..มุมมืด....ตอนที่8

[adas]

ลุงเฉยนี่ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนมากมาย 

[Ton Aps]

 ::ChuChu::ช่างกล้ามาก

[arrow_III sronram]

เราอยากให้เวลาผ่านโดยไว เพื่อจะได้ เป็นผู้ใหญ่เสียที

[ปิติ จิตกะพงษ์]

ต้องเจอแบบนี้เอาคือให้สาสม จะได้รู้ว่าต่อไปใครเป็นใหญ่ที่สุด

[ระพี]

 

มุมมืด  ตอนที่ 8.........

   หนึ่งในหลายข้องห้ามที่ผู้คนมิอาจหยุดมันได้คือ เวลา ในวัยเด็ก เราอยากให้เวลาผ่านโดยไว เพื่อจะได้ เป็นผู้ใหญ่เสียที เมื่อเป็นผู้ใหญ่ เรากลับอยากหยุดเวลาให้มันช้าลง  เรากลัวความแก่  แน่นอน เราไม่อาจหยุดมันได้ ...ที่ทำได้ คือ ทำเวลาที่มีอยู่ให้มีคุณค่าต่อชีวิตมากที่สุด แล้วอะไรละคือสิ่งที่มีคุณค่าต่อชีวิต............

   น้องเมย์ เรียนมหาลัย ปี 1  เอกชน ด้านบริหารธุรกิจ  น้องรินทร์ ขึ้น ม.5 ส่วนน้องนุ่น อยู่ ม.3   ลุงเฉย ตอนนี้ อายุ 47
ภาพ ...... เด็กสาว  3  คน  3 วัย มหาลัย 1 ...ม.ปลาย1 ...  ม.ต้น1  ....  รถหรู 1......  ขี้ข้า 1......  ผู้คนต่างชื่นชมในการดูแลเอาใจไส่ลูก ๆ ของคุณพีระพงษ์ และคุณแววรัตน์  ท่วงท่าอันงามสง่างามของเด็กสาวสามคน.... สามวัยที่ก้าวลง หรือขึ้นรถ ภายไต้การดูแล ของบอดี้การ์ด หรือคนขับรถที่คอยเปิดประตู ให้ขึ้น...หรือลงอย่างนอบน้อม ใครเลยจะรู้ ว่าบรรยากาศในรถคันนั้น กลับเป็นการพูดคุย แบบ ผัวหนึ่ง เมียสาม 
"คุณ เมย์ ไม่ ลองหัดขับรถบ้างหรือครับ   ....."
"พูดแบบนี้  ต้องการปัดภาระ ไม่ดูแลเมย์ อีกแล้ว ใช่ไหม...."  สียงตวาดแว๊ด  เมื่อลุงเฉยถาม  จากนั้นลุงเฉยก็ไม่ถามคุณเมย์อีกเลย 
   ต่างจากน้องรินท์ ที่เธอหัดขับรถจนเป็น และเก่งแล้ว
..................................
.................................
"อันนี้เอาไปวางตรงนี้.......โอ้ย.!!!   ซื่อบื้อจัง..นายเฉย.....พอแล้ว  ไม่ต้องทำ......."   เสียงตวาด แว๊ด...ของ คุณจ๋า ให้ลุงเฉย ก้มหน้า ไม่ต่อปากต่อคำ
"คุณจ๋า...ครับ...ความจริงนายพีระพงษ์ก็จ้างบริษัท จัดงานอยู่แล้ว  ทำไม ผม...ต้องมาทำด้วย.. ..."  ลุงเฉย กล่าวเสียงราบเรียบ  นอบน้อม
"นี่  นายเฉย  ฉันให้ทำ แกก็ต้องทำ  อะไร แค่นี้ทำบ่น....."  คุณจ๋า ออกอาการไม่พอใจ
   ความจริง ก็เป็นอย่างที่ลุงเฉยพูด ในการจัดงานพิธีเปิด คอนโด  พีระพงษ์ และคุณแววรัตน์ ได้ว่าจ้างบริษัทจัดงานอยู่แล้ว คุณจ๋าไม่จำ เป้นต้องยุ่ง  แต่เธอก็ยุ่ง   แล้วลุงเฉยก็ลำบาก ที่ต้องคุญจ๋าถูกเรียกใช้   ../ หากจะเข้าไปนั่งในหัวใจของคุณ จ๋า นี่มันเป็นงานใหญ่ เป็นงานชิ้นแรกของเธอ  และเธอต้องการแสดงความสามารถ ให้ พี่สาวกับพี่เขยยอมรับ  งานนี้ มันเหลือ แค่ พีธีเปิด อย่างเป็นทางการเท่านั้น.....  แต่ถ้ามีใครบังอาจไปถาม ว่าทำไม...คนระดับชนชั้นอย่างเธอ   ชอบไปยุ่มย่าม...ตอแย คนอย่างลุงเฉย....  ข้อนี้ คุณจ๋า คงหาคำตอบไม่ได้....../ />.....................................
.....................................
   ในพีธิเปิดคอนโดหรู.....ชายวัย 47 หน้าเข้ม ร่างสันทัด เสื้อซาฟารีสีเทา กางเกงสีดำ รองเท้าผ้าใบ....ยืนห่างออกไป สายตายังคงคอยสอดมองที่ลูกสาวทั้ง 3 ของเจ้านาย มันเป็นหน้าที่ ที่แกต้องคอยดูแล....ขณะที่พีระพงษ์ ยังยุ่งกับแขก และหุ้นส่วน
   แขกมากมาย ทั้งระดับไฮโซที่มาแสดงความยินดี ลูกบ้านที่มาเช่า และมาซื้อ เสียงพระสวดมต์ เพื่อเป็นศิริมงคล พิธิเปิด เป็นไปด้วยดี ....ชึ่งจะว่าไปแล้ว ...มันก็คือการทำบุญขึ้นบ้านใหม่ดี ๆ นี่เอง 
   ชายหนุ่ม วัย 27 ที่ก้าวลงมาจากรถสปอร์ทหรู ราคา เกือบ 20 ล้าน พร้อม ช่อดอกไม้ ช่อโต  เดินตรงไปที่คุณจ๋า  "ขอแสดงความยินดีด้วยครับ..น้องจ๋า.."  ชายหนุ่มกล่าว
"พี่พล.....โน่นค่ะ......เจ้าภาพเขาอยู่นั่น..... " หญิงสาวกล่าวพลางชี้มือไปที่ คุณพีระพงษ์
"พี่รู้   แต่พี่ ต้องการแสดงความยินดีกับ น้องจ๋า..... นี่มันเป็นงานของน้องจ๋า  ที่ทำ....."   ชายหนุ่มกล่าว
"อืมมมมม.....ขอบคุณค่ะ.....เชิญทางนั้นนะคะ......."  คุณจ๋ากล่าว พร้อมกับผายมือ แบบไม่ใยดี
"ครับ......ขอบคุณครับ.....น้องจ๋า ... เออ..."   ชายหนุ่มจะกล่าวคำ
"เชิญค่ะ......"    คุณจ๋าตัดบท  ชายหนุ่มออกอาการผิดหวัง ขณะที่คุณพีระพงษ์และ คุณแววรัตน์ กลับให้การต้อนรับชายหนุ่มคนนั้นอย่างดี  ชายหนุ่ม ที่เป็นลูกชาย หุ้นส่วนในหลาย ๆ กิจการของแก
..................................
.................................
"คอนโดหรู ราคาหลายล้านคนเสนอให้ก็ไม่เอา........" ลุงเฉยกล่าวพึมพำ พลางส่ายหน้า ขณะยกของเข้าบ้านเอื้ออาทร ราคาไม่กี่แสน
"..อย่าพูดเรื่องนี้ได้ไหมคะ......."
"ครับ.......อย่างน้อยพี่เก็เชื่อแล้ว ว่าแบมรักพี่จริง ๆ....."   ลุงเฉยกล่าว พลางจูบที่หน้าผากหญิงสาว เบา ๆ
"เมื่อไร เราจะได้อยู่ด้วยกัน......"
"พี่ก็มีงาน........"
"ค่ะ...."  แบมกล่าวด้วยเสียงน้อยใจ "มาหาแบมบ้างนะคะ...."  หญิงสาวกล่าว
"ครับ......"  ชาววัย 47 ประทับริมฝีปากลงที่ เรียวปากของหญิงสาวที่อายุน้อยกว่า ครึ่งหนึ่ง หญิงสาวโอบกอดหลับตาพริ้ม.......สอดลิ้น  สองร่างโอบกอดกระชับแน่น..........."ตืดดดดด......"   
มือถือของลุงเฉยดังขึ้น...... ทั้งคู่ชงัก  ลุงเฉยหยิบมือถือขึ้นมา   ..../ />"ครับ....."  ลุงเฉยรับสายแล้วกล่าว
"ช่วย มาเก็บของที่ อ๊อฟฟิส หน่อย   ตอนนี้เลย....."  คำสั่งแสดงอำนาวสุด ๆ
"คุณ......."
"มาหรือ ไม่มา....."  เสียง แว๊ด ทางโทรศัพท์ แว่วออกมา
"ไปเถอะค่ะ..."  น้องแบม กล่าว เสียงเบาๆ ลุงเฉย มองสบตา
"ครับ.. จะไปเดี่ยวนี้ครับ....."  ลุงเฉยกล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อมเช่นเดิมแล้วกดวางสาย
"ถ้าพี่ไม่มีงาน....พี่ก็ไม่มีเงิน...แบมเข้าใจพี่นะ...."  ลุงเฉยกล่าว
"ค่ะ........แบมเข้าใจ...แต่นี่มันวันหยุด...."  หญิงสาวกล่าว เสียงราบเรียบ พยายามเก็บอาการน้อยใจสุด ๆ
"เขาเรียกตลอดเวลา  ที่เขาต้องการ...." ลุงเฉยกล่าว
   ลุงเฉย ขี่มอเตอร์ไชออกไป...มองที่บ้านหลังนั้น บ้านที่เป็นชื่อของแกเป็นคนซื้อ  บ้านที่แกต้องผ่อน ..... บ้านหลังแรกในชีวิตแก  ที่แกตัดสินใจซื้อ แล้วให้น้องแบมเข้าอยู่........  หลายอย่าง มันทำให้คนอย่างลุงเฉยเชื่อ
ว่าแบมรักแกจริง........./ แบไม่มีไว้ขาย....แบม...มีไว้ให้คนที่แบมรัก....... / คำกล่าวของน้องแบม
ที่ฝังใจลุงเฉย  ชายวัย 47 มาตลอดเวลา...... ชายวัย 47 ขี่รถ มอเตอร์ไชตรง ไปที่สำนักงาน คอนโดที่กำลังจัดเก็บและรื้อถอน   (แกไม่เอารถเจ้านายมาใช้ในเรื่องส่วนตัว)
......................................
.....................................
"ฮึ...นายเฉย..."    หญิงสาว ยิ้มมุมปาก..เมื่อเห็นลุงเฉยจอดรถ    ชายที่นอบน้อมตรงไปตรงมา  โง่ ๆ ซื่อ ๆ ในสายตาของเธอ แทนที่จะ พอใจ  กลับเป็นที่ขัดตาของหญิงสาว ทุกสายตาของ สัตว์ตัวผู้ ที่มองเธอ ด้วยความชื่นชม ความหลง ความหื่น แล้วก็ต้องเจ็บปวดคร่ำครวญ แต่สายตาตองชายคนนี้กลับไม่มีให้เธอ  ทั้งระดับไฮโซ ลูกผู้ดี มีเงินเป็นพันล้าน กระทั่งคนระดับกรรมกร ที่ต่างออกอาการสยบในความงามของเธอ    .....  แต่ทำไมชายคนนี้ มองเธอเหมือนมองเสาไฟฟ้าต้นหนึ่ง.............  มันหยามกันเหลือเกิน..... "ไอ้คนชั้นต่ำ"  ความรู้สึก ของหญิงสาว บอกตัวเอง
...........................
...........................
   ไม่ใช่นาย...แต่ก็เหมือน เป็นนาย  เพราะ เธอคือน้องสาวของเจ้านาย
......"ทำ ๆ ตามที่เขาสั่งเถอะ...แค่นี้....."  นั่นคือคำที่คุณแววรัตน์เคยกล่าว ที่ลุงเฉย ต้องยอมทำตาม
........................................
........................................
"เก็บของพวกนี้ให้เรียบร้อย..... ส่วนนี้ก็ เอาไปทิ้ง...."  หญิงสาวกล่าว ทันทีที่ลุงเฉยมาถึง
"ครับ...."  ลุงเฉยโคงตัวคำนับ แล้วทำตามไม่ปริปาก ไม่มองหน้า  อาการแสดงออกอย่างไร้ความรู้สึกต่อเธอ ที่หญิงสาวสัมผัสได้...   ความจริง คนงานรื้อถอนครั้งนี้มีคนงานตั้งมากมาย ทำไมลุงเฉยไม่รู้ แต่แกไม่พูด   เกเฉย และ ทำตามคำสั่ง........  แทนที่หญิงสาวจะพอใจ กลับรู้สึกหงุดหงิด ในอาการนิ่งเฉย..ของลุงเฉย
"เสร็จ เสียที......"  ลุงเฉยคิดในใจ เมื่อเก็บของชิ้นสุดท้ายขึ้นรถ 6 ล้อ พลางคิดในใจว่าจะกลับไปหาน้องแบม
"เช็ด รองเท้าให้หน่อยค่ะ......เปื้อนเหลือเกิน...."  หญิงสาว โยนผ้าลงที่พื้น ต่อหน้าลุงเฉย.....ต่อหน้าคนงานหลายคน......... ลุงเฉยนิ่ง....หยิบผ้าผืนนั้น  กัดฟัน เก็บความรู้สึก  แล้ว เอาผ้า เช็ดรองเท้าให้คุณจ๋า 
   ลุงเฉยนิ่ง แต่คุณจ๋าแทบอกแตก เธอหวังจได้เห็นอาการ เจ็บปวดของลุงเฉย แต่กลับไม่........... "ช่างมัน" หญิงสาวยิ้มที่มุมปาก ด้วยความสะใจ ที่ได้แกล้งสัตว์ตัวผู้  .....  ภาพของแม่  ภาพพี่แวว ภาพ ของเธอ ในวัยเด็ก ที่นั่งร้องไห้ ขณะที่พ่อหิ้วกระเป๋าออกจากบ้าน โดยมีผู้หญิงคนหนึ่งจอดรถรอที่หน้าบ้าน เด่นชัดขึ้นมา........ ไอ้พวกสัตว์ตัวผู้....."หญิงสาวคิดในใจ"
....................................
....................................
   มินิคูเป้ จอดที่หน้าสำนักงาน เด็กสาว 3 คนก้าวลงมาจากรถ 
"มาทำอะไรอยู่ที่นี่ลุง"   น้องรินทร์ ที่ทำหน้าที่ขับกล่าวกับลุงเฉย
"พอดีคุณจ๋า เรียกใช้ครับ....."  ลุงเฉยกล่าวนอบน้อม
"อะไร........ใช้คนพ่ำเพรื่อ...." น้องนุ่นหันไปมองที่คุณจ๋า กล่าวเสียงแข็ง
"เงินเดือน ตั้ง 3 หมื่น ก็ต้องใช้หน่อย...ให้คุ้ม...."  คุณจ๋ากล่าว
"แต่นี่คนของหนู.....น้าจ๋า ..ควรบอกพวกหนูบ้าง...." น้องนุ่นกล่าวแบบไม่เกรงใจ จนเมย์ ต้องเข้ามาปราม
"พอดี รินทร์ ชวนพวกเราขับรถเที่ยวค่ะ...น้าจ๋า...."   น้องเมย์กล่าว พลางดึงน้องนุ่นแยกออกไป
"กลับตอนใหนคะ...."  น้องรินทร์กล่าว
"จะกลับแล้วครับ.....ไปไงมาไงครับ..."  ลุงเฉยตอบ..พลางถาม
"โน่น.... คนนั้น  " น้องรินทร์ บุ้ยปากที่น้องเมย์
"อ้อ....ครับ...." ลุงเฉยกล่าว นอบน้อม
"อย่าไปสนใจคำพูดน้องนุ่นนะคะ...."  น้องรินทร์กล่าวพลางหันหน้าไปที่คุณจ๋า
"จ๊ะ  ไม่เป็นไร....."  คุณจ๋ากล่าวยิ้มแย้ม แต่ แววตาออกอาการไม่พอใจ
...................................
...................................
ภาพถนนชานเมือง ที่ชานเมือง ชายวัย 47 ขี่มอเตอร์ไซ มีเด็กสาว นั่งกอดเอวซ้อนท้าย ระยะทางเกือบ 10 กิโล ผมยาวปลิวกับสายลม ไม่มีหมวกสวม  นี่มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของน้อง เมย์ ที่ได้นั่งมอเตอร์ไซค์   
"โคตรสนุกเลยค่ะ....... แล้วพบกันที่บ้านนะคะ......"  เด็กสาวกล่าว ขณะกลับไปนั่งที่รถยนต์ ที่น้องรินทร์เป็นคนขับ  ลุงเฉย มองมินิคูเป้ที่ล่วงหน้าออไป แล้วขับตาม   ความที่แกคอดจะกลับไปหาน้องแบม หมดสิทธิ์ เสียแล้ว
ลุงเฉยขี่มอเตอร์ไซตามสามสาว จนถึงบ้าน  จากนั้นชายวัย 47 ก็ขอตัว บอกมีธุระ
.....................................
.....................................
   17.45 น.  บ้านเดี่ยว ซึ่ง จ๋าอยู่คนเดียว  ..... เป็นบ้านที่คุณแววรัตน์ซื้อให้น้องสาว  เธออยู่คนเดียว เพราะเธอชีวิตที่อิสระ......  กุญแจ ทั้งนอกและใน เกี่ยวล๊อคปกติหญิงสาวเปิดประตูเข้า ด้วยความรู้สึกปกติ
"สวัสดีครับ...คุณจ๋า.... " เป็นคำทักทายของชายที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ขณะที่เธอหันไปล๊อคประตู
หญิงสาวออกอาการสดุ้ง สุดสุด หันขวับมามอง
"แก......นายเฉย...มาได้ไง...."  หญิงสาวกล่าว หน้าถอดสี
"ผมมารับใช้คุณจ๋าครับ...." ชายวัย 47 เสื้อซาฟารีสีเทา กางเกงสีดำ รองเท้าผ้าใบกล่าว น้ำเสียง อาการ กิริยา นอบน้อม เช่นเดิม  แต่สัญชาตญาณบอกให้ให้เธอรู้ว่า นี่ มันไม่ปลอดภัย...........
"ช่วย.!!!!....."  ..."เพี้ย.!!!!!!!!.........!   "   หญิงสาว จะร้องตะโกนให้คนช่วย...... แต่ฝ่ามือหยาบหนา กลับกระทบที่ใบหน้า...... ร่างเรียวงาม ถึงกับเซถลา จะชนเข้ากับผนังบ้าน ดีที่มือหยาบหนานั้นคว้า ที่แขนเธอดึงกลับมา
"มีอะไรให้ผมรับใช้อีกไหมครับ......"  ฝายชายที่เพิ่งตบหน้าเธออย่างแรงเมื่อครู่ กล่าวคำสุภาพ นอบน้องอีกครั้ง
"ไอ้...!!!..."   คำว่าไอ้ ยังไม่พ้นจากคอ......มือหยาบหนาที่เงื้อขึ้น ถึงกับทำให้หญิงสาว หุบปากลงโดยดี
"ไปนั่งตรงนั้นครับ....."  ลุงเฉยกล่าว หญิงสาว ตัวสั่นเทา  ทำตามอย่างว่าง่าย  สองมือคลำที่ใบหน้า ที่ยังเจ็บอยู่
เลือดที่ซึมออกมุมปาก หญิงสาวกลับไม่รู้สึกตัว ลุงเฉยมองด้วยอาการนิ่งเฉย
"เห็นคุณจ๋า...ใช้งานผมแล้วมีความสุข....ผมเลยตามมารับใช้ถึงบ้านครับ...." กล่าวด้วยความสุภาพ นอบน้อม ขณะที่ ปลดปืน 9 มม. ออกวางที่ข้างตัว
"ฉัน......ขอโทษ....."   หญิงสาว กล่าวตัวสั่น นึกถึงภัยที่กำลังเข้ามาหาตัว  แต่ก็ยังนึกไม่ออก ว่าภัยนั้นคืออะไร
"บอกมาครับ  จะให้ผมรับใช้อะไรอีก....ยกเว้น เช็ดรองเท้า ต่อหน้าคน อันนี้มันหยามกันเหลือเกิน ผมคงไม่ทำอีกแล้ว......."  ลุงเฉยกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"ไปซะ.......แกต้องการเงิน....".../ !!!..../ คำว่าเงินยัง ไม่สุดคำ ฝ่ามือของลุงเฉยก็กระทบใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง  คราวนี้ถึงไม่แรงเท่าครั้งแรก  แต่ก็แรงพอที่จะทำให้คุณจ๋า ร่วงจากเก้าอี้
"อย่าพูดแบบนี้ครับ   คุณจ๋า.... ผมไม่ต้องการเงิน  ผมแค่มารับใช้คุณจ๋าเท่านั้น....."  ลุงเฉยกล่าว พลางพยุงหญิงสาวขึ้นนั่งที่เก้าอี้เช่นเดิม  "บอกมาครับ จะใช้งานอะไรผมอีกก็ได้ ยกเว้น เช็ดรองเท้า ต่อหน้าคน อันนี้มันหยามกันเหลือเกิน ลุงเฉยย้ำคำเดิมอีกครั้ง....."
"ฉัน......"  คุณจ๋ากล่าวเสียงอึกอักในลำคอ
"มาเหนื่อย ๆ คงอยกอาบน้ำนะครับ  ปะ ผมจะอาบน้ำให้......" ลุงเฉยกล่าว พลางกระชากเสื้อผ้าคุณจ๋าออกจากตัว หญิงสาว ขยับจะดิน ปากจะกรีดร้อง แต่ฝ่ามือที่เงื้อขึ้น กลับทำให้หญิงสาวสงบปากลง  ความโกรธ พล่านไปทั้งตัวของหญิงสาว แต่ความกลัวกลับมากกว่า ท่าที่ที่สุภาพนอบน้อม มันคนละเรื่องกับฝ่ามือที่ฟาดลงใบหน้าของเธอถึงสองครัง แก้มขาวนวล เริ่ม ปรากดรอยแดง ความ

มึนที่ใบหน้า เริ่มออกอาการเจ็บ.....
"หมดกัน........"  หญิงสาว ลำพึงในใจ  ร่างเปลือยยืนนิ่ง ให้ลุงเฉย เอาน้ำจากฝักบัว ราดรดทั้งตัว  .....อย่าราดผม หน้าฉัน ต้องเอาเบบี้ออย เช็ดเครื่องสำอาง ก่อน........เป็นคำที่อยากบอก   แต่ไม่กล้าบอก   ลุงเฉยเทสบู่เหลวราดที่ตัวคุณจ๋า  แล้วลูบไล้     "ไอ้โง่เอ้ย......เข้าต้องเอาไส่ฟองน้ำ บีบให้ขึ้นฟองแล้วค่อยถูตัว....."  คุณจ๋าคิดในใจ
"เสื้อผ้าผมเปียกแล้ว  ขอผมถอดออกก่อนนะครับ....."   ลุงเฉยกล่าว พลาวถอดเสื้อผ้าของตนออก วางที่ขอบอ่าง
   ท่าทางของลุงเฉยยังนอบน้อม.......แต่ที่ไม่นอบน้อม คือท่อนควย..ที่มันขยับชี้หน้าคุณจ๋างึก หงัก  คล้ายกับจะบอกว่า   ....."อยู่นิ่งๆ นะมึง..."   
ร่างเพรียวบาง ขัดกับเต้านมมหึมา ที่ใหญ่กว่าใคร ๆ ที่ลุงเฉยเคยพบพานมาก่อน ถูกปากหนาดูดดุนซ้ายขวา....
"นายเฉย....อืมมมม...แกจะทำอะไร......."    หญิงสาวกล่าว ขณะที่มือหยาบหนาสอดเข้าที่ร่องหลืบ
"ผมรับใช้คุณจ๋าไง....."  ลุงเฉยกล่าว แล้วดูดนมต่อ สายน้ำจากฝักบัวราดรด ฟองสบู่ออกจากตัวหญิงสาวทีละนิด
"อูยยยย......เบา ๆ ฉันเจ็บ...."  หญิงสาวพ้อ เมื่อลุงเฉยชักนิ้วเข้าออก   .....เพราะความเฉยชาของลุงเฉย...ทำให้หญิงสาวไม่พอใจลุงเฉยมาตลอด........  และเพราะความเฉยชาของลุงเฉย ที่ทำให้หญิงสาวแอบพอใจลุงเฉยมาตลอดโดยไม่รู้ตัว  ลิ้นของฝ่ายชายที่สอดเข้ามาในปาก นี่มันเป็นโอกาสของเธอแล้วที่เธอจะอาตัวรอด  จิตรสำนึก  ความรู้ที่เรียนมา บอกให้เธอรู้ตัว..... ทันทีที่เธอกัดลิ้นนั้นเข้าไป....กัดไม่ปล่อย...กัดจนมันขาด.......แล้วเธอจะรอดจากภัยคุกคามนี้ทันที่.......หญิงสาวตัดสินใจ........แล้วกัดลงที่ลิ้นนั้นทันที................

[Own008]

อิจฉาลุงอะครับ 555

[Poen 2522]

คุณจ๋าดื่อนักเจอปราบภยศเสียที

[shatto]

โดนจนได้คุณจ๋า

[ดาริว]

 

[xfour]

เว้นช่วงสำคัญเลย 

[Aochayaporn]

จัดหนักจัดเต็ม

[david01]

ok...ok..

[Korakot Tawaytibhongs]

มุมมืดของคุณจ๋าลุงเฉยเจอแล้วเลยไม่เฉยๆ

[shadowman101]

คุณจ๋าควรโดนจัดหนักๆๆ

[veerus]

สงสัยจะรู้จักลุงเฉยน้อยเกินไปแล้วนะคุณจ๋า