ตำนานเทพวายุ side Story การเดินทางของสายรุ้ง ตอนที่ 1 : มรสุม

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

ตามสัญญาครับ Side Story ของรุ้งพลอย บอกตามตรงตอนเขียนน้ำตาก็ไหลไปหลายซีน เพราะมันเป็นทั้งประสบการณ์ของตัวเอง และ ของเพื่อนๆที่เราพบเจอด้วยตัวเอง ตอนนี้สั้นๆครับ แค่ 18,500 ตัวอักษร  ถ้ากระแสดี อีก 2 ตอนตัวอักษรมาแน่นๆ พร้อมโพสต์ทันทีครับ เช่นเคยครับมีการซ่อข้อความ ต้องคอมเมนต์ก่อนครับ


1. คอมเมนต์อะไรก็ได้เพื่อขออ่าน

2. เมื่ออ่านจบแล้ว Edit ข้อความเพื่อแสดงความเห็นถึงตอนนี้ หรือ ความรู้สึก ต่อตัวละคร ตัวใดก็ได้


ไม่อยากให้ทุกท่านโดนแบนนะครับ อยากให้อยู่อ่าน อยู่ให้กำลังใจกันไปนานๆ


Enjoy ครับ

_ _ _ _ _ _ _ _


คุณพ่อ คุณแม่ ฮือออออออ ตื่นมาพูดกับหนูสิ่ ฮือออออออ

เสียงร้องของเด็กสาววัย 10 ปีที่ร้องไห้ปานจะขาดใจต่อหน้าศพของพ่อและแม่บังเกิดเกล้าของเธอ มันช่างสร้างความสะเทือนใจให้กับผู้ที่พบเห็นเป็นอย่างมาก รุ้งพลอยในวัย10 ขวบสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ด้วยคมกระสุนจากโจรชั่วที่ยิงออกมาอย่างไร้ปราณี


[ พลอย ]  :  ฮืออออ คุณพ่อคุณแม่


[ หัวหน้าโจร ]  :  โอ้ยหนวกหูโว้ย จับอีเด็กนี่ไปมัดรวมกันไป๊


[ พลอย ]  :  ฮืออ คุณพ่อคุณแม่ ปล่อยปล่อยหนู หนูจะไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ โอ้ยย แง้


สาวน้อยผู้น่าสงสารถูกสมุนโจรชั่วจับมามัดมือ มัดตา อย่างไร้ปราณี โลกของเด็กสาวพังทลายลงในพริบตา ฮือออ คุณพ่อคุณแม่ สาวน้อยร้องไห้ปานขาดใจจนผ้าที่มัดตานั้นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของเธอ ผ่านไปนานแค่ไหนตัวเธอเองก็ไม่รู้ เธอค่อยๆหมดแรงลงทีละนิด ทีละนิด ในความคิดก็มีแต่อยากไปไปหาคุณพ่อคุณแม่ของเธอ

โอ๊ยยย อ๊ากกกกก ปั้งงงงงงงง

เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้น ปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์ เสียงแรกที่สาวน้อยได้ยินนั้นคือเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างทรมาน เสียงที่สองคือเสียงปืนที่ดังอย่างต่อเนื่องราวกับสงคราม เสียงที่สามคือเสียงลมที่โหมพัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง

" ทำไม ทำไมต้องฆ่าคุณลุง คุณป้า พวกคนเลว "

ช่วงเวลาสั้นๆท่ามกลางลมพายุที่พัดอย่างบ้าคลั่ง พลอยกลับได้ยินเสียงของเด็กชายคนนึงอย่างชัดเจนจนน่าประหลาดใจ


[ พลอย ]  :  ริว ริวเป็นอะไร อย่าทำอะไรริวนะ


เธอพูดด้วยเสียงเล็กๆของเธออย่างสุดเสียงแต่คงไม่มีใครได้ยินเพราะทุกคนต่างตกใจกรี๊ดลั่นเพราะเสียงปืน เด็กสาวดิ้นอย่างสุดชีวิตจนผ้าที่มัดตาของเธอนั้นหลุดออกไป

" ทำไมต้องฆ่าคุณลุง คุณป้า ทำไมพวกแกทำพลอยเสียใจ "

สาวน้อยได้ยินทุกอย่างชัดเจนอีกครั้งทั้งที่อยู่ท่ามกลางความโกลาหล เด็กชายผู้ยืนอยู่ท่ามกลางพายุและกลุ่มโจร  ตะโกนด้วยความแค้นที่พวกมันสังหารพ่อแม่ของเธอ


ตายยยยยยย

สิ้นสุดคำพูดของเด็กชาย ลมพายุที่พัดรุนแรงก็โหมพัดอย่างบ้าคลั่งกว่าเดิม เธอถึงกับตะลึงกับภาพตรงหน้า ลมพายุนั้นเหมือนกำลังเต้นระบำอย่างบ้าคลั่งตามที่ริวบงการ ไม่ว่าริวจะวาดมือไปทิศใด ลมพายุมัจจุราชก็จะพุ่งไปทิศทางนั้นและฟาดฟันทุกอย่างจนดับสิ้น

ฉัวะ ฉัวะ  อ๊ากกก สายลมมรณะ ฉีก กระชาก ตัด เฉือน ทุกชิ้นส่วน ทุกอวัยวะบนร่างกายของเหล่าโจรใจสัตว์จนไม่เหลือชิ้นดี เสียงโหยหวน ทุรนทุราย ของพวกมันดังระงมไปทั่วพื้นที่ ภาพที่เด็กสาวเห็นตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับนรกเลย เธอนั้นไม่เคยเห็นนรกแต่จินตนาการและคำบอกเล่าจากหนังสือ นั้นทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่านี่คือ นรก สถานที่ลงโทษเหล่าผู้ทำบาป


อุ๊ โอ๊กกกก สาวน้อยถึงกับทนไม่ไหว ถึงกับอ้วกออกมา เพราะความสะอิดสะเอียนที่เกิดขึ้น ศพแล้วศพเล่าที่ถูกสายลมมรณะ คร่าชีวิตไป และ ศพสุดท้ายก็คือ ไอ้คนที่มันฆ่าพ่อกับแม่ของเธอ เธอเห็นหัวของมันถูกบั่นจนกระเด็นออกจากบ่า เลือดแดงสดไหลแดงฉานไปทั่วร่างที่ไร้หัวของมัน กรี๊ดดดดดด สาวน้อยกรี๊ดเสียงดังจนตัวประกันคนอื่นถึงกับผวาไปด้วย เพราะคิดว่าเด็กสาวกำลังโดนเชือดไปด้วย เด็กสาวตาลอยด้วยความกลัว ความเศร้า ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาจนเด็กอายุแค่ 10 ขวบจะรับไหว


คุณลุงคุณป้า ยกโทษให้ผมด้วยครับ  เด็กสาวที่กำลังจะหมดสติ ถึงกับตาลุกเมื่อได้ยินเสียงปริศนาดังขึ้น  ริว ริวนั่นริวเหรอ สาวน้อยพยายามฝืนมองไปที่เด็กชายที่อยู่ห่างออกไปราว 20 เมตร ทำไมเธอได้ยินเสียงของเขากัน


คุณลุงคุณป้าผมขอโทษ พลอย ริวขอโทษ สิ้นคำพูดแค่นั่นร่างเด็กชายก็ล้มสลบลงไปต่อหน้าต่อตา เด็กสาวที่ฝืนสติตัวเองนั้นก็สลบตามไปเช่นกัน


_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _


1 เดือนผ่านไป


ว่าไงนะ !!! จะให้เอายัยพลอยไปเลี้ยงเหรอ ไม่เอาหรอก เด็กกาลกิณี ทำพ่อแม่ตาย ใครอยากจะเอาไปเลี้ยง เดี๋ยวจะซวยไปด้วย


เสียงทะเลาะดังลั่น จนมันได้ยินมาถึงข้างบน รุ้งพลอยที่สูญเสียพ่อกับแม่ไปนั้น ตอนนี้ไร้ที่พึ่งพิงไปหมด แค่ 1 เดือน ทั้งทรัพย์สิน ทั้งเงินทอง ทั้งข้าวของในบ้าน ก็ถูกญาติโกงไปจนหมด เธอเป็นแค่เด็กสาวอายุ 10 ขวบจะไปทำอะไรได้ เธอทำได้แค่มองข้าวของต่างๆ เครื่องใช้ต่างๆ ที่เคยเป็นของพ่อแม่เธอ ถูกเอาออกไปทีละชิ้น ทีละชิ้น


          เพียงแค่ในระยะ 1 เดือนบ้านที่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้ ก็แทบจะกลายเป็นพื้นที่โล่ง ซ้ำร้ายเครื่องเพชรของแม่เธอ ยังถูกหยิบเอาไปต่อหน้าต่อตาเธอ เธอพยายามขอร้องทั้งไหว้ ทั้งกราบ แต่ไม่เป็นผล แม้แต่พยายามขัดขวางก็โดนตบจนเลือดกบปาก ทั้งๆที่คนๆนั้นเป็นญาตแท้ๆของเธอ ตอนนี้เธอไม่มีที่พึ่งอีกแล้ว บ้านนี้ก็กำลังจะถูกขายทอดตลาด หลังจากวันนี้เธอคงไม่มีบ้าน ไม่มีความทรงจำเก่าๆอีกแล้ว พลอยนั่งเหม่อลอยอย่างไร้จุดหมาย มันหนักเกินไปสำหรับเด็กวัย 10 ขวบจริงๆ


[ น้าของพลอย ]  :  นี่ตกลงจะไม่ยอมเอาไปช่วยเลี้ยงเหรอ


[ ญาติของพลอย ]  :  เออสิ่ เปลืองเงิน เปลืองทอง ลูกตัวเองก็ไม่ใช่ทำไมต้องเลี้ยง


พลอยที่นั่งฟังถึงกับร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่เธอเป็นที่รักของทุกคน ทุกคนไปมาหาสู่กันตลอด แต่พอพ่อแม่เธอเสียไป ทุกคนกลับแสดงธาตุแท้ออกมากันหมดตอนนี้สาวน้อยได้แต่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวบนที่นอนที่เคยมีพ่อมีแม่เคยนอนและเล่านิทานให้ฟังทุกคืนก่อนนอน พ่อคะแม่คะ หนูจะทำยังไงดี สาวน้อยกอดเข่าร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ เธอภาวนาให้มีสักเสียงตอบกลับมา แต่สิ่งที่ได้รับมีแต่ความว่างเปล่าและคราบน้ำตาเท่านั้น


[ น้าของพลอย ]  :  รู้งี้ส่งนังพลอยให้ไอ้พวกที่มาตามหาดีกว่า เห็นว่ารวยนักนี่ เป็นนักธุรกิจญี่ปุ่นด้วย


[ ญาติของพลอย ]  :  แกจะบ้าเหรอ ถ้าขืนส่งตัวให้ไป พวกเราจะไม่ได้สักแดงเดียวนะ คนระดับนั้นมันต้องรู้กฎหมายคุ้มครองอยู่แล้ว


[ น้าของพลอย ]  :  โอ้ย นู่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ จะเอายังไง ตกลงจะรับไปเลี้ยงมั๊ย


[ ญาติของพลอย ]  :  ไม่มีทาง เงินทองค่าเลี้ยงดูตั้งเท่าไร ทำไมต้องมาเลี้ยงด้วย ไม่เอาโว้ย แกจัดการสิ่ เอาไปไว้ไหนก็ได้ แค่อย่าให้ไปสถานรับเลี้ยงเด็ก ไม่งั้นถ้ามีคนรู้แล้วเรื่องมันแดงขึ้นมาพวกเราจะซวยกันหมด ชั้นไปละ ไปช๊อปปิ้งแก้เซ็งดีกว่า


ญาติจอมเนรคุณของพลอย เดินออกไปจากบ้านหลังนี้ทันที คนพวกนี้ตอนพ่อแม่กับพลอยอยู่ ต่างก็เสนอหน้าขอความช่วยเหลือประจำ หนี้สินบ้าง ค่าใช้จ่ายบ้าง พ่อแม่ของพลอยก็ช่วยไว้หลายครั้ง แต่ตอนนี้ตอนที่ลูกสาวผู้มีพระคุณตกระกำลำบากไร้ที่พึ่งพิง พวกมันกลับฉวยโอกาส โกงของ กอบโกยเงินที่เป็นสิทธิ์ของพลอยไปอย่างหน้าด้านๆจนหมด อีกทั้งยังไม่คิดจะสนใจใยดีพลอยเลย



[ น้าของพลอย ]  :  แม่งลำบากกูอีก ฮัลโหล ป้าที่บ้านพอจะที่ว่างมะ ฝากไปเลี้ยงคนดิ่ เดี๋ยวส่งเงินค่าใช้จ่ายไปให้ เออแค่นี้ แม่งเอ๊ยลำบากกูตลอดเลย ผมช่วยได้แค่นี้แหละพี่สกล ผมก็ต้องกินต้องใช้


น้าของพลอยสบถอย่างหัวเสียที่ต้องมารับผิดชอบพลอย แต่เขาก็ยังมีความเป็นคนอยู่บ้างที่หาที่อยู่ใหม่ให้พลอย ก่อนที่เขาจะพูดลอยๆเพื่อหวังว่าวิญญาณของสกลจะรับรู้  พลอยที่ร้องไห้จนหลับไปนั้นไม่รู้ตัวเองเลย ว่าชะตากรรม มันยังไม่ได้เลวร้ายที่สุด แต่มันจะเริ่มจากนี้ไปต่างหากล่ะ


เช้าวันต่อมา


พลอยได้แต่ยืนร้องไห้ มองบ้านตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย ภาพของชายที่ไม่รู้จักกำลังใช้โซ่คล้องประตูบ้านเธอ พร้อมกับนำป้ายบางอย่างมาแปะไว้   " ขายแล้ว " พลอยร้องไห้ฟูมฟายออกมาเพียงแค่เห็นป้ายนัน ถึงเธอจะแค่ 10 ขวบแต่เธอก็เติบโตมาในบ้านหลังนี้ ความทรงจำมากมายต่างๆ ย้อนกลับเข้ามาในหัวเธอเสมือนอัลบั้มภาพก็มิปาน ญาติที่มารอรับพลอยก็ได้แต่มองไม่พูดอะไร


[ น้าของพลอย ]  :  ไปกันได้แล้วพลอย

[ พลอย ]  :  คุณน้าจะพาพลอยไปไหนเหรอคะ

[ น้าของพลอย ]  :  ไปอยู่กับญาติน้าที่ลพบุรี


พลอยได้แต่จำใจไปกับน้าของเธอ มันคงจะดีกว่าที่เธอต้องร่อนเร่พเนจรกลายเป็นเด็กไร้บ้าน ตลอดเส้นทางนั้นเธอได้แต่นั่งเหม่อลอยไปที่ข้างทางไม่พูดไม่จา เมื่อมาลพบุรีสิ่งแรกที่เธอได้รับการต้อนรับคือ


ไอ้เหี้ย !!!  กูบอกให้เอาเงินมา กูจะแดรกเหล้า


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[amorn niemgerd]

น่าสงสารพลอยจัง




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[sthanya]

ชีวิตเหมือนตกนรกจริง ๆ น่าสงสารมาก ๆ เลยรุ้งพลอย

[porchai]

ขอบคุณครับ
ชีวิตเหมือนตกนรกจริง ๆ น่าสงสารมากเลยรุ้งพลอย

[Kingmar]

ชีวิตของพลอยจะรันทดขนาดไหน สงสารจัง. ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าครับ ผมอยากให้ข้ามบทรันทดของน้องพลอยเร็วๆ ไปจัดหนักกับริวเลยครับ

[mspeed]

สะเทือนใจเลย
พวกญาติเลวๆนี่น่าลงโทษให้สาสม​ สงสารพลอยจัง

[3hman]

เล่าภูมิหลังแบบนี้แหละครับ ทำให้มีรสชาติในการอ่านมากขึ้น

[Debaker Singlek]

น่าสงสารน้องพลอยจังมาเจอญาติๆๆแบบนี้ เด็ก10ขวบต้องมาเจอไรแบบนี้ ยังดียังมีลุงกับป้าร้านขายอาหารอีสานที่ใจดี ยังช่วยน้องพลอยไว้ทั้งอาหารและเงินค่ารถ ทั้งได้ฟังเรื่องจากปากของน้องพลอยในเรื่องครอบครัว แล้วช่วยเหลือน้องให้ช่วยทำงานเพื่อแลกกับอาหารเย็นและเงินค่าจ้างนิดหน่อยทำให้น้องพลอยพอมีอาหารกินทั้งกลางวันและเย็นและมีเงินใช้จ่ายในเรื่องเรียนอีก ต้องขอบคุณลุงกับป้าร้านอาหารอีสานจริงๆๆ

[chumnan.sermsukmaitri]

น้องพลอยน่่าสงสาร​จังเลยต้องทนทุกข์ตั้งแต่เล็กๆ

[sucnil]

พลอยผู้หน้าสงสาร

[ชาญวุฒิ เนระภูสี]

น่าสงสารนะครับมีญาติก็เหมือนไม่มีมีสมบัติญาติก็โกงอีก

[bossbellbest]

น่าสงสารพลอย ชีวีตคนละเป็นแบบนี้จริงๆ แต่ต้องสู้นะครับ

[navy868]

น่าสงสารพลอยจริงๆ พ่อแม่ตาย ทรัพย์สินก็ถูกญาติชั่วๆโกงอีก
ปล.อย่างน้อยก็ยังมีคนใจดีช่วยพลอย ถึงจะไม่มากมายนัก 

[Nong5670]

ลำบากแต่เด็กเลยรุ้งพลอยเรา

[munkza]

รุ้งพลอยเด็กสาวผู้น่าสงสารร

ชีวิตชั่งเล่นตลกพวกญาติเลวๆแบบนี้ในชีวิตจริงก็มีเยอะนะครับ สะท้อนสังคมสุดๆ