เอาแล้วทั้งพลอยทั้งคิราระรวมหัวกันแบบนี้ บอกเลยงานหยาบแน่ๆตาริวกะ

ตัวแห้งแน่เลยริวกะเอ๋ย เจอคิราระกับพลอยเข้าไป

 ::Cold::แห้งแน่นอนงานนี้

สวัสดีครับ อย่างแรกคงต้องขออภัยที่หลังจากคอมเมนต์ครบ 6 หน้าแล้ว
ผมลงในส่วนที่เหลือล่าช้า หวังอย่างยิ่งว่า Reader ทุกท่านจะให้อภัยครับ

อีกเรื่อวที่อยากแจ้งคือจะขอตั้งกระทู้นี้แทนที่กระทู้เดิมข้างล่าง โดยหลังจากโพสต์แล้วจะทำการลบเนื้อเรื่อง
ในกระทู้นั้นและขอให้ MOD ลบกระทู้ครับ ต้องขออภัย Reader ที่คอมเมนต์ไว้ก่อนหน้า ทั้ง 81 ท่านด้วยครับ
พวกท่านคือกำลังใจชั้นดี แล้วผมจะตอบแทนในตอนต่อๆไปแบบ Full Service


.....


สำหรับตอนนี้ หลังจากที่พลอยรู้ว่าชายหนุ่มที่ปาล์มแอบปลื้มนั้น คือริวกะชายคนรักของตน ซึ่งทั้งริวกะและเวย์ก็ถึงกับกังวลใจ เพราะว่าอาจจะซวยกันทั้งคู่ เพราะคนนักของตนนั้นมีเพื่อนคือปาล์มนั่นเอง แต่พลอยนั้นยังคงไม่มีท่าทีอะไรที่ริวจะกังวลใจ


แต่สิ่งที่สำคัญตอนนี้ คือ การที่พลอยมาหาริวกะที่บ้านนั่นเอง โดยเฉพาะการที่เธอต้องมาเผชิญหน้ากับคิราระ
ซึ่งดูเหมือนว่าคิราระจะทำตัวไม่ถูกอย่างแรง แล้วทุกอย่างจะเป็นอย่างไร คงต้องติดตามในตอนนี้แล้วครับ


ว่าไปนั่น อันที่จริงทุกท่านคงได้อ่าน Part แรกแล้วล่ะ แล้วก็คงรู้ว่า งานนี้มี Threesome แต่ว่านี่คือการเขียนบท Sex แบบ Threesome ครั้งแรก อาจจะไม่สมูทหรือยืดยาวเกินไป ยังไงก็คอมเมนต์กันด้วยนะครับ แน่นอนว่ามีซ่อนข้อความต้องแสดงความคิดเห็นก่อนเช่นเคยถึงจะอ่านเนื้อเรื่องที่เหลือได้

1. คิดเห็นอย่างไรกับตอนนี้

2. หลังจากอ่านเนื้อเรื่องทั้งหมด อยากให้กลับมา Edit และแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมครับ


ปล 1. Part2 อยู่ Reply ที่2 ครับ

ปล 2. มีภาพประกอบ เวลาอ่านโปรดระวังหลังครับ

ปล 3. ถ้าคอมเมนต์นั้นถูกใจ อาจจะมีภาพนี้ในอีกไม่กี่ตอนข้างหน้า




......


ตอนที่ 24 :  คนที่ถูกรัก [ Full Episode ]





°° เช้าวันเสาร์ °°



พิกุลนั้นมาส่งพลอยด้วยตัวเอง เพราะว่ามีธุระต้องเข้ากรุงเทพฯพอดี ตอนนี้เป็นเวลา 09.00 แล้ว แม้จะมาไม่ทันอาหารเช้า แต่คิราระก็เตรียมของทานเล่นไว้อยู่ดี วันนี้อั้มต้องไปฟังสัมนาเกี่ยวกับการแพทย์ ทำให้เธอไม่ได้อยู่บ้าน ตอนนี้จึงมีแค่ รุ้งพลอย ริวกะ และคิราระเท่านั้น สิ่งแรกที่พลอยทำเมื่อมาถึงคือการทักทายคิราระอย่างเป็นกันเอง แต่สิ่งที่แปลกไปก็คือ คิราระนั้นดูจะเกร็งๆมากกว่าปกติ


••• เมื่อคืน •••


[ ริวกะ ]  :  นี่ยัยบ๊อง พรุ่งนี้พลอยจะมาบ้านเรานะ


[ คิราระ ]  :  เจ้าค่ะ อื๊ออออ


ทันทีที่คิราระพูดว่าเจ้าค่ะ เธอก็โดนริวกะประกบปากทันที แถมลิ้นก็ยังโดนดูดจน อารมณ์เริ่มครุกรุ่นอีกด้วย


[ คิราระ ]  :  ซื๊ดดดด ยอมแล้วค่ะ  เรียกริวกะแล้วค่ะ


[ ริวกะ ]  :  อื้ม ดีมาก


[ คิราระ ]  :  แล้วพรุ่งนี้ต้องเตรียมอะไรให้คุณพลอย ทานไหมคะ


[ ริวกะ ]  :  ไม่ต้องหรอก วันเสาร์ทั้งที ชั้นอยากให้เธอได้พักบ้าง


แม้ว่าริวกะจะบอกว่าไม่ต่องทำอะไร แต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี เพราะคิราระได้ทำไอศครีมส้มยูสุ เมนูของหวานสุดแสนจะอร่อยเพื่อรอรุ้งพลอย และเพียงคำแรกที่รุ้งพลอยได้ชิมนั้น เธอก็ยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว ความอร่อยความสุข ถูกแสดงผ่านสีหน้าของเธอได้เป็นอย่างดี คิราระก็จ้องมองด้วยสายตาที่เอ็นดูรุ้งพลอยจริงๆ แต่อีกใจนึงเธอก็เศร้า เพราะถ้าพลอยย้ายเข้ามาที่นี่ เธอเองก็คงไม่กล้าแสดงความรักกับริวกะแน่นอน ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ เธอจะทำอย่างไรกันนะ



พลอยเองก็พยายามชวนคุยนั่นคุยนี่สารพัด แต่ดูเหมือนว่าความกังวลใจของคิราระจะทำให้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนเผลอเหม่อลอยไปหลายต่อหลายครั้ง ขนาดเพียงเวลาไม่ถึงชั่วโมง ที่พยายามทำตัวเย็นชากับริวกะ เธอก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว ถ้าต้องทำแบบนี้ไปตลอดชีวิต สู้ยอมตายซะดีกว่า จนเวลาผ่านไปถึงเที่ยง คิราระนั้นก็ต้องสลัดความคิดที่รบกวนจิตใจออกไป เพราะได้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว



คิราระจึงต้องเตรียมตัวทำอาหาร ซึ่งพลอยเองก็ถือโอกาสช่วย คิราระถึงกับอึดอัดไปหมดทเพราะพลอยนั้นดูเหมือนจะพยายามทำทุกอย่างเหมือนเธอให้ได้ หรือว่าพลอยคิดจะแทนที่ตัวเธอจริงๆ


[ พลอย ]  :  งืออออ  พลอยทำมิริน หกอีกแล้ว


[ คิราระ ]  :  ไม่เป็นอะไรค่ะคุณพลอย เดี๋ยวดิฉันเติมน้ำเปล่าแล้วปรุงรสเองค่ะ



5 นาทีผ่านไป



[ พลอย ]  :  ง๊าาา พลอยทำข้าวปั้น แตกหมดเลยง่ะ


[ คิราระ ]  :  ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดิฉันปั้นใหม่เอง



10 นาทีผ่านไป


[ พลอย ]  :  แง้ๆๆๆๆ  พี่คิราระ พลอยใส่ปลาคัสสึโอะ เยอะไป น้ำซุปเค็มปี๋เลย


[ คิราระ ]  :  ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดิฉันใส่อย่างอื่นลงไป จะได้ช่วยเจือจางรสเค็มได้



เรียกได้ว่าพลอยนั้นทำคิราระ ปวดหัวเลย ท่าทางของพลอยนั้นเหมือนจะพยายามช่วยคิราระอย่างเต็มที่ แต่กลับกลายเป็นว่าพลอยนั้นทำอาหารพลาดหลายอย่าง เดือดร้อนคิราระต้องคอยตามแก้ไขให้ทุกอย่างเลยก็ว่าได้ จนกระทั่งอาหารทุกอย่างถูกวางบนโต๊ะ


[ พลอย ]  :  งื๊อออออออออ  อร่อยมากเลยค่ะ ข้าวปั้นก็ทรงสามเหลี่ยมสวยมากๆเลย พี่คิราระเก่งมากๆเลยค่ะ


[ คิราระ ]  :  ขอบคุณค่ะ คุณพลอย



อาหารตรงหน้ามันช่างอร่อยเสียจริงๆ พลอยตักนั่นคีบนี่ ใส่จานและกินอย่างเอร็ดอร่อย คิราระที่ร่วมโต๊ะนั้นถึงกับเป็นปลื้มอยู่เล็กๆ แต่ไม่นานพอเห็นว่ารุ้งพลอย ได้ตักอาหารให้ริว ได้ป้อนให้ริว จิตใจของเธอก็ห่อเหี่ยวลงทันที มันน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอ ที่ชายคนนักกำลังมีความสุขกับคนที่เขาตามหา แต่ทำไมหัวใจของเธอกำลังทุกข์แบบนี้นะ แน่นอนว่าซึ่งท่าทางทุกอย่างของคิราระนั้นไม่สามารถรอดพ้นสายตาที่เฉียบคมของรุ้งพลอยไปได้ แม้จะพยายามปั้นหน้ายิ้มแย้มแค่ไหน แต่พลอยก็รู้สึกได้ว่าตอนนี่คิราระกำลังเป็นทุกข์อย่างมาก


หลังจากอาหารเที่ยงแล้วก็ได้เวลาที่คิราระกับริวกะจะออกกำลังกายด้วยกัน 1 ในเหตุผลที่ต้องเหมาทั้งชั้น เพราะว่ารินต้องการสร้างโดโจขนาดเล็ก รวมถึงห้องออกกำลังกายให้ริวกะนั่นเอง เมื่อพลอยเห็นก็ถึงกับอึ้งเลย เพราะไม่คิดว่ารินจะทำขนาดนี้ มีทั้งเสื่อทาทามิสำหรับซ้อมคาราเต้ มีทั้งเครื่องออกกำลังกายที่จำเป็น อีกทั้งยังมีห้องนั่งสมาธิอีกด้วย


[ พลอย ]  :  อ่ะแหะ อ่ะแหะ



ตั้ก ตั้ก ตั้ก ตั้ก พลอยถึงกับหัวเราะแหะๆเลย พเราะภาพที่เธอเห็นคือริวกำลังวิ่งบนลู่วิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย ลู่วิ่งของริวนั้นถูกทำขึ้นมาโดยเฉพาะ มันเป็นลักษณะลู่วิ่งแบบสายพานธรรมดา แต่ว่าความกว้างของตัวลูกวิ่งและความยาวนั้นจะมากกว่าปกตินิด อีกทั้งยังชั้นกว่าระดับปกติอยู่ 2 ขั้น พูดง่ายๆก็คือ ทั้งชันทั้งลื่น เมื่อขึ้นมาวิ่งบนนี้ต้องวิ่งตลอด หยุดคือตกเลย และเหตุผลสำคัญที่ริวไม่ใช่ลู่วิ่งไฟฟ้านั่นก็เพราะว่าไม่อยากเสียเวลากดเพิ่มลดระดับความเร็ว มันไม่ทันใจ เพราะการวิ่งของริวนั้นเป็นการวิ่งสลับเร็ว และการเคลื่นตัวอย่างรวดเร็วบนลู่วิ่ง ดังนั้นลูกวิ่งระบบสายพานที่ใช้ลูกปืนเป็นตัวหมุน จะสามารถตอบสนองต่อความไวของริวได้มากกว่า ติ๊ด !!! เสียงนาฬิกาที่ข้อมือของริวดังขึ้น ริวก็เพิ่มสปีดสับทันที ตั้ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ตอนนี้เรียกได้ว่าพลอยนั้นมองตามขาของริวไม่ทันจริงๆ มันเร็วมากเลย ติ๊ด !!! เสียงที่นาฬิกาข้อมือดังอีกครั้ง คราวนี้ริวจึงผ่อนสปีดลง เป็นวิ่งจ๊อกกิ้งธรรมดา



[ ริวกะ ]  :  ฟู่ววววว ฟู่ววววว ฟู่ววววว


ริวนั้นพยายามหายใจตามจังหวะก้าวเท้าขวา นี่เป็นเทคนิคการหายใจชริดหนึ่งของการวิ่งนั่นเอง ติ๊ด !!! ตั้ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ   เสียงนาฬิกาดังอีกครั้ง ริวก็เร่งสปีดสับเท้าวิ่งอีกครั้งมเขาทำอย่างนี้อยู่ 30 นาที และเปลี่ยนมาเป็นการเคลื่อนตัวบนลู่วิ่ง แบบฟรีสไตล์ อยู่ราวๆ 5 นาที ปรี๊ดดดดดด !!! เสียงนกหวีดจากนาฬิกาดังขึ้น อีกครั้ง คราวนี้ไฮโดรลิคที่ใต้ลู่วิ่งก็ยกให้ส่วนหน้ายกสูงขึ้นเกือบ 30 องศา คราวนี้แหละของจริง ริวกะวิ่งสับแหลก ตั้ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สลับผ่อนลมหายใจ และกินน้ำทุกๆการแจ้งเตือน จนผ่านไปราวๆ 1 ช.ม   ที่ริวกะวิ่งต่อเนื่องอยู่อย่างนี้ กริ๊งงงง !!!!  เสียงของระบบอะไรสักอย่างดังขึ้ง ลู่วิ่งจึงลดระดับความสูงลง ริวกะก็จ๊อกกิ้งเบาๆอยู่เกือบ 5 นาทีและหยุดวิ่งในที่สุด พลอยนั้นหยิบผ้าขนหนูไปให้ริวทันทีอย่างรู้งาน ซึ่งในขณะที่ริวกำลังเช็ดหัวเช็ดตัวอยู่นั้น พลอยก็เหลือบไปเห็นที่ข้อมือของริว นาฬิกาที่ริวใช้จับระยะทางนั้นแจ้งเตือนว่า 22 กิโลเมตร



[ พลอย ]  :  ยิ ยิ ยี่สิบสองกิโลเมตร ริว นี่เท่ากับว่าริวพึ่งวิ่งฮาล์ฟมาราธอนมานะ


[ ริวกะ ]  :  หืม เหรอครับ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ



ริวได้ฟังก็หัวเราะทันที เขายีหัวของพลอยเบาๆ และเดินไปหยิบน้ำมาดื่ม




[ ริวกะ ]  :   อึ้ก  อึ้ก อึ้ก   ริวก็วิ่งแบบนี้ทุกวันหยุดแหละครับ ปกติทุกวันจะวิ่งแค่ 5 กิโลเมตร  แต่ถ้าเป็นวันหยุด ริวกับคิราระก็จะวิ่งเยอะหน่อย



[ พลอย ]  :  ห่ะ หาาาา พี่คิราระก็วิ่ง 20 กิโลเหรอ



[ ริวกะ ]  :  คิราระวิ่งแค่ 10 กิโลเมตรน่ะ แต่ไม่ได้วิ่งหนักแบบริวนะ คิราระจะวิ่งด้วยความเร็วสม่ำเสมอและฝึกการควบคุมลมหายใจ ส่วนที่ริวทำน่ะเรียกว่า ฮิท



[ พลอย ]  :  เอ๋  ฮิท  ฮิทอะไรคะริว



[ ริวกะ ]  :  ฮิต ก็คือ HIIT หรือ High-Intensity Interval Training มันเป็นการออกกำลังกายแบบหนักสลับเบาน่ะครับ



[ พลอย ]  :  อ๋อ ที่ริววิ่งเร็ว สลับกับจ็อกกิ้ง น่ะเหรอคะ



[ ริวกะ ]  :  ใช่แล้ว มันเป็นการออกกำลังกายใช้เวลาไม่นาน แต่ประสิทธิภาพสูงมาก ทั้งบริหารปอด  บริหารเซลล์ทุกๆส่วน ส่วนที่คิราระกำลังทำอยู่ ( มองไปที่คิราระ )  เรียกว่า cardio เป็นการออกกำลังกายที่เน้นให้เกิดอาการเหนื่อยจนหัวใจเต้นเร็ว แต่ต้องทำต่อเนื่องอย่างต่อเนื่องนะ พอมาถึงจุดๆนึง มันจะเรียกว่า โซนสลายไขมัน ณ.จุดๆนั้นร่างกายจะดึงไขมันจากทุกๆส่วนมาใช้งาน แต่ต้องอย่าทำนานเกินไป ถี่ไปนะ ไม่งั้นกล้ามเนื้อจะสลายไปด้วย



[ พลอย ]  :  กล้ามเนื้อสลายได้ด้วยเหรอคะ



[ ริวกะ ]  :  ได้สิ่ เมื่อกล้ามเนื้อสร้างได้ก็สามารถสลายได้ถ้าเราหักโหมมากเกินไป การออกกำลังกายหนักๆ ไม่ใช่ว่าจะดีอย่างเดียว แต่มันก็จะส่งผลแย่กับร่างกายด้วยครับ เพราะงั้นเขาถึงบอกว่า กิน 80% ออกกำลังกาย 20% ยังไงล่ะ คนเรามักจะออกกำลังกายหนักๆ และมักกินอาหารน้อยลง ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่ผิดมากๆ ถ้าเราไม่มีสารอาหารจำพวก ไขมัน เกลือแร่ คาโบไฮเดรตจากแป้ง อย่างเพียงพอล่ะก็ ร่างกายจะดึงพลังงานแหล่งอื่นมาใช้นั่นก็คือร่างกายของเรานั่นเอง กล้ามเนื้อของเราจะถูกกระบวนการในร่างกายเปลี่ยนให้เป็น กรดอมิโน และ กลูโคสตามลำดับ ซึ่งกลูโคสเนี่ยคือแหล่งพลังงานที่ร่างกายของเราสามารถใช้ได้นั่นเองครับ และยิ่งร่างกายดึงกล้ามเนื้อมาใช้เท่าไร กล้ามเนื้อก็จะค่อยๆ ฟีบและเล็กลงเรื่อยๆ



[ พลอย ]  :   ง่าาาส์  งั้นเราต้องกิน กิน กินสิ่คะ ถึงจะกล้ามเนื้อไม่หาย



[ ริวกะ ]  : ถูกต้อง แต่พลอยไม่ต้องกลัวหรอก การที่กล้ามเนื้อจะหายนั้นต้อง คาร์ดิโอ้หนักๆ ถี่ๆ ถึงจะถึงขั้นกล้ามเนื้อหาย และอีกอย่างริวกับคิราระมีเทรนด์เนอร์ส่วนตัว คอยเขียนตาราง และปรับตารางการออกกำลังหายให้ริวกับคิราระน่ะ



[ พลอย ]  :  เอ๋ เทรนเนอร์ ต้องแยกการออกกำลังหายด้วยเหรอคะ ริวกับพี่คิราระ



[ ริวกะ]  :  จพเป็นสิ่ครับ  ร่างกายของคนเราไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นการออกกำลังกายบางอย่างก็เหมาะกับบางคนเท่านั้นครับ คิราระถึงวิ่งแบบริวไม่ได้ไง ถ้าให้วิ่งระยะเท่ากันน่ะทำได้ แต่ให้วิ่งด้วยความเร็วแบบริว คิราระไม่ควรทำเด็ดขาด เพราะฉะนั้นคาดิโอ้กับ Weight training จึงเหมาะกับคิราระมากกว่า




[ พลอย ]  :  โห มิน่าล่ะ พี่คิราระถึงหุ่นดีมากๆแบบนั้น



คิราระได้ยินทุกคำพูดทึกการกระทำของพลอย และริวกะ จริงอยู่ว่าริงกะนั้นพูดถึงเธอตลอด แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกโดดเดี่ยว และรู้สึกเกร็งๆแบบนี้นะ นี่หรือเปล่านะที่เรียกว่าความกลัว คิราระที่ทำ คาร์ดิโอ้เสร็จแล้ว จึงสลัดความคิดนั้นออกไปและเปลี่ยนจากชุดออกกำลังกายมาเป็นชุดคาราเต้ทันที แต่แล้วริวกะก็พูดกับเธอว่า



[ ริวกะ ]  :  วันนี้ งดซ้อมคุมิเตะนะคิราระ



[ คิราระ ]  :  ทำไม ทำไมล่ะ ทำไมไม่ซ้อมด้วยกันล่ะ



คิราระที่กดดันเรื่องพลอยอยู่แล้ว พอริวมาบอกแบบนี้ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ เธอคิดว่าที่ริวสั่งงดซ้อมคุมิเตะนั้นเพราะว่ากลัวพลอยจะเห็นว่าเธอและเขาโดนตัวกัน คงจะกลัวพลอยหึงล่ะสิ่นะ แต่เหตุผลมันมีมากกว่านั้น ไม่ใช่แค่พลอยที่สังเกตเห็นว่าคิราระดูเหม่อลอย ตัวริวเองก็เช่นกัน เขารู้เขาเห็นทุกอากัปกิริยาของคิราระดี ซึ่งถ้าต้องซ้อมแบบตัวต่อตัว คงไม่ดีกับคิราระแน่


[ ริวกะ ]  :  วันนี้เธอดูไม่มีสมาธิเลย ถ้าซ้อมกันเธออาจจะเจ็บตัวได้นะ เธอก็รู้ชั้นไม่เคยออมมือให้เธอนะคิราระ



ริวกะพูดแค่นั้นและเดินหาคิราระพร้อใกับลูบหัวทันที จนเธอตกใจปัดมือออก เผี๊ยะ !!! วินาทีที่คิราระรู้ตัวว่าเธอได้ทำร้ายริวกะไปแล้ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที ริวกะเองก็ตกใจเหมือนกัน เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา คิราระไม่เคยทำแบบนี้เลย แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธอะไร พร้อมกับพูดอีกว่า



[ ริวกะ ]  :  วันนี้เธอคงเหนื่อยไปนิดเนอะ หลังจากคูลดาวน์ ( วอร์มดาว )แล้ว ก็อาบน้ำพักผ่อนนะ



ริวกะพูดเสร็จก็ยิ้มให้ทันที รอยยิ้มนี้ รอยยิ้มที่ดูอบอุ่นของเขา มันยิ่งทำให้คิราระรู้สึกผิดเข้าไปอีก ริวกะนั้นคูลดาวน์ยืดเส้นยืดสายสักพักก็เดินออกไปทันที ซึ่งพลอยเองก็ทำเหมือนจะตามไปด้วย ส่วนคิราระนั้นก็ยังยืนอยู่ในห้องซ้อมนั้นเพียงลำพัง เธอกำลังทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างไปมา เธอพึ่งทำร้ายริวกะ ชายคนที่เธอรักด้วยมือของตัวเอง ทำไมกัน ทำไมนะ ทั้งๆที่เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว ทั้งๆที่ทำใจไว้แล้วว่าถ้าวันนึงเจอตัวรุ้งพลอย เธอจะต้องยอมรับความจริงให้ได้ แต่พอถึงเวลาจริงๆ ทำไมเธอกลับทำใจไม่ได้ ทำไมนะ ทำไม  เปรี้ยง !!! เปรี้ยง !!! เปรี้ยง !!! เปรี้ยง !!!



คิราระหันไปเตะกระสอบทรายเต็มแรง 4 ครั้ง จนเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่ว เธอทรุดตัวนั่งลงร้องไห้ทันที เธอไม่มีวันทำใจหยุดรักริวกะได้จริงๆ แม้รุ้งพลอยจะกลับมาแล้ว แม้รุ้งพลอยจะมาอยู่ข้างๆริวกะแล้วก็ตาม เธอก็ยังทำใจให้หยุดรักริวกะอย่างที่เคยตั้งใจไว้ไม่ได้เลย ซึ่งทุกท่าทาง ทุกอากัปกิริยาที่คิราระแสดงออกมานั้น ตัวเธอไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้พลอยที่ยืนแอบอยู่ข้างนอกได้เห็นมันหมดแล้ว


••••••



ผ่านไป 1 ชั่วโมง  นาฬิกาบอกเวลา 15.00 น. คิราระต้องฝืนใจ ทำทุกอย่างให้เหมือนปกติอาบน้ำแต่งตัวลงกลับมาที่เดิม เธอค่อยๆเดินและชะเง้อมองหาริวกะ เพื่อที่หวังว่าจะเจอเขา เธออยากขอโทษที่ทำให้เขาเสียใจ เธออยากจะบอกว่าเธอไม่ตั้งใจ แต่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้พลอยนั่งอยู่ตรงหน้าเธอเสียแล้ว



[ พลอย ]  :  ริวนอนหลับไปแล้วค่ะ พี่คิราระ พลอยมีเรื่องจะคุยด้วย ตามพลอยมาที่ห้องรับแขกได้ไหมคะ



คิราระเริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะอยู่ดีๆ พลอยก็เดินมาหาเธอด้วยสีหน้าที่จริงจังมากๆ นี่แหละคือสิ่งที่เธอกลัว นี่แหละคือ สิ่งที่เธอกังวลมาตลอดเวลา จริงอยู่ที่เธอปรารถนาอยากให้ริวกะนั้นพบรุ้งพลอย เพราะริวกะคงจะมีความสุข มากๆ แต่เมื่อพบรุ้งพลอย แล้วเธอจะกลายเป็นตัวอะไรไปล่ะ จริงอยู่ที่คิราระมั่นใจในตัวริวกะว่ารักเธอ มั่นใจว่าริวกะจะไม่เปลี่ยนไป แต่สำหรับรุ้งพลอยนั้นล่ะ เธอคนนั้นจะรับได้เหรอถ้ารู้ว่าริวกะไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว


คิราระเดินตามรุ้งพลอยมายังห้องรับแขก เธอทำยังไงดีถ้ารุ้งพลอยขอให้เธออยู่ห่างกับริวกะ เธอจะทำยังไงดี  รุ้งพลอยนั่งบนโซฟาที่เตรียมพร้อมไว้และพูดบางอย่างขึ้นมา



[ พลอย ]  :  พี่คิราระ


[ คิราระ ]  :  ค่ะ คุณรุ้งพลอย


[ พลอย ]  :  พลอยมีอะไรกับริวแล้วค่ะ มีหลายรอบด้วยค่ะ พี่เข้าใจที่พลอยพูดไหมคะ ว่าตอนนี้พลอยกับริวไม่ได้คบกันแค่ในนาม



น่านไงล่ะ อยู่ดีๆ พลอยก็จุดประเด็นขึ้นมาเลย คิราระน่ะรู้ว่ายังไงสักวัน ริวกะต้องแต่งงานกับพลอย ต้องมีอะไรกัน ต้องมีความสุขกัน ถึงเธอจะทำใจไว้ก่อนแล้วแต่พอวันนี้มาถึง เธอกลับทำใจไม่ได้เลย แต่เพื่อความสุขของริวกะเธอจะยอม ยอมอยู่ห่างเขา เพราะเธอไม่อยากให้ริวกะชายคนที่เธอรักต้องลำบากใจ แค่ขอเพียงแค่ได้เจอหน้ากันทุกวันก็พอแล้วล่ะ



[ คิราระ ]  :   เข้าใจแล้วค่ะคุณรุ้งพลอย ดิฉันจะอยู่ในส่วนของดิฉัน จะไม่ทำให้คุณรุ้งพลอยกับนายน้อยลำบากใจค่ะ  ขอตัวนะคะ



คิราระนั้นโค้งหัวให้พลอยและเดินออกทันทีด้วยสีหน้าที่มีแต่ความทุกข์ ส่วนพลอยนั้นก็ได้แต่ยิ้มๆ  ก่อนที่จะบอกให้คิราระรอก่อน



[ พลอย ]  :  แน่ใจแล้วเหรอคะที่พูดมาแบบนั้น



[ คิราระ ]  :  ค่ะ ดิฉันพูดคำไหนเป็นคำนั้นค่ะ ถ้ามันจะเป็นความสุขของทั้งนายน้อยและคุณรุ้งพลอย ดิฉันยินดีค่ะ เพราะมันก็คือความสุขของบ่าวอย่างดิฉันเช่นกัน



คิราระนั้นถึงกับน้ำตาซึม ต่อจากนี้เธอจะไม่ได้แสดงความรัก ต่อจากนี้เธอจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆกับริวกะแบบเดิมอีกแล้วสิ่นะ ภาพความสุขเก่าๆค่อยๆย้อนกลับมาราวกับว่า อยากจะให้คิราระจดจำเอาไว้ไม่ลืม



[ พลอย ]  :  ไม่ใช่ค่ะ ที่ถามว่าแน่ใจมั้ยน่ะ  พลอยหมายความแน่ใจเหรอคะ ว่าทำแบบนั้นแล้วริวกับพลอยจะมีความสุขจริงๆ



อื้อหืม คำถามนี้ทำให้คิราระถึงกับจุกอก พูดไม่ออกเลย ถ้าให้พูดตรงๆ ใครมันจะไปมีความสุขล่ะ ถ้าต้องห่างไกลคนที่ตัวเองรักน่ะ มันไม่มีทางมีความสุขได้เลย



[ คิราระ ]  :  ดิฉันไม่เข้าใจเจ้าค่ะ


[ พลอย ]  :  พี่คิราระ รักริวมั้ย


[ คิราระ ]  :  คือ....


[ พลอย ]  :  ตอบมาตามตรงค่ะ


[ คิราระ ]  :  รักค่ะ นายน้อยเป็นผู้มีพระคุณช่วยเหลือคิราระไว้ คิราระทั้งรักรู้สึกเป็นหนี้ชีวิ~


คิราระทั้งอึดอัดทั้งอยากระบาย ชีวิตของเธอนั้นถ้าไม่มีริวกะเข้ามา ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เธอทั้งรักเขาทั้งเทิดทูนเขาด้วยชีวิต ไม่ใช่แค่หน้าที่เมด แต่รักทั้งหัวใจ แต่จะทำยังไงได้ เมื่อคนตรงหน้าคือคนที่สำคัญของคนที่เธอรัก เธอจะทำยังไงดีกับความรู้สึกนี้กันนะ มั่บ !!! ในขณะที่คิราระนั้นพยายามพูดๆๆๆ  พูดความในใจออกมาและเลี่ยงที่จะบอกว่ารักตรงๆนั้น พลอยก็ได้เดินมาจับไหล่ของเธอไว้ และจ้องตาของคิราระด้วยแววตาที่บ่งบอกว่าเธอเอาจริง



[ พลอย ]  :  พี่คิราระ ฟังพลอยให้ดี พลอยถามว่ารักริวมั้ย พลอยถามว่ารักริวในฐานะที่พี่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งมั้ย ตอบพลอยมา ตอบในฐานะมนุษย์ที่เท่าเทียมกัน ไม่ใช่นายหรือบ่าว



[ คิราระ ]  :  รักสิ่  ชั้นรักริวกะมากรุ้งพลอย ถ้าไม่มีเขา ชั้นคงไม่มีชีวิตที่ดีแบบนี้ เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชั้นเลยนะ



คิราระตอบแบบไม่ลังเลเลย เพราะมันเป็นความจริง ต่อให้ถามอีกพันครั้งเธอก็จะตอบแบบนี้ ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง ต่อให้ตอบไปแล้วเธอจะโดนรุ้งพลอยเกลียดเธอก็ไม่สนใจ



[ พลอย ]  :  ฮี่ๆ นี่ไงล่าาาาา  ยอมพูดจนได้


[ คิราระ ]  :  หมะ หมายความว่ายังไงคะ คุณรุ้งพลอย


[ พลอย ]  :  ไม่อาววววว หนูไม่อยากเป็นคุณรุ้งพลอย หนูอยากเป็นน้องพลอย


[ คิราระ ]  :  หมายความว่าไงคะ


[ พลอย ]  :  ก็พลอยมาทีหลัง พลอยเกิดที่หลัง พลอยก็ต้องเป็นน้องสิ่


[ คิราระ ]  :  ...... ??



คิราระก็ถึงกับกินจุดเหมือนกัน เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่รุ้งพลอยจะบอกเธอ แต่รุ้งพลอยก็จูงคิราระมานั่งที่โซฟากับเธอแล้วเริ่มบทสนทนาราวกับมีความสุขมากๆ



[ พลอย ]  :  พลอยน่ะเป็นลูกคนเดียว พลอยอยากมีพี่สาวบ้าง พี่คิราระเป็นพี่สาวให้พลอยได้มั้ย


[ คิราระ ]  :  เอะ  เอ๋    อ๋อๆๆ ได้ค่ะ บ่าวจะเป็~


[ พลอย ]  :  เง้ออออ ไม่เอาไม่ใช่บ่าว แต่เป็นพี่สิ่



[ คิราระ ]  :  บ่าว...   พี่ไม่เข้าใจค่ะ จะให้เป็นพี่สาวให้พลอยเหรอ



[ พลอย ]  :  งื้มมม  พลอยอยากให้พี่คิราระช่วยพลอยดูแลริว  บอกตรงๆ ตาริวนั่นหื่นมากเลย เวลามีอารมณ์แต่ละทีพลอยงี้แทบเป็นลมเลย ถึงแม้จะมีอะไรกันไม่กี่ครั้งก็เถอะ เฮ้ออออ



[ คิราระ ]  :  จะให้พี่คอยช่วยระบายอารมณ์ของนายน้อยแทนน้องพลอยงั้นเหรอคะ



คิราระนั้นคิดว่าพลอยนั้น ต้องการให้เธอช่วยเป็นที่ระบายความใคร่ให้เวลาที่ริวเงี่ยน ถึงจะฟังแล้วมันไม่ต่างอะไรจากนางบำเรอ แต่เธอก็ยินดี เพราะถึงยังไงก็ยังได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะแค่ตอนที่ริวกะมีอารมณ์แค่นั้นเอง



[ พลอย ]  :  ไม่ใช่ค่ะ  พลอยอยากให้พี่คิราระช่วยพลอยดูแลริว ไม่ใช่ในแค่ตอนริวกำลังหื่น ไม่ใช่แค่ตอนริวอยากทำเรื่องแบบนั้น แต่พลอยอยากให้พี่คิราระช่วยพลอยดูแลริวในฐานะคนรักของริวอีกคนนึงค่ะ



นี่คือสิ่งที่พลอยคิด นี่คือสิ่งที่พลอยจะสื่อสาร เธอไม่อยากให้คิราระดูแลเพราะเป็นหน้าที่ แต่อยากให้ดูแลด้วยหัวใจ คิราระเองนั้นก็หัวใจเต้นตุ้บ ๆ ๆ ๆ  คำๆนี้เธอไม่คิดว่าจะได้ยินมันมาจากปากของรุ้งพลอยเลย



[ คิราระ ]  :  ทำไมล่ะคะ ทำไมถึง



[ พลอย ]  :  เพราะริวบอกค่ะ



[ คิราระ ]  :  นายน้อยบอกเหรอ


[ พลอย ]  :  ใช่ค่ะ บอกแบบนี้ อะแฮ่ม ๆ ( เก็กเสียงหล่อ ) ริวขอโทษนะพลอย แต่ริวทำแบบนั้นไม่ได้ ให้ริวทิ้งคิราระริวทำไม่ได้จริงๆ จะตบจะตีริวยังไงก็ได้ แต่คิราระก็เป็นคนสำคัญของริวคนนึง  ริวก็รักคิราระเหมือนกันครับพลอย  ประมาณนี่แหละค่ะที่ตาหื่นนั้นบอกพลอย


[ คิราระ ]  :  ฮึก ฮึก


พลอยนั้นพยายามเก๊กหน้าเก๊กเสียง ให้เหมือนริวมากที่สุด เพื่อจะให้คิราระขำแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพียงคิราระได้ยินคำว่า ริวก็รักคิราระเท่านั้นแหละ น้ำตาก็ไหลออกมาทันที เขากล้าพูดแบบนั้นต่อหน้ารุ้งพลอยว่าที่คู่หมั้นของเขา แค่นี้เธอก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว


[ คิราระ ]  :  ฮึ ฮึก ริวกะ ฮึกก


[ พลอย ]  :  พลอยน่ะ ต้องสูญเสียพ่อแม่ สูญเสียคนที่รักไปตั้งแต่เด็กๆ พลอยรู้ค่ะว่าความเจ็บปวดที่ต้องพลัดพรากมันเป็นยังไง ริวเป็นคนที่พี่คิระรัก การที่พลอยจะไม่ให้พี่อยู่ใกล้กัน พลอยทำไม่ได้หรอก พลอยไม่อยากให้พี่เสียใจ พลอยไม่อยากให้ริวเสีย และพลอยเองก็ไม่อยากเสียใจด้วย ถ้าการมาของพลอยต้องทำให้ความสุขของทุกคนหายไป


[ คิราระ ]  :  คุณพลอย...


[ พลอย ]   :   เง้อออ อย่าเรียกว่าคุณสิ่ เรียกน้องพลอยสิ่ งือออออ  ( คิราระสะดุ้ง ยิ้ม )  ริวบอกพลอยค่ะ ว่ารู้จักกับพี่คิราระมา 4 ปีแล้ว อยู่ด้วยกันมาสามปี ถ้าให้พูดตามตรง พี่คิราระกับริว ยังผูกพันธ์กันมากกว่าพลอยอีก ถึงพลอยจะรู้จักริวมาตั้งแต่เด็กๆ แต่มันก็10 ปีมาแล้ว ตอนนี้ที่ริวนั้นทำดีกับพลอย พลอยยังไม่มั่นใจเลยค่ะพี่คิราระ ว่าริวรักพลอยจริงๆ หรือ ริวแค่อยากชดเชยสิ่งที่ทำให้พลอยต้องสูญเสียไป



[ คิราระ ]  :  ไม่จริงค่ะคุณพลอย



[ พลอย ]  :  เง้อออ คุณพลอยอีกแล้ว



[ คิราระ ]  :  น้องพลอยค่ะ ( พลอยยิ้ม )  ใจของริวกะน่ะมีแต่น้องพลอยตลอดเวลา ไม่ว่าริวกะจะทำอะไรเขาจะมีน้องพลอยในใจตลอดเวลา ถึงแม้ว่าพี่จะอยู่กับริวกะตลอด แต่พี่ก็แทบไม่ได้อยู่ในความคิดของริวกะเลยนะ



[ พลอย ]  :  อะ อ้าว ทำไมล่ะคะ



[ คิราระ ]  :  ริวกะจะพูดตลอดเวลาว่า ไม่อยากให้พี่ต้องเสียเวลากับคนอย่างเขา คนที่เคยฆ่าคน คนที่เคยทำให้คนบริสุทธิ์สองคนต้องตาย  ริวกะน่ะถึงจะพยายามช่วยคนอื่น แต่เขาก็ไม่เคยยกโทษให้ตัวเองได้เลย



[ พลอย ]  :  เง้อออ ตาริวบ้า ๆ ๆ ๆ  ทำไมชอบทำแบบนี้นะ ฮึ๊  เอ๋ ว่าแต่พี่คิราระทำยังไงคะ ถึงได้งืมม.... อยู่ใกล้ริว



[ คิราระ ]  :  พี่เคยไถตังส์ริวกะน่ะ



[ พลอย ]  :  ฮ๊าาาาาาาาา !!!



คิราระเล่าเรื่องทุกอย่างให้พลอยฟัง ทั้งสนุก ทั้งซึ้ง ทั้งตื่นเต้น ทั้งเศร้า แต่แววตาของคิราระนั้นบ่งบอกได้เลยว่ามันคือช่วงเวลาแห่งความสุขสำหรับเธอ


[ คิราระ ]  :  หือ ยิ้มอะไรเหรอพลอย


[ พลอย ]  :  ฮี่ๆ หนูว่าแล้วเชียว ว่าพี่คิราระต้องพยายามฝืนตัวเองอยู่ วันนี้พี่คิราระเหมือนไม่ใช่ตัวพี่คิราระที่ผ่านมาเลย พี่รู้มั้ย ตอนที่พี่พูดถึงริวนะ ตาพี่เปล่งประกายมากๆเลยค่ะ อย่าทำตัวเศร้าแบบนี้อีกนะคะ


[ คิราระ ]  :  พี่ พี่ พี่คิดว่า หลังจากวันนี้พี่จะไม่ได้อยู่ใกล้ริวกะแล้ว พี่คิดว่าพี่ต้องทำใจเรื่องริวกะแล้ว พี่เลย...



[ พลอย ]  :  พี่คิราระรู้มั้ย ตอนที่ริววิ่งออกกำลังกาย ( แบบนั้นเรียกว่า วิ่งเอาโล่เว้ย น้องพลอย ) เขามองแต่พี่นะคะ เขากังวลเรื่องพี่มากๆเลย เมื่อกี้ตอนที่พี่ปัดมือออก ริวหน้าเสียไปแว๊ปนึงเลยค่ะ




คิราระถึงกับน้ำตาไหลเลย นี่เธอทำให้ริวกะต้องรู้สึกเจ็บปวดเหรอเนี่ย นี่เธอทำให้คนที่เธอรักต้องรู้สึกแย่ รู้สึกเจ็บปวดเหรอเนี่ย พลอยรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้คิราระรู้สึกเช่นไร เธอจึงจับมือคิราระไว้เพื่อที่จะสื่อสารว่าไม่เป็นอะไรนะ หลายนาทีผ่านไปหลังจากปรับความเข้าใจกันแล้ว คิราระก็เอ่ยสิ่งๆหนึ่งที่อยู่ในใจออกมา



[ คิราระ ]  : พลอย พี่มีเรื่องจะพูดกับพลอยไม่รู้ว่าจะได้มั้ย


[ พลอย ]  :  ได้ค่ะ


[ คิราระ ]  :  พลอยจะคิดยังไง ถ้าพี่มิไรกับพี่อั้ม.... อืม....


[ พลอย ]  :  อ๋อ ที่พี่สองคนนั้นแอบรักริวเหรอคะ ฮึ เจ้าชู้จริงเชียวตาคนนี้


[ คิราระ ]  :  ใช่ ทั้งสองคนรัก... เอะ เอ๋ !!! พลอยรู้ได้ไง


[ พลอย ]  :  ฮี่ๆๆๆๆ



คิราระนั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย เพราะพลอยนั้นรู้ทันสิ่งที่คิราระจะพูดออกมา พลอยนั้นยิ้มแฉ่งเหมือนเด็กที่ชนะการประกวดเรียงความ พลอยยิ้มเหมือนภูมิใจที่ทายใจคิราระถูก


[ พลอย ]  :  วันที่ริวสลบไป ( ตอนที่ 7 ) พลอยเห็นสายตาของพี่สามคนเป็นห่วงริวมากๆ พลอยสัมผัสได้ว่ามันมากกว่าคำว่าเป็นห่วงค่ะ มันคือความรักเลย  งือออ พลอยนี่แปลกเนอะ ทำไมพลอยไม่รู้สึกหวงริวเลย ถ้าริวจะมีพี่อีก สามคนเป็นแฟน งืม แปลกใจจังงง เฮ้ออออ


[ คิราระ ]  :  เอะ เอ๋ อีก 3 คน


[ พลอย ]  :  งือค่ะ พี่มิไรพลอยก็ชื่นชมมากๆเลย ส่วนพี่อั้มนะ หูยยยย เป็นสาวหวานในอุดมคติเลย หนูรู้สึกได้ถึงพลังงานบวกมาจากพี่อั้มเลย


[ คิราระ ]  :  แล้วเอ่อ พลอย พลอยคิดว่ายังไงเหรอเรื่องพี่มิไรกับพี่อั้ม



[ พลอย ]  :  พี่มิไร พลอยคุยกันแล้วค่ะ พี่มิไรยอมเป็นภรรยาคนโตแล้ว ฮี่ ฮี่ ฮี่



คิราระฟังดังนั้นก็ยิ้มอย่างสุดหัวใจเลย เธอเองก็รับรู้มาตลอดว่ามิไรกับอั้มนั้น รักริวกะ มากกว่าคำว่าพี่น้องแน่ๆ ทั้งสองก็ไม่ต่างจากเธอที่พยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้ แม้จะปิดบังเพียงใด แต่ปิดได้แค่คำพูดเท่านั้น ทั้งสายตาและภาษากาย มันโกหกกันไม่ได้ และเมื่อได้รู้ว่าพี่มิไรเปิดใจคุยกับพลอยแล้ว และทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี คิราระก็เหมือนยกภูเขาออกจากอกไปลูกนึง แต่ยังเหลือพี่สาวอีกคนนี่สิ่ เธอคนนี้ทั้งขี้อาย ทั้งปากแข็ง แถมยังซึนเดเระอีก


[ คิราระ ]  :  พลอยคือ พี่มีเรื่องจะพูดอีกอย่าง ช่วยทำให้พี่อั้มสารภาพรักกับริวกะได้มั๊~


[ พลอย ]  :  ไม่ได้ค่ะพี่คิราระ มีแค่เรื่องนี้ที่พลอยม่ายช่วย


[ คิราระ ]  : ทำไมล่ะพลอย สงสารพี่อั้มเขานะ


[ พลอย ]  :  งืออออ มันจะค่าอะไรล่ะค่ะพี่ ถ้าความในใจไม่ได้ถูกพูดจากใจ การยื่นมือไปช่วยมันยิ่งจะทำให้คุณค่าของคำบอกรักนั้นลดลงนะคะ  พลอยนะกว่าจะบอกรักริวได้พลอยเขินแล้วเขินอีก เขินจนแทบจะม้วน  พี่เองก็เหมือนกันใช่มะล่าาาาา หนูฟังพี่เล่ามา กว่าพี่จะบอกรักริวได้ พี่ก็เขินแล้วเขินอีกเหมือนพลอยเลย


คิราระฉุกคิดขึ้นมาทันทีหลังจากได้ฟังพลอยพูด มันเป็นแบบนั้นทุกคำพูดเลย กว่าเธอจะบอกรักริวกะได้ เธอรวบรวมความกล้าเป็นเดือนๆ ส่วนมิไรเองก็ต้องพิสูจน์ตัวเองอยู่หลายเดือนกว่าริวกะจะยอมคุยด้วย พลอยนั้นก็ต้องใช้เวลาเป็น 10 ปี กว่าจะได้เจอริวและบอกรักกัน คำบอกรักมันจะมีค่าก็ต่อเมื่อถูกพูดออกจากใจ ถ้ายื่นมือเข้าไปคุณค่ามันจะหายไปหมดเลย


[ คิราระ ]  :  อื้ออ พี่เข้าใจแล้ว แต่พี่ก็อยากหาโอกาสให้พี่อั้มได้อยู่กับริวกะสองต่อสองจังเลย


[ พลอย ]  :  พลอยเชื่อว่าไม่นานนี้แหละน่ะ ที่ริวกับพี่อั้มจะเข้าใจกันสักที


2 ช.ม. ผ่านไปหลังจากเปิดใจคุยกันอย่างเปิดอก  ในระหว่างที่พลิยกำลังยิ้มอย่างมีความสุขนั้น คิราระก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก เธออึกอัก อึกอักอยู่นาน จนเธอตัดสินใจพูดมันออกไป



[ คิราระ ]  :   พลอย ... มีหนึ่งที่พี่ต้องบอกให้พลอยรู้ไว้


[ พลอย ]  :   ค่ะพี่คิราระ เรื่องอะไรเหรอคะ


[ คิราระ ]  :  ริวกะน่ะ เคยมีอาการ.... เคย   เคยเป็นโรคซึมเศร้า และเคยฆ่าตัวตาย


[ พลอย ]  :  อะไรนะคะ !!!


พลอยได้ฟังแล้วถึงกับหายใจไม่ออก ราวกับถูกบางสิ่งบางอย่างกดทับไว้ น้ำตาของพลอยก็ค่อยๆไหลออกมาจากตาทั้ง 2 ข้าง ทั้งๆที่เจ็บปวด ทั้งๆอ่อนแอ แต่ริวก็พยายามตามหาเธอตลอด ที่ผ่านมาไม่ได้มีเพียงเธอที่ต้องเจ็บปวดสิ่นะ ริวกะเองก็ต้องพบเจออะไรที่เจ็บปวดรวดร้าวไม่ต่างกับเธอสิ่นะ


[ พลอย ]  :  ฮึกก ( ร้องไห้ ) มัน มันเกิดอะไรขึ้นคะพี่คิราระ เกิดขึ้นเมื่อไรคะ


[ คิราระ ]  :   ตอนแรกพี่คิดว่าจะไม่พูดเรื่องนี้นะ แต่ว่า... ในเมื่อมาถึงขั้นนี้พี่ต้องบอกให้พลอยนั้นรู้ จริงๆแล้วเรื่องนี้พี่ก็พึ่งมารู้เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนที่เข้าไปทำงานที่บ้านใหญ่นั่นแหละ


คิราระเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดเท่าที่เธอรับรู้มา ให้พลอยนั้นฟังทั้งหมด แม้ว่าคิราระจะรับรู้เรื่องนี้มาตลอด แต่ยามใดที่ได้เอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา เธอก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ พลอยเองก็เช่นกัน เธอร้องไห้ตลอดเวลาที่ฟังคิราระเล่ามา ความทุกข์ ความเศร้า ความเสียใจ เธอรับรู้ได้ดีว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน และยิ่งเรื่องราวของริวกะถูกถ่ายทอดออกมาจากคิราระเอง พลอยจึงไร้ข้อกังขาใดๆทั้งสิ้นเลยจริงๆ


[ พลอย ]  :  ฮือออ ริว ฮึกกก ริวต้องทรมาน ริวต้องเจ็บปวด ไม่ต่างกับพลอยเลย ฮืออออ ขอบคุณนะคะที่ดูแลริวมาตลอด


[ คิราระ ]  :   พลอย ตอนที่พี่รู้เรื่องนี้ ริวกะบอกว่าเขาหายดีแล้ว แต่ถึงแม้จะบอกว่าหายดี บางทีนอนอยู่ก็ยังผวาตัวสั่น ร้องไห้ แต่พลอยฟังพี่นะ พี่ไม่ใช่คนที่พลอยควรขอบคุณ ไม่สิ่ พวกเราสองคนควรขอบคุณพี่มิไร ที่ดูแลริวกะ ในวันที่เขายังไม่หายดี พี่มิไรต้องพยายามอย่างมาก ในการดึงสติของริวกะ ไม่ให้แอบไปฆ่าตัวตายอีก พวกเราควรขอบคุณพี่เขานะ



พลอยได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งร้องหนักเข้าไปอีก เมื่อรู้ว่าริวเคยฆ่าตัวตายไปหลายต่อหลายรอบแล้ว แต่เพราะสิ่งที่ผิดปกติในตัวเขานั่นก็คือ บาดแผลทุกอย่างที่เกิดจากการกระทำของตัวเองจะสามารถเยียวยาตัวเองได้นั้น จึงทำให้เขาไม่สามารถตายได้ พลอยนึกถึงรอยยิ้มของริว พลอยนึกถึงสิ่งที่ริวทำให้เธอมากมาย ก็พานึกเสียใจ เพราะเธอไม่เคยรู้เลยว่าริวต้องเจ็บปวดแค่ไหน 10 ปีที่ผ่านมา ตัวเขาก็ต้องสูญเสียอะไรหลายๆสิ่งไม่ต่างจากเธอเลย



คิราระพยายามพูดพยายามปลอบพลอย จนเธอดีขึ้น ดีขึ้นตามลำดับ คิราระเองก็รู้สึกผิดที่พูดจนพลอยร้องไห้ แต่เธอก็ตัดสินใจแล้ว ว่าพลอยควรรับรู้เรื่องนี้จริงๆ ผ่านไปราว 10 นาทีพลอยก็เงียบสนิท กลับมาเป็นปกติแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เคยเกิดขึ้นในใจคือ ความตะขิดตะขวงใจของเธอหายไปหมดแล้ว เธอไม่รู้สึกแปลกสักนิดที่ริวจะรักพี่มิไร เพราะในวันที่ไม่มีใคร พี่มิไรก็ยังอยู่ข้างเขา พลอยไม่แปลกใจที่ริวจะรักคิราระ เพราะคิราระได้เข้ามาให้ทำให้ริวกะสดใส ทำให้ริวกะมีกำลังใจที่จะตามหาเธอต่อไป



ตอนนี้พลอยรักพี่มิไรกับพี่คิราระคนนี้มากๆ และไม่เสียใจที่เอ่ยปากบอกไปว่าอยากจะอยากจะเป็นครอบครัวเดียวกับพี่ๆทั้งสองคน พลอยนั้นพรั่งพรูทุกอย่างออกมา จนคิราระเองได้ฟังก็น้ำตาซึม เธอขอบคุณขอบคุณพลอยจริงๆ ที่ยอมให้เธอยังสามารถรักริวกะได้ต่อไป



[ คิราระ ]  :  จนกว่าพี่มิไรจะกลับมาที่ไทยอีก พวกเราสองคนมาช่วยกันทำให้ริวกะมีความสุขกันเถอะนะพลอย


[ พลอย ]  :  งื้มมมม ได้เลยค่ะ


พลอยนั้นนิ่งไปสักครู่ก่อนที่จะพ่นลมหายใจออกมาปื้ดใหญ่ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อต่อสายหาแม่กุลของเธอทันที โดยบทสนทนานั้นมีใจความว่า เธอจะขอค้างที่นี่ เพราะยังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่ ตอนแรกพิกุลก็ทำท่าเหมือนจะไม่อนุญาต แต่ก็ต้องแพ้ให้ลูกอ้อนของลูกสาวบุญธรรม ซึ่งสรุปแล้วว่าพิกุลอนุญาตให้พลอยนั้นค้างบ้านริวได้ 1 วัน และพรุ่งนี้เย็นๆเธอจะมารับ ซึ่งพลอยเองก็ดีใจมากๆและบอกรักแม่ของเธอผ่านมือถือด้วยความไร้เดียงสาจนน่าเอ็นดู หลังจากที่วางสายไปแล้ว พลอยก็มองไปที่คิราระและเอ่ยขึ้นว่า


[ พลอย ]  :  พี่คิราระ ไปหาริวกันเถอะค่ะ


[ คิราระ ]  :  อื้ม


ทั้งสองสาวสวยได้พร้อมใจกันเดินไปหาริวกะทันที และเพียงไม่นานเธอทั้งคู่ก็มาถึงประตูหน้าห้องจนได้ คิราระเอ่ยเรียกริวกะ อยู่สองสามครั้งแต่ไม่ได้ยิน เธอจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป และสิ่งที่เธอเห็นคือริวกะที่นอนขดตัวอยู่บนที่นอน เธอจึงไม่รอช้ารีบจูงมือพลอยเดินเข้ามาหาทันทีและภาพที่เห็นคือ ชายหนุ่มที่ทั้งคู่รักหมดใจกำลังนอนขดตัวด้วยอาการตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนว่าอาการหวาดกลัวนั้นจะยังเหลืออยู่แม้จะผ่านมา 10 ปีแล้วก็ตาม รุ้งพลอยเห็นดังนั้นก็ทำอะไรไม่ถูก เพราะนี่คืออาการที่พี่คิราระเล่าให้ฟังนี่นา แต่ว่าคิราระนั้นกลับเดินเข้าไปหาริวกะที่นอนตัวสั่นอยู่ ราวกับเข้าใจถึงอาการที่เป็น


[ คิราระ ]  :  พลอยดูนี่นะ


คิราระเริ่มทำสิ่งนั้นทันที อย่างที่มิไรเคยสอนเอาไว้


[ คิราระ ]  :  ไม่เป็นไรริวกะ ริวกะปลอดภัยแล้วนะ ไม่เป็นไรแล้วนะ


คิราระพูดแบบนี้วนอยู่สองรอบ และลูบไปที่แขนของริวกะก่อนจะหอมไป 1 ฟอด เพียงเท่านั้นริวกะก็สงบและนอนหลับต่อแบบนั้น พลอยเองมองแล้วก็ถึงกับทึ่งมากๆเลยทีเดียว


[ พลอย ]  :  พี่คิราระคะ งือออ ไหนบอกว่าริวหายแล้วไง ทำไมตัวสั่นแบบนั้นล่ะคะ


[ คิราระ ]  :   คุณหมอยืนยันว่าอาการโรคซึมเศร้าน่ะหายไปแล้ว แต่สิ่งที่ยังเหลืออยู่คือความหวาดกลัวน่ะ มันจะถูกแสดงออกมาจากจิตใต้สำนึกเวลาหลับ พอริวกะนอนคนเดียวก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ก็ไม่มีอะไรมากแล้วล่ะพลอย วิธีการปลอบเมื่อกี้พี่มิไรก็สอนพี่มา พลอยต้องจำไว้นะ


[ พลอย ]  :  ไม่จำ แบร่   


[ คิราระ ]  :  อ้าว ทำไมแบบนั้นล่ะ


[ พลอย ]  :   ตอนนี้แม่กุลยังไม่อนุญาตให้พลอยมาอยู่กับพี่ๆแบบถาวร เลยนะคะ เพราะฉะนั้นคนที่จะต้องทำแบบนี้คือ พี่คิราระ พี่ต้องทำเผื่อพลอยด้วย


[ คิราระ ]  :  อ้าวว ไหงงั้นล่ะพลอย


[ พลอย ]  :  ก็ตอนนี้พี่อั้มยังไม่กล้าสารภาพรักกับริวนี่นา พี่ก็ต้องรับหน้าที่เลยด้วย ฮี่ ฮี่ ไว้วันไหนพี่อั้มเขาสารภาพรักกับริวแล้ว พี่คิราระต้องสอนพี่อั้มด้วยนะ


พลอยนั้นพูดทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจนหมดด้วยท่าทีที่ใสซื่อบริสุทธิ์ คิราระเองได้ฟังก็อึ้งเลยทีเดียวที่พลอยสามารถเปิดใจและยอมรับให้ทั้ง พี่มิไร พี่อั้ม และเธอ ได้รักริวกะต่อไปในฐานะคนรัก ในฐานะที่เท่าเทียมกับรุ้งพลอย แต่สิ่งที่คิราระคาใจอย่างมากคือ ทำไมพลอยต้องขอนอนค้างที่นี่ด้วย ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่พลอยต้องกังวลแล้วนี่นา และคิราระก็ได้เอ่ยคำถามขึ้นมา และก็ได้คำตอบว่า



[ พลอย ]  :  พลอยอยากอยู่ดูแลริวบ้างน่ะค่ะ แค่สักวันก็ยังดี  พลอยก็อยากมาอยู่ที่นี่กับพี่ๆ กับริวนะคะ แต่พลอยก็อยากอยู่กับคุณแม่กุล อยากอยู่กับอาม่าเหมือนกัน แต่ว่าไหนๆวันนี้ก็มาแล้ว พลอยก็เลยลองขออนุญาตแม่กุลซะเลยค่ะ โชคดีจังที่แม่กุลอนุญาต


นี่คือคำตอบของพลอย ซึ่งทำให้คิราระเองก็หมดข้อสงสัย เด็กคนนี้จิตใจดี และ รักริวกะไม่ต่างจากพวกเธอเลยจริงๆ


[ คิราระ ]  :   พลอย ประจำเดือนของพลอยมาหรือยัง หรือหมดไปแล้ว


[ พลอย ]  :   เอ๋ !!!


อยู่ดีๆคิราระก็ตั้งคำถามขึ้นมาซะเฉยๆ จนพลอยถึงกับตกใจ มาถามอะไรแบบนี้ แต่ด้วยสายตาของคิราระที่กำลังจ้องอย่างจริงจังจึงทำให้พลอยต้องตอบออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้


[ พลอย ]  :  งือออ  พึ่งหมดเมื่อ 2 วันก่อนค่ะ งื๊ออออ พี่คิราระถามอะไรเนี่ย ฮือออ


[ คิราระ ]  :   อื้ม !!! พลอยก็พึ่งหมดเหรอ ประจำเดือนพี่หมดเมื่อวาน งั้นก็.... เราสองคนมาทำให้ริวกะมีความสุขกันเถอะ


คิราระพูดพร้อมกับมองหน้าพลอยทันที พลอยเองก็ยังงงๆ อยู่หรือจะให้นอนกอดริวเหรอ แบบนั้นเธอก็ยินดีเลย ยินดีกอดยันเช้าด้วย ถ้าทันจะทำให้ริวมีความสุขและรู้สึกอบอุ่น แล้วจะถามเรื่องประจำเดือนทำไมกันนะ



. . . . . .



10 นาทีผ่านไป - - -



[ ริวกะ ]  :   อึ้ก !!! ?


ในขณะที่ริวกะกำลังหลับสนิทเพราะเหนื่อยจากการออกกำลังกายมานั้น อยู่ดีๆ เขาก็รู้สึก เปียกๆ เย็นๆ ว่าบๆ ที่ตรงแก่นกายกลางลำตัว เขาพยายามไม่คิดอะไรและนอนต่อแต่ความเสียวก็ยังเล่นงานไม่เลิก อีกทั้งตอนนี้ก็ได้มีอะไรเปียกๆนิ่มๆ มาวนๆๆที่หัวนมเขาอีกด้วย ริวกะจึงลืมตาขึ้นมามองและก็พบว่าคิราระกำลังดูดเลียหัวนมของเขาอยู่นั่นเอง เท่านั้นแหละเขาถึงกับซื๊ดปากทันที นี่ตูโดนเมียเมดลักหลับเหรอวะเนี่ย



[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดดด   ยัยบ๊องคิราระ ทำไรเนี่ย



[ คิราระ ]  :  แผล่บ ซรู๊บบบ ก็ทำให้เสียวไง งั่มมม



[ ริวกะ ]  :   โอย ซื๊ดดดด ถ้าอยากทำไมไม่ปลุกกันล่ะ เดี๋ยวศักรินด์จะจัดให้สาสมใจเลยทีเดียว แล้วพลอยล่ะ พลอยไปไหน พลอยกลับไปแล้วเหรอ น่าจะปลุกกันบ้าง ชั้นจะได้เดินไปส่งพลอย




[ คิราระ ]  :   ก็นี่ไง ใช้ลิ้นปลุกแล้วไง ส่วนพลอยเหรอ อืมมมม พลอยยังไม่ได้กลับหรอก




[ ริวกะ ]  :   โอ๊ย ซื๊ดดดด แล้วพลอยไปไหนล่ะ ซื๊ดดด  ว่าแต่เดี๋ยวนี้เธอเก่งจังแฮะใช้มือได้เสียวมาก แถมสัมผัสก็รู้สึกเหมือนกำลังถูกโม๊คอยู่เลย  เฮ้ย !!!!!!!




.... 10 นาที ก่อนหน้านี้ ....




[ พลอย ]  :  งืออ จะให้นอนกอดริวเหรอคะ ดีค่ะ งั้นพี่คิราระมานอนด้วยกันนะคะ



[ คิราระ ]  :  ไม่ใช่แบบนั้นพลอย นอนกอดน่ะทำแน่ๆ แต่ก่อนหน้านั้น  เรามาช่วยกันทำให้ริวกะมีความสุขกันดีมั้ย ด้วยร่างกายของเราสองคน



[ พลอย ]  :   หะ หา !!! ง๊า !!!  แค่ทำกับริวสองคนพลอยยังอายแทบตายเลยค่ะพี่คิราระ ถ้าจะให้ทำแบบนี้ พลอยกลัวว่าจะอายจนทำอะไรไม่ออกเลย งืออออ




[ คิราระ ]  :  อื้อออ ไม่เป็นอะไร ถ้างั้นพี่ขออนุญาตนะน้องพลอย ตอนนี่พี่ห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้ว



พลอยถึงกับปิดหน้าปิดตาไม่กล้ามองคิราระเลยทีเดียว จะให้ลุมปล้ำริวเนี่ยนะ แค่คิดก็อายแล้วใครจะไปกล้าทำแบบนั้นกันล่ะ ถึงตัวพลอยเองจะรักริว และเคยมีอะไรกับริวมาแล้วก็เถอะ แต่จะให้ทำแบบนี้ใครจะไปกล้าทำ พรืดด คิราระนั้นคลานขึ้นเตียงด้วยท่าทีที่ยั่วยวนมากๆ


เธอคลานไปที่เอวของริวกะพร้อมกับดึงกางเกงของเขาลงทันที เผยให้เห็นมังกรน้อยที่กำลังหลับไหลอยู่ แต่ถึงจะหลับยังไงมันก็ยังใหญ่อยู่ดี คิราระแลบลิ้นเลีย วนไปรอบๆหัวของมังกรตาเดียวสีม่วง จนตอนนี้มันเริ่มตื่นตัวแล้ว มันขยายตัวขึ้น ขึ้น ขึ้น จนมันผงาดในที่สุด



พลอยกลืนน้ำลายดัง เอื้อก !!! เลยทีเดียว เพราะด้วยขนาดของลำควยของริวที่กำลังขยายตัวนั้น  ได้เริ่มส่งผลต่อจุดเสียวของเธอเสียแล้ว ภาพที่เธออมควยให้ริวกะในห้องน้ำ ภาพที่เธอโดนริวกะจับกระแทก มันเริ่มทำให้เธอมีอารมณ์เสียแล้ว พลอยเดินไปหาคิราระอย่างลืมตัว และนั่งมองคิราระกำลังจัดการมังกรน้อยอย่างชำนาญ คิราระเองที่กำลังเลียอย่างเเพลินๆนั้น เมื่อเห็นพลอยเข้ามาก็ยิ้มทันที เธอละปากออกมาและพูดว่า



[ คิราระ ]  :  พลอยมาจัดการต่อทีนะ พี่ขอไปหรี่ไฟแปป แล้วจะไปจัดการช่วงบน โดนเล่นงานจุดอ่อน 2 ที่พร้อมกันแบบนี้ ริวกะไม่รอดแน่



[ พลอย ]  :  ค่ะ พวกเรามาทำให้คนรักของเรา สำลักความสุขกันเถอะค่ะ ฮึ๊ ทำกับพลอยไว้แสบนักนะตาริวหื่น




... ปัจจุบัน ...



ริวกะนั้นเงยหน้ามองไปที่ช่วงล่าง เพื่อจะดูว่าคิราระทำยังไงกันนะ ถึงได้ใช้มือชักว่าวให้เขา แต่ทำให้รู้สึกเหมือนว่ากำลังโม๊คอยู่ หรือว่าใช้เจลหล่อลื่นเพราะสัมผัสที่รู้สึกได้แค่ทั้งลื่น ทั้งเปียกแฉะ แต่ทันทีที่มองเห็นเขากลับตกใจจนโค๊กที่แข็งปวย นั้นแข็งยิ่งกว่าเดิมเสียอีก เพราะว่าด้านล่างนั้นไม่ใช้มือของคิราระ แต่ว่าเป็นพลอยที่กำลังบรรเลงเพลงโม๊กให้เขาอยู่ แม้ลีลาจะเก้ๆกังๆ แต่มันก็เสียวไม่ใช่น้อยเลย




[ ริวกะ ]  :  โอ๊ย ซื๊ดดด พลอย !!!  โอยย ซื๊ดดด เกิดไรขึ้นเนี่ย






ริวแย่แล้ว เพราะโดนทั้งเมียเมดเลียนม ทั้งเมียคนทรงเลียควย ตอนนี้ทั้งบนทั้งล่างของเขานั้นอยู่ไม่สุขแล้ว เมื่อพลอยได้ยินเสียงเรียกเธอจึงรู้ว่าริวตื่นแล้ว เธอจึงเงยหน้ามามองทันทีทั้งที่ควยยังคาปากอย่ ภาพตอนนี้ทำให้ริวถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะสีหน้าตอนนี้มันบ่งบอกได้เลยว่าพลอยกำลังเงี่ยนสุดๆ



[ คิราระ ]  :  พลอยมาเปลี่ยนกัน พี่ขอ.อมควยมั่ง



คิราระเรียกพลอยทันทีเพื่อเปลี่ยนที่กัน พลอยเองก็ไม่รอช้ารีบเลื้อยขึ้นมาแทนที่ ส่วนคิราระก็เลื่อนตัวลงไปประจำตำแหน่งที่คุ้นเคยทันที พลอยนั้นไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า ไม่ปล่อยให้อารมณ์ขาดช่วง เธอประกบจูบปากริวอย่างดูดดื่ม ทำให้ริวจำใจต้องรับน้ำเงี่ยนของตัวเองผ่านลิ้นของพลอยเข้าไปด้วย และตอนนี้เขาก็แทบเอวไม่ติดพื้น เพราะลีลาการโม๊กของคิราระนั้น สะแด่วมาก ทั้งเล็มที่หัว ขบงับที่เส้นสองสลึง ทั้งดูดพวงไข่ บอกเลยริวกะมึงซวยแล้ว เสียง อ้อก อ้อก อ้อก ของคิราระฟังแล้วก็พาใจหวิว ส่วนพลอยนั้นก็ดูดปากจนหนำใจเลยทีเดียว เธอละปากออกมาและประคองหน้าของริวมาจ้องตาอย่างร้อนร่าน



[ ริวกะ ]  :  พลอยๆ ๆ  เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เล่นอะไรแผลงๆกับคิราระเนี่ย อุ๊ปส์



พลอยไม่เปิดโอกาสให้ริวได้พูดเลย เธอประกบปากดูดอีกครั้ง ทั้งดูดปากและยังใช้นิ้วบี้หัวนมอีก ส่วนคิราระเองก็เร่งโม๊ก เร็วขึ้น ถี่ขึ้น ลิ้นรัวมากขึ้น ถี่ขึ้น จนกระทั้ง



[ ริวกะ ]  :   ซื๊ดดดด โอ้ย ไม่ไหวแล้ว



พลอยได้ยินแบบนั้นก็รีบเลื่อนตัวลงไปทันทีตามที่นัดแนะกับคิราระไว้ แผล่บ แผล่บ ซรู๊บบ ตอนนี้ลำควยแทงโตของริวนั้นถูกปากเรียวสวยของสองสาวกำลังประกบดูดเลียไม่หยุดเลย คิราระเล่นที่หัวรบ ส่วนพลอยเล่นที่ลำของมันจนกระทั่ง พรืดดด  !!!  น้ำกามของริวกะพุ่งทะลักออกมาทันที คิราระที่คุ้นเคยกับท่าทีนี้จึงได้รีบอ้าปากเพื่อรับน้ำกามจำนวนนี้ ส่วนพลอยก็เปลี่ยนไปดูดไข่แทนทันทีดูเหมือนตอนนี้ทั้งคู่จะตกอยู่ในมนต์ของดุ้นลำนี้แล้ว ริวนั้นกระฉุดออกมา หลายปึ้ด ส่วนคิราระก็ยังคงงับที่หัวมังกรนั้นอยู่จนคิดว่าหมดแล้วจริงๆ เธอจึงถอนปากออกมา ริวกะถึงกับหอบเหนื่อย เสียวซี๊ด อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใครจะไปคิดว่าพอตื่นมาจะมาเจออะไรแบบเน้



และภาพตรงหน้าก็ยิ่งทำให้เขานั้นควยลุกหนักกว่าเดิม เพราะ คิราระกำลังจับพลอยประกบปากเพื่อแบ่งน้ำเงี่ยนของริงจากปากของเธอให้พลอยได้ลิ้มรสด้วยนั่นเอง เสียงกลืนดัง อึ้ก อึ้ก อึ้ก จากทั้งสองตอนนี้ทำให้ริวถึงกับอยู่ไม่สุขเลยก็ว่าได้ ภาพที่ทั้งคู่กำลังกลืนน้ำเงี่ยนของตัวเขาเองเข้าไป มันเป็นอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ และหลังจากที่สองสาวนั้นกลืนลงไปหมดแล้วเธอก็ยิ้มอย่างมีเลสนัย พรืดดดด ทั้งคู่ยืนขึ้นที่ปลายเท้าของริวกะที่กำลังนอนควยแข็งอยู่ และค่อยๆถลกเสื้อออก ค่อยๆถอดกางเกงออก จนตอนนี้ร่างกายของทั้งสองเปลือยเปล่าทั้งคู่ 



สองร่างขาวโพลนกำลึงยืนโชว์ตัวอยู่ใต้แสงไฟสลัวๆในห้องที่คิราระปรับไว้เพื่อสร้างบรรยากาศก่อนหน้านี้ แม้จะเห็นไม่ชัด แต่ภาพตรงหน้าก็ชวนมองดีแท้ หนึ่งสาวสวยวัยวัย 21 จากแดนปลาดิบ ที่ใบหน้าที่ช่างสวยหวานน่ามองไม่แพ้ไอดอลชื่อดัง อีกทั้งหุ่นที่ฟิตแน่นเพราะการออกกำลังกายก็น่าสัมผัส สะโพกที่กระชับ ก้นที่โค้งงอนได้รูปที่สำคัญ หน้าอกหน้าใจไซส์36 ก็ดูโดดเด่นสุดๆ


อีก 1สาวน้อยแดนสยามวัย 20 ใบหน้าของเธอช่างงดงามสมกับเป็นหญิงไทยที่มีเชื้อสายจีน หน้าตาที่จิ้มลิ้มชวนมองแบบนี้มองเท่าไรก็ไม่เบื่อ ถึงแม้หุ่นของเธอจะไม่ฟิตเปรี๊ยะเหมือนคิราระ แต่เพราะต้องทำงานเป็นประจำจึงทำให้เธอมีหุ่นที่ดีเลยก็ว่าได้ เอวที่คอดได้รูป ก้นทรงพีชที่กลมกลึงน่าลูบไล้ อีกทั้งหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่ไม่แพ้กันเลย



ตอนนี้พูดได้ว่าสวรรค์ ช๊าด ช๊าด และเมื่อมองให้ดีๆตอนนี้ที่หว่างขาของทั้งคู่ก็กำลังเปียกแฉะไปด้วยน้ำใสๆที่มันกำลังไหลออกมาจากร่องโยนีสีชมพู ซึ่งบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าอารมณ์ของพวกเธอกำลังครุกรุ่นไปด้วยอารมณ์ราคะที่ร้อนแรง และในขณะที่ริวกะกำลังนอนโค๊กแข็งปวยอยู่นั้น ทั้งสองสาวก็ทรุดตัวลงมาหาเขาทันที พวกเธอรีบช่วยกันจับริวกะถอดเสื้อถอดกางเกงอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ที่หน้าของริวกะนั้น กำลังมีนมคัพดี  4เต้า แกว่งไปแกว่งมาระยะประชิดจนตัวเขาถึงกับอยู่ไม่สุขแล้วตอนนี้



[ ริวกะ ]  :   เดี๊ยว เดี๋ยวๆ



ทั้งสองยังคงไม่พูดอะไร แต่ช่วยกันถอดเสื้อของริวกะ และไม่ถึง 20 วินาที ทุกอย่างก็สำเร็จตอนนี้ทั้ง 3 คน ไม่มีอะไรปกปิด ไม่มีอะไรปิดบังร่างกายแล้ว ริวที่กำลังจะยันตัวขึ้นมาก็ถูกทั้งพลอยและคิราระผลักลงไปนอนเช่นเดิมทันที ทั้งสองสาวนั้นเลื้อยขึ้นมาและนอนทับไปที่เขาทันที ตอนนี้ นม Cup D ทั้ง 4 เต้ากำลังกดทับเบียดเสียดที่หน้าอกล่ำบึ้กของเขา ริวกะถึงกับกลื้นน้ำลายดังเอื้อก เขามองหน้าทั้งสองสาวที่กำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาที่บอกได้เลยว่าเงี่ยนสุดๆว่า


[ ริวกะ ]  :  จะ จะ จะทำอะไรเหรอ ใจบ่าดีเลย ( ใจไม่ดีเลย )



ริวกะพูดได้แค่นั้นก็ถูกคิราระที่นอนเบียดอยู่ทางขวา พุ่งเข้ามาจูบปาก 1 ที เธอขยี้ลิ้นของริวกะจนเสียวว่าบ เสียวว่าบ ส่วนพลอยที่เบียดอยู่ด้านซ้ายก็ล้วงมือเล็กๆของเธอลงไปคลึงที่ลำควยของเขาที่ดูเหมือนจะพร้อมรบอีกครั้ง และทั้งสองสาวก็พูดพร้อมกันว่า......




[ คิราระ - พลอย ]  :   เราสองคนจะรีดพิษมังกรจนเช้าไงล่ะ




.........................................

อ่านเกิ้นว่ามี3Pก็ชื่นใจ ขอบคุณครับ

พี่อั้มต้องมาแจมแล้ว สนุกมากขอบคุณครับ

น้ากุลเหลาไม้เรียวรอแล้ว ว่าที่ลูกเขยโดนตีแน่ๆ

อ๊ากกกมฉาก 3P มาแลเว ปลื้มมม 555

โดนรุมขนาดนี้ ฟ้าเหลืองแน่นอน นายริว

ดีครับ

พลอยเปลี่ยนไปได้เร็วมากเลย  ต่อไปคงมีสามต่อหนึ่ง สี่ต่อหนึ่ง  สบายนายริวเขาละ  หวังว่าตอนหน้าพี่อั้มคงมีอะไรออกมาแสดงมั่งนะครับ

บท 3p มาแล้ว รอตอนฟาดพี่อั้มกับปาล์มนะครับ

อยากเป็นนายริวจัง

2รุม1
หรือ3จะโดน1จัดหนัก

 ::Elder::555ตายแน่ๆอีตาริวคนหื่นเจอลุม

[tan.sit]

  ขอบคุณที่เตือนให้ระวังหลัง

บอกได้คำเดียวสวรรค์ทรงโปรด ตายสงบศพสีชมพู