เปิดหัวแบบเอ๊ะ​ น่าสงสัยน่าติดตาม

น่าลุ้นมากก พึ่งมาเคยอ่าน เดี๋ยวคงต้องกลับไปติดตามภาค 1 ล้ะครับบบ 

สนุกมากครับ

 

นิยามของคำว่า ชีวิตที่สมบูรณ์ ของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน บ้างก็ต้องมีเงินทองล้นฟ้า มีรถรุ่นที่รัก บ้านใหญ่โตราวกับปราสาทราชวัง บ้างก็ต้องการคงามสงบ มีต้นไม้ที่ร่มรื่น มีแปลงผักพออยู่พอกิน มีสัตว์ตัวน้อยที่รู้ใจ หรือบ้างก็ต้องการเพียงรักแท้ คู่ชีวิตที่คอยอยู่เคียงข้างกันตลอดเวลาทั้งสุขและทุกข์

แต่สำหรับชายวัย 28 ปีนามว่า "เขต" เขามีแทบทุกอย่างที่กล่าวมาด้านบนเว้นแค่เพียงแปลงผัก  และสัตว์เลี้ยงเท่านั้น สำนักข่าวสายธุรกิจชอบเขียนยกย่องเชิงกระแนะกระแหนเสมอว่า เขตเป็นดั่งเจ้าชายแห่งวงการอสังหาริมทรัพย์ ผู้คาบช้อนเพชรช้อนทองมาตั้งแต่เกิด

เขาเกิดมาในตระกูลนักธุรกิจหัวกระทิของประเทศ มีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อยู่เกือบทั่วทุกภูมิภาค ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวทำให้เขาได้รับการเลี้ยงดูที่ดีมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าเขตต้องการอะไร ที่บ้านก็จัดสรรค์ให้เสมอ โชคยังดีที่เขตเป็นเด็กใฝ่รู้และรักในกิจการครอบครัว จึงไม่เกิดปัญหาเด็กรุ่นใหม่ตกไกลต้น

ความสัมพันธ์ของครอบครัวยังคงแน่นแฟ้นแม้บ้านจะมีขนาดใหญ่ราวกับคฤหาสน์ก็ตาม เขตดำเนินตามรอยเท้าที่ผู้เป็นพ่อสร้างไว้ สเต็ปต่อสเต็ป ถึงจะไม่ได้เป็นคนฉลาดเฉลียวเท่ารุ่นก่อน แต่ก็แลกมาด้วยความขยันแลดไม่ถือทิฐิ

การที่สำนักข่าวรายงานว่าเป็นเจ้าชายนั้น ไม่ใช่ว่าเพราะเขตรวยและมีธุรกิจรอสืบทอดอยู่มากมาย แต่เขตยังมีผิวพรรณ รูปร่างหน้าตาที่ดีอีกด้วย ชายผู้นี้ส่วนสูงเฉียด 185 เซนติเมตร ผิวขาว ใบหน้าหล่อเหลาสไตล์อาตี๋ลูกครึ่ง จมูกเป็นสันงามซึ่งได้มาจากฝั่งแม่ที่เป็นถึงอดีตดารา

ด้วยหน้าตาที่ดี ฐานะที่บ้านก็ดี ไม่แปลกที่จะมีสาวมากหน้าหลายตาเข้ามารุมล้อมจ้องจะจับเขตทำสามี แต่ชายหนุ่มผู้นี้ไม่เคยเหลียวมองใคร สายตาและหัวใจเขามอบให้กับผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น หญิงสาวที่ถูกคนเกลียดนับพันคนนี้มีนามว่า "เดียร์"

ปัจจุบันเดียร์อายุ 27 ปี ใบหน้าเธอดูอ่อนเยาว์กว่าวัย หนุ่มใหญ่หลายคนต่างมองว่าเธอเป็นสาวน้อยนักศึกษา ด้วยความที่เดียร์เป็นคนที่ใบหน้าเนียนใส ดวงตาโค้งเยิ้มเล็กน้อยชวนหลงไหล ใบหน้าเธอกลมกำลังดี มีลักยิ้มเป็นเอกลักษณ์สำคัญบนใบหน้า

เดียร์เป็นคนรูปร่างดี มีสัดส่วนที่ชัดเจน สะโพกผายก้นงอน เวลาที่เธอใส่กางเกงยีนส์รัดรูปมักจะถูกคนแปลกหน้าแอบมองเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเพศชายหรือเพศหญิง หน้าอกของเดียร์เองก็ถือว่าใหญ่เกินตัว รูปทรงหยดน้ำสุดเย้ายวน ชายหลายคนฝันจะได้สัมผัส แต่มันก็เป็นเพียงฝันเท่านั้น

เดียร์เติบโตมาในครอบครัวข้าราชการตำแหน่งใหญ่โต เธอถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดียิ่งกว่าเขต เพราะนอกจากความรู้แล้วเดียร์ก็ยังถูกสั่งสอนทั้งเรื่องการเดิน การพูดหรือแม้แต่การวางตัว เดียร์จึงเติบโตมาเป็นสาวที่เรียบร้อย มีมารยาทและเฉลียวฉลาด งานอดิเรกที่เดียร์ชอบทำมากที่สุดก็คือการเล่นเปียโน และปัจจุบันเธอเองก็นำเอางานอดิเรกมาประกอบเป็นอาชีพ

คอยสอนเปียโนให้กับเด็กน้อยวัยประถมยันมัธยมที่บ้านของตนเอง หรือจะเรียกว่าเรือนหอก็ไม่ผิดนัก

เขตกับเดียร์รู้จักกันตั้งแต่เด็ก ก่อนจะเริ่มหลงรักกันช่วงมัธยมปลาย ทั้งสองคบหาดูใจตามประสาวัยรุ่นโดยอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้ใหญ่ทั้งสองบ้าน เวลาล่วงเลยมาเกือบสิบปี เมื่อเขตเริ่มทำงานสืบต่อจากครอบครัว พ่อแม่ของเดียร์ก็ตกลงยินยอมให้ทั้งสองแต่งงานกัน

เขตได้บ้านหลังใหม่ขนาดเกือบ 500 ตรม.เป็นของขวัญวันแต่งงาน ถูกสร้างอยู่ในซอยที่มีแต่ญาติพี่น้องของเขตอาศัยอยู่ เรียกว่าเป็นซอยส่วนตัวของตระกูลเขตก็ว่าได้ โดยตัวบ้านถูกสร้างขึ้นเกือบตูดซอย ด้านขวาของบ้านติดกับพื้นที่รกร้างรอการก่อสร้าง ด้านหน้าตรงข้ามเป็นโรงจอดรถสำหรับญาติทั้งหลาย ที่ตอนนี้กำลังถูกซ่อมบำรุงอยู่ ส่วนด้านขวาติดกับบ้านของลูกพี่ลูกน้องผู้ชอบเล่นการพนันเป็นชีวิตจิตใจ

ชีวิตของเขตดูสมบูรณ์แบบราวกับพระเอกในละครตอนจบ มีทั้งบ้าน ธุรกิจและภรรยาอันเป็นที่รัก กราฟชีวิตกำลังพุ่งสูงไม่มีวันร่วง จนกระทั่งเขาได้รับโทรศัพท์จากชายปริศนาคนหนึ่ง

วันนั้นเป็นวันที่แสนเหนื่อยล้า เขตประชุมกับกรรมการบริหารบริษัทตั้งแต่เช้ายันบ่ายสอง ชายหนุ่มเลือกที่จะกลับบ้านทันทีหลังประชุมเสร็จ ไม่มีที่พักผ่อนใดดีเท่าบ้านอีกแล้ว เขตขับรถครอบครัวตัวท็อปของแบรนด์ดังจากที่ทำงานประมาณชั่วโมงเขาก็ถึงซอยบ้าน

เมื่อเข้ามาในซอยเขตก็ลดความเร็วของรถลง เพราะเขารู้ดีว่าเวลาประมาณนี้จะเป็นเวลาที่พวกเด็กจากบ้านต่างๆออกมาวิ่งเล่นกัน เขตเห็นหลานสุดแสนน่ารักเหล่านี้แล้วนึกอยากจะมีลูกเป็นของตนเองสักคน ติดแค่ตรงที่ว่าเขาเป็นคนมีลูกยาก เพราะเชื้อไม่แข็งแรง

ไม่นานนักเขตก็มาถึงบ้านที่ใหญ่ราวกับคฤหาสน์ ชายหนุ่มไม่เคยสนใจว่ามันใหญ่โอ่โถงเท่าไหร่ เพราะคุณค่าของมันอยู่ที่คนในนั้นมากกว่า หลังจากจอดรถเสร็จ เขตก็เดินเข้ามาในส่วนแรกของบ้าน นั่นก็คือห้องรับแขก เพียงแค่ก้าวเข้ามาเสียงเพลงบรรเลงที่ไพเราะจากเปียโนก็ลอยมาต้อนรับ

เขตมองนาฬิการุ่นจำนวนจำกัดในข้อมือ เข็มบนหน้าปัดช่วยเตือนความจำให้เขารู้ว่า เวลานี้เป็นเวลาที่เดียร์ ภรรยาสาวแสนสวยของเขากำลังสอนเปียโนอยู่ ถึงอาชีพนี้จะทำเงินได้ไม่มาก แต่แค่เห็นเดียร์มีความสุข เขตก็พอใจมากแล้ว

เขตแบ่งพื้นที่ชั้นล่างห้องหนึ่งไว้เป็นห้องทำงานของเดียร์ เอาไว้ให้เธอมีพื้นที่ส่วนตัวและตั้งเปียโนตัวโปรดไว้ในนั้น เดียร์จำแลงห้องให้กลายสภาพเป็นวิมานขนาดย่อม จัดแจงสั่งลูกน้องของเขตให้เปลี่ยนทั้งห้องให้เป็นสีขาว พร้อมถอยเฟอร์นิเจอร์ไม้เนื้อดีทาสีขาวให้เข้ากับสีห้อง โดยมีเปียโนสีขาวตัวใหญ่วางอยู่มุมห้อง

เดียร์เป็นคนน่ารักสดใสทั้งภายนอกและภายใน ลามไปถึงรสนิยม เธอชื่นชอบตุ๊กตา การ์ตูนเจ้าหญิง หนังสือและดนตรี เดียร์เปรียบเสมือนเจ้าหญิงที่หลุดมาจากในโลกนิยาย

เขตเดินมาแอบดูภรรยาสาวที่กำลังสอนลูกศิษย์ตัวน้อยเล่นเพลงอย่างมีความสุข รอยยิ้มของเดียร์ทำให้โลกของเขตเป็นสีชมพู วันนี้เดียร์สวมชุดเดรสแขนกุดสีชมพูดูน่าก เธอปล่อยผมสีน้ำตาลยาวโชว์ความนุ่มฟู ด้วยความเจ้าสังเกตุของเขต เขาเดาได้ไม่ยากว่าวันนี้สุดที่รักของเขาต้องไปร้านทำผมมาอย่างแน่นอน

"อ้าว มาแอบดูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" เดียร์เงยหน้ามาเห็นสามียืนแอบดูอยู่ก็ตกใจ เธอเป็นคนขวัญอ่อนมาตั้งแต่เด็ก
"ขอโทษที พอดีผมไม่อยากขัดเวลาการสอนน่ะ" เขตยิ้มอย่างอ่อนโยน
"เขตก็...เดียร์ตกใจหมด"
"ว่าแต่น้องเบลล่าเล่นเปียโนเก่งมากเลยนะเนี่ย สงสัยจะได้ครูดี" เบลล่าคือชื่อของเด็กสาวตัวน้อย ลูกศิษย์คนปัจจุบันของเดียร์ เบลล่าเป็นเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก ฟันหลอ ชอบถักเปียร์สองข้าง
"ไม่หรอก น้องเบลล่าต่างหากที่เก่ง สอนแปปเดียวก็เล่นได้เป็นเพลงละ"
"แล้ววันนี้น้องมาคนเดียวเหรอ?"
"อื้ม คุณพ่อน้องเขาติดธุระ เลยมาส่งแล้วกลับไปทำงานต่อ"

เขตแอบถอนหายใจ ปกติแล้วเขตไม่ค่อยชอบหน้าคุณบริบูรณ์ พ่อของน้องเบลล่าสักเท่าไหร่ เพราะเขตรู้ข่าวคาวของนักธุรกิจวัยสี่สิบคนนี้ดี โดยเฉพาะเรื่องเจ้าชู้ เวลาที่พาน้องเบลล่ามาเรียนที่บ้าน คุณบริบูรณ์ก็มักจะอยู่เฝ้า อ้างว่าอยากอยู่ดูลูกเรียนเปียโน

แต่ความจริงคือเขาชอบแอบมองสัดส่วนต่างๆของเดียร์ เขตเคยเห็นมากับตา ตอนที่คุณบริบูรณ์แอบมองก้นขณะที่เดียร์ก้มลงมาสอนน้องเบลล่ากดไล่เรียงตัวโน๊ต อนิจจาที่เดียร์ไม่เคยระวังตัว เธอจึงไม่รู้ว่ามีคนแอบคิดมิดีมิร้ายกับเธออยู่

"เขตถามทำไมเหรอคะ?" เดียร์เอียงคอสงสัย
"เปล่า ปกติเห็นจะมีคุณบริบูรณ์มาด้วยน่ะ เลยยังไม่ชิน"
"แล้วเขตหิวน้ำมั้ย เดี๋ยวเดียร์ไปเอาน้ำมาให้" เรื่องการเอาใจสามี เดียร์ไม่เคยเป็นรองใคร
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอาเอง สอนน้องเบลล่าต่อเถอะ ผมไม่กวนล่ะ ขอตัวขึ้นไปทำงานด้านบนต่อก่อนนะ"
"อย่าหักโหมมากนะคะ"

เขตยิ้มให้กับภรรยาก่อนโบกมือลาน้องเบลล่า ชายหนุ่มเดินขึ้นมาชั้นสองของบ้านแล้วเข้าไปยังห้องทำงานส่วนตัว ซึ่งมีสไตล์การตกแต่งต่างจากห้องของเดียร์มาก สำหรับเขตแล้วสีน้ำตาลของไม้ทำให้เขาใจเย็นมากที่สุด ในห้องจึงประดับและมีแต่เฟอร์นิเจอร์โทนเข้ม

ถ้าจุดเด่นของห้องเดียร์คือเปียโน ห้องของเขตก็คือโต๊ะทำงานขนาดใหญ่พร้อมกับโน๊ตบุ๊คที่วางพับอยู่ ตำแหน่งของโต๊ะตั้งหันหน้าเข้าหาประตู และหันหลังให้กับหน้าต่างบานใหญ่ ซึ่งถ้ามองออกไปจะเห็นสวนหลังบ้าน ที่นับวันจะกลายเป็นป่า เขตนึกอยากจะจ้างคนสวนมาประจำที่บ้านอยู่หลายหน แต่ก็ยังไม่ได้ตัดสินใจเสียที

เพราะตอนนี้ที่บ้านเขตมีแม่บ้านส่วนตัวจากประเทศเพื่อนบ้านอยู่แล้ว เป็นสาวน้อยหน้าหวานนามว่า กำปอ เธอคอยช่วยทำความสะอาดบ้าน บางครั้งก็โชว์ฝีไม้ลายมือทำอาหาร นอกจากรูปร่างที่ไม่เด็กแล้ว ฝีมือการทำอาหารของกำปอก็ไปไกลเกินเด็กเช่นกัน โดยกำปอจะอาศัยอยู่ที่ห้องพักหลังครัว

ตืดดด.... ตืดดด.... ตืดดด....

โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดในกระเป๋ากางเกงของเขตสั่นขึ้นมา ส่งสัญญาณว่ากำลังมีคนโทรเข้า เมื่อเขตหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ที่เขาไม่คุ้นตา ปกติเขตจะบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของทุกคนไว้ แสดงว่าคนที่โทรมาต้องเป็นคนแปลกหน้า หรือไม่ก็เป็นพวกบริษัทขายอุปกรณ์ก่อสร้างรายใหญ่

"ฮัลโหล สวัสดีครับ" เขตทักทายตามปกติ
"สวัสดีครับ คุณเขต" ชายหนุ่มร่างสูงตกใจจนขนลุกไปทั้งตัว เพราะอีกฝ่ายใช้โปรแกรมแปลงเสียงจนเหมือนกับซุปเปอร์ฮีโร่ในชุดค้างคาว
"ม..มีอะไรหรือเปล่าครับ" เขตตกใจแต่ก็ต้องพยายามรวบรวมสติ
"ผมอยากจะชวนคุณเล่นเกมเสียหน่อย"
"ถ้าโทรมากวนกันแบบนี้ ผมขอวางสายนะ"
"เชิญวางสายได้เลยครับ เพราะหลังจากคุณอ่านอีเมลล์เสร็จ คุณจะต้องโทรกลับมาหาผมแน่นอน"
"หมายความว่าไง?" คำพูดของคนปริศนาทำให้เขตฉงนสงสัย
"ก็ลองเปิดโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะทำงานดูสิครับ" 

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ

Mr.X จะ Com back ไหมฮ่าๆๆ

เนื้อเรื่องดูตื่นเต้นดีคับ

น้องเดียร์จะโดนอะไรบ้าเนี้ย

น่าสนใจมากครับ รอติดตามเลย 😁

จะเกี่ยวกับเดียร์มั้ยนะเกมส์นี้

โครงเรื่องวางไว้น่าสนใจมาก

เกมจะเป็นแบบไหนถ้าให้ผู้ชายเล่น

ไม่เกี่ยวภาค1

เขียนได้น่าติดตามครับ การเว้นวรรคทำน่าอ่านมากๆ

ภาคแรกไม่ได้อ่านรอลุ้นภาคนี้ละกัน