ต้องขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านเป็นอย่างสูงนะครับที่พา หมู่บ้านเริงรมณ์ทะยานขึ้นอันดับ 1 ในหมวดขายดี และยอดนิยม ผมสัญญาว่าจะเขียนงานให้ดีขึ้น สนุกขึ้น หวาดเสียวยิ่งขึ้นในตอนต่อๆไป
สำหรับวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการร่วมกิจกรรม เหลืออีกเพียงแค่ 4 เล่มก็จะได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มกันแล้ว สำหรับใครที่ยังไม่รู้ว่ามีกิจกรรมทำอะไรบ้าง ผมจึงขออนุญาติชี้แจงดังต่อไปนี้
1.ให้ผู้อ่านที่อุดหนุน หมู่บ้านเริงรมณ์ เล่ม 2 ช่วยกันแสดงความคิดเห็น คอมเม้นท์รีวิวในเว็บธัญวลัย ถึงเพียง 40 ทุกท่านจะได้รับตอนพิเศษเพิ่มในอีบุ๊คทันที 1 ตอน โดยสามารถเข้าไปคอมเม้นท์กันได้ตามลิ้งค์ด้านล่างนี้ (ยอดจำนวนการรีวิวจะแสดงสูงสุดอยู่แค่ 20 แต่ผมในฐานะผู้เขียนจะเห็นทั้งหมดอยู่ครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องจำนวน เข้ามาคอมเม้นท์กันเยอะๆ)
2.หากยอดขายเกิน 300 เล่ม ภายในเวลาที่กำหนด ทุกท่านจะได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มทันที 1 ตอน! สำหรับใครที่ยังไม่ได้อุดหนุน โดยการโหลดแอปพลิเคชั่น ธัญวลัย ก่อน หลังจากสมัครสมาชิกเสร็จก็กดเข้าไปซื้อได้อย่างง่ายดายตามลิ้งค์ด้านล่างนี้
3.หากกิจกรรมด้านบนทำครบเวลาที่กำหนด ผู้อ่านทุกท่านจะได้อ่าน หมู่บ้านเริงรมณ์ ตอนที่ 22 ซึ่งเป็นตอนใหม่ทันที
หมดเขตร่วมสนุกวันที่ 12 ธันวาคม 2562 --------------------------------------------------------
คุณเคยมีความลับอะไรที่ไม่เคยบอกคนรักหรือเปล่า มันเป็นความลับที่ไม่อาจจะบอกไปได้ กล้วคนรักจะเสียใจและรับไม่ได้ ผมเองก็มี ถึงแม้ภายนอกหลายคนจะมองว่าเพียบพร้อม และคู่ควรกับมิ้งค์ แต่ผมไม่ใช่คนที่สมบูรณ์แบบ เคยหลงผิด และเคยพลาดมาก่อน
เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นในวันงานเลี้ยงประจำปีของบริษัท ตอนนั้นผมกับมิ้งค์เพิ่งหมั้นหมายกัน แต่ยังไม่ได้หาฤกษ์วันแต่งงาน คืนนั้นมิ้งค์แต่งตัวน่ารัก สวมเสื้อยืดของบริษัทแต่เอาเสื้อใส่ไว้ในกระโปรงบานทรงเอวสูง ทำให้ทรวดทรงของเธอชัดเจน หน้าอกขนาดใหญ่ดันเสื้อออกมา ส่วนสะโพกก็โค้งมนน่าตี
คนในบริษัทมาร่วมงานกันเกือบครบ พวกเราจัดกันตรงลานจอดรถนั่นล่ะ มีเวที มีโต๊ะจีน พนักงานล้วนแฮปปี้เพราะมีเหล้าเบียร์ให้กินกัน นอกจากพนักงานแล้วผู้บริหารหลายคนก็มา ยกเว้นพ่อของผมที่ท่านพยายามวางมือและไม่เข้ามามีส่วนร่วมในเรื่องต่างๆ
“สวัสดีครับคุณมิ้งค์ คุณอาทิตย์”
ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทาย เขาเป็นคนตัวสูงลงพุง มีอายุแล้ว ปกติจะผิวขาวแต่วันนี้หน้าแดงกล่ำ สงสัยจะซัดไปหลายแก้ว เขาชื่อว่า มณี ผู้จัดการจอมเจ้าชู้ที่ชอบกินลูกน้องตัวเอง โดยเฉพาะชาวต่างด้าว อายุน้อยอายุมากไม่เกี่ยง มักมากในเรื่องอย่างงั้น ไม่รู้แกมีรสนิยมบ้างหรือเปล่า หรือแค่ไม่มีหางก็เอาหมด
ผมไม่ได้ชอบหรือรังเกียจเป็นการส่วนตัว เพราะปกตินายมณีก็ทำงานดี ขยัน ใฝ่รู้ตามคุณลักษณะที่ดีของลูกจ้าง จะติดแค่ตรงเรื่องของผู้หญิงนี่ล่ะ แต่แกก็แก้ผ้าเอาหน้ารอดได้ตลอด ผมหมายถึงแก้ผ้าจริงๆน่ะนะ
“สวัสดีค่ะ พี่มณี” มิ้งค์ยกมือไหว้ ตามประสาคนเรียบร้อยมีมารยาท
“วันนี้คุณมิ้งค์น่ารักมากเลยนะครับ” สายตาของแกสอดส่องไปทั่วโดยเฉพาะอกคู่โตที่โดดเด่น
“แหม่ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” มิ้งค์ยิ้มหวาน
“ว่าแต่วันนี้ควงคนไหนมาล่ะคุณผู้จัดการ” ผมชอบเตะตัดขาคนอยู่แล้ว ได้จังหวะเลยรีบแทรกทันที
“ยังไม่มีเลยครับเจ้านาย ว่าจะยืมคุณมิ้งค์ควงซักเพลง เจ้านายคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ”
“ผมว่าคงมีสาวๆหลายคนอยากเต้นกับคุณนะ”
“แต่ผมอยากเต้นกับคุณมิ้งค์นี่นา…นะครับคุณมิ้งค์ เพลงเดียวนะ” มณีส่งสายตาอ้อนวอนมิ้งค์
“มิ้งค์…” ผมหันไปส่งซิคว่าอย่าเลย
“ไม่เป็นไรหรอกพี่อาทิตย์ เพลงเดียวนะคะพี่มณี”
นายมณียิ้ม ผมนี่ละยอมแพ้ต่อความใจดีของมิ้งค์เลย เพลงบนเวทีก็เริ่มบรรเลงเพลงเต้นรำพอดี มีพนักงานหลายคนจับคู่กันไปเต้นอย่างสนุกสนานหน้าเวที นายมณีก้มตัวทำความเคารพราวกับสุภาพบุรุษก่อนจะแบมือเพื่อให้มิ้งค์ไปจับ แฟนผมในตอนนั้นก็จับมือของนายมณีแล้วเดินตามกันไป
เนื่องจากคนที่อยู่หน้าเวทีมีจำนวนมากจึงไม่มีใครสังเกตุทั้งคู่ มณีจับมือของมิ้งค์ทั้งสองข้างวางบนไหล่ตัวเอง ส่วนมือของเจ้าตัวก็ไปจับเอวของมิ้งค์ไว้แล้วเริ่มเต้นกัน ว่าที่เจ้าสาวผมก็เต้นไปหัวเราะไป รอยยิ้มของเธอสวยจนผมอยากเก็บไว้ดูคนเดียว
นายมณีดูจะมีความสุขมาก ทั้งสองโยกไปตามจังหวะเพลง ผมแอบเห็นมือของนายมณีทั้งสองข้างๆค่อยๆเลื่อนขึ้นตามจังหวะเพลง มิ้งค์คงไม่รู้ตัวเลย จนมันใกล้ฐานหน้าอกทรงโต สายตาของหมอนั่นจับจ้องไปในจุดเดียว ก่อนเหตุการณ์จะเลยเถิด มิ้งค์รีบใช้มือทั้งสองข้างดันมือของนายมณีกลับไปอยู่ที่เอวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเต้นต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมยอมใจเธอในเรื่องไหวพริบรอบตัวจริงๆ แต่อาการของนายมณีชักจะหนัก พอลุกลามด้านบนไม่ได้ มือของแกก็เลื้อยลงด้านล่างแทน ผมยืนมองตัวเกร็ง อยากรู้ว่าภรรยาในอนาคตของผมจะจัดการเรื่องนี้อย่างไง จนกระทั่งมือของนายมณีสัมผัสบั้นท้ายเบาๆ มิ้งค์ผลักเขาออกทันที!!
“มิ้งค์ว่าพอแค่นี้ก่อนดีกว่านะคะ”
มิ้งค์สะบัดตัวจากนายมณีเดินหนีมาทางผม ซึ่งผมก็ยืนยิ้มตอบรับแต่เธอคิ้วขมวดทำหบ้าบึ้งตึงใส่ผม ผมลูบหัวพลางถามว่าเป็นอะไร ทำไมถึงทำหน้าเหมือนงอนกันแบบนี้
“นี่จกะะยืนดูเฉยๆ ไม่คิดเข้าไปช่วยมิ้งค์เลยใช่ปะ?” มิ้งค์พูดสวนกลับมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“พี่ขอโทษ ถ้าพี่เข้าไปห้ามตรงๆ เดี๋ยวคนทั่วไปจะมองว่าพี่มีเรื่องกับเขาอีก ปกติพี่ไปไหนมิ้งค์ก็รู้ ว่ามีแต่คนมอง”
“พี่เลยปล่อยให้มิ้งค์จัดการเองทั้งหมดเลย ดีจริงๆ” มิ้งค์หงุดหงิดพลางหยิบเหล้าที่เด็กเสิร์ฟบังเอิญเดินผ่านมาดื่ม ผมก็ดื่มตาม
“ถ้างั้น…มิ้งค์จะให้โอกาสพี่คนนี้แก้ตัวมั้ยล่ะคะ?”
“แก้ตัวยังไงไม่ทราบ” มิ้งค์จ้องหน้าผม
“จะแก้ให้หมดทั้งเนื้อทั้งตัวเลย”
ผมใช้มือลูบไล้สะโพกมิ้งค์เบาๆ ส่งสัญญาณสเน่หาพร้อมกับสายตาที่แน่วแน่จ้องไปในตาของเธอ มิ้งค์เข้าใจทุกอย่างได้ไม่ยาก เวลามีแอลกอฮอลล์ในร่างกายแล้วคู่หมั้นของผมมักจะร้อนแรงเสมอ ผมจูงมือเธอขึ้นไปยังตัวอาคารออฟฟิศที่ไม่มีใครอยู่ ไปยังห้องทำงานส่วนตัวของผม
พอปิดประตูได้ เราสองคนก็กลายเป็นปลากัดพุ่งใส่กัน กอดรัดกันอย่างเร้าร้อน ผมทั้งหิวกระหายทั้งหึงหวง เป็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก เวลาที่เห็นนายมณีสัมผัสร่างกายของมิ้งค์แล้วไอ้นั่นผมแข็งตึง อยากจะลงโทษแฟนสาวทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ในขณะที่มิ้งค์จะถอดเสื้อผมออก ผมรีบเอามือยั้งเอาไว้
“ด…เดี๋ยวก่อน”
“ท..ทำไมล่ะ?” มิ้งค์เบ้ปากเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น
“พี่มีอะไรสนุกๆ อยากเล่นกับมิ้งค์”
“หือ?”
ผมเดินไปยังโต๊ะทำงานแล้วหยิบผ้าปิดตาในลิ้นชักออกมา ผมเอาไว้ใช้ในการแอบงีบหลับตอนกลางวัน มันปิดแสงได้สนิท ผมเดินกลับมาพร้อมถอดเข็มขัดของตัวเองออก ผมจับมือทั้งสองข้างของมิ้งค์ออกมาประกบกันแล้วใช้เข็มขัดมัดไว้ราวกับกุญแจมือ
“เล่นแบบนี้เลยใช่มะ?” มิ้งค์พูด เธอแอบกัดริมฝีปาก ใบหน้าของเธอเซ็กซี่มาก
“อยากลองปะละ?”
ผมท้าทายกลับ มิ้งค์ไม่ตอบอะไร แต่แอบเห็นเธอหน้าเริ่มแดงขึ้น แสดงว่ามิ้งค์สนใจและกำลังคิดอะไรไม่ดีอยู่แน่ ยิ่งเห็นแบบนี้ผมยิ่งลิงโลด ผ้าปิดตาที่เอามาก็สวมให้มิ้งค์ใส่เสียเหมือนนักโทษที่ไม่มีทางขัดขืน ผมดันมิ้งค์ลงไปนั่งบนโซฟาตัวโตที่ผมเอาไว้ใช้รับแขกหลากหลายระดับ
“พ..พี่อาทิตย์อย่ายืนนิ่งสิ” ผมแอบยืนมองเงียบๆ จนเธอร้อนรน
“ถ้าอยากให้เข้าไป เราก็ยั่วพี่หน่อยสิ”
“จะบ้าเหรอ มิ้งค์ไม่กล้าหรอก” ด้วยความเป็นลูกคุณหนู หลายครั้งเธอก็ยังรักษาภาพพจน์แม้จะอยู่กับผมก็ตาม
“งั้นพี่ยืนอยู่งี้ล่ะ”
แต่ผมก็ชอบแหกภาพลักษณ์นั้นเสมอ ในที่สุดมิ้งค์ก็ยอมแพ้ เธอค่อยๆอ้าขาทั้งสองข้างออกกว้าง เผยให้เห็นกางเกงในลายลูกไม้สีม่วงที่มีรอยแฉะอยู่ตรงกลางเป้า เธอคงมีอารมณ์พร้อมรบแล้ว แต่เวรกรรม จู่ๆผมก็ปวดท้องหนัก
“ด..เดี๋ยวพี่มานะมิ้งค์”
“พี่อาทิตย์…พี่จะไปไหน?”
จะให้บอกว่าไปขี้ คงจะหัวเราะกันยกใหญ่ ผมเลือกที่จะไม่บอกดีกว่า ยังดีที่ห้องทำงานผมมีห้องน้ำส่วนตัว ผมจึงรีบทำธุระให้เรียบร้อย แต่มันก็ใช้เวลาอยู่หลายนาที หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อยกดน้ำเสร็จ ในตอนนั้นเองหูของผมเกิดดีขึ้นมา ได้ยินเสียงเปิดประตูเบาๆ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน