หลังจากเสร็จกิจ พี่หวานร้องไห้ ไม่เสียดายความสาวแต่พี่เค้ากลัวท้อง ผมต้องบรรยายให้พี่หวานฟังว่ามียาคุมฉุกเฉิน พี่หวานกลัวท้องมากๆ ผมสัญญาว่าจะซื้อให้พรุ่งนี้ แล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรกันอีก ผมนอนกอดกับเมียคนใหม่ของผมหลับไปอย่างมีความสุข
ผมตื่นขึ้นมาไม่มีพี่หวานแล้ว เก๋บอกว่าพี่หวานออกไปตั้งแต่หกโมงเช้า ฝากจดหมายฉบับหนึ่งบอกว่า
“น้องก้อง พี่เสียใจเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ไม่ใช่พี่ไม่รักก้องนะไม่ใช่ที่เราทำกันเป็นไม่ดี พี่ว่ามันแต่ว่ามันเร็วไป พี่ยังทำใจไม่ได้ ความเจ็บปวดที่ก้องให้มันน้อยกว่าความสุขที่พี่ได้ พี่ไม่อยากลืมและไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก เราเป็นพี่น้องกันต่อไปได้ เป็นแฟนกันก็ได้ ก้องอย่าบอกใครเรื่องนี้นะ รักก้อง พี่หวาน”
อย่างนี้แปลว่า ผมเป็นแฟนพี่หวานแล้วหรือยัง....
อ้าว แล้วพี่หวานไม่รอยาวิเศษผมเหรอ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องเท่านั้น ผมเลยต้องนั่งรถไปหาพี่หวานที่บ้านเพื่อเอายาให้พี่หวาน แต่พี่หวานไม่ลงมาหาผม ผมเป็นแฟนกับพี่หวานจริงๆ เด็ก ม 4 กะพี่ ม 6 พี่หวานทำทุกอย่างกับผมแบบแฟน ผมยังคอยส่งพี่หวาน พาไปเที่ยวดูหนังฟังเพลง แต่ไม่มีอย่างเดียวคือไม่มีอะไรด้วยกัน ถึงแม้บางทีเราใกล้จะหลุดหลายรอบแล้วแต่ว่าโอกาสไม่เป็นใจ แม่ของพี่หวานอยู่ตลอด พี่หวานจะมาคอยผมที่สนามบอลคอยเช็ดหน้าเอาน้ำมาให้จนเพื่อนทั้งฝูงผมรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ไอ้ผมน่ะไม่ไปเป็นไร แต่พี่หวานนี่สิ แก่กว่าผม โดนเละ..ค่อนขอดว่ากินหญ้าอ่อน แต่พี่หวานไม่เคยสนใจ แต่มีคนที่สนใจเรื่องนี้อยู่คนนึง....พี่แก๋ม
พี่แก๋มลูกเจ้าของโรงสีข้าวที่พิจิตร พี่แกโคตรมหาจะรวยเลย ขี่รถ BMW รุ่นใหม่ล่าสุดมาเรียนทุกวัน คอนโดพี่แก๋มไม่ได้เล็กไปกว่าของผมเลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญคือพี่แก๋มอยู่คนเดียว พี่แก๋มมีแฟนแล้วเรียบร้อยใครๆก็รู้กันทั้งโรงเรียนคือพี่ป๊อปอยู่ม.6 หัวหน้าทีมบอลเราน่ะหละ ข่าวจากวงในพอทราบได้ว่า พี่แก๋มเสร็จพี่ป๊อปไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งก็น่าจะเป็นอย่างนั้นเพราะว่าพี่แก๋มเป็นสาวเปรี้ยวอยู่คนเดียว มีสไลต์ใจถึงกล้าได้กล้าเสียกล้าลุย พี่แก๋มเลยเป็นหัวโจกเบอร์ 1 หัวหน้าทีมแก๊งค์ออฟโฟร์ ต่อมาผมได้ยินข่าวลือสนั่นโรงเรียนมาว่าพี่ป๊อปมีกิ๊กต่างโรงเรียน พี่แก๋มรู้เพราะว่าจับคาหนังคาเขา พี่แก๋มโกรธเป็นฟืนเป็นไฟถึงขั้นตัดสัมพันธ์เลิกกันไปเลย พี่แก๋มแก้นแค้นโดยวางแผนทำทีให้พี่ป๊อปมาปรับความเข้าใจที่คอนโด แล้วอีกทางก็บอกพ่อพี่แก๋มว่ามีผู้ชายคอยตามมาทำมิดีมิร้าย พ่อเลยส่งลูกน้องมาคอยคุมที่คอนโด ทันทีที่พี่ป๊อปเอามือมาจับพี่แก๋ม พี่ป๊อปก็โดนลูกน้องพ่อพี่แก๋มลากตัวหายไป พอกลับมาอีกที...โทรมมาเลย ได้ยินว่าพี่ป๊อปโดนรุม “ข่มขืน” จากผู้ชายครึ่งโหล จากนั้นมาก็ไม่เห็นสองคนนี้เดินด้วยกันอีก ผมว่าพี่ป๊อปโชคดีแล้วที่พ่อเค้าจับไม่ได้ว่าได้เสียกันแล้ว ถ้าถึงขั้นสอดใส่ร่วมหลับนอนผมว่าพี่ป๊อปคงโดนฆ่าตายแน่ เรื่องนี้เลยทำให้ผู้ชายหลายคนไม่อยากจะมายุ่งหรือแม้กระทั่งจีบพี่แก๋ม
พี่แก๋มเป็นหนึ่งในลีดเดอร์สาวสวยประจำโรงเรียนเช่นเดียวกะพี่หวาน พี่แก๋มกะพี่หวานสนิทกันมาก แต่ถึงจะสนิทแค่ไหน พี่หวานก็ไม่เคยปริปากเล่าเรื่องของเราสองคนให้พี่แก๋มฟัง แต่พี่แก๋มเริ่มรับรู้ว่าพี่หวานเลือกผมแล้ว แต่พี่หวานยังทิ้งปริศนาว่าเหตุใดจึงรีบรับผมเป็นแฟนภายในเดือนเดียวเท่านั้น ซึ่งไม่ว่าพี่แก๋มจะคาดคั้นอย่างไรพี่หวานก็ไม่บอก และปกติพี่แก๋มก็ไม่ค่อยมาคุยกะผมด้วย แต่สำหรับวันนี้.....
“อ้าวก้อง...เสาร์นี้ตอนเย็นๆว่างมะ มาหาพี่ที่คอนโดหน่อยดิ จะย้ายเตียงนอน หาคนช่วยยกหน่อย”
“เย็นๆ กี่โมงพี่ แล้วพี่ป๊อปไม่ไปช่วยพี่เหรอ”
“อยากให้พี่ป๊อปตายหรือไง”
อ้าว...แล้วผมไม่ตายหรือวะเนี่ย ต้องเอาบอดี้การ์ดไปซะแล้ว
“ผมจะไปดูหนังกะพี่หวานตอนบ่าย คงจะเสร็จราวๆห้าโมงนะพี่ ถ้าพี่หวานไปด้วย ผมก็ไปถึงตอนเย็นๆสัก 6 โมง แต่ถ้าพี่หวานต้องกลับบ้าน ผมคงไปถึงค่ำๆเลย ทำไมพี่ไม่ทำวันอาทิตย์ล่ะ”
“อาทิตย์ไม่ว่าง เรียนพิเศษกะไอ้หวานมันไง” เออ...จริงแฮะ ผมลืมไป
“ถ้าพี่รอได้ผมก็ไปช่วยได้”
“เออ โอเค ไงโทรมาบอกหน่อย อ้อ....ห้ามบอกยัยหวานว่าเธอจะมาที่บ้านพี่นะ เดี๋ยวมันจะหึงเอา ขี้เกียจต้องตามง้อ”
วันเสาร์เราไปดูหนังจริงๆ ผมไม่พูดอะไรเพราะรู้ว่าอย่างมากพี่หวานก็ชวนกินข้าวแล้วก็กลับบ้านเพราะว่าแม่มักจะให้รีบกลับ แต่วันนั้นพี่หวานก็กลับไปกินข้าวบ้าน ทางเลยเปิดโล่ง ผมตรงดิ่งจากบ้านพี่หวานไปหาพี่แก๋มทันที
“เฮ้ย... มาแล้วกินข้าวกันก่อนทำงาน พี่สั่งพิซซ่ามาแล้ว”
ระหว่างกิน พี่แก๋มก็เป็นสายสืบทันที
“ก้อง เธอไปทำอะไรยัยหวานมัน ถึงได้ถูกใจมันนักถึงขั้นยอมรับเป็นแฟนออกนอกหน้า ไอ้หน้าปลาจวดมันจีบมาตั้งแต่ม. 4 ยัยหวานไม่เห็นจะสนมันเลย”
“ไม่ได้ทำอะไรหรอกพี่ เค้าเรียกว่าพรหมลิขิตมั๊ง”
แล้วผมก็เล่าเรื่องตั้งแต่เจอกัน จนเริ่มไปส่ง จนคืนวันที่มาหาพี่แก๋มแล้วรถล้ม แต่ผมเว้นเรื่องนั้นไว้ไม่เล่า
“อ้อ เป็นสุภาพบุรุษ ตาย...อย่างงี้พี่คงต้องขอก้องเป็นแฟนด้วยแล้ว อุตส่าห์มาช่วยยกเตียง ฮึฮึ..”
พี่แก๋มพูดปนหัวเราะ
“ก้อง แกฟันพี่หวานแล้วใช่มั๊ย”
โอโห...หมัดตรงตัวจริงเสียงจริง เล่นเอาพิซซ่าแทบกระจายออกจากปาก
“ทำไมพี่ถึงคิดงั้นล่ะ”
ผมไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ
“แกอย่ามาโกหก เวลาเดินด้วยกันเห็นโอบไหล่โอบแขน แหม...ไม่ลึกซึ้งไม่ทำหรอก อีกอย่างไอ้หวานแฉมาแล้ว”
ผมหน้าชาสุดๆ งง... ไม่รู้จะตอบยังไง
“พี่หวานเล่าว่าไง”
“เล่าว่า วันที่เธอมาบ้านพี่น่ะ คืนนั้นก็เลยมีอะไรกันไง”
เอ๊ะ ถูกด้วยแฮะ สงสัยพี่หวานคงจะเล่าจริงๆ แต่ผมก็ไม่พูดอะไรต่อไปอีก พี่แก๋มเลยสรุปว่า
“ว่าแล้ว........ เธอต้องทำยัยหวานแน่ๆ มันทั้งน่ารักและแสนดี แต่ก้อง รู้มั๊ย ถ้าเธอทิ้งยัยหวานเมื่อไหร่ ดูไอ้เชี่ยป๊อปเป็นตัวอย่างแล้วกัน”
อ้าว.. เรื่องจริงเหรอเนี่ย ผมล่ะขนลุกซู่นึกถึงภาพตัวเองโดนผู้ชายครึ่งโหลเอาประตูหลัง โอ๊ย..สุดสยอง
“ไม่หรอกพี่ ผมรักพี่หวาน เอ่อม....มากด้วย...”
“มากกว่าพี่ด้วยเหรอ.. แน่ใจนะ”พี่แก๋มยิ้มเจ้าเล่ห์
“หวานมันมีอะไรดี นมใหญ่ล่ะสิ”
โบราณเค้าว่าไฟในอย่านำออก หรือกินที่ลับอย่าไขที่แจ้ง ดังนั้น ผมเลยเงียบไม่ตอบ
“ไอ้ยัยหวานมันบอกว่าของแกใหญ่ พี่เลยอยากดูหน่อยว่าใหญ่จิงเป่า....”
พี่แก๋มเอาตีนมาเขี่ยที่เป้ากางเกงผมทันที ผมสะดุ้งโหยง ลุกจากเก้าอี้ ไม่เชื่อว่าพี่แก๋มจะปากว่าตีนถึง
“พี่แก๋ม อย่าเล่นงี้สิ...เดี๋ยวเป็นเรื่องขึ้นมาผมตายแน่”
พี่แก๋มยิ้มอีกแล้ว พี่แกยิ้มแต่ละที ต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ น่ากลัวจริงๆ
“น่าน..สิ พี่คงต้องไปเล่าให้พ่อพี่ฟังว่าโดนหนุ่มรุ่นน้องลวนลามตอนมาช่วยย้ายเตียง อย่างมากพ่อพี่คงปรานีให้ลูกน้องมาแค่ 3 คนเท่านั้น เพราะแค่ลวนลาม....ไม่ถึงขั้นทำมิดีมิร้าย..”
พี่แก๋มแกพูดหน้าตาเฉยเล่นเอาผมอึ้ง
“เอางี้... ไม่เรื่องมาก แค่ขอดูดีๆแล้วกัน เปิดของก้องให้พี่ดูหน่อยสิ ว่าใหญ่จริงตามที่ไอ้หวานมันเล่าเป่า”
“พี่แก๋ม .... เอาจริงดิ..”
พี่แก๋มไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นมาเดินเข้ามาหาผม พอถึงตัวก็เอามือแกะเข็มขัดผมออก ผมเอามือจับข้อมือพี่แก๋มไว้ มองตามเชิงถามว่า “เอาจริงๆนะ”
“แค่ดู หวงอะไรนักหนา” ว่าแล้วพี่แกก็เดินหน้าต่อไปเลยปลดเข็มขัดแกะกระดุมกางเกงยีนผมจนเห็นกางเกงใน แกไม่รอช้าเอามือล้วงลงไปจับท่อนของผมทันที ผมสะดุ้งเมื่อมีคนไม่คุ้นเคยมารุกล้ำอาณาเขตของผม แต่พี่แก๋มไวมากๆ จับแท่งควยผมได้แม้ว่าจะนอกกางเกงในก็ตาม พี่แก๋มดึงกางเกงยีนส์ผมลงไปอีกจนเห็นกางเกงในสีขาวทั้งตัวตอนนี้มันเป็นกำแพงสุดท้ายที่กันผมจากเงื้อมมือพี่แก๋ม
“ไม่เท่าไหร่นี่นา ไอ้ป๊อปก็พอๆกันแหละ” ผมไม่สนใจคำพูดพี่แก๋มเพราะกำลังรวบรวมสมาธิไม่ให้ควยผมขยายอาณาเขตมากไปกว่านี้ แต่ดูเหมือนอาจอดกลั้นได้ยากเพราะว่าพี่แก๋มดึงกางเกงในผมลงจนควยผมหลุดมาสูดอากาศเต็มๆ พี่แก๋มผงะทันที
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน