่ะ"
ผมยิ้มก่อนจะจูบปากเอมไปทีนึง ก่อนที่เอมจะพูดต่อ "ที่รัก ไว้เราต้องมาเทรนออกกำลังกายแบบนี้ใหม่นะคะ เสร็จสร้างกล้ามเนื้อหน้าท้องเรา"
ผมเลยตอบ "ได้เลย เอาหัวไม้กอล์ฟกลับมา แล้วพี่จะให้รางวัล พี่สั่งร้านเขาตัวไม้ให้แล้ว เหลืออยู่ประมาณคืบนึง เอมจะได้เอาใส่กระเป๋าเสื้อผ้าได้ง่าย ๆ"
เอม : "แน่นอน เอมต้องเก็บค่าแรงอีกแน่ ๆ นะที่รัก"
เอมพาผมลงมาแต่งตัวใส่ชุดด้านล่าง ไฟด้านล่างยังปิดมืด ขณะแต่งตัวสายตาผมมองออกไปเห็นเด็กวัยรุ่นอายุประมาณ 14-15 ปีกำลังพยายามปีนประตูรั้ว จุดมุ่งหมายน่าจะเป็นจักรยาน Bianchi ราคาแพงของเอม ผมสะกิดเอมให้ดู เอมตกใจร้องเสียงเบา ๆ "ทำไงดีคะพี่"
ผมเลยล้วงรีโมทรถกดให้สัญญาณเตือนภัยร้อง เด็กวัยรุ่นตกใจล่วงลงจากรั้วก้นจ้ำเบ้า ก่อนจะวิ่งออกไป
ผมเปิดประตูออกไปดู เห็นเด็กวิ่งกันไป 2 คนยังเด็กอยู่เลย ไม่น่าจะมีอะไรก่อนจะจูงจักรยานเอมเข้ามาในบ้าน
เอมรับจักรยานก่อนจะเอาไปแขวนที่ขาตั้งรถจักรยานที่อยู่ในบ้าน ก่อนหันมาบอกผม "ปกติเอมจะเก็บในบ้านแบบนี้ แต่พอดีวันนี้รถพี่วีมา เลยคิดว่าจะจอดข้างนอกแป๊ปนึง ไม่นึกว่าจะล่อตาล่อใจเด็ก แต่น่าแปลกนะคะ ปกติซอยนี้จะไม่ค่อยมีเรื่องแบบนี้ เพราะเขากลัวขาใหญ่คนที่เอมบอกว่าชอบบีบแตรไล่รถที่จอดข้างทางน่ะค่ะ"
ผมยักไหล่ แล้วบอก "เรื่องแบบนี้ก็อยู่ที่กิเลสคนล้วน ๆ เด็กอาจจะมักง่ายอยากได้ของคนอื่นเขาน่ะ เราเก็บของเราดี ๆ น่าจะช่วยได้ แล้วนี่เอมจะอยู่ได้ไหมเนี่ยคืนนี้"
เอม : "ได้ค่ะพี่วี พี่กลับเถอะ เดี๋ยวเอมก็ล็อกบ้านเหมือนทุกวันนั่นแหละค่ะ"
วี : "ได้แน่นะ พี่เป็นห่วง"
เอม : "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอมอยู่ที่นี่มานาน เอมรู้ดี แต่ถ้าเข้ามาเอมก็มีวิชานะคะ"
วี : "โอเค งั้นพี่ก็สบายใจไปเปลาะนึง ไว้ยังไงเรานัดกันอีกทีนะคะ"
ผมกอดเอม ก่อนจูบที่หน้าผาก แล้วก็เดินออกมาสตาร์ทรถขับผ่านประตูที่เอมออกมาเปิดให้ ก่อนจะจอดดูเอมปิดประตูบ้านแล้วขับออกมา ผมเลี้ยวออกถนนประชาชื่น ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมกดรับจากBluetooth ที่เชื่อมต่อกับวิทยุ
แอน : "ฮัลโหลพี่วี แอนเอง ไปไหนอ่ะ แอนโทรไป 2-3 ทีไม่รับ"
วี : "พี่มาออกกำลังกายน่ะ ไม่ได้เอามือถือติดตัว" ผมคิดออกกำลังกายจริงจริ๊ง เนี่ยขาเริ่มเปลี้ย
แอน : "อ๋อค่ะ พี่วี วันนั้นที่พี่มาส่งแอนหน้าคอนโด แอนก็ยังไม่ได้หยิบหนังสือน้องธีร์ออกเลยนะ มัวแต่ตกใจตาลุงนั่น พรุ่งนี้เช้า พี่วีจะแวะเอามาให้แอนได้ไหมคะ นี่โรงเรียนหยุดซัมเมอร์ก่อนสงกรานต์ละ ไปเปิดอีกทีหลังสงกรานต์ เลยนัดเจอที่แถวโรงเรียนไม่ได้"
วี : "ได้เลย แต่พี่มีธุระต่อนะคะ คงอยู่แค่ดื่มกาแฟได้แก้วนึง พอดีมีธุระที่ที่ทำงานต้องเคลียร์ให้เสร็จก่อนปิดสงกรานต์"
แอน : "ได้เลยค่ะพี่ แอนต้องรีบเอาหนังสือมาก่อน เดี๋ยวพี่อ๊อดสงสัยทำไมไม่มีหนังสือ แต่นี่ยังไม่เปิดเทอมแล้วแกก็ไปบิน ยังพอได้อยู่"
วี : "โอเค แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกันค่ะ"

สมเป็นนางฟ้าจิ๋มเหล็กจริงๆ ยังไม่ได้ของเก็บมัดจำซะพระเอกเข่าอ่อน ของมาสงสัยพระเอกต้องพักร้อน อิอิ

ดูกันแค่ภายนอกไม่ได้จริง ๆ ความชอบเป็นเรื่องของบุคคล เธออาจจะชอบมีความสุข กับการใช้จิ๋ม...
แต่คนที่ใช้ประโยชน์จากจิ๋มก็ไม่ควรทำให้มีความรู้สึกว่ามันเรื่องเสียหาย ไม่ใช่เรอะ..

ีพี่วีเสน่ห์แรงจริงๆครับ  แค่มองน้องเอมน้ำน้องเอมก็เดินเลยนะครับ

เจอกันครั้งแรกก็เล่นเอาพี่วีเรา เข่าอ่อนไปเลยทีเดียว

  เจอของใหม่สวยๆ แถมได้เอาแบบง่ายๆ  แล้วยังมีคิวต่อไปอีก ชีวิตช่างดีจริงๆ อิจฉามาก

วีจ่ายมัดจำไปก่อนแล้วค่อยจ่ายส่วนที่เหลือเมื่อได้สินค้า แต่อาจจะต้องมาจ่ายค่าหิ้งของบ่อยๆนะแบบนี้

คุณธีชอบมีอะไรเกี่ยวกับเครื่องบินนะครับ 
เทรนหน้าท้องมีหลายวิธี อยากรู้ครับ เอมจิ๋มเหล็กจะใช้วิธีเทรนแบบไหนครับ
ขอบคุณครับ

อยากอ่ายฉากเสียวระหว่างวีกับเมียบ้างอะครับ 

งานดีๆแบบนี้ติดตามต่อไปครับ

นักกีฬาเจอกันครั้งเดียวคงไม่พอ

นักกีฬาต้องมากกว่านี้อีก ขอบคุณครับ

จ่ายมัดจำแบบนี้ ชอบครับ
ให้จ่ายบ่อยๆ ก็ได้

เจอนางฟ้าจิ๋มเหล็ก ซัดไม้เลี้ยงเลยนะครับ

ชอบการบรรยายฉากโรแมนติคของท่านมากครับ มันละเลียดเนียนนุ่มอ่านแล้วเคลิ้มมาก โดยเฉพาะบทสนทนา...คู่หวานแหววขนาดไหนก็ยังไม่คุยกันได้sexy ขนาดนี้ มันดูเป็นธรรมชาติมากๆ  ขอคารวะ2 จอกครับ......👍👍👍