ผู้ใหญ่หลอกเด็ก....ตอนที่ 8
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
น้องมาย
..........
ลุงบุญตื่นแต่เช้า....บอกป้าจิตว่าส่งเด็ก ๆ แล้วจะเข้าเมืองสักหน่อย กะจะไปหาอะไหล่มาแต่งรถ แล้วจะเลยไปที่เต้นรถมือ 2 ที่เพื่อนของแกทำงานอยู่ ถ้าเจอรถที่ชอบ ราคาไม่แพง อาจเปลี่ยนจากสามล้อเป้นกระบะ เสียที
ป้าจิต ไม่ขัด......แพราะแกก็จะไปบ้านปลัดเช่นกัน......แต่ทั้งหมดคือเรื่องโกหก .... สิ่งที่แกคิดคือจะไปหาน้องมายที่โรงเรียน แล้วจะชวนออกมาข้างนอก ....... แต่สิ่งที่แกไม่รู้ คือ โรงเรียนฝรั่งที่น้องมายเรียนอยู่ เข้มงวดยิ่งนัก
ลุงบุญ รับเด็กทีละคน จากบ้านทีละหลัง เสียงพูดคุยจอแจ สนุกสนาน ของเด็กบนรถ ทุกอย่างคือเรื่องปกติ .... ....
แต่ขณะเดียวกัน ที่ตัวจังหวัด ที่หอพักหรูในตัวเมือง .............พี่สาวที่ใบหน้าบูดบึ้ง........กำลังจ้องตาไปที่ใบหน้าอันซีดขาวของน้องสาว
…../ ไม่รู้ เทวดา หรือผีห่าซาตานตนใดบันดาลใจให้ฝ้ายหยิบมือถือของมายมาเปิดดู....เมื่อมายแต่งชุดนักเรียนเรียบร้อย ออกมาจากห้องจึงเจอใบหน้าเขียวปัด ดวงตาจ้องเขม็งของฝ้ายพอดี......./>“อธิบายให้พี่ฟังว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง...........” ฝ้ายชูมือถือของมายขึ้น ภาพที่แสดง เป็น แอพ line แดงข้อความที่น้องมายคุยกับลุงบุญเมื่อคืน........(ถ้าท่านผู้อ่านจำไม่ได้ต้องย้อนไปอ่านตอนที่ผ่านมาครับ)
“เปล่าวนะพี่ฝ้าย.....ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ......” น้องมายตอบเสียงสั่น แน่นอนเธอกลัวพี่สาว เพราะตั่งแต่แม่เสียไป ฝ้ายพี่สาวเธอดูแลเธอมาตลอด ต่างจากพ่อที่เป็นปลัด ที่คอยดูแลเธอและพี่สาวเพียงให้แค่เงินใช้จ่ายประจำเดือนเท่านั้น
“แล้วความจริงมันเป็นยังไง.......นี่ทั้งบอกรัก...ทั้งบอกจะยอมเป็นเมียไอ้แก่นั่น.....” ฝ้ายเสียงแข็ง
“พี่ฝ้ายดูภาพข้างบนหรือยัง..........ภาพพ่อเรากับป้าจิต.....” มายกล่าว เธอรู้ ภาพที่ลบจากมือถือลุงบุญหายไป แต่ภาพใน line ยังอยู่
“ดูแล้ว.....นั่นละ คือที่พี่อยากรู้ ว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร......” น้องฝ้ายกล่าว ดวงตาเขม็งจ้องมองน้องสาวแบบคาดคั้น เธอไม่รู้เรื่องราวทังหมด เพราะต่อจากภาพ น้องมายกับลุงบุญคำก็โทรคุยกัน
น้องมายตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้ฝ้ายฟัง ตั้งแต่ลุงบุญ ส่งภาพมาให้ดู การข่มขู่ของลุงบุญที่จะเอาเรื่องให้พ่อโดนไล่ออกจากงาน..ทุกเรื่องน้องมายอธิบายให้พี่สาวฟังจนหมด...ยกเว้นเรื่องที่ตัวเธอ เสร็จเฒ่าบุญแล้ว
“หนูทำเป็นรับข้อเสนอของไอ้แก่นั่น......หนูทำเป็นบอกว่ารักมัน....เพื่อแลกเปลี่ยนระหว่างตัวหนูกับน้าจิต....แล้วถ้าน้าจิตหย่ากังไอ้แก่นั่นเมื่อไร.....แล้วไปอยู่กับพ่อ ภาพชุดที่มันแอบถ่ายมาก็จะหมดความหมาย....มันจะทำอะไรพ่อเราไม่ได้......จากนั้นค่อยหักหลังไอ้แกนั่น....นี่คือแผนของหนูค่ะพี่ฝ้าย....หนูเลยแกล้งพิมพ์ข้อความบอกมันตามที่พี่เห็น.....” น้องมายนั่งก้มหน้าอธิบาย
“คิดได้ไง....หา...คิดได้ไง.....มายไม่คิดหรือว่า...ถ้าหนูพลาดท่าไอ้แก่นั่น เรื่องราวจะเป็นอย่างไร.....หา....”
“ก็ไม่เป็นไรค่ะ.....เพื่อพ่อ....เพื่อเรา....หนูยอม...ขอเพียงอาบุญไม่เอาเรื่องมายยอมได้..” น้องมายกล่าว น้ำตาไหลพราก ฝ้ายเริ่มอ่อนลง กอดน้องสาวแน่น....
“ที่หลังอย่าคิดและทำด้วยตัวเองแบบนี้นะมาย..นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ....ต่อไปมีเรื่องอะไรต้องบอกพี่....”
“ค่ะ....พี่ฝ้าย....” มายตอบเสียงสะอื้น
“เอาละ....ทีนี้มายนัดให้มันมาหาที่โรงเรียนไช่ไหม...” ฝ้ายถาม
“ค่ะ.....” น้องมายตอบ
“ส่งข้อความบอกให้มันมาที่หอนี่.....ไม่ต้องบอกมันว่าพี่รู้เรื่องแล้ว.....พี่อยากดูหน้ามันนัก ไอ้เหี้ยนี่....”
น้องฝ้ายออกคำสั่ง แต่น้องมายยังลังเล ฝ้ายดึงมือถือมาแล้วพิมพ์ข้อความใน line ส่งถึงลุงบุญเสียเอง
“มาพบมายที่ หอ นะอาบุญ มายรออยู่.....”
“จ้า...คนดีของอา....” ขอความตอบจากลุงบุญตอบขึ้นมาทันที น้องฝ้ายอ่านถึงกับแยกเขี้ยว
เด็กสาววัย 17 เรียนชั้น ม.5 นิ่ง ข่มจิตรใจ หยิบมือถือของตนโทรหาเพื่อน ให้ช่วยบอกครู ว่าลาป่วย จากนั้นหันมากล่าวกับน้องสาว
“ไม่ต้องกลัวนะมาย ที่นี่มีทั้งกล้องวงจรปิด มีทั้ง รปภ. “
“ค่ะ....” มายตอบเสียงแผ่ว เธอไม่ได้กลัวลุงบุญ ที่เธอกลัวคือกลัวพี่สาวเธอรู้ว่าเธอเสร็จลุงบุญแล้ว
..............................
“มายพูดค่ะ........” น้องมายรับสายเมื่อลุงบุญโทรเข้า พลางเหลื่อบตามองพี่สาว น้องฝ้ายพยักหน้า
“อามาถึงแล้ว.....”
“นั่งรอมายที่ม้าหินอ่อนนะคะ....” มายกล่าว
“จ้า...คนดีของอา....” ลุงบุญตอบเสียงหวาน โดยไม่รู้ตัวว่าบัดนี้ น้องฝ้ายพี่สาวน้องมายกำลังยืนแยกเขี้ยวฟังอยู่
ฝ้ายเดินลงมา โดยไม่ลืมเอามีดพับไส่ในกระเป๋ามาด้วย
....................................
สายตาที่จ้องมองประตูหอพักของลุงบุญ ว่าเมือไรน้องมายจะโผล่ออกมา พลันทำให้แกเย็นวาบไปทั้งตัว น้องมายที่แกคาดหวังว่าวันนี้แกจะมาย้ำรอยรัก ไม่ได้มาคนเดียว เธอมากับพี่สาว....
สองสาวในชุดนักเรียนที่เดินมา คนตัวเล็กใบหน้าและแววตาแสดงความกังวล แต่คนที่ตัวโต กว่าหน่อย ถึงเค้าหน้าจะสดสวยงดงาม ไม่แพ้คนตัวเล็ก แต่สีหน้าและแววตาที่จ้องมาทางลุงบุญกลับแสดงออกถึงควาอาฆาตแค้นราวจะกินเลือดเนื้อคนได้ในพริบตา
“ว่าไง....นายบุญ......” เป็นคำกล่าวทักทายของน้องฝ้าย ที่มีต้อลุงบุญ ต่างจากน้องมายที่ยืนอยู่ข้างหลั่งที่สั่นหน้าเบา ๆ เหมือนอยากบอกอะไร.....แต่ไหนเลยลุงบุญจะรู้.....สิ่งที่ลุงบุญรู้ตอนนี้คือ...ความแตกแล้ว...น้องฝ้ายรู้เรื่องแล้ว....แต่แกพยายามใจดีสู้เสือ
“เอ่.....อืมมมม....ทำไมหรือครับ...คุณหนูฝ้าย...” ลุงบุญทำเป็นหน้างง”....../ ก่อนหน้านี้เวลาลุงบุญไปกับป้าจิต เจอน้องฝ้ายจะเรียกคุณหนูฝ้ายตลอด../>“แกไม่ต้องเนียน...ไอ้เหี้ย.....เรื่องระยำของแก ที่คิดจะแบล็คเมล์น้องมาย ฉันรู้หมดแล้ว......” น้องฝ้ายด่าชนิดไม่เคยด่าใครด้วยคำพูดแบบนี้มาก่อนในชีวิต แต่ลุงบุญกลับนิ่ง
“มายเล่าทุกอย่าให้พี่ฝ้ายพังแล้ว.......” น้องมายกล่าวขึ้นบ้าง ตาจ้องมองที่ลุงบุญ ใบหน้าใสงดงามที่ประดับด้วยรอยกังวลส่ายหน้าเบา ๆ แต่ลุงบุญยังนิ่ง คิด และ คิด ...... แกเชื่อแน่นอนว่าน้องฝ้ายรู้เรื่องความคิดระยำของแก
แต่กับคำจากปากน้องฝ้ายที่ว่า...... “..........เรื่องระยำของแก ที่คิดจะแบล็คเมล์น้องมาย ฉันรู้หมดแล้ว......” คำนี้ทำใหแกรับรู้ได้ทันทีว่า ฝ้ายไม่รู้ว่าน้องมายเสร็จแกแล้ว
“จริงครับ...อาคิดจะแบล็คเมล์..น้องมายจริง ๆ...” ลุงบุญกล่าว คำนี้ทำให้น้องมายใจชื้นขึ้นมา
“แกคิดได้ไง......แกทำอย่างนี้ได้ไง” น้องฝ้ายกล่าว ตาจ้องมองลุงบุญ
“พี่ฝ้าย.......” น้องมายจะกล่าวคำ
“เงียบเลยมาย...พี่จัดการเอง.....”
“อารู้ว่าอาผิด.....ฝ้ายนั่งลง...ใจเย็น ๆ ให้อาพูดก่อนได้ไหม.....” ลุงบุญกล่าวขึ้นบ้าง
“ว่ามา...แกมีอะไรจะพูด.......” น้องฝ้ายมือเท้าเอวกล่าว กล่าวแต่ไม่ยอมนั่งลง
“ถ้าคุณฝ้ายรู้เรื่องทั้งหมด คุณฝ้ายก็ต้องรู้เรื่องที่ท่านปลัดกับเมียอา....”
“รู้.......แต่นั่นมันเป็นเรื่องของสองคนนั่น....ทั้งงหมดเป็นผู้ใหญ่ แกมันห่วยละสิ เมียแกถึงได้มาเอากับพ่อฉัน
และที่สำคัญมันไม่เกี่ยวกันเลย ...แกเอสมองส่วนใหนคิดถึงจะได้ทำแบบนี้ ...หา...” ฝ้ายกล่าว น้ำเสียงฝังดูใจเย็นลงบ้าง
“แน่นอน ทั้งสองนั่นไม่ผิด เพราะโตๆ กันแล้ว แต่ที่ทานปลัดผิดคือเรื่องวินัย....” ลุงบุญขู่แล้วพูดต่อ “แล้ว ถ้าฝ้ายเป็นอา ฝ้ายจะเสียใจไหมละ...”
“นั่นมันเรื่องของแก...” ฝ้ายยืนเท้าสะเอวพูด
“ครับมันเป็นเรื่องของอา.....และอาก็โกรธมาก...อาเลยคิดจะเอาเรื่องทางวินัยกับท่านปลัด...”
“ถามหน่อย....แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนองมาย...หา....”
“ครับ....ไม่เกี่ยว....และอาก็ไม่ได้บังคับด้วย......แค่นี้นะ....” ลุงบุญกล่าว พลาวหยิบมือถือ กดเข้าที่ line ไปที่ข้อความสนทนาระหว่าแกกับน้องมาย แกเลื่อนไปที่รูปภาพของเมียแกกับปลัดที่แกเคยส่งให้น้องมาย แล้วกดดาวโหลดลงเครื่อง ทั้ง 3 รูป จากนั้น แกก็เปิด เฟสบุ๊คของแกที่ลูกของแกสมัครให้ และสอนวิธีใช้ ลุงบุญ...กด รูปภาพนั้นทั้ง 3 รูป เมื่อภาพแสดงสถานะพร้อม แล้วแกก็พิมพ์ข้อความว่า “ปลัดอำเภอ......เป็นชู้กับเมียชาวบ้าน” แล้วแกก็เลื่อนนิ้วมือไปที่คำว่าแชร์..........แน่นอนทันทีที่แกแตะนิ้วลง ภาพชุดนี้ จะปรากฏแกสายตาคนทั้งโลกทันที
ทั้งหมดในการกระทำของแกล้วนอยู่ ในสายตาของน้องฝ้ายและน้องมาย เพราะแกทำในขณะที่วางโทรศัพท์ลงกับพื้นโต๊ะ เพราะแกเจตนาให้เห็น
“เมียอาทั้งคน อาเสียให้กับพ่อหนูแล้ว อาเจ็บ แต่มันก็ไม่เจ็บมากขึ้นหรอก และอาไม่อายหรอกนะ หากคนทั้งโลกจะได้เห็น.......”
ลุงบุญกล่าว ตาจ้องมองที่ สองสาว
“อาบุญ.....อย่านะคะ....” เป็นเสียงน้องมาย
“มายเงียบเลย.....” น้องฝ้ายกล่าวเสียงดุ
“พี่นั่นละเงียบเลย......” น้องมายเสียงแข็งบ้าง ....” ทั้งพูดและทำเอาแต่อารมณ์....คิดถึงผลกระทบบ้าง....”
น้องมายกล่าวจ้องหน้าพี่สาว ขณะที่น้องฝ้ายสะบัดหน้ามาที่ลุงบุญ
“บอกมา.....ต้องการเงินเท่าไร....” น้องฝ้ายกล่าว ลุงบุญส่ายหน้า ลุกเดิน ยกมือถือโชว์
“ต่อให้มือถือของอาระเบิดตอนนี้ อาก็จำชื่อ และพาสเวิร์ท กลับมาโหลดภาพคืนได้เหมือนเดิม”
แกกล่าวแล้วเดินออกไป
...............................
...............................
“อาบุญคะ........เดี๋ยวก่อน....” เป็นเสียงน้องมาย ส่วนน้องฝ้ายกลับนิ่ง ....โดนหมาเกมส์นี้ของตาเฒ่า น้องฝ้ายถึงกับไปไม่เป็น ลุงบุญหยุด แล้วหันกลับมา พลางชี้มือไปที่ม้าหินอ่อน
“นั่งลงก่อน....ถ้าจะคุยกัน...” ลุงบุญกล่าวเสียงแข็งบ้าง น้องมายนั่งลง แล้วดึงมือพี่สาวให้นั่งลง
“เอาละ ....... 1.อาต้องการชดเชยความเจ็บปวดของอา....... 2.อาขอแค่ครั้งเดียว......3.ไม่ได้บังคับ.....”
“ครั้งเดียวแล้วเรื่องราวต้องจบ.....” น้องมายกล่าว
“แน่นอน.............” พี่ฝ้าย ไปเอากระเป๋านักเรียน แล้วไปเรียนได้เลย หนูยอมเพื่อพ่อ .... ความจริงเพื่อเราทั้งสองคนด้วย
“ไม่นะมาย...มันต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้....”
“แล้วไง...พี่ฝ้ายคิดออกยังคะ”
แน่นอนฝ้ายคิดไม่ออก และคิดไม่ถึงด้วยว่าทำไมน้องมายต้องรีบตกลงรับข้อเสนอ / มันเป็นความผิดเบื้องต้นของสองสาวเอง ที่คิดจะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง แทนที่จะบอกพ่อ....
“มันไม่ใช่ความผิดของเรานะคะคุณอา ทำไมทำกับเราแบบนี้” น้องฝ้ายกล่าว สรรพนาม สำเนียง อ่อนลง
“อารู้มันไม่ใช่ความผิดหนูทั้งสองคน อาถึงไม่บังคับ”
“ไปเรียนเถอะค่ะพี่ฝ้าย มายจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง” น้องมายกล่าว
“ไปเอากระเป๋าแล้วไปเรียน......” ฝ้ายกล่าวขึ้นบ้าง “ถ้าสิ่งที่พ่อทำแล้วแกมาลงกับพวกเรา แล้วทำให้แกมีความสุข ...ฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง แต่บอกเลยนะ กับน้องสาวฉัน แก่อย่าได้คิดแม้แต่ครั้งเดียว ฉันเอาแกตายแน่ ...ถึงติดคุกฉันก็ยอม....“ น้องฝ้ายกล่าว
“ไม่นะคะ....พี่ฝ้าย...”
“ไปเรียน...!!!!!!!!...” ฝ้ายกล่าวเสียงแข็ง ตาจ้องมองน้องสาว น้องมายลุกลนลานเดินออกไป น้องฝ้ายหันมาทางลุงบุญ
“ครั้งเดียว....จบ....”
“ผมสัญญา.......” ลุงบุญกล่าว น้องฝ้าย ลุกแล้วเดิน ลุงบุญเดินตาม เวนระยะ 1 เมตร ลุงบุญยิ้มมุมปาก
“เหมือนเมื่อวานเลยโว้ย........!!!...” ลุงบุญคิดในใจ แต่น้องฝ้ายไม่รู้ เธอไม่รู้ว่าเรื่องมันจบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โดยที่น้องสาวเธอเอาตัวเข้าแลก....บัดนี้กลับกลายเป็นเธอหาเรื่องไส่ตัวเสียเอง
สาวสวยปากจัด จอมหยิ่ง วัย 17 เดินผ่านประตูขึ้นบันได ตามมาด้วยตาเฒ่า วัย 54 สวนทางกับน้องมายที่หิ้วกระเป๋านักเรียนเดินลงมา น้องมายมองผ่านหน้าพี่สาว แล้วสบตากับลุงบุญ .........สองสายตาประสานกัน...
“ตั้งใจเรียนนะ....มาย....” ฝ้ายกล่าวกับน้องสาวด้วยน้ำเสียงปี่ยมไปด้วยความรัก
“พี่ฝ้าย....”
“ไปเรียน.......เรื่องนี้พี่จัดการเอง..”
“ค่ะ....” น้องมายกล่าว...ลุงบุญหันมองตาม ...../ ขอล่อพี่สาวเธอสักครั้งนะ น้องมาย../>.........../ ฉันจะไม่ ล๊อก ประตู .....แล้วฉันจะเข้าไปฉันจะฟัดกับมัน จากนั้นจะเรียกให้คนมาช่วย ว่าไอระยำนี่ข่มขืน....ไอ้แกเอ้ย แกโดนแน่...../>................................................
................................................
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน