ขอบคุณครับ
สามตอนที่ผ่านมาผมว่าจบเร็วไปหน่อย อยากให้เขียนเยอะๆอ่านยาวๆฟินดี 

ตอนแนะนำตัวละครขาดเพื่อนรักในวัยเด็กไปป่าวครับ น่าจะมีบทสำคัญ แต่งได้ดีมากครับเนื้อเรื่องน่าติดตาม

ทำไมตอนท้ายมันงงอย่างนั้นครับ

น้องฝนโดนแล้ว จัดให้หนักๆ

ชักจะสนุกกับเรื่องราวพระเอกสุดหล่อและสุดเก่งคนนี้แล้วละ

น้องฝนจะรอดจาก พระเอกของเราไหมนี่

ไม่มีพลาดมือจริงๆ แค่น้องทำน้ำหกใส่ ก็โดนนายริวจัดได้ รอตามผลงานนายริวต่อนะครับทั้งบทบู้เลือดสาด และบทเสียวขาดใจ อิอิ

อ่าว ค้างคาเลยครับ ทั้งบทบู้ และบทเสียว รอติดตามให้หายค้างครับ :)

[ka55anova]

เอ๊า..แหม กะลังลุ้นลีลารักของริวกะน้องฝนคนงามอยู่เชียว...ตัดไปฉากบู๊ล้างผลาญซะงั้น 555 เลยมาเม้นก่อนเดี๋ยวค่อยอ่านต่อ เผื่อไรต์แอบซ่อนทีเด็ดไว้ครับ

จะได้จัดน้องฝนรึป่าวครับ สถาณการณ์ไม่ค่อยเป็นใจบ่อยๆ

พระเอกของเรานี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ทั้งหล่อ รวย มีพลังแถมมีทักษะการต่อสู้อีกต่างหาก แอบอิจฉานิดๆแฮะ

 

    ต้องขอโทษที่ลงเลยเวลามานานครับ
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ตีมังกรเพลินจนลืมเวลา ฮรี่ๆๆๆ  ตอนที่4 มาแล้วนะครับ

ซ่อนข้อความไว้นะครับ
อยากให้ทุกคนร่วมสนุกกันครับ 
คอมเมนต์เพื่อขออ่าน

1. ร่วมแสดงความอะไรเกี่ยวกับ 3 ตอนที่ผ่านมา หรือ สิ่งที่อยากให้ปรับปรุง

2.เมื่ออ่านแล้ว Edit แสดงความเห็นเกี่ยวกับตอนนี้ครับ

หรือเลือกข้อใดข้อหนึ่งก็ได้ครับ ไม่อยากให้ซีเรียสกัน  ความสุขของคนเขียนคือ รู้ว่ามีคนอ่าน  แต่การได้รับคำแนะนำมันจะเป็นประสบการณ์ที่ดีครับ

ขอบคุณครับบ  ขอให้สนุกกับห้องแห่งความลับของฝนครับ



- - - - - - - - - - - - - - - -


ฮ๊าวววววว หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อ หาววอดๆ ขณะเดินเข้ามหาวิทยาลัย ไอ้เพื่อนเวน ดันโทรมาปลุกซะเช้าเชียว วันนี้รับน้องก็ช่วงเที่ยงมันเรียกมาทำไม เมื่อคืนกลับก็ดึก

- - - - - - - - - -

     "' ย้อนกลับไปที่เมื่อคืน หลังจากจัดการเด็กเดินยาพวกนั้นแล้ว ริวว่าจะกลับเลย แต่ลืมของไว้เลยย้อนเข้าไปเอาที่ร้าน เขามองเห็นเด็กเสิร์ฟที่เขาช่วยไว้นั่งอยู่หลังร้าน เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอมองมาที่เขา ""

!!! " นี่นาย เดี๋ยวก่อน พลอยยืนขึ้นโบกมือ ร้องเรียกริว "

- ริว : ยังไม่กลับอีกเหรอ เอ่ออออ

- พลอย : เราชื่อพลอยนะ พึ่งมาทำงานเหรอ พลอยทำงานที่นี่ได้ 2 อาทิตย์แล้ว ไม่เคยเห็นเลย ขอบใจนายมากนะที่มาช่วยพลอย

- ริว : นี่เรากลายเป็นเด็กเสิร์ฟเหรอเนี่ย แต่จะว่าไปยัยนี่ก็ไม่เคยเจอเรานี่หว่า  /  อ่ออื้มๆ แล้วทำไมยังไม่กลับล่ะ

- พลอย : พึ่งถึงเวลาเลิกงาน พลอยกลับกลับก่อนไม่ได้หรอก เดี๋ยวโดนคอมเพลน โดนหักเงินแย่เลย

- ริว :  หืม ใครบอกพลอยล่ะว่าจะโดนหักเงิน มีคนแกล้งเหรอ

- พลอย :  ไม่ๆๆๆๆๆ พี่ๆทุกคนใจดีมาก แต่พลอยได้ยินมาว่า เจ้าของที่นี่เขาเข้มงวดเรื่องงานมาก พลอยกลัวทำงานไม่ดีแล้วโดนหักเงินจนโดนคอมเพลน พลอยคงถูกหักเงินนี่นา

"  ที่จริงเขาต้องการชวนคุยมากกว่านี้ แต่เธอขอตัวกลับก่อน เพราะจะติดรถ พนักกงานหญิงในร้านคนนึงกลับหอด้วยบทสนทนาจึงจบลงแค่ตรงนั้น "


#   ไอ้มังกรโว้ยยยยยย มานี่    ความนึกคิดจบลงทันทีเมื่อมีเสียงที่คุ้นหูเหลือเกินจะโกนเรียก

- เวย์ : มึงรู้มั๊ยเนี่ย วันนี้ผู้จะมีแขกมาเยี่ยมมหาวิทยาลัยแล้วจะมาเยี่ยมคณะเราเป็นพิเศษเลยนะเว้ย กูนี่รอเลยย

- ริว : ทำไมวะ มันน่าตื่นเต้นตรงไหน พวกนัันก็มาบ่อยๆ

- เวย์ : ไม่เว้ย คราวนี้ท่านประธานริน ของ อิซานางิ กรุ๊ปมาเองเลยนะโว้ย แล้วถ้าท่านประธานรินมา มิไรซัง ที่เป็นเลขาส่วนตัวท่านก็จะมาด้วย นั่นน่ะนางฟ้า ของแท้เลยนะมึง

    "" ที่จริงริวก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรว่านั่นน่ะ พ่อตูเอง แต่เขาก็ไม่ใช่พวกที่จะอวด หรือ ยกตนข่มท่าน แล้วเป็นความโชคดีที่เพื่อนอย่างเวย์ ไม่เคยคิดถามหรือละลาบละล้วงเลย ""

- ริว : พี่มิไรมาเหรอ  ชิบหายละ

" เวย์ๆ เดี๋ยวกูมานะ "

    # เอ้าเห้ยไปไหน ไม่ทันที่เวย์จะถามไถ่ ริวนั้นก็เดินหายวับไป อะไรของมันวะ คิดจะไปก็ไปไวชิบหาย ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนกู กูคิดว่ามึงเป็นนินจาไม่ก็ผีนะเนี่ย เวย์บ่นกับตัวเอง

- ริว : ฮัลโหล ครับ

- ???? : ว่าไงนายริว

- ริว : พี่ครับ พี่มิไรจะมา ที่มอ กับพ่อเหรอ แล้วพี่อยู่ไหน

- ???? : ใช่ พี่มิไรจะไปที่มอ พี่อยู่ที่คอนโด

- ริว : โอยกรรมของกู  พี่เอาของมาให้ผมหน่อยได้ไหม ถ้ามาที่มอแล้ว

- ???? : เสียใจด้วยย่ะ ชั้นจะไปรับคุณพ่อกับพี่มิไร ที่แอร์พอร์ต ทำไมยะ  นี่นายไม่ได้เอาเครื่องรางที่พี่มิไรให้ไว้พกติดตัวไว้เหรอ

- ริว : แม่นแล้ว เมื่อคืนกลับมาก็ง่วง เช้ามาก็รีบมาเลยลืม

- ???? : สารพัดขอแก้ตัวเลยนะนาย เดี๋ยวชั้นให้ คิราระ เอาไปให้นะ เพราะชั้นก็ไม่อยากให้พี่มิไรเม๊งแตกเหมือนกัน

- ริว : ครับพี่ ขอบคุณคร๊าบ

     " ริวได้แต่นึกโทษตัวเองที่ลืมซะได้ ต่อให้ต้องลุยกับ ปืน ผา หน้าไม้ หรือ คู่ต่อสู้นับสิบยังไม่น่ากลัวเท่า มิไรโกรธ โกรธทีก็บ้านแทบแตก ยิ่งคิดยิ่งเครียด ""


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


    ว๊ายยยยยยยยยย !!!!! ตุ้บบบบ
ในขณะที่ริวมัวแต่เดินคิดไปเรื่อยๆ เขาก็เดินไปชนใครบางคนเข้า น้ำหวานแก้วไซด์ยักษ์กระฉอกเปรอะเสื้อ จนฉ่ำไปหมด โอ้ยยยย เจ็บ  เสียงใสๆ ดังออกมา

" เป็นไรไหมครับขอโทษทีครับ อ้าววววว ริวอุทาน คนที่ริวเดินชนนั้น คือ น้องฝน คนเมื่อวานนี่เอง "

    "" จากที่สาวฝนคิดว่าต้องสั่งสอนสักหน่อย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย ตอนนี้คดีพลิกซะแล้ว เพราะคนที่เดินมาชนเธอ คือ พี่ริวสุดหล่อนี่เอง ""

## นี่แกล้งหนูใช่ป่ะเนี่ยพี่ริว

  "" ฝนเริ่มบทสนทนาปนบทงอนใส่ริว ""

- ริว : อ่าวขอโทษแล้วไง โถ่ว เปียกหมดเลยเนี่ย ตัวแค่นี้กินน้ำแก้วบะเริ่มเลย ใครเขาบอกให้เอาน้ำไม่มีฝาปิดวางบนถาดข้าวแล้วถือมาเนี่ยย


   "" ตอนนี้ฝนก็ไม่ได้มีสติพอที่จะคุยแล้ว เพราะไอ้เสื้อสีขาวที่เปียกเนี่ย มันแนบกับเนื้อของรุ่นพี่สุดหล่อของเธอตอนนี้ เนื้อผ้าที่เปียกชุ่ม ทำให้เผยให้เห็นกล้ามหน้าอก และ รอน Six pack อย่างชัดเจน นี่รุ่นพี่เขาซ่อนรูปขนาดไหนเนี่ย ""

## นี่ นี่ หลับเหรอ


  "" นายริว โบกมือผ่านหน้าฝนไปมาๆ เหมือนเรียกสติ ""


- ฝน : อะ เอ้อค่ะๆ ขอโทษนะพี่ริว เสื้อผ้าเปียกหมดเลย คือ ที่ห้องชมรมน่าจะมี ยูนิฟอร์มอยู่ พี่ไปเปลี่ยนก่อนมั๊ย


- ริว : หืม ชมรม ชมรมอะไร


- ฝน : คือ หนูอยู่ชมรม คาราเต้ ของมหาวิทยาลัยค่ะพี่ริว เห็นแบบนี้ หนูเป็นนักเรียนทุนกีฬานะจะบอกให้ ว๊า ฮ่า ๆ ๆ

- ริว : อ่อ มิน่าล่ะ ดูชอบลุยชอบบู๊ แต่จะดีเหรอ เอายูนิฟอร์ม มาให้พี่ยืมเนี่ย

- ฝน : ไม่เป็นอะไรค่ะพี่ อาทิตย์นี้หนูเป็นเวรทำความสะอาด รอชุดพี่แห้ง ค่อยเปลี่ยนกลับ หนูเอากลับไปซักเอง  ฝนแจงเหตุผลให้ริวฟัง

- ริว : อ่อ อืมๆ จะว่าไปฝนก็พูดถูก ตอนนี้เสื้อพี่เหนียวเป็นตังเมแล้ว ซักน้ำเปล่าคงไม่ไหว ก็ดีเหมือนกัน อื้ม เอาสิ่ งั้นเดี๋ยวพี่เดินไปรอตรงป้ายรถมหา'ลัยนะ / นายริวบอกตามนั้น และ ยิ้มๆให้กับกลุ่มเพื่อนของฝนที่มาด้วยแล้วเดินแยกไป

   ## อื้ยยยยย แกรรรรร เหลามาเลยไปรู้จักพี่เขาได้ไง หล่อน่ารัก อะไรเบอร์นี้แกร นี่แหละพ่อของลูกชั้นเลยยยย

  "" กลุ่มเพื่อนของฝน ต่างกรี๊ดในความหล่อของริว ทั้งใจเต้นเมื่อเห็นลอนกล้ามของริวอีกต่างหาก ""


- ฝน : บ้าเหรอ น้ำเดินหมดแล้วพวกแก ชั้นไปก่อนนะ

   "" ฝนบอกลาเพื่อน ที่กำลังเพ้อกับใบหน้าอันหล่อเหลาของนายริว และเดินไปหานายริวที่ยืนรอขึ้นรถบัสมหา'ลัย เพื่อจะไปยังห้องชมรมคาราเต้ ที่อยู่ข้างหลังมอ ตลอด 5นาทีที่รถเคลื่อนตัวฝนสังเกตุว่ามีแต่คนมองนายริวตลอดทาง ด้วยสายตาที่ร้อนเร่า รวมถึงตัวเธอที่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่สุดหล่อขนาดนี้ ""

   "" เมื่อมาถึงห้องชมรม ฝนก็ตรงไปยังห้องเก็บชุดทันที


   # พี่ใส่เสื้อเบอร์ 3  ครึ่งนะ ริวบอกกับฝน

      "" นั่นสร้างความประหลาดใจอย่างมาก เพราะชุดดีฬาประเภทนี้ ไม่ใช่ S M L แต่จะเป็นเบอร์ 1-5 แทน แต่ความงุนงง ก็ถูกปัดทิ้ง ด้วยภาพตรงหน้า นายริวถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อ ที่สวยงามและสมบูรณ์ กล้ามขนาดนี้ไม่ใช่แค่เล่นไว้โชว์แน่นอน ""


  "" ประสบการณ์นักกีฬาของเธอ บอกว่านี่คือ กล้ามเนื้อที่ผ่านการฝึกมาอย่างดี กล้ามหน้าอกที่ฟิตกรพชุบได้รูป กล้ามท้อง 6 ลูกเรียงตัวกันสวยงาม ทัังกล้ามแขนที่เด่นชัดมาก ""

     "" ฝนหันหลังหน่อย พี่จะถอดกางเกง สาวน้อยสะดุ้งแล้วหันหลัง พลันได้ยินเสียงถอดเข็มขัด ความคิดเธอก็เตลิดไปอีก เธอรู้จักรุ่นพี่คนนี้แค่วันเดียว แต่กลับมาอยู่ในห้องเปลี่ยนชุด 2 ต่อ 2 แถวหนุ่มหล่อคนนี้กำลังเปลือยกาย ความคิดเธอหยุดลงเมื่อ มีเมื่อสองข้างมาโอวเอวเธอจากด้านหลังและกำลังโอบกอดเธอ ฝนรู้สึกได้ถึงอะไรแข็งๆ กดแนบกับ กระโปรงทรงพีชของเธอ จนมันจมเข้าไปในก้นงอนเด้งของเธอ ""

   "" วันนี้ฝนสวยเซกซี่มากเลยนะ เธอรู้ทันทีนี่คือเสียงของ รุ่นพี่ธอนั่นเอง ริวไม่พูดเปล่าเขากอดฝนแน่นขึ้นและกดแท่งควยให้เสียดสีไปกับร่องตูดของฝน  อ๊ะ ฝนเผลอครางสั้นๆออกมา เมื่อไม่มีการขัดขืนนายริวยิ่งได้ใจ เขาเปลี่ยนมือจากที่กอดเลื่อนมาด้านบน ตอนนี้นมของฝนถูกมือของนายริวนวดคลึงอยู่ มือขวาคลึงนอกเสื้อ มือซ้ายนายริวจัดการล้วงเข้าไปสำผัสเนื้อโดยตรง ด้วยการคลึงนมสองข้างที่แตกต่างกันทำให้ความเสียวนัันทวีคูณ
""

  "" บอดี้การ์ดทั้งสองเขาโจมตี อย่างรวดเร็ว แต่ริวกะเองก็ยังคงรับได้อย่างยอดเยี่ยม จังหวะรุกประสานของทั้งคู่ก็ทำได้ยอดเยี่ยมเช่นกัน ริวได้โอกาส ฟร๊อนคิกเข้าที่ใบหน้าของ บอร์ดี้การ์ด 1 ฟุ้บบบ

  "" แต่เขาก็ไวพอที่จะกระโดดถอยหลบออกมา เป็นจังหวะเดียวกับ บอดี้การ์ด 2 นั้นพุ่งเข้าโจมตี หมัดขวายาวพุ่งเข้าใส่ริวอย่างรวดเร็ว ริวแก้ไขด้วยการสไลด์หลบเพียงครึ่งก้าว ริวกะใช้หัวไหล่กระแทกใส่หน้าอกอย่างจังแล้วตามด้วย หมัดหนึ่งนิ้วต่อยเข้าไปซ้ำทำให้การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายชะงัก ""

## สุดท้ายคือการไม่ยึดติด รู้จักการผสมผสานเผื่อผลลัพธ์สูงสุด

  "" ริวอาศัยจังหวะ ไม่ถึง 1 วินาที ที่คู่ต่อสู้ชะงัก เขาย่อตัวและกางมือแบ ออก  ครั้งนี้ไม่เหมือนกับตอนที่ผับ เขาอยู่ในชุดที่คล่องตัว และ สามารถใช้แรงทั้งหมดได้

  ### เห้ยยยยยยย

  "" ทุกคนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่ริวกำลังจะทำ นี่มันหมัดที่เห็นกันบ่อยในหนังเลยนะเห้ย เอาจริงดิ่ "

1 inch punch

หมัดที่บรู๊ซลี ถนัด ปกติก็ว่าร้ายกาจอยู่แล้ว ตอนนี้มันถูกเพิ่มอาณุภาพ ด้วยการย่อเอวให้ต่ำเพื่อสามารถสร้างศูนย์ถ่วงให้กลับร่างกาย ทำให้ใช้พลังได้มากขึ้น


ตู้มมมมมมมมมมม

............

น้องฝนคงไม่รอดมือริวไปได้นานนักหรอกแล้วตามด้วยน้องพลอย 3 จอนที่ผ่านมารวมทั้งตอนพิเศษบอกถึงประวัติความเป็นมาได้ละเอียดดี ทำให้ตามอ่านเรื่องต่อไปอย่างเข้าใจ

[kosit khemsuthipong]

ฝนจะรอดไหมเนี่ย

ฝนใจง่ายจังเจอโอบกอดหน่อยเคลิ้มละ

 

    ต้องขอโทษที่ลงเลยเวลามานานครับ
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ตีมังกรเพลินจนลืมเวลา ฮรี่ๆๆๆ  ตอนที่4 มาแล้วนะครับ

ซ่อนข้อความไว้นะครับ
อยากให้ทุกคนร่วมสนุกกันครับ 
คอมเมนต์เพื่อขออ่าน

1. ร่วมแสดงความอะไรเกี่ยวกับ 3 ตอนที่ผ่านมา หรือ สิ่งที่อยากให้ปรับปรุง

2.เมื่ออ่านแล้ว Edit แสดงความเห็นเกี่ยวกับตอนนี้ครับ

หรือเลือกข้อใดข้อหนึ่งก็ได้ครับ ไม่อยากให้ซีเรียสกัน  ความสุขของคนเขียนคือ รู้ว่ามีคนอ่าน  แต่การได้รับคำแนะนำมันจะเป็นประสบการณ์ที่ดีครับ

ขอบคุณครับบ  ขอให้สนุกกับห้องแห่งความลับของฝนครับ



- - - - - - - - - - - - - - - -


ฮ๊าวววววว หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อ หาววอดๆ ขณะเดินเข้ามหาวิทยาลัย ไอ้เพื่อนเวน ดันโทรมาปลุกซะเช้าเชียว วันนี้รับน้องก็ช่วงเที่ยงมันเรียกมาทำไม เมื่อคืนกลับก็ดึก

- - - - - - - - - -

     "' ย้อนกลับไปที่เมื่อคืน หลังจากจัดการเด็กเดินยาพวกนั้นแล้ว ริวว่าจะกลับเลย แต่ลืมของไว้เลยย้อนเข้าไปเอาที่ร้าน เขามองเห็นเด็กเสิร์ฟที่เขาช่วยไว้นั่งอยู่หลังร้าน เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอมองมาที่เขา ""

!!! " นี่นาย เดี๋ยวก่อน พลอยยืนขึ้นโบกมือ ร้องเรียกริว "

- ริว : ยังไม่กลับอีกเหรอ เอ่ออออ

- พลอย : เราชื่อพลอยนะ พึ่งมาทำงานเหรอ พลอยทำงานที่นี่ได้ 2 อาทิตย์แล้ว ไม่เคยเห็นเลย ขอบใจนายมากนะที่มาช่วยพลอย

- ริว : นี่เรากลายเป็นเด็กเสิร์ฟเหรอเนี่ย แต่จะว่าไปยัยนี่ก็ไม่เคยเจอเรานี่หว่า  /  อ่ออื้มๆ แล้วทำไมยังไม่กลับล่ะ

- พลอย : พึ่งถึงเวลาเลิกงาน พลอยกลับกลับก่อนไม่ได้หรอก เดี๋ยวโดนคอมเพลน โดนหักเงินแย่เลย

- ริว :  หืม ใครบอกพลอยล่ะว่าจะโดนหักเงิน มีคนแกล้งเหรอ

- พลอย :  ไม่ๆๆๆๆๆ พี่ๆทุกคนใจดีมาก แต่พลอยได้ยินมาว่า เจ้าของที่นี่เขาเข้มงวดเรื่องงานมาก พลอยกลัวทำงานไม่ดีแล้วโดนหักเงินจนโดนคอมเพลน พลอยคงถูกหักเงินนี่นา

"  ที่จริงเขาต้องการชวนคุยมากกว่านี้ แต่เธอขอตัวกลับก่อน เพราะจะติดรถ พนักกงานหญิงในร้านคนนึงกลับหอด้วยบทสนทนาจึงจบลงแค่ตรงนั้น "


#   ไอ้มังกรโว้ยยยยยย มานี่    ความนึกคิดจบลงทันทีเมื่อมีเสียงที่คุ้นหูเหลือเกินจะโกนเรียก

- เวย์ : มึงรู้มั๊ยเนี่ย วันนี้ผู้จะมีแขกมาเยี่ยมมหาวิทยาลัยแล้วจะมาเยี่ยมคณะเราเป็นพิเศษเลยนะเว้ย กูนี่รอเลยย

- ริว : ทำไมวะ มันน่าตื่นเต้นตรงไหน พวกนัันก็มาบ่อยๆ

- เวย์ : ไม่เว้ย คราวนี้ท่านประธานริน ของ อิซานางิ กรุ๊ปมาเองเลยนะโว้ย แล้วถ้าท่านประธานรินมา มิไรซัง ที่เป็นเลขาส่วนตัวท่านก็จะมาด้วย นั่นน่ะนางฟ้า ของแท้เลยนะมึง

    "" ที่จริงริวก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรว่านั่นน่ะ พ่อตูเอง แต่เขาก็ไม่ใช่พวกที่จะอวด หรือ ยกตนข่มท่าน แล้วเป็นความโชคดีที่เพื่อนอย่างเวย์ ไม่เคยคิดถามหรือละลาบละล้วงเลย ""

- ริว : พี่มิไรมาเหรอ  ชิบหายละ

" เวย์ๆ เดี๋ยวกูมานะ "

    # เอ้าเห้ยไปไหน ไม่ทันที่เวย์จะถามไถ่ ริวนั้นก็เดินหายวับไป อะไรของมันวะ คิดจะไปก็ไปไวชิบหาย ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนกู กูคิดว่ามึงเป็นนินจาไม่ก็ผีนะเนี่ย เวย์บ่นกับตัวเอง

- ริว : ฮัลโหล ครับ

- ???? : ว่าไงนายริว

- ริว : พี่ครับ พี่มิไรจะมา ที่มอ กับพ่อเหรอ แล้วพี่อยู่ไหน

- ???? : ใช่ พี่มิไรจะไปที่มอ พี่อยู่ที่คอนโด

- ริว : โอยกรรมของกู  พี่เอาของมาให้ผมหน่อยได้ไหม ถ้ามาที่มอแล้ว

- ???? : เสียใจด้วยย่ะ ชั้นจะไปรับคุณพ่อกับพี่มิไร ที่แอร์พอร์ต ทำไมยะ  นี่นายไม่ได้เอาเครื่องรางที่พี่มิไรให้ไว้พกติดตัวไว้เหรอ

- ริว : แม่นแล้ว เมื่อคืนกลับมาก็ง่วง เช้ามาก็รีบมาเลยลืม

- ???? : สารพัดขอแก้ตัวเลยนะนาย เดี๋ยวชั้นให้ คิราระ เอาไปให้นะ เพราะชั้นก็ไม่อยากให้พี่มิไรเม๊งแตกเหมือนกัน

- ริว : ครับพี่ ขอบคุณคร๊าบ

     " ริวได้แต่นึกโทษตัวเองที่ลืมซะได้ ต่อให้ต้องลุยกับ ปืน ผา หน้าไม้ หรือ คู่ต่อสู้นับสิบยังไม่น่ากลัวเท่า มิไรโกรธ โกรธทีก็บ้านแทบแตก ยิ่งคิดยิ่งเครียด ""


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


    ว๊ายยยยยยยยยย !!!!! ตุ้บบบบ
ในขณะที่ริวมัวแต่เดินคิดไปเรื่อยๆ เขาก็เดินไปชนใครบางคนเข้า น้ำหวานแก้วไซด์ยักษ์กระฉอกเปรอะเสื้อ จนฉ่ำไปหมด โอ้ยยยย เจ็บ  เสียงใสๆ ดังออกมา

" เป็นไรไหมครับขอโทษทีครับ อ้าววววว ริวอุทาน คนที่ริวเดินชนนั้น คือ น้องฝน คนเมื่อวานนี่เอง "

    "" จากที่สาวฝนคิดว่าต้องสั่งสอนสักหน่อย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย ตอนนี้คดีพลิกซะแล้ว เพราะคนที่เดินมาชนเธอ คือ พี่ริวสุดหล่อนี่เอง ""

## นี่แกล้งหนูใช่ป่ะเนี่ยพี่ริว

  "" ฝนเริ่มบทสนทนาปนบทงอนใส่ริว ""

- ริว : อ่าวขอโทษแล้วไง โถ่ว เปียกหมดเลยเนี่ย ตัวแค่นี้กินน้ำแก้วบะเริ่มเลย ใครเขาบอกให้เอาน้ำไม่มีฝาปิดวางบนถาดข้าวแล้วถือมาเนี่ยย


   "" ตอนนี้ฝนก็ไม่ได้มีสติพอที่จะคุยแล้ว เพราะไอ้เสื้อสีขาวที่เปียกเนี่ย มันแนบกับเนื้อของรุ่นพี่สุดหล่อของเธอตอนนี้ เนื้อผ้าที่เปียกชุ่ม ทำให้เผยให้เห็นกล้ามหน้าอก และ รอน Six pack อย่างชัดเจน นี่รุ่นพี่เขาซ่อนรูปขนาดไหนเนี่ย ""

## นี่ นี่ หลับเหรอ


  "" นายริว โบกมือผ่านหน้าฝนไปมาๆ เหมือนเรียกสติ ""


- ฝน : อะ เอ้อค่ะๆ ขอโทษนะพี่ริว เสื้อผ้าเปียกหมดเลย คือ ที่ห้องชมรมน่าจะมี ยูนิฟอร์มอยู่ พี่ไปเปลี่ยนก่อนมั๊ย


- ริว : หืม ชมรม ชมรมอะไร


- ฝน : คือ หนูอยู่ชมรม คาราเต้ ของมหาวิทยาลัยค่ะพี่ริว เห็นแบบนี้ หนูเป็นนักเรียนทุนกีฬานะจะบอกให้ ว๊า ฮ่า ๆ ๆ

- ริว : อ่อ มิน่าล่ะ ดูชอบลุยชอบบู๊ แต่จะดีเหรอ เอายูนิฟอร์ม มาให้พี่ยืมเนี่ย

- ฝน : ไม่เป็นอะไรค่ะพี่ อาทิตย์นี้หนูเป็นเวรทำความสะอาด รอชุดพี่แห้ง ค่อยเปลี่ยนกลับ หนูเอากลับไปซักเอง  ฝนแจงเหตุผลให้ริวฟัง

- ริว : อ่อ อืมๆ จะว่าไปฝนก็พูดถูก ตอนนี้เสื้อพี่เหนียวเป็นตังเมแล้ว ซักน้ำเปล่าคงไม่ไหว ก็ดีเหมือนกัน อื้ม เอาสิ่ งั้นเดี๋ยวพี่เดินไปรอตรงป้ายรถมหา'ลัยนะ / นายริวบอกตามนั้น และ ยิ้มๆให้กับกลุ่มเพื่อนของฝนที่มาด้วยแล้วเดินแยกไป

   ## อื้ยยยยย แกรรรรร เหลามาเลยไปรู้จักพี่เขาได้ไง หล่อน่ารัก อะไรเบอร์นี้แกร นี่แหละพ่อของลูกชั้นเลยยยย

  "" กลุ่มเพื่อนของฝน ต่างกรี๊ดในความหล่อของริว ทั้งใจเต้นเมื่อเห็นลอนกล้ามของริวอีกต่างหาก ""


- ฝน : บ้าเหรอ น้ำเดินหมดแล้วพวกแก ชั้นไปก่อนนะ

   "" ฝนบอกลาเพื่อน ที่กำลังเพ้อกับใบหน้าอันหล่อเหลาของนายริว และเดินไปหานายริวที่ยืนรอขึ้นรถบัสมหา'ลัย เพื่อจะไปยังห้องชมรมคาราเต้ ที่อยู่ข้างหลังมอ ตลอด 5นาทีที่รถเคลื่อนตัวฝนสังเกตุว่ามีแต่คนมองนายริวตลอดทาง ด้วยสายตาที่ร้อนเร่า รวมถึงตัวเธอที่ได้ใกล้ชิดรุ่นพี่สุดหล่อขนาดนี้ ""

   "" เมื่อมาถึงห้องชมรม ฝนก็ตรงไปยังห้องเก็บชุดทันที


   # พี่ใส่เสื้อเบอร์ 3  ครึ่งนะ ริวบอกกับฝน

      "" นั่นสร้างความประหลาดใจอย่างมาก เพราะชุดดีฬาประเภทนี้ ไม่ใช่ S M L แต่จะเป็นเบอร์ 1-5 แทน แต่ความงุนงง ก็ถูกปัดทิ้ง ด้วยภาพตรงหน้า นายริวถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อ ที่สวยงามและสมบูรณ์ กล้ามขนาดนี้ไม่ใช่แค่เล่นไว้โชว์แน่นอน ""


  "" ประสบการณ์นักกีฬาของเธอ บอกว่านี่คือ กล้ามเนื้อที่ผ่านการฝึกมาอย่างดี กล้ามหน้าอกที่ฟิตกรพชุบได้รูป กล้ามท้อง 6 ลูกเรียงตัวกันสวยงาม ทัังกล้ามแขนที่เด่นชัดมาก ""

     "" ฝนหันหลังหน่อย พี่จะถอดกางเกง สาวน้อยสะดุ้งแล้วหันหลัง พลันได้ยินเสียงถอดเข็มขัด ความคิดเธอก็เตลิดไปอีก เธอรู้จักรุ่นพี่คนนี้แค่วันเดียว แต่กลับมาอยู่ในห้องเปลี่ยนชุด 2 ต่อ 2 แถวหนุ่มหล่อคนนี้กำลังเปลือยกาย ความคิดเธอหยุดลงเมื่อ มีเมื่อสองข้างมาโอวเอวเธอจากด้านหลังและกำลังโอบกอดเธอ ฝนรู้สึกได้ถึงอะไรแข็งๆ กดแนบกับ กระโปรงทรงพีชของเธอ จนมันจมเข้าไปในก้นงอนเด้งของเธอ ""

   "" วันนี้ฝนสวยเซกซี่มากเลยนะ เธอรู้ทันทีนี่คือเสียงของ รุ่นพี่ธอนั่นเอง ริวไม่พูดเปล่าเขากอดฝนแน่นขึ้นและกดแท่งควยให้เสียดสีไปกับร่องตูดของฝน  อ๊ะ ฝนเผลอครางสั้นๆออกมา เมื่อไม่มีการขัดขืนนายริวยิ่งได้ใจ เขาเปลี่ยนมือจากที่กอดเลื่อนมาด้านบน ตอนนี้นมของฝนถูกมือของนายริวนวดคลึงอยู่ มือขวาคลึงนอกเสื้อ มือซ้ายนายริวจัดการล้วงเข้าไปสำผัสเนื้อโดยตรง ด้วยการคลึงนมสองข้างที่แตกต่างกันทำให้ความเสียวนัันทวีคูณ
""

  "" บอดี้การ์ดทั้งสองเขาโจมตี อย่างรวดเร็ว แต่ริวกะเองก็ยังคงรับได้อย่างยอดเยี่ยม จังหวะรุกประสานของทั้งคู่ก็ทำได้ยอดเยี่ยมเช่นกัน ริวได้โอกาส ฟร๊อนคิกเข้าที่ใบหน้าของ บอร์ดี้การ์ด 1 ฟุ้บบบ

  "" แต่เขาก็ไวพอที่จะกระโดดถอยหลบออกมา เป็นจังหวะเดียวกับ บอดี้การ์ด 2 นั้นพุ่งเข้าโจมตี หมัดขวายาวพุ่งเข้าใส่ริวอย่างรวดเร็ว ริวแก้ไขด้วยการสไลด์หลบเพียงครึ่งก้าว ริวกะใช้หัวไหล่กระแทกใส่หน้าอกอย่างจังแล้วตามด้วย หมัดหนึ่งนิ้วต่อยเข้าไปซ้ำทำให้การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายชะงัก ""

## สุดท้ายคือการไม่ยึดติด รู้จักการผสมผสานเผื่อผลลัพธ์สูงสุด

  "" ริวอาศัยจังหวะ ไม่ถึง 1 วินาที ที่คู่ต่อสู้ชะงัก เขาย่อตัวและกางมือแบ ออก  ครั้งนี้ไม่เหมือนกับตอนที่ผับ เขาอยู่ในชุดที่คล่องตัว และ สามารถใช้แรงทั้งหมดได้

  ### เห้ยยยยยยย

  "" ทุกคนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่ริวกำลังจะทำ นี่มันหมัดที่เห็นกันบ่อยในหนังเลยนะเห้ย เอาจริงดิ่ "

1 inch punch

หมัดที่บรู๊ซลี ถนัด ปกติก็ว่าร้ายกาจอยู่แล้ว ตอนนี้มันถูกเพิ่มอาณุภาพ ด้วยการย่อเอวให้ต่ำเพื่อสามารถสร้างศูนย์ถ่วงให้กลับร่างกาย ทำให้ใช้พลังได้มากขึ้น


ตู้มมมมมมมมมมม

............