ว่าที่เจ้าสาว#4: วันลองชุด

asdf4321

Senior Member
913
324

ว่าที่เจ้าสาว#4: วันลองชุด

« เมื่อ: พฤศจิกายน 06, 2018, 12:54:29 pm »

อย่างที่เคยบอกไว้ ผมเขียนเกือบจบล่ะ เหลือบทสรุปตอนท้าย จริงๆผมมี เจ็ดตอนใหญ่ ผมสองจิตสองใจอยู่พักใหญ่ว่าจะให้ช่วยโหวตดีไหม เพราะกลัวเสียภาพของตัวละครไป เอาเถอะครับ ผมตัดสินใจเป็นให้โหวตแนวทางการจบกันดีกว่า หึๆๆ ผมคิดว่าผมน่าจะคอนโทรลเนื้อเรื่องได้ง่ายกว่า และตามใจแฟนๆด้วย หากบางท่านอยากเสนอแนวทางจบ ก็ลงในคอมเมนต์นี้เลยนะครับ ผมจะได้ลอกแนวคิดเอาไปเปลี่ยนสำนวนเล็กน้อย ใส่ข้างบนว่า <<ตอนจบอยากให้เป็น>> แล้วลงรายละเอียดครับ

ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

โหวต:

ประเด็นที่รบกวนช่วยๆกันโหวต คือรูปแบบการจบ ท่านอยากให้เป็นแบบไหน

จบแบบ Happy ending เช่น เอกและเอกรับได้ทุกอย่างที่ผ่านมา ไม่มีอะไรหวือหวา มีแต่ความหวานแหวว รักใสๆ กับคำสัญญาสวยๆ จบอย่างอบอุ่น เป็นต้น
จบแบบโศกนาฏกรรมรุนแรงกระชากใจ เช่น นุ่นตาย หรือเอกตาย หรือเลิกกัน เป็นบ้า เป็นต้น อันเนื่องจากความผิดพลาดในตอนหลังจากนี้
จบแบบโศกนาฏกรรมแบบ soft soft เช่น นุ่นรู้สึกผิดกับความผิดพลาดของตน เลื่อนงานแต่งไปทบทวน รอภาคสอง เป็นต้น เพราะมีผลกระทบทางจิตใจเบาๆ ยังสลัดไม่ออก
จบแบบทิิ้งปริศนาให้คิดสรุปเอง เช่นแต่งงานแบบมีปม ไม่เคลียร์ ไม่ชัด ไม่เล่าแต่ผู้อ่านต้องประมวลจากทุกตอน นำมาสรุป และแปลผลเอง (อันนี้ผมทิ้งร่องรอยไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว เหลือแค่คนสังเกตและสงสัย แต่ไม่มีเฉลย โอกาสที่จะเป็นไปได้หลายอย่างมาก แต่ผมพยายามชี้หรือใบ้ในแนวทางค่อนข้างชัด แต่ต้องเปิดอ่านรายประโยคเลยเชียวล่ะ)

หากท่านใดอยากเสนอไอเดียตอนจบก็ตามแก้ทีหลังได้ครับ เปลี่ยนโหวตได้นะครับ

คุยก่อนเริ่มเรื่อง:
จริงๆแล้วผมเป็นมนุษย์อธิบายอะไรได้ค่อนข้างห่วยแตก โดยเฉพาะตอนกำลังมีอะไรกัน ผมไม่มีจินตนาการจริงๆว่าทำอย่างไรให้บิ้วอารมณ์ได้อย่างท่านอื่นๆ นอกจากกระทำการอย่างว่ากับส่งเสียงนิดๆ พยายามศึกษาจากคนอื่นแล้วนะ แต่ผมก็เขียนในสำนวนตัวเองไม่ออกอยู่ดี เลยต้องออกตัวไว้ก่อนว่าฉากอย่างว่าของเอกกับนุ่นผมเขียนได้ห่วยมาก กระชับจบเร็วเกิน(ไม่มีแนวทางการเขียนที่ถนัดจริงๆ) เอาล่ะครับ ในเมื่อหลายๆคนทักผมว่า ขอมิดด้ามให้ดูยาวๆสักครั้ง เกริ่นมายาว ผมคิดว่าบางคนอาจจะรำคาญเฉียดอยู่นาน เอกมิดยาวๆสักรอบได้ไหม สักตอน ผมจึงจัดไป แต่มีคำถามว่า "เซ็กซ์ระหว่างทั้งสอง มีเรื่อยๆอยู่แล้ว แต่ทำไมต้องเอาตอนนี้มาเล่า ทำไมนุ่นถึงเลือกที่จะจดจำเซ็กซ์ครั้งนี้เพื่อมาเล่าเรื่องด้วย" นี่แหละครับคือประเด็น
ผมซ่อนสำหรับนักอ่านที่อินมากๆนะครับ อยากรู้ว่าประเด็นที่ว่านี้คืออะไร ช่วยๆคอมเมนต์หน่อยนะครับ ขอบคุณทุกการติดตามครับ

เริ่มเรื่อง:

อีกหนึ่งเดือนก็จะถึงวันแต่งแล้ว เราได้ไปลองชุดแต่งงานย่านบางรัก มีชุดให้เลือกมากมายเลยทีเดียว เราอยากจะโทษเอกเหลือเกินเรามากรุงเทพฯทีไรจัดทริปกิน ชิม เที่ยวตลอดเลย เกือบหาชุดที่มันพอดีไม่ได้ ออกกำลังกายกลางแจ้งก็ไม่พาไป มีแต่ออกกำลังกายในแฟลตขนาดสี่สิบตารางเมตรยามค่ำยันเช้า ที่เปลี่ยนแปลงบ้างคือท่าทางและตำแหน่งในห้องทั้งเตียง โซฟา เก้าอี้ ในห้องน้ำ โต๊ะรับแขกแม้แต่พื้นห้อง เหลือแค่ระเบียงหน้ากับระเบียงหลัง มีมาบอกเราอีกให้ส่ายเอวเยอะๆหน้าท้องจะได้แบนราบ เยี่ยมไปเลยพ่อคุณ มาเสียเหงื่อแต่กิจกามพ่อสารวัตรสายหื่น
วันนี้เรามาลองชุดที่เราขอให้ร้านแก้ให้ ร้านนี้มีห้องให้ลองเยอะมาก เรากับเอกลองชุดให้ห้องข้างๆกัน แต่เราก็ไม่แคล้วจะได้ยินเสียงอะไรแปลกๆเล็ดลอดออกมาจากห้องข้างๆ พร้อมกับเสียงเหมือนคนหลังกระแทกกับผนังกั้นที่ทำจากวีว่าบอร์ด เราจึงแอบเสียมายาทก้มดูร่องข้างล่างแทบจะอุทาน “ว้าย คนสามขา” นี่ถ้าไม่เคยโดนเอกพาออกกำลังกายในร่วมด้วยท่านี้ คงคิดว่าคนขาหายไปข้างหนึ่งแล้ว แล้วก็แอบคิดอยู่ว่า “แหมรอกลับบ้านหรือไปแวะโรงแรมสบายๆไม่ดีกว่าเหรอพวกเธอ มันจะซักกี่บาทกันเชียว”

เอกสวมชุดไทยร่วมสมัยสีขาวนวล พอเราลองชุดไทยสีชมพูบานเย็น เปิดไหล่เปิดเอวนิดหน่อย ส่วนผ้าซิ่นเหมือนจะพอดีออกแคบนิดๆ จนก้นงอนเด่นออกมาอย่างเด่นชัด ตาเอกมองแทบถลนจนเอกน้อยแอบดันเป้าจนตุงออกมาเล็กน้อยพอสังเกตได้ จนเราต้องแซว “เอกจ๋า อะไรมันล้ำหน้าออกมา” เอกยิ้มๆ แล้วแอบตีก้นเราเบาๆ ก่อนจะแซวว่า “ชุดไม่สวยเลย ถอดออกเหอะนุ่น ไม่ต้องใส่อะไรสวยกว่า” เราไม่ปฏิเสธความสวยของเราแต่ปฏิเสธไอเดียของเอก แล้วหยิกแขนเอกเบาๆ แล้วทำหน้าดุใส่

ก่อนจะไปเปลี่ยนชุดไปแล้วหาอะไรกินที่ ย่านชิงช้ายักษ์ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนเรากำลังกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเดิม มีคู่ว่าที่บ่าวสาวเหมือนเราออกจากห้องข้างๆ พร้อมกับโน้มหัวยิ้มอย่างเขินๆ เราก็โน้มหัวยิ้มตอบตามมารยาท เราพลางคิดในใจ “แหม ก็หล่อก็สวยกันดีอยู่ แต่ไหงมา เล่นเส่ียวกันประเจิดประเจ้อแบบนี้”

พอไปถึงชิงช้าสวรรค์ยักษ์ตอนหกโมงครึ่ง ก็ต้องมีเหตุให้เสียอารมณ์ ไฟฟ้าดับน่าจะนาน เพราะได้ข่าวว่ารถเครนเกี่ยวสายไฟฟ้า เสาไฟฟ้าล้มไปสามต้น น่าจะอีกสักสามสี่ชั่วโมงกว่าจะไฟมา เอกแอบเซ็ง ไปหาอะไรกินแถวสี่แยกคอกวัว ขณะกำลังขับรถกลับบนทางด่วนโล่งๆยามใกล้ดึก มีเสียงโทรศัพท์ของเอกก็ดังขึ้น เราแอบเงี้ยหูฟัง ได้ยินแต่เสียงเอกพูดซ้ำๆว่า “ใจเย็นๆ อ้วน เดี๋ยวพี่ไป รอพี่ก่อนๆ แป๊บเดียว” เราได้ยินเอกพูดวนซ้ำเป็นสิบรอบได้ หลังจากวางสาย เอกเบี่ยงเปลี่ยนเส้นทางมุ่งหน้าไปทางบางนา
"ไปบางแสนกันได้ไหม น้องมันเสียงเศร้าๆ ดูท่าไม่ค่อยดีเอาซะเลย ขอเอกไปดูอาการหน่อยนะ” เอกเอ่ยปากชวน
“อื้ม”เราตอบกลับ

ไม่นานนักก็มีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าอีกสาย “ครับๆ ผมกำลังไปครับ ไม่เกินสามสิบนาที ไม่ต้องเป็นห่วงครับน้ากิ่ง” แล้วเค้าก็วางสายไป
เราพึ่งรู้ว่าบางนาไปบางแสนมันแค่สามสิบนาที แต่ความเร็วรถตอนนี้คือคำตอบ เราคงไม่ต้องเทคลงสูตรสมัยเรียนม.ปลายมาพิสูจน์ข้อสงสัยล่ะ เรารู้สึกแค่ว่ามันไม่ใช่ธรรมดา เสียงลม เสียงยางที่บดกับถนน และเสียงคำรามของเครืองเทอร์โบหึ่งเข้ามาถึงในห้องโดยสาร รถของเอกแซงทุกคันแม้ว่าจะเป็นซูเปอร์คาร์ที่ขับแช่อยู่เลนขวา เราเกร็งเกาะเบาะแน่น เหงื่อออกง่ามมือง่ามเท้า แต่ไม่กล้าทักเอก เราไม่กล้าชวนเอกคุยเกรงว่าจะรบกวนสมาธิการขับรถของเอก

เอกจอดหน้าร้านสะดวกซื้ออย่างร้อนรน ส่วนเราแทบจะอยากกระโดดจูบพื้นดินที่แสนรัก นึกว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเสียแล้ว ”ฝากหาที่พักหน่อยนะนุ่น ดึกล่ะ” เอกหันมาบอกพร้อมยื่นกุญแจรถไว้ให้เรา ก่อนจะวิ่งจ้ำมุ่งหน้าไปที่ชายคนหนึ่ง ที่โขดหินไม่ไกลจากเรานัก เรารู้สึกว่าคุ้นๆเหมือนเราจะรู้จัก แม้จะเป็นคืนเดือนสว่าง ด้วยความสลัวจึงมองเห็นหน้าไม่ชัดพลางคิดในใจ “เราจะอยากรู้ไปทำไม”

เรายืดเส้นยืดสายจากที่นั่งตัวเกร็งมาตลอดทาง ทอดสายตาไปตามลูกคลื่นที่ล้อเล่นกับลมที่พัดเข้าหาฝั่ง บวกกับลมทะเลกลิ่นเค็มพัดเข้าหา แถมน้ำทะเลก็หนุนขื้นสูง ด้วยวันนี้เป็นข้างขึ้น แอบเสียดายเล็กๆว่า ถ้าได้นั่งมองจันทร์ข้างเอกตอนนี้คงดีไม่ใช่น้อย ก่อนออกรถ เราเก็บขยะในรถไปทิ้ง เศษถั่วทอด ซองมันฝรั่ง และขวดน้ำ แถมมีน้ำอัดลมกระป๋องยี่ห้อแปลกๆ เขียน He ไม่เคยเห็นขายในไทย ว่าจะลองก็เกรงใจเกรงว่าไม่ใช่ของเอก แล้วเราก็ขับรถออกไปหาที่พักใกล้ๆตรงนั้น เผื่อว่าเอกจะได้ตามไปได้ไม่ลำบาก

เรากลับมาร้านสะดวกซื้ออีกรอบ เพื่อซื้ออาหารและของใช้สำหรับคืนนี้สักหน่อย เราหยิบโยเกิร์ตมากระปุกหนึ่ง กับขนมกรุบกรอบอีกสองสามถุง ของใช้เล็กน้อยพร้อมกับผ้าอนามัยเผื่อเอาไว้ แต่เรายังภาวนาว่าคืนนี้อย่าพึ่งมาเลย ขณะที่กำลังจะจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์ เอกก็เดินกอดคอ ตบไหล่เป็นระยะ แสดงถึงการปลอบประโลม “น้องอ้วน” ที่เราแอบได้ยินตอนคุยโทรศัพท์ พอถึงหน้าประตูร้าน

ใจเราตกไปเกือบถึงตาตุ่ม อ้าวไหนว่าชื่ออ้วน ที่มัน "น้องกาย" ตัวแสบที่ส่งเจ้ากายน้อยมาตามตื้อขอส่วนแบ่งสัมปทานของเอกน้อยไปนี่นา โลกมันกลมอะไรจะขนาดนี้หรือมีคนจงใจเขียนบทกลั่นแกล้งเราให้เจอหนุ่มน้อยตัวแสบนี้ครั้งที่สาม จะเอาหน้าไปแอบไว้ที่ไหนดีละคราวนี้ จะหนีก็ไม่ทันล่ะ ไม่ทันจะหาที่ซ่อนได้ เอกก็ดันประตูเข้ามาทันที
“อ้าว นุ่น” เอกอุทาน เรายิ้มแห้งๆ พลางคิดในใจ แหมไม่รู้ซะแล้วน้องตัวแสบของเอกเคยทำวีรกรรมอะไรกับนุ่นน้อยไว้บ้าง
“กาย นี่พี่นุ่น แฟนพี่เอง” สีหน้าของน้องกายดูไม่ตกใจเท่าไหร่ ยังคงดูหน้าเศร้าๆเหมือนเดิม แต่ก็สวัสดีอย่างนอบน้อมตามมารยาท
“ได้ห้องหรือยังนุ่น” เอกหันมาถามเรา
“นอนก่อนเลยนะ คืนนี้สงสัยจะยาว เดี๋ยวพรุ่งนี้เราปลุกไปดูพระอาทิตย์ขึ้น” เราไม่ทันจะตอบเอกก็พูดต่อ
“จ้า” เราตอบสั้นๆ เพื่อจะได้รีบเดินออกไปจากตรงนั้นให้ไว เพื่อระงับอารมณ์โกรธและความน่าอายน้องกายตัวแสบเกือบฉวยโอกาสยึดครองนาผืนน้อยของเราได้สำเร็จ หากอยู่นานกว่านี้ หน้าที่ปั้นไว้มันอาจจะเผยโฉมที่แท้จริงได้ เกรงว่าเรื่องทั้งหมดมันจะแตกโป๊ะ คราวนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป
หลังจากเราเดินออกมาเราเห็นเอกเอาเบียร์กระป๋องหนึ่งโหลไปวางที่เคาท์เตอร์ "อื้ม คงช้าจริงแหละงานนี้" เราคิดในใจ

เราเผลอหลับตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีตอนเกือบตีสี่ครึ่งด้วยเสียงโทรศัพท์ที่มันแสดงชื่อเอกขึ้นมา
“สวัสดีค้าาาา” เสียงเราตอบอย่างงัวเงียแกมๆขึ้เกียจ
“ญาติคุณเอกรินทร์ใช่ไหมครับ ” เราเริ่มตื่นจากภวังค์ เมื่อเสียงปลายสายไม่ใช่เอกนี่นา
“ใช่คะ เอกเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ”
“คุณเอกรินทร์กลับที่พักไม่ถูก คุยไม่รู้เรื่อง รบกวนมารับที่ป้อมตำรวจทีครับ”
“ได้คะ ขอบคุณคะ” เราวางสายพร้อมกับหยิบกุญแจรถไปรับอย่างเร่งรีบ จนลืมไปว่าใส่เพียงชุดนอนที่ทำจากผ้าแพรบางเบาโดยไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน

เรารีบไปรับเอกที่กลิ่นหึ่งไปด้วยเบียร์อย่างกับเอาเบียร์อาบแทนน้ำ เราประคองหิ้วปีกคนละข้างกับพี่จ่าใจดี แต่มือเอกนี่สิอยู่ไม่เป็นสุขเอาซะเลย จับนมเราต่อหน้าพี่จ่า จนหัวนมเด่นหราบนชุดนอนแพรบางเบานั้น เราได้แต่ยิ้มแห้งๆเขินๆ พี่จ่าก็ยิ้มๆแบบเข้าใจคนเมา ไม่รู้พี่จ่าแกรู้หรือเปล่าว่า หนุ่มหน้าละอ่อนที่แกกำลังหิ้วปีกเป็นถึงสารวัตรสอบสวนอยู่กทม. แต่ก็ดีเหมือนกัน ไม่อย่างงั้นเสียมาดสารวัตรหมด ส่งเอกถึงเบาะหน้าข้างคนขับ เรากล่าวขอบคุณ แล้วเรารีบปรี่ไปเปิดประตูฝังคนขับเพื่อเตรียมออกรถ แต่พี่จ่าก็ถามว่า

“หนุ่มคนนี้ที่มาด้วยกัน จะพากลับด้วยไหมครับ” เขาชี้ไปทางน้องกายที่นอนหมดสภาพบนม้ายาว

“เอ่อออ ได้คะ” เราคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนรับน้องกายไปด้วย แล้วคุณตำรวจก็ประคองมานอนที่ประตูหลัง เรารำพึงเบาๆ "ไหนว่าจะพาเราไปดูพระอาทิตย์ขี้น ล่ะเอก เห้อ” ก่อนออกรถ เราเปิดกระจกฝั่งซ้าย เพื่อกล่าวขอบคุณพี่จ่าใจดีอีกรอบ
"ขอบคุณนะคะ ว้ายยย" เราอุทานด้วยความตกใจเมื่อเอกเอียงตัวมาทางเรา คราวนี้ไม่ใช่แค่จับนม มืออีกข้างก็ดันไปเกี่ยวขอบกางเกงนอนจนไรขนอ่อนๆแพลมหลุดออกมานอกขอบกางเกงนอนนิดหน่อย พี่ตำรวจแกเห็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ เรารีบปิดกระจกทันทีแล้วขับออกไป

ออกรถมาได้ไม่ไกล มือเอกก็เริ่มอยู่ไม่สุข ข้างหนึ่งล้วงขย้ำคลึงหัวนมจากใต้ชายเสื้อ อีกข้างก็เกี่ยวดึงล้วงเข้าไปป้วนเปี้ยนหาทางประตูทางเข้าของนุ่นน้อย มือข้างซ้ายเราต้องคอยปัดป้อง ตบ ตี หยิกแขนทั้งสองอยู่เป็นระยะ ขาก็ยกกันและหนีบกันท่า
“เอก ไม่ใช่ที่นี่ เราขับรถอยู่” ปากก็เอ็ดอยู่เป็นระยะ
“ไปหื่นจากไหนมาเนี้ยะ พ่อคุณ เกรงใจผู้โดยสารเบาะหลังหน่อยเถอะ” พลางคิดในใจ คนภายนอกคงเห็นรถส่ายไปมาอย่างชัดเจน แถมเบรคทุกห้าเมตร ตอนนี้เอกเอาหัวมามุดอยู่ตรงกลางหว่างขา จมูกก็ดุนสูดกลิ่นหาอะไรสักอย่างอย่างกับหมาล่าเนื้อตามล่าเหยื่อยังไงยังงั้น ปากก็บอก ”หอมจัง อะไรหอมๆเนี้ยะ” แหมเอก ทำแบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ

และแล้วเราก็โดนจนได้ พี่จราจรตรงหัวมุมสามแยกโบกเรียกให้จอด อีกไม่ถึงร้อยเมตรก็โรงแรมเราแล้วเชียว แล้วพี่จราจรก็เดินมาข้างประตูฝั่งคนขับ เรารีบหาผ้ามาคลุมตัวเอกมาถึงหัว อำพรางสายตาพี่จราจรเห็นสิ่งที่เอกทำอยู่ ซึ่งเอกรั้งกางเกงของเราเกือบพ้นก้นแล้ว เราลดกระจกลงแค่แง้มเพราะความอาย พร้อมกับเอ่ยทักทายพี่จราจรก่อน
“สวัสดีคะ คุณตำรวจ” เรากล่าวทักทาย ทั้งๆที่ศอกก็พยายามดุนหัวเอกอยู่ ขาก็บิดเกี่ยวกัน
“ขอดูใบขับขี่หน่อยครับ คุณขับรถหวาดเสียวนะครับ” เราผงกหัวยอมรับสภาพ พร้อมยื่นใบขับขี่ให้ แต่ขอจำนนต่อข้อหาเสียวอย่างเดียวได้ไหม เราไม่ได้หวาดอะไรเลยสักนิด ส่วนเอกยังรุกหนักขึ้นกว่าเก่า เอาลิ้นเลียเล็มไรขนอ่อนและกัดแถะอย่างเมามัน เรายังคิดในใจ เขียนใบสั่งอะไรนานจัง ว่าจะบอกว่าเซ็นต์ชื่ออย่างเดียวได้ไหมเดี๋ยวที่เหลือกรอกเอง ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ทันทีที่ได้รับใบสั่ง เรารีบออกรถ ตั้งใจขับอย่างเดียว รีบให้ถึงที่หมายให้ไวที่สุด เอกจะควานจะควักจะเลียก็ช่าง

เราขับรถมาจอดหน้าโรงแรงสี่ดาว เราจัดแจงเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อย แล้วเปิดกระจกขอความช่วยเหลือจากพนักงานต้อนให้ช่วยประคองน้องกาย ส่วนเราประคองเอก พร้อมกับฝากให้เอารถไปจอดให้ด้วย พนักงานต้อนรับวางน้องกายบนเตียง ส่วนเรายืนประคองเอกอยู่หน้าประตูอย่างทุลักทุเล โดนลวนลามตลอดทาง กางเกงนอนเกือบหลุดบ้าง เสื้อนอนถูกดึงชายขึ้นจนถึงราวนมบ้าง ล้วงต่อหน้าบริกรบ้าง แล้วเราก็ควักใบแดงเป็นสินน้ำใจที่หามน้องกายมาส่งถึงบนห้อง น้องพนักงานต้อนรับไหว้ขอบคุณแล้วเดินออกไปอย่างนอบน้อมแต่มองแบบยิ้มๆเหมือนมีเลศนัย

ทันทีที่ประตูปิดลง เอกก็สวมวิญญาณหนุ่มหื่นสลัดภาพหนุ่มขี้เมาเดินเองไม่ได้เมื่อสองนาทีก่อนหายไปอย่างกับคนละคน เสื้อของเราปลิวกางเกงถูกหลุดร่วงลงไปกองที่พื้นด้วยฝีมือสามียังไม่แต่ง เขาจับเราถ่างขาอ้ากว้างแล้วเอาหน้าแทรกตรงกลางเพื่อจุมพิตที่นุ่นน้อยอย่างอ่อนละมุน ค่อยดูดกลีบ ดูดเม็ด อย่างกับจะเอาให้หลุดออกมาให้ได้ ลิ้นเอกก็ฉกเลีย ฉกเล็มติ่งอยู่นาน ไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจนุ่นน้อยเลย
ตาเราลุ้นระทึกแต่ไม่ได้เพ่งลุ้นว่าเอกทำอะไรอยู่ แต่มองน้องกายอย่างระแวงว่าจะตื่นมาเห็นกิจกรรมเข้าจังหวะของเราไหม เราพยายามกลั้นไม่ให้ครางเสียงดัง เกรงว่ามันจะไปรบกวนการหลับไหลของน้องกาย

มือ จมูกและปากของเอกทำงานสลับสับเปลี่ยนอย่างเป็นจังหวะ ขวิดติ่งบ้าง มุดรูบ้าง บี้นมบ้าง เล็มขนบ้าง เราอ่อนระทวยแทบจะอยากทิ้งตัวลงนอน เอวลอยตาม เขาไม่รีบจู่โจมเหมือนที่เคยผ่านมา ปกติเขาไม่มีพิธีการไหว้ครูนานขนาดนี้ ปกติจะเป็นแบบประเภทน้ำไม่ค่อยขังฮีกอบุกทันที เรารู้สึกแปลกใจแต่ก็ชอบที่เขาไม่เร่งรีบแบบนี้ มีความสุขไปอีกแบบ

ขณะเอกกำลังบำเรอกามกิจด้วยเคล็ดวิชาชิวหาพาเพลินให้เราอยู่ หางตาของเราเหลือบเห็นน้องกายพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้ามาทางเรา เราพยายามเพ่งมองที่ตาของน้องกาย เราค่อยเบาใจน้องกายยังหลับอยู่ เอกยังคงกระหน่ำ เลีย ดูด มุด ตั้งแต่ง่ามขา หญ้าอ่อน กลีบแคม โพรงถ้ำ บางครั้งเอกห่อลิ้นฉกเน้นๆ เข้าโพรงถ้ำของเราแบบไม่ยั้ง จนเขื่อนทะลักเข้าเต็มหน้าของเอกเต็มๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เราถึงจุดสุดยอดด้วยน้ำมือของลิ้นเอกเพียงอย่างเดียว ไม่เคยคิดเลยว่าลิ้นของเอกมันจะอวบแข็งอะไรได้ขนาดนี้ ไม่แน่ใจว่าตื่นเต้นเพราะมีน้องกายอยู่ในห้องตัวกระตุ้นความเสียวหรือว่าฝีมือของเอกกันแน่

เอกยังละเลียดดูดกลืนน้ำที่พุ่งออกมา เราไม่อยากเชื่อว่าอาการของคนเมาหมดสภาพที่เมื่อครึ่งช่ัวโมงก่อนจนเราต้องออกไปรับกลับมา จะสามารถควบคุมร่างกายและลิ้นได้ดีขนาดนี้ เรามัวเคลิบเคลิ้มกับการโดนลิ้นเอกระดมบุกจนเพลินจนไม่ได้สังเกตเสื้อผ้าของเอกหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเมื่อเราพร้อมเอกก็พร้อม จะรออะไรอีก เราเริ่มต้นเดินทางไปสวรรค์รอบสองกันเถอะ

เราพยายามเกี่ยวดึงเอกขึ้นมา เพื่อให้ศูนย์กลางของเราตรงกันสักที นาทีนี้ไม่องไม่อายน้องกายแล้ว
“เอกจ๋า มาได้แล้ว” เราเชื้อเชิญให้เอกเริ่มต้นเปิดประตูสวรรค์หลังจากแงะให้แง้มมานาน
เอกก็ยังดูดทำความสะอาดน้ำที่พุ่งออกมาเมื่อกี้นี้ยังไม่เสร็จ เหมือนอยากรับผิดชอบที่ทำให้น้ำทะลัก แล้วเอกก็ค่อยๆลุกช้าๆ ลิ้นของเอกที่เคยจูมพิตนุ่นน้อยเริ่มเลื้อยไล่เลีย ไต่ขึ้นมาตรงท้องน้อย สะดือ ผ่านหน้าท้อง ลิ้นปี่ ปถุมถัน อย่างใจเย็น แล้วจบลงด้วยการเข้าไซร้ที่ต้นคอ และประกบปากจูบ ส่งกลิ่นเบียร์อ่อนๆผ่านลมหายใจเข้ามาให้ปากเรา มือของเอกก็ประคองที่แก้มก้นของเรา แก่นกายที่แข็งโด่ เริ่มมาจูบทักทายนุ่นน้อย แล้วส่ายตะโพกออก เราก็สายตาม ส่ายตามส่วนปลายที่ขยับเหมือนจงใจแกล้งกัน เจ้าตาเดียวมันจูบแล้วก็ถอยออกมา แล้วก็ล่อเข้าไปใหม่
“ที่รักขาาาา นุ่นขอได้ไหม” นี่เป็นครั้งที่สิบได้แล้วมั้งที่อ้อนวอนขอให้เริ่ม
“หืออออ???” เอกทำไขสือเหมือนไม่เข้าใจ
แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ปกครองเอกน้อย เราจึงหวังคว้าจับตัวให้ได้ เอกส่ายหลบการจับเพื่อยั่วอารมณ์เรา
“เอกอ่ะ อย่าแกล้งกันซิคะ น้าาา ที่รัก” เราอ้อนวอนอีกรอบ
เราจึงลักพาตัวเอกน้อยเข้าถ้ำนุ่นน้อยน้ำนองได้สำเร็จ แท่งนั้นสอดกดเข้าในปากทางสวรรค์ของเรา มันไหลลื่นเข้าไปอย่างชำนาญทางประดุจดั่งนักทำลายใต้น้ำน้อย เอกโยกเอวอยู่ทีสองทีเนิบๆ แล้วสาวก้นออกเกือบสุด คล้ายจะแกล้งลองใจเรา เรามองตาเอกออดอ้อนด้วยแววตาหยาดเยิ้ม เราเห็นเอกตั้งท่าสาวโยกสาวตะโพกส่งเอกน้อยเข้าสุดแล้วถอยจนส่วนปลายหมิ่นเหม่ว่ามันจะหลุดออก ในใจเราคิดว่าเราไม่อยากให้นุ่นน้อยโดนแกล้งอีกแล้ว
"ที่รักขาาาา อย่าแกล้งซิ" เรากระเซ้า เพราะเอกสาวซิลน้อยให้หลุดออกจากถ้ำนุ่นน้อยน้ำนองให้ได้ ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากคู่สนทนามีเพียงเสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจ
"ทำแบบนี้ไม่รับผิดชอบความเสียวกันเลย" เราคิดในใจ พลันกวัดขาทั้งสองเกี่ยวเอวของเอกไว้เพื่อประกันว่ามันจะไม่หลุดออกมาง่ายๆ พร้อมส่ายตะโพกให้สัมพันธ์กับจังหวะของเอก มือสองข้างของเราโอบคอเอกแน่น เอกน้อยกับนุ่นน้อยราวกับกำลังเล่นไล่จับกันสนุกสนาน ตอดรับ ขยับหา G-spot โดนปลายแท่งของเอกกระทุ้งนับครั้งไม่ถ้วน

“ปึ้งปั้ง ๆ ๆ” หลังและตะโพกของเราก็สลับกันกระทบกับประตูหน้าห้องเบาๆ ตามจังหวะที่เอกโยกย้ายสะโพกและเราโยกเอวสู้ เสียงน้ำที่ถูกบดกระแทกจนกระเซ็นออกมาบริเวณปากถ้ำ เสียงโหนกกระแทกกันในบางจังหวะ มันสอดประสานกันราวเล่นด้วยวงดนตรีที่มีเราเป็นนักร้องนำที่กำลังส่งเสียงครางอย่างมีความสุข โดยมีเอกเป็นคนให้เสียงประสานในบางจังหวะ

เราเล่นเพลงแห่งความสุขนานเพียงใด เรามารู้สึกอีกทีตอนที่เอกได้พ่นสมุนเข้าไปในโพรงแบบเต็มๆแบบส่งถึงปากทาง ทำเอาเราถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง เรากอดรัด เกร็งแน่น บดเบียดใส่เอก ในขณะที่เอกยังคงประคองก้นเราไว้ แต่ยังคงโยกเนิบๆช้าลง

ทันใดนั้น <<ซ่อน>>
คุยกันท้ายเรื่อง:
บางครั้งผมเชื่อว่า ก็พยายามผูกปมหาเหตุผลตอบให้ได้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้ผมพยายามผูกเรื่องทุกอย่างให้มันมีตรรกะและแนวความคิดให้สมเหตุสมผลมากที่สุด แต่กลับมาคิดอีกที นิยายอีโรติก ไม่ใช่บทความวิชาการ ไม่เห็นจำเป็นต้องมีเหตุผล ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบสำหรับทุกเรื่องก็ได้ บางอย่างเว้นๆไว้บ้างให้ผู้อ่านจินตนาการเพิ่มเติมบ้าง ผูกปมเอาเองบ้าง มันก็ดีเหมือนกัน เข้าใจผิดบ้างถูกบ้างก็คงไม่ส่งผลเสียกับใคร

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ในความรู้สึกผม มันยังไต่อารมณ์ไม่สุดเหมือนตอนที่แล้ว แต่ที่ผมอยากสื่อจริงๆคือ อยากให้เห็นความรักที่นุ่นมีให้ แม้ว่าเอกจะแอบโรคจิตเอาท์ดอร์ และนุ่นยังนับถือเอกว่าสัญญาคือสัญญา (ตอนรักกันก็เห็นแต่มุมดีๆ อย่างนี้แหละหนุ่มสาว หึๆๆ)

ตอนหน้ามีเจ๊แหวน จาก "เรื่องสั้นคั่นเวลา" มาเข้าฉากด้วยนะครับ หากใครแฟนๆเจ๊แหวนพร้อมกับเรื่องนี้อย่ารีบร้อนอ่านเจ๊แหวนนะครับ เดี๋ยวเรื่องนี้จะกร่อยไปก่อน
[/size]
เรื่องเดิม
เรื่องสั้นคั่นรายการ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ว่าที่เจ้าสาว
<1:วันบริจาคทุนการศึกษา>

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

<2:ถ่ายพรีเว็ดดิ้ง>

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

<3:คอร์สเจ้าสาว>

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

<4:วันลองชุด>

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

<5:วันรับแหวนแต่งงาน>

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 10, 2018, 10:39:51 am โดย asdf4321 »

บันทึกการเข้า

แม้ว่าใครจะประเมินตัวเราให้ต่ำต้อย แต่คุณค่าของเราไม่ได้ด้อยตามไปด้วย

kaithai

Global Moderator
2730
2736

Re: ว่าที่เจ้าสาว#4: วันลองชุด

« ตอบกลับ #1 เมื่อ: พฤศจิกายน 06, 2018, 12:59:08 pm »

ใช่ทุกเรื่องราว มีที่มาที่ไป
แต่ไม่ถึงกับต้อง กล่าวแจ้ง แถลงไข

"บางอย่างเว้นๆไว้บ้างให้ผู้อ่านจินตนาการเพิ่มเติมบ้าง "
จริงตามที่ ท่าน asdf4321 กล่าว

สำหรับการโหวต
เลือก ตามใจผู้แต่ง แต่ขอแบบ Happy ending
แบบว่าไม่ค่อยชอบเรื่องเศร้า อิอิ
ขอบคุณครับ

ขอฝากคำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
………………………………………………………………………………………………….

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 06, 2018, 01:36:51 pm โดย kaithai »

บันทึกการเข้า

จุดวาร์ป ทะลุมิติ ไปยังแดนสนธยา ในเวลาอันรวดเร็ว
ทางด่วนชวนเสียว ประตูทะลุมิติ ไปยังแดนสนธยา ในช่องว่างของกาลเวลา ซิ่งไปสู่ ห้องผู้ประพันธ์บอร์ด
เส้นทางลัด สู่หอคัมภีร์ รวมเคล็ดวิชา ยอดปรมาจารย์ ในตำนานใต้ดิน วิ่งไปหา ห้องผู้ประพันธ์ในตำนานใต้ดิน และห้องห้ามขอบคุณเปล่า
ลายแทง กรุเรื่องเก่า เล่าเป็นชุด ขุดจากเวปใต้ดิน ถิ่นคนดัง ฟังมานาน มุดไปโผล่ ห้องเรื่องเสียวซีรีย์
วาร์ปผ่านประตูหนอน เจาะไปในช่องว่างของกาลเวลา โผล่ไปที่ ห้องการ์ตูน โดจิน มังงะ แปลไทย

maitree_kongton

Junior Member
573
79

Re: ว่าที่เจ้าสาว#4: วันลองชุด

« ตอบกลับ #2 เมื่อ: พฤศจิกายน 06, 2018, 01:06:29 pm »

ในเมื่อผู้แต่งได้เขียนเหลือแค่บทสรุปเท่านั้น ผมคิดว่าเรื่องนี้ก็ควรจะตามใจคนแต่ง ก็เลยโหวตให้แล้วแต่ผู้แต่งเลยครับ ไว้เรื่องต่อไปก็นำข้อเสนอแนะจากท่านสมาชิกไปเป็นวัตถุดิบในการเขียน

บันทึกการเข้า