พูดคุยก่อนอ่านนะครับ
สำหรับผู้อ่านท่านที่อาจไม่เข้าใจ หรืองง กับเนื้อหาตอนที่ผ่านมา
เพราะเรื่องที่ผมเขียน การเฉลยปม อาจมาจากคำพูดของตัวละคร แค่ ประโยคเดียว
หรือ บทบรรยายแค่ บรรทัดเดียว หากท่านอ่านข้าม อาจทำให้งง กับเรื่องราวได้ครับ
1. กรณี รถคุณใหญ่ระเบิด กริชไม่กะเอาให้ตายครับ และหน่วยงานที่ตรวจสอบลงความเห็นว่า ถังน้ำมันระเบิดครับ (นี่คือส่วนหนึ่งจากอิทธิพลขององค์กรนี้) หลังจากกลายเป็นคนพิการ คุณใหญ่ นิสัยดีขึ้นมาก
2. คุณเอม รู้สึกชอบ นายกริช ตั้งแต่เหตุการ ที่รถชนกันเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนเอาเงินให้กริช เป็นค่าทำขวัญ แต่กริช ฝากตำรวจไปทำบุญ คุณเอม ให้คนติดตามหา ชายคนนั้น นางมโนไปว่าชายคนนั้นคือแฟนเธอ จนกระทั่งทราบว่า เขาตายไปแล้ว หญิงสาวปิดใจไม่คบใครอีกเลย จนกระทั่งมาพบทองก้อน ที่มีหน้าตา บุคลิก คล้าย ๆ กัน จึงนึกชอบ (โดยไม่รู้ว่ากริช กับทองก้อน คือคน ๆ เดียวกัน กับชายคนนั้น)
3. น้องพิมพ์ สายลับสาว ยังไม่ตายครับ แค่โดนกริช กระตุกเส้นเอ็นทำให้ขยับตัวไม่ได้เท่านั้น และ กริชก็บอกเธอให้หนีไปอยู่ต่างประเทศ
4. ในองค์กร กริชคือหัวหน้าทีม A มีลูกน้องที่ไว้ใจที่สุด 2 คน หัวหน้า ที่ไว้ใจ มี 1 คน งานถนัดของทีม A คือวางระเบิด ส่วนทีม B ถนัดโจมตีด้วยปืน ซึ่งหน้า
5. ในฉากซ่อน ของตอนที่ 5 นายสุวัฒน์ ตายแล้วครับ แต่ไม่มีการกล่าวถึงว่าเป็นฝีมือใคร แต่ไม่ใช่กริช
6. กริช(ทองก้อน)รักคุณเอมครับ เลยขอเข้ามาทำงานนี้
ไอ้บ้านนอก ตอนที่ 5
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
......คุณก้อย......
.........................
8.00 น. คุณเอม เดินลงมาจากบ้าน
นายทองก้อน ยืนยิ้ม รอทำหน้าที่คนขับรถตามปกติ
“นายก้อน....ไหนบอกลางาน 3 วัน “ หญิงสาวกล่าวด้วยความดีใจ
“ผมเป็นห่วงคุณเอม นะครับ “ ทองก้อน ยิ้มฟันขาว แสดงสีหน้า ซื่อ ๆ แต่แววตากลับ ไม่แสดงความซื่อ หรือความโง่
“มาก็ดี แล้ว....” หญิงสาวกล่าว พลางยื่นกุญแจรถให้ ทองก้อน “พี่ใหญ่ จะไปด้วย วันนี้ พ่อ ให้ สุบรรณ ไปส่งน้องก้อย....” หญิงสาวกล่าว
“ครับ ผม.....” ทองก้อนทำท่าทางตะเบ๊ะ คุณเอมอดยิ้มไม่ได้
ที่เบาะหลัง สองพี่น้อง คุณใหญ่ และคุณเอม ต่างพูดคุยกันเรื่องงาน สองคนทำงานอยู่ที่สำนักงานใหญ่ ขณะที่คุณ อร อยู่ที่บริษัทสาขา ที่ทำงานด้านการออกแบบตกแต่ง
ริมฝีปากทองก้อน เป็นเส้นตรง เมื่อ ขับรถผ่าน กระบะ เก่า ๆ คันหนึ่ง เขาเห็นมันมาจอดอยู่ที่ นี่ 2 วันแล้ว........ รถเลี้ยวขึ้นถนนใหญ่ กระทั่งถึงสำนักงาน นับว่าโชคดี ที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น......... ทองก้อนได้แต่ภาวนา ว่าก่อนที่เรื่องจะถึง ฝ่ายบริหาร ขออย่าให้ทีม B ลงมือเลย....... ลำพังตัวเขาคนเดียว คงไม่อาจ คุ้มครองครอบครัวนี้ทั้งหมดได้แน่นอน ...........
“ใจเย็นน้อง .... เรื่องเข้าสู่ฝ่ายบริหารแล้ว......”
“ระงับการทำงานของ ทีม B ยังครับ...”
“พี่ไม่มีอำนาจ ขนาดนั้น ระวังตัวไปก่อนแล้วกัน....”
“ครับ.....” ทั้งหมดเป็นข้อความติดต่อระหว่าง ทองก้อน กับวุฒิพงษ์ หัวหน้าที่เขาไว้ใจที่สุด
.......................................................
17.30 น. ขณะที่คุณใหญ่ เดินพ้นประตูหน้าของสำนักงานออกมา ทองก้อนที่เดินตามออกมาด้านหลัง โดยที่ไม่มีใครคาดคิด ทองก้อนถีบโครงม เข้ากับกลางหลัง ของคุณใหญ่ ร่างที่ทรงตังไม่ดีนัก กระเด็นล้มลงที่พื้น ขาเทียม ถึงกับหลุดออกจากตัว .... ท่ามกลางความตกใจของ รปภ. และคุณเอมที่กำลังเดินตามออกมา ............
สายตา ทองก้อน จ้องเขม็ง ที่ มอเตอร์ไซค์ สีดำ ที่ขับผ่านไป ถึงสองคนนั้นจะมีหมวกกันน็อคสวม แต่ทองก้อนก็จำรูปร่าง ของสองคนนั้นได้ดี..... / B ทองก้อนพึมพำ.../ มอเตอร์ไชค์ เคลื่อนออกไป พร้อม ๆ กับร่างของทองก้อน ทรุดลงกับพื้น................
...............
เสียงก่นด่า ของคุณเอม กับ คุณใหญ่ เงียบลง เมื่อมีเสียง ของ รปภ. แทรงเข้ามา
“ไอ้ก้อน ถูกยิง....!!!!!!.....” ทุกคนหันไปมอง ร่างของทองก้อน ที่ทรุดกองอยู่กับพื้น เลือดสีแดงสด เริ่มไหลนองลงที่พื้น..........
“กรี๊ดดดด........” คุณเอมร้องด้วยความตกใจ แต่ก็เป็นการเรียกสติของทุกคนให้กลับมา
โดยวิถีกระสุนถือว่าแม่นมาก ในตำแหน่งที่คุณใหญ่ยืนอยู่ แต่เมื่อคุณใหญ่ล้มลง กระสุนมันเลยเจาะเข้าช่องท้องของทองก้อนแทน.....
……………………………………………………..
……………………………………………………..
ถึงจะเป็นโรงพยาบาลเอกชน ที่ไม่ใหญ่โตนัก แต่ก็มีหมออยู่ประจำการตลอดเวลา ทำสำคัญ เขาไม่เสียเวลา ซักถาม เรื่องสิทธิ์ประกันสังคม หรือบัตรทอง บัตรเงิน แม้แต่คำเดียว การยื้อชีวิตของคนป่วย เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ......... ในห้อง ICU หมอและผู้ช่วยทำงานหนัก แต่ก็ใจเย็น ต่างจากที่หน้าห้อง คุณเอม เดินกระวนกระวายเหมือนเสือติดจั่น ขณะที่คนอื่น ยังนิ่ง.... คุณใหญ่ คุณอร พยายามเตือนสติคุณเอม......
.............เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง .........
“คนไข้ปลอดภัยแล้วค่ะ .....” หญิงสาว ในชุดพยาบาลกล่าว
“ขอฉันเข้าไปเยี่ยม.........” คุณเอมละลำละลัก พี่น้อง ต่างมองหน้ากัน ถึงความไม่ปกติในอาการคุณเอม ..... ไม่ปกติตรงที่ ทำไมคุณเอมต้องออกอาการเป็นห่วง คนขับรถคนนี้นัก.....
“ไม่นะคะ...... คนป่วยยัง.........” พยาบาลกล่าวยังไม่สุดคำ.......คุณเอมกลับพุ่งพรวดพลาด เข้าไปเสียแล้ว......
.................
“ทองก้อน......... ทองก้อน.....นายเป็นไง......” หญิงสาวกล่าว ขณะที่ทองก้อนนอนนิ่ง อยู่บนเตียงคนไข้
สายระโยงระยาง ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เต็มตัว........ จอมอนนิเตอร์ แสดงระดับ การเต้นของชีพจร ความดัน มันทำงานตามหน้าที่ของมัน.......... เหมือนเด็กวัย 5 ขวบที่ไม่รู้ความ คุณเอมพยายามพูดกับทองก้อน
พลัน เส้นกราฟ แสดงระดับการเต้นของชีพจร ของทองก้อนกลับกลายเป็นเส้นตรง..........
.....นายทองก้อนยังนอนนิ่ง........ คุณเอมถึงกับหน้าซีด..... “แย่แล้ว.......” หญิงสาวพึมพำ........
“ทองก้อน......ตื่น....ๆๆ ขึ้นมาคุยกับฉัน นายทองก้อน...... ฉันเป็นนายแกนะ......ฉันขอสั่งแก......ห้ามแกตาย..นายทองก้อน.....”
หญิงสาวกล่าว พรางร้องไห้........... เมื่อ มองไปที่จอ monitor ใน ICU เมื่อเส้น สีขาว ในจอสีเขียว มันเป็นเส้นตรง พี่น้อง เดินเข้ามารุมล้อม จนพยาบาลสาวคนหนึ่งต้องกันออก.........
“ฉันขอร้องค่ะ.......ขอให้คนไข้ได้พักก่อนนะคะ........” พยาบาลสาวกล่าว พลางเสียบแจ๊ค ของสายสัญญาน ที่คุณเอมเผลอไปชนมันหลุดกลับคืน........
“ระวังด้วยนะคะ........” พยาบาลสาวกล่าว กับคุณเอม เมื่อ หน้าจอ monitor กลับมาทำงานเป็นปกติ.......
คุณเอมยิ้มแหย๋ ๆ ด้วยความอาย……
“อร รู้ว่าพี่เป็นห่วง นายโชเฟอร์ นี่ แต่อรคิดว่า พวกเรากลับไปก่อนนะคะ...... ให้เป็นหน้าที่ของหมอดีกว่าค่ะ.....”
เป็นคุณอร น้องสาวคุณเอมกล่าวขึ้นมา.........พร้อมดึงมือพี่สาวออกไป
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
........คุณอร.......
....................................................................
.....................................................................
8.00 น สมพงษ์(พ่อ) คุณเอม คุณใหญ่ คุณอร ก็มาเยี่ยม ทองก้อนแต่เช้า...(ขาดคุณอรอุมาคนแม่ และคุณก้อย น้องสาวคนเล็ก) ....... ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่า คุณใหญ่รอดเพราะ ทองก้อนช่วยชีวิตเอาไว้
………………………………………………………....
“นายทองก้อน ย้าย รพ. แล้วค่ะ.......” เป็นคำตอบจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล
“เฮ้ย.....ย้ายได้ไง.....” คุณสมพงษ์กล่าว.....
“อ้อ ญาติเค้าดำเนินการค่ะ...... ตอนนี้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลตำรวจ...เห็นบอกว่า เพื่อความสะดวกด้านคดีความ และการคุ้มครองคนป่วยค่ะ.....” เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลกล่าว
“แล้วเรื่อง....การย้าย.....” คุณเอมเอ่ยปากจะถาม
“ไม่ต้องห่วงค่ะ...เรามีรถพยาบาลไปส่งอย่างดีค่ะ.... รับรอง คนไข้ไม่ได้โบกแท็กซี่ไปเอง......” เจ้าหน้าที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม คุณเอมส่ายหน้าด้วยความเซ็ง …..
........................
“ปะ พวกเรา.........” คุณใหญ่ กล่าวชวนคณะของตน “เอมไปได้แล้ว........” คุณใหญ่กล่าวพลางหันไปมองน้องสาว ........ ในขั้นตอนการสอบสวน.... ทุกคนปฏิเสธการรับรู้เรื่องราวทั้งหมด ซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ
1 สัปดาห์ ทองก้อนอาการดีขึ้นมาก และออกจากโรงพยาบาล มาพักพื้นที่บ้าน คุณเอม .... ที่เรือนพักคนงาน
.......................
“จบแล้ว ไอ้น้อง....... บัญชีครอบครัวนี้ ถูกล้างเรียบร้อยแล้ว....... “
“ครับพี่......ขอบคุณมากครับ” ทองก้อนกล่าว
“เมื่อไร นายจะกลับเข้าทำงาน......”
“เป็นอันว่า ผมขอพักก่อนนะครับ.....”
“อืมม....ได้.....เฮ้ย ไอ้กริช ระหว่างผู้หญิง กับงานแกจะเลือกใคร.........” ทองก้อน ไม่ตอบ ปิดจอมือถือ......แล้วหลับตานิ่ง..........................
...............................
..............................
ในสายตาคนในครอบครัวนี้ ทองก้อนมีภาพลักษณ์ที่ดีขึ้นมาก โดยเฉพาะ คุณเอม ที่เธอดีกับทองก้อนมาตลอด
ทุกครั้งที่เลิกงาน คุณเอมจะมาคลุกอยู่กับทองก้อน คอยป้อนข้าว ป้อนยา จนมืดค่ำ..ค่อยกลับ จนพี่น้องรู้สึกหมั่นไส้ คุณใหญ่ก็มาคุยอยู่กับทองก้อนเสมอ กระทั่ง คุณอร มักจะมีอาหารเสริมบำรุงดี ๆ มาฝาก แต่ไม่ค่อยพูดคุยด้วยมากนัก เว้นแต่คุณก้อยเท่านั้น ที่ไม่เคยมาเยี่ยมทองก้อนแม้แต่ครั้งเดียว
...............................
...............................
“นายคือใคร......” คุณสมพงษ์ถามเมื่อมาพูดคุยกับทองก้อนเป็นการส่วนตัว
“ผมชื่อทองก้อนครับ....”
“อืมมม....ช่างเถอะ....อย่างน้อยฉันก็ขอบคุณที่นายช่วยชีวิตลูกชายฉัน.....”
“ครับ คุณสมพงษ์.....”
“ไม่รูสิ...ความรู้สึกตอนนี้ ผมไม่คิดว่าคุณ เป็นแค่คนงานธรรมดา...”
คุณสมพงษ์กล่าวเป็นนัย ก่อนที่จะเดินออกไป........
นี่เป็นวัน ที่ 15 แล้วที่ทองก้อน นอนอยู่กับที่ ขณะที่คนอื่นไปทำงาน หนุ่มใหญ่ วัย 35 อาการดีขึ้นมากแล้วค่อนข้างเบื่อ ... ในความเบื่อ ก็รู้สึกดี..... ดีที่มีคนมาดูแล โดยเฉพาะคุณ เอม...... แน่นอน ตั้งแต่เกิดจนโต ทองก้อนจำไม่ได้ว่า มากกว่านี้ เคยมีใครดูแลเขาดีกว่านี้มาก่อนหรือไม่ เพราะ เท่าที่จำความได้ ก็มีเพียงหลวงตาที่วัดเท่านั้นที่ดูแลทองก้อนมาโดยตลอด จนกระทั่งโต
ทองก้อน ลุกขึ้นนั่ง ยืน แล้ว ลองขยับเดิน มันมีอาการเสียดที่ช่องท้องเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับมาก ..... อากาศภายนอกตัวบ้าน มันช่างสงบเงียบ...... แม่บ้าน คงทำงานอยู่บ้านใหญ่ ที่โรงจอด ไม่มีรถสักคัน...เจ้านายคงออกจากบ้านไปธุระ กันหมดแล้ว นายทองก้อน สูดลมหายใจเข้าปอด ลึก....
......./ ทำไมฉันต้องมาอยู่ที่นี่......./ ทองก้อนถามใจตนเอง..... พลางนึกถึงใบหน้าแสนหวานของคุณเอม ...
หญิงสาวผู้มีศักดิ์ศรีเป็นนาย.....ที่ดูแลเขาดีเหลือเกิน..../ มึงรักคุณเอม กูรู้แล้ว../ ทองก้อนคิดในใจ.....
มินิคูเป้ เข้ามาจอด ลุงสมชาย คนขับรถ วัย 58 วิ่งมา เปิดประตูรถ คุณก้อย ในชุดนักศึกษา วัย 20 ก้าวลงมา แล้วเดินเข้าบ้าน ขณะที่ ลุงสมชาย ทำหน้าที่ขับต่อเพื่อนำรถ ไปที่โรงจอด........ ทองก้อน เงิยหน้า มองแสงอาทิตย์ พลางนึกในใจ
......../ คงโดดเรียน แน่นอน ยัยนี่....../ คุณก้อย....ลูกสาวคนเล็กของคุณสมพงษ์ หญิงสาวที่ค่อนข้างวางตัว...... และ ไม่ค่อยแสดงออกถึงความเป็นมิตรกับนายทองก้อนนัก.....ต่างจากคุณเอม และคุณอร...... หรือ แม้กระทั่งคุณใหญ่ พี่ชายคนโตของบ้านนี้.............
หลังจากจอดรถ ลุงสมชายก็เดินเข้าห้องพักของตน ห้องพัก ซึ่งอยู่ติดกับโรงจอดรถ
......./ ทองก้อน เอียงคอมอง...พลางคิดในใจ....
………………………………………
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
......คุณเอม......
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
........คุณอร.......
…….มีบทเสียว ในส่วนที่ซ่อนครับ......... 555+ ไม่ใช่คุณเอมแน่นอนครับ..........
……………………………………..
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน