ติดภาระกิจนิดหน่อยเลยไม่ได้เอามาลงตามกำหนด
ตอนหน้าจะหมดช่วงย้อนอดีตและกลับสู่ปัจจุบันแล้วนะครับ
จะได้รู้กันซะทีว่าแม่วรรณจะเสร็จลูกวินหรือไม่ในตอนหน้านี่แหละ
จริงๆยังมีรายละเอียดอีกเยอะเกี่ยวกับสิ่งที่ไอ้ศักดิ์ของเราทำได้หรือเงื่อนไขต่างๆ แต่ผมจะค่อยๆบอกไปในเนื้อเรื่องก็แล้วกันครับ
อ้อ! ตอนหน้าอาจจะมีซ่อนนิดหน่อยนะครับ แต่ก็จะยาวกว่านี้เพื่อให้ซ่อนได้แบบไม่น่าเกลียด
---------------------------------------
“มันจะเป็นไปได้ยังไงครับลุง! สวยๆแบบนั้นเนี่ยนะจะปล้ำลุงก่อน” ไอ้ศักดิ์ตกใจ ถ้าบอกว่าลุงลงมือข่มขืนยังดูน่าเชื่อถือซะมากกว่าอีก
“ชู่ววว... เงียบๆหน่อยซิวะ จะตะโกนหาพระแสงอะไร แล้วเอ็งจะมาถามข้าทำไมถ้าข้าบอกแล้วเอ็งไม่เชื่อ ไป้ๆ ข้าจะไปนอนแล้ว” ลุงแกย้อนเข้าให้หนึ่งดอกแถมยังโบกมือไล่
ไอ้ศักดิ์จะไม่เชื่อมันก็เห็นกับตา ผู้หญิงดีๆที่ไหนจะมานั่งขย่มตอขอทานอยู่ใต้สะพานเปลี่ยวๆแบบนี้
“ธ โธ่ เดี๋ยวก่อนซิลุง อะ อะ ผมเชื่อแล้ว แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมาปล้ำลุงก่อนได้ล่ะครับ” ไอ้ศักดิ์ออกลูกอ้อน
ลุงขอทานหันมาจ้องหน้าไอ้ศักดิ์พร้อมเลิกคิ้วใส่ “ไหนเอ็งลองบอกข้าซิ ว่าทำไมข้าต้องบอกเอ็งด้วย? คั่กๆ” แกหัวเราะในตอนท้าย
เจอแบบนี้ไอ้ศักดิ์ถึงกับกำหมัด อยากจะซัดหน้าลุงแกซักเปรี้ยง แต่ดูเหมือนความอยากรู้จะอยู่เหนือกว่า มันจึงยอมเอ่ยปากขอร้องอีกครั้ง “ผมอยากรู้จริงๆนะครับลุง ถ้าลุงยอมบอกผม ไม่ว่าลุงจะต้องการอะไร ผมก็จะยอมทำตามที่ลุงบอกทุกอย่างเลยครับ”
“แต่ข้าไม่ได้ต้องการอะไรจากเอ็งนี่ เงินทองข้าก็มีตั้งแยะ” แกพูดพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบเงินปึกใหญ่มาให้มันดู
“โหหห! ลุ้งงงง! ไปเอามาจากไหนเนี่ย!” ไอ้ศักดิ์ตะลึง ถึงมันจะเคยอ่านข่าวว่าขอทานบางคนมีเงินเยอะ แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกเหรียญหรือแบงค์ย่อย แต่เงินปึกที่ลุงแกหยิบมานั้นเป็นถึงแบงค์พันล้วนๆ
“ก็พวกบรรดาผู้หญิงที่เคยปล้ำลุงเค้าให้ๆกันมาคนละพันสองพัน ลุงก็เก็บๆเอาทีละนิดทีละหน่อยนี่แหละ ประหยัดๆไว้ เงินทองมันหายาก” ลุงบอกพร้อมกับเก็บเงินใส่กระเป๋าตามเดิมพร้อมกับรูดซิบปิด
ไอ้ศักดิ์ถึงกับตาค้าง ต่อให้ตอนนี้ลุงแกชี้ก้อนหินแล้วบอกว่าทองมันก็ต้องเชื่อ เพราะดูจากจำนวนปึกเงินแล้ว ลุงแกคงไม่ได้ผ่านมาแค่คนสองคนแน่ๆ ตอนนี้ไอ้ศักดิ์แทบจะคลานเข่า รีบเกาะแข้งขาอ้อนวอนลุงเฒ่าปะหลกๆจนลุงแกส่ายหัว
“เอ็งแน่ใจนะ? ว่าจะยอมทำทุกอย่างที่ข้าต้องการ” ลุงแกถามย้ำ ดูเหมือนน้ำเสียงแกจะจริงจังขึ้น
“แน่ใจซิครับลุง ผมไม่เคยผิดสัญญาอยู่แล้ว” ไอ้ศักดิ์รับปากเป็นมั่นหมาย แต่ในใจคิดจะชิ่งหนีทันทีที่รู้เคล็ดลับของลุงเฒ่า
“ดี! งั้นไปหาเงินมาให้ข้าล้านนึง ข้าถึงจะยอมบอกเอ็ง” แกพูดหน้าตายแต่ไอ้ศักดิ์ถึงกับเอ๋อ
“....อะไรนะลุง” เงินติดตัวซักแดงมันยังไม่มี นับประสาอะไรกับเงินตั้งหนึ่งล้าน
“คั่กๆ ข้าล้อเล่น” แกยิ้มยิงฟันที่เหลือไม่กี่ซี่ให้ไอ้ศักดิ์ดู ก่อนจะเปลี่ยนท่าทีกวนๆเป็นเงียบขรึมจริงจัง
“จริงๆข้าก็ตั้งใจจะบอกตั้งแต่ข้าเห็นหน้าเอ็งแล้วแล้วล่ะ” ขอทานเฒ่าเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสองมือไพล่หลังท่าทางขึงขังผิดกับทุกครั้งก่อนจะเอ่ยต่อ “เอ็งรู้ไหม.... ว่าข้าเฝ้ารอคนที่จะมารับสืบทอดวิชาต่อจากข้ามานานมากแล้ว แต่ไม่มีใครวาสนาถึงเลยซักคน มีเอ็งนี่แหละที่พอจะมีแววอยู่บ้าง”
ไอ้ศักดิ์ออกอาการอึ้งๆกับท่าทีผิดแผกของลุงขอทาน ดูแกเริ่มพูดจาเหมือนหนังจีนกำลังภายในที่มันเคยดูเข้าไปทุกที ‘หรือลุงแกจะบ้าวะ’
“ดูท่าเอ็งคงนึกว่าข้าบ้าซินะ คั่กๆ” แกพูดดักคอ “เอ้า! ดูนี่!” พลันแขนข้างหนึ่งของชายแก่ขยับวูบ พริบตาเดียว ปลายนิ้วชี้ของมือข้างนั้นก็จี้เข้าที่บริเวณไหล่ของไอ้ศักดิ์จนมันปวดแปล๊บ
“อะ อุง! เอ้ย! อะไอเอี้ย!” ไอ้ศักดิ์แตกตื่น ร่างของมันแข็งทื่อราวกับท่อนไม้ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถขยับได้แม้ลุงแกจะถอนนิ้วออก
“คั่กๆ” ขอทานแก่หัวเราะร่าก่อนจะเริ่มอธิบาย
“เอ็งมันไม่รู้อะไร รู้ไหมว่าร่างกายคนเราน่ะมีจุดต่างๆซ่อนอยู่มากมาย ขอเพียงเอ็งมองจุดที่ต้องการให้เป็นและใช้แรงให้พอเหมาะ เอ็งก็จะสามารถทำอะไรกับร่างกายของคนๆนั้นได้ใจ ไม่ว่าจะรักษา ทำลาย หรือควบคุม เหมือนๆกับวิชาฝังเข็มนั่นแหละ” แก่อธิบายเสียยืดยาวแต่แทบจะไม่เข้าหูไอ้ศักดิ์ที่กำลังตะลึงอยู่ และดูเหมือนลุงแกจะรู้จึงคิดจะสาธิตอีก
“อย่างสาวๆพวกนั้น ข้าก็แค่หาทางจี้จุดพวกนี้” ลุงขอทานลงมือจี้จุดไอ้ศักดิ์อีกครั้งบริเวณสะดือ แต่ครั้งนี้แกค่อยๆทำช้าๆให้ไอ้ศักดิ์ได้เห็นเต็มๆตา มันรู้สึกร้อนวูบวาบทันทีที่นิ้วของลุงแกกดลงมา ก่อนความรู้สึกวูบวาบนั้นจะไล่ลามลงต่ำไปยังหว่างขา แล้วมันก็สัมผัสได้ถึงอาการตื่นตัวอย่างรวดเร็วของอาวุธประจำกาย
“จุดนี้จะทำให้เอ็งโด่ไม่รู้ล้ม แต่กับผู้หญิง.... ข้าคงไม่ต้องบอกเอ็งละมั้ง คั่กๆ”แกหัวเราะเสียงแหบๆ พลางคลายจุดให้ไอ้ศักดิ์ด้วยการจี้ไปที่จุดเดิมจนร่างกายกลับเป็นปกติ