[บทนำ] นี่เป็นเรื่องที่ผมเคยแต่งเอาไว้หลายปีมาแล้ว เคยโพสต์ที่เว็บบอร์ดอะไรไม่รู้จำไม่ได้ จากนั้นผมก็ลืมมันไปเลย จนกระทั่งผมลองหาดูเอาจากกูเกิ้ล โชคดีที่ชื่อเรื่องยังเหมือนเดิมทำให้ผมหาเจอ ต้องขอบคุณนักก๊อปเรื่องที่คงก๊อปกันไปมา จนทำให้เรื่องนี้ยังมีชีวิตอยู่ให้เราได้อ่านจนถึงวันนี้ ไม่งั้นมันคงหายไปกับเว็บบอร์ดนั้นแล้ว ผมจึงเอาเรื่องมารีไรท์ใหม่ แก้ไขบางช่วง ให้ดูสมเหตุสมผลมากขึ้น แต่โครงเรื่องยังเหมือนเดิมทุกประการ พร้อมแล้ว ไปอ่านกันเลยครับ   




หนูเป็นเด็ก ม.ต้น โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในเมือง แต่ไม่ใช่กรุงเทพฯนะคะ อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย ฐานะทางบ้านหนูอยู่ในระดับปานกลาง ลืมบอกไปค่ะว่าหนูชื่อ ดรีม หนูเป็นลูกคนกลางของครอบครัว หนูมีพี่สาวอยู่ ม.4 กำลังจะขึ้น ม.5 ชื่อ ดา และน้องชายที่กำลังจะขึ้น ป.3 ชื่อ พล ส่วนหนูเองกำลังจะขึ้น ม.1 ค่ะ เนื่องจากช่วงนี้ปิดเทอมใหญ่หน้าร้อน หนูเลยอยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ แต่พี่สาวหนูเขาทำงานงานพิเศษช่วงปิดเทอม จึงได้รายได้มาบ้าง และช่วงนี้นี่เองที่มีของใช้ใหม่ๆ ออกมา เช่น โทรศัพท์มือถือ ทำให้หนูเกิดอาการอยากได้บ้าง จะขอแม่ซื้อก็แพงเกินไป กลัวโดนว่าเพราะยังเด็กอยู่ จึงได้ไปเลียบเคียงถามกับพี่สาวว่ามีงานอะไรให้ทำบ้างไหม

"พี่ดาคะ ดรีมมีอะไรจะถามหน่อย" หนูไปถามพี่สาว ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หลังบ้าน
"ว่าไง ถามมาสิ"
"คือ ปิดเทอมนี้ หนูอยากหางานพิเศษทำค่ะ พี่มีอะไรที่คิดว่าหนูทำได้บ้างไหมคะ"
พี่ดาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ตอบออกมาว่า
"จะทำไปทำไม เรายังเด็กอยู่เลย เด็กขนาดนี้จะทำอะไรได้ เดี๋ยวเจ้าของงานเขาจะไม่ไว้ใจเอา"
"ก็หนูอยากได้เงินใช้บ้างนี่คะ พี่ดาอะ ทีพี่ยังทำเลย แล้วพี่ทำอะไรล่ะ"
"พี่โตกว่า อีกอย่าง งานที่พี่ทำมันง่ายๆ"
"เห็นมะ งั้นหนูขอทำแบบพี่บ้างสิ นะๆๆๆ ง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ" หนูยังเซ้าซี้ต่อ

พี่ดาเงียบไปพักหนึ่ง

"แน่ใจเหรอ ถึงงานที่พี่ทำมันง่าย แต่ดรีมอาจจะไม่อยากทำก็ได้นะ"
"รู้ได้ไงว่าดรีมไม่ทำ ถ้ามันง่ายจริงๆ ดรีมคิดว่าดรีมทำได้นะ เกรดดรีมก็ดีด้วย"
"นี่ งานนี้อะนะ มันไม่เกี่ยวกับเกรดหรอก แต่จะทำจริงอะ?"
"จริงค่ะ" หนูรีบตอบด้วยความดีใจ
"ก็ได้ งั้นเดี๋ยวพี่จะลองถามเจ้าของงานดูนะ ว่าเขาจะรับไหม"
"แล้วมันเป็นงานเกี่ยวกับอะไรอะคะ"
"ก็ไม่มีไรมากหรอก แค่เป็นแบบวาดรูปเอง อย่างมากก็ทนเมื่อย"
"โอ๊ย สบายค่ะ ดรีมทำได้ชัวร์เลย แล้วจะเริ่มทำได้วันไหนอะ"
"ก็เดี๋ยวพี่จัดการให้ละกัน แต่ห้ามกลับคำนะ คนเราทำงานต้องมีความรับผิดชอบ"
"ค่ะ" หนูยิ้มแป้นด้วยความดีใจ

คืนนั้น หนูนอนคิดทั้งคืนว่าจะได้ทำงานแล้ว จะได้เงินมาใช้ จะได้ซื้อของที่อยากได้ซักที หลังจากนั้นหนูก็ไปเล็งมือถือที่อยากได้มา ดูราคาไม่แพงนัก ช่วยแม่ออกซักครึ่งหนึ่งคงไม่โดนว่ามาก และจากนั้นสามวัน พี่ดาก็มาบอกข่าวดีแก่หนู

"นี่ พรุ่งนี้เริ่มงานได้เลยนะ ไปกับพี่"
"ดีใจจัง จะได้ตังค์ใช้แล้วววว" หนูดีใจจนออกนอกหน้า
พี่ดายิ้มแปลกๆ แต่หนูก็ไม่ได้คิดอะไร คืนนั้นหนูตื่นเต้นมากจนนอนแทบไม่หลับ คิดถึงตอนมีเงินใช้แล้วมันช่างมีความสุขเสียจริง

และเช้าวันรุ่งขึ้นก็มาถึง พี่ดาแต่งตัวในชุดเสื้อยืดกางเกงผ้าขายาว รองเท้าผ้าใบ ส่วนหนูก็เสื้อกระดุมแขนสั้น กระโปรงจีบผ้า เนื่องจากเป็นวันแรกที่ทำงาน จึงแต่งตัวให้เรียบร้อยหน่อย เดี๋ยวเขาจะหาว่าเป็นเด็กแล้วไม่น่าเชื่อถือ พี่ดาพาหนูมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนสอนศิลปะ รับสอนตั้งแต่เด็กเล็ก เด็กโตไปเรื่อยจนถึงติวเข้ามหาวิทยาลัยเลย

พี่ดาแนะนำคนนั้นคนนี้ให้รู้จัก หนูก็สวัสดีไปเรื่อย เจออาจารย์คนนั้นคนนี้ ทุกคนยิ้มให้หนู บางคนก็ชมหนูว่าน่ารัก หุ่นดี หนูก็ยิ่งปลื้มปริ่มใหญ่ มีคนชมก็ต้องปลื้มเป็นธรรมดา

จนเกือบถึงเวลา 10.00 น. ซึ่งเป็นเวลาเริ่มเรียน พี่ดาก็พาหนูเข้ามาที่ห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งข้างๆ ห้องเรียน เป็นเหมือนห้องแต่งตัว มีล็อคเกอร์เก็บของและกระจกเงาบานใหญ่

"นี่... ถึงขนาดนี้แล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำนะ" พี่ดากำชับอีกครั้ง
"ค่ะ" หนูรับคำ ก่อนที่พี่ดาจะพูดในสิ่งที่หนูไม่ได้คาดคิดมาก่อน
"ถอดเสื้อผ้าออกซะ ให้หมดทุกชิ้นเลย แล้วสวมเสื้อคลุมนี่ไว้"
"อะไรนะคะ??!! ทำไมต้องถอดเสื้อผ้าด้วยอะ" หนูตกใจมากและแย้งถามทันที
"ก็เราเป็นแบบให้เขาวาด เขาต้องการวาดสัดส่วนทรวดทรงของเรา เราก็ต้องแก้ออกสิ"
หนูอายจนหน้าแดงเลย ขนาดยังไม่ได้แก้ผ้า
"แล้วพี่ดาต้องแก้มั้ยอะ"
"แก้สิ"
"หวาย... แล้วพี่ไม่อายเหรอ"
"แรกๆ ก็อายนะ นานๆ ไปก็ชินเอง ก็พยายามอย่าคิดอะไรมาก อย่าสบตานักเรียน นั่งๆ นอนๆ ตามท่าที่เขาจัด เดี๋ยวเสร็จก็กลับบ้านได้ตังค์แล้ว อายก็คิดซะว่าได้ตังค์สิ"
"พี่ไม่เห็นบอกหนูมาก่อนเลยว่าต้องแก้ผ้า"
"ก็ดรีมไม่ได้ถามนี่จ๊ะ เห็นว่าอยากทำงาน พี่ก็หางานให้แล้วไง"
"แต่..." หนูจนซึ่งคำพูด
"ถึงขั้นนี้แล้วก็เร็วเข้าเถอะ ช้าเดี๋ยวโดนว่า"

พูดจบพี่ดาก็ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จนชั้นในสีชมพูถูดรูดออกไปจนพ้นขา เหลือแต่ตัวเปล่าเปลือยโล่งโจ้งอยู่ หนูเห็นเต้านมของพี่ดาแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าพวกผู้ชายคงชอบกันแน่ พี่ดาเป็นสาวหุ่นดี แม้นมไม่ใหญ่มากแต่ก็ขนาดกำลังดี หัวนมสีเนื้อๆ ดูสบายตา ส่วนจิ๋มก็มีขนขึ้นแล้ว เห็นแว๊บเดียวพี่ดาก็ใส่เสื้อคลุมละ สงสัยคงอายหนูด้วยแหล่ะ

"เอ้าเร็วสิ พี่เสร็จแล้วนะ" คราวนี้พี่ดาก็หันมาว้ากหนู
ทำไงได้ ถึงขั้นนี้แล้วก็ต้องตามเขาไป อยากได้ตังค์นี่นะ หนูก็เลยแก้ผ้าออกจนหมด รู้สึกอายๆ ยังไงไม่รู้ มาแก้ผ้าแก้ผ่อนนอกบ้านแบบนี้ หนูนั้นยังเด็ก นมยังไม่เป็นเต้าเลย ยังเป็นแค่ก้อนเนื้อปูดๆ ขึ้นมานิดหน่อย ส่วนจิ๋มนั้นไม่ต้องพูดถึง ขนยังไม่มีซักเส้น

พอสวมเสื้อคลุมเสร็จแล้ว พี่ดาก็พาเดินออกไปยังห้องด้านข้าง ซึ่งในนั้นมีนักเรียนอยู่ประมาณ 15 คน เป็นชาย 12 หญิง 3 คน ท่าทางยังอยู่ ม.ปลาย กันหมด และอาจารย์เป็นผู้ชายซึ่งยืนอยู่ก่อนแล้ว
นักเรียนทำท่างงๆ เมื่อเห็นหนูเดินเข้ามาด้วย จนอาจารย์พูดขึ้น

"ต่อจากนี้ เราจะมีนางแบบเพิ่มขึ้นนะ เป็นเด็กหน่อย จะได้ลองวาดสัดส่วนของผู้หญิงวัยเด็กกันบ้าง"

พี่ดาเหมือนรู้หน้าที่ จึงได้ปลดเสื้อคลุมที่ปกปิดร่างออก ไปวางพาดบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ พร้อมกับสะกิดหนูให้ทำตาม หนูหน้าซีดและพยามทำใจดีสู้เสือไว้ ก่อนจะปลดสายรัดเสื้อคลุมออกไปวางไว้ที่เดียวกับของพี่ดา แต่ด้วยความอายก็เลยเอามือปิดนมปิดจิ๋มไว้อยู่แบบนั้น

ทั้งหนูและพี่ดายืนเปลือยกายล่อนจ้อนหน้าห้องเรียนเลย ร่างขาวโพลน 2 ร่างยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ ท้าทายสายตาของนักเรียนทั้งห้องมากๆ ดูท่าพวกผู้ชายจะสนใจตัวหนูเป็นพิเศษ อาจเพราะมาเป็นครั้งแรกและหนูยังเด็กอยู่ ซึ่งแม้จะเด็กแต่ทว่าก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ อย่างหนูนี่ถือว่าเป็นเด็กโต รูปร่างเริ่มเข้าสู่วัยสาว เป็นช่วงรอยต่อระหว่างเด็กกับวัยรุ่น

พี่ดายืนตัวตรงตามปกติ แต่หนูนี่สิอายแทบแทรกแผ่นดินหนี อาจารย์จึงเดินมาจัดท่าทางให้ เป็นท่าที่ไม่เมื่อยมาก และสามารถทนได้นานเป็นชั่วโมง หนูได้ท่านั่งง่ายๆ โดยนั่งลงบนแท่นสี่เหลี่ยมสีขาวที่เตรียมไว้ เอามือวางข้างลำตัวปล่อยตามสบายไม่ต้องเกร็ง ซึ่งท่านี้มันจะทำให้หนูต้องแยกขาออกเล็กน้อย หากใส่ชุดกระโปรงอยู่ก็จะเห็นกางเกงใน แต่นี่ไม่ได้ใส่อะไรเลย ก็เห็นเป็นกลีบอูมๆ อย่างแน่นอน

ส่วนพี่ดาได้ท่ายืนเอามือจับกับแจกันใหญ่ ซึ่งเป็นของที่จัดไว้ ท่านี้อาจเมื่อยตรงยืน ดูแล้วก็ไม่น่าอายอะไรมาก เพราะแจกันก็บังส่วนหน้าไปกว่าครึ่ง แต่ก็คงไม่มีผลอะไร เนื่องจากพี่ดาก็คงแก้ผ้าหลายครั้งจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

นักเรียนต่างเดินหามุมมองที่เหมาะสมและเริ่มวาด หนูนี่นั่งหน้าชาไปหมด อายมากๆ ดูนักเรียนชายแต่ละคน จ้องมาที่ตัวหนู หน้าอกหนูที่ยังไม่เคยโชว์ใครมาก่อนเลย และโดยเฉพาะจิ๋มน้อยๆ ของหนูที่ดูแลรักษามาอย่างดี ขนยังไม่ได้ขึ้นเลยด้วย กลีบร่องยังปิดสนิท เพราะไม่เคยมีอะไรล่วงล้ำเข้าไป แม้จะเป็นท่านั่งแต่ไม่ได้นั่งหนีบขา หากใครได้นั่งมุมที่อยู่หน้าตรง รับรองได้ว่าเห็นของดีหนูเต็มๆ

หนูพยามชำเลืองตามองพี่ดา ซึ่งยืนอยู่ด้านข้าง หันหน้าเฉียงไปทางขวา แน่นอนว่าระดับสายตาของหนูอยู่พอดีกับจิ๋มพี่ดาพอดี ปรกติไม่เคยเห็นมาก่อน วันนี้ได้เห็นแล้วก็เลยตื่นเต้นหน่อย ถึงเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่ของพี่ดาไม่เหมือนของหนูนี่ ของพี่ดาอวบใหญ่กว่า ที่เด่นชัดคือมีขนขึ้นแล้ว ค่อนข้างดกพอสมควร แต่เหมือนพี่ดาจะตัดแต่งมัน เพราะมันดูสวยๆแปลกๆ ก็คงงั้นแหละ เอาของลับมาโชว์ ก็ต้องทำให้ดูดีเป็นธรรมดา

การวาดผ่านไปด้วยเวลา 2 ชั่วโมงกว่าๆ พวกเราถึงได้รับอนุญาตให้พักได้ อาจารย์ชมหนูว่าเก่งมาก แม้จะมาเป็นครั้งแรกแต่ก็ทำหน้าที่ได้ดีทีเดียว หนูยิ้มขอบคุณอาจารย์ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความอายจนหน้าแดงไปหมด อาจารย์สังเกตเห็นได้ก็หัวเราะเบาๆ ก่อนที่หนูจะรีบใส่เสื้อคลุมและเดินออกมา

"ไง รู้สึกยังไงบ้างล่ะเรา" พี่ดาหันมาถามหลังจากเราเข้ามาในห้องพัก
"ก็... อายค่ะ มากด้วย..."
"เดี๋ยวก็ชิน" พี่ดาตอบยิ้มๆ
"หิวยังล่ะ เที่ยงละ"
"หิวค่ะ มากด้วย สงสัยอายจนหิว"
"งั้นไปกินข้าวกัน ปะ" พี่ดาจูงมือหนู ทำท่าจะออกจากห้อง
"เดี๋ยวก่อนพี่ เราจะไปกันทั้งชุดนี้เหรอ"
"อื้ม ใช่ ไม่เป็นไรหรอกน่า ใครๆ ก็ทำกัน เป็นเรื่องปกติไปแล้ว" พี่ดาตอบหนูก่อนจะลากหนูออกไปจนได้

พี่ดาพาหนูออกไปอีกด้านหนึ่งทั้งที่นุ่งเสื้อคลุม โดยบอกว่ายังไม่ต้องแต่งตัวหรอก เพราะบ่ายก็ต้องถอดอีก ห้องอาหารที่พี่ดาพาหนูไป เป็นห้องใหญ่ๆ และมีโต๊ะที่จัดไว้สำหรับขายอาหาร เป็นแบบข้าวกล่อง มีขนมและน้ำอัดลม หนูกวาดตามองไปรอบๆ พบว่ามีคนกินไม่เยอะ เพราะคนที่จะมากินที่นี่ต้องเป็นคนในโรงเรียนเท่านั้น บางส่วนก็อาจจะไปกินข้างนอก ที่นี่จึงเงียบสงบดี พี่ดาซื้อข้าวมา 2 ชุดพร้อมด้วยขนมและน้ำ เรานั่งกินข้าวกันเงียบๆ หนูเห็นมีบางคนก็ใส่เสื้อคลุมเหมือนเรา คาดว่าคงเป็นนายแบบนางแบบเช่นเดียวกัน ดูท่าทุกคนเห็นเป็นเรื่องปกติอย่างที่พี่ดาบอกจริงๆ

หลังจากกินข้าวเสร็จ เราก็กลับไปยังห้องพักของเรา ครั้งนี้มีคนนั่งอยู่หลายคน ทั้งชายและหญิง ทุกคนล้วนสวมเสื้อคลุมเหมือนกันหมด พี่ดาพาหนูไปนั่ง และแนะนำว่าหนูคือน้องสาว ทุกคนยิ้มให้หนูและกล่าวทักทาย หนูก็ยิ้มตอบและสวัสดีทุกคน คิดว่าคนทั้งหมดนี้คงรู้จักกันจากการมาเป็นแบบวาดรูปของที่นี่นั่นแหละ

ระหว่างที่กำลังนั่งอยู่โดยไม่มีอะไรทำ หนูก็สังเกตนายแบบนางแบบคนอื่นๆ ส่วนใหญ่จะมีรูปร่างที่ดูดี แม้จะไม่หล่อไม่สวยนัก แต่ก็หุ่นดีเหมาะสมที่เป็นแบบ ผู้ชายบางคนก็ดูล่ำ แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ สำหรับผู้หญิงหลายๆ คนก็คงชอบ ไม่ต่างอะไรกับที่นางแบบสาวย่อมตกเป็นเป้าสายของหนุ่มๆ ทั้งจากนักเรียนและจากตัวแบบด้วยกันเอง

ซักพักหนึ่ง หนูเห็นนายแบบคนหนึ่งลุกยืนและถอดเสื้อคลุมของเขาออก ยืนเปลือยกายโชว์จู๋ของเขาต่อหน้าทุกคนในห้อง ดูจากหน้าตาน่าจะอยู่ในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว ซึ่งก็เรียกได้ว่าเป็นผู้ใหญ่พอสมควร หนูมองไปที่จู๋ของเขาอย่างเอียงอาย แต่ก็อดมองไม่ได้ มันใหญ่และเต็มไปด้วยขน เคยเห็นของน้องชายมันเล็กกว่านั้นมาก

นางแบบสาวที่อยู่ตรงหน้าของนายแบบคนนั้นก็ลุกยืนขึ้นบ้าง และถอดเสื้อคลุมออกเช่นกัน อวดเรือนร่างที่ขาวผ่องท่ามกลางเสียงแซวหวีดหวิวกันลั่นห้อง หนูนี่เป็นงง คิดว่าเขาคงแลกกันดู ซักพักหนูเห็นจู๋ของนายแบบคนนั้นเริ่มขยายตัวจนแข็งเป็นลำแท่งในที่สุด ซึ่งมันใหญ่กว่าเดิมมากเลย หนูมองไปทางนางแบบสาวคนนั้นบ้าง ก็รู้สึกอดที่จะชื่นชมไม่ได้ ผิวที่ขาวเนียนราวกับลูกคุณหนู เต้านมที่ใหญ่กลมเต่งตึงน่าจับ เอวคอดที่แทบไร้ซึ่งไขมัน และจิ๋มที่สวยงามสะอาดตา เนื่องจากขนที่ปกคลุมมีไม่มาก ทั้งยังเรียงตัวสวย ดูดีอย่างที่สุด ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันยังมองไม่วางตา นับประสาอะไรกับผู้ชายที่คงน้ำลายหกกันเป็นแถว

### ติดตามตอนต่อไป ###

แนวนี้น่าสนใจครับ

มาแนวศิลปะแปลกๆไปอีกครับผม แต่ก็น่าสนใจครับ

พึ่งเคยอ่านแนวแบบนี้ ยังนึกไม่ออกจะเป็นยังไงต่อ

ศิลป์ปนเสียวงานนี้ไม่ง่ายที่สาวน้อยจะผ่านได้

แค่เริ่มก็นำ้ลายหกแล้วผมนะ เอามาลงบ่อยๆนะครับ อย่าหนีกัน

ใช้สายตาจ้องจนให้เกิดอารมณ์ก่อนรึเปล่าครับแล้วค่อยจัดการ

แนวนี้น่าสนใจดีครับ แต่ยังไม่รู้ว่าจะเดินเรื่องไปทางไหน ต้องอ่านตอนต่อไปแล้วละ

แนวเรื่องน่าสนใจดีครับ วัยใสวัยเสียวเลย

ได้อารมณ์ไปอีกแนวนึง ชอบครับ

เปิดเรื่องได้น่าติดตามครับ แต่คงต้องดูแนวทางต่อไป 

ไปสมัครได้ที่ไหนครับ อยากแก้ผ้าโชว์บ้าง

ไปสมัครได้ที่ไหนครับ อยากแก้ผ้าโชว์บ้าง

นางแบบสาวสวยน่าลองไปวาดดูมั้งนะขอบคุณครับ

เป็นเราอยู่ตรงนั้นไม่แข็งก็แปลกแล้ว