แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
…. หญิงสาว วัย 22 ในชุด ราตรี สีขาวงามบริสุทธิ์ ลำคองามระหงษ์ ประดับด้วย สร้อยเพชร ระย้า ราคาหลัก ล้าน นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นปูน....มือเรียวงามที่กระดับด้วยแหวนเพชรส่องประกายวูบวาบ แข่งกับกำไรแขนที่ประดับด้วยเพชรเม็ดงาม และรายล้อมมรกตอันล้ำค่า.... แต่....มือเรียวงามคู่นั้นกลับประนมมือ ไหว้ไปที่ชายแก่คนหนึ่ง ชายวัย 50 ที่ยืนอยู่ ในชุดซาฟารี สีเทาเข้ม
ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง หญิงสาวเดิน บนเวที ด้วยมาดมั่นอันสง่างามดุจนางพญา เสียงปรบมือ คำชื่นชม ด้วยความนอบน้อม “สุดยอดครับ....เก่งมากค่ะ คุณหญิง.....” ล้วนเป็นคำชื่นชมจากใจของผู้คนที่ได้พบเห็น
ขณะ ที่ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง ชายในชุดซาฟารีสีเทาเข้มคนนี้ ยังนั่งตบยุงที่ลานจอดรถ ในฐานะคนขับรถ ประจำตัวของหญิงสาว ที่ต้องทนรอเจ้านายออกจากงานเดินแบบการกุศลของผู้คนในสังคมโฮโช
“ทำไมต้องให้ไอ้นั่นจับมือด้วย......”
“เมย์...ไม่ตั้งใจค่ะ.....เมย์ขอโทษ........” หญิงสาวกล่าวน้ำตานองหน้า
“ต่อไปอย่าทำอย่างนี้อีก.....” ผู้ชายที่คนทั่วไปเห็นเป็นเพียงขี้ข้า เป็นเพียงคนขับรถกล่าว
“ค่ะ....ค่ะ.....เมย์ สัญญา.....” หญิงสาวก้มหน้าลง......กอดที่เอวของฝ่ายชาย
“อืมมมมม........” หญิงสาว ที่ผู้คนเรียกว่าคุณหญิง ครางในลำคอ เมื่อฝ่ายชาย จิกผมให้ยืนขึ้น แล้วบทริมฝีปากลงที่ปากเรียวงามนั้น..... แทนที่จะต่อต้านหรือขัดขืน หญิงสาว ผู้งามสง่า สีหน้าแววตาเย่อหยิ่ง กลับดูดดุนลิ้นนั้นด้วยความหิวกระหาย
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
##ย้อนหลังไปเมื่อ 12 ปีที่แล้ว##
บ้านหรูชานเมือง บนเนื้อที่ 15 ไร่ ที่รายรอบด้วยกำแพงหนาสูง สองเมตรครึ่ง ถนนออกกำลังกาย สระหว้ายน้ำ หรูสวนดอกไม้ เรือนตากอากาศ สระน้ำขนาด 3 ไร่ ที่ประดับด้วยบัวหลากสี เต็มด้าวปลานา ๆ สายพันธ์ อากาศอันบริสุทธิ์ เหมือนเป็นอีกโลกหนึ่ง เหมือนเป็นอาณาจักรอีกแห่งหนึ่ง ที่ห่างจากสังคมอันวุ่นวาย
ในสังคมปัจจุบัน ถ้า เจ้าของมิใช่ทายาท ระดับ หลาน-เหลน ของเจ้าขุนมูลนาย กับที่แบบนี้ และที่นี่ ต่อให้มีเงิน ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ครอบครองมัน
แต่ก็น่าเสียดาย ที่คนเป็นเจ้าของได้มาสัมผัสมัน เพียง เดือนละครั้งเท่านั้น เจ้าของที่แท้จริง ถึงจะอยู่บ้าน หรูกลางกรุง แต่ก็ช่างวุ่นวาย ถึงมีเนื้อที่ถึง 1 ไร่ เมื่อเทียบกับที่นี่......
คนที่ได้เสพสุขในอาณาจักรนี้ กลับเป็นชายวัย 50 ที่มีศักดิ์ศรี ในสายตาชนชั้นเจ้านายว่า “ขี้ข้า” ภาระที่ต้องอยู่เฝ้า และดูแลความเรียบร้อย แต่ด้วยค่าแรง เดือน ละ 3 หมื่น ใคร ๆ รู้ ก็คิดว่ามันสูงเกินไป เพียงแต่ คนทั่วไปไม่รู้เท่านั้น .... งานหลักของนาย เฉยคือ ตื่นเช้า รดน้ำต้นไม้ ตัดแต่งกิ่ง ปัดกวาด และ ดูหนัง x ในมือถือ ..วันพักผ่อนคือวันที่เจ้านายมา พร้อมกับทีมแม่บ้านและ คนรับใช้จากเมืองกรุง 5-6 คน
“นายเฉย..... ไปอยู่ในส่วนของแกได้เลย....ที่นี่พวกฉันจะดูแลเอง....” หญิงวัย 54 กล่าว พร้อมโบกมือ ให้ออกไป ดูท่าทางนางจะยิ่งใหญ่มาก ทั้ง ๆ ที่ความจริง ก็ขี้ข้าเหมือนกัน ก่อนที่เจ้านายจะมา 1 วัน ทีมรับใช้จากเมืองกรุง จะมาดูแลความเรียบร้อยก่อนเสมอ ทุกครั้งที่เจ้านายมา ลุงเฉยก็อยากมีโอกาสรับใช้ อยากให้ เจ้านาย เห็นคุณค่าในตัวแกบ้าง แต่สุดท้ายก็ถูกตะเพิดให้ออกไปจากปากของคนที่เป็นขี้ข้าด้วยกัน
......./ ว้า.......ดีเหมือนกัน...หึหึ..../ ลุงเฉยคิดในใจ …….
……………………………………
ความจริง ชายคนนี้ แกไม่ได้ชื่อเฉย แต่ทุกครั้งที่ใครพูดอะไร แกก็ เฉย ๆ คนเลยเรียกแกว่าตาเฉย …… นอกจาก “คุณพีระพงษ์” ผู้เป็นเจ้าของบ้านนี้ ไม่มีใครรู้จักประหวัติ ลุงเฉย ความจริงแกเคยติดคุกมาก่อน เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ขณะที่ตาเฉย อายุเพียง 20 ปี ติดด้วยข้อหา มี ครอบครอง และเสพ “เฮโรอีน “ ติดเพราะแกออกรับแทนเจ้านาย เจ้านายซึ่งก็คือ ” คุณพีระพงษ์” ที่ไปเทียว ต่างจังหวัด พร้อมแฟนสาว โดยมี คนคุ้มกันคือ ตาเฉยซึ่งตอนนั้นมีอายุเพียง 20 .... ด้วยเงิน ด้วยทนาย ด้วยการวิ่งเต้น ของท่านคุณพ่อของคุณพีระพงษ์ .....พีระพงษ์และแฟนสาวชาว ถูกกันให้เป็นพยาน ส่วนตาเฉย ที่เจ้านายห้ามแล้วไม่ยอมเชื่อฟัง เอาเฮโรอีนมาเสพในที่พัก โดนเข้าไป 10 ปี เมื่อพ้นโทษ ... คุณพีระพงษ์ ตอบแทนตาเฉย ด้วยการให้งานทำอยู่ที่นี่........
คุณพีระพงษ์รู้ สำเนารูปถ่าย ที่ถ่ายตอน คุณพีระพงษ์เสพเฮโรอีน ด้วยความคึกคะนอง ตาเฉยยังเก็บอยู่ และพร้อมที่จะเอามารื้อฟื้นคดี เพื่อล้างมลทิน ได้ตลอดเวลา
ความตอนนี้ ไม่มีใครรู้...ตาเฉยจึงมักจะโดนดูถูกจากคนระดับ ขี้ข้าด้วยกัน แต่แกก็ไม่สนใจ.....
…………………………………………………………………………………
......./ มันมาพักผ่อน หรือมาแดกเหล้าวะ...../ หลายครั้งที่ลุงเฉยตั้งคำถามในใจ เมื่อเจ้านายมาพร้อมกับเพื่อนฝูง เป็น 10 ..... แน่นอน นี่เป็นการมาเลี้ยงรับรองลูกค้า แบบเต็มที่ของเจ้านาย
น้องเมย์ เด็กน้อยวัย 10 ขวบ เดินลัดเลาะไปตามทางเท้า สำหรับวิ่งออกกำลังกาย แล้วตัดออกข้างทาง
เป็นทางเดินเล็ก ๆ ที่มีคนเพียงคนเดียวเทียวอยู่ทุกวัน คือลุงเฉย บ้านหลังเล็ก ๆ สำหรับคนงาน ที่สร้างด้วยวงเงิน ไม่ถึงแสน มันถูกกว่าราคาของโถส้วมในบ้านเจ้านายเสียอีก แต่บ้านหลังเล็ก ๆ ใช่ว่าจะอยู่แล้ว ไม่มีความสุข ถ้าเราพึงพอใจกับมัน
เด็กน้อย เดิน .... และหยุด .... ดูกิ่งไม้ .... ดอกไม้ .... เล่นกับผีเสื้อ แต่สายตากลับสอดส่องมองรอบต้าน มองหาผู้คน มองว่ามีใคร ตามเธอมาหรือไม่ ......
“ไม่มีใครตามมาหรือสนใจหรอก...น้องเมย์..... พวกเค้ายุ่งอยู่.......” ลุงเฉยกล่าวขึ้นจากมุมหนึ่งของพุ่มไม้ เล่นเอาน้องเมย์ถึงกับตกใจ
“ซู่.........” เด็กน้อยเอามือแตะริมฝีปาก ส่งสัญญานว่าอย่าเสียงดัง ลุงเฉยยิ้ม ขำ ๆ จะเก็บเสียงทำไม ที่ที่ มันห่างจากบ้านใหญ่ ห่างผู้คน เกือบครึ่ง กิโล
น้องเมย์ เด็กน้อยวัย 10 ขวบ เดินลิ่วเข้าไปในบ้านพักลุงเฉย ..... น้องเมย์ รู้....บ้านนี้คือบ้านเธอ ทั้งหมดเป็นของพ่อ แต่วันข้างหน้า มันจะเป็นของเธอ ทุกสิ่ง ล้วนเป็นของเธอ แม้กระทั่ง โซฟาที่วางอยู่ในห้องพักของลุงเฉย มันเป็นของพ่อ แต่นั่นก็เท่ากับว่ามันเป็นของเธอ เด็กหญิงนั่งเอนบนโซฟานั้นอย่างสบายอารมณ์.......
นั่งอย่างสบายอารมณ์ เพราะนี่....มันคือสมบัติของเธอ ...... แต่ในง่ามขาของเธอ....กลับมีร่างของลุงเฉยนั่งแทรกอยู่......... ทุกสิ่งล้วนเป็นสมบัติของน้องเมย์.....แต่ร่างกายของน้องเมย์กลับเป็นสมบัติของลุงเฉย ...มันจึงกลายเป็นความชอบธรรมที่ ที่แก จะทำอะไรกับเธอก็ได้.......
ชุดกระโปรงฟูฟ่อง ประดับด้วยมงกุฎ แบบเจ้าหญิงของเด็ก ๆ ที่ลุงเฉย ชมนักว่าสวยงาม ขณะที่ผู้ใหญ่คนอื่นมองแบบขำ ๆ น้องเมย์ ตั้งใจแต่งมาให้ชายคนนี้ดู
หัวใจของเด็กน้อยพองโตเมื่อได้รับความชื่นชมว่ามันช่างงดงามนัก ที่ ที่เธอเคยเรียกมันว่าจิ๋ม แต่ชายคนนี้บอกให้เธอเรียกมันว่า ... หี .... จะเรียกอะไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้ เด็กน้อยวัย 10 ขวบมีความสุขเหลือเกิน เมื่อชายคนนี้ เอาปากดูดหีเธอ
........................................
สามเดือนก่อน เมื่อเธอแอบไปพายเรือ เล่น .... ในสระหลังบ้าน ....มันเป็นเพียงเรือไม้ ที่คุณปู่ของเธอเอามาประดับสระน้ำให้สวยงามเท่านั้น ..... อนิจจา...เด็กน้อยเคยเห็นในหนังเข้าใจว่ามันง่าย...แต่แล้วเรือก็จม.. เรือจม.....เรือจมขณะที่ทุกคนยังเฮฮาอยู่ที่บ้านใหญ่...ที่ห่างออกไป 400 กว่าเมตร ผู้ชายคนนี้มาช่วยเธอ ขึ้นจากน้ำ เธอไม่ได้ขาดสติ เธอไม่ได้ เป็นลม แต่ทำไมผู้ชายคนนี้บอกว่าต้องฝายปอด ไม่งั้นเธอจะสำลักน้ำตาย.. ครูเคยสอนว่า วิธีผายปอดต้องเป่าลมเข้าไปในปาก
แต่ทำไมชายคนนี้ผายปอด ทำไมต้องส่งลิ้นเข้าปาก ....... แล้วทำไมเธอต้องรู้สึกเป็นสุข.....เมื่อเขาดูดลิ้นเธอ .... การผายปอดมันช่างเป็นสุขเหลือเกิน.....
ยิ่งตอนเขาบอกว่าเธอ...สำลักน้ำ ต้องเอาน้ำออกจากตัว เขาดูดน้ำที่ จิ๋ม ที่ ที่เขาสอนให้เราเรียกว่า หี
มันช่างเป็นสุขเหลือเกิน ที่เขาดูดน้ำออกให้เรา
ถ้าการผายปอดคือการส่งลิ้นเข้าปากกัน เธอช่างมีความสุขเหลือเกินที่เธอได้ผายปอดให้ลุงเฉยบ้าง เด็กน้อย ตอบแทนคุณลุงที่ช่วยชีวิตเธอโดยการผายปอดให้คุณลุงแกบ้าง
...........................................
จากนั้น...เมื่อพ่อแม่.....พามา....ที่นี่ น้องเมย์ ต้องแอบมาให้ลุงเฉยผายปอด และดูดน้ำออกจากตัวให้เสมอ........
……… เมื่อพ่อแม่พามาที่นี่....น้องเมย์ ต้องแอบมาให้ลุงเฉยช่วยผายปอดเสมอ....รวมทั้งช่วยดูดน้ำออกจากตัวด้วย
.....................
วันนี้ก็เช่นกัน เด็กน้อย หอบ เหนื่อย แต่เป็นสุข เมื่อลุงเฉยช่วยผายปอดและ ดูดน้ำออกจากตัว .... ความเป็นเด็กดี
และความกตัญญู ทำให้เธอต้องตอบแทนลุงเฉยบ้าง โดยการดูดน้ำออกจากตัวให้แก .... ลุงบุญบอกให้ค่อย ๆ อมท่อน ที่ลุงสอนให้เรียกว่าควย ให้อมและดูดที่หัวของมัน สิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้คือตอบแทนคุณลุงบ้าง
แต่หากมีใครมาพบเห็น มันจะเป็นภาพของเด็กน้อยในชุดสีขาวฟูฟ่อง ประดับด้วย มงกุฎ เจ้าหญิงแบบเด็ก ๆ กำลังนั่งคุกเข่าอมควยให้ชายวัย 38 (ตอนนั้น) มันเป็นแท่งเนื้อประหลาดที่ดูน่าเกลียด แต่สัมผัสมันช่างน่าหลงใหล
น้ำที่ออกมาจากมัน ถึงจะรู้สึกคาว แต่ช่างมีความสุขเหลือเกินที่ได้กลืนกินมัน.....
...............................
2 ปีต่อมา น้องเมย์ อายุ 12 ย่าง 13... แล้ว
“มันจะชมชอบอะไรนักหนากับบ้านส่วนนั่น....” คุณยุภารัตน์บ่นกับลูกสาวด้วยความหงุดหงิด เมื่อน้อง เมย์ขอไปพักผ่านที่บ้านสวน
“ก็แม่บอกเองว่า ถ้าสอบเข้า ม.1 ทีโรงเรียนนี้ได้ แม่จะให้รางวัล ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้อะ.....”
“ก็นึกว่าจะไปเทียวเมืองนอกเสียอีก...”
“หนูชอบบ้านสวนค่ะ ..... มันปลอดโปร่งดี....”
“พิลึกคน....นี่ถ้าเป็น น้องเรย์ กับน้อง นุ่น แม่ต้องพาไป เกาหลีแน่....” คุณยุภารัตน์พูดถึง น้องสาวของน้องเมย์ทั้งสองคน
“ก็....หนูไม่อยากไปไกล......” น้องเมย์พึมพำ
“เอ้า ให้ไป 3 วัน ให้ตาพลขับรถไปส่ง แล้วให้แม่เจียม ไปอยู่ด้วย” คุญยุภารัตน์กล่าว
“เอายายน้อย กับ ยายอิงค่ะ....” น้องเมย์กล่าว
“สองคนนั่น ซื่อบื้อจะตาย เอาไปทำไม...”
“แต่ไม่ขี้บ่นนะคะ....” น้องเมย์แย้ง / ที่จะให้ไปด้วยก็เพราะซื่อบื้อนี่ละ...น้องเมย์คิดในใจ../>...............................
สังคมแห่งการเรียนรู้..... ทำให้เด็กน้อยรู้แล้วว่า ทั้งหมดที่ผ่านมา มันไม่ใช่การผายปอด
มันไม่ใช่การช่วยเหลือกันโดยดูดน้ำออกจากตัว ... ทั้งหมดมันคือการเอากัน ...... ถึงแม้ที่ผ่านมา ลุงเฉยไม่เคยสอดไส่ท่อนควยเข้าไปในตัวเธอ...อาจมีบ้าง แค่ถูไถเพียงภายนอก... ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ เธอรู้แล้วว่าโดนลุงเฉยหลอกแต่วันนี้น้องเมย์ก็มา....มาพักผ่อนที่นี่กับพี่เลี้ยง 2 คน..... สิ่งที่เธออยากรู้ก็คือ.....ตอนที่ผู้ชายเอาควยเข้ารูหีของผู้หญิงมันจะเป็นอย่างไร....มันจะสุขแค่ไหน....ทำไมที่ดูในหนัง X ….. เขาช่างดูมีความสุขเหลือเกิน.....คนที่เธออยากพิศูจน์ด้วยก็คือลุงเฉย...คนที่เธอมอบหัวใจไปให้จนหมดแล้ว...แต่เขาจะรู้หรือเปล่าหนอ....
……………………………
ตาพลกลับไปแล้ว พี่เลี้ยง สองคนวุ่นอยู่ที่บ้านใหญ่ น้องเมย์ไปเดินเล่น แล้วสั่งห้ามรบกวน......
……………………………
ที่บ้านพักของตาเฉย.............
ท่อนควยที่เจ้าของมันเวลาไปยืนฉี่ในห้องน้ำสาธารณะ ที่ไม่ต้องไปยืนหลบในมุมลึกสุด ไม่ต้องเอาตัวบังขอบเพราะกลัวผู้ชายด้วยกันเห็น ท่อนควยขนาดกว่าครึ่ง ฟุต ที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ ขณะที่มือน้อยอ่อนนุ่มของน้องเมย์กำลังลูบไล้มันด้วยสารหล่อลื่น ที่เธอแอบซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ
“เมย์...เอ่อ...อยากให้มันเข้าไปในตัวหนูค่ะ.......”
“เมย์จ๋า....ลุง...อยากเอาเข้าตั้งนานแล้ว.... แต่ลุงกลัวเมย์เจ็บ...”
“ลองดูก่อนนะคะ.....เมอยากลอง....” สาวน้อยลูกผู้ดีกล่าว หัวใจสั่น
“อืมมมมม...ก็ดีเหมือนกัน..ขอลุงลองเอาควยเข้าหีน้องเมย์ดูนะครับ..”
“ค่ะ.....เย็ดหีเมย์เลย.....” น้องเมย์กล่าวด้วยถ้อยคำที่ลุงเฉย ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินมาก่อน
“เมย์.......” ลุงเฉยเรียกชื่อสาวน้อย
“ค่ะ..... ลุง..... อืมมมมมมม....”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน