เซ่นสรวงสังเวยสวาท

[pamaaeng]

ได้อ่านผลงานของคุณพงษ์เทพ ที่โพสลงบอร์ด หลายเรื่องแล้ว
ก็อยากแชร์ แลกเปลี่ยนกันบ้าง ....

ผลงานเรื่องนี้ เป็นเรื่องสั้น เขียนส่งเข้าร่วมกิจกรรมภายในกลุ่ม
โจทย์ .. อำนาจลี้ลับ
จะลี้ลับตามโจทย์ หรือไม่ ... ก็ลองอ่านกันดู ครับ




เรื่อง : เซ่นสรวงสังเวยสวาท
ผลงานป๋าชาติ


ม่านหมอกยามเช้าแผ่ปกคลุมภูเขาและแมกไม้ หนาทึบคล้ายดั่งกำแพงทะมึนที่คอยปกป้องไม่ให้มีใครรุกล้ำเหยียบย่างเข้าไป .. ทั้งผืนป่าเงียบสงัด ไร้เสียงสรรพสิ่งที่ควรจะได้ยิน นอกจากเสียงลมหายใจหนักๆ ที่พ่นออกมาจากจมูกของชายหนุ่มร่างสันทัดในชุดซาฟารีซึ่งจับจ้องมองหุบเขาเบื้องหน้าด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง.. การเดินทางครั้งนี้เขาเดิมพันชีวิตกับโชคชะตา และตอนนี้จุดมุ่งหมายที่เขาใฝ่หาก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว... ณ ที่ตรงนั้น จะมีสิ่งที่เขาตามหาซุกซ่อนอยู่หรือไม่?

วิศรุต คลั่งไคล้ในเรื่องเล่าปรัมปรามาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อเติบใหญ่ก็เลือกเรียนในสาขาโบราณคดี และนั่นทำให้เขาได้พบกับหนังสือโบราณเล่มหนึ่ง ที่กล่าวถึงยาอายุวัฒนะ เมื่อค้นคว้าเพิ่มเติมก็พบว่ามันสอดคล้องกับเรื่องเล่าที่เขาเคยได้ยินมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก อุดรปุระ นครโบราณที่เพียบพร้อมไปด้วยวิทยาการที่ล้ำสมัยและรอบรู้ในเรื่องสมุนไพร กษัตริย์แต่ละพระองค์ที่ปกครองก็มีพระชนม์อายุยืนนานเป็นร้อยๆ ปี ด้วยตัวยาพิเศษที่ปรุงขึ้นมาโดยเฉพาะ และสิ่งที่ทำให้เขาสนใจจนตัดสินใจออกค้นหาโดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากคนรอบข้าง ก็คือ ส่วนผสมที่สำคัญของยาอายุวัฒนะนั้นก็คือ กล้วยไม้สีเลือด กล้วยไม้พันธ์หายากที่เชื่อกันว่าสูญพันธ์ไปแล้ว แต่เขาเชื่อว่ามันยังมีอยู่ในป่าลึกทางภาคเหนือของประเทศไทย

นาย ..ที่นั่น มันเป็นป่าผีสิง เป็นแดนต้องห้าม คนแถวนี้ ไม่มีใครกล้าเข้าไปหรอก ... นั่นเป็นคำบอกกล่าวของพรานท้องถิ่นทุกคน ที่วิศรุตตั้งใจจะว่าจ้างให้นำทาง และไม่ว่าเขาจะจ้างด้วยราคาสูงลิ่วแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่มีใครรับงานนี้ ...ไปที่นั่น ก็ไปหาที่ตายเปล่าๆ .. แต่ในขณะที่วิศรุตกำลังจะถอดใจอยู่นั้น ก็มีชาวบ้านคนหนึ่งแอบมากระซิบบอกกับเขาว่า ถ้านายอยากไปที่นั่นจริงๆ มีคนเดียวเท่านั้น ที่กล้าพาไป

พรานคำ หรือ ไอ้บ้าคำ ตามที่ชาวบ้านเรียกกัน คือ คนๆ นั้น คนที่เคยไปป่าแห่งนั้น และรอดมีชีวิตกลับมา แต่ก็แลกกับอาการบ้าๆ บอๆ ไม่ยอมสุงสิงกับคนอื่น ปลีกตัวไปอยู่ตามลำพังคนเดียวบนเขาท้ายหมู่บ้านโน่น

แรกพบหน้า วิศรุตแทบจะถอดใจเป็นคำรบสอง ด้วยพรานคำนั้น ไม่มีท่าทางเหมือนนายพรานผู้ชำนาญเลยสักนิด ตัวก็เล็ก หุ่นก็ผอมเกร็งราวกับคนขาดสารอาหาร หนวดเคราก็รกรุงรัง กลิ่นตัวก็เหม็นสาบเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นปี อีกทั้งอายุก็เยอะ เกือบๆ 60 ปี เห็นจะได้ .. แบบนี้ จะไหวเร้อ? วิศรุตคิดสบประมาทอยู่ในใจ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก จำยอมว่าจ้างพรานคำในอัตราที่สูงลิ่ว พร้อมกับยกปืนลูกซองให้เป็นรางวัลอีกหนึ่งกระบอก แต่ที่ชวนให้หงุดหงิดที่สุด ก็คงไม่พ้นคำพูดสุดท้ายของพรานคำซึ่งกล่าวปิดท้ายว่า ถ้านายบ่อยากฮื้อเมียเป็นม่ายมีผัวใหม่ ก็ขอฮื้อทำตามที่เฮาบอกทุกคำ ซึ่งพรานคำไม่ได้พูดลอยๆ ขึ้นมาเฉยๆ แต่มองไปที่ ชนิกานต์ เมียสาวสุดสวยของวิศรุตด้วยนี่สิ ทำเอาเขาไม่ชอบหน้าพรานคำมากขึ้นกว่าเดิม

ชนิกานต์ นักเคมีสาว อดีตดาวคณะจากรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดัง หลังจากเรียนจบ เธอก็ถูกชักชวนให้เป็นนักวิจัยของบริษัทยาชั้นนำแห่งหนึ่ง และเธอคนนี้แหละที่มีส่วนผลักดันให้วิศรุตดั้นด้นตามหากล้วยไม้สีเลือดอย่างเอาเป็นเอาตาย... แน่ละ ส่วนหนึ่งมาจากต้องการเติมความฝันให้กับสามี อีกส่วนหนึ่งก็เป็นประโยชน์ทางการค้า ถ้าหากว่ามันมีอยู่จริงๆ ละก็ ลองคิดดูสิว่า มันจะทำเงินได้มหาศาลเพียงไหน? ยาอมตะ ชะลอความหนุ่มความสาว ยืดอายุให้ยืนยาว มีเศรษฐีคนไหนบ้าง ที่ไม่ต้องการมัน
วิศรุตรู้จักชนิกานต์ในงานเปิดตัวสินค้าของบริษัทยาในฐานะพรีเซนเตอร์ นอกจากจะสวยบาดตาแล้วรูปร่างของเธอก็ยังเซ็กส์ซี่บาดใจผู้ชายพอๆ กัน ทำให้เขาตกหลุมรักเธอในทันที... ด้วยฐานะครอบครัวของวิศรุตที่อยู่อันดับต้นๆ ของเมืองไทย อีกทั้งหน้าตาของเขาเองก็หล่อเหลาไม่น้อยหน้าดาราชายชื่อดังบางคน จึงไม่เป็นเรื่องยากที่เขาจะหาทางทำความรู้จักกับชนิกานต์ และหลังจากคบหาดูใจกันได้ไม่นานวิศรุตก็ขอเธอแต่งงาน และเพิ่งฉลองครบรอบ 1 ปี ไปเมื่อไม่นานมานี้เอง ..ด้วยความที่ทั้งคู่ ชื่นชอบการผจญภัยและกิจกรรมกลางแจ้ง การเดินทางครั้งนี้ นอกจากจะตามหากล้วยไม้สีเลือดแล้ว ยังเหมือนเป็นการฮันนีมูนรอบสองอีกด้วย

"กาแฟ ค่ะ พี่ช้าง" เสียงใสๆ จากด้านหลังดึงสติของวิศรุตให้หลุดพ้นจากภาพตรงหน้า เขาเหลียวหน้าหันกลับไปมอง ก็เห็นชนิกานต์ในชุดซาฟารีแบบเดียวกับเขาสวมใส่อยู่ กำลังเดินเข้ามาหา พร้อมกับยื่นแก้วกาแฟในมือให้ ...เขาส่งยิ้มให้กับเธอ กล่าวขอบคุณก่อนจะยื่นมือไปรับ
"มันอยู่ที่นั่น ใช่ไหมค่ะ" ชนิกานต์สวมกอดสามีทางด้านหลัง ใช้คางเกยไหล่ของเขาแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
วิศรุตยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ ดวงตาส่องประกายเจิดจ้า.. "ใช่จ๊ะ น้องออย.. มันอยู่ตรงนั้น รอให้เราไปค้นพบด้วยกัน"

ทั้งคู่ยืนพรอดรักตามประสาผัวหนุ่มเมียสาว โดยไม่รู้ว่า การกระทำของพวกเขานั้นตกอยู่ภายใต้สายตาหื่นกามของพรานคำโดยตลอด ...

...............................................

"น้องออย นั่นไง ...เห็นไหม? มันอยู่ตรงนี้ จริงๆ ... ตรงตามที่เขียนไว้ในหนังสือทุกอย่าง" วิศรุตร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองซากเมืองโบราณที่โผล่ให้เห็นบางส่วน เมืองคงถูกทิ้งร้างไปนานจนต้นไม้ขึ้นแผ่ปกคลุมไปเกือบหมด มีเพียงรูปปั้นขนาดใหญ่เท่านั้นที่ส่วนยอดของมันโผล่พ้นขึ้นมาเหนือยอดไม้ ถึงจะพังไปบ้าง แต่ก็พอดูออกว่าเป็นใบหน้าของคน คาดเดาได้ว่าคงจะเป็นใบหน้าของกษัตริย์ซึ่งปกครองเมืองนี้อย่างแน่นอน

ครืนๆ ๆ ครืนๆ ๆ ... เปรี้ยง งงงงงง งงงงงงงงงง
จู่ๆ ก็เกิดพายุพัดแรง ตามมาด้วยเสียงฟ้าร้องคำราม ก่อนที่จะมีสายฟ้าฟาดลงมาบนปลายยอดรูปปั้น ..เสียงดังสนั่น พร้อมกับเศษหินที่แตกกระจาย

"โอ้ องค์เทพศิวะ ผู้ยิ่งใหญ่ ...ยกโทษฮื้อพวกเฮาด้วย"
"พรานคำ เกิดอะไรขึ้น" วิศรุตละล่ำละลักถามพรานคำ เมื่อเห็นเขาทรุดตัวนั่งยองๆ สองมือยกไหว้ท่วมหัว เนื้อตัวสั่นเทิ้ม
พรานคำสีหน้าซีดเผือด บอกกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาดกลัวสุดๆ ว่า "นาย.. เทพเจ้ากำลังโกรธ ที่พวกเฮาบุกรุกเข้ามารบกวน"
"เทพจง เทพเจ้าที่ไหน? พรานคำกลัวไม่เข้าเรื่อง ก็แค่ฟ้าร้องฟ้าผ่าตามธรรมชาติเท่านั้นแหละ"

เปรี้ยง งงงงงง .... เปรี้ยง งงงงงง งงงงงงงงงง
วิศรุตพูดไม่ทันจบ ฟ้าก็ผ่าลงบนยอดรูปปั้นจุดเดิมถึงสองครั้งติดๆ กัน

"เห็นไหมนาย เทพเจ้าเตือนมาแล้ว นายเชื่อเฮาเถอะ ..วันนี้ เฮาถอยออกไปก่อน รอฮื้อองค์เทพหายโกรธ เฮาค่อยกลับมาใหม่"
"พรานคำ ...!! ชั้น..." วิศรุตโกรธจนหน้าแดงก่ำ เงื้อมือกำหมัดหมายจะชกพรานคำตรงหน้า ...ความสำเร็จรออยู่ตรงหน้า จะให้เขาถอยกลับออกไปนะหรือ ไม่มีวันเสียหรอก
ชนิกานต์จับไหล่วิศรุตเอาไว้ ไม่ให้ทำอะไรบุ่มบ่าม "พี่ช้างค่ะ ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ ...ออยว่า เรากลับออกไปก่อนก็ดีนะค่ะ"
"น้องออยก็เชื่อคำพูดเพ้อเจ้อของพรานคำ ด้วยเหรอ?" วิศรุตกระชากเสียงถาม ดวงตาแข็งกร้าวไม่แตกต่างจากเด็กๆ ที่ถูกขัดใจ

ชนิกานต์รู้นิสัยของสามีดี เธอยิ้มอย่างอ่อนหวาน ใช้น้ำเย็นเข้าลูบ "นั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่พี่ช้างดูโน่นซิค่ะ เมฆฝนตั้งเค้ามาแล้ว ดูท่าจะตกหนักเสียด้วย ออยว่าเราหาที่พักหลบฝนกันก่อนดีกว่าค่ะ รอให้ฝนซาค่อยกลับมาใหม่ก็ได้ เมืองอุดรปุระแห่งนี้ไม่หนีพี่ช้างไปไหนหรอกค่ะ"

...............................................

"โชคดีจริงๆ ที่เจอถ้ำนี้ ไม่งั้นพวกเราคงแย่ แน่ๆ" ชนิกานต์เอ่ยเปรยออกมา เมื่อเข้ามาอยู่ในเวิ้งถ้ำที่ทั้งแห้งและอบอุ่น หันไปมองด้านนอกก็เห็นสายฝนที่กระหน่ำเทลงมาอย่างหนักราวกับฟ้าถล่ม ฟ้าแลบแปลบๆ ตามด้วยฟ้าร้องดังกึกก้อง อยู่ตลอดเวลา ...เธอนึกไม่ออกเลยว่า ถ้าหากพรานคำไม่สังเกต พบถ้ำแห่งนี้ พวกเธอจะเป็นยังไง? ฝนตกหนักขนาดนี้ มนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างพวกเราจะทนได้นานสักเท่าไหร่?

"ในถ้ำนี้ปลอดภัยดี นายหญิงพักได้อย่างสบายใจ" พรานคำบอก หลังจากเดินสำรวจรอบถ้ำเรียบร้อยแล้ว
"ขอบใจพรานคำมากๆ เลยจ๊ะ"
"เป็นหน้าที่ของเฮาที่ต้องดูแล .. เฮาก่อไฟไว้ตรงโน้นแล้ว นายผู้หญิงกับนายผู้ชายไปผิงไฟฮื้ออุ่นๆ เดี๋ยวจะบ่สบายเอาได้"
"แล้วพรานคำละ ไม่ไปผิงไฟด้วยกันเหรอ?"
"เฮาจะก่อไฟอยู่ตรงนี้ คอยเฝ้าปากทางเอาไว้ เผื่อมีอะไรเข้ามา"

พรานคำพูดจบก็ถอดเสื้อและกางเกงที่สวมอยู่ออกหน้าตาเฉย เหลือแต่กางเกงในดำๆ ยานๆ ตัวเดียว ทำเอาชนิกานต์ต้องเบือนหน้าหลบ แต่ก็ยังไม่วายเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ห้อยตุงอยู่ตรงหว่างขาของพรานคำ ... ใหญ่ จัง !!

...............................................

ท้องฟ้าเริ่มมืด แต่ฝนเบื้องนอกยังคงตกไม่ยอมหยุด ชนิกานต์มองดูสายฝนที่โปรยปรายอย่างกระสับกระส่าย ด้วยเธอนั้นเปียกแฉะไปทั้งตัว นึกอยากจะเปลื้องผ้าผิงไฟให้คลายหนาวเช่นเดียวกับสามีที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่ก็ไม่กล้าทำเพราะอายพรานคำ.. ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ไกลถึงปากถ้ำก็ตามเถอะ แต่เธอก็รู้สึกกระดากใจอยู่ดี... แต่สุดท้ายแล้ว ชนิกานต์ก็ทนความหนาวเหน็บต่อไปไม่ไหว ไม่รู้ว่าฝนจะตกอีกนานแค่ไหน? หากตกทั้งคืนถึงเช้าพรุ่งนี้ก็คงแย่แน่ๆ เธอข่มความเขินอายถอดชุดที่เปียกชุ่มออก เหลือแต่ชุดชั้นในตัวเล็กๆ ที่แทบปิดบังอวัยวะส่วนสงวนไม่มิด



"อุ้ย พี่ช้าง ...จะทำอะไรน่ะ ... อย่าค่ะ ....อูยยยยย พี่ช้าง ...อย่า ...เดี๋ยวพรานคำมาเห็นเข้า... อึ๊ยยยย" ชนิกานต์อุทานออกมาเบาๆ เมื่อวิศรุตดึงร่างของเธอไปสวมกอด มือไม้อยู่ไม่นิ่งลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ
วิศรุตซุกหน้าไซ้ซอกคอภรรยาสาว ในขณะรูดกางเกงในที่เขาสวมอยู่ลงไปคาที่ปลายเท้า พร้อมกับเบี่ยงเบนความสนใจของเธอให้มองไปที่พรานคำซึ่งนั่งหลับนกอยู่ไกลๆ "ไม่หรอก ..พี่ดูดีแล้ว ...แกนั่งสัปปะหงกอยู่ตรงโน้น เห็นไหม?"
ชนิกานต์มองตามที่สามีบอก โดยไม่รู้ตัวเลยว่าชะตาหอยของเธอกำลังจะขาด "แต่ ... ออย ว่า ... อูยยยย ....ซีสสสสสส"

ชนิกานต์พยายามห้ามปรามสามีที่กำลังหื่นด้วยเธอนั้นกระดากอายใจ แต่วิศรุตไม่ฟังเสียง รั้งขอบกางเกงชั้นในของเธอไปด้านข้างแล้วเสียบควยเข้าร่องหีในทันที... วัวเคยค้าม้าเคยขี่ ถึงชนิกานต์จะไม่ได้เตรียมตัวพร้อมรับ แต่พอควยของสามีเสียบเข้าร่องหีปั๊บเธอก็ขมิบหีรับปุ๊บ... วิศรุตได้ทีกดควยซ้ำ แทงพรวดเดียวมิดด้ามยันโคน

"อูยยยย...พี่ช้าง... จะแทงเข้ามา ก็ไม่บอก" ชนิกานต์ทุบหน้าอกวิศรุตเบาๆ เป็นการแก้ขวยที่ถูกเขาจับเย็ด
"ถ้าบอกก่อนก็ไม่ตื่นเต้นนะซิจ๊ะ"

วิศรุต ก้มหน้าลงไปพรมจูบเหนือเนินอกขาวๆ ใช้มือรั้งบราปลิ้นนมข้างหนึ่งออกมา แล้วอ้าปากงับพร้อมกับออกแรงดูดเบาๆ ก่อนจะตวัดลิ้นเลียวนไปรอบๆ ป้านหัวนมสีน้ำตาลอ่อน ...พร้อมกับกระดกก้นซอยควยช้าๆ เบาๆ เป็นการอุ่นเครื่องเบิกรูหีให้พร้อมรับการเย็ดที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ชนิกานต์เปิดใจรอรับความสุขสันต์ที่วิศรุตจะมอบให้ เธอเชิดหน้าหลับตาพริ้ม ยกสองมือโอบกอดรอบคอของสามี กดศีรษะเขาแนบกับสองเต้าหยุ่น เรียวขายาวก็แบะถ่างอ้าออก เปิดทางให้เขาสอดใส่ควยได้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น

แต่ในขณะที่ชนิกานต์กำลังดื่มด่ำกับรสรักรสสวาทที่วิศรุตกำลังมอบให้อยู่นั้น เธอก็รู้สึกเหมือนถูกใครบางคนจ้องมอง... เธอเปิดตา แล้วเหลือบมองไปรอบๆ ถ้ำที่มืดสนิท มีเพียงแสงสลัวๆ จากกองไฟที่ก่อไว้ แต่ก็เพียงพอที่จะมองเห็น...ใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่ .. พรานคำ !!

"ว้ายยยย ..." ชนิกานต์หวีดร้องด้วยความหวาดกลัวอย่างสุดเสียง ... เมื่อเหลือบเห็นพรานคำที่ควรจะอยู่หน้าปากถ้ำกลับยืนจังก้าอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร และที่ทำให้เธอต้องตกใจจนแทบคุมสติไม่อยู่นั้น ก็เป็นเพราะพรานคำที่เธอเห็นนั้นไม่ใช่พรานคำที่เธอรู้จัก แต่เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้  ...ใบหน้าหยาบกร้านที่เคยดูซื่อๆ ไม่มีพิษภัย บึ้งถมึงดูน่ากลัว ผมเผ้าชี้ชัน ดวงตาเบิกโพลงแดงก่ำเรืองรองอยู่ในความมืดสลัว

"พวกสูเจ้า บังอาจนัก กล้าดียังไงถึงได้สมสู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของข้าเช่นนี้" เสียงที่เปล่งออกมาจากปากของพรานคำดังก้องกังวานไปทั้งถ้ำ เสียงนั้นทั้งแหบทั้งห้าวฟังแล้วชวนให้ขนลุก
"พรานคำ .. เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก ชั้นชักจะเหลืออดแล้วนะ เมื่อตอนบ่ายก็ทีหนึ่งแล้ว ตอนนี้ยังแกล้งทำเป็นผีมาหลอกอีก" วิศรุตผุดลุกขึ้นมายืนประจันหน้ากับพรานคำ ในใจเดือดปุดๆ นึกโมโหพรานคำที่มาแอบดูเขาเย็ดกับชนิกานต์ แถมยังแกล้งทำตัวเป็นเทพเจ้ามาหลอกเขาซ้ำอีก
พรานคำยืดอกยกไหล่ หันไปมองวิศรุตด้วยสายตาที่เย็นชา กล่าวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวดังก้องวังวานผิดไปจากปกติ "ข้าไม่ใช่พรานคำของพวกเจ้า ...ข้าคือ เทพศิวะ ผู้ปกครองดินแดนแห่งนี้ ...พวกสูเจ้าลบลู่ข้า พวกสูเจ้าจะต้องได้รับโทษ"
"แนะ ยังไม่เลิกอีก แบบนี้ต้องสั่งสอนให้รู้สำนึกสักหน่อยแล้ว"

วิศรุตโกรธจัดจนขาดสติ พุ่งปราดเข้าไปหาพรานคำ พร้อมเงื้อหมัดร่าหมายจะซัดพรานคำให้หมอบในครั้งเดียว แต่ยังไม่ทันถึงตัวพรานคำ ร่างของวิศรุตก็หยุดกึกแข็งทื่อในท่าเงื้อหมัดค้างกลางอากาศ และเมื่อพรานคำสะบัดมือเบาๆ ร่างของวิศรุตก็สั่นสะท้าน สีหน้าแสดงออกถึงความเจ็บปวดสุดๆ ส่งเสียงอึกๆ อักๆ ในลำคอ

"พี่ช้าง ...พี่เป็นอะไรไป ..." ชนิกานต์วิ่งเข้ามาจับร่างของวิศรุตที่สั่นระริก เธอก็พบว่าร่างกายของเขาร้อนผ่าวราวกับไฟ ตาเถลือกถลน ปากอ้าพะงาบๆ เหมือนคนหายใจไม่ออก
"มันคิดร้ายต่อร่างทรงของข้า ลบลู่ดูหมิ่นข้า โทษของมันถึงตาย" องค์เทพในร่างของพรานคำคำรามลั่น ใบหน้าที่ถมึงตึงยิ่งถมึงตึงมากขึ้นไปอีก
ชนิกานต์ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เบื้องแรกเธอก็คิดเช่นเดียวกับวิศรุต ไม่เชื่อเรื่องงมงายร่างทรงองค์เทพแม้แต่น้อย แต่เมื่อได้ประสบกับตัวเอง เห็นสามีถูกอำนาจลึกลับบางอย่างทำให้เป็นแบบนี้ เธอจึงเชื่ออย่างสนิทใจไม่มีข้อโต้แย้ง ชนิกานต์ก้มลงกราบ อ้อนวอนขอร้องอย่างสุดชีวิต "ได้โปรด ท่านเทพ...โปรดยกโทษให้กับเขาด้วย ข้าน้อยยอมทุกอย่าง ท่านเทพต้องการสิ่งใดเป็นเครื่องสังเวย ข้าน้อยจะหามาถวาย"
"ได้ ..ในเมื่อสูเจ้าขอร้องข้าเช่นนี้ ข้อจะละเว้นโทษตายให้มัน แต่สูเจ้าจะต้องพลีกาย เซ่นสังเวยให้ความสำราญแก่ข้า"

"พลีกาย? ให้ความสำราญ?" ชนิกานต์เอ่ยทวนสิ่งที่องค์เทพต้องการ... จะให้เธอพลีกายสร้างความสำราญให้กับเทพได้อย่างไร ในเมื่อองค์เทพเป็นเพียงจิตไม่มีกายหยาบเหมือนเช่นเธอ... หรือว่า ...ชนิกานต์ใจหายวูบ เมื่อนึกถึงความเป็นได้อีกข้อหนึ่ง... ร่างทรง ...ชนิกานต์เหลือบตามองไปที่ใบหน้าของพรานคำโดยอัตโนมัติ ก่อนจะหลบตามองต่ำลงมา สองแก้มร้อนวาบเมื่อสังเกตเห็นว่า ตรงเป้ากางกางในกระดำกระด่างของพรานคำนั้นมีบางสิ่งบางอย่างดันโป่งออกมา... ใหญ่ ยาว อะไรอย่างนี้ ..!!

"สูเจ้าสองคน บังอาจสมสู่สร้างความโสมมในบ้านของข้า สูเจ้าก็ต้องสมสู่กับร่างทรงของข้าเป็นบัตรพลี เซ่นสรวงจนกว่าข้าจะพอใจ"
ชนิกานต์ถึงกับอึกอักกับความต้องการขององค์เทพ ห่วงสามีที่กำลังทุรนทุรายก็ห่วง แต่จะให้เธอมีอะไรกับพรานคำซึ่งเป็นชนชั้นต่ำ เธอยังทำใจไม่ได้ "เรื่องนี้ ..เอ่อ ...ข้าน้อย ..."
"เหอๆ ถ้าเจ้าบ่ยอม มันต้องตาย"

"อย่า ... น้องออย ...อย่า.....ยอม ..มัน" วิศรุตได้ยินทุกอย่าง เขาจะไม่ยอมให้ภรรยาสุดที่รักต้องพลีกายบำเรอสวาทเพื่อแลกกับชีวิตของเขาเป็นอันขาด ..เขากลั้นความเจ็บปวดรุ่มร้อนที่สุมอยู่ภายในร่างกาย ฝืนใจพูดอย่างกระท่อนกระแท่น
"สูเจ้านี่ น่ารำคาญ จริงๆ" พรานคำสะบัดมืออีกครั้ง ...วิศรุตสะดุ้งเฮือกก่อนแหกปากร้องอย่างโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเหลือคะนานับ
"ยอมแล้วเจ้าค่ะ...ข้าน้อยยอมแล้ว ข้าน้อยยอมทุกอย่าง" ชนิกานต์ฟุบตัวลงแทบเท้าของพรานคำ เพื่อช่วยสามี เธอจึงตกลงใจยอมสังเวยร่างของตนตามความต้องการขององค์เทพโดยไม่คิดอิดออดอะไรอีกต่อไปแล้ว

"น้องออย อย่า ...พี่ไม่ยอม ..." วิศรุตกล่าวออกมาเบาๆ ก่อนจะสลบหมดสติกลางอากาศ ล้มลงกองกับพื้นในทันทีที่พรานคำโบกมือปลดปล่อยพลังที่ควบคุมร่างของเขาไว้ ไม่แตกต่างอะไรจากหุ่นกระบอกที่ถูกตัดสายเชือกขึงทิ้ง
ชนิกานต์พุ่งเข้าไปสวมกอดร่างของวิสรุต เขย่าไหล่เพื่อปลุกให้เขาฟื้น "พี่ช้าง พี่ช้างค่ะ ฟื้นขึ้นมาสิค่ะ ...พี่ช้างงงง"

"มันบ่เป็นไรหรอก แค่สลบไปเท่านั้นเอง ... ปล่อยมันไว้นั่นแหละ เพลานี้ถึงคราวที่สูเจ้าต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับข้าแล้ว"
ชนิกานต์เหลียวมองวิศรุตที่นอนหมดสติด้วยน้ำตานองหน้า "พี่ช้าง ออยขอโทษ ออยจำเป็นต้องทำแบบนี้ ออยทนเห็นพี่เจ็บปวดทรมานแบบนี้ไม่ได้ ..ออยรักพี่นะค่ะ"

ชนิกานต์คุกเข่าคลานไปหาพรานคำที่ยืนแสยะยิ้มอยู่ตรงหน้า นึกอดสูใจต่อเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า นี่เธอต้องร่วมหลับนอนกับชายคนอื่นเพื่อช่วยสามี จริงๆ หรือนี่
"สูเจ้าคงรู้นะว่า ต้องทำอย่างไร?"
ชนิกานต์ผงกศีรษะ จำใจเอื้อมมือไปจับขอบกางเกงชั้นในที่ทั้งดำทั้งสกปรกของพรานคำแล้วค่อยๆ รูดมันลงมาตามท่อนขา... ปลดปล่อยเจ้าท่อนเนื้อที่ถูกกักขังเอาไว้ออกมา และเมื่อมันเป็นอิสระ มันก็สำแดงฤทธิ์อวดศักดาในทันที... !! ... ชนิกานต์ได้เห็นมันเต็มตา ถึงกับใจเต้นแรง ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ...จากที่คิดว่า มันใหญ่ยาว แต่จริงๆ แล้ว มันทั้งใหญ่ทั้งยาวยิ่งกว่าที่เธอคิดเอาไว้มากมายนัก ...แท่งควยของวิศรุตซึ่งเธอเคยคิดว่ามันใหญ่โตจนคับร่องสาวของเธอ แต่เมื่อเทียบกับของพรานคำแล้ว ของเขาเปรียบเหมือนของเด็กประถมไปเลย

ชนิกานต์เอื้อมมืออันสั่นเทาไปคว้าจับท่อนเนื้อที่แข็งโด่เป็นลำยาวเอาไว้ในอุ้งมือนุ่มๆ... มือที่เคยจับแต่ของดีๆ แพงๆ ตอนนี้กำลังจับควยดำๆ ของคนชั้นแรงงาน แต่เชื่อหรือไม่ ควยดำๆ แท่งนี้แหละกลับทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ ร่องสาวขมิบมุบๆ หลั่งน้ำลื่นๆ ออกมาจนฉ่ำอย่างบังคับไม่ได้... พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยลูกด้วย ทำไมมันถึงใหญ่อย่างนี้ ชนิกานต์ร้องอุทานอยู่ในใจ... มือของเธอยังกำเกือบไม่รอบ ต้องใช้สองมือกำถึงจะเอาอยู่ ส่วนความยาวของมันนั้นยิ่งทำให้เธอใจหาย ขนาดเธอใช้สองมือกำต่อกันแล้ว ส่วนปลายที่เหลือยังโผล่ยื่นออกมาอีกเท่าหนึ่ง .. ตายแล้ว ถ้าหากเจ้าสิ่งนี้มันแทรกเข้าไปในร่องสาวคับๆ ของเธอ หีของเธอคงป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดีเป็นแน่

"มัวรออะไรอยู่ล่ะ รีบทำให้ข้าสำราญได้แล้ว ..หากสูเจ้าชักช้าเยี่ยงนี้ ข้าจะยกเลิกสัญญา และลงโทษผัวของสูเจ้าอย่างหนัก"
"อย่าค่ะ ...ข้าน้อยจะรีบทำเดี๋ยวนี้" ชนิกานต์รีบสาวมือรูดลำควยใหญ่ ขึ้นๆ ลงๆ ในทันที ด้วยเกรงว่าหากเธอชักช้าไม่ทันใจ องค์เทพจะลงโทษวิศรุตอีก
"อืมมม ... ดี ..ดีมาก ... ต้องแบบนี้สิ ... อู๊วววววว ...นี่เอ็ง ใช้ปาก ..ดูดควย ให้ข้า ... "

พรานคำเสียววาบๆ ที่ปลายถอก ก็ก้มหน้าลงไปมอง ก็เห็นชนิกานต์กำลังใช้ปากใช้ลิ้นดูดเลียดุ้นควยให้เขาอย่างตั้งอกตั้งใจ ด้วยขนาดควยอันใหญ่โตทำให้เธอทำได้แต่เพียงอมเข้าไปได้แค่ส่วนหัวถอกเท่านั้น... แต่ถึงจะอมเข้าไปได้ไม่หมดลำ ชนิกานต์ก็ชดเชยด้วยการใช้ลิ้นโลมเลียไปตามลำแท่งควยยาวๆ แทน ทำเอาเขาเสียววูบวาบทุกครั้งทุกคราที่เรียวลิ้นนุ่มๆ สัมผัสกับมัน
พรานคำเชิดหน้าสูดปากครางกระเส่าในลำคอ ..ในใจลิงโลดที่แผนร่างทรงกำลังเป็นไปด้วยดี จริงๆ แล้ว เขาไม่ได้ถูกองค์เทพใดๆ เข้าสิงร่าง ทุกอย่างถูกอุปโลกน์ขึ้นมาทั้งนั้น... พรานคำต้องตาพึงใจชนิกานต์ตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งได้เห็นการเย็ดอันเร่าร้อนของเธอกับวิศรุตก็ยิ่งทำให้เขาเงี่ยนง่านเป็นเท่าทวีคูณ แต่ครั้นจะบุกจู่โจมจับเย็ดเธอโดยตรงมันคงหมดสนุก เพราะเขาต้องการเย็ดเธอด้วยความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง ดังนั้นแผนร่างทรงองค์เทพก็ผุดขึ้นมาในสมองเจ้าเล่ห์ โดยอาศัยปรากฎการณ์ธรรมชาติซึ่งบริเวณป่าแห่งนี้มักเกิดฝนตกฟ้าร้องพายุใหญ่เป็นประจำอยู่แล้ว กับเห็ดพิษชนิดหนึ่ง หากใครสูดผงบดแห้งของมันเข้าไปก็จะเกิดอาการเกร็งชักกระตุก ร้อนรุ่มในร่างกาย หายใจไม่ออก แต่ไม่มีอันตรายถึงตาย รอให้พิษในตัวสลายก็จะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม... พรานคำมั่นใจว่า เพื่อแลกกับชีวิตของสามี ชนิกานต์จะยอมทำทุกอย่างตามที่เขาเรียกร้องอย่างแน่นอน และตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็กำลังดำเนินไปตามแผนการที่วางเอาไว้

ชนิกานต์ลงไม้ลงมือใช้ปากทำรักกับแท่งควยของพรานคำอย่างสุดฝีมือ เธอหมายมั่นจะทำให้เขาน้ำแตกโดยไวเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกควยเย็ด แต่พรานคำก็รู้ทัน พอเสียวมากๆ ก็แอ่นเอวชักควยหนี ไม่ยอมให้น้ำแตกง่ายๆ... แต่ทำไมทำมา ชนิกานต์เริ่มรู้สึกแปลกๆ เธอรู้สึกใจเต้นแรง ภายในร่างร้อนรุ่มผิดปกติอย่างที่ควรจะเป็นโดยเฉพาะบริเวณท้องน้อยใต้สะดือ มันร้อนผ่าวราวกับมีไฟมาสุม ส่วนร่องสาวก็ฉ่ำแฉะ น้ำเสียวไหลเยิ้มออกมาไม่ขาดสาย โอยยย...อาการนี้มันเป็นอาการเงี่ยนชัดๆ อออา อา อึ๊ยย...เสียวในรูหี อยากได้ควย ซีสสสส...ทำไมถึงอยากถูกเย็ดอย่างนี้
พรานคำเห็นอาการกระสับกระส่ายของชนิกานต์ก็รู้ว่า ตัวยาปลุกสวาทที่เขาเคลือบไว้ตามลำควยเริ่มออกฤทธิ์แล้ว เขารู้ดีว่าควยของเขานั้นมันใหญ่ผิดมนุษย์มนา ถึงชนิกานต์จะยินยอมพร้อมใจให้เขาเย็ด แต่หากเขาเย็ดตรงๆ ร่องหีของเธอก็คงจะรับไม่ไหว พรานคำจึงต้องพึ่งตัวยาจากว่านเงี่ยนเพื่อปลุกอารมณ์ของเธอให้อยากสุดๆ เบิกทางให้ร่องหีขยายอ้ารับควยยักษ์ของเขาได้โดยไม่ฉีกขาดไปซะก่อน

"พอแค่นี้ก่อน สูเจ้าใช้ปากทำให้ข้าสำราญใจพอแล้ว ตอนนี้ข้าอยากสำราญอย่างอื่นบ้าง"
ชนิกานต์หยุดการกระทำตามคำสั่ง เงยหน้าขึ้นมองพรานคำด้วยดวงตาที่เลือนลอย สติสตังเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เอ่ยถามว่า "ท่านเทพจะให้ข้าน้อยทำอย่างไร คะ?"
"สูเจ้าบ่ต้องทำอะไร ข้าจะทำให้สูเจ้าเอง"



พรานคำดันร่างของชนิกานต์ให้นอนหงายลงไปกับพื้น ใช้สายตากวาดมองตั้งแต่หัวจรดเท้า .. น่าเย็ดจริงๆ เป็นบุญควยของกูจริงๆ ที่จะได้เย็ดหีผู้หญิงไฮโซชั้นสูงระดับนางงามอย่างนี้ อีกเดี๋ยวเถอะกูจะเย็ดให้เสียวจนลืมผัวเลยทีเดียว แต่ก่อนจะเย็ด กูขอดมหีไฮโซสักหน่อย อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะหอมแค่ไหน ส่วนชนิกานต์เห็นสายตาหื่นๆ ของพรานคำที่จ้องมองส่วนสงวนของเธออย่างหื่นกระหาย ก็เสียวสะท้าน ร้อนวูบวาบไปทั่วร่าง ยิ่งได้เห็นควยลำเขื่องแกว่งไกวอยู่ตรงหน้า ก็ยิ่งนึกอยากให้มันมุดแทงเข้ามาในร่องรูหีของเธอเสียโดยเร็ว
ชนิกานต์ยกขางอเข่าขึ้นมาชิดอกแล้วแบะถ่างออกจากกันอย่างช้าๆ โคกหีโหนกนูนที่มีขนหมอยสีดำขึ้นแผ่คลุมเต็มเนินหัวหน่าวก็อวดความงามให้พรานคำได้เห็นเต็มตา กลีบหียังคงปิดแนบสนิทไร้รอยเผยออ้าราวกับสาวบริสุทธิ์ที่ไม่เคยผ่ายควยชายใดมาก่อน เห็นเพียงรอยผ่าสีชมพูจางๆ ซึ่งมีน้ำใสๆ เยิ้มฉ่ำเคลือบติดอยู่ตลอดแนวร่อง บ่งบอกถึงความกระสันร่านในตัวเธอได้เป็นอย่างดี... ในตอนนี้ หากวิศรุตฟื้นตื่นขึ้นมา เขาคงจะไม่เชื่อในสายตาว่า ภรรยาที่แสนจะเรียบร้อยของเขาจะกล้าถ่างแข้งถ่างขาแหกหียั่วควยให้เย็ดอย่างนี้ แต่จะโทษชนิกานต์โดยตรงก็คงไม่ถูก ด้วยเธอนั้นถูกฤทธิ์ของว่านเงี่ยนครอบงำจนไม่หลงเหลือความเอียงอายหรือกระดากใจอะไรอีกต่อไปแล้ว ความต้องการของเธอจึงมีแต่ ควย ควย และ ควยอย่างเดียวเท่านั้น

พรานคำย่อตัวลงตรงหว่างขาของชนิกานต์ ใช้มือแบะสองแคมแหวกจนเห็นรูหีสีชมพูสดซึ่งมีน้ำเงี่ยนขังเอ่อเต็มร่อง ...เขาแสยะยิ้มอย่างพอใจ แล้วซุกหน้า ตวัดลิ้นปาดเลียไปตามร่องเสียว พร้อมกับดูดดื่มน้ำรักที่ชนิกานต์หลั่งออกมาเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย... แต่ดูเหมือนยังไม่หนำใจในจิตวิปริตลึกๆ ของเขา บางครั้งก็เกร็งลิ้นเป็นแท่งยาวเสียบแทงเข้าไปในร่องรูลึก รัวๆ ถี่ๆ บางคราวก็แผ่ลิ้นจนบานเป็นแผ่นเลียรูก้น จี้เน้นๆ ตรงรอยจีบสีน้ำตาลอ่อน บางทีก็เม้มปากคาบกลีบหีเอาไว้แล้วดึงแรงๆ ไม่ก็ใช้ฟันขบลงไปเม็ดแตดย้ำๆ
"อูยยยยย ...เสียววว ..โอ๊ยยยยย...ตายแล้ว ... ซีสสสสส .. อ๊ายยยยสสสสส ..." ชนิกานต์ซึ่งไม่เคยถูกกระทำกักขระรุนแรงอย่างนี้มาก่อนในชีวิต ทั้งเจ็บทั้งเสียวระคนกันจนบอกไม่ถูกว่ามันดีหรือไม่ดี ได้แต่ร้องครวญครางออกมาถ่ายเดียวอยู่นานสองนาน ก่อนจะหวีดร้องเสียงดัง ถึงจุดสุดยอดน้ำเสียวแตกคาลิ้นคาปากของพรานคำที่อ้ารออยู่ ก่อนจะถูกซดลงท้องไม่มีเหลือซักหยด

พรานคำสะบัดหน้าขยี้ร่องหีแรงๆ อีกสามสี่ครั้ง ก่อนจะโหย่งตัวขึ้นมาคร่อมร่างบอบบางของชนิกานต์ เอื้อมมือข้างหนึ่งไปกุมขยำเต้านมอวบอิ่ม ส่วนมืออีกข้างก็ล้วงลงไปจับท่อนควยซึ่งแข็งเป็นลำยาวจ่อไปที่ปากรูหี เขี่ยขึ้นๆ ลงๆ สองสามครั้งเพื่อสร้างความคุ้นเคย จากนั้นก็กดเอวดันส่วนหัวควยแทรกลงไปในร่องลึกในทันที... ฟืดดด
"อุ๊ยยย ส์ ...อึ๊ยยยยย" ชนิกานต์แอ่นตัวสะดุ้ง อุทานออกมาเบาๆ ยกมือดันร่างผอมเกร็งของพรานคำเอาไว้โดยอัตโนมัติตามกลไกการป้องกันอันตรายของร่างกาย.. ถึงรูหีของเธอจะขยายตัวรองรับการเสพสังวาท อีกทั้งน้ำเงี่ยนก็หลั่งออกมาจนชุ่มโชกแล้วก็ตาม แต่ด้วยขนาดควยที่ใหญ่โตของพรานคำ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสอดใส่เข้าไปในร่องฟิตๆ คับๆ โดยที่เจ้าของจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร

พรานคำชะโงกหน้าลงไปหมายจะจูบปากสวย แต่ชนิกานต์กลับเบี่ยงหน้าหลบ ด้วยรังเกียจในรูปลักษณ์ของเขา หน้าดำๆ หนวดเครารุงรังยังกับโจร ฟันเหยินๆ เต็มไปด้วยคราบบุหรี่พื้นบ้าน แถมมีกลิ่นปากเหมือนไม่เคยแปรงฟันมานานร่วมเดือนอีกด้วย... ถึงเธอจะเงี่ยนจนยอมให้พรานคำเย็ด แต่จะยอมจูบปากกับเขา ชนิกานต์ยังทำใจไม่ได้... พรานคำจึงเปลี่ยนเป้าหมาย เลื่อนปากไปจูบเต้านมข้างขวาที่ยังว่างแทน และการจูบของเขานั้นก็ไม่ใช่แบบคนปกติธรรมดาทำกัน พรานคำทั้งดูดทั้งเลียทั้งกัดทั้งทึ้งจนเต้าขาวๆ เป็นรอยแดงจ้ำ บางจุดห้อเลือดเห็นเป็นรอยฟันอย่างชัดเจน ในขณะเดียวกันนั้นพรานคำก็ไม่ได้หยุดการสอดใส่ เขายังคงกระดกตูดกระทุ้งควยสั้นๆ แต่หนักหน่วงอย่างต่อเนื่อง กระแทกแต่ละทีร่างงามของชนิกานต์ก็สั่นสะเทือนไปทั้งตัว ดังนั้นต่อให้ร่องหีของชนิกานต์จะแน่นหนึบแค่ไหน ก็ไม่อาจต้านทานการกระทำที่รุนแรงได้ ท่อนควยอวบใหญ่ที่คาปากรูอยู่นั้นก็ค่อยๆ จมหายเข้าไป ทีละนิดๆ

"เจ็บ.. อูยยยยย...ข้าน้อยเจ็บ หีข้าน้อยจะฉีกแล้ว....ท่านเทพ ได้โปรด เอามันออกไป ..โอ๊ยยยยย.. "
"ทนอีกนิด ควยเฮามันใหญ่ไปหน่อย แต่บ่ต้องกลัว อีกเดี๋ยวพอมันเข้าไปหมด เอ็งจะเสียวจนลืมผัว" พรานคำเสียวตรงหัวควยตุบๆ จนลืมดัดเสียงทำตัวเป็นองค์เทพ ด้วยร่องรูหีของชนิกานต์นั้นขมิบรัดสุดตัวไม่ยอมให้เขาดันควยล่วงล้ำเข้าไปง่ายๆ

ชนิกานต์ถึงกับตาเบิกโพลง แค่ส่วนหัวควยเท่านั้นหีของเธอก็รับไม่ไหวอยู่แล้ว ถ้าหากมันเข้าไปจนหมดดุ้นเธอคงขาดใจตายไปก่อนแน่ๆ... ชนิกานต์พยายามเลี่อนตัวขึ้นสูงแต่พรานคำก็จับล๊อคตัวเธอไว้แน่น แถมยังบดเอวขยี้ควยคว้านร่องรูหีอีกต่างหาก... โดนไม้นี้เข้าไป ชนิกานต์ได้แต่ยอมรับชะตากรรม ปล่อยให้พรานคำกระทุ้งควยแทงรูหีต่อไป ซึ่งเธอทำได้แต่เพียงพยายามถ่างขาให้แหกกว้างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อบรรเทาความคับแน่น แต่นั่นกลับช่วยให้แท่งควยเลื้อยลึกลงไปได้คล่องตัวมากยิ่งขึ้น
ในความรู้สึกของชนิกานต์ เวลามันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน เธอรู้สึกได้เลยว่าควยใหญ่ยักษ์ของพรานคำค่อยๆ สอดลึกเข้ามาเรื่อยๆ ครั้งละนิดครั้งละหน่อย และยิ่งมันเข้ามาลึกมากเท่าใด เธอก็ยิ่งอึดอัดคับแน่นในช่องโพรงหีมากขึ้นเป็นเงาตามตัว ..เมื่อไหร่ ความเจ็บคับที่แสนทรมานนี้มันจะสิ้นสุดลง เธอจะทนไม่ไหวแล้วนะ

แต่ในขณะที่ความคับตึงในร่องรูจะถึงขีดสุดที่ชนิการต์จะทนทานไหว จู่ๆ เธอก็รู้สึกโล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่ยังไม่ทันที่เธอจะค้นหาสาเหตุ ชนิกานต์ก็เสียวแปลบเจ็บตึงตรงหว่างขา พร้อมๆ กับความรู้สึกอึดอัดคับแน่นในช่องท้อง และในเสี้ยววินาทีต่อจากนั้นสมองของชนิกานต์ก็สว่างโพลน ร่างกายเบาหวิวลอยละลิ่ว สองหูได้ยินเสียงพรานคำแว่วมาแต่ไกลๆ
"หึๆ เห็นไหม เฮาบอกแล้ว ถ้ามันเข้าไปหมดเมื่อไหร่ เอ็งจะเสียวจนลืมผัว"

ชนิกานต์ปรือตามองก็เห็นพรานคำยิ้มแฉ่งเห็นฟันเหลืองๆ กระดำกระด่าง และเมื่อเหลือบตาลงไปมองเบื้องล่างของลำตัว เธอก็ใจหายวาบ แทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น... ควยใหญ่ยักษ์ของพรานคำมันหายเข้าไปในรูหีของเธอจนมิดด้าม เหลือให้เห็นเพียงพงหมอยหงิกๆ งอๆ ที่แนบกับโคกหีของเธอเท่านั้น... ที่แท้ในขณะที่เธอรู้สึกโล่งรูหีเมื่อครู่นั้น ก็คือจังหวะที่พรานคำโก่งตูดสาวควยออกมายาวๆ จนเกือบหลุด ด้วยหมายจะเสียบแทงกลับลงไปใหม่อีกครั้งให้จังหนับ และในจังหวะนั้นเองเธอก็กระดกก้นยกโคกหีลอยตามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว สวนกับแท่งควยที่ห่มลงมาพอดี... กลายเป็นสองแรงบวก ส่งแท่งควยของพรานคำพุ่งทะลวงด่านปราการเข้าไปอย่างง่ายดายแบบพรวดเดียวมิดด้ามยันโคน หัวถอกบานๆ บดขยี้ปากมูดลูกเต็มเหนี่ยวก่อนจะฝังตัวจอดแช่คาอยู่อย่างนั้น และนั่นก็ส่งผลทำให้ชนิกานต์ถึงจุดสุดยอดอีกครั้งเป็นครั้งที่สอง

"โอ๊ยยยยย.... อูยยยยยยย... ออา ออออา ซีสสสส... เสียวว" ชนิกานต์ตาค้าง อ้าปากเหวอ ...เสียวก็เสียว แน่นก็แน่น.. โดนควยใหญ่ๆ เย็ด มันสุขเสียวแบบนี้นี่เอง
"อู๊ยยยย หีเอ็งนี่ แน่นคับควยจริงๆ ... ขอเฮาพักหายใจแป๊บ แล้วจะเย็ดเอ็งให้เสียวถึงใจเลย"

พรานคำหยุดพักจอดควยแช่ในร่องรูหีอยู่ครู่ใหญ่ ตั้งใจให้ท่อนควยซึมซับความแน่นหนึบของร่องรูหีไฮโซไว้ให้มากที่สุด แล้วจึงชักแท่งควยออกมาช้าๆ... พรานคำจ้องมองอย่างสะใจ ที่เห็นกลีบหีปลิ้นตามลำควยออกมาติดๆ ผิดกับชนิกานต์ที่เห็นแล้วแสนสะท้านใจต้องทิ้งตัวลงนอนหงายอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง...
พรานคำสาวควยสั้นๆ กระเด้าช้าๆ เป็นการกระตุ้นร่องรูหีที่คับแน่นนี้ให้คุ้นเคยกับแท่งควยใหญ่ๆ เสียก่อน ซึ่งเขาก็ไม่ต้องรอนานนัก เพียงกระเด้าซอยควยไม่กี่ครั้ง เขาก็รู้สึกอุ่นๆ ลื่นๆ ที่ปลายหัวถอก ร่องหีคับๆ เริ่มคลายตัว และยังได้ยินเสียงครางเบาๆ ดังแว่วออกมาจากลำคอของเธอ... พรานคำเห็นดังนั้นก็รู้ว่า ถึงเวลาที่ตักตวงความสุขจากรูหีของชนิกานต์แล้ว เขาจึงโก่งตัวใช้สองมือยันพื้น กระชากควยออกมายาวๆ ครึ่งค่อนลำ แล้วกระแทกกลับแรงๆ หนอกควยกระทบโคกหีอูม ดัง พั่บ พั่บ พั่บ แล้วรัวจังหวะ พั่บ พั่บๆๆๆๆ ...

"อูยยยย ... เสียววววว ...โอยยยยยยย ...เบาๆ หน่อย แรงเกินไปแล้ว ..ซีสสสส ..สสส ..."
"ใครว่าแฮง นี่ยังธรรมดานะ ..ถ้าแฮง มันต้องแบบนี้" พรานคำพูดจบ ก็โหมกระหน่ำควยถล่มรูหีของชนิกานต์แบบสุดตัว ..แท่งควยที่ทั้งใหญ่ทั้งยาว ปรันเข้าปรันออกหนักหน่วง ซอยรัวๆ ถี่ยิบแทบไม่เว้นจังหวะให้พักหายใจ
"โอ๊ยยยยย ... อู๊ยยยยย เจ็บ .. ท่านเทพ ซีสสสส...ข้าน้อย เสียวววว ...โอ๊วววววว.. เสียวจัง ... ท่านเทพ แรงอีก แรงๆ ซีสสสส เสียววว ....ข้าน้อย ...." ชนิกานต์ทั้งเจ็บทั้งเสียว แต่อย่างหลังมีมากกว่า... เธอเอื้อมมือไปโน้มคอพรานคำลงมา แล้วเผยอปากประกบจูบเขาอย่างเงี่ยนง่าน ลืมรูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจของพรานคำเสียสนิท สองขายกชูสูงแบะถ่างอ้ากว้าง แอ่นโคกหีขึ้นรับกระแทกกระทั้นอย่างลืมตัวลืมใจ

พรานคำแสนจะสุขสมใจเป็นที่สุด ฉวยจังหวะที่ชนิกานต์กำลังตกอยู่ในบ่วงสวาท บดปากจูบหนักๆ สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหอมๆ ตวัดเกี่ยวพันเรียวลิ้นเล็กบางอุตลุด สองมือขยุ้มขยำสองเต้าอวบที่ใหญ่เต็มไม้เต็มมือ บีบกำอย่างแรงไม่มีทนุทนอม พร้อมกับเกร็งควยกระหน่ำทิ่มแทงรูหีแน่นหนึบเต็มกำลังเท่าที่มี ตั้งใจจะเย็ดให้หีแหกหีปลิ้นยับเยินไม่เหลือสภาพเดิมเลยทีเดียว

"อ๊าวววว .. ท่านเทพ ..แรงงงง แรงอีก ...ออา อออา.... ข้าน้อยจะ ...จะถึงแล้ว ...อูยยยยย... ไม่ไหวแล้ว ..ช่วย ..ช่วยข้าน้อย ด้วย ..."
พรานคำกัดฟันกรอดๆ เร่งอัดควยกระเด้ารัวๆ ไม่หยุด "อีกนิด...อย่าเพิ่งถึง รอเฮาด้วย ... เฮาก็เกือบแล้ว...อู๊ววววว... หีของเอ็งนี่ มันเด็ดจริงๆ ...พับพ่าซิ"
"โอ๊ยยยยยยย ...ไม่ไหวแล้ววว ....มันเสียววว มากกกกก ...โอยยยยยย ท่านเทพ มันเสียวเข้าไปถึงข้างใน... ออา อออา....ซีสสส เสียววว... อูยยยย แตก ข้าน้อยน้ำแตกแล้ววว ...ออา อา อึ๊ยยยยย" ชนิกานต์ร้องลั่น เสียววูบตั้งแต่ร่องรูหีไล่ลามขึ้นไปตามไขสันหลังถึงก้านสมอง ชิงถึงจุดสุดยอดไปก่อน
"เฮาก็เหมือนกัน ...เอ็งถ่างหีไว้นะ ...เฮาจะส่งมันเข้าไปถึงมดลูกของเอ็งเลย"
"อย่า ... อย่าแตกข้างใน ท่านเทพ.... ช่วงนี้ ...มัน .....อ๊ายยยยยย ... ร้อนนนน ...ซีสสสสสส ข้าน้อย...ร้อนหีไปหมด ...อูยยยยยย"

ชนิกานต์พยายามร้องห้ามไม่ให้พรานคำแตกใน ด้วยช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาไม่ปลอดภัย.. แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ พรานคำกดร่างตรึงชนิกานต์ให้อยู่นิ่งกับที่ ก่อนจะซัลโวชุดใหญ่ กระดกก้นกระเด้ารัวๆ แรงๆ และในจังหวะสุดท้าย เขาก็ทิ่มควยเข้าไปในรูหีเต็มเหนี่ยว หัวถอกบานร่าแหวกเข้าไปลึกสุดโพรงหี แล้วฉีดพ่นน้ำควยที่อัดแน่นอยู่ในลำควยออกมาอย่างแรง พุ่งผ่านปากมดลูกที่เปิดอ้ารออยู่เข้าไปภายในจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด... ไม่รู้เหมือนกันว่า จากตัวอสุจินับล้านๆ ตัวในน้ำเชื้อที่พรานคำปลดปล่อยออกมานั้น จะมีสักตัวไหม? ที่สามารถเจาะไข่แดงของชนิกานต์ได้สำเร็จ

...............................................

หลังจากความเงี่ยนถูกปลดปล่อยออกไป สติสัมปชัญญะของชนิกานต์ก็กลับมา.. เธอรู้สึกอดสูใจที่ทำแบบนี้ แต่ก็พยายามคิดว่าเป็นการกระทำเพื่อช่วยสามี ถึงจะผิดก็ผิดไม่ร้ายแรง

ชนิกานต์หันไปมองดูวิศรุตที่นอนสลบอยู่ รู้สึกเป็นห่วงอยากไปดูอาการ แต่ติดขัดตรงที่พรานคำยังคร่อมร่างของเธออยู่ และลำควยก็ยังคาคับอยู่ในรูหีของเธอ ส่วนพรานคำนั้นถึงจะเย็ดน้ำแตกไปหนึ่งทีแต่ก็ยังไม่หายอยาก รูหีสดๆ แน่นๆ อย่างนี้ต้องเย็ดซ้ำแล้วซ้ำอีก เอาจนน้ำควยหมดเกลี้ยงโน่นแหละถึงจะพอ.. และเพียงแค่คิด แท่งควยที่เพิ่งน้ำแตกไปหมาดๆ ก็ผงกหัวชูคอฟื้นตัวเป็นลำแกร่งขึ้นมาได้ในพริบตา สร้างความแปลกใจให้กับชนิกานต์พร้อมๆ กับความคับแน่นในร่องหีซึ่งตอนนี้บวมแดงช้ำเพราะเพิ่งถูกชำเรามาอย่างหนัก ...

ชนิกานต์รีบถดตัวถอยหนี แต่พรานคำก็ไวทายาดยึดไหล่ของเธอเอาไว้ แล้วแอ่นเอวกระเด้าควยซอยรูหี เน้นๆ หนักๆ... จงใจใช้สันควยครูดกลีบหีและเม็ดแตดหวังปลุกสวาทในตัวของเธอให้กลับมาอีกครั้ง ซึ่งมันก็ได้ผล เพียงแค่ถูกควยอวบใหญ่เบียดหีขยี้เม็ดแตดได้ไม่กี่ที ชนิกานต์ก็หยุดดิ้นรน ยอมให้พรานคำจับร่างของเธอพลิกคว่ำมาอยู่ในท่าคุกเข่าคลาน ยกก้นขาวๆ ลอยสูง
พรานคำเห็นรูหีแดงๆ แบะอ้า มีน้ำควยน้ำเงี่ยนบางส่วนไหลย้อยออกมาหยดลงพื้นเป็นดวงๆ ก็ยิ่งเงี่ยนง่านเป็นเท่าทวีคูณ รีบจ่อควยที่แข็งเป็นลำยาวตรงปากรูหีอ้าๆ เยิ้มๆ แล้วดันพรวดเข้าไปทันที ... ด้วยน้ำเสียวที่คั่งค้างอยู่ภายในจากเกมเสียวก่อนหน้านี้ ช่วยให้หัวถอกบานใหญ่มุดทะลวงเข้าไปอย่างง่ายดาย ...ทีเดียวมิดด้าม



พรานคำกัดฟันกรอดๆ ด้วยความเสียวซ่าน นึกคิดอยู่ในใจว่า สมเป็นหีชั้นดีชั้นหนึ่งจริงๆ ขนาดถูกควยยักษ์ของเขาตะบันเย็ดไปแล้ว แต่ยังแน่นกระชับรัดควยสุดๆ ... จะว่าไปแล้ว ก็ไม่น่าแปลกใจแต่อย่างใด ควยใหญ่ยักษ์ขนาดสองกำโผล่อย่างนี้ต่อให้ไปเย็ดหีกระหรี่ที่ผ่านควยมาเป็นร้อยก็ยังรู้สึกคับแน่น นับประสาอะไรกับหีสดใหม่ของชนิกานต์ ที่ผ่านมาแค่ควยเดียว แถมยังมีขนาดเล็กกว่ามากชนิดเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้ จะไม่ให้แน่นสุดแน่นได้อย่างไร
พรานคำกางฝ่ามือบีบกระชับแก้มก้นขาวๆ เป็นหลักยึด ก่อนจะสาวควยออกมาแล้วเริ่มต้นกระเด้าเย็ด ซึ่งเกมกามครั้งที่สองนี้เขาไม่ออมแรงออมกำลังเช่นเดียวกับครั้งแรก... พอเริ่มเย็ดพรานคำก็เดินหน้าเต็มตัว กระแทกควยแทงรูหีแต่ละทีหนักหน่วง รัวเร็ว ป้าบ ป้าบๆ ๆ ๆ จนร่างงามสั่นสะเทือน หัวสั่นหัวคลอน

"โอ๊ยย ๆ ๆๆๆ ... ท่านเทพ ข้าน้อย ไม่ไหวแล้วววว อูยยยยยย ... เจ็บเหลือเกิน ...พี่ช้าง ขา ช่วย...ช่วยออย ด้วยยยยย..."
"เหอๆ เอ็งร้องหาผัวไปก็บ่มีประโยชน์ มันโดนยาของเฮาไป กว่าจะฟื้นก็เช้าโน่นแหละ... " พรานคำหัวร่ออย่างสมใจที่หลอกชนิกานต์ให้หลงเชื่อเรื่องร่างทรงองค์เทพจนยอมให้เขาเย็ดด้วยความสมัครใจ ...และไม่มีอะไรน่าสนุกไปกว่า การได้เห็นสีหน้าหวอๆ ของพวกคนกรุง ที่เสียรู้ให้กับคนป่าคนดอยอย่างเขา... ถึงเวลาแล้ว ที่เขาจะบอกความจริงให้เธอได้รับรู้

"ยา ...ยาอะไรค่ะ ท่านเทพ ...พี่ช้างลบหลู่ท่านเทพ จึงถูกสาป ไม่ใช่หรือค่ะ"
พรานคำยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ตรงมุมปาก ก่อนจะเฉลยความจริง "เอาละ เฮาจะบอกความจริงให้เอ็งได้รู้ ... บ่มีเทพ บ่มีคำสาปอะไรหรอก ผัวของเอ็งโดนยาสั่งของเฮาเอง"
"หมายความว่า ....???" ชนิกานต์รู้สึกเหมือนตกจากที่สูง ใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม... เธอถูกพรานคำหลอกหรือนี่? ทำไมเขาถึงทำอย่างนี้ !!
"ใช่ ... ทุกอย่างเฮาเป็นคนวางแผนทั้งหมด เพื่อเย็ดเอ็งแบบนี้ไง ..."

พรานคำแสนจะสะใจ เมื่อได้เห็นสีหน้าของชนิกานต์เมื่อได้รับรู้ความจริง... เขารู้สึกสุขสมเสียวซ่านเป็นที่สุด ลำควยเบ่งพองคับรูหี เตรียมพร้อมสำหรับการระเบิดน้ำควยราดรดมดลูกของชนิกานต์อีกครั้ง เป็นการประกาศชัยชนะของเขาอย่างสมบรูณ์ ... แต่ก่อนที่เขาจะระเบิดน้ำเชื้อชั่วๆ ออกมา พรานคำก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง และเมื่อเขาเหลียวหน้าหันกลับไปดู ก็ตกใจสะดุ้งสุดตัว ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

"ไอ้เลว ....." วิศรุตคำรามลั่น ด้วยความโกรธแค้น ในมือถือปืนลูกซองที่เขาให้เป็นของขวัญพรานคำก่อนออกเดินทาง จ่อเล็งไปที่พรานคำซึ่งกำลังข่มขืนชนิกานต์เมียสุดที่รักของเขา
"เอ็ง.... ทำไม เอ็ง ถึงฟื้น ...."
วิศรุตสูดลมหายใจลึก แล้วเหนี่ยวไกปืน "มึงงงงง ....ตายซะเถอะ"

เปรี้ยงงงงงง

"อ๊ากกกกกกก......" พรานคำร้องลั่นอย่างเจ็บปวด กระสุนยิงเข้าแผ่นหลังอย่างจัง ส่งวิญญาณชั่วหลุดออกจากร่างในทันที... แต่ในจังหวะนั้นเอง ลำควยของพรานคำที่คาอยู่ในรูหีของชนิกานต์ก็หดเกร็ง น้ำควยที่ค้างอยู่ในลำกล้องก็ถูกบีบจนพุ่งทะลักออกไปอย่างรุนแรง

"พี่ช้าง .....!!...ออา อา อ๊ายยยยย..สสสสส์....." ชนิกานต์เรียกชื่อสามีด้วยความดีใจ แต่แล้วเธอก็ต้องครางลั่นออกมาอย่างสุดเสียว ด้วยน้ำควยร้อนๆ ของพรานคำปะทะกับผนังมดลูกของเธอเข้าเต็มเปา ส่งเธอถึงสวรรค์น้ำแตกราดควยตามพรานคำไปติดๆ... จะเป็นผีป่าจับยัดก็ว่าได้ น้ำเชื้อบางส่วนที่กระฉอกจากความรุนแรงของการปะทะ กระเซ็นไปปีกมดลูกข้างซ้ายซึ่งมีไข่ที่สุกพร้อมปฏิสนธิรอคอยอยู่... ตัวอสุจิซึ่งรอคอยเวลานี้อยู่ก็พุ่งเสียบทะลวงไข่ฟองนั้นอย่างไม่รีรอ หลวมรวมเป็นหนึ่งเดียวก่อเกิดชีวิตน้อยๆ ขึ้นภายในมดลูกโดยที่ไม่มีใครรู้

...............................................

นาย ...กลับมาแล้ว .... พวกเราเป็นห่วงแทบแย่ ...แล้ว ไอ้คำ อยู่ไหน? ชาวบ้านป่าต่างมารุมล้อม วิศรุตและชนิกานต์ ที่เดินสะบักสะบอมออกมาจากแนวป่า... วิศรุตบอกกับทุกคนว่า พรานคำเสียชีวิตในป่าผีสิง ซึ่งพวกเขาก็ไม่ได้ติดใจสงสัยถามอะไรเพิ่มเพราะรู้ดีถึงอาถรรพ์ของป่าผีสิง.. มิหนำซ้ำการตายของพรานคำยิ่งตอกย้ำความเชื่อของชาวบ้าน ทำให้ไม่มีใครกล้าไปที่ป่าแห่งนั้นอีกเลย

เช้าวันต่อมา วิศรุตก็พาชนิกานต์เดินทางกลับกรุงเทพในทันที ก่อนขึ้นรถเขาหันกลับมองไปที่แนวป่า โอบกระชับกอดภรรยาสาวไว้แน่น แล้วกระซิบบอกว่า "เราจะลืมเรื่องนี้ให้หมด และจะไม่กลับมาที่นี่อีก"

9 เดือนผ่านไป ...
"โอ ...ลูกพ่อ ... !! ทำไม ถึงเป็นอย่างนี้ ..." วิศรุตอุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อได้เห็นหน้าลูกชายที่เพิ่งคลอด ... เขาหันไปมองชนิกานต์ ซึ่งเธอก็มีสีหน้าที่ตกใจเช่นเดียวกับเขา
ด้วยว่า ใบหน้าของทารกนั้น มีเค้าเหมือนพรานคำราวกับพิมพ์เดียวกัน .....

Fin...

[drof666]

ใช่ได้เลยแนวntrต่อหน้าผัวเนี่ย

[koboy]

สนุกดีครับ คนกรุงโดนหลอกสะใจดี

[ezmoo]

ฝากน้ำเชื้อ ณ เวลาสุดท้ายของชีวิต กำเนิดชีวิตใหม่....

[suriyamahajit]

แนวนี้ตื่นเต้นดีจริงสนุกมากครับน่าจะมีต่อนะเนี่ย

[kaithai]

เย้ ดีใจจัง 
ได้อ่านผลงาน ป๋าชาติ อึกครั้ง

ขอบคุณมากครับ

[pj762856]

ของฝากจากพรานคำ

[yopern]

ตาคำบ้าผู้โชคดี

[may_290607908]

ได้มีความสุขก่อนตาย

[ผู้เฒ่าเซราะกราว]

ก็รู้อยู่ว่าเป็นระยะไม่ปลอดภัย โดนแตกในไปสองดอก ยังไม่รีบไปหาหมอตรวจ ก็สมควรแล้วล่ะ...อิอิ

[kapook6336]

สนุกมากนิยายแบบแนวนี้ อ่านแล้วได้อารมณ์แบบไฮโซกับยาจก ขอแบบแนวนี้อีกนะ แต่เสียดายนายพรานตายเร็วไปหน่อย

[somc217]

พรานคำนี่แน่จริงๆ ก่อนที่จะตายก็ยังสามารถฝากเชื้อสายไว้ได้อีก
ขอบคุณมากๆครับ

[spr566]

พรานคำอาจกลับชาติมาเกิดเป็นเด็กคนนี้ก็เป็นได้นะครับ

[abfun]

555  เรื่องของป๋าชาติเนี้ย จะเป็นตำนานไผแล้วอีกเรื่องนะครับ...ว่าแต่ป๋าเข้าบอร์ดนี้มั่งมั้ยครับ  ถ้าป๋าเอามาลงเองน่าจะครึกครึ้นเข้าไปอีก....จากซุ่ม เอง ครับ

[pamaaeng]

555  เรื่องของป๋าชาติเนี้ย จะเป็นตำนานไผแล้วอีกเรื่องนะครับ...ว่าแต่ป๋าเข้าบอร์ดนี้มั่งมั้ยครับ  ถ้าป๋าเอามาลงเองน่าจะครึกครึ้นเข้าไปอีก....จากซุ่ม เอง ครับ

ช่วงนี้ เข้าบ่อย ครับ

แบบว่า ติดเรื่องของคุณพงษ์เทพ งอมแงม