สวัสดีครับ สวัสดี ตอนนี้หลายคนกำลังกักตัวอยู่บ้านเพื่อช่วยชาติ หวังว่าเรื่องแต่งจากมือใหม่คนนี้จะทำให้ท่านได้คลายเครียดบ้างนะครับ
แน่นอนว่าตอนนี้มีซ่อนข้อความครับต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ
1.คิดเห็นอย่างไรกับเนื้อเรื่องช่วงแรก
2. หลังจากอ่านทั้งหมด ท่านคิดเช่นไรกับกับสาวๆ และเนื้อเรื่องทั้งหมดครับ
ปล. ตอนนี้จะยังไม่มีภาพนะครับ เพราะว่าไฟล์ที่เซฟมามันขึ้นเป็น webp หมดเลย ขอเวลาแก้ไขสักหน่อยครับ
ปล. 2 ตอนที่ 31 จะลงก็ต่อเมื่อ กระทู้นี้ครบ 10 หน้าครับ
ปล.3 ตอนต่อไปบอกเลยว่า The BEST
.........................
ตอนที่ 30 : ความรักที่เฝ้ารอ
[ เวตาล ] : แค่ก แค่ก แค่ก โอ้กก
เวตาลนั้นสภาพเรียกว่าดูไม่ได้เลย แขนขาด ขาขาด ตัวทะลุ สภาพไม่ต่างอะไรกับศพจริงๆเลย
[ ???? ] : กลับไปซะเวตาล ข้าไม่ใช่ 1 ในเบญจภูติอารักษ์อีกต่อไป จงดีใจซะทีข้าไม่ทำลายดวงวิญญาณของเจ้า
[ เวตาล ] : อึ้ก !!! เจ้าต้องฟังข้า ตอนนี้ข้าพบตัวคณหนูรุ้งพลอยแล้ว
[ ???? ] : ข้าไม่เชื่อ หุบปาก !!!
เปรี้ยง !!! ภูติตนดังกล่าวได้ฟาดบางอย่างใส่เวตาลอย่างรุนแรงราวกับว่าโมโหจนขีดสุด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทันทีที่เอ่ยชื่อคุณหนูรุ้งพลอย ทำไมเธอถึงโกรธขนาดนี้
[ ???? ] : หยุดสอพลอได้แล้วเวตาล ข้าไม่คิดจะรับใช้ ผู้ที่เห็นแก่ตัวเช่น สกุณา อีกต่อไป
[ เวตาล ] : อึ้ก !!! เจ้าก็รู้ว่ามันเป็นชะตากรรมของนายหญิงสกุณา แล้วจะให้ทำเช่นไร นายหญิงไม่ได้เห็นแก่ตัว แต่นั่นคือชะตากรรมของนายหญิง
[ ???? ] : หุบปาก !!! ถ้านายหญิงเชื่อคำของข้า ท่านก็ไม่ต้องไม่ต้องพบกับจุดจบเช่นนั้น เพราะความเห็นแก่ตัวของท่านจึงทำให้ตัวเองต้องตายและปล่อยให้คุณหนูต้องรับกรรมแทน หุบปาก !!!
ดูเหมือนว่า ภูติตนนี้จะมีความหลังลึกซึ้งกับสกุณาแม่ของพลอยมากๆ มันเกิดอะไรขึ้นในอดีตกันนะ
[ เวตาล ] : อึ้ก !!!
กร๊อบบ กร๊อบบ !!! เสียงกระดูกแตกลั่นดั่งสนั่นไปทั่ว ร่างของเวตาลถูกรัดและยกสูงขึ้น สูงขึ้น ดูเหมือนว่าคราวนี้ภูติตนนี้คิดจะฆ่าเวตาลจริงๆ แต่ว่า...
[ บริวาร ] : หยุดเถอะเจ้าค่ะ เจ้าแม่ ท่านเวตาลกำลังจะดวงวิญญาณแหลงสลายแล้วนะเจ้าคะ
[ ???? ] : หุบปาก !!! อย่าคิดว่าเป็นบริวารคนสนิทของข้า แล้วข้าจะยอมให้เจ้ามาออกคำสั่งกับข้านะ
[ บริวาร ] : เจ้าแม่คะ ที่ท่านกริ้วเพียงนี้ เพราะคุณหนูรุ้งพลอยที่ท่านรักดั่งลูกสาวต้องตกระกำลำบากใช่ไหมเจ้าคะ ข้ารู้ดีเพราะ 10 ปีที่ผ่านมา ท่านไม่เคยลืมคุณหนูรุ้งพลอยได้เลย แต่ว่าท่านเวตาลไม่ได้เกี่ยวข้องกับวิบากกรรมของคุณหนูรุ้งพลอยนะเจ้าคะ เจ้าแม่ได้โปรด หยุดเถอะเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านมอม ก็หายสาบสูญเพราะโทษตัวเองไปแล้ว เจ้าแม่อย่าทำแบบนั้นเลยเจ้าคะ
บริวารของภูติตนนี้ได้พยายามพูดเพื่อให้ใจเย็นลง และแล้วสาเหตุที่ภูติตนนี้โมโหโกรธานั่นเพราะรุ้งพลอยนั่งเอง ตามที่นางยิวารตนนี้พูด แสดงว่าภูติอารักษ์ตนนี้รักและเอ็นดูรุ้งพลอยมากจริงๆ ถึงขนาดกล้าโกรธเจ้านายของตัวเองเลยทีเดียว ตุ้บ !!! ทันทีที่อารมณ์กริ้วของภูติตนสงบลง ร่างของเวตาลก็ถูกวางลง ตอนนี้เรียกได้ว่า เวตาลแทบจะเละเป็นก้อนเนื้อไปแล้วด้วยซ้ำ
จ๊อกก จ๊อกกก นางบริวารตนนั้นรีบรุดไปหาเวตาลที่สะบักสะบอมเจียนตาย แล้วนำน้ำในทะเลรดบนตัวของเขา ซึ่งสิ่งที่อัศจรรย์ก็เกิดขึ้นเมื่อบาดแผลต่างๆค่อยๆ สมานกัน แขนขาก็งอกขึ้นมาใหม่ กระดูกที่หักก็เริ่มสมานตัวกันทันที
[ เวตาล ] : ขอบใจมากมัจฉา
[ มัจฉา นางบริวาร ] : มิต้องกล่าขอบคุณข้าหรอกเจ้าค่ะ ยังไงซะพวกท่านเบญจภูติอารักษ์ก็ไม่สามารถฆ่ากันได้อยู่แล้ว ถึงข้าจะไม่ใช้น้ำจากห้วงสาครของเจ้าแม่รักษาท่าน ตัวท่านก็จะกลับมาเป็นปกติตามเดิม ข้าเพียงแค่ทำให้ท่านฟื้นจากบาดแผล เร็วขึ้นเท่านั้นเจ้าค่ะ
เวตาลที่สภาพร่างกายกลับมาเป็นดังเดิมแล้ว จึงเดินมายังริมทะเลเพื่อภูติคุยกับภูติพิทักษ์ดั่งเดิม
[ เวตาล ] : ถ้าเจ้าใจสงบแล้ว ได้โปรดฟังคำของข้าด้วย ตอนนี้ข้าพบคุณหนูรุ้งพลอยแล้ว ตอนนี้คุณหนูรุ้งพลอยนั้นอยู่ในการดูของท่านพิกุล และท่านริวกะแล้ว
[ มัจฉา ] : ห๊ะ !!! ท่าน ท่านพูดจริงเหรอ ท่านเวตาล
[ เวตาล ] : ข้าหาได้ปดไม่ ถ้าพวกเจ้าทั้งสองลองตรองดูให้ดี เจ้าจะรู้ว่าตอนนี้มันกำลังเป็นไปดั่งคำที่นายหญิงสกุณาพูดไว้
ย้อนกลับไปในอดีต….
[ สกุณา ] : อายุขัยของข้ากำลังจะหมดแล้วล่ะ ข้าขอฝากรุ้งพลอยไว้กับพวกเจ้าด้วยนะ รักพลอยให้เหมือนลูกหลานของตัวเองนะพวกเจ้า หลังจากที่ข้าสิ้นบุญนับไป 10 ปี พวกเจ้าจะได้พบกับพลอยอีกครั้ง และวิบากกรรมครั้งใหม่ก็กำลังจะเริ่มต้น ตอนนั้นช่วยเคียงข้างลูกสาวของข้าด้วยนะพวกเจ้าทั้ง 5
.... ปัจจุบัน ...
[ ???? ] : ถ้างั้นตอนนี้ คุณหนูก็อายุครบ 20ขวบปีแล้วใช่มั้ย เจ้าเจอคุณหนูจริงๆแล้วใช่มั้ยเวตาล
[ เวตาล ] : ใช่ ตอนนี้ข้าพบคุณหนูแล้วจริงๆ วารีกุญชร
[ มัจฉา ] : แล้วตอนนี้คุณหนูรุ้งพลอย อยู่ที่ใดเจ้าคะท่านเวตาล
[ เวตาล ] : ตอนนี้คุณหนูรุ้งพลอยอาศัยอยู่กับท่านพิกุล และตอนนี้ท่านริวกะก็คุ้มครองคุณหนูอยู่ด้วย
[ วารีกุญชร ] : อะไรนะ ไอ้หนูริวนั่นน่ะเหรอ
[ เวตาล ] : เฮือก !!! เจ้าใช้คำพูดที่มันสุภาพหน่อยได้หรือไม่วารีกุญชร ยังไงซะ ท่านริวกะก็เป็นถึงคู่หมายตามชะตาลิขิตของคุณหนูนะ
[ วารีกุญชร ] : ข้าไม่ไว้ใจไอ้เจ้าหนูนั่น คำสาบที่เจ้าหนูนั่นมันได้รับมาจากท่านผู้นั้น มันจะทำให้คุณหนูรุ้งพลอยต้องลำบาก มัจฉาข้าขอฝากที่นี่สักระยะ
[ มัจฉา ] : เจ้าแม่จะไปไหนเจ้าคะ
[ วารีกุญชร ] : ข้าจะไปพบคุณหนู
............................
เมื่อพูดถึงเวตาลไปแล้ว ก็อดที่จะพูดถึงลูกสาวของเขาไม่ได้ นั่นก็คือน้องกระแตคนสวยนั่นเอง ณ. คอนโดกลางกรุงยามสาย ร่างอ้อนแอ้นอรชรในชุดนอนสีน้ำเงินได้ยืนมองไปบนท้องฟ้าด้วยแววตาที่เหม่อลอย เพียงไม่ถึง 24 ช.ม. ที่เหตุการณ์ต่างๆได้เกิดขึ้น เธอก็มิอาจลืมมันได้เลย
แอด !!! เสียงบางอย่างดังขึ้นทำให้ความเงียบสงบจบลง กระแตหันมองตามเสียงประตูนั้น ซึ่งนั่นก็คือมิกนั่นเอง ซึ่งนั่นก็ไม่แปลก เพราะว่าเมื่อคืนมิกนอนค้างกับกระแตนี่นา
[ กระแต ] : อะ อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอมิก
[ มิก ] : อื้ม มาเถอะ มาเริ่มกันได้แล้ว
มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมิกอยู่ดีๆก็เรียกกระแตให้เข้ามาหา และเพียงแค่กระแตเดินเข้ามามิกก็ได้จูงมือกระแตมาที่เตียง หรือว่ามันจะเป็นสังเวียนรักของทั้งคู่ กระแตวิศวกรสาวสวยค่อยๆเลื่อนตัวขึ้นบนที่นอน สายตาก็มองไปที่มิกไม่วางตา มั่บ !!! มิกจับเข้าที่ตัวของกระแตและถลกเสื้อขึ้นทันที ตอนนี้หญิงสาวทำได้เพียงยอมจำนนต่อเขาเท่านั้น ตุ้บ !!! ร่างของหญิงสาวถูกผลักเบาๆ แต่เธอกลับยอมเอนกายลงอย่างง่ายดาย มิกจับพลิกไปท่าไหน กระแตก็ยอมแทบทุกท่าเลยก็ว่าได้
[ กระแต ] : เบาๆสิ่มิก มะ มัน อึ่ก มันเจ็บนะ
[ มิก ] : อืมมม เลิกบ่นเถอะ แข็งขนาดนี้แล้วแท้ๆ
[ กระแต ] : ซื๊ดดดด เบาๆสิ่มิก กระแตเจ็บนะ อื๊อออ มิกทำแรงไปแล้วนะ
[ มิก ] : ดีเจ็บแบบนี้ จะได้ทำไม่ทำอีก
[ กระแต ] : อร๊าาาา
เสียงครางระงมของกระแตยังคงดังอยู่อีกหลายสิบนาที ดูเหมือนว่านายมิกจะใส่ไม่ยั้งมือเลย จนกระทั่ง 15 นาทีผ่านไป
[ กระแต ] : แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เสร็จแล้วเหรอมิก แฮ่ก แฮ่ก อึ้กก ระบมไปหมดแล้ว ทำไมวันนี้มิกทำกระแตแรงจังเลย
กระแต หัวหน้าทีมวิศวกรสุดแซ่บนอนแผ่หลาหมดสภาพอยู่บนเตียงสีขาวของเธอ ร่างกายเธอสั่นสะท้าน ลมหายใจปั่นป่วนไปหมด หน้าอกหน้าใจภายใต้ชุดนอนสีน้ำเงินเข้มก็เคลื่อนตามแรงหายใจ ขึ้นลง ขึ้นลง แค่มองด้วยสายตาก็รู้ได้ทันที ว่าผิวกายใต้เสื้อแพรสีน้ำเงินนั้นน่าลูบไล้มากเพียงใด
[ มิก ] : ยัง ยังไม่เสร็จ พลิกตัวนอนหงายหน่อย มันไม่ถนัด
กระแตที่ตอนหอบด้วยความเหนื่อยค่อยๆพลิกตัวมานอนหงายอย่างว่าง่าย ตอนนี้ร่างกายที่งดงามชวนหลงไหล กำลังนอนทอดกายอวดโฉมต่อหน้ามิกแล้ว และทันใดนั้นเองมิกก็ได้ทำอะไรบางอย่างจนกระแต ถึงกับตาโตและร้องด้วยความตกใจ
[ กระแต ] : อึ้ก มิกจะทำอะไรน่ะ
[ มิก ] : จะพูดมากทำไมของมันเคยๆกันอยู่ เดี๋ยวก็เสร็จ
[ กระแต ] : มะ มะ มิก ทำไมมันยาวแบบนั้นล่ะ ทำไมยาวกว่าปกติแบบนั้น
[ มิก ] : เหอะ ๆ นอนเฉยๆ เดี๋ยวก็ดีเอง
[ กระแต ] : บะ เบาๆนะ มิก อ๊อยยยย อย่ากดทีเดียวมิดสิ่ อื๊ออออ
อยู่ดีๆมิกกี้ก็กดพรวดทีเดียวมิดเลย ตอนนี้กระแตทำได้แค่เพียงนอนเม้มปากด้วยความเจ็บความเสียวอย่างเดียว มิกกี้ยังคงแทง ต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนอีก 30 นาทีผ่านไป ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะจบลงแล้ว
[ มิก ] : ใส่กางเกงซะกระแต
[ กระแต ] : งืมๆ
ดูเหมือนว่ามิกจะเสร็จแล้ว เขาสั่งให้กระแตสวมเสื้อผ้าทันที ส่วนกระแตนั้นก็ตอบไปสั้นๆและรีบสวมกางเกงทันที ก่อนที่ผิวก้นขาวๆและกางเกงในสีชมพูจะออกมาทักทายกับโลกภายนอกนานกว่านี้
ความเงียบงั้นเข้ามาปกคลุมในห้องอีกครั้ง ไม่มีใครพูด ไม่มีใครเอ่ยอะไรสักคำ ตอนนี้สิ่งที่กำลังส่งเสียงคงมีแค่เพียงเสียงหอบหายใจของกระแตเท่านั้น
[ มิก ] : ผู้ชายคนนั้น ใครกันกระแต
[ กระแต ] : คะ คะ คนไหนเหรอมิก
[ มิก ] : คนที่ร้องเพลงนั่นไง อย่าทำเหมือนว่าลืมสิ่
เอาแล้วนายมิกเปิดประเด็นแล้ว อยู่ดีๆเขาก็เอ่ยถึงริวกะดื้อๆ ตอนนี้กระแตที่กำลังใส่กางเกงนั้นก็ได้แต่เงียบ ก้มหน้า และไม่พูดอะไรเลย
[ มิก ] : ตอบได้ยังว่าเขาเป็นใคร
[ กระแต ] : เอ่ออ เอ่ออ คุณพายุ ธารารังสิมันต์ น่ะ เอ่อๆ ๆ
[ มิก ] : ใคร !!! ตอบอีกที
[ กระแต ] : เอ่อ เอ่อ
มิกทีท่าทีที่ดุมากจริงๆ เขาพยายามที่ถามกระแตให้ได้ ซึ่งกระแตก็ได้แต่อ่ำๆอึ้งๆ พูดอะไรไม่ออกเลย
[ มิก ] : ตอบมาเดี๋ยวนี้ !!!
[ กระแต ] : เง้อออ คุณ คุณ อิซานางิ ริวกะ ลูกชายของ คุณ อิซานางิ ริน ประธานอิซานางิ และประธานไตรภาคี
[ มิก ] : อะไรนะ !!! อิซานางิ ริวกะ คนใหญ่คนโตแบบนั้นมานั่งร้องเพลงเรียกลูกค้าเนี่ยนะ พึ่งเคยตัวจริงครั้งแรกเลยแฮะ
[ กระแต ] : ก็ ก็ ไม่เห็นเขาถือตัวเลยนี่นา ทำไมมิกต้องเสียงดังด้วย
[ มิก ] : เธอชอบเขางั้นสิ่นะ กระแต
[ กระแต ] : ป่าว เปล่านะ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น อื๊อออ
มั่บ !!! อยู่ดีๆ มิกก็พุ่งเข้ามาหากระแตและบีบเข้าที่แก้มของเธอทันที กระแตนั้นไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย เธอทำได้เพียงมองหน้าของมิกเท่านั้น
[ มิก ] : คิดว่าเรารู้จักกันมากี่ปี อยู่ด้วยกันมากี่ปี สายตากระแตมันบอกชัดจนเลย แอบปลื้มผู้ชายคนนั้นอยู่
[ กระแต ] : เง้อ พอได้แล้วมิกกี้ กระแตเจ็บนะ
อ่าว ยังไง มิกกี้ ยังไง !!! ทำไมกระแตถึงเรียกมิกว่า “ มิกกี้ “
[ มิกกี้ ] : หนอย นังชะนีน้อย ชั้นคบกับแกมา 10 ปี ทำไมชั้นจะมองสายตาแกไม่ออก สายตาแกนี่วิบวับเลยนะ เวลาที่มองเขาน่ะ
[ กระแต ] : เง้ออ อย่ามาแจ๋นไม่เข้าเรื่องนะมิกกี้ เง้อออ เมื่อกี้ก็นวดจนเจ็บไปหมดเลย ดูสิ่ขากับเอวแดงหมดแล้ว ฮือออ ยังจะมาฝังเข็มอีก ใช้เข็มเบอร์ 2 นิ้วอีกต่างหาก มิกกี้แกล้งเค๊าอ่ะ
[ มิกกี้ ] : ใครใช้ให้หล่อน นั่งทำงานนานล่ะ เส้นยึด กล้ามเนื้อเกร็งไปหมด ชั้นไม่คิดค่านวด ค่าฝังเข็มก็ดีแล้วนะนังชะนีตัวน้อย และที่ต้องใช้เข็ม 2 นิ้วเพราะกล้ามเนื้อส่วนในของแก มันเริ่มล้าแล้วยังไงล่ะ ถ้าใช้ที่มันสั้นแบบปกติมันก็ไม่ถึงจุดน่ะสิ่
[ กระแต ] : เง้อ อย่าเรียกกระแต ว่านังชะนีน้อยนะ มิกกี้ใจร้าย ทำไมปากจัดแบบนี้ล่ะ
[ มิกกี้ ] : ชั้นบอกแล้วนะ ว่าวันนึงห้ามแกนั่งทำงานติดต่อกันนานเกิน 1 ช.ม. แล้วนี่ทำไมอาการออฟฟิศซินโดรมกลับมาอีกแล้วล่ะ
[ กระแต ] : ก็รีบเขียนระบบ อัพเดทซอฟท์แวร์ กับ Ecu ให้รถคันใหม่ให้นายน้อยนี่นา ไหนจะต้องทำเรื่องยื่นกับกรมขนส่งอีก ไหนจะ~
[ มิกกี้ ] : นั่นไง นังกระแตน้อย นี่กล้าผิดสัญญากับเพื่อนคนนี้เพื่อผู้ ( ชาย ) เหรอเนี่ย
[ กระแต ] : เปล่านะ เปล่า เปล่า
ดูเหมือนว่ามิกกี้จะจับได้ไล่ทันกระแตได้ในทุกๆเรื่องจริงๆตอนนี้กระแตสาวน้อยเอวบางก็ได้แต่นั่งหน้าแดงไปหมดแล้ว จริงๆแล้วมิกนั้นเป็นเพื่อนคนแรกของกระแตในการเรียน ม.ปลาย จริงๆแล้วมิกนั้นเป็นเป็นชายรักชาย แต่เขาค่อนข้างแปลกอย่างนึง คือจะเป็นคนที่สุขุมมากๆ ไม่กระโตกกระตาก หรือ โฉ่งฉ่างแบบคนอื่นๆ
มิกกับกระแตนั้นเรียนด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันมาตลอด จะแตกต่างกันตรงที่กระแตแยกไปเรียนคณะวิศวะ ส่วนมิกเรียนแพทย์เฉพาะทาง เพราะบ้านของมิกเปิดเป็นคลินิครักษาผู้ป่วยเฉพาะทาง ที่มีชื่อว่าไคโรแพคติก มิกได้ร่ำเรียนวิชาและไปสอบใบประกอบการด้วย ซึ่งปัจจุบันมิกก็เปิดคลินิครักษาร่วมกับเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกันและมิกกี้ก็ได้สอบใบประกอบวิชาชีพเป็นนักกายภาพบำบัดอีกด้วย
[ กระแต ] : งืมมม มิกกี้อย่าแซวกระแตสิ่
[ มิกกี้ ] : เฮ้อ นังกระแตชะนีน้อย แกรู้รึเปล่า ว่าฐานะของอิซานางิ ริวกะที่ญี่ปุ่นน่ะ ยิ่งใหญ่แค่ไหน แค่ลำพังนามสกุลของเขาก็การันตีแล้วว่าเป็นคนที่ไม่ธรรมดา แถมฝีมือการต่อก็ไร้ที่ติอีกต่างหาก
[ กระแต ] : เดี๋ยวสิ่ มิกกี้ ทำไมแกรู้เรื่องคุณริวกะละเอียดจังเลยล่ะ ทั้งๆที่บอกว่าไม่เคยเจอตัวจริง
[ มิกกี้ ] : นี่กระแต แกลืมแล้วเหรอว่าชั้นเป็นหมอเฉพาะทางเกี่ยวกระดูกและกล้ามเนื้อ
[ กระแต ] : รู้ชั้นรู้ ว่าแกเป็นนักกายภาพบำบัด แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณริวกะล่ะ
[ มิกกี้ ] : นั่นเพราะ ลักษณะทางกายภาพของ อิซานางิ ริวกะ ถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นกรณีศึกษา เรื่องความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและกระดูกบ่อยมากๆน่ะสิ่
[ กระแต ] : ชั้นไม่เข้าใจ แกหมายความว่ายังไง
[ มิกกี้ ] : เมื่อปีก่อน เขาจัดการนักกีฬาอันธพาล ต่อหน้าผู้ชมเกือบพันคน ด้วยหมัดหมัดเดียว
มิกกี้เพื่อนสาวนักกายภาพบำบัดบอกเล่าทุกๆอย่างที่เขารู้และได้ร่ำเรียนมาทั้งหมด ซึ่งนั้นก็ยังไม่สามารถไขข้อข้องใจของกระแตได้อยู่ดี แต่ว่ามิกกี้ก็ได้อธิบายต่อไปว่า
[ มิกกี้ ] : โดยลักษณะทางกายภาพของคนเอเชียพื้นฐานนั้น จะด้อยกว่าคนฝั่งตะวันตกอยู่แล้ว และยิ่งนักกีฬาที่ฝึกฝนมาแล้วด้วยยิ่งไปกันใหญ่ เคสที่ถูกยกขึ้นมาให้พวกชั้นศึกษานั้น มันคือเหตุการณ์ที่โตเกียวโดม วันนั้นมันเป็นการแข่งขันเพื่ออุ่นเครื่องก่อนการเข้าค่ายเก็บตัว และก็เกิดการทะเลาะวิวาทกันจนถึงขั้นลงมือนอกสนาม อิซานางิ ริวกะ ที่อยู่ในเหตุการณ์เลยเข้าระงับเหตุ
[ กระแต ] : เง้อ แล้วคุณริวกะเป็นไงบ้าง
[ มิกกี้ ] : เขาใช้หมัดตรงของคาราเต้ ที่เรียกว่า เซเค็น สึกิ หมัดเดียวเท่านั้นในการปิดฉาก ซึ่งในขณะที่ทุกคนนั้นคิดว่าเขาคงเจ็บตัวแน่ๆ เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงนักกีฬาคาราเต้ ท็อป 5 ของยุโรป อีกฝ่ายทั้งเตะถีบต่อย ตีเข่า สารพัด แต่อิซานางิ ริวกะ ก็หลบได้หมดและสวนหมัดตรงกลับไปทีเดียว นักกีฬาคนนั้นก็สลบเหมือดทันที
[ กระแต ] : ฮ๊า !!!! หมัด หมัดเดียวเหรอ
มิกกี้บอกเล่าเรื่องราวที่เขาได้รับชมผ่านวีดีโอให้กระแตฟัง ซึ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น กระแตก็ถึงกับตกใจเลยล่ะ คนอะไรจะเก่งขนาดนั้น
[ กระแต ] : แล้วมันแปลกยังไงอ่ะมิกกี้ ก็ ก็แกบอกว่าคุณริวกะเก่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
[ มิกกี้ ] : ปัญหามันไม่ใช่แค่เก่งน่ะสิ่กระแต แกรู้มั้ยว่าความเร็วหมัดของอิซานางิ ริวกะนั้นน่ะ ต้องใช้เทคโนโลยี super slow ในการประมวลภาพเชียวนะ
[ กระแต ] : เง้อออ คนแน่เหรอแบบนั้นน่ะ
[ มิกกี้ ] : ก็แบบนั้นไงถึงบอกว่าถูกยกมาเป็นกรณีศึกษา เพราะในช่วงเวลาแค่เสี้ยววินาทีที่ต้องปรับภาพสโลโมชั่นนั้น ทั้งกล้ามเนื้อหัวไหล่ แขน ลำตัว หน้าอก เอว สะโพก ต้นขา น่อง และข้อเท้า ทั้งหมดเขาจัดระเบียบมันได้อย่างสมบูรณ์แบบมากๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนักกีฬาฝรั่งคนนั้นถึงร่วงในหมัดเดียว
มิกกี้อธิบายทุกๆสิ่ง ทุกอย่างให้กระแตฟัง ซึ่งตอนนี้แววตาของเธอเป็นประกายมากๆ แต่ว่า....
[ มิกกี้ ] : แต่ว่าเรื่องนี้อาจจะทำให้แกลำบากก็ได้นะกระแต
[ กระแต ] : ห๊ะ เกิด เกิดอะไรขึ้น ชั้นเกี่ยวอะไรด้วย ถึงบอกว่าชั้นอาจจะลำบาก
[ มิกกี้ ] : ก็จากที่ชั้นศึกษาและดูวีดีโอนั้นหลายสิบรอบ ชั้นจึงได้รู้ว่าเอวของผู้ชายคนนั้นน่ะดีมาก แกน่ะระวังไว้เถอะ ไม่อร๊างๆ ก็อ๊อก อ๊อก แน่ๆ สาวซิงๆแบบแก จะรับไหวมั้ยน้าาาาาา
[ กระแต ]..: เง้ออออออ.อะไรเนี้ย มิกกี้ !!! ชั้น ชั้นไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย อีกอย่าง คุณริวก็มีคุณรุ้งพลอยอยู่แล้วด้วย ชั้นไม่กล้าคิดอะไรกับคนรักของเจ้านายหรอก
[ มิกกี้ ] : อ้าวๆๆ พูดว่าไม่กล้าคิด นั่นก็แปลว่า แกคิดอยู่อ่ะสิ่นะ ฮ่าฮ่าฮ่า แกน่ะรีบๆมีแฟนได้แล้วนังกระแตตัวน้อย ชั้นขี้เกียจแกล้งดึงหน้าเป็นแฟนแกแล้ว
[ กระแต ] : เปล่านะ เปล่าาา ฮืออ มิกกี้อย่าแกล้งเค๊าสิ่ แล้วอีกอย่างที่มันตึง เพราะพึ่งไปฉีดโบมาไม่ใช่เหรอ ( โบทอค )
[ มิกกี้ ] : หนอยแน่ นังกระแตตัวน้อย เดี๋ยวนี้กล้าเถียงชั้นเรอะ ฮ่าฮ่าฮ่า น่ารักจริงจริ๊ง นังชะนีน้อยของชั้น อ้อๆ ตกลงว่าส่งมอบ คาเสะมารุหมายเลข 2ให้เขาแล้วสิ่นะ
[ กระแต ] : อื้อ พึ่งส่งให้คุณริววันก่อนเอง ทำไมเหรอมิกกี้
[ มิกกี้ ] : อื้มๆๆ คงได้มีโอกาสไปปรับจูนรถกันสองต่อสองแน่ๆเลยล่ะ เสียงรถคงดัง อร๊าง อร๊าง อร๊าง แน่ๆ ฮ่าาาา
[ กระแต ] : เง้อมิกกี้ เง้อออออ
กระแตหยิบหมอนไล่ตีมิกกี้ทันที จนเพื่อนสาวสุดหล่อต้องวิ่งหนีตามระเบียบ แม้ฉากหน้ามิกกี้จะรับบทเป็นแฟนตัวปลอมเพื่อคอยกันไม่ให้หนุ่มๆเข้าใกล้กระแต แต่ยามอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่จะเป็นแบบนี้ตลอดและมันไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาตลอด 10ปี ที่ทั้งคู่ได้เป็นเพื่อนกันเลย
ปัจจุบันมิกกี้ประกอบอาชีพเป็นนักกายภาพบำบัดคิวทอง จริงอยู่ที่เขาไม่สนใจในตัวผู้หญิงแต่เขาก็ไม่ได้คลั่งผู้ชายชนิดที่ว่าพอเห็นแล้วต้องเหล่ มิกกี้เปิดคลินิคกายภาพเป็นของตัวเอง โดยที่เงินที่ใช่ลงทุนส่วนหนึ่งเป็นของเวตาล จริงๆแล้วเวตาลไม่ได้คิดจะขยายธุรกิจแต่อย่างใด เขาเพียงอยากให้โอกาสแก่มิกกี้ ผู้ที่เป็นดั่งมิตรแท้ของลูกสาวนั่นเอง และมิกกี้จะรับดูแลแต่นักกีฬาผู้หญิงเท่านั้น และส่วนมากลูกค้าของเขาก็จะเป็นระดับไฮโซ หรือ ไม่ก็นักกีฬาทีมชาติทั้งนั้น
หลังจากที่ขว้างหมอนไล่มิกกี้ออกไปแล้ว น้องกระแตสาวสวยคนเก่งก็นั่งนิ่งอยู่คนเดียว ยิ่งมิกกี้พูดเธอก็ยิ่งใจเต้น ถ้าบอกไปว่าริวกะเป็นรักแรกของเธอจะมีใครเชื่อไหมนะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ ซึ่งคำตอบนี้คงไม่มีใครตอบได้ดีเท่ากระแต แต่ก็อย่างที่เห็นขนาดเพื่อนสาวคนสนิทอย่างมิกกี้ยังง้างปากของกระแตไม่ได้เลย แบบนี้ก็คงต้องรอให้เธอเปิดเผยมันออกมาด้วยตัวเองแล้วล่ะ ว่าแต่ว่าตอนนี้ไอ้หนุ่มมังกรมันทำอะไรอยู่นะ
..........................
ตัดภาพมาที่ปางอุ๋ง ณ. ริมระเบียงห้องพักที่ยื่นออกมายังหุบเขา วิวทิวทัศน์ตอนนี้บอกเลยว่าโคตรฟิน หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงแล้ว อั้มก็นั่งอยู่ตรงนี้มาเกือบ 10 นาทีแล้ว โชคดีมากๆที่วันนี้ลมพัดเย็นสบาย ทำให้เธอนั่งได้แบบสบายๆเลย และข้างๆนั้นก็มีนายริวอยู่ด้วย เขานั่งมองพี่สาวสุดที่รักมา 10 นาทีแล้ว กว่าทั้งสองจะมีวันนี้ได้มันก็ผ่านอะไรมาหลายอย่างจริงๆ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
[ อั้ม ] : มองอะไรเนี่ยนายริว ( เขินตัวม้วน )
[ ริวกะ ] : มองคนที่ผมรักไงครับ ฮี่ๆ
[ อั้ม ] : เง้อออ นายริวบ้า อยู่ดีๆมาพูดอะไรเนี่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว
อั้มนั้นเขินจริงๆ อยู่ดีๆริวกะก็แซวเธอซะเฉยๆ อั้มเสียอาการชนิดที่ว่าต้องเดินหนีเข้าไปในบ้านเลย ซึ่งแน่นอนว่าแบบนี้พี่มังกรก็ตามสิ่ครับ เขาเดินเข้าไปกอดอั้มและหอมแก้มไปฟอดใหญ่
[ ริวกะ ] : ขอโทษครับพี่อั้ม อย่าโกรธผมเลยนะ ผมอยากมองพี่แบบนี่จริงๆ
[ อั้ม ] : อะไรเล่า ไม่รู้ ( เอียงคอหนี )
[ ริวกะ ] : ผมอยากมองพี่อั้มในแบบที่ผู้ชายคนนึงจะมองคนที่เขารักครับ ไม่ใช่มองแบบน้องชายมองพี่สาว
โอยหยอดเป็นขนมครกเลยไอ้หนุ่มเอ๊ย พอได้ทีก็เอาใหญ่ อั้มคิดผิดแล้วที่เดินหนีเข้ามาในห้องนอน เพราะว่าในเมื่อเขาเปิดใจเธอเปิดใจ อะไรก็คงไม่ยากเหมือนเมื่อก่อน
[ อั้ม ] : อ๊า !!! นายริวทำไรน่ะ
[ ริวกะ ] : ก็พี่พูดเองไม่ใช่เหรอครับว่า ถ้ากลับมาที่ห้องจะยอมให้ผม “ ทำ “
[ อั้ม ] : เดี๋ยวสิ่นายริว อย่าเพิ่ง อร๊างงง
ซึ่บ !!! ไม่ทันแล้วอั้มห้ามไม่ทันแล้ว นิ้วสากแข็งๆของนายริวล้วงลงยังร่องสวาททันที จริงอยู่ว่าตอนนี้มีกางเกงในตัวบางขวางอยู่ แต่ว่ามันก็ไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด อื๊ออออ เสียงครางของหญิงสาวนั้นครางลั่นอีกครั้ง เพราะว่านิ้วของนายริวกำลังคลึงคริสตอริสของเธออยู่ นี่ขนาดว่าไม่ได้สัมผัสโดยตรงเขายังสามารถทำให้เธอเสียวได้ขนาดนี้เลยเหรอ
[ อั้ม ] : อร๊างง นายริวหยุดก่อน นี่มันก็ได้เวลาที่คุณแม่บ้านจะเข้ามาทำความสะอาดแล้วไม่ใช่เหรอ ซื๊ดดดด พอก่อน รอก่อนได้มั้ย
[ ริวกะ ] : ก็ให้เขาทำไปสิ่ครับ เราก็ล็อคห้องก็สิ้นเรื่อง
[ อั้ม ] : นายริว อย่าทำแบบนี้นะ อร๊างง เสียวว พี่หวิวไปหมดแล้วนะนายริว
[ ริวกะ ] : ผม อดใจไม่ไหวแล้วนะพี่อั้ม
[ อั้ม ] : หยุด !!! บอกให้หยุดไง ริวกะ !!!
[ ริวกะ ] : อึ้ก !!!
ริวนั้นสะดุ้งเลย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พี่อั้มไม่เรียกเขาว่านายริว แต่เรียกว่า “ ริวกะ “ นั่นเท่ากับว่าพี่อั้มเอาจริง ริวนั้นจากที่คึกๆอยู่ก็ถึงกับหงอเลย มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ทั้งๆที่เมื่อคืนพี่อั้มร้อนแรงถึงขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับปฏิเสธเขาล่ะ ตอนนี้อั้มถึงกับหน้าแดงไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะความเสียวหรือแดงเพราะความโกรธ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดตอนนี้ ริวกะก็รู้ตัวได้เป็นอย่างดี ว่าเขาได้ทำบางอย่างพลาดไป
จนเวลาล่วงผ่านไป เกือบ 1 ชั่วโมงหลังจากที่คุณป้าแม่บ้านได้เข้ามาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว อั้มก็ได้ออกตามหานายริวทันที เพราะเธอก็รู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำลงไปนายริวอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ แต่ว่าที่เธอทำลงไปเพราะมันคือคำสัญญาที่ให้ไว้กับมิไรก่อนที่จะกลับญี่ปุ่นว่า “ จะไม่ตามใจนายริว และต้องสอนให้รู้จักห้ามใจ “
อั้มเดินไปที่ห้องของนายริวแต่ก็ไม่เจอ แต่ไม่นานนักเธอก็ได้พบชายคนรักนั่งเป็นหมาหงอยอยู่คนเดียวที่ระเบียง อั้มจึงได้เดินไปหาเขาทันที และเมื่อริวกะรับรู้ว่ามีคนเดินมาเข้าจึงหันไปมองทันทีและเมื่อพบว่าเป็นอั้มเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก แต่อั้มนั้นไวจริงๆ ทันทีที่นายริวมีท่าทางจะเดินหนี เธอก็ตรงเข้าไปกอดทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้เขาหนี
[ อั้ม ] : จะไปไหนนายริว
[ ริวกะ ] : ป่ะ เปล่าครับ ผมแค่จะกลับไปที่ห้องครับ
[ อั้ม ] : ไม่ต้องกลับ มาคุยกันก่อน
เอาแล้วไงล่ะพี่ริวกูงานเข้าแล้ว อยู่ดีๆอั้มก็มาพูดอะไรที่ดูเครียดๆกันนะ แต่ว่าอั้มก็ได้เขย่งตัวขึ้นจูบนายริวเบาๆ ก่อนที่จะกลับมาสบตาอีกครั้ง ซึ่งริวเองก็งงเลยดิ่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
[ อั้ม ] : นายริว นายรักพี่มั้ย
[ ริวกะ ] : รักสิ่ครับ รักมากด้วย
[ อั้ม ] : แล้วพี่มิไร คิราระ รุ้งพลอยล่ะ
[ ริวกะ ] : รักครับ
นายริวตอบอย่างไม่ลังเลเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้งเขาก็จะตอบแบบเดิม ต่อให้ใครจะว่าเขาเห็นแก่ตัว เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเขารักทั้ง 4 คน แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาไม่เข้าใจคือทำไมเมื่อกี้อั้มกลับทำเหมือนไม่ใช่คนเดิมเลยล่ะ
[ ริวกะ ] : หรือเมื่อคืนผมฝันไป ผมฝันไปว่าเราบอกรักกัน ผมฟันว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว
[ อั้ม ] : นายไม่ได้ฝันไปหรอก พี่รักนายนี่คือเรื่องจริง และเมื่อคืนเราก็เป็นคนๆเดียวกันแล้ว เราทำในสิ่งที่คนรักกันทำกัน
[ ริวกะ ] : แล้ว.... ทำไมเมื่อกี้พี่ถึงห้ามผมล่ะ พี่ไม่รักผมเหรอ ( ออกแนว งอแง )
[ อั้ม ] : พี่รักนายนะ พี่รักนายมากๆ แต่พี่จะไม่ยอมตามใจนายเหมือนที่คิราระทำ
[ ริวกะ ] : หะ หา !!! ทำไม ทำไมล่ะครับ
[ อั้ม ] : หยุดและฟังพี่
ทันทีที่อั้มพูดว่าหยุด ริวกะก็นิ่งเงียบและนั่งลงทันที อั้มได้เดิมไปหาเขาและนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆและพูดว่า
[ อั้ม ] : ตอบพี่หน่อย ทำไมเมื่อกี้ตอนแรกที่นายจะปล้ำพี่ พี่บอกให้หยุดทำไมนายไม่หยุด ตอบตามความจริงนะ เรื่องนี้เราต้องเปิดใจคุยกัน
[ ริวกะ ] : ก็ ก็ ก็ผมห้ามใจไม่อยู่นี่ครับ ผมอยากกอด อยากหอม อยากจูบพี่อั้มจนห้ามใจไม่ไหว
[ อั้ม ] : แล้วทำไมเมื่อก่อน นายห้ามใจได้ล่ะ นายบอกว่านายรักพี่มาเป็นปีๆแล้ว แต่ว่าตลอดปีที่ผ่านมา นายไม่เคยทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติพี่เลย นายหักห้ามใจได้ทุกครั้ง และทำได้แนบเนียนมากด้วย
[ ริวกะ ] : ก็ตอนนี้เราสองคนก็สารภาพรักกันแล้วนี่ครับ ผมก็อยากแสดงความรักกับพี่นี่นา
[ อั้ม ] : ด้วยการจับพี่ขึ้นเตียงเนี่ยนะนายริว วิธีแสดงความรักนี่นายบอกพี่
สถานการณ์ตอนนี้เริ่มตึงๆแล้วละ จริงอยู่ว่าริวกะรับรู้ได้ว่าน้ำเสียงของอั้ม ไม่มีแม้แต่ความโกรธหรือไม่พอใจ แต่ริวเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูกเช่นกัน อั้มนั้นมาเหนือจริงๆ
[ ริวกะ ] : คือ... คือ....
[ อั้ม ] : หรือว่า สิ่งที่นายทำให้พี่มาตลอด นายหวังเพื่อที่จะได้แค่ตัวของพี่เฉยๆ
[ ริวกะ ] : ไม่ครับ ไม่ ไม่ ผมทำเพราะผมอยากให้พี่มีความสุขครับ
[ อั้ม ] : เห็นมั้ย ก่อนสารภาพรักนายก็ทำอะไรน่ารักๆให้พี่ตั้งหลายอย่าง นายแสดงความรักความห่วงใยได้ โดยที่พวกเราไม่ต้องขึ้นเตียงจริงมั้ย
[ ริวกะ ] : ที่พี่จะบอกคือ ต่อจากนี้.... เราจะไม่ได้.... ทำแบบนั้นเหรอครับ
[ อั้ม ] : เฮ้อ เอาอีกแล้วนะ อย่าทำน้อยใจแบบนั้น เราอยู่ด้วยกันแทบทุกวัน นายคิดว่าพี่จะห้ามใจได้เหรอ ยังไงซะก็ไม่มีทาง แต่สิ่งที่พี่จะบอกนายคือ นายต้องหัดหักห้ามใจ พี่รู้ว่ามันทรมาน แต่นายก็ต้องหัดระงับอารมณ์ที่มันพุ่งพล่านให้ได้ หรือว่านายเห็นพวกพี่ทั้ง 4 คนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ ถ้านายคิดแบบนั้นคนที่น่าสงสารที่สุดคือ คิราระ นะ
เปรี้ยง !!! แผ่นดินไหวในใจอ้ายเลยทีเดียว คำพูดของอั้มนั้นมันแทงใจดำมากๆ จริงอยู่ว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่า คิราระเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ใคร แต่ว่าทุกๆครั้งที่เขาอยาก ทุกๆครั้งที่เขาเงี่ยน เขาก็จะไปหาเธอ และเธอก็จะยอมเขาทุกครั้ง
[ ริวกะ ] : มะ มะ ไม่ใช่ครับ จริงอยู่ว่าทุกครั้งที่ผมมีอารมณ์ผมจะไปหาคิราระ แต่ผมไม่คิดว่าเธอคือ ที่ระบายอารมณ์เลยนะครับพี่อั้ม ( หน้าเสีย )
[ อั้ม ] : ( จับไปที่หน้าของริว ) พี่รู้ พี่รู้ พี่รู้ว่านายไม่ได้มองคิราระเป็นที่ระบายอารมณ์ แต่พี่รู้นะว่าในใจลึกๆคิราระก็แอบน้อยใจบ้างล่ะ งั้นต่อจากนี้ไปสัญญากับพี่ได้มั้ย ว่านายจะรู้จักระงับอารมณ์ใครของตัวเอง พี่ก็ไม่ได้ห้ามให้นายมี Sex กับพวกเรา 4 คนหรอกนะ แต่นายต้องรู้จักเวลา ว่าตอนไหนควรตอนไหนไม่ควรรู้มั้ย
[ ริวกะ ] : ครับ ผมสัญญาครับ
ริวกะทบทวนคำพูดของอั้มทุกสิ่งทุกอย่าง ตลอดเวลามานี้เขาทำให้คิราระต้องคิดมากและแอบน้อยใจสิ่นะ เพราะฉะนั้นจากนี้ไปเขาจะใส่ใจคิราระให้มากขึ้น และจะต้องเข้าใจเมียทั้ง 4 ของตนให้มากขึ้นด้วย ทันทีที่พูดจบริวกะก็ต่อสายเพื่อหาคิราระทันที
[ คิราระ ] : ฮัลโหล โทรมาทำไมเนี่ยริวกะ ทำไมไม่พักผ่อนล่ะ
[ ริวกะ ] : คิราระ ที่ผ่านมาชั้นขอโทษนะ ชั้นอยากให้เธอรู้ไว้ว่าเธอไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ ชั้นไม่ได้ทำกับเธอเพราะแค่อารมณ์อยาก แต่ที่ชั้นทำกับเธอเพราะเธอคือคนที่ชั้นรักนะ
[ คิราระ ] : เง้อออ อยู่ดีๆพูดอะไรเนี่ยริวกะ
[ ริวกะ ] : ชั้นรักเธอนะคิราระ
น้ำตาใสๆไหลออกมาจากนัยน์ตาสีน้ำตาลของคิราระทันที จริงอยู่ว่าคำๆนี้เธอได้ยินมาตลอด แต่ว่าทำไมกันนะ ครั้งนี้ที่ได้ยิน มันทำให้หัวใจของเธอพองโตได้ขนาดนี้ แต่ดูเหมือนว่าเวลาซึ้งจะมีไม่มากนัก เพราะยัยรุ้งพลอยน้องสาวตัวแสบได้วิ่งเข้ามาจูงมือของเธอออกไปเดินเล่นกับเธอทันที โดยที่ไม่ถามสักคำว่าทำไมเธอร้องไห้ นั้นเพราะเพียงแค่พลอยสัมผัสตัวคิราระ พลอยก็รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้หัวใจของพี่สาวสุดที่รักกำลัง พองโตด้วยความสุขยังไงล่ะ
และหลังจากที่นายริวของเราวางสายไปนั้นเขาก็ได้มองมาที่พี่อั้มด้วยแววตาที่เอ่อล้นไปด้วยคำขอบคุณมากมาย ที่ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำใดมาพูด
[ ริวกะ ] : งั้นพี่อั้มพักผ่อนเถอะนะครับ
[ อั้ม ] : อื้ม พัก พัก พัก งั้นตามพี่มานี่ทีสิ่
อยู่ดีๆอั้มก็จูงมือของชายหนุ่มเดิมเข้าไปในห้อง สิ่งที่มันแปลกก็คือ เธอเดินไล่ล็อคประตูแทบทุกบานเลยล่ะ และหลังจากที่เธอจูงมือนายริวเข้ามาในห้องเธอก็รุกใส่เขาทันทีด้วยการจูบปากของชายหนุ่ม และไซ๊ที่ซอกคอของเขาทันที
[ ริวกะ ] : อึ้ก !!! อะไรครับเนี่ยพี่อั้ม ไหนพี่บอกว่าต้องรอให้พี่ยอมก่อนไงครับ
[ อั้ม ] : แล้วตอนนี้คิดว่าพี่ยอมหรือยังล่ะ
โอย เยสแน่นอนแบบนี้เยสแน่นอน ริวกะนี่สั่นเป็นจ้าวเข้าเลย นี่แหละที่เขารอ นี่แหละที่เขาอยากทำ อะไรมันจะไปมีความสุขเท่ากับได้เยสกับคนที่ใช่ล่ะ เสื้อผ้าของทั้งสองค่อยๆถูกถอดออกช้าๆ เนิบๆ เมื่อคืนมันมืดเลยมองไม่ค่อยถนักนัก แต่ตอนนี้สิ่มันจ้าซะเหลือเกิน ร่างกายที่ขาวใสเป็นยองใยของอั้มกำลังอวดโฉมต่อหน้าของเขาแล้ว
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายดังเอื้อก !!! บอกได้เลยชายใดที่มีโอกาสเห็นเรื่องร่างของอั้มแล้วไม่แข็ง มันไม่ใช่ชาย ริวกะนั้นแอบยิ้มอยู่ในใจ วันนี้แหละเขาจะประเคนความเสียวให้พี่สาวของเขาด้วยทุกอย่างที่มีจริงๆ
แต่ว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดน่ะสิ่
แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ จั๊บ จั๊บ จั๊บ ภาพตรงหน้านั้นผิดคาดไปอย่างมาก เพราะตอนแรกนั้นริวกะคิดว่าเขาจะเบิร์นให้พี่อั้มเสร็จคาลิ้น แต่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังโดนพี่อั้มกระทำชำเราอยู่ พี่อั้มนั้นขึ้นคร่อมและพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์ว่า
“ ถ้านายแตก ก่อน 10 นาที พี่จะไม่ให้นายเอา “
ริวกะนั้นมีความมั่นใจอย่างมากๆ แต่ว่าทุกอย่างก็ผิดแผนไปหมด จากที่คิดว่าจะสามารถทนมือของอั้มได้ แต่ทุกอย่างผิดไปหมด อั้มทั้งอม ทั้งเลีย ทั้งสแคลช ทั้งชัก จนตอนนี้ริวกะไม่ไหวแล้ว
ปึ้ด ปึ้ด ปี้ด !!! สุดจริงๆ สุดจะกลั้นจริงๆ เรียกได้ว่าแตกคามือเลยทีเดียว บอกไปใครจะเชื่อว่าชายหนุ่มผู้มากประสบกาม ต้องมาแตกคามือหญิงสาวผู้ที่พึ่งผ่านการมี sex มาแค่หนเดียวเท่านั้น
[ อั้ม ] : พุ่งออกมาเยอะเลยนะนายริว ดูสิ่พี่เลอะหมดเลย
[ ริวกะ ] : เฮือก !!!
ริวกะตกใจอย่างมาก เพราะตอนนี้ภาพที่เห็นคือ อั้มกำลังโลมเลียแท่งเนื้อของเขาที่ตอนนี้กำลังถูกชโลมด้วยน้ำกามสีขาวขุ้นข้นคลั่กอยู่ โดยที่ไม่มีท่าทีประหม่าแม้แต่น้อย ริมฝีปากเรียวบางค่อยๆงับลงที่เส้นสองสลึง มือคู่สวยก็บีบนวดลำควยไม่หยุดหย่อนบอกได้ว่าเป็นคนอื่นคงแตกน้ำที่สองไปแล้ว
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
[ อั้ม ] : นายแพ้นะนายริว งั้นวันนี้คงจะอดแล้วล่ะน่ะ
อั้มนั้นพูดไปก็ขยำคลำคลึงแท่งเนื้อตรงหร้าไปเรื่อยๆราวกับว่าคือของเล่นชิ้นโปรด บ๊วบ โป๊ะ !!! เสียงบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่นายริวไม่ทันรู้ตัว อั้มอมพวงไข่ของเขาและดูดเล่นก่อนจะคายออกดัง โป๊ะ !!!
[ ริวกะ ] : ( คิดในใจ ) เห้ย !!! เกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่อั้มทำถึงขนาดนี้เนี่ย โอยยย
ริวกะนั้นเสียวจนพูดไม่ออกเลย ตัวเข้าที่ผ่านประสบกามมามากมายหลายดอก พอเจอพี่อั้มเข้าไปแบบนี้ก็ถึงกับต้องยอมเลย แต่ก็ดูเหมือนว่าพี่อั้มจะไม่ได้ใจร้ายซะทีเดียว เธอละปากละมือที่กำลังคลึงลำควยของริวกะและเลื้อยขึ้นมานอนนาบตัวชายหนุ่ม และซุกไซ้ซอกคอของเขาราวกับนี่คือสิ่งที่อยากทำมานาน
[ ริวกะ ] : ซื๊ดดด อูววววว
[ อั้ม ] : นายแพ้แล้วนะนายริว นายคงคิดใช่มั้ยว่าพี่จะทำให้นายเสร็จไม่ได้
[ ริวกะ ] : เอ่อ.... เอ่อ....
[ อั้ม ] : จริงอยู่ว่าลีลาของพี่สู้คิราระไม่ได้ จริงอยู่ประสบการณ์พี่จะสู้คิราระไม่ได้ แต่ว่าเรื่องร่างกายของนายพี่รู้ดีกว่าใครนะ คิดว่าพี่ไม่คิดจะจดจำร่างกายของชายคนที่พี่รักบ้างเหรอ
[ ริวกะ ] : พี่อั้มครับ อึ้ก !!! ซื๊ดดดด
[ อั้ม ] : ห้ามเถียงนะ เรากำลังมีความสุขกันอยู่นะ
อั้มนั้นไม่เปิดโอกาสให้นายริวได้สำนึกเลย สิ่งที่อั้มกำลังทำอยู่ตอนนี้คือการสอนให้นายริวรู้ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่ไม่มีทางที่ราชาจะอยู่เหนือเมียได้ ซึ่งการที่หญิงสาวที่อ่อนประสบกามแบบเธอนั้น สามารถทำให้นายมังกรบ้ากามแตกคามือได้ง่ายๆแบบนี้ ถือว่าเป็นข้อยืนยันได้อย่างดีว่า อั้มก็มีดีไม่แพ้คิราระนั่นเอง
แต่ว่าการทำแบบนี้มันก็เสี่ยงมากๆ เพราะถ้านายริวนั้นทนไม่ไหวขึ้นมาและใช้แรงบังคับจับเธอกระแทก ตั้บ ตั้บ ตั้บ ขึ้นมาล่ะก็จบแน่ๆ เพราะอั้มก็รู้ตัวอยู่แล้ว ว่าถ้านายริวได้เสียบเข้ามาล่ะก็เธอเองก็ไม่รอดเช่นดัน เพราะถึงอย่างไรลีลาการเด้าของริวกะนั้นก็ต้องยอมรับว่ามันคือ the best ลองหญิงใดได้ริวกะถูกเสียบล่ะก็คงทำได้แค่นอนกัดฟันและส่งเสียงครางเท่านั้น แต่ว่าโชคดีของเธอที่ริวกะนั้นยอมเสียวยอมทรมานดีกว่าให้ความเงี่ยนเข้าครอบงำจนใช้กำลังกับอั้ม
ซึ่งอั้มก็รู้สึกดีไม่ใช่น้อยเลยที่นายริวสามารถหักห้ามใจตนเองได้ อีกทั้งตอนนี้เธอก็กำลังควบคุมนายริวไว้ได้ ซึ่งนี่ถือว่าคือการกำราบนายมังกรนั่นเอง เพราะอย่างไรเธอก็มีศักดิ์ศรีของคนเป็นพี่ เธอจะไม่ยอมตามใจจนนายริวเสียคนแน่ๆ นั่นก็เพื่อตัวของคิราระและพลอยด้วยนั่นเอง ซื๊ดดด อูยยย ริวกะครางออกด้วยน้ำเสียงที่กระท่อนกระแท่นมากๆ เพราะอั้มขึ้นงับใบหูของเขาจนเขี้ยวเล็กๆจมเข้าไปเลย
[ ริวกะ ] : ซื๊ดดด พี่อั้มครับ ขอผมทำเถอะนะครับ ซื๊ดดดดด
[ อั้ม ] : นายแพ้นี่นา ห้ามผิดสัญญานะ
[ ริวกะ ] : อึ้ก !!! อูยยยย พี่อย่าเอาร่องหีมาถูกับควยผมแบบนั้นสิ่ครับ
แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ตอนนี้เรียกได้เลยว่าอั้มเล่นริวกะเสียแล้ว หญิงสาวร่างงามนั้นยันตัวขึ้นและเริ่มโยกเอวอีกครั้ง ซึ่งมันอะเมซิ่งมากๆ เพราะเอวของอั้มตอนนี้พริ้วมากๆ รองแคมสีชมพูกำลังถูไถเสียดสีกับลำควยของชายหนุ่มราวกับมันคือของที่คู่กัน
[ อั้ม ] : อร๊างง เสียวจัง ซื๊ดดด อยากให้เสียบเข้าไปจัง
โอยตายบอกเลยตาย อั้มตอนนี้ไม่มีเค้าโครงของคนขี้อายอีกแล้ว เสียวก็บอกว่าเสียว อยากโดนเสียบเธอก็บ
อกตรงๆ คนที่ทรมานที่สุดคงเป็นริวกะนั่น จริงอยู่ว่าการที่เขาจะจับอั้มพลิกตัวลงและเสียบกระแทกยาวๆมันไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าทำแบบนั้นเขาก็ต้องทำให้พี่อั้มไม่พอใจอีกน่ะสิ่
อั้มนั้นร่อนไปก็มองหน้านายริวไป ตอนนี้เธอพอใจกับภาษากายของนายริวมากๆ สีหน้าที่ทรมานตอนนี้บ่งบอกว่าเขากำลังพยายามห้ามใจอยู่ ซึ่งเอาจริงๆอั้มก็ยอมให้นายริวกระแทกอยู่แล้วล่ะเพียงแต่เธอต้องการสอนบทเรียนเล็กๆให้เขาเท่านั้นเอง ถ้ามีแต่คนตามใจไม่มีคนห้าม ยังไงสักวันริวกะต้องเสียคนแน่ๆ แต่ว่าตอนนี้อั้มพอใจแล้วล่ะ แบบนี้คงต้องให้รางวัลซะแล้วสิ่
[ อั้ม ] : อร๊างงง ซื๊ดดดด ดูดนมให้พี่หน่อยสิ่นายริว อร๊างงงง
ยังไม่ทันที่จะพูดจบ นายริวที่ตอนนี้กำลังเงี่ยนปั้ดก็ยันตัวขึ้นมาดูดนมของอั้มทันที อื๊ออ อร๊างงง อั้มถึงกับครางเสียงหลงเลย นี่แหละสิ่งที่เธอกลัว เพราะว่าลีลาของนายริวนั้นมันสามารถทำให้เธอเสร็จได้ง่ายๆเลยล่ะ ตอนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ในขณะที่ปากกำลังดูดนม มือของเขาก็ขยำก้นแน่นๆของพี่อั้มไปด้วย แถมลำควยก็ครูดกับคริสตอริสจนพี่อั้มเริ่มจะแย่
แต่ว่าก่อนที่อั้มจะเสียเชิงนั้นเธอได้ออกแรงผลักนายริวให้ลงนอน เพียงแรงผลักเบาๆนายริวก็ยอมหยุดการดูดนมอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขาทำได้เพียงนอนมองพี่สาวที่กำลังนั่งทับควยของเขา อีกทั้งสองเต้าขนาดใหญ่ที่แกว่งไปมาตามจังหวะหายใจ อะไรมันจะน่าเย็ดดูดน่าคลึงปานนั้น
[ อั้ม ] : นายริวพี่จะให้โอกาสนายนะ ถ้าใน 10 นาทีนี้นายสามารถห้ามไม่ให้น้ำแตกได้ พี่จะยอมให้นายเอาทั้งคืนเลย
[ ริวกะ ] : ครับครับครับ ผมจะทนให้ได้ ผมอยากมีความสุขกับพี่อั้ม จนกว่าจะหมดแรงแล้วครับ
ใครไม่เอาก็โง่แล้ว สาวสวยขนาดนี้ ยื่นข้อเสนอมาขนาดนี้เป็นใครใครก็สู้ ริวกะนั้นมีความมั่นใจอย่างยิ่งว่า 10 นาทีนี้เขาคงสามารถเอาตัวรอดได้ เพราะยังไงซะก็แตกไปแล้ว 1 น้ำแต่ว่า... ฉึ้ก !!! ในขณะที่อั้มกำลังเลื่อนตัวลงข้างล่าง ซึ่งริวกะคิดว่าเธอจะลงไปโม๊ค แต่กลับกลายเป็นว่าอั้มได้ใช้หัวแม่มือกดไปที่กึ่งกลางระหว่างสะดือและท้องน้อย
ริวกะตัวกระตุกหน้าแดงทันที ริวกะจำได้เลยว่าได้ตรงจุดๆนั้นมันอันตรายมากๆ อึ้ก !!! ซื๊ดดดดด เพียงแค่มือสวยๆคลึงหังควยเท่านั้นริวกะถึงกับครางลั่นเลย ส่วนอั้มน่ะเหรอ เธอยิ้มอย่างผู้ชนะเลยก็ว่าได้
[ ริวกะ ] : ซื๊ดดด เมียจ๋า เมียขี้โกง ซื๊ดดดด
[ อั้ม ] : ( ยิ้ม ) ไม่ได้บอกนี่ค่ะที่รักว่าห้ามเค๊าใช้วิธีนี้ ที่รักทนหน่อยนะ 10 นาทีเอง เค๊าโม๊กให้นะ งั่ม !!!
อั้มกดหัวตัวเองอมควยเข้าไปทันทีครึ่งลำ ลิ้นเรียวงามของเธอทำงานอีกครั้ง ลีลาของอั้มก็ไม่ได้ดีขึ้นหรอก แต่ริวนี่สิ่ดิ้นพร่านเลย ชิบหายแล้วพี่มังกร ถ้าแตกก่อน 10 นาทีล่ะก็ อดเย็ดแน่ๆ มึงเจอพี่อั้มสายแข็งแล้วไอ้ริว ซึ่งไม่แปลกเลยที่ริวกะจะตอบสนองรุนแรงขนาดนี้ เพราะจุดที่อั้มกดไปนั้นมันคือ
" จุดกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ "