ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดออกเห็นป้ายโละสีเงินวาว หอผู้ป่วยในชั้นแปด กรุณาติดต่อเจ้าหน้าที่ พยาบาลสาววัยยี่สิบปลายวางสีหน้าเรียบเฉยเดินผ่านชายหญิงกำลังยืนมีปากเสียงที่หน้าประตู จำผู้หญิงคนนั้นได้ว่าเป็นลูกสาวของหนึ่งในผู้ป่วยในที่พักรักษาตัวอยู่บนชั้นนี้ ส่วนคนผู้ชายเธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“แต่นั้นมันบ้านพ่อพี่นะแป๋ม..!!”
“บ้านพ่อพี่แล้วใครเป็นคนจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ฮึ!! ถามหน่อย ค่าใช้จ่ายทุกบาททุกสตางค์ในบ้านใครรับผิดชอบ แป๋มทั้งนั้น!! นี่ถ้าไม่จบเรื่องสัญญาสร้างภายในอาทิตย์นี้แป๋มต้องจ่ายค่าช่างเพิ่มอีกเป็นแสน”
“พี่ขอร้องล่ะ เรื่องสร้างอพาร์ทเม้นท์รอให้พ่อพี่ตายก่อนได้มั้ย นะแป๋ม”
“มัวแต่รอแป๋มนี่สิจะตายก่อน”
“บ้านพี่ที่เชียงใหม่เล็กจะตายคุณพ่อจะไปอยู่ได้ไง”
“ถามจริงๆพ่อคนเดียวเลี้ยงไม่ได้เหรอพี่ตั้ม ถ้าพี่ตั้มไม่ยอมรับแกไปอยู่ด้วยก็อย่ามาหาว่าแป๋มใจร้ายทีหลังก็แล้วกัน ยังไงแป๋มก็จะทุบบ้านนั้นแล้วสร้างตามกำหนดเดิม”
………………..
จดหมายส่งตัวผู้ป่วยกำหนดการเช้าวันพรุ่งนี้วางอยู่บนโต้ะอ่านชื่อเพื่อความแน่ใจ เมื่อสามเดือนที่แล้วคุณปู่เข้ามารับการรักษาด้วยอาการของโรคหัวใจวายเฉียบพลัน อาการทรงๆทรุดอยู่ในหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤตเกือบสิบวันจนอาการดีขึ้นสามารถย้ายออกมาพักฟื้นเฝ้าดูอาการที่หอผู้ป่วยในได้
อาการหัวใจหยุดเต้นวันละเป็นร้อยๆครั้งทำให้คุณปู่ต้องแวะเวียนเข้าออกบ่อยๆ ความขึ้นชื่อในเรื่องอารมณ์ฉุนเฉียวพูดจาโผงผางของคุณปู่สร้างความเอือมระอาเบื่อหน่ายให้กับบุคลากรทุกระดับชั้นตั้งแต่เจ้าหน้าที่เวรเปลจนถึงหมอใหญ่ เวลาแกไม่ถูกใจใครก็มักจะพูดขู่เสียงดังว่าจะกว้านซื้อหุ้นของโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ให้หมด วันไหนที่ได้เป็นเจ้าของจะไล่ออกให้หมดทุกคน
“คืนนี้พี่ไม่จ่ายค่าพยาบาลพิเศษนะ!! น้อง ..น้องพยาบาลคะ!!” ลูกสาวคุณปู่ยืนคิ้วขมวดเรียกอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“อะ.. อะไรนะคะ” อรอุมาเงยหน้าถาม
“คืนนี้พี่จะไม่จ่ายค่าพยาบาลพิเศษนะเพราะฉะนั้นน้องไม่ต้องไปเฝ้า!!”
“อ้าว.. แล้วคืนนี้คุณปู่จะนอนคนเดียวเหรอคะ..”
“ให้ลูกชายเค้าเฝ้าบ้างเถอะค่ะ ลงมาจากเชียงใหม่ทั้งทีใจคอไม่นอนเฝ้าพ่อตัวเองซักคืนเชียวเหรอ”
ลูกสาวคุณปู่พูดเสร็จก็สะบัดเดินไปทางห้องพักปล่อยให้พยาบาลสาวมึนงงนึกย้อนว่าเธอทำอะไรผิดถึงได้โดนแคนเซิลงานกลางอากาศแบบนี้
“หนูนึกมาตลอดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นลูกสาวคุณปู่..”
“ลูกสะใภ้ ผู้ชายนั่นสิลูกแท้ๆหนีไปมีเมียใหม่ทิ้งพ่อทิ้งลูกทิ้งบ้านยกภาระให้เมียเก่าดูแล ไม่รู้คิดได้ไง ..”
“เมื่อวานโดนฝ่ายการเงินยื่นไปห้าแสนห้าสงสัยจะบ้าไปเลย” พี่สมร พยาบาลสาวรุ่นพี่หัวหน้าหอผู้ป่วยในยืนแอบฟังอยู่ในห้องเก็บเอกสาร
“ห้าแสนห้า..!!”
“ก็รอบนี้แกนอนตั้งเกือบสามเดือนเดือนนึงก็ปาเข้าไปแสนกว่าแล้ว” พี่สมรเดินมายืนข้างๆ
“แต่เรื่องที่จะไม่ให้ค่าแรงเธอก็ไม่ถูก ความจริงเค้าควรจะแคนเซิลพี่ตั้งแต่ตอนบ่ายไม่ใช่ให้เธอมาถึงแล้วค่อยบอกแบบนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ จริงๆหนูก็ไม่ค่อยจะได้ทำอะไรเท่าไหร่แค่นั่งๆนอนๆเป็นเพื่อนคุยพาแกไปเข้าห้องน้ำ” พยาบาลสาวรุ่นน้องสลด
“ใครว่า.. แค่เธอมารับเฝ้าไข้แกทุกคืนนี่แหละคือดีที่สุดแล้ว อาจารย์หมอยังพูดเลยว่าเคสนี้ต้องอรอุมาเท่านั้นถึงจะเอาอยู่” พี่สมรยิ้ม
“ยังไงคะ”
“แต่ไหนแต่ไรมาปู่แกขี้วีนจะตายจนเค้ารู้กันทั่ว เดี๋ยวเป็นโน่นเดี๋ยวเป็นนี่พยาบาลคนไหนไม่ถูกใจโดนไล่ด่าเปิงกันมานักต่อนัก นี่เงียบกริบเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย”
“แล้วทำไมคุณปู่ถึงเปลี่ยนอ่ะคะ” พยาบาลสาวรุ่นน้องทำตาใส
“แหม ยัยอร มีของดีอยู่กับตัวแล้วยังไขสือแกล้งทำเป็นไม่รู้” พี่สมรมองต่ำระดับหน้าอกจนอรอุมาอายหน้าแดง “เจอบักแตงโมเข้าไป 55”
“แหม.. พี่หมอน ไม่ใช่แล้วล่ะค่ะ” อรอุมายกมือทาบหน้าอกขนาดบิ๊กไซส์ของตัวเองแกล้งดึงจัดปัดเสื้อกระโปรงแก้เขิน อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรเพราะเธอก็คุ้นชินกับการโดนมองละลาบละล้วงแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มเป็นสาวนมตั้งเต้าแล้ว
“ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยพี่กันยังชอบเลยนะ เสียดายแม่พี่ให้มานิดเดียวเอง” พี่สมรยกมือบีบหน้าอกตัวเองสลับมองหน้าอกรุ่นน้องด้วยความอิจฉา
“ก็เนี่ยเรื่องเนี้ยแหละ หนูเพิ่งโดนอาจารย์หมอเรียกไปด่าไปหยกๆเลยพี่หมอน”
“ด่าเรื่องอะไร”
“ก็ใครไม่รู้แอบถ่ายรูปหนูไปลงเฟสบุ๊ค นี่ไง พี่หมอนดูดิ” พยาบาลสาวส่งโทรศัพท์ให้
“พา.. ยา.. บาน.. สวย.. บอกด้วย เพจบ้าอะไรวะชื่อน่าเกลียดจัง” พี่สมรหรี่ตาขยับแว่น
“นั่นดิ อาจารย์หมอท่านไปเจอรูปหนูในเฟส เรียกหนูไปตักเตือนว่าทำตัวไม่เหมาะสม”
“แล้วอาจารย์แกจะเข้าไปดูเพจแบบนี้ทำไมวะ” พี่สมรกวาดนิ้วแหวกขยายภาพ
………………..
มองนาฬิกาบอกเวลาสองทุ่ม อรอุมาจัดยาตามใบสั่งถือถาดเดินไปที่ห้องคุณปู่เหมือนเคยตามเวลาเดิมทุกวัน เคาะเปิดประตูเดินเข้าไปไร้เงาของลูกชายคุณปู่
“ลูกชายคุณปู่ยังไม่มาเหรอคะ”
“เค้าไปนอนโรงแรมน่ะเห็นว่าจองเอาไว้แล้ว ไม่ต้องมาฟ่งมาเฝ้าหรอก ..รำคาญ”
“วันนี้ดัชนีพันสองร้อยจุด VIPL ขึ้นยี่สิบสตางค์ ส่วนตัว FHR ขึ้นสิบสองสตางค์ค่ะ” พยาบาลสาวรายงานผลการซื้อขายหุ้นตัวที่คุณปู่ฝากให้เธอช่วยดูให้ เพราะคุณหมอสั่งยึดอุปกรณ์สื่อสารห้ามคุณปู่ข้องเกี่ยวกับการซื้อขายหุ้นโดยเด็ดขาด
“ตอนที่ชั้นเข้ามาโรงพยาบาลมันยังสี่บาทอยู่เลย ไม่น่าเชื่อว่าแค่สามเดือนจะลงมาเหลือราคาแค่นี้ได้” คุณปู่ยิ้มหลับตาเห็นภาพตัวเลขสีเขียวสีแดงทั้งกระดานกระพริบสลับสับเปลี่ยนชั่ววินาที
“แบบนี้ต้องเล่นรายวัน เอาวอลลุ่มทุ่มซื้อพอซักใกล้ๆสี่โมงเย็นค่อยถอนออก พวกรายย่อยจะทะยอยขายราคาถูกๆหนีตายส่วนเราก็แค่คอยเก็บของ แต่ต้องไวนะ ต้องเก็บให้ทันไม่งั้นวันต่อไปราคามันจะร่วง ไม่น่าเล่น”
“ทานยาค่ะคุณปู่” พยาบาลสาวรุ่นหลานตัดบทกดปุ่มขยับเตียง
“ว่าแต่.. หนูอรพิจารณาข้อเสนอของชั้นรึยัง” คุณปู่พูดเสียงเบา
“อ๋อ.. เอาจริงเหรอคะหนูนึกว่าคุณปู่พูดเล่นซะอีก” พยาบาลสาวเก็บสำรับยา
“เอางี้ ชั้นเสนอให้หนูเดือนละแสนสอง คอยดูแลชั้นและก็คีย์หุ้น แค่นั้นแหละ” คุณปู่สบสายตาพยาบาลสาวรุ่นหลาน
“อะไรคะ วั้นนั้นยังบอกว่าให้หนูเดือนละแปดหมื่นอยู่เลย วันนี้ขึ้นเป็นแสนสองแล้วเหรอคะทำไมมันขึ้นไวจัง”
“ก็แบบนี้แหละ หนูมีของ ส่วนชั้นมีความต้องการ ชั้นก็ต้องเสนอซื้อสูงขึ้นไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงราคาที่หนูอรยอมขายของ”
“คุณปู่อ่ะพูดจาน่าเกลียดจัง หนูเป็นพยาบาลไม่มีอะไรจะขายหรอกค่ะ”
“คุณปู่ออกจากโรงพยาบาลไปแล้วต้องดูแลตัวเองดีๆอย่าทำอะไรตื่นเต้นหวาดเสียวมาก” พยาบาลสาวยิ้ม
“ชั้นไปเที่ยวบ้านลูกชายที่เชียงใหม่แป๊ปเดียวไม่กี่วันหรอกเดี๋ยวก็กลับมากรุงเทพแล้ว อันที่จริงก็ไม่ได้อยากไปหรอกเมียใหม่มันขี้เกียจเห็นแล้วขวางหูขวางตา สู้ลูกสะใภ้คนเก่าชั้นไม่ได้ รายนั้นเค้าขยัน ลูกชายชั้นมันโง่แถมยังตาถั่ว”
“พักผ่อนนะคะคุณปู่ หนูว่าที่เชียงใหม่ต้องน่าอยู่แน่ๆค่ะ”
“เฮอะ.. ไปสองสามวันก็กลับแล้วขี้เกียจอยู่นาน เกลียดขี้หน้ามัน” คุณปู่เบือนหน้าถอนหายใจ
………………..
ได้ยินคุณปู่บอกว่าไปเชียงใหม่สองสามวันก็กลับก็ยิ่งนึกสงสาร ข้อมูลจากเอกสารส่งตัวบวกกับเรื่องที่ลูกชายกับลูกสะใภ้เถียงกันก็พอจะจับต้นชนปลายได้ไม่ยากว่าคุณปู่คงไม่ได้กลับบ้านในเร็ววันนี้แน่ๆ ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่พยาบาลพิเศษเฝ้าไข้แต่พอคิดว่าจะไม่ได้เจอกันแล้วก็ใจหาย ตลอดเกือบสามเดือนที่รู้สึกเหมือนได้ใกล้ชิดกับญาติผู้ใหญ่ ความอบอุ่นผสมโผงผาง เรื่องราวประสบการณ์โลดโผนน่าตื่นเต้นในโลกธุรกิจ น้ำตารื้นทุกครั้งเมื่อบ่นถึงลูกชายเพียงคนเดียวที่เข้ากันไม่ได้เลย
“อร..”
“ขา.. พี่หมอน” เสียงพยาบาลหัวหน้าหอผู้ป่วยในเรียกอรอุมาให้ตื่นจากภวั
งค์”
“พี่หมอนว่าคุณปู่เค้าจะต้องไปอยู่กี่วันคะ”
“พี่ว่าเผลอๆจนตายก็ยังไม่ได้กลับ .. ไม่ได้ยินเรื่องที่ลูกสะใภ้จะทุบบ้านแกสร้างเป็นอพาร์ทเม้นท์เหรอ พี่ว่าคงไม่ได้กลับมาดูบ้านตัวเองหรอก”
“น่าสงสารเนอะ นี่แกก็ยังไม่รู้นะเนี่ยว่าโดนหลอก”
“ส่งลูกไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก ไม่แปลกหรอกที่ลูกจะไม่รัก”
“แต่ดูคุณปู่แกจะรักลูกสะใภ้มากนะคะ”
“รักมากก็ทุบบ้านแกเลยไงล่ะ จบมั้ย” พี่สมรเพยิดหน้า
“เรื่องของคนรวยเค้า พี่ว่าอรอย่าไปยุ่งเลย”
“คุณปู่นี่แกรวยมากเลยเหรอคะพี่หมอน”
“ก็พวกนักเลงหุ้นอะไรแบบนั้นแหละ รุ่นนี้ก็ต้องมีสักสี่ห้าล้านแหละไม่งั้นจะกล้ามานอนเอกชนแบบนี้ได้ไงตั้งสองสามเดือน”
“โห..สี่ห้าล้านเลยเหรอ สี่ห้าหมื่นนี่อรยังหายากเลยค่ะ”
“แหม.. ทำโรงพยาบาลรัฐทั้งวันยังมารับเข้าเวรที่นี่อีกยังไม่ได้เหรอจ๊ะสี่ห้าหมื่นน่ะ”
“คุณปู่ออกไปก็ไม่ได้แล้วค่ะ แหะๆ”
“โอ้ย.. เดี๋ยวพี่เรียกเองพวกอาแปะแก่ๆทรงนี้มาเจอสองเต้าอรเนี่ย รับรองเสร็จหมด 55”
“พี่หมอนอ่ะ วกเข้าเรื่องนมอรอีกแล้ว”
………………..
เป็นอันว่าในคืนนี้ไม่มีชื่อพยาบาลอรอุมาขึ้นบอร์ดวอร์ดผู้ป่วยใน พี่สมรเตือนว่าถ้าเธอยังนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์แล้วอาจารย์หมอขึ้นเห็นตอนตรวจคนไข้รอบตีหนึ่งอาจโดนเอาผิดทางวินัยได้
“สวัสดีครับ ..คุณปู่ อ้าว อรอุมา” อาจารย์หมอเปิดประตู หันไปมองหน้าพยาบาลสมรแปลกใจที่ เห็นอรอุมาอยู่ในชุดเสื้อกระโปรงธรรมดา
“สวัสดีค่ะอาจารย์” อรอุมายกมือไหว้ “คืนนี้หนูมาเฝ้าในฐานะญาติค่ะ ไม่ใช่พยาบาล”
“แหม.. ไม่ต้องมาหัวหมอหรอกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย อันที่จริงมีคุณอยู่ในห้องด้วยก็ดีแล้วผมขี้เกียจโดนคุณปู่แกด่า .. เดี๋ยวไปเชียงใหม่นะครับคุณปู่ นั่งรถพยาบาลนานหน่อยแต่แข็งแรงขนาดนี้หมอรับรองว่าไปได้แน่นอน”
“ไอ้หมอเหี้ย!!”
“อ้าว ไปว่าหมอทำไมล่ะคะคุณปู่” พี่สมรเตือน
“อีแก่!! เสือก!! กูด่ามึงเหรอ” คุณปู่ถลึงตา
“มึงเอากล่องเหี้ยอะไรยัดใส่ตัวกูเนี่ย!! แม่งนอนไม่หลับเลยไอ้ห่า.. วันไหนกูเป็นเจ้าของโรงบาลนะจะไล่แม่งออกคนแรกเลย!!”
“ทุกครั้งที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะหรือหยุดเต้นเจ้ากล่องนี้มันก็จะช็อตไฟฟ้ากระตุ้นน่ะครับ มันอาจจะจี๊ดๆตื่นๆหน่อยในช่วงแรก แต่นานๆไปเดี๋ยวคุณปู่ก็ชินครับ คราวนี้จะได้ไม่ต้องห่วงไปยาวๆมีเมียเด็กได้เลย 55”
“ปู่พ่อง..!! กูอายุมากกว่ามึงไม่ถึงยี่สิบปีเลยมั้ง สัส”
พี่สมรดูจะไม่ถือสาหาความอะไรนักเพราะนานแล้วที่ไม่ได้โดนคุณปู่ด่า ร่ำลากันเสร็จเรียบร้อยอาจารย์หมอเดินยิ้มแก้มปริออกไปเพราะได้หุ้นตัวเด็ดจากคุณปู่ไปสองสามตัว
“ปิดไฟเลยนะคะ” อรอุมาเดินออกจากห้องน้ำ
“เดี๋ยวสิคุยกันก่อน พรุ่งนี้ยังไงก็ต้องนอนยาวในรถ .. ชั้นเคยมีบริษัทมูลค่าหุ้นตัวละตั้งหกสิบ พอปีห้าเจ็ดเหลือกี่บาทรู้มั้ย”
“ไม่รู้ค่ะ..”
“สิบบาท!! .. จากหกสิบนะ”
เสียงกดล็อคลูกบิดประตูดังแกร๊กดสวิชท์ดังคลิ๊ก .. ภายในห้องพักผู้ป่วยพิเศษมืดสลัวเหลือเพียงแสงสว่างจากห้องน้ำ พยาบาลสาวรุ่นหลานถอดเสื้อเชิ้ตกับกระโปรงออกเหลือเพียงเสื้อซับในสายเดี่ยวกับกางเกงในไร้ขอบเนื้อผ้าบางเบา ถึงแม้จะเห็นเป็นภาพย้อนแสงแต่สองเต้าคัพอีธรรมชาติกลับโดดเด่นเรืองรองน่าตื่นใจ อรอุมาเดินมากดปุ่มเตียงไฟฟ้าให้ค่อยๆเอนขึ้น คุณปู่หรี่ตาเพ่งไปที่สองจุกนูนเด่นเป็นสง่าแทบทะลุเสื้อ เธอไม่ได้ใส่ยกทรง
“ถ้าวอลลุ่มเบาบางทั้งซื้อทั้งขายให้รอดูไปก่อน ถ้าวอลลุ่มซื้อมากกว่าขายเหมือนหุ้นจะขึ้นแต่ให้หลบ ถ้าขายมากกว่าซื้อให้เคาะขวาแล้วเฝ้าเลย ถ้าขายกับซื้อมากพอๆกันคือแนวต้านให้ดูกราฟประกอบ” อรอุมาท่องตามที่คุณปู่สั่งนักหนาให้เธอจำ
“ชั้นให้แสนสี่เลย” คุณปู่ยิ้มพอใจ
“เก็บไว้ทำบุญเถอะค่ะ เคยเข้าวัดทำบุญบ้างมั้ย”
“ชั้นไม่ค่อยถูกกับพระเท่าไหร่” คุณปู่เสียงสั่นปากคอแห้งผาก
“ทำบุญอะไรก็ได้ค่ะ ทำเพื่อคนอื่นบ้าง” พยาบาลสาวจับมือผอมเหี่ยวลูบไล้ไปบนหน้าอกอวบแน่น กัดริมฝีปากเสียวเขี่ยวนรอบๆหัวนมขนาดเท่าปลายนิ้วก้อย “ซื้ด…. อืมมม”
“มันไม่แข็งแล้ว หนูอร ใช้ไม่ได้ ของหมดอายุแล้ว”
แต่บนโลกนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ เพียงพยาบาลสาวก้มลงประกบปากจูบดูดดื่มฟีลแฟนพลางลูบไล้บีบเคล้นที่หว่างขา เจ้าน้องชายที่หายหน้าไม่ได้เจอะเจอกันนับสิบปีกลับผงกหัวทักทายปึ๋งปั๋งขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ หรือว่ามันจะเป็นผลข้างเคียงจากเจ้ากล่องช็อตไฟฟ้าที่ฟังไว้ตรงหน้าอกก็ไม่รู้
“ลองดูนะ..” อรอุมาส่งสายตาวิบวับ
เธอถอดกางเกงนอนของคุณปู่ออกวางสองเต้าประกบโอบบีบท่อนเนื้อชราไว้ในไออุ่น ค่อยๆขยับขึ้นลงช้าๆ คุณปู่หลับตาพริ้มสั่นเกร็งไปทั้งตัว “ไหวมั้ยคะ” คุณปู่พยักหน้าแทนคำตอบ “จะเสร็จแล้วจ้ะ” อรอุมาคว้าท่อนเนื้อผอมเกร็งใส่ในปากผงกหัวขึ้นลงเร็วแรงจนคุณปู่ร้องโอ้ย น้ำรสคาวอุ่นข้นฉีดกระฉูดพยาบาลสาว เธอเสริมแรงดูดจนคุณปู่เกร็งตัวงอ เสียวข้างล่างข้างบนก็ช็อตกระตุ้นจี๊ดรัวๆไปด้วย เธอสบตากลืนน้ำรักลงคอ คุณปู่ใจหายวูบเหมือนหุ้นร่วงหล่นทะลุฟลอร์
คุณปู่ก้าวลงจากเตียงดึงแขนชวนให้พยาบาลสาวนอนลงบนโซฟา อรอุมาจัดการถอดเสื้อซับในสายเดี่ยวและกางเกงในของตัวเอกจนเปลือยเปล่า คุณปู่ซบหน้าสูดกลิ่นสองเต้าสาวทั้งดูดทั้งเลียบีบเคล้นหื่นกระหายอย่างคนที่ร้างกิจกรรมทางเพศมานับสิบๆปี “อื้มมม ..ซื้ดดดดด” ยิ่งได้ยินสาวคราวหลานครางเสียวปู่ยิ่งได้ใจ เลื่อนเรื่อยลงต่ำซุกหน้าลงบนพรมไหมสูดดมกลิ่นสาบสาวกวาดตวัดลิ้นรัวๆชิมรสชาติธารน้ำรักจนอรอุมาหอบหายใจถี่กระตุกเกร็ง
“มันจะแข็งอีกทีมั้ยคะ”
“แข็งอีกทีแล้วจ้ะ..”
“..ใส่มั้ยอ่ะ”
“..จ้ะ ใส่จ้ะ”
“อื้มมม.. อึ๋ยยย ซื้ดดดดสสส” คุณหลานจับท่อนเนื้อของคุณปู่มาถูไถไปกับรอยแยกกลางสองกลีบบวมเป่ง จากที่เลิกร้างกับแฟนเมื่อหลายปีก่อนก็ยังไม่เคยได้เปลืองอารมณ์มากมายขนาดนี้กับใครอีก “อฮฮ่าาา .. โอ้ยย ซื้ดดดสสสส ส.. หืมมม...” คุณปู่ดันพรวดลึกสุดใจให้สมอยาก กระยึกกระยักอยู่ไม่กี่ทีก็เขื่อนแตกหมดฤิทธิ์ล้มตัวลงกกกอดร่างพยาบาลสาว เป็นการคัมแบ็คคำรบสองในรอบครึ่งชั่วโมง
………………..
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน