สำหรับใครที่ซื้อนิยาย แฟนผมเป็นคนดี แล้วยังอ่านตอนพิเศษไม่ได้ทาง ธัญวลัยแนะนำให้ ลบไฟล์ที่เคยโหลดมาทิ้งนะครับ แล้วโหลดใหม่ ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มแต่อย่างใด
สำหรับคนที่ยังไม่ได้อุดหนุน ขออนุญาติฝากผลงานด้วยครับ ถือว่าอุดหนุนกัน เดือนละไม่กี่บาท คนเขียนได้กำลังใจ คนอ่านก็ได้ความสนุก ถือว่าแลกกันไปนะครับ กับ แฟนผมเป็นคนดี รวมเล่ม ฉบับแรก 6ตอนใหม่ ไม่เคยลงที่ไหนมาก่อน
ส่วนหมู่บ้านเริงรมณ์ก็เข้มข้นขึ้นตามลำดับ ต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้ ไม่ได้เรียบง่ายอย่างแน่นอน โปรดติดตามและตั้งใจอ่านอย่างใกล้ชิด หึหึ -------------------------------------------------------
ช่วงนี้บ้านผมดูจะสดใสเป็นพิเศษ เพราะเจ้าพีทต้องไปติดต่องานที่ต่างประเทศเป็นสัปดาห์ พีมเลยฝาก ต่าย ภรรยาแสนสวยไว้กับมิ้งค์ ช่วงเวลาตั้งแต่เช้าจนหัวค่ำ ต่ายก็มานั่งเล่น ช่วยทำงานบ้าน ถือว่าเป็นคนที่มารยาทดีพอสมควร และวันนี้เป็นวันหยุดของผม ต่ายกับมิ้งค์ก็ร่วมมือกันทำข้าวเที่ยงควบเช้าให้ผมทาน หรือที่ฝรั่งเรียกว่า Brunch
ด้วยความที่ทำงานหนักมาหลายวัน เลยตื่นสายพอสมควร หลังจากอาบน้ำแต่งตัวลงมา ผมก็เห็นต่ายในชุดเสื้อแขนกุด กางเกงสามส่วนสีขาวสวมผ้ากันเปื้อนไว้ด้านหน้า น่ารักเรียบร้อยตามแบบฉบับต่าย
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอคะพี่อาทิตย์” ต่ายหันมายิ้มหวานโชว์ฟันขาวสวย ว่าละทำไมพีทถึงมีแรงทำงาน รอยยิ้มของต่ายทำให้โลกสดใสใช้ได้เลย
“ค่ะ ว่าแต่มิ้งค์ไปไหนล่ะ”
“เข้าห้องน้ำอยู่น่ะค่ะ เห็นบ่นปวดท้อง”
“อ่อ..”
ผมแอบถอนหายใจ ส่วนใหญ่ที่มิ้งค์จะปวดท้องคือช่วงก่อนประจำเดือนจะมาวันสองวัน แสดงว่ามันกำลังจะมาอีกแล้วงั้นเหรอ ผมพยายามหลั่งในมาทั้งเดือน สุดท้ายก็จะเหมือนเดิมอีกแล้ว ผมไม่อยากโทษอาจารย์นาคาเลย โทษตัวเองน่าจะดีที่สุด
“พี่อาทิตย์ชอบไข่ดาวสุกไม่สุกคะ ต่ายจะได้ทอดให้ถูก” ต่ายกำลังหมกมุ่นอยู่กับการทอดไข่หลายฟอง
“เอาสุกล่ะกัน พี่ชอบกรอบๆ”
ผมเดินเข้ามาดูต่ายทอดไข่ เธอแอบเหลือบมามองผมแล้วยิ้มหวานหลายครั้ง ทุกครั้งที่ผมจ้องตาต่าย ภาพของเธอในชุดชั้นในก็ลอยมาทุกที ผมอยากจะสะบัดมันออก แต่เจอหน้าเธอทีไรมันก็เด่นชัดขึ้นมา
“พี่กับพี่มิ้งค์นี่ดูเข้ากันดีนะคะ ชอบอะไรหลายอย่างเหมือนกัน”
“ใช่เหรอ พี่กับมิ้งค์ก็ตีกันบ่อยนา” ผมหัวเราะแห้ง แอบเขินนิดหน่อย
“เรื่องปกติค่ะ ต่ายกับพีทเองก็มี บางเรื่องที่เขาชอบ ต่ายก็ไม่ค่อยชอบ มีตีกันเหมือนกัน”
“เนอะ แต่สุดท้ายก็รักกัน” ผมเกาหัวพลางยืนมองไข่ที่กำลังสุก น้ำมันเดือดดีดไปมาอย่างกับมีชีวิต
“ว่าแต่อยู่ที่นี่มาเกือบเดือนแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ?” ต่ายถาม
“ก็ดีนะ ทำเลดี อากาศดี มีเพื่อนบ้านดีๆ”
“จริงเหรอคะ?" ต่ายหันมามองผมด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
“อื้อ ทำไมหล่ะ?”
“อ..อ๋อ โลกสมัยนี้มันน่ากลัวน่ะค่ะ คนบางคนก็สวมหน้ากากเข้าหากัน ว่าแต่ เพื่อนบ้านที่ดีนี่รวมต่ายด้วยใช่มั้ย อิอิ” รอยยิ้มของเธอหยาดเยิ้มกินใจเหลือเกิน
“แน่นอนสิ แล้วต่ายไม่สนใจไปเป็นพวกนางแบบโฆษณาบ้างเหรอ?”
“ทำไมพี่อาทิตย์คิดว่าต่ายเหมาะล่ะคะ?”
“ไม่รู้สิ รอยยิ้มมั่ง พี่ว่าต่ายยิ้มหวานมากเลย เวลายิ้มต่ายสวยจนโลกดูสดใสเลยล่ะ”
ชิบหายละ! นิสัยปากหวานเก่าผมมันดันพูดขึ้นมา นี่มันเมียชาวบ้านเขานะเว้ยไอ้อาทิตย์ แถมตัวเองก็มีภรรยาเป็นของตัวเองอยู่แล้ว ผมอยากตีปากตัวเองแต่ก็อายเด็กมัน ต่ายหน้าแดงขึ้นมาทันที เธอทำท่าเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
“อ..โอ้ย” จู่ๆน้ำมันมันก็กระเด็นมาโดนแก้มผม ผมรีบเอามืออุดแก้มด้วยความตกใจ
“ป..เป็นอะไรรึเปล่าคะพี่อาทิตย์” ต่ายเองก็ตกใจหันมามอง
“ไม่เป็นไรๆ แค่ตกใจนิดหน่อย”
“ไหนต่ายขอดูแก้มพี่นิดนึงนะคะ ถ้าเป็นรอยล่ะแย่เลย”
ผมปล่อยมือที่กุมแก้มออกอย่างเกร็งๆ เพราะตอนนี้หน้าต่ายเข้ามาใกล้เหลือเกิน กลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอ และลมหายใจที่ลอยมากระทบหน้าเบาๆ ทำเอาใจผมสั่นหวั่นไหว ถ้าเป็นเสืออาทิตย์สมัยก่อน ผมจับปล้ำแทงสดแตกในไปแล้ว แต่นี่ผมมีเมียแล้ว ผมต้องท่องเอาไว้ ท่องให้ขึ้นใจ ถึงแม้สายตาเราจะประสานกันก็ต้องอดทน
จุ๊บ
ไอ้บ้าเอ้ยยยย ผมเผลอไปจุ๊บปากภรรยาชาวบ้านเขาเฉยเลย ต่ายตกใจตาโตถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน ทุกอย่างเงียบลงทันควัน จนกระทั่งมิ้งค์เดินเข้ามา
“ตื่นจนได้นะพี่อาทิตย์ นึกว่าจะนอนยันเย็นซะแล้ว” เสียงของมิ้งค์ดึงสติผมกลับมา
“อ..เอ่อ.. พี่เหนื่อยนิดหน่อยน่ะ”
“ว่าแต่ต่ายไข่เป็นไงบ้าง”
“ก..ใกล้จะเสร็จหมดแล้วล่ะจ่ะ”
“งั้นเดี๋ยวมิ้งค์ไปเก็บผ้าหน้าบ้านก่อนนะ”
“ให้พี่ช่วยมั้ย?” ผมรีบออกตัว
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ช่วยต่ายจัดจานเถอะ”
มิ้งค์ยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป พอได้ยินเสียงเปิดประตูหน้าบ้าน ผมก็กลั้นใจหันมามองหน้าต่าย เธอเองก็เหมือนกัน ค่อยๆหันมามองหน้าผม
“เมื่อกี้พี่….อุ๊บบบ!”
ไม่น่าเชื่อต่ายดึงผมเข้าไปจูบคืน คราวนี้ปากของเราประกบกันแนบสนิท จมูกบี้กัน ก่อนที่ต่ายจะค่อยๆถอนปากออก
“ต่ายขอโทษนะคะ…มันไม่น่าจะ…”
ผมดึงต่ายเข้ามาจูบคืน คราวนี้ผมลองสอดลิ้นเข้าไป ต่ายก็อ้าปากรับสู้ เธอดูดลิ้นของผมอย่างหิวโหย รสจูบของเธอร้อนแรงกว่าที่ผมคิดมาก ไม่คิดว่าคนเรียบร้อยอย่างต่ายจะมีอารมณ์รุนแรงอย่างงี้ ปากของเราบดขยี้กันจนเกือบเป็นเนื้อเดียว น้ำลายผสมปนเปกันไปหมด
ผมกับต่ายคงไปไกลจนหยุดไม่อยู่ ถ้าไม่มีไอ้น้ำมันบ้าแห่งคุณธรรมดีดใส่ผมอีกครั้งนึง จนผมร้องเสียงหลง ผละตัวออกมาจากสาวร่างเล็ก ต่ายหัวเราะชอบใจ
“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าคนอย่างพี่อาทิตย์จะกลัวน้ำมัน” ต่ายเอามือปิดปากหัวเราะ ตอนนี้เธอหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
“ดารายังกลัวเงาะได้เลย ทำไมพี่จะกลัวน้ำม้นไม่ได้”
“จ้าๆ”
เราสองคนหัวเราะกลบเกลื่อนเรื่องที่เกิดขึ้น หวังว่าผมจะไม่เผลอออกลายใส่ต่ายอีก ผมสัญญากับพ่อแม่มิ้งค์เอาไว้แล้วว่าจะถอดเขี้ยวเล็บเสือทิ้ง ยังไงก็ต้องทำตามให้ได้
หลังจากที่มิ้งค์เก็บผ้าเสร็จ ผมกับต่ายจัดจานตั้งโต๊ะอาหารเช้าควบเที่ยงเรียบร้อย พวกเราสามคนก็ได้เวลาลงมือทานข้าว
“เอ้อ พี่อาทิตย์ มิ้งค์มีเรื่องนึงอยากจะขอ” มิ้งค์หันมามองด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“อื้อ ว่ามาสิ”
“คือพี่เชษ…ที่เป็นดาราน่ะ” มิ้งค์อ้ำอึ้งกลัวผมจะโกรธ
“อ่อ ทำไมเหรอ?” จะให้พูดว่าคนที่เธอยืนให้เขาจับนมน่ะเหรอ คงพูดไม่ได้ อายต่ายเขา
“เมื่อเช้ามิ้งค์เจอเขาพร้อมกับต่ายน่ะ เขาบอกว่ามะรืนนี้ถ้าว่างให้มิ้งค์กับพี่ไปหาเขาที่บ้าน เขาจะลองเทสหน้ากล้องบวกถ่ายโปรไฟล์ไว้ เผื่อจะชวนไปทำงานพวกโฆษณา…เอ่อ พี่อาทิตย์จะไม่ให้ไปก็ได้นะแล้วแต่” มิ้งค์หลบตารู้สึกผิด แต่ผมก็รู้ว่าเธอคงอยากลองทำงานในวงการดู
“ทำไมล่ะ ก็ไปสิ ไปด้วยกันนี่ล่ะ”
ผมพยายามทำหน้านิ่งตอบตกลงไป แต่ความจริงผมก็ยังคงหึงอยู่ ภาพที่ไอ้ดาราบ้านั่นแอบจับนมเมียต่อหน้าผม ยังคงตามหลอกหลอนทำให้ใจผมสั่นตลอดเวลา พอคิดถึงทีไรไอ้น้องหนูของผมมันก็แข็งขึ้นมา มันเป็นความรู้สึกขัดแย้งที่ผมรำคาญเหลือเกิน
มิ้งค์หน้าตาสดใสขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะจะได้ลองเทสหน้ากล้องหรือได้เจอพี่เชษกันแน่
“พูดถึงไปบ้านแล้ว ต่ายเองก็อยากชวนพี่มิ้งค์กับพี่อาทิตย์ไปบ้างนะคะ ต่ายมารบกวนบ้านนี้หลายครั้งล่ะ ให้โอกาสต่ายเป็นเจ้าบ้านต้อนรับพวกพี่บ้างนะคะ”
“อื้อ ได้สิ”
มิ้งค์ตอบรับทันที ส่วนผมทำได้แค่ยิ้ม เวลาต่ายหันมายิ้มให้แล้วผมทำตัวไม่ถูก เหมือนคนร้ายที่มีชนักติดหลัง ตลอดวันผมพยายามอยู่ห่างต่าย หรือเลี่ยงไม่อยู่ด้วยกันสองต่อสองตลอด เพราะผมกลัวใจตัวเองนี่ล่ะ ที่จะทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นอีก
ตกเย็นเวลาเกือบหกโมงกว่า ต่ายก็ขอตัวกลับบ้านไป มิ้งค์เดินไปส่งแค่หน้าบ้านก่อนจะกลับมานั่งโซฟาข้างผมในห้องรับแขก มิ้งค์บิดคอไปมา ดูท่าทางเธอจะเหนื่อย ปกติอยู่บ้านคงมีคนรับใช้หรือญาติพี่น้องช่วยกันทำงานบ้าน พอมาอยู่บ้านตัวเองก็คงจะเหนื่อยหน่อย ผมเลยให้เธอนั่งเอียงตัวหันหลังให้แล้วบีบนวดไหล่เอาใจซักหน่อย
“เหนื่อยหรอครับ คนสวย”
“นิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวก็ชิน”
“อยากกินไรมั้ย?”
“ช่วยหยิบน้ำส้มคั้นในตู้เย็นมาให้หน่อยได้มั้ยคะ?”
ผมเดินไปหยิบโหลน้ำส้มในตู้เย็นมากรอกใส่แก้วแล้วกลับมายื่นให้มิ้งค์ เมื่อภรรยาผมดื่มเสร็จ ผมก็นวดต่อ
“ว่าแต่มิ้งค์คั้นน้ำส้มมาทานเหรอคะ?”
“อ..อ๋อเปล่าค่ะ มีคนทำมาให้”
“อ้าว ใครหรอ?”
“ก็..อ...เอ่อ….ต..ต่ายนั่นละค่ะ ทำมาให้” มิ้งค์หลบสายตา ผมไม่มีอารมณ์ไปซักเธอหรอก
“ว่าแต่ให้พี่จ้างแม่บ้านมาทำงานบ้านแทนมิ้งค์ไหมล่ะ?”
“ไม่เอา เปลือง ตอนนี้พี่ก็ทำงานคนเดียว เก็บตังพวกนั้นไว้ให้ลูกเราดีกว่า”
“อ่อ..นั่นสิ ถ้างั้น...”
ผมค่อยๆเลื่อนมือจากไหล่ไหลลงมาตามแผ่นหลัง ก่อนจะเอื้อมไปช้อนอกทรงโตบีบนวดช้าๆ แต่ออกน้ำหนักมือ ทำเอามิ้งค์นั่งตัวเกร็ง
“นวดแบบนี้…น่าจะได้ลูกนะ” ผมพูดกวน มือก็ยังนวดไม่หยุด
“อ..อ๊า พี่อะ..ทะลึ่ง..อื๊ออ”
“คนแถวนี้ไม่ทะลึ่งกว่าเหรอ ยืนนิ่งให้เขาจับนมน่ะ ชอบล่ะสิ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมพูดเรื่องนี้กับมิ้งค์ตรงๆ ผมเผลอใช้อารมณ์มากกว่าความคิดไปหน่อย แต่มันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
“ม…ไม่ได้ชอบ..อ๊าาา.. พ..พี่เชษเขาจับไม่โดนซะหน่อย..อื้มมม” อารมณ์เธอมาไวกว่าปกติมาก
“ขี้โม้นะ” ผมออกแรงบีบมากขึ้น พร้อมไซร้กกหูมิ้งค์จากด้านหลัง ร่างกายของเธอบิดไปมา อ่อนระทวยคามือผม
“ไม่ได้ม..โม้..ไม่เชื่อ…พี่ก็ให้พี่เชษจับหนูอีกสิ”
เธอหันมายิ้มให้ผม พร้อมส่งสายตายั่วยวนที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ดูท่ามิ้งค์จะมีอารมณ์มากในการท้าทายความรู้สึกผม ส่วนผมเองก็ใจเต้นระรัว หูอื้อเลย ผมดึงเธอหันกลับมาประกบปาก รสจูบของเราสองคนร้อนแรงกว่าที่เคยเป็นมา มือของผมขยำขยี้ทรวงอกของเธออย่างไม่ปราณี
“ชอบท้าทายกันมากใช่มั้ย..หึ้!”
ผมดันมิ้งค์ลงไปนอนบนโซฟา ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อถอดกางเกงออกหมดตัวอย่างรวดเร็ว ผมโน้มตัวไปจะขึ้นคร่อมเธอแต่มิ้งค์โน้มคอผมพลิกให้ผมลงไปนอนด้านล่างแทน มิ้งค์คนสวยขึ้นคร่อมผมแล้วถอดเสื้อยืดออก ตามด้วยปลดบราสีขาวลูกไม้ออกตามทันที เธอจับมือของผมสองข้างไปบีบเต้านมขนาดเกินมือของเธอ
“ชอบเห็นคนอื่นเขามานวดหน้าอกมิ้งค์อย่างงี้ใช่มั้ย หื้มม” รอยยิ้มของเธอเย้ายวนจนผมรู้สึกหลงไหล ตกเป็นเครื่องเล่นของเธอ
“ถ้าตอบว่า ใช่ แล้วจะทำไม? ท้าทายพี่เหรอ?”
เรื่องกวนคนขอให้บอก มิ้งค์ทำหน้าหมั่นเขี้ยวคงจะอยากกัดผมเต็มประดา เราสองคนกำลังจะจูบกันอีกครั้ง แต่แล้วเสียงอ่อดที่บ้านดังขึ้น เบรคคู่มวยสุดเดือดที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ใครมาเหรอคะ?” มิ้งค์หันไปถามผม
“โธ่เอ้ย ลืมไปซะสนิท ช่างลอยไง พี่นัดเขามาคุยเรื่องติดแอร์ในห้องรับแขก ลืมเสียซะสนิทเลย โทษทีนะ”
“พี่ก็..” มิ้งค์ถอนหายใจ ลงไปนั่งแล้วลุกขึ้นจะเดินขึ้นห้อง ผมรีบคว้ามือเธอไว้ ไม่รู้ตอนนั้นผีอะไรมันดลใจ
“จะไปไหน ออกไปรับช่างลอยเขาหน่อยสิ”
“งั้นมิ้งค์ใส่เสื้อผ้าแปป”
“ไม่เอา ไหนว่าแน่ไง แน่จริงก็ใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวออกไปรับก็พอแล้ว” มิ้งค์ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มออกมา
“อยากได้แบบนี้ใช่มั้ย? ได้!”
มิ้งค์เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวแล้วถอดกางเกงขาสั้นออกเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว
“งั้นพี่อาทิตย์ไปหาที่หลบ ถ้าพี่ออกมาก่อนที่มิ้งค์จะให้สัญญาณ แปลว่าพี่แพ้”
“ได้ ท้าผิดคนแล้ว”
ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ฆ่าได้ยามไม่ได้อยู่แล้ว ผมเดินออกจากบ้านแล้วไปหลบหลังรถรอดูสถานการณ์ไม่ไกลจากประตูบ้านนัก มิ้งค์หันมายิ้มให้ผมแล้วเดินไปหน้าประตูในสภาพผ้าขนหนูพันตัวสุดเซ็กซี่ ไม่รู้ว่าผิวหรือสีของผ้าที่มันขาวผ่องกว่ากัน
เมื่อมิ้งค์เปิดประตูออกไปเสียงแรกที่ผมได้ยินคือ เสียงของช่างลอย
“ค…คุณผู้หญิง”
“เป็นอะไรเสียงดังเชียว ว่าแต่ช่างลอยมีอะไรรึเปล่า” ถึงมิ้งค์จะพยายามทำเสียงปกติก็ตาม แต่ผมรู้ว่านั่นไม่ปกติ เธอกำลังตื่นเต้นมากอยู่แน่ๆ อีกไม่นานเธอก็ต้องยอมแพ้
“ค..คือนายอาทิตย์ เขาอยากคุยเรื่องติดตั้งแอร์ที่ห้องรับแขกน่ะครับ”
จากมุมนี้ผมไม่เห็นหน้าช่างลอย เลยอธิบายไม่ได้ว่าแกกำลังมองอะไรอยู่ จะเป็นเนินอกหรือต้นขาที่เรียวงามนะ มิ้งค์ยังคงดื้อรั้นไม่ยอมแพ้ เชิญชวนให้ช่างลอยเข้ามารอผมในบ้านก่อน โดยอ้างว่าผมมีธุระออกไปข้างนอก เดี๋ยวกลับมา
ช่างลอยมันก็ดันตอบตกลงอีก ทั้งสองเดินเข้าไปในบ้าน นั่งลงตรงโซฟาตัวเดิมที่ผมปล้ำกับมิ้งค์เมื่อกี้ ผมย่องตามมาแอบดูตรงหน้าต่างข้างห้องรับแขกที่เปิดแง้มอยู่ ภาพจากมุมนี้ผมเห็นได้ชัดเจนจากด้านข้าง
ช่างลอยนั่งตัวเกร็งกุมเป้าอยู่บนโซฟา ส่วนมิ้งค์ก็รูดหมอนผ้าห่มออก ให้กลายเป็นผ้าห่มขนาดใหญ่ปกปิดช่วงล่างของเธอ ปกติผ้าห่มนี้มิ้งค์เอาไว้นอนหนุน หรือวันไหนอากาศหนาว เธอก็รูดออกมาห่มได้ ติดอยู่ตรงที่มันใหญ่เกินไปนี่ละ บางครั้งมันทำให้เธอร้อน จึงไม่ค่อยเห็นมิ้งค์ใช้
“ถ้าพัดลมแรงไปห่มได้นะคะ” มิ้งค์เชิญชวน
“ข..ขอบคุณครับ”
ช่างลอยรีบดึงผ้าห่มส่วนนึงมาคลุมช่วงล่างเอาไว้ สงสัยของแกจะแข็งโด่ ตอนนี้ทั้งสองนั่งอยู่บนโซฟาเดียวกัน แต่ห่างกันพอสมควร มีเพียงผ้าห่มที่ใช้ร่วมกัน มิ้งค์เหลือบตามามองผม บอกเลยว่าแค่นี้เบาะๆ ผมทนได้สบาย
“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าช่างลอยเป็นคนขี้ร้อน เหงื่อแตกเชียว” มิ้งค์ยิ้มยั่วยวน
“ก็นิดหน่อยครับ แหะๆ” สายตาของช่างลอยแอบเหลือบมองหุ่นมิ้งค์เป็นระยะ
“ถ้างั้นเอาผ้าห่มออกก็ได้นะคะ”
“ม…ไม่ดีกว่าครับ” ช่างลอยยิ้มแห้งๆ
“ทำไมเหรอคะ? หรือว่า…”
มิ้งค์ถอยตัวเขยิบไปพิงพนักโซฟาอีกฝั่งแล้วค่อยๆยกเท้าสอดผ้าห่มขึ้นมา ผมเผลอกลั้นหายใจไปหลายวิ ตอนนี้ใต้ผ้าห่ม ปลายเท้าของมิ้งค์กำลังกดเขี่ยอะไรบางอย่างตรงเป้าช่างลอยอยู่!
“ค..คุณผู้หญิง” ช่างลอยตกใจทำตัวไม่ถูก
“โถ แข็งขนาดนี้เลยเหรอ แข็งได้แต่อย่าคิดปล้ำมิ้งค์นะ ไม่งั้นโดนตำรวจจับติดคุกหัวโตแน่” ผมไม่เคยเห็นมิ้งค์ในมุมมองนี้มาก่อน เธอมีทั้งอำนาจและสเน่ห์ที่รุนแรง ทำเอาผมยืนตัวตรงไม่ได้
“ค..ครับคุณหนู”
“ช่างลอยคงจะอึดอัดน่าดู…รูดซิบออกสิ แล้วเอามันออกมา”
ผมเกาะขอบหน้าต่างแน่น มิ้งค์ยิ้มให้ช่างลอยก่อนเหลือบมามองผมด้วยสายตาท้าทาย นี่เธอเล่นถึงขั้นนี้เลยเหรอ ช่างลอยทำตามรีบรูดซิบใต้ผ้าห่มแล้วควักมันออกมา ผมมองไม่เห็นหรอก เห็นแค่ผ้าห่มที่ตั้งโด่ขึ้นมาพอประมาณ มิ้งค์เองก็ไม่เห็น แต่เธอกำลังใช้เท้าที่เรียบเนียนสัมผัสและสำรวจรูปร่าง
“ห…ใหญ่ใช้ได้เลยนะเนี่ย ว่าแต่…นี่เม็ดอะไร” มิ้งค์เริ่มหายใจแรงขึ้น แต่แล้วเธอก็คิ้วขมวดขึ้นมา
“ค…คือสมัยวัยรุ่น ผมฝังมุกเข้าไปน่ะครับ…อ..อูยย ส..สามเม็ด”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน