.......ก่อนอื่นขอกราบขอบพระคุณงาม ๆ ทุกแรงใจนะครับ.....
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
กัลยา (กุ้ง) ลูกสาวป้าจิต
ผู้ใหญ่หลอกเด็ก ตอนที่ 10
……………………………………………….
“ก็บังเอิญ หนูลืมของ พอจะกลับมาเอา หนูก็ได้ยินสียง......เออ...ก็เลยขึ้นไปดู....” น้องปลายจีบปากจีบคอตอบครูสาว
“แล้วเธอก็แอบถ่ายรูปไช่ไหม...ครูเห็นนะ...”
“หะแรกนะคะ...หนูนึกว่าลุงบุญข่มขืนครูเสียอีก......ที่ไหนได้...อูยยยยย....” น้องปลายทำหน้าทะเล้น แต่ครูสาวอายจนหน้าแดง
“ครูขอร้อง.....ลบภาพนั่น....แล้วอย่าไปเล่าให้ใครฟัง....นะคะ....”
“คร้าครู.....แต่หนูก็ไม่แน่ใจนะคะว่าจะเผลอปาก หรือปล่าว.....เฮ้อ รู้ถึงใหนอายถึงนั่น......” น้องปลายจีบปากจีบคอจนครูสาวหมั่นไส้
“ปลาย....เธออยากได้อะไร...บอกครูมา......”
“จริง ๆ นะคะ......” น้องปลายทำตาโต พลางคิดในใจ.../ “สำเร็จ...เข้าทาง..”/>......................................
......................................
ครูสาวขับรถกลับบ้านด้วยจิตรใจสับสน น้องปลายขอให้เธอจ้างน้องปลายไปทำงานบ้านให้ สัปดาห์ละครั้ง โดยไม่ต้องจ่ายค่าแรง แต่การเรียนพิเศษ ขอเรียนฟรี นี่ไม่ใช่ปัญหา ปัญหามันอยู่ที่ น้องปลายขอรถประจำตำแหน่งเป็น มอเตอร์ ไซค์ 1 คัน เพื่อขี่ไปทำความสะอาดบ้านครู
ฟังมันก็ดูดี แต่นี่มันแบรคเมล์ เอามอเตอร์ไซค์ชัด ๆ ถ้าเธอยอม ก็เท่ากับว่าเธอเสียท่าเด็ก
แต่ถ้าไม่ยอม แล้วเรื่องนี้ แพร่กระจายออกไปก็จบกัน เธอคงไม่อาจพบหน้าผู้คน......หรืออีกวิธี...ไหน ๆ ลุงพลก็หย่ากับป้าจิตแล้ว เอาลุงพลเป็นผัวเสียเลยเป็นไง จะว่าไปแล้ว ลีลาแกก็ไม่เบาทั้งยังสร้างความสุขให้เธอได้ไม่น้อยนี่นา......นึกแล้วครูสาวก็เสียววูบที่ท้องน้อย....../ แกไม่น่าพลาดเลย....” .... ครูสาวนึกด่าตัวเอง โดยไม่เฉลียวใจสักนิดว่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นแผนของน้องปลาย
ถ้าเอาลุงบุญเป็นผัว เรื่องก็จบ แต่พอครูสาวนึกถึงใบหน้า และฐานะทางสังคมของลุงบุญ เธอก็สั่นหัว มันก็น่าอับอายเช่นกันนั่นละ
สุดท้ายครูสาวก็ตัดสินใจ....แวะไปสอบถามราคา มอเตอร์ไซที่ร้านขายรถมือสอง
......”นังปีศาจน้อย....ฝากไว้ก่อนเถอะ....ฉันจะเอาคืนให้ได้สักวัน......” ครูสาวคิดในใจ พร้อมนึกถึงใบหน้าน้องปลาย
................................................................
ผ่านไป 2 เดือน ผู้คนก็ถึงสาเหตหย่าร้างระหว่างป้าจิต กับลุงบุญ เมื่อป้าจิตย้ายไปอยู่บ้านกับท่านปลัด...บทสรุป ป้าจิตมีชู้.....แต่ลุงบุญคำ รอดตัวไปเพราะไม่มีใครรู้ความลับของแก
ครูนรินธร ยังคงมาเปิดสอนพิเศษให้กับนักเรียนเช่นเดิม แรก ๆ เธอก็กังวล แต่เมื่อท่าทีวางเฉยของลุงบุญ ที่ไม่มาเกะกะ ตอแย ครูสาวก็สบายใจขึ้นมาก
เฒ่าบุญยังได้แต่แอบมอง น้องอีฟ โอกาส จังหวะ นั้นยังไม่มีเลย คนสบายตัวสุด ๆ คือน้องอิ๋ว เด็กสาวตัวเล็ก นมโต ที่แอบมาหาลุงบุญบ่อย ๆ ช่วงเลิกเรียน น้องอิ๋ว ได้เปรียบใครที่สุดเพราะบ้านอยู่ไกล้ลุงบุญ อิ๋ว จะเรียกลุงบุญว่าผัวเสมอเวลาอยู่ด้วยกัน ขณะที่น้องปลาย ตอนนี้สาวน้อยกำลังเห่อรถมอเตอร์ไซ........
รถกระบะมือสอง ราคาสองแสนต้น ที่ได้จากการเอาเงินที่ป่าจิตทิ้งไว้ให้ แกบอกว่าเป็นเงินเก็บของแกเอง บวกกับ เงินที่ขายรถสามล้อ ลุงบุญติดตั้งหลังคา และเบาะนั่งเข้าไป เท่านี้ แกก็สามารถรับเด็กได้มากขึ้น ไกลขึ้นแน่นอนมันช่วยให้แกมีรายได้มากขึ้น
“เห็นน้องปลายมีมอไซ ใช้แล้ว แม่น้อยยังจะให้น้องปลายมันนั่งรถรับส่งกับพี่ไหมละ...” ลุงบุญถามน้อย แม่น้องปลาย
“เหมือนเดิมละพี่ ฉันนะไม่อยากให้มันใช้ เล้ย...มอซง..มอไซ มันก็อยู่แค่ ป.6...อันตราย แต่ไม่รู้มันไปคุยอีท่าใหนกับครูนั่น....” น้อยกล่าวด้วยสีหน้ากังวล
“อืมมม....ก็แล้วแต่แม่น้อยนะ....ส่วนฉันก็เก็บเงินเท่าเดิมนั่นละ...ถึงแม้จะเปลี่ยนเป็นกระบะก็ตาม....”
“จะพี่บุญ.....ฉันนะ...สบายใจที่สุด ที่มันได้อยู่ในความดูแลของพี่บ้าง ถึงแม้จะแค่ช่วงรับส่งก็ตาม.....” แม่น้อยกล่าว
“เออ......พี่ก็รักมันเหมือลูกเหมือนหลานนั่นละ....” ลุงบุญกล่าวขึ้นบ้าง แต่ในใจกลับนึกละอาย ที่ความจริง หากจะนับตอนนี้ ปลายมันก็เท่ากับว่าเป็นเมียหลวงของแกแล้ว.....
“พี่บุญ.........” น้อยเม้มปาก.....
“มีอะไรน้อย........” ลุงบุญถาม
“มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากบอกพี่......ความจริงฉันกะจะเก็บ และให้เรื่องนี้มันตายไปกับฉันแล้วละ.....”
“อะไรน้อย...ว่ามา....” ลุงบุญสงสัยหนักขึ้นไปอีก
“ฉันไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากพี่นะ.......ถึงให้ฉันก็ไม่เอา....เพียงแต่ฉันอยาไห้พี่รู้เท่านั้น ฉันอึดอัดเหลือเกินที่ต้องเก็บมันคนเดียว...ใหนๆ พี่ก็หย่ากับพี่จิตแล้ว ....ฉัน.......”
“น้อย.....”
“จำเรื่องที่ผ่านมาได้ไหม.....ตอนที่น้อยยังไม่มีรถ...แล้วต้องอาศัยจ้างรถสามล้อพี่ในการรับส่งผัก......”
“พี่จำได้ทุกอย่าง.....ทุกอย่าง....” ลุงบุญเน้นคำ
“พอฉันแต่งงาน ก็เลิกใช้บริการรถพี่........”
“อืมมมมม.....”
“แล้วผัวฉัน มันก็ทิ้งฉันกับลูก...หลังจากที่มันรู้ว่า น้องปลายไม่ใช่ลูกมัน...” แม่น้อยกล่าว ลุงบุญมองหน้าพยายามค้นหาคำตอบ…….
“แล้วแต่พี่จะเชื่อหรือไม่นะ....น้อยไม่ได้บังคับ......และน้อยไม่ได้เรียกร้องอะไร...บอกแล้วถึงให้น้อยก็ไม่เอา...
ปลาย..มัน เป็น ลูกของพี่........” แม่น้อยกล่าวเน้นทีละคำ ลุงบุญเย็นวาบไปทั้งตัว ทุกอย่างเงียบไปครู่ใหญ่
“น้อย.....นี่...แล้วน้องปลายรู้เรื่องนี้หรือไม่....” ลุงบุญถาม
“ไม่......ฉันไม่ได้บอก.....”
.............................................
.............................................
ลุงบุญกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกมึนงง แกเชื่อสนิท โดยไม่แครงใจ และนึกด่าทอตัวเอง ที่ทำไมไม่เฉลียวใจสักนิด ตอนนั้นความที่ต้อง รับจ้างส่งผักให้แม่น้อย คาวมไกล้ชิด ความเห็นใจ ทำให้แกแอบเป็นชู้กับน้อย ทั้ง ๆ ที่แกก็มีแม่จิตอยู่แล้ว จากนั้นน้อยก็แต่งงาน ไม่นานก็คลอดลูก....
“เวรเอ้ยยยยยยย......ทำไมแกไม่เฉลียวใจสักนิดวะ....ไอ้บุญ....” เสือเฒ่ารำพึงด่าทอตัวเอง ที่ดันไปเอาลูกตัวเองทำเมีย ....././ก็มันไม่รู้นี่หว่า../>.........................................
…………………………
…………………………
ดีหน่อยคือความอิสระ เหงา หน่อยเพราะต้องนอนคนเดียว ลุงบุญพลันคิดถึงน้องฝ้ายกับน้องมาย
.......................................
/ ๆ กั้นอยู่ระหว่างความรัก กับความใคร่
เรื่อง ของลุงบุญ มันยากจะบอกได้ว่ามันเป็นความรักหรือความใคร่ หรืออาจเป็นได้ทั้งสอง
แต่ผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตลุงบุญ มันเป็นเพียงความใคร่เท่านั้น หาใช่ ความรักไม่/>.......................................
“คิดถึง..จัง.” ลุงบุญส่งข้อความใน line
“หายไปเป็นเดือนเลยนะคะ.....” เป็นข้อความตอบมา
“คิดถึงมาก....” ลุงบุญพิมพ์ข้อความย้ำ
“คิดถึง แต่ไม่โทร.ไม่ line .....”
“อยากไปหาใจจะขาด...แต่กลัวผิดสัญญา...”
“ก็บอกแล้วไง จะมาเมื่อไรก็ได้..แต่อาก็เงียบหายไปเฉย ๆ ....”
“งั้น พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ อาไปหาที่หอนะ.....”
“ไม่ต้อง....หนูจะกลับบ้าน.....”
“ซะงั้น.......” ลุงบุญตอบข้อความพร้อมส่งสติกเกอร์รูปหมีร้องไห้
………เงียบไปเกือบ 10 นาที ก็มี ข้อความ line ส่งเข้ามา คราว นี้เป็นน้องฝ้าย
“ได้ยินว่าออกระกระบะ....”
“ครับ...กระบะมือสอง....”
“ฝ้าย กับ มายจะนั่งรถไฟกลับบ้าน ไปรับที่สถานีรถไฟได้ไหมคะ.เวลา 19.45...”
“ยินดีครับ......” ลุงบุญตอบตกลงทันที
“ที่สถานี อำเภอ +++ นะ....” น้องมายบอกจะลงที่สถานีรถไฟ อีกที่หนึ่ง
“ทำไมละครับ น้องมาย...”
“ลงที่บ้าน คนก็เห็นทั้งอำเภอสิคะ....ว่าพวกหนู ให้ลุงมารับ.....”
“อ๋อ.....ครับ...รอบคอบดี.....”
“ค่ะ......” น้องมายตอบ
“ตกลงตามนั้นครับ...”
“แล้วพบกันนะคะ......”
“ครับผม.......” ลุงบุญส่งข้อความ พร้อมสติกเกอร์ วันทยาหัถ
.......................................
วันนี้ลุงบุญตื่นสาย แกหลบหน้าเด็ก ๆ ทั้ง 3 ที่มาเรียนพิเศษ ไม่ใช่ไม่กล้าสู้หน้า แต่แกต้องการเก็บแรงให้ได้มากที่สุด การไปรับเด็กสาวทั้งสองที่สถานีต่างอำเภอ มันจะผ่านรีสอร์ทตั้งหลายที่ และแกก็เลือกในใจไว้แล้ว ว่าแกจะแวะรีสอร์ทใหนดี แน่นอน แกจะหาโอกาสบอกความจริงกับน้องปลาย .โดยไม่ให้ อีฟ กับอิ๋ว รู้ว่าความจริงที่แกก็เพิงรู้ ว่าน้องปรายเป็นลูกสาวแก ที่เกิดกับแม่น้อย
.....................................
สองสาวลงรถไฟ แล้วเดินตรงมาที่ลุงบุญยืนอยู่ ไม่มีคำทักทาย สองพี่น้องเดินตามลุงบุญไปที่รถ โดยเว้นระยะประมาณ 2 เมตร
รถกระบะลุงบุญเป็นรถแบบตอนเดียว ทั้งสามจึงต้องนั่งด้วยกันอยู่แถวหน้าทั้งหมด น้องฝ้ายนั่งกลาง ส่วนน้องมายนั่งชิดขอบหน้าต่าง
“ทานข้าวมายังครับ ไปหาที่ทานข้าวคุยกันก่อนนะครับ” ลุงบุญกล่าวกับสองสาว
“ไปที่บ้านอา....” ฝ้ายตอบสั้น ๆ
“ราจะไปนอนที่บ้านอา พรุ่งนี้เช้า อากลับมาส่งพวกเราที่นี่ แล้วเราจะนั่งรถไฟกลับบ้าน” น้องมายอธิบาย ลุงบุญพยักหน้าเข้าใจ
“คงไม่มีปัญหานะคะ.ถ้าเราจะขอไปนอนบ้านอาสักคืน..” น้องฝ้ายกล่าวเสียงราบเรียบ
“ความจริงอยากให้อยู่ตลอดไป....” ลุงบุญกล่าว
“ลองไหมละ......รับรอง พ่อสั่ง อส. มากระทืบอาแน่ 555....” น้องมายกล่าวพลางหัวเราะ
“ถ้าได้ตายในอ้อมกอดเมียทั้งสอง ถึงตายพี่ก็ยอม......” ลุงบุญเปลี่ยนสรรพนามเฉย
“ลิเก...” น้องฝ้ายกล่าวลอย ๆ
เสือเฒ่าจอดรถซื้อของกินข้างทาง แล้วขับรถตรงดิ่งไปที่บ้าน ระหว่างทางน้องฝ้ายเอียงแก้มซบที่ไหล่ลุงบุญ
........อะไรจะสุขขนาดนี้ สำหรับ พ่อหม้าย วัย 54 ที่มีสาวน้อยแสนสวย มาหาถึงที่ ถึง 2 คน
รถกระบะตอนเดียว เลี้ยวมุม 4 แยก แล้วแล่นตรง เกือบ 100 เมตร ขณะที่ลุงบุญ กำลังจะหักรถเลี้ยวเข้าบ้าน
พลันเสือเฒ่าก็ต้องชงัก ไฟฟ้าด้านล่างส่วนที่ครูนรินธรเช่าอยู่เพื่อสอนพิศษ ยังสว่าง รถยนต์ของครูนรินธร จอดอยู่หน้าบ้าน
ลุงบุญใจหายวาบ ...../ 200 เมตร
“รถใคร....”.น้องฝ้ายกล่าวขึ้น....
“ครูนรินธร แกมาเช่าบ้านสวนล่างเพื่อสอนพิศษ.....”
“ดึกขนาดนี้ยังไม่กลับ....บอกมานะ ว่ามีอะไรกัน....” ฝ้ายกล่าวขึ้นบ้าง
“เปล่าว........แต่อาก็ไม่เข้าใจว่าเขามัวทำอะไรอยู่.....”
“เชื่อได้ไหมนิ......เจ้าเล่ห์อย่างอา.....” น้องมายซักยังกะเมียคาดคั้นเอาความผิดจากผัว
“กลับไปส่งเราที่บ้าน “ ฝ้ายกล่าวเสียงแข็ง ดวงตาเขียวปัด
................
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน